Πέμπτη 21 Γενάρη. Απόλυτα συνυφασμένο με την γενετική μηχανική είναι το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας των εφαρμογών της. Άλλες εποχές θα αρκούσε μόνον αυτό για να οργανωθεί η αφετηρία του κοινωνικού ανταγωνισμού· κι απ’ αυτήν την αφετηρία να αρχίσει να ξηλώνεται όλο το “πλεκτό”. Όχι πια. Είναι πολύ ευκολότερο να βρει κανείς κήρυκα της “ασφάλειας” των mRNA πλατφορμών παρά κάποιον που να αναρωτιέται για το πως αυτές κόβουν χρήμα και διαμορφώνουν εξουσία.
Μία απ’ τις πιθανές χρησιμότητες της μέσω mRNA αναπρογραμματισμού των κυττάρων γενετικής μηχανικής είναι η κατασκευή εξατομικευμένων, προσωποποιημένων βλαστοκυττάρων… έτσι ώστε να παράγονται (εργαστηριακά) όργανα / ανταλλακτικά που να ταιριάζουν (γενετικά) σε κάθε άτομο χωριστά. Πρόκειται για την “γενετική αναγέννηση” που αναφέρεται πιο πάνω, ένα ιερό δισκοπότηρο των βιοτεχνολόγων και, δεν υπάρχει αμφιβολία, αν δεν έχει παρενέργειες (;) θα διευκολύνει τα μέγιστα τις μεταμοσχεύσεις και θα εξαφανίσει το εμπόριο οργάνων. Δεν μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή σε ποιο σημείο βρίσκονται οι σχετικές έρευνες – υπάρχουν σίγουρα διάφορα “τεχνικά” ζητήματα που θα πρέπει να βρουν λύσεις.
Όμως ακόμα και σ’ αυτήν την (θεωρητική προς το παρόν) “καλή” αξιοποίηση της mRNA τεχνολογίας υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά: η ιδιοκτησία. Όχι υποχρεωτικά των ανθρώπινων ανταλλακτικών οργάνων (αν και κάλιστα θα μπορούσαν να “νοικιάζονται”…), αλλά των «μηχανών» (με την ευρεία έννοια) της παραγωγής τους. Ας μην έχετε καμμία αμφιβολία: σε κάθε φάρμακο και σε κάθε θεραπεία πληρώνετε και πληρώνουμε ένα καλό μέρισμα σ’ εκείνους που έχουν την «πνευματική ιδιοκτησία» τους. Την πατέντα… «Είναι ο καπιταλισμός ανόητε!».
Το ζήτημα πέρασε για λίγο και απ’ την ντόπια δημοσιότητα, με γελοίο τρόπο – όπως ήταν αναμενόμενο. Η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Johnny Bananas πρότειναν, όλο καμάρι, να “αγοραστεί η πατέντα των mRNA πλατφορμών («εμβολίων») των pfizer/biontech»… Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αναγκάσει κανείς οποιονδήποτε έχει «πνευματική ιδιοκτησία» να την πουλήσει (πολύ περισσότερο να την πουλήσει σε «τιμή λογική»), εκτός αν του κολλήσει ένα πιστόλι στον κρόταφο! Αντίθετα: όποιος θα ήθελε να εντοπίσει τις «καλές» χρήσεις της γενετικής μηχανικής και να τις αφαιρέσει απ’ την επιχειρηματική κερδοφορία θα έπρεπε να είναι έτοιμος για το ενδεχόμενο να βρεθεί ο ίδιος μ’ ένα πιστόλι στον κρόταφο… Θέλουμε να πούμε: η κοινωνικοποίηση (όπως κι αν την εννοεί κανείς) της βιομηχανίας της υγείας έτσι όπως έχει ήδη εκτοξευτεί χάρη στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και την υποταγή σ’ αυτήν είναι μια σύγκρουση στην οποία θα χυνόταν αίμα. Όχι λίγο. Δεν είναι αστείο… Δεν είναι για κουβέντες καφενείου…
Ο επιχειρηματίας Luigi Warren (ο ένας απ’ τους δύο συγγραφείς της πιο πάνω αναφοράς) είναι ένας από εκείνους που πατεντάρουν εκδοχές μοριακών «πλατφορμών» mUNA – φωτογραφία επάνω. Αυτό μπορεί να ρίχνει λίγο φως στην τρέχουσα δομή των «πνευματικών ιδιοκτησιών»: πίσω απ’ την πιο φανερή, την πιο κτυπητή, την πιο γνωστή, κρύβονται δυο τρεις άλλες, κι από πίσω άλλες δυο τρεις, και πάει λέγοντας. Το να κτυπήσει κανείς μια μόνο πόρτα εκεί που υπάρχει αλληλουχία ιδιοκτητών δείχνει θεμελειώδη άγνοια· κι αν έχει γνώση δεν κτυπάει καμμία. Είτε συμβιβάζεται (το ακούμε ήδη απ’ τους απολογητές των αφεντικών: «Μα τι θέλετε; Πρέπει και οι εταιρείες να βγάζουν κέρδη!») είτε ψάχνει τους τρόπους μιας γενικευμένης αναμέτρησης. Δεν έχουμε αντιληφθεί σοβαρές προετοιμασίες γι’ αυτήν – τα λόγια είναι εύκολα και δωρεάν.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω σε μορφές ζωής διαφέρει ριζικά από άλλες περιπτώσεις πατενταρίσματος. Όπως έχουν μελετήσει / διαπιστώσει διάφοροι ειδικοί των αφεντικών η ζήτηση «υπηρεσιών υγείας» είναι «ανελαστική»: δεν μπορεί να διαπραγματευτεί επί ίσοις όροις αυτός που υποφέρει από νεφρική ανεπάρκεια με την βιομηχανία κατασκευής νεφρών… Αυτή η δομική «ανισορροπία» είναι ατού για τα αφεντικά – και τους δίνει πλεονεκτήματα που συνήθως ο κόσμος αρνείται να πάρει υπόψη του σοβαρά. Τους δίνει τόσα και τέτοια πλεονεκτήματα ώστε όποιος αμφισβητήσει (ένα τυχαίο παράδειγμα) μια υγιεινιστική τρομοεκστρατεία να θεωρείται αυτόματα (το λιγότερο…) «τρελός». Όμως κάθε τρομοεκστρατεία τέτοιου περιεχομένου είναι, απλά, εκστρατεία τεχνητής αύξησης της ζήτησης. Οι βιομήχανοι ρούχων, παπουτσιών ή πλυντηρίων και αυτοκινήτων δεν έχουν τέτοια ατού, την δυνατότητα να αναγκάσουν τους πελάτες τους να τρέχουν πάντα παρακαλώντας… Οι βιομήχανοι της υγείας (και οι βιοτεχνολόγοι) τα έχουν… Δια της βίας.
Είναι η δομή αυτού του καπιταλιστικού τομέα στο σύνολό της που είναι αντι-ανθρώπινη! Και είναι δουλικό να την υπερασπίζεται ή/και να την διαφημίζει ο οποιοσδήποτε, ακόμα κι αν δεν ξέρει τι κάνει.
Εδώ η άγνοια δεν είναι τεκμήριο αθωώτητας…