Month: February 2021

Επιστρέφει;

Κυριακή 28 Φλεβάρη. Ύστερα από διαδοχικές επιθέσεις με ρουκέτες και diy νάρκες εναντίον στόχων του κατοχικού (αμερικανικού) στρατού στο ιράκ από ομάδες ανταρτών που θεωρούνται «φιλο-ιρακινές», το Joνυσταλεάν αποφάσισε να επιδείξει την «επιστροφή» του στη μέση Ανατολή, που δεν διαφέρει (σαν «πράξη νο 1») απ’ την «απουσία» του ψοφιοκουναβιστάν. Αποφάσισε να πολεμήσει την Τεχεράνη – κτυπώντας ιρακινούς αντάρτες – στο συριακό έδαφος! (Ο στόχος ήταν ο ίδιος μ’ εκείνον μιας αντίστοιχης πυραυλικής επίθεσης με την υπογραφή του ψόφιου κουναβιού: στο Abu Kamal, στα συρο-ιρακινά σύνορα, στις όχθες του Ευφράτη, τον Δεκέμβρη του 2019). Μπορεί κάποιος να θαυμάσει την συνέπεια και συνέχεια της πολιτικής γεωγραφίας α αλ αμερικέν· μπορεί όμως να προσέξει και την ομοιότητα: και το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς πολεμάει την Τεχεράνη κτυπώντας στο συριακό έδαφος… Με άλλα λόγια το συριακό πεδίο μάχης παρουσιάζει ως τώρα την εξής παράξενη ιδιαιτερότητα: είναι το έδαφος όπου όλο το μπλοκ της Αστάνα έχει εγκαταστήσει στρατό και υποδομές αλλά επίσης το έδαφος που ο (αντίπαλος) άξονας θεωρεί πως τον «παίρνει» να κάνει τον ως τώρα έμμεσο πόλεμό του.

Διάφοροι διεθνείς «αναλυτές» (θεωρούμενοι σοβαροί…) σχολιάζουν ότι το Joνυσταλεάν όντως συνιστά μια «αμερικανική επιστροφή» – στα τετριμμένα. Το λιγότερο που θα σχολιάζαμε είναι η ρηχότητα μιας τέτοιας διαπίστωσης. Πρώτον επειδή ποτέ η Ουάσιγκτον δεν εγκατέλειψε ούτε ένα πόντο απ’ τις στρατηγικές της επιδιώξεις στη μέση Ανατολή, ό,τι και να δήλωνε το ψόφιο κουνάβι· συνεπώς δεν βλέπουμε στα σοβαρά κάτι σαν «επιστροφή». (Πώς επιστρέφεις αν δεν έχεις φύγει;). Και δεύτερον επειδή εκείνο που πρακτικά συμβαίνει είναι μια προσπάθεια «προώθησης – μέσα – απ’ – την – παγίωση» των αμερικανικών κατοχών σε διάφορα σημεία του εδάφους, έναντι ενός σύνθετου αντιπάλου που προωθείται. Αργά ίσως ως τώρα αλλά προωθείται.

Η τακτική «με κτυπάς – σε κτυπάω» δοκιμάστηκε για τα καλά απ’ το ψοφιοκουναβιστάν στο ιρακινό πεδίο εναντίον των αντικατοχικών ανταρτών τα προηγούμενα ψοφιοκουναβικά χρόνια. Πού κατέληξε; Σε ανομολόγητη ήττα. Στην αναδίπλωση του κατοχικού στρατού από διάφορες περιφερειακές βάσεις προς το «κέντρο»: την Βαγδάτη και μερικές ακόμα πιο «κεντρικές» βάσεις. Oπότε αυτές και οι μεταξύ τους μεταφορές έγιναν στόχος. Γιατί κατέληξε εκεί; Επειδή ανάμεσα στον υπερεξοπλισμένο κατοχικό αμερικανικό στρατό και στους ελαφρά οπλισμένους αντικατοχικούς αντάρτες υπάρχει μια ασυμμετρία που είναι στρατηγικά υπέρ των δεύτερων (όπως και στο αφγανιστάν, για παράδειγμα): αυτοί τις αντέχουν τις απώλειες (σε νεκρούς), όσες κι αν είναι, επειδή η αιτία που πολεμούν είναι σαφής, εύλογη και νόμιμη. Αντίθετα οι κατοχικοί δεν τις αντέχουν.

Συνεπώς η ιδέα ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να «πολεμήσει» την Τεχεράνη σε ιρακινό ή σε συριακό έδαφος είναι μια παραλλαγή του surge στο αφγανιστάν (όπως παλιότερα στο βιετνάμ), καταδικασμένη σε αποτυχία. Οι ιρακινοί αντάρτες θα συνεχίσουν να κτυπάνε αμερικανικούς στόχους φροντίζοντας οι κατοχικοί να έχουν διαρκώς μεγαλύτερες απώλειες (μπορούν να το κάνουν). Και το Joνυσταλεάν, αφου ξεκίνησε με “ισορροπημένη ανταπόδοση” (σκότωσε μόνο 27 σ’ αυτήν την πρόσφατη επίθεση…) θα είναι καταδικασμένο να «απαντάει» όλο και πιο λυσσασμένα. Αν, μάλιστα, αυξηθούν οι (δήθεν) «εκπαιδευτές» (νατοϊκής προέλευσης…) και διασκορπιστούν στην ιρακινή επικράτεια, τόσο το χειρότερο για δαύτους και τα κράτη τους…

Αυτή είναι η διαφορά της ισραηλινής απ’ την αμερικανική τακτική: το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ δεν κινδυνεύει από απώλειες εκτός των συνόρων του. Φυσικά αυτό, στην προοπτική του ιστορικού χρόνου, δεν θα το γλυτώσει από εκείνο που προσπαθεί να αποφύγει… Είναι δίπλα – ενώ η αμερικανική έδρα είναι μακριά… Προς το παρόν όμως μπορεί να καμαρώνει ότι «πολεμάει» εκ του ασφαλούς, κάνοντας αεροπορικούς «περιπάτους»…

Προσγειώσεις;

Κυριακή 28 Φλεβάρη. Η επίθεση της περασμένης Τετάρτης στο Abu Kamal στη συρία ήταν η πρώτη ξινή υπενθύμιση προς την αριστερή πτέρυγα των κυβερνοδημοκρατικών του Joνυσταλεάν ότι η αποκαθήλωση του ψόφιου κουναβιού ήταν μια εφήμερη χαρά, αφού έχουν μπροστά τους τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης από μια ιμπεριαλιστική κυβέρνηση – με κάποιες φτηνές και εύκολες «κοινωνικές ευαισθησίες».

Η ακόμα πιο ξινή υπενθύμιση ήρθε προχτές, λίγο πριν την έγκριση (απ’ την βουλή) ενός προγράμματος «σωτηρίας απ’ τον covid και τις συνέπειές του» ύψους 1,9 τρισεκατομυρίων δολαρίων. Μέσα σ’ αυτόν τον νόμο η αριστερή πτέρυγα είχε προωθήσει την καθιέρωση, σε παναμερικανική ομοσπονδιακή κλίμακα, κατώτατου ωρομισθίου 15 δολαρίων: το αίτημα του μαζικού μαχητικού εργατικού κινήματος fight for 15.

Αν και η βουλή των αντιπροσώπων ενέκρινε (μονοκομματικά) το πρόγραμμα μαζί με την πρόνοια για το ωρομίσθιο των 15 δολαρίων, οι δημοκρατικοί είχαν μια απώλεια 2 ψήφων απ’ τις τάξεις τους. Την ερχόμενη εβδομάδα ο νόμος θα πρέπει να εγκριθεί κι απ’ τη γερουσία, όπου υπάρχει ισοψηφία 50 – 50 μεταξύ δημοκρατικών και συντηρητικών.

Εκεί το ζήτημα είναι ζόρικο· τόσο ζόρικο ώστε η κυβερνώσα δεξιά των δημοκρατικών είναι διατεθειμένη να σπρώξει αυτό το «ζητηματάκι» στο μακρινό, απώτερο μέλλον, αν είναι να περάσει ο υπόλοιπος νόμος. Τυπικά η αντιπρόεδρος Kamala Harris, σαν πρόεδρος της γερουσίας, έχει το δικαίωμα να ρίξει την ψήφο της (που μετράει σαν διπλή σε περίπτωση ισοψηφίας) υπέρ. Αλλά το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo έχει δηλώσει πως δεν θα το κάνει (φωτογραφία επάνω). Κρύβεται πίσω απ’ την προχθεσινή γνωμάτευση της ειδικής συμβούλου της γερουσίας Elizabeth MacDonough (η γνώμη της έχει ιδιαίτερο βάρος…) ότι η συμπερίληψη μιας τέτοιας αύξησης του βασικού μισθού δεν υπηρετεί την διακομματική προσέγγιση ώστε ο νόμος να εγκριθεί όπως πρέπει, δηλαδή με απλή, κανονική πλειοψηφία· επειδή βαραίνει τον δημόσιο προϋπολογισμό με διαρκή έξοδα εκτός «αντιμετώπισης της πανδημίας» που είναι ο δηλωμένος στόχος του νόμου…

Εκνευριστική ή όχι, θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη μια τέτοια εξέλιξη (που μένει να οριστικοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα). Το τωρινό γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον είναι μια συμμαχία μεταξύ της «δεξιάς» των δημοκρατικών και των χρεωκοπημένων νεο-συντηρητικών του Μπους του Β και του «αμερικανικού 21ου αιώνα». Οι πρώτοι χρειάζονται τους δεύτερους για πολύ περισσότερα ζητήματα, και οπωσδήποτε εκείνα που αφορούν την μιλιταριστική συντήρηση (του φαντάσματος) της αμερικανικής ηγεμονίας όπου είναι δυνατόν στον πλανήτη. Είναι φρόνιμο να γίνει ο κατώτατος μισθός εμπόδιο σ’ αυτή την σχέση;

Μαζί φρόντισαν να ξεφορτωθούν το ψόφιο κουνάβι απ’ το άσπρο σπίτι. Βέβαια η αποκαθήλωσή του και μεταξύ των συντηρητικών ψηφοφόρων απέτυχε ως τώρα. Πράγμα που σημαίνει ότι από ‘δω και στο εξής αυτή η συμμαχία έχει έναν «διμέτωπο αγώνα». Αφενός εναντίον των συντηρητικών έως παραδοσιακά ακροδεξιών που θεωρούν πως ένας μεσίτης / πλυντήριο «κυνηγημένος απ’ το σύστημα» τους εκπροσωπεί καλύτερα· και αφετέρου εναντίον της αριστερής πτέρυγας των δημοκρατικών με τις «παράξενες ιδέες» είτε για τους εργάτες και τις εργάτριες εντός αμερικανικών συνόρων, είτε για τους παλαιστίνιους, τους ιρακινούς, τους σύριους και άλλους πληβείους.

Πρακτικά, με βάση το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, αυτή η απαιτητική πτέρυγα των δημοκρατικών, ένα μόνο μέσο έχει: το πεζοδρόμιο. Όσο γρηγορότερα και επιθετικότερα το αξιοποιήσει τόσο το καλύτερο.

Απογειώσεις;

Κυριακή 28 Φλεβάρη. Μεταξύ αδιέξοδου πρωτογονισμού και μεταμοντέρνων αδιεξόδων είναι πιθανό να κερδίσει ο πρώτος, ακόμα κι αν αυτό αφορά μια πρώην «μόνη υπερδύναμη». Αυτό δείχνουν οι προτιμήσεις των ψοφιοκουναβικών: το ίνδαλμά τους όχι μόνο δεν έχασε με την πιο πρόσφατη αποτυχημένη «προσαγωγή» του σαν ηθικού αυτουργού του ντου στο Καπιτώλιο στις 6 Γενάρη αλλά μάλλον κέρδισε.

Το συνέδριο πολιτικής δράσης των συντηρητικών (conservative political action conference / CPAC) είναι η μεγαλύτερη ετήσια συνάντηση των ρεπουμπλικάνων, που δείχνει ανάγλυφα τις τάσεις μέσα στο κόμμα και τους οπαδούς του. Φέτος γίνεται στο Ορλάντο της Φλόριντα (τελειώνει αύριο) live, λόγω των χαλαρών μέτρων στη συγκεκριμένη πολιτεία.

Είναι ένα ακόμα μαζικό show υπέρ του ψόφιου κουναβιού! Τείνει να γίνει “λαϊκός θρύλος” – σίγουρα σε σχέση με άλλους συντηρητικούς που πέρασαν απ’ το άσπρο σπίτι. Κάποια απ’ τα βαριά στελέχη που στράφηκαν εναντίον του μετά το ντου, δεν εμφανίστηκαν καν στο συγκεκριμένο ραντεβού – δείγμα σοβαρό πως σκέφτονται να γίνουν καστανάδες. Άλλα πάλι, που τον χρέωσαν γι’ αυτό το ντου, εμφανίστηκαν μετανοιωμένοι και φίλησαν χεράκι. Τα γκάλοπ του δίνουν από τώρα, κάτι λιγότερο από 4 χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές, σαφή πλειοψηφία υποστηρίξης μεταξύ των κομματικών μελών αλλά και των οπαδών· οι μισοί μάλιστα θα έφευγαν απ’ τους συντηρητικούς για να πάνε σε αμιγώς ψοφιοκουναβικό κόμμα αν το έφτιαχνε.

Αυτά δεν αποκλείεται να αλλάξουν στο μέλλον – πολλά μπορεί να συμβούν. Αλλά προς στιγμήν αυτός ο τύπος που στη ζωή του ως την προεδρία έκανε καριέρα πλυντηρίου και showman φαίνεται πως εξακολουθεί να εκπροσωπεί τις θολές ελπίδες έως μανίες ενός αξιοσημείωτα μεγάλου μέρους της αμερικανικής κοινωνίας.

Ακόμα κι αν αποδειχθεί τελικά περαστικός, το κοινωνικό και ιδεολογικό έδαφός του δεν είναι καθόλου τέτοιο. Τα μπλουζάκια και τα λοιπά γκάτζετς με τα logo «trump for president» για το 2024 κυκλοφορούν ήδη – η προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει.

Αλλά ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θέλουν έναν, δύο, τρεις, πολλούς πολέμους… Μπορείτε να φανταστείτε το ενδεχόμενο 50 και βάλε χρόνια μετά το κίνημα κατά του πολέμου στο βιετνάμ, οι επόμενοι (αν και μισθοφόροι) λιποτάκτες του αμερικανικού στρατού ή οι επόμενοι antiwar βετεράνοι να είναι ψοφιοκουναβικοί;

Ζαλίζομαι! Ναυτία! Σταματείστε την γη να κατέβω!!!

Ο πρωθυπουργός τροχονόμος

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη.* «Δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου»… Το ψηφιακό φακέλωμα, το «υγειονομικό διαβατήριο» και το (υγειονομικό) απαρτχάιντ δεν είναι ούτε ψηφιακό φακέλωμα, ούτε «διαβατήριο», ούτε απαρτχάιντ. Τότε τι είναι; Τι λέει ο ρημαδοΚούλης, αν έχει πει ποτέ του αλήθεια ο άνθρωπος;

… Θα ανοίγει μια λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας για τις μετακινήσεις, χωρίς τους περιορισμούς που προκαλούν τα διαγνωστικά τεστ και η υποχρεωτική καραντίνα… Η διευκόλυνση των μετακινήσεων δεν αφορά μόνο τις χώρες που υποδέχονται μεγάλο αριθμό τουριστών, αλλά επίσης τις αερομεταφορές και τους κλάδους της φιλοξενίας…

Αυτά δήλωσε χτες στην ευρωπαϊκή τηλε-σύνοδο κορυφής… Α χα! Συμπεραίνει κανείς ότι αυτή «η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας» δεν θα περνάει μόνο μέσα απ’ τα αεροδρόμια… αλλά και μέσα απ’ τα ξενοδοχεία… Χαμός θα γίνει! Μόνο που η «ιδέα» δεν είναι του ρημαδοΚούλη· αυτός είναι απλά ένας απ’ τους εκφωνητές της, ένας φτωχός κομπάρσος, ένας καλοθελητής που απλά «συνεργάζεται» με την pfizer, την microsoft – και την palantir (απ’ αυτής όλα όσα θα έπρεπε να ξέρετε και ντρέπεσθε να ρωτήσετε στο τρέχον cyborg 20…).

Σχεδόν απ’ την αρχή της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, μαζί με τις δυτικές φαρμακομαφίες (που ανέτειλαν στον ορίζοντα σαν σωτήρες του κόσμου) πήγαιναν «πακέτο» το ψηφιακό φακέλωμα (ξεκινώντας από τα προσωπικά δεδομένα υγείας…) μαζί με το passport… Και το συμμαχικό ραστιστικό καθετώς του Τελ Αβίβ, το πιο ειδικευμένο στο απαρτχάιντ (σε βάρος των παλαιστινίων εδώ και δεκαετίες) λέει τα πράγματα με το όνομά τους: το «πιστοποιητικό», η «έγκριση κυκλοφορίας», δεν θα αφορά – προφανώς – μόνο τα αεροπορικά ταξίδια!!! (Σκεφτείτε το απλά για να δείτε πόσο πολύ μας φτύνουν και σας φτύνουν στα μούτρα: οι 80plus ή οι 90plus (που έχουν θεωρηθεί η κοινωνική κατηγορία πρώτης προτεραιότητας στους πλατφορμιασμούς…) είναι εκείνοι που δεν αφήνουν αεροπορικό ταξίδι για αεροπορικό ταξίδι;; Είναι το… target group; Όχι βέβαια! Το κυρίως target group της αεροπορικής βιομηχανίας είναι όλοι εκείνοι που δεν θα χρειαζόταν να πλατφορμιαστούν!)

Οι ισραηλινοί ειδικοί στους αποκλεισμούς το λένε καθαρά: η «έγκριση κυκλοφορίας» θα απαιτείται για να μπείτε σε γήπεδα, σε συναυλίες, σε mall… Μελλοντικά, στην εξέλιξη των πραγμάτων, το λέμε από τώρα, θα υπάρχουν «περιφρουρούμενοι τομείς πόλεων» (ή «νέες πόλεις») που θα απαιτούν το ίδιο «διαβατήριο». Θα το απαιτήσουν /επιβάλουν (μαζί με τους πλατφορμιασμούς) και οι εργοδότες, κλπ κλπ… Δεν υπάρχει ούτε μισό επιχείρημα υπέρ της «ψηφιακής έγκρισης κυκλοφορίας» / ψηφιακού φακελώματος που να μη βρωμάει νεο-νεο-φασισμό· και, φυσικά, δεν είναι ένα «προσωρινό μέτρο» που θα έχει ξεπεραστεί όταν ο τσαχπίνης θα είναι ιστορία… Όχι!!! Είναι αναπόσπαστο μέρος της «νέας κανονικότητας»! Των νέων καπιταλιστικών και κρατικών μεθόδων ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου· του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων δηλαδή.

(* Αν υπάρξει κάποια ανάγκη θα γίνουν επιπλέον αναρτήσεις για το Σάββατο. Διαφορετικά θέλουμε να αφήσουμε αυτές εδώ για δύο μέρες, μπας και διαβαστούν, προσεχτούν, κατανοηθούν καλύτερα· το θέμα είναι πολύ σοβαρό!!!)

Το φακέλωμα: η συσσώρευση…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Ορισμένοι (πολλοί ίσως…) κάνουν το ίδιο τραγικό λάθος όπως με τα σανεμβόλια. Όπως, δηλαδή, έχουν φάει το ότι οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των ανθρώπινων κυττάρων είναι εμβόλια επειδή χρησιμοποιείται σύριγγα (ενώ ποτέ τα εμβόλια δεν έκαναν γενετική τροποποίηση κυττάρων!..), έτσι νομίζουν ότι τα «πιστοποιητικά εμβολιασμού» θα είναι κάτι σαν τις χάρτινες «βεβαιώσεις» διαφόρων ειδών· ή, έστω, σαν τα υπάρχοντα χάρτινα διαβατήρια… Καμμία σχέση!!!

Ένα χαρτί που θα έγραφε «εμβολιάστηκε» μαζί με δυο υπογραφές και τρεις σφραγίδες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καθόλου το ζητούμενο του βιο-πληροφορικo-ασφαλίτικου συμπλέγματος!! Διάφοροι κανάγιες, είτε ηλίθιοι είτε εγκάθετοι, λένε «Μα τι λέτε; Και για να πας στη σαουδική αραβια πρέπει να έχεις πιστοποιητικό εμβολιασμού για την μηνιγγίτιδα! Τόσο απλό….»

Απατεώνες! Η πρώτη απτή διαφορά είναι ότι τώρα υπάρχει η περίφημη κωδικοποίηση «QR». Όπως κάθε barcode (απ’ αυτούς που έχουν τα εμπορεύματα και, πλέον, το εμπόρευμα – άνθρωπος) έτσι και τα QR παραπέμπουν σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων όπου εκεί (και μόνον εκεί) «αναγνωρίζεται η ταυτότητα» (δηλαδή το που παραπέμπει αυτός ο barcode). Σ’ όλη αυτήν την ιστορία με την … φαρδιά λεωφόρο, αυτό είναι το “κλειδί”: η δημιουργία ψηφιακών βάσεων προσωπικών δεδομένων υγείας που θα είναι προσβάσιμες απ’ τις διάφορες παραλλαγές των αφεντικών για όποια χρήση θέλουν.

Ένα παράδειγμα μπας και γίνει κατανοητό αυτό το πρώτο στοιχείο. Λένε πως η αεροπορική βιομηχανία (οι αεροπορικές εταιρείες – βάλτε όμως και τις ακτοπλοϊκές, τα τραίνα, τα λεωφορεία..) έχει δικαίωμα να ξέρει αν είσαι “μολυσματικός” ή όχι (σε σχέση με τον τσαχπίνη…) για να προστατέψει τους υπόλοιπους από εσένα… Αν η αεροπορική βιομηχανία έχει τέτοιο “δικαίωμα” για τον covid (με βάση το ιατρικο-φασιστικό και απόλυτα διαψευσμένο θεώρημα ότι “οι ασυμπτωματικοί είναι μολυσματικοί”…), γιατί δεν το έχει για κάθε ήπια μεταδοτική αρρώστια, όπως π.χ. οι γρίπες; Άρα θα πρέπει στην «έγκριση κυκλοφορίας» (δηλαδή στη βάση δεδομένων των προσωπικών ΣΟΥ στοιχείων υγείας) να υπάρχουν δεδομένα (προσβάσιμα απ’ την αεροπορική βιομηχανία) ΚΑΙ για το αν έχεις εμβολιαστεί (προσεχώς: πλατφορμιαστεί) και για τις γρίπες… 2 – 0!!

Κι αν έχει κι αυτό το δικαίωμα, τότε γιατί δεν έχει το άλλο, δηλαδή να ξέρει αν έχεις καρδιακά προβλήματα; Αν πάθεις κάτι στη διάρκεια του ταξιδιού να μην μπορεί να σε βοηθήσει; Να μπορεί… Οπότε το QR σου, δηλαδή η βάση των προσωπικών σου δεδομένων υγείας, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τέτοια στοιχεία… Κι αφού θα έχει κι αυτό το δικαίωμα γιατί να μην έχει το δικαίωμα να ξέρει το ψυχολογικό ιστορικό σου; Αν σε πιάσει κάποια κρίση πανικού; Αν είναι πιθανό να βγάλεις κάποια επιθετικότητα έναντι άλλων επιβατών; Βάλτα κι αυτά μέσα – λοιπόν…

Κι αν έχει το δικαίωμα να ξέρει τα πιο πάνω, με απλή αξιοποίηση του QR σoυ, γιατί να μην ξέρει το αν είσαι «εγκληματικό» στοιχείο; Αν είστε φοροφυγάς που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την χώρα; Φυσικά αυτό ξεπερνάει τα «δεδομένα υγείας» – αλλά αυτά είναι η αρχή! Ξεπερνάει, επίσης, και τις (ως τώρα) αρμοδιότητες της αεροπορικής βιομηχανίας… Never mind: το QR σου θα παραπέμπει στο ψηφιοποιημένο ιστορικό της ζωής σου, στον ψηφιακό σου φάκελο, που θα είναι κάπου στο «cloud», και θα συσσωρεύει / επεξεργάζεται διαρκώς τα προσωπικά σου δεδομένα… Καλώς ήρθατε στα «δημοκρατικά» social credit systems!!!

Να ποια είναι η μία στρατηγικής σημασίας διαφορά ανάμεσα στο «χαρτί» που έπαιρνες από έναν γιατρό ή ένα νοσοκομείο για να επιβεβαιώνει ότι έκανες το εμβόλιο της μηνιγγίτιδας, σε σχέση με το “QR” που είναι «έγκριση κυκλοφορίας» εφόσον έχεις μπει στον brave new world των γενετικών τροποποιήσεων… Η τωρινή φάση, η «φαρδιά λεωφόρος» που πουλάει ο κάθε ρημαδοΚούλης, είναι μόνο η αρχή! (Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους το ονειρεύονται, το λένε, το αναγγέλουν και το σχεδιάζουν εδώ και χρόνια!…)

Το φακέλωμα: η συνεχής ροή…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Υπάρχει μια ακόμα στρατηγική διαφορά με το «διαβατήριο» όπως το ξέρουμε· κι αυτή είναι μια ακόμα απόδειξη της σχεδιασμένης πρόστυχης εξαπάτησης μέσω της χρήσης της λέξης «διαβατήριο» για κάτι που ΔΕΝ είναι διαβατήριο! (Όπως η σχεδιασμένη πρόστυχη εξαπάτηση μέσω της χρήσης της λέξης «εμβόλιο» για κάτι που ΔΕΝ είναι εμβόλιο!)

Τα διαβατήρια, όπως άλλωστε και οι αστυνομικές ταυτότητες, περιλαμβάνουν στοιχεία ταυτότητας που είναι σταθερά. Ύψος, χρώμα ματιών, όνομα, επώνυμο, ημερομηνία γέννησης, κλπ. (Προσεχώς, με τα βιομετρικά data – και πάλι παραπέμπουμε σε αφιέρωμα στο cyborg 20, αυτή η “συλλογή” θα είναι και ψηφιακή και καθολική…) Όμως τα data υγείας, άρα και οι βάσεις δεδομένων υγείας, άρα και τα «health passports», δεν αφορούν κάτι σταθερό! Από την στιγμή που γεννιέται ο καθένας μέχρι την στιγμή που πεθαίνει η υγεία του/της αλλάζει άπειρες φορές! Ακόμα κι αυτός ο εκβιασμός με τον πλατφορμιασμό για τον τσαχπίνη θα είναι άχρηστος σε ένα χρόνο ή δύο· θα είναι ιστορία. Τι νόημα (δηλαδή τι σκοπό) μπορεί να έχει λοιπόν η (ακριβή) επένδυση σε υποδομές, ανιχνευτές QR, αλγόριθμους επεξεργασίας, αποθήκευση κλπ; Μόνο για λίγους μήνες;

Όχι βέβαια! Και πάλι πρόκειται μόνο για την αρχή, για την αφετηρία αυτής της «λωρίδας ταχείας κυκλοφορίας», όχι για τους κοινούς θνητούς όμως! Για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα: τα data υγείας είναι διαρκούς ροής, 24/7, για όλη μας την ζωή! Γι’ αυτό έχει λυσσάξει για δαύτα ο κυρ Βασίλης! Γι’ αυτό θέλουν να τους βάλουν χέρι οι big pharma, oι big tech, oι big insurance και οι σκληροπυρηνικοί μηχανισμοί των κρατών!

Ας το ξαναπούμε: δεν πρόκειται για κάτι “μια κι έξω”! Όπως ακριβώς η βιομηχανία της υγείας (τα αφεντικά και οι σύμμαχοί τους) κατασκεύσε μια “κρίση υγείας” για να ξεκινήσουν την επιβολή των πλατφορμών γενετικής μετάλλαξης, ακριβώς έτσι με τα health passports ξεκινάει η επιβολή του γενικευμένου ψηφιακού φακελώματος ως «καθήκοντος κοινωνικής ευθύνης»… «Σωστός και άξιος πολίτης» θα είναι ο εθελόδουλος στο αλγοριθμικό πανοπτικό…

(φωτογραφία: Κλασσική παραπλανητική απεικόνιση…)

Το φακέλωμα: η ιδιοκτησία…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Το τρίτο στοιχείο που διαφοροποιεί απόλυτα τις τωρινές εξελίξεις απ’ ότι “μοιάζει” μ’ αυτές (ή απ’ ότι επιστρατεύεται για να τις κουκουλώσει), είναι η τεχνολογία και η ιδιοκτησία της. Τα παραδοσιακά χάρτινα αρχεία (απ’ τα ληξιαρχεία ως τα αρχεία του υπουργείου μεταφορών και απ’ τα αρχεία δημόσιας τάξης μέχρι εκείνα των εφοριών, των υποθηκοφυλακείων και των ασφαλιστικών ταμείων) ήταν ιδιοκτησία των κρατών· και εξαιρετικά δυσκίνητα. Το ότι ήταν ιδιοκτησία των κρατών σήμαινε (τυπικά τουλάχιστον) κάποιο είδος προστασίας των υπηκόων από «διαρροές» των στοιχείων τους, και αλλότρια χρήση.

Τώρα πια δεν ισχύει αυτό. Ακόμα και οι κρατικές ψηφιακές υποδομές χρησιμοποιούν μηχανήματα, sοftware και τα λοιπά ιδιωτικών εταιρειών. Οι τηλεπικοινωνίες επίσης που απαρτίζουν αυτό που λέγεται «δίκτυο» ανήκουν κι αυτές σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το τι είδους «παράθυρα» μπορούν να κατασκευάζουν αυτές οι επιχειρήσεις στα προγράμματά τους ώστε να υποκλέπτουν τα data είναι κάτι εντελώς άγνωστο για τους χρήστες, όποιοι και νάναι. Και τέτοια «παράθυρα» υπάρχουν!

Θα υποσχεθούν, θα ορκιστούν οι πολιτικές βιτρίνες, ότι τα δεδομένα υγείας που έχουν αρχίσει να ψηφιοποιούν θα μείνουν «απόρρητα», «προστατευμένα», σε «καλά χέρια»… Ακόμα και η πιο ειλικρινής πολιτική βιτρίνα του σύμπαντος θα λέει ψέμματα: όλα αυτά είναι εφικτό να υποκλαπούν – απ’ όσους ξέρουν να το κάνουν. Και είτε δεν θα το μαθαίνουμε, είτε θα κυκλοφορεί σαν «ανατριχιαστική είδηση» ότι κάποιος εχθρός χάκαρε τους υπολογιστές … και έκλεψε τα στοιχεία…

(φωτογραφία: Μια φορά τον χρόνο αυτοι οι σύμμαχοι συμφωνούν να φτιάξουν κάτι μεγαλειώδες. Πέρσι είχαν συμφωνήσει να φτιάξουν τον θρυλικό east med… Φέτος συμφώνησαν… τι συμφώνησαν; Πώς θα ελέγχονται οι τουρίστες απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς στα ελληνικά σύνορα;

Απλά δεν θα ελέγχονται… Θα θεωρούνται de facto υγιείς… Όπως πέρυσι, που ήταν να έρθουν 1 μύριο…)

Το φακέλωμα: ο ιδιωτικός τομέας…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Κοροϊδεύοντας τους πάντες ο ρημαδοΚούλης χρησιμοποιεί σαν «επιχείρημα» υπέρ της «έγκρισης κυκλοφορίας» το ότι αν δεν το κάνουμε εμείς (τα κράτη μέλη της ε.ε. δηλαδή) θα το κάνει ο ιδιωτικός τομέας… Πρόκειται για το ακριβώς ανάποδο από εκείνο που είχε πει συνεντευξιαζόμενος πριν 4 μήνες:

… Εγώ δεν πρόκειται να κυνηγάω με το εμβόλιο στο δρόμο ανθρώπους οι οποίοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν…. μπορεί, όχι εμείς αλλά η ίδια η αγορά, η ελεύθερη οικονομία να επιβάλλει τέτοιους περιορισμούς που να είναι η ζωή τους λίγο πιο δύσκολη…

(Με σαδιστική ευχαρίστηση, αρκεί να δείτε το video, αναγνωρίζει τουλάχιστον ότι «θα κάνουν δύσκολη τη ζωή» όσων τολμήσουν να έχουν… φυσική ανοσία στις διάφορες μορφές της… Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού..) Πριν 4 μήνες οι πολιτικές βιτρίνες δεν θα κυνηγούσαν κανέναν· θα άφηναν την δουλειά στην «ελεύθερη οικονομία»…. Τώρα δηλώνουν πως είναι καλύτερα να αναλάβουν την δουλειά του φακελώματος τα κράτη…

Θα ήταν όμως δυνατόν να επιβάλουν τα ιδιωτικά μαγαζιά, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αυτό το υγειονομικό απαρτχάιντ; Η απάντηση είναι απερίφραστα ΟΧΙ! Διότι παραβιάζει ατομικές ελευθερίες και δικαίωματα (και σε ότι αφορά την υγεία, τα εμβόλια, τις θεραπείες) που είναι κατοχυρωμένες σε όλα τα δυτικά «φιλελεύθερα» συντάγματα…

Μόνο τα κράτη μπορούν (!) να παραβιάζουν (!) τα συντάγματά τους – όπως έκαναν με την «αντιτρομοκρατία» και όπως κάνουν εδώ και ένα χρόνο μαζικά και γενικευμένα, με πρόσχημα την … δημόσια υγεία! Μόνο τα κράτη μπορούν να παράξουν και να επιβάλλουν κατά βούληση «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» και «ιδιόμορφα Δίκαια της Ανάγκης»… Κι όταν το κάνουν τα κράτη, τότε μπορούν να το αρπάξουν και να το αξιοποιήσουν τα ιδιωτικά αφεντικά.

Θεωρητικά βέβαια δεν μπορούν ούτε τα κράτη… Θεωρητικά θα έπρεπε όλες οι πολιτικές βιτρίνες και οι «ειδικοί» τους να βρίσκονται στα πιο βαθιά μπουντρούμια… Αλλά ενώ μπορεί να εμποδίσει κάποιος οποιοδήποτε ιδιωτικό αφεντικό να επιβάλει την δική του νομοθεσία κάνοντάς του μήνυση, όταν είναι τα κράτη οι πραξικοπηματίες, η μόνη δυνατότητα, η μόνη λύση, είναι η γενικευμένη αντίσταση των υπηκόων και η ανατροπή της πραξικοπηματικής «έκτακτης ανάγκης». Όπως συμβαίνει εναντίον κάθε πραξικοπήματος.

Γι’ αυτό ο ρημαδοΚούλης κορόιδευε πριν 4 μήνες, και κοροϊδεύει απ’ την ανάποδη ξανά τώρα! Εμφανίζει ένα ανύπαρκτο δίπολο «κράτους – επιχειρήσεων» (αν δεν το κάνει ο ένας θα το κάνει ο άλλος … πάντως θα γίνει!!) για να αποπροσανατολίσει ως προς το ένα και μοναδικό γεγονός: ότι από τις γενικευμένες απαγορεύσεις (: lockdown…) ως το (κατ’ αρχήν) υγιειονομικό απαρτχάιντ είναι η μορφή – κράτος που έχει αναλάβει, μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα, την εξυπηρέτηση των πιο επιθετικών και βίαιων συμφερόντων του κεφάλαιου – εκείνων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Το φακέλωμα: οι «λεπτομέρειες»…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Έχουμε αναφέρει ήδη ότι τα ψηφιακά φακελώματα αυτού του είδους θα συνεπάγονται (για όσους μετακινούνται από κράτος σε κράτος) ότι η διαδικασία «τσεκαρίσματος» του QR οπουδήποτε θα σημαίνει πρόσβαση στον ψηφιακό φάκελο του Χ ταξιδιώτη, δηλαδή στην ψηφιακή βάση δεδομένων του «έθνους κράτους» του. Οι «εθνικές ψηφιακές βάσεις δεδομένων» θα πρέπει να είναι συμβατές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ενιαία τεχνολογία, αλγόριθμους που αν δεν είναι ίδιοι θα μπορούν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους, ενιαία τυποποίηση, ενιαία γλώσσα, κλπ. Και σ’ αυτήν την διαδικασία το κράτος που θα ορίσει το «πρότυπο» θα επιβληθεί σ’ όλα τα υπόλοιπα· και, πιθανότατα θα έχει το πάνω χέρι στην «απόσπαση» (ακόμα και κάτω απ’ το τραπέζι) στοιχείων απ’ τις εθνικές βάσεις των άλλων κρατών.

Είναι γι’ αυτό που ακόμα ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron διστάζει. Το βασίλειό του έχει ήδη τέτοια βάση δεδομένων – αλλά πως θα εμποδίσει την «διείσδυση», «νόμιμη» ή όχι, «ξένων δυνάμεων» ακόμα και εντός ευρώπης; Όπως, π.χ., το γερμανικό κράτος;

Η κυρία Merkel (σύμφωνα με ελληνικές πηγές και μεταφράσεις…) είπε χτες το εξής (ο τονισμός δικός μας):

…Τα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιέχει έχουν προσδιοριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη. Και τώρα έχει γίνει η ανάθεση από το υπουργείο Υγείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται περίπου τρεις μήνες προκειμένου να δημιουργήσει τις τεχνικές προϋποθέσεις και αυτό είναι περίπου και το χρονικό διάστημα που και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν έχει ορίσει για την ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, ώστε σε εύλογο χρόνο από πάρα πολλά κράτη-μέλη – θα έλεγα από όλα – να έχουν αναπτυχθεί εθνικά πιστοποιητικά εμβολιασμού, τα οποία, μέσω της πύλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι μεταξύ τους συμβατά, προκειμένου να είναι εφικτά τα ταξίδια εντός ΕΕ με περισσότερες πληροφορίες και ίσως αυτό να γίνει η βάση και για την είσοδο στην ΕΕ από τρίτες χώρες….

Αυτό το τελευταίο είναι σε μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα (διακρατικού ανταγωνισμού…) που σε μικρότερη συμβαίνει και εντός ε.ε.: θα αναγκαστούν, για παράδειγμα, το Πεκίνο, ή η Μόσχα, ή η Ουάσιγκτον να προσαρμόσουν τα συστήματα ψηφιακού φακελώματος που θα επιβάλουν εντός των συνόρων τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές (για να μπορούν οι υπήκοοί τους να ταξιδεύουν στη ζώνη Σέγκεν…) ή θα γίνει το ανάποδο; Με δυο λόγια: ποιος θα επιβάλει στους υπόλοιπους τις δικές του προδιαγραφές και, κατά συνέπεια, τους «κανόνες των ανταλλαγών προσωπικών δεδομένων υγείας από κράτος σε κράτος»; Αυτός που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό και άρα, εν δυνάμει, τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών; Αυτός που θα προλάβει πρώτος; Αυτός που θα εκβιάσει πιο πετυχημένα; Κι ας μην μιλήσουμε για κράτη πιο αδύναμα: αυτά θα αναγκαστούν να παραδοθούν στον νικητή· ή σ’ αυτόν με τον οποίο έχουν τις πιο στενές συναλλαγές / ανταλλαγές.

Έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε εκδοχή είναι σε βάρος μας. Είναι ωστόσο κι αυτό μια διάσταση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης….

(φωτογραφία: Μιλώντας στην τηλε-σύνοδο των G20 στις 21 του περασμένου Νοέμβρη ο κινέζος αυτοκράτορας Xi Jinping πρότεινε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο “υγιειονομικού διαβατηρίου “, με ενιαία χαρακτηριστικά, για χρήση σε όλον τον πλανήτη… Τον έγραψαν κανονικά, γιατί κατάλαβαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε αυτή η global προσέγγιση κινέζικης προέλευσης: οι προδιαγραφές θα διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό στα μέτρα του Πεκίνου.

Οπότε το πράγμα πάει στ’ αχνάρια του εξελισσόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…)