Σάββατο 16 Γενάρη. Ιδού η απορία! Είναι το ψόφιο κουνάβι που ριζοσπαστικοποίησε τον λευκό, κοκκινόσβερκο, αμερικανικό μικροαστισμό; Ή είναι αυτός ο τελευταίος που έφτιαξε το ψόφιο κουνάβι από μηντιακά υλικά – και μπορεί να φτιάξει οποιονδήποτε διάδοχό του, ακόμα χειρότερο;
Η ιμπεριαλιστική (και δήθεν «προοδευτική και κοσμοπολίτικη») παράταξη του νυσταλέου Jo έχει καταλήξει, βολικά, στο πρώτο συμπέρασμα. Αυτό δείχνει (χωρίς να το καταλαβαίνει ή να το παραδέχεται) πόσο βαθιά «δεξιά» είναι, μ’ έναν πιο post modern τρόπο. Η προσωποποίηση του «κακού» και η κατασκευή ενός αποδιοπομπαίου τράγου ώστε να κουκουλωθεί ένα πολύ βαθύτερο και ευρύτερο πρόβλημα ήταν ανέκαθεν – ειδικά στις καπιταλιστικές κοινωνίες – το σήμα κατατεθέν της απο-πολιτικοποίησης. Κι έτσι, απλά πολύ απλά, η εκκαθάριση ενός τέρατος αφήνει τον χώρο στο επόμενο· ένα ή και περισσότερα.
Πριν 12 χρόνια, στις προεδρικές εκλογές του 2008 έγινε μια τέτοια “πολιτική εκκαθάριση”. Η ανερχόμενη επιθετικότητα αυτού του λευκού κατά κύριο λόγο και χριστιανικού αμερικανικού μικροαστισμού είχε βρει μια εκπρόσωπο / πολιτική βιτρίνα αισθητικά διαφορετική απ’ το ψόφιο κουνάβι. Μια 44χρονη πολιτικό, κυβερνήτη της Αλάσκα, οικογενειάρχισσα, μητέρα 4 παιδιών, περσόνα των μήντια, ακόμα και κυνηγό: ήταν το άστρο της Sarah Palin και του “tea party”…
H Palin κατέβηκε το 2008 στις εκλογές σαν υποψήφια αντιπρόεδρος του John McCain. Το δίδυμο έχασε απ’ τον Obama, καθώς ο ικανός ρήτορας αφροαμερικάνος δικηγόρος και ακαδημαϊκός από το Ιλινόις συνεπήρε και έπεισε να πάνε στις κάλπες ένα μεγάλο μέρος απ’ τους αδιάφορους ψηφοφόρους των μειονοτήτων. O John McCain δεν έμεινε άχρηστος ωστόσο: έγινε ο “άτυπος” υπ.εξ. των διοικήσεων Obama, ειδικά για τις βρωμοδουλειές στη μέση ανατολή…
Δεν ήταν το δήθεν «επαναστατικό» πρόγραμμα του 2 φορές εκλεγμένου Obama που «αγρίεψε» ως το 2016 τους ηττημένους συντηρητικούς και σε μεγάλο βαθμό θρήσκους λευκούς αμερικάνους προτεστάντες. Ήταν ότι έβλεπαν μπροστά τους τον χειρότερο εφιάλτη τους: πως γίνονται, αργά αλλά σταθερά, κοινωνική (και «πολιτιστική») μειοψηφία στο κράτος που θεωρούσαν δικό τους.
Ο μύθος της «χώρας των ευκαιριών / χωνευτηριού» άρχισε να τελειώνει απ’ την στιγμή που οι λευκοί μικροαστοί ένοιωσαν ότι χάνουν την εξουσία όχι από ένα διαφορετικό «πολιτικό πρόγραμμα» αλλά από διαφορετικά, αλλόφυλα κοινωνικά υποκείμενα. Οι ηπα φτιάχτηκαν σαν «προέκταση της κάνης», με το let’s go west, σε βάρος των αυτοχθόνων· έγιναν ιμπεριαλιστική δύναμη και, στη συνέχεια, υπερδύναμη πάλι σαν «προέκταση της κάνης», εναντίον πολλών στην ασία και στη λατινική αμερική· πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, μετά από τόσο και τέτοιο συλλογικό “φονικό ένστικτο” η μυθολογία (και η “αυτοπεποίθηση”) της δικαιολογημένης και νικηφόρας βίας να εξαφανιστεί την ώρα που αρχίζει η κατάρρευση; Δεν είναι δυνατόν· δεν γίνεται…
Πριν κάνουν το ψόφιο κουνάβι πρόεδρο οι ψηφοφόροι το 2016, τον είχαν εγκρίνει σε τουλάχιστον 8 εσωκομματικές αναμετρήσεις τα μέλη του κόμματος και οι εκπροσωποί τους. Το ουσιαστικό «προγραμματικό» στοιχείο του ψόφιου κουναβιού ήταν φαντασιωτικό. Αν ο Obama ανέμισε το «yes, we can» (με πολλαπλά νοήματα, μιας και καταλάβαινε καλά ότι η εσωτερική ευστάθεια των ηπα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την διαιώνιση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας τους…) και άρχισε να αποτυγχάνει στη δεύτερη θητεία του, το ψόφιο κουνάβι εξέφραζε κάτι πολύ λιγότερο αλλά και έωλο: το φάντασμα της «αυτοδύναμης ανάπτυξης» μέσω φρακτών για τους διεθνείς ανταγωνιστές. Ο εξαγριωμένος λευκός μικροαστισμός δεν καταλαβαίνει πολλά από «εξωτερική πολιτική», αλλά η ιδέα του «america first» μπορούσε να γίνει λιανά για εσωτερική κατανάλωση. Και επειδή αυτές οι φαντασιώσεις είναι οι μόνες ελπίδες που αναλογούν στους μικροαστικούς ορίζοντες, δεν εγκαταλείπονται. Υπάρχει και μια αμερικάνα θεία Λίτσα, μην αμφιβάλετε!
Τώρα ο νυσταλέος Jo και το κόμμα του νομίζουν ότι αρκεί να κόψουν το πολιτικό κεφάλι του ψόφιου κουναβιού για να γίνουν οι οπαδοί του ψόφιοι κοριοί… Τον κατηγορούν ότι προκάλεσε κάτι «σαν χρωματιστή επανάσταση» στο εσωτερικό των ηπα, ενώ αυτό το είδος ήταν (και παραμένει) αποκλειστικά για εξαγωγές! Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, υπουργοποιήθηκε απ’ τον νυσταλέο Jo μια απ’ τις «ειδικούς» αυτών των εξαγωγών: η “fuck E.U.” Victoria Nuland, επόπτρια (μαζί με τον μετέπειτα πρεσβευτή στην Αθήνα Pyatt…) της σφαγής στην πλατεία Maidan του Κιέβου και του φασιστικού πραξικοπήματος στην ουκρανία το 2014.
Όχι, οι «κοσμοπολίτες» του κράτους και του κεφάλαιου δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους φασίστες· αρκεί να είναι υπάκουοι! Και φυσικά τους χρειάζονται στην Ουάσιγκτον: κάποιοι πρέπει να προστατέψουν με πάθος τα αμερικανικά σύνορα όσο πιο μακριά γίνεται απ’ τους δύο ωκεανούς, ειδικά προς τη δύση.
Αλλά οι λευκοί, χριστιανοί μικροαστοί έχουν μικρότερο ορίζοντα. Αντιλαμβάνονται πια το τομάρι τους σαν το σύνορο που κινδυνεύει. Και δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη, με ή χωρίς ψόφιο κουνάβι.
(φωτογραφία: Η Palin και οι επιδόσεις της στο κυνήγι. Το ψόφιο κουνάβι δεν είχε να επιδείξει τέτοιες, κι εκεί υπάρχει ένα κάποιο κενό στη λευκή, αμερικάνικη “ψυχή”… Μπορείτε να φανταστείτε μια παραλλαγή νεώτερη ηλικιακά, με sport προσόντα τύπου “ανεγκέφαλης αλεπούς” / Putin; Θραύση θα έκανε!)