Πέμπτη 7 Γενάρη. Οι εκπρόσωποι του κινέζικου καθεστώτος συχνά ειρωνεύονταν την δυτική δημοκρατία, σαν εκείνο το καθεστώς όπου «τυχοδιώκτες πολιτικοί αναθέτουν σε άσχετους ψηφοφόρους την ευθύνη να παίρνουν αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα έχοντας σαν μόνο ενδιαφέρον τις καρέκλες τους». Τώρα έχουν υπεράφθονο υλικό για να πείσουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς επικριτές του μονοκομματικού καθεστώτος ότι η «δημοκρατία» έτσι όπως την όρισε ο πιο επιθετικός υποστηρικτής της (η Ουάσιγκτον) είναι τοξικό είδος. Όταν ο νυσταλέος Jo, σαν πρόεδρος πια, αρχίσει την προσπάθεια αναστήλωσης της αμερικανικής “γοητείας” στον πλανήτη βάζοντας σαν βασικό κριτήριο των συμμαχιών του την “δημοκρατία”, κι όταν προσπαθήσει να υλοποιήσει το σχέδιο για έναν εναλλακτικό οηε, ένα κλαμπ αποκλειστικά για “δημοκρατικά καθεστώτα”, δεν θα είναι λίγα εκείνα τα αφεντικά άλλων μη εκλεκτών κρατών που θα μουρμουρίσουν ή θα φωνάξουν “δεν κοιτάτε τα χάλια σας καλύτερα;” Κι όλα αυτά εν μέσω μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας για να μείνουν οι αμερικανικές φαρμακο-μαφίες στον αφρό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που (άλλη απόδειξη παρακμής!) δαγκώνει τις ηπα και τους στενούς συμμάχους της δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη την αφρική ή το μεγαλύτερο μέρος της ασίας…
Αλλά στο Πεκίνο δεν ασχολούνται μόνο με την αμερικανική παρακμή. Έχουν κι άλλες δουλειές. Τα νούμερα είναι με την μεριά τους. Ήδη οι κινεζικές επιχειρήσεις (στη συντριπτική πλειοψηφία τους κρατικές…) πέρασαν σε αριθμό τις αμερικανικές στη λίστα του fortune με τις 500 μεγαλύτερες του καπιταλιστικού πλανήτη: 129 (οι 10 ταϊβανέζικες, αλλά πόσο καιρό ακόμα η ταϊβάν θα παριστάνει το ανεξάρτητο κράτος;) έναντι 121…
Δύσκολοι καιροί για λευκούς πρίγκηπες…