Τρίτη 12 Γενάρη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να έχει σχολάσει ουσιαστικά, όμως η κυβέρνησή του είναι ενεργή τυπικά· και ένας τουλάχιστον υπουργός του «δουλεύει σκληρά». Πρόκειται για τον φίλο και αδελφό του ελλαδιστάν Πομπηία.
Ενώ την προσοχή τραβάει το (πρωτοφανές για αμερικανικά δεδομένα) ντου στο Καπιτώλιο, απ’ το περασμένο Σάββατο ο Πομπηίας έχει «τραβήξει όπλο». Κατά του Πεκίνου, με βόμβα την Ταϊβάν:
…Ανακοινώνω σήμερα ότι αίρω όλους τους περιορισμούς που μόνοι μας είχαμε βάλει στις σχέσεις των αξιωματούχων μας με εκείνους της Ταϊβάν. Η Ταϊβάν είναι μια εξαιρετική δημοκρατία και ένας αξιόπιστος εταίρος των ΗΠΑ, και παρ’ όλα αυτά επί δεκαετίες το υπουργείο εξωτερικών δημιούργησε περίπλοκους εσωτερικούς περιορισμούς για την συμπεριφορά των διπλωματών μας, των υπαλλήλων, και άλλων αξιωματούχων στις σχέσεις τους με τους ομολόγους τους της Ταϊβάν. Η αμερικανική κυβέρνηση πήρε αυτές τις αποφάσεις μονομερώς, σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει το κομμουνιστικό καθεστώς του Πεκίνου. Αυτό δεν ισχύει πια….
Οι «αυτο-περιορισμοί» που κατάργησε ο Πομπηίας ίσχυαν απ’ το 1979 (επί προεδρίας Carter) και ήταν συνέπεια της αναγνώρισης εκ μέρους της Ουάσιγκτον (όπως ισχύει διεθνώς) της «μίας κίνας» (δηλαδή του κινεζικού κράτους) και όχι ενός δεύτερου (του ταϊβανέζικου). Συνεπώς ο Πομπηίας, με τις αποφάσεις του, έμεινε μισό βήμα μόνο πριν την επίσημη αναγνώριση της Ταϊβάν σαν ανεξάρτητου κράτους. Αυτό λίγες ημέρες πριν την επίσημη επίσκεψη της αμερικάνας πρέσβειρας στον οηε Kelly Craft στην Taipei, μια επίσκεψη τόσο υψηλού επιπέδου ώστε το Πεκίνο να την έχει ήδη καταγγείλει σαν «τρελή προβοκάτσια»…
Όπως είχε προβλέψει (δύσκολο δεν ήταν!) η ασταμάτητη μηχανή, μετά τα προβλήματα που απέκτησε η Ουάσιγκτον στην κορεατική χερσόνησο, κυρίως εξαιτίας του νοτιοκορεάτη σοσιαλδημοκράτη προέδρου Moon (δεν ήταν μόνο η επίθεση φιλίας που έκανε σε συνεννόηση με τον βορειοκορεάτη Kim στις αρχές του 2018 αλλά και μια ακόμα σειρά «όχι και τόσο βολικών» προς τις ηπα κινήσεων…) θα έριχνε το βάρος της επιθετικότητάς της στο κύριο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου στην ταϊβάν. Έτσι έγινε και το 2019 και το 2020, κυρίως με στρατιωτικά μέσα: άλλοτε πωλήσεις όπλων στην Taipei, άλλοτε με λίγο πολύ προβοκατόρικες κινήσεις των αμερικανικών πολεμικών (μερικές φορές αεροπλανοφόρων) στα «στενά της ταϊβάν», την ζώνη δηλαδή μεταξύ της ηπειρωτικής κίνας και του ταϊβανέζικου νησιού.
Συνεπώς η απόφαση του Πομπηία ανήκει σε μια αλληλουχία πράξεων αυξημένης επιθετικότητας που κράτησε 2 χρόνια, επί ψόφιου κουναβιού. Είναι όμως και κλιμάκωση. Σε αντίθεση με άλλες ψοφιοκουναβικές ενέργειες, ειδικά μετά τις εκλογές του Νοέμβρη, η συγκεκριμένη ούτε καταδικάστηκε απ’ το επερχόμενο Joνυσταλεάν, ούτε θεωρήθηκε απ’ τα καθεστωτικά μήντια (και όχι μόνο τα αμερικανικά, συνολικά απ’ τα δυτικά) σαν μια ακόμα απόδειξη του πόσο επικίνδυνο είναι το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού. Με δεδομένο ότι και ο νυσταλέος Jo αναμένεται να ακολουθήσει μια «αντι-κινεζική» πολιτική σε παρόμοιο μήκος κύματος, με μικρές διαφορές στο ύφος, θα υποθέταμε βάσιμα ότι ο Πομπηίας «ξεκλείδωσε» τα τελευταία εμπόδια για την de facto αναγνώριση της ταϊβάν σε συνεννόηση με τους διαδόχους του.
(φωτογραφία: Craft και Πομπηίας…)