Year: 2020

Ανοσοποίηση

Τετάρτη 22 Απρίλη. Λέει (33.28):

…Υπάρχει η πιθανότητα ότι δεν έχεις εντοπίσιμα αντισώματα αλλά, παρ’ όλα αυτά, αντιμετώπισες τον ιό, και πέτυχες μια ανοσοποιητική αντίδραση, και με κάποιον τρόπο καθάρισες από τον ιό, και είσαι εντάξει. Υπάρχουν κάποια προκαταρκτικά ευρήματα που μας λένε πως ειδικά σε νεαρά άτομα πολλά απ’ αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως η πλειοψηφία, δεν αναπτύσσουν αναγκαστικά υψηλά επίπεδα αντισωμάτων, ωστόσο όμως καθαρίζουν απ’ τον ιό, και αναρρώνουν πλήρως χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αυτό που μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι η ικανότητά μας να αναμετρηθούμε με τον sars-cov-2 δεν εξαρτιέται αποκλειστικά απ’ τα αντισώματα. Το ανοσοποιητικό σύστημά μας είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, έχουμε πολλούς μηχανισμούς για να αποκτήσουμε ανοσία, και πιθανόν υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους αντιμετωπίζουμε τον ιό, χωρίς να κινδυνεύουμε πλέον. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ερευνήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος. Πρέπει να βρούμε τι ακριβώς χρειαζόμαστε για να προστατευτούμε απ’ τον ιό. Ανάλογα με το ποια θα είναι η απάντηση η προοπτική ενός εμβολίου μπορεί να προτιμότερη ή όχι.

Το κλασσικό εμβόλιο τυπικά επιδιώκει να προκαλέσει μια αντίδραση αντισωμάτων στο σώμα, και να εξασφαλίσει ότι αυτή η αντίδραση θα κρατήσει καιρό. Όπως καταλαβαίνετε, αν υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί ανοσίας που είναι το ίδιο καλοί ή καλύτεροι, τότε ένα εμβόλιο έχει μικρότερη σχέση (για την ανοσία) και επίσης αν η αντίδραση αντισωμάτων διαρκεί λίγο μόνο διάστημα μετά τον εμβολιασμό, τότε και πάλι ένα εμβόλιο είναι λιγότερο αποτελεσματικό…

Πολύ σοβαρό και σημαντικό ζήτημα. Εκεί που έχουμε φτάσει καλό είναι να ξέρουμε! Πράγματι, έρευνες αναζήτησης αντισωμάτων σε άτομα που βεβαιωμένα είχαν «κολλήσει» και «περάσει» τον covid-19 (μία τουλάχιστον έγινε στην κίνα) έδειξαν ότι σε πολλές περιπτώσεις και συχνά σε νεώτερες ηλικίες, είτε τα επίπεδα των αντιcovid-19 αντισωμάτων είναι απροσδόκητα χαμηλά, είτε δεν ανιχνεύονται καν. Αυτό έχει οδηγήσει στην όχι αβάσιμη υπόθεση ότι εναντίον του covid-19 κινητοποιούνται και άλλοι ανοσοποιητικοί μηχανισμοί, χωρίς απαραίτητα την παραγωγή αντισωμάτων. Η προσοχή στρέφεται, μεταξύ άλλων, στα διάσημα απ’ την εποχή του HIV κύτταρα Τ (αλλιώς CD4), που είναι ένας ειδικός τύπος ανοσοποιητικών κυττάρων του αίματος.

Το ζήτημα είναι ανοικτό, αλλά ακόμα κι έτσι έχει πρακτικές συνέπειες. Αν ΔΕΝ είναι τα αντισώματα ο μόνος ή ο κύριος τρόπος ανοσοποίησης απέναντι στον covid-19 (και φαίνεται πως αυτό συμβαίνει από μια ηλικία γύρω στα 40 και κάτω) τότε το εμβόλιο, αν και όποτε βρεθεί, θα είναι ένα δευτερεύον μέτρο γενικής ανοσοποίησης του πληθυσμού· κι ας έχει φανατικούς υποστηρικτές απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, με όχι και τόσο καλές προθέσεις…

Εναντίον του Gates

Τετάρτη 22 Απρίλη. Ή, σωστότερα, εναντίον όσων εκπροσωπεί το αφεντικό της microsoft. Αμέσως μετά συνεχίζεται η συνέντευξη:

Ερώτηση: Χαίρομαι πολύ που το ακούω αυτό, επειδή ξέρετε, απ’ την μια μεριά έχουμε το ίδρυμα του Bill Gates που λέει ότι πρόκειται να φτιάξουν 7 δισεκατομμύρια εμβόλια για τον sars-cov-2, και μερικοί μέσα στον who, το cdc [σ.σ.: τα αρχικά του αμερικανικού “στρατηγείου” κατά των μεταδοτικών ασθενειών…] και το ίδρυμα Gates λένε ότι δεν θα την βγάλουμε καθαρή, ούτε πρόκειται να επιστρέψουμε στην κανονική ζωή, μέχρις ότου βρεθεί ένα εμβόλιο. Οπότε εσείς λέτε ότι αυτό δεν είναι κάτι που έχει λήξει.

Απάντηση: Θέλω να είμαι αισιόδοξος ότι θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας πριν φτιαχτεί ένα εμβόλιο. Αν (βέβαια) φτιαχτεί ποτέ ένα εμβόλιο, γιατί τώρα που μιλάμε υπάρχουν όλοι αυτοί οι περιορισμοί της δυνατότητας να φτιαχτεί ένα εμβόλιο, και να βγει σε μαζική παραγωγή.

Είμαι μεγάλος υποστηρικτής των εμβολίων. Σ’ όλη μου την επαγγελματική διαδρομή προσπαθώ να μεταφέρω το μήνυμα ότι τα εμβόλια είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες συμβολές της επιστήμης στην ανθρωπότητα, και ότι είναι μια σπουδαία επιτυχία. Έχουμε διάφορα εμβόλια που είναι σπουδαία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πετύχουμε ένα εμβόλιο για τον covid-19. Έχουμε κάποια εμπειρία απ’ το παρελθόν, από προσπάθειες να φτιαχτούν εμβόλια για άλλους κορονοϊούς που μας ανησυχούσαν, και δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένες.

Μια ανησυχητική παρατήρηση σχετικά είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις τα εμβόλια που είχαν αναπτυχθεί και δοκιμάστηκαν σε ζώα με κορονοϊούς (έχουμε κορονοϊούς που μολύνουν γάτες και άλλα ζώα) προκάλεσαν μεγαλύτερο κακό απ’ ότι αν δεν γινόταν ο εμβολιασμός. Γιατί προκάλεσαν μια υπερευαίσθητη αντίδραση του οργανισμού, μια υπεραντίδραση, οπότε όταν το ζώο εκτέθηκε στον ιό ο οργανισμός του υπεραντέδρασε σ’ αυτόν, κι αυτό πρακτικά μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο ή χειρότερο αποτέλεσμα απ’ το να μην έχει εμβολιαστεί. Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ποιός είναι ο ακριβής μηχανισμός που προκαλεί σοβαρά προβλήματα και θάνατο στους ανθρώπους, και είναι απαραίτητο να καταλάβουμε αν ευθύνεται ο ιός αυτός καθαυτός ή η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στον ιό προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά σε διάφορες περιπτώσεις. Αν φταίει ο ιός, και το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ικανοποιητική ανοσοποιητική αντίδραση ενός οργανισμού, τότε χρειαζόμαστε το εμβόλιο. Αν όμως το πρόβλημα οφείλεται στην υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, αν αυτό οδηγεί ατυχώς στην καταστροφή των κυττάρων μας, όπως τα πνευμονικά κύτταρα, τότε το εμβόλιο θα είναι πρακτικά κακή ιδέα.

Το όριο είναι το εξής. Ένα εμβόλιο πρέπει να είναι σχολαστικά ελεγμένο. Πρέπει να έχουμε συμπαγείς αποδείξεις ότι δουλεύει, συμπαγείς αποδείξεις ότι βελτιώνει την κατάσταση, συμπαγείς αποδείξεις ότι θα σώσει ζωές. Κι αυτό δεν γίνεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Εύχομαι να το κάνουμε πολύ γρήγορα και θέλω να δω ότι έγιναν αυτές οι μελέτες που χρειάζονται. Ξέρω ότι πολλοί λαμπροί επιστήμονες δουλεύουν σ’ αυτό το μέτωπο και θέλω να μείνω αισιόδοξος. Όμως είναι απίθανο ότι θα μπορέσουμε να περιμένουμε για 12 ή για 18 ή για 24 μήνες για να φτιαχτεί ένα εμβόλιο μέσα σε τέτοιες αβεβαιότητες. Δε νομίζω ότι μπορούμε να μείνουμε σε συνθήκες αποκλεισμού τόσο καιρό, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούμε, θα καταστρέψουμε τις κοινότητες και τις κοινωνίες μας, θα προκαλέσουμε τεράστια προβλήματα υγείας, ανεργίας, καταστάσεις που είναι πολύ χειρότερες ακόμα κι απ’ το χειρότερο και πιο απαισιόδοξο σενάριο για το τι μπορεί να κάνει ο κορονοϊός…

Με το γάντι ο Ιωαννίδης απαντάει εδώ στον εκβιασμό «ή καραντίνες ή εμβόλιο», που είναι όλο και πιο σαφές ότι προέρχεται απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα διεθνώς. Το γεγονός, ωστόσο, ότι τα επιχειρήματά του δεν είναι πολιτικά αλλά ιατρικά βοηθάει. Για παράδειγμα το ζήτημα της «υπεραντίδρασης» του ανοσοποιητικού συστήματος έχει προκύψει σαν ερώτημα στις ελάχιστες περιπτώσεις που τα θύματα του covid-19 ήταν άνθρωποι μικρότεροι απ’ τα 60 – 65 και χωρίς άλλες γνωστές υποκείμενες αρρώστιες. Δεν υπάρχει οριστική απάντηση, αλλά σε συνδυασμό με την χαμηλή έως ανύπαρκτη παραγωγή αντισωμάτων σε, κατά τα άλλα, πετυχημένα απέναντι στον covid-19 ανοσοποιητικά συστήματα πολλών που «κόλλησαν», βάζει ως αυτή την στιγμή το ζήτημα του εμβολίου (αν και όποτε βρεθεί) στη σωστή θέση του: όχι στο κέντρο του πεδίου της γενικής ανοσίας του πληθυσμού, αλλά σε μιαν άκρη.

Η τρομοκρατία του θανατόμετρου

Τετάρτη 22 Απρίλη. Στο 43.30 η συζήτηση φτάνει στο ζήτημα της τρομοεκστρατείας. Και πάλι ο Ιωαννίδης είναι «διπλωματικός» αλλά προσεκτικά δεικτικός:

Ερώτηση: Θα ήθελα να ρωτήσω τι γνώμη έχετε για την τεράστια απόκλιση ανάμεσα στις αρχικές προβλέψεις κι αυτό που συμβαίνει τώρα. Έχω στο μυαλό μου ιδιαίτερα το imperial college του Λονδίνου, την μελέτη του Neil Ferguson, η οποία έκανε πρόβλεψη για 500.000 θανάτους στην αγγλία. Κι όταν λίγο μετά το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ασχολήθηκε μ’ αυτήν την έρευνα, άλλαξε την πρόβλεψή του, σε 20.000 ή και πιο κάτω, αλλά είπε ότι αυτή η αλλαγή οφειλόταν στην μόλις μία μέρα εφαρμογής των μέτρων social distancing. Βγήκε και είπε ότι η αλλαγή στην πρόβλεψή του οφειλόταν στα μέτρα αυτά. Πώς τον εκλαμβάνετε αυτόν τον ισχυρισμό, και πώς κρίνετε γενικά αυτήν την τεράστια απόκλιση ανάμεσα στις αρχικές προβλέψεις και αυτό που βλέπουμε πραγματικά;

Απάντηση: Το πρόβλημα με την μελέτη του imperial college και άλλες παρόμοιες που προσπάθησαν να προβλέψουν τον αριθμό των νεκρών νωρίς νωρίς είναι ότι χρησιμοποίησαν πολύ ανακριβή στοιχεία σαν inputs στα μοντέλα τους. Οι επιστήμονες που έκαναν αυτούς τους υπολογισμούς έχουν γνώσεις, αλλά ακόμα και ο καλύτερος επιστήμονας στον κόσμο, αν του δώσεις εκτιμήσεις παραμέτρων που σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν αστρονομικά εκτός πραγματικότητας, θα σου βγάλει αστρονομικά λανθασμένα αποτελέσματα. Νομίζω ότι αυτό είναι που συνέβη. Και δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, είναι αξιοθαύματο ότι ξανακοίταξαν τη μελέτη τους γρήγορα, αλλά το input που οδήγησε στο αποτέλεσμα των υπολογισμών τους ήταν εντελώς λανθασμένο, όπως βλέπουμε τώρα.

Στις μεταγενέστερες έρευνές τους προσπάθησαν να κατεβάσουν αυτές τις αρχικές εκτιμήσεις τους προς μεγέθη που να έχουν περισσότερο νόημα, οπότε το ερώτημα είναι το κατά πόσον αυτές οι μαζικές προσαρμογές σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις οφείλονται στην εφαρμογή των μέτρων ή στην διόρθωση κάποιων απ’ τις λανθασμένες εκτιμήσεις που είχαν χρησιμοποιηθεί αρχικά. Είναι ξεκάθαρο ότι τα αρχικά λάθη είναι βασικό στοιχείο της διόρθωσης, αφού για παράδειγμα άλλαξαν το ποσοστό θνησιμότητας που έβαζαν στους υπολογισμούς τους, κι αυτό αμέσως έριξε δραματικά την πρόβλεψη για τους θανάτους.

Πόσο σημαντική είναι η συμβολή των μέτρων social distancing; Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα ανοικτό ερώτημα και πρέπει να συγκεντρώσουμε την πληρη εικόνα του τι συνέβει σε διαφορετικά κράτη πριν καταλήξουμε στο συμπέρασμα τι έκανε το social distancing υπέρ μας και, κυρίως, το τι πέτυχαν διαφορετικές μορφές social distancing. Γιατί μέσα σ’ αυτό το σακούλι υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός διαφορετικών μέτρων…. Κάθε ένα απ’ αυτά έχει διαφορετική δράση και διαφορετικά αποτελέσματα. Πρέπει κανείς να τα εξετάσει ένα ένα. Διαφορετικά το να λες απλά “τα μέτρα δούλεψαν” είναι ανόητο, είναι μια υπεργενίκευση. Ενώ πρέπει να δούμε ποια μέτρα δούλεψαν και πως, ποια μέτρα δεν δούλεψαν, και ποια έκαναν ζημιά…

Η ασταμάτητη μηχανή περιγέλασε, όσο ήταν δυνατόν, τα ευρήματα του κυρίου Neil Ferguson και του imperial college του (πρόκειται για τον επίσημο σύμβουλο της αγγλικής κυβέρνησης για ζητήματα υγείας…) δυο μέρες μετά την δημοσιοποίησή τους (Σάββατο 28 Μάρτη, οι τρομοκράτες!) Αλλά το κρίσιμο γεγονός είναι ότι απ’ το εν λόγω ίδρυμα «παίρνει γραμμή» και ο έλληνας αρχιερέας της «προσευχής των 6.00». (Πιθανόν και άλλοι παρόμοιοι στην ευρώπη). Επιπλέον, ενώ η τρομοκρατία του Ferguson κυκλοφόρησε ακαριαία παντού, τις «διορθώσεις» του κάποιο θηρίο της κατάπιε: το θηρίο της εντεταλμένης δημαγωγίας.

Για το ποιόν του Ferguson θα μιλήσουμε άλλη φορά. Ο Ιωαννίδης δεν μιλάει για σκοπιμότητα στη χρήση «αστρονομικά λανθασμένων εκτιμήσεων» τόσο απ’ το imperial college όσο και από άλλους. Εκεί έγκειται η «διπλωματία» της απάντησής του. Απ’ την άλλη αφήνει ανοικτό το δεδομένο ότι τις αστρονομικά λανθασμένες εκτιμήσεις (συμπεριλαμβανομένου του ποσοστού θνησιμότητας) κάποιοι τις έφτιαξαν και τις έδωσαν στους κομπιουτεράδες… Δεν έπεσαν απ’ τον ουρανό, ούτε τις έδωσε ο covid-19 ο ίδιος σε μια κρίση ειλικρίνειας! Κι ενώ υπήρχε ήδη το προηγούμενο της κίνας, όπου μπορούσε κανείς να δει καθαρά πόσο μικρή φονικότητα είχε ο covid-19 στα διαπιστωμένα κρούσματα, ο αντισινισμός του «η κίνα λέει ψέμματα και κρύβει τους πεθαμένους» έκανε «φυσιολογική» κάθε πρόστυχη πρωτοκοσμική τερατολογία!

Δεν αναφέρει καν και καν ο Ιωαννίδης, αν και το ξέρει πολύ καλά, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό: σ’ όλες τις προηγούμενες τρομοεκστρατείες με γρίπες τα ίδια ακριβώς είχαν ειπωθεί. Ο ίδιος αυτός ο Neil Ferguson έχει σπουδαίες επιδόσεις σε τέτοιου είδους προβοκάτσιες. Το 2002 για παράδειγμα είχε «υπολογίσει» ότι «η ασθένεια των τρελλών αγελάδων» θα σκοτώσει 50.000 άγγλους, κι άλλους 150.000 μόλις μεταδοθεί στα πρόβατα. Τα τελικά θύματα ήταν 177… Το 2005 προέβλεψε ότι η «γρίπη των πτηνών» θα σκοτώσει 65.000 άγγλους. Πέθαναν 457…. Το βέβαιο γεγονός είναι ωστόσο ότι οι «αστρονομικά γελοίες» προβλέψεις του imperial college επέβαλαν τον στρατιωτικό νόμο και στην αγγλία – ενδεχομένως ενίσχυσαν τις παρόμοιες «θέσεις» του ινστιτούτου Koch στη γερμανία, που φαίνεται πως παίζει το ίδιο βιολί… Συνεπώς, όταν έγινε η «διόρθωση», οι τερατολογίες είχαν πετύχει ήδη τον σκοπό τους.

Στα καθ’ ημάς (όπως και παντού αλλού) αυτές οι τερατώδεις «επιστημονικές» προβλέψεις για την επερχόμενη Αποκάλυψη θα χρησιμοποιηθούν· χρησιμοποιούνται ήδη. Το επιχείρημα των αρχιερέων των πραξικοπημάτων είναι ότι «έτσι σας σώσαμε, γιατί αλλιώς θα πεθαίνατε σαν τις μύγες, όπως έλεγαν τα μοντέλα».

Τα μοντέλα των «επιστημονικών» μπουρδέλων τύπου imperial college θα ανακαλούνται στο κοντινό μέλλον σαν «η Αποκάλυψη που γλυτώσαμε» – με την «ισοπέδωση της καμπύλης»!!!!

Η άλλη αρένα – λιβύη

Τρίτη 21 Απρίλη. Για να αποκατασταθεί μια αξιόπιστη προσέγγιση για το πως η τσαχπίνης covid-19 παίζει (ή μπορεί να παίξει) σημαντικό ρόλο στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, είτε στην «οικονομική» είτε στην «γεωπολιτική» διάστασή του (έναν ανταγωνισμό που καθόλου δεν έχει σταματήσει, το αντίθετο), πρέπει βιαστικά να περάσουμε (και να ξανα-αρχίσουμε μια κάποια σταθερή ενημέρωση…) για διάφορα σημεία του κόσμου / πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Σ’ αυτά τα πεδία, της καπιταλιστικής «οικονομίας» ή/και «γεωπολιτικής» και του διακρατικού ανταγωνισμού, ο covid-19 και η πανδημία δεν είναι αυτό το αλυσιδωτό πραξικόπημα που τυρρανάει τόσα εκατομμύρια ζωές· είναι όλα τα υπόλοιπα!

Πρώτος σταθμός η λιβύη. Τα νέα είναι πολύ άσχημα για τον τζενεράλ Haftar (και τους έλληνες φίλους του). Χάρη σ’ έναν συνδυασμό προσπαθειών των δύο συμμάχων Μόσχας και Άγκυρας (η πρώτη να «αδυνατίσει» τον τζενεράλ και η δεύτερη να ενισχύσει τον Sarraj), ο στρατός του δεύτερου (με την κρίσιμη υποστηρίξη της τουρκικής αεροπορίας) έχει ανακαταλάβει όλη την ζώνη ανάμεσα στην Tripoli και στα λιβυο-τυνησιακά σύνορα, σε ένα πλάτος περίπου 30 χιλιομέτρων. Έχει εξασφαλίσει έτσι την οδική επικοινωνία ως τον τυνησιακό νότο. Πέρα απ’ την «ψυχολογική» σημασία της εξέλιξης (είναι η πρώτη φορά εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια που η αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Tripoli αντιστρέφει τους συσχετισμούς δύναμης), αυτός ο διάδρομος επιτρέπει την στρατιωτική ενίσχυση του Saraj απ’ την Άγκυρα μέσω νότιας τυνησίας (αν η συντηρητική και φιλομουσουλμανικηαδελφότητα κυβέρνησή της το επιτρέψει, φανερά ή κρυφά).

Η αλλαγή του momentum φαίνεται απ’ την επίθεση που έχει ξεκινήσει ο στρατός του Saraj προς την κωμόπολη Tarhuna, κάμποσα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Tripoli, κατεχόμενη τώρα απ’ τους ένοπλους του Haftar. Προς το παρόν προελαύνει· αργά αλλά προελαύνει. Μένει να φανεί αν ο αγαπημένος των ελλήνων (μόλις πριν 3,5 μήνες διάολε, δεν πέρασε και κανάς αιώνας!!) τζενεράλ έχει τα ντουφέκια και το ηθικό να κρατήσει τις θέσεις του, ή θα αρχίσει να υποχωρεί «ελαφρώς άτακτα».

Το βέβαιο είναι πως τα ελληνικά όνειρα περί συντριπτικής νίκης του τζενεράλ (μέσω κατάληψης / ισοπέδωσης της Tripoli) αποδεικνύονται όνειρα χειμέριας νυκτός. Εκείνος ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, ο γίγαντας υπ.εξ. Δένδιας, τον οποίο η λαίλαπα του covid-19 έριξε απ’ το φωταγωγημένο βάθρο της επίδειξης (και απ’ τα όνειρα της θείας Λίτσας by the way…), θα χρειαστεί ίσως να μείνει σε καραντίνα για αρκετούς μήνες: τι σκατά να κάνει πια για να καταστρέψει το τουρκο-λυβικό σύμφωνο για την οριοθέτηση των μεταξύ τους αοζ; Να πάρει το ντουφέκι του και να πάει να πολεμήσει αυτοπροσώπως;

(φωτογραφία: Η μπλε περιοχή – μέχρι το σύμβολο της σκηνής στα αριστέρα του χάρτη – είναι αυτή που έχει ανακαταληφθεί απ’ την λιβυο-τουρκική συμμαχία. Τα συγκεντρωμένα μπλε «κουμπιά» δεξιά αντιστοιχούν στην επίθεση προς την Tarhuna: βρίσκεται εκεί που είναι το πορτοκαλί «κουμπί» με τη ντουντούκα. Οι ροζ επιφάνειες και τα πορτοκαλί «κουμπιά» είναι του τζενεράλ…)

Η άλλη αρένα – συρία

Τρίτη 21 Απρίλη. Μετά την συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας για την «τύχη» του θύλακα του Idlib (σύμφωνα με την ελληνική δημαγωγία ήταν άλλη μια «συντριβή» του Erdogan….) συμβαίνει αυτό που ήταν αναμενόμενο· και ιδιαίτερα ενοχλητικό για ένα κράτος μέλος του άξονα, όπως το ελλαδιστάν: ο τουρκικός στρατός πολεμάει εναντίον διάφορων φραξιών της HTS, που εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται απ’ το Ριάντ. Ο στρατηγικός αυτοκινητόδρομος M4, ανάμεσα στην Saraqib και την Latakia, παραμένει μπλοκαρισμένος απ’ αυτές τις φράξιες, και οι κοινές ρωσο-τουρκικές περιπολίες περιορίζονται προς το παρόν περίπου στο 1/5 του μήκους του. Αλλά είναι θέμα timing να αρχίσει η εκκαθάρισή του, ενδεχομένως με κοινές ρωσο-τουρκικές επιχειρήσεις.

Τα άσχημα νέα (για τον άξονα, και οπωσδήποτε για την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ) έρχονται απ’ τις άλλες μεριές της συριακής επικράτειας, στα ανατολικά και στα νότια. Στην ανατολική επαρχία της Hasakah, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, «μυστηριώδεις» ντόπιοι ένοπλοι (προσκείμενοι στον Άσσαντ…) έχουν αρχίσει να το κάνουν συνήθεια να μπλοκάρουν αμερικανικές περιπολίες. Και να τις πυροβολούν κατά βούληση…

Στα νότια πάλι, στο θύλακα της At Tanf όπου ο αμερικανικός στρατός έχει εκπαιδεύσει αντικαθεστωτικούς και κρατάει για λογαριασμό τους (και, φυσικά, για λογαριασμό του άξονα) μια ικανή έκταση ώστε να μην υπάρχει οδική επικοινωνία μεταξύ συρίας και ανατολικού ιράκ, μερικές δεκάδες απ’ αυτούς τους ένοπλους αποφάσισαν ότι δεν έχουν μέλλον με τέτοιες παρέες. Και παραδόθηκαν στον στρατό του Άσαντ, μαζί με τα όπλα τους. Το να είναι πειστικότερη η Δαμασκός απ’ την Ουάσιγκτον (και το Ριάντ, πάντα!) για τέτοιους μισθοφόρους τέτοιες εποχές δεν είναι αισιόδοξο για τους αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικους σχεδιασμούς – έτσι δεν είναι;

Η άλλη αρένα – ιράκ

Τρίτη 21 Απρίλη. Αν το θυμάται κανείς (το θυμάται;) το 2020 ξεκίνησε με την δολοφονία του ιρανού Qassem Soleimani και του ιρακινού Abu Mahdi al-Muhandis, μαζί με άλλα οκτώ καραβανάδες, μέλη των ιρακινών pmu. Στις 3 Γενάρη. Υποτίθεται πως οι δολοφονίες έγιναν σαν αντίποινα για μια διαδήλωση (: διαδήλωση!) εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη. Και επειδή (είπαν οι αποτυχημένοι ακόμα και σαν ψεύτες της Ουάσιγκτον) ο Soleimani σχεδίαζε επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων στο ιράκ… Ακολούθησαν, σαν αντίποινα, ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις σε δύο τέτοιες, αμερικανικές βάσεις στο ιράκ δηλαδή, και ο τραυματισμός τουλάχιστον 100 αμερικάνων πεζοναυτών… Αλλά αυτό το τελευταίο θεωρήθηκε απ’ την Ουάσιγκτον «λογική απάντηση»…. Και το θέμα θεωρήθηκε ότι έληξε εκεί.

Μόνο που δεν έληξε, κι ούτε θα ήταν δυνατόν…. Από τότε και ύστερα διάφορες αμερικανικές βάσεις στο ιράκ έχουν αρχίσει να «βρέχονται» από ρουκέτες. Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν σήκωνε τα βομβαρδιστικά του και κτυπούσε θέσεις των pmu, το «κακό» όχι μόνο δεν σταματούσε, αλλά εντεινόταν. Άρχισαν να υπάρχουν και νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες.

Και τότε (απ’ τα μέσα Μάρτη) ξεκίνησε αυτό που στην αμερικανική στρατιωτική αργκώ ονομάστηκε «αναδίπλωση». Προς μεγάλη τους χαρά οι πεζοναύτες άρχισαν να αδειάζουν την μία βάση τους μετά την άλλη, και να συγκεντρώνονται σε θέσεις κάπου στο κέντρο της ιρανικής επικράτειας. Μπας και έχει καλύτερο κλίμα εκεί… Εγκαταλείφθηκαν έτσι (: επίσημα «παραδόθηκαν στον ιρακινό στρατό, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει κατά του isis»…) 4 τέτοιες βάσεις (στο Krikuk, στην al Qayyarah, στην al-Taqaddum και στην Qaim), και αναμένεται η εγκατάλειψη κι άλλων.

Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για την βάση στην Qaim. Βρισκόταν στα ιρακινο-συριακά σύνορα, σχεδόν πάνω στο δρόμο – τον μοναδικό ανοιγμένο με αίμα δρόμο – που συνδέει την Βαγδάτη με την Δαμασκό, δίπλα στον Ευφράτη· διαδρομή που χρησιμοποιείται για την χερσαία μεταφορά όπλων κάθε είδους όχι μόνο προς τον Άσσαντ αλλά και προς την λιβανέζικη Hezb’ Allah. Ήταν μια στρατηγικής σημασίας βάση για τον άξονα· και γι’ αυτό ήταν εκείνη με το μεγαλύτερο μερίδιο “κακοκαιρίας” από ρουκέτες των pmu. Τόσο η αμερικανική όσο και η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισαν και ξαναβομβάρισαν στα πέριξ, μπας και βελτιωθεί το κλίμα… Μπα… Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν (και, κατά συνέπεια, το Τελ Αβίβ) εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο από αέρα, η εγκατάλειψη του εδάφους δεν μπορεί παρά να λογαριαστεί σαν ήττα.

Μαζί με την αμερικανική «αναδίπλωση», το Παρίσι, το Λονδίνο και η Πράγα απέσυραν τους καραβανάδες που είχαν στο ιράκ – λόγω covid-19. Αυτό θα πρέπει να γιορτάστηκε στο μισοκατεχόμενο ιράκ· κι ακόμα περισσότερο στην Τεχεράνη….

Λέτε, τελικά, να τον έφτιαξαν τον τσαχπίνη οι κινέζοι παρέα με τους ρώσους για να αδειάσουν τον πλανήτη από αμερικανικές βάσεις και τις θάλασσες από αμερικανικά αεροπλανοφόρα;

(φωτογραφία: Τα λερωμένα τ’ άπλυτα – τα παραπεταμένα – μάστα και φύγε φίλε μου – δεν κάνεις πια για μένα…. Κοντά σε μένα έβγαλες – τα μπατιρήματά σου – θα φύγεις τώρα και θα ιδώ – τ’ αποτελέσματά σου…)

Η άλλη αρένα – κορεατική χερσόνησος

Τρίτη 21 Απρίλη. Ούτε στη νοτιοανατολική ασία, ειδικά στην κορεατική χερσόνησο, τα νέα είναι ευχάριστα για την παρακμάζουσα αμερικανική ηγεμονία. Ο νοτιοκορεάτης σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος Moon Jae-in, δηλωμένος και αποφασισμένος υπέρμαχος της αποκατάστασης των σχέσεων με το βορειοκορεατικό καθεστώς, προκάλεσε μεγάλους μπελάδες στην Ουάσιγκτον το 2018, όταν σαν αιχμή του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» έκανε ό,τι μπορούσε για να σύρει το ψόφιο κουνάβι σε μια συμφωνία ειρήνης με την Πγιονγκγιάνγκ.

Εκείνη η «εκστρατεία γοητείας» πέτυχε μόνο εν μέρει, και σίγουρα όχι με οριστικό τρόπο: οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού, κάτι Πομπηίας και λοιποί, κατάφεραν να φρενάρουν την τελευταία στιγμή τον «φιλειρηνικό ναρκισσισμό» του αμερικάνου προέδρου. Αλλά ο Moon δεν ήταν πια σε καμμία περίπτωση ο «άνθρωπός» τους, ειδικά όταν στη νοτιοκορεάτικη πολιτική σκηνή υπάρχει μια δεξιά / ακροδεξιά και φιλοαμερικάνικη αντιπολίτευση.

Η αποτυχία του Moon να εξασφαλίσει την μόνιμη ειρήνη και συνεργασία ανάμεσα στις δύο κορέες που ήταν ο κύριος στόχος του το 2018 και το 2019, και τα προβλήματα των global νοτιοκορεατικών εταιρειών λόγω του παγκόσμιου ανταγωνισμού, προανήγγειλαν ως τις αρχές του 2020 ότι στις επόμενες εκλογές ο Moon θα έχανε το πόστο του· και η Ουάσιγκτον, μαζί με το Τόκιο, θα κέρδιζαν τον ύπνο που είχαν χάσει εξαιτίας του.

Και μετά ήρθε …. ο covid-19! Η πετυχημένη αντίδραση της κυβέρνησης του Moon έγινε το διαβατήριο για θρίαμβο στις εκλογές στις 15 Απρίλη, που πραγματοποιήθηκαν με αυξημένη συμμετοχή παρά τον όποιον … «συνωστισμό». Το «δημοκρατικό κόμμα» του Moon όχι απλά νίκησε· σάρωσε: κέρδισε 163 έδρες στο 300 εδρών κοινοβούλιο, πετυχαίνοντας την μεγαλύτερη κίνη για οποιοδήποτε κόμμα εδώ και 6 δεκαετίες. Το «θυγατρικό» του κόμμα «together citizen’s party» έβγαλε άλλους 17 βουλευτές. Έτσι ο Moon, με 57 παραπάνω βουλευτές απ’ ότι στις προηγούμενες εκλογές, διαθέτει όχι μόνο την απόλυτη πλειοψηφία των 180 εδρών (συν άλλους 3 απ’ το καινούργιο κεντροαριστερό «κόμμα της ανοικτής δημοκρατίας»), αλλά και την υπερπλειοψηφία των 3/5 που χρειάζεται για fast-track διαδικασίες. Αντίθετα οι φιλοαμερικάνοι και αντι-ειρηνιστές του συντηρητικού κόμματος, μαζί με το θυγατρικό τους “future korea party» είχαν την χειρότερη επίδοση ever. Πάτωσαν με μόλις 103 βουλευτές.

Στην πάνω μεριά της κορεατικής χερσονήσου ο “little rocket man” Kim δείχνει να επωφελείται απ’ τους συνεχόμενους μπελάδες της Ουάσιγκτον. Έχει βγει απ’ το κάδρο μετά το 2019… και κάνει τις πυραυλικές του δοκιμές, προσεκτικά μεν αλλά τις κάνει. Αν ελέγξει την όποια επιδημία covid-19 προκύψει στην επικράτειά του με «κινέζικες μεθόδους plus», έχοντας έναν ανανεωμένο και ισχυρότερο από ποτέ Moon κάτω απ’ την γραμμή, δεν έχει παρά να περιμένει.

Το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» έχει, αναπάντεχα ίσως, μια καινούργια καλή ευκαιρία στην περιοχή…

(φωτογραφία: Ο Moon υποδέχεται με εγκαρδιότητα την ντίβα Kim Yo-jong στη Σεούλ, στις 9 Φλεβάρη του 2018, πριν την έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων. Το ότι η Kim Yo-jong είναι αδελφή του Kim-αφεντικού της βόρειας κορέας ήταν το μικρότερο κακό για την αμερικανική επιρροή στην κορεατική χερσόνησο εκείνες τις ημέρες, και τις επόμενες εβδομάδες. Το μεγαλύτερο κακό ήταν ότι τα δυτικά μήντια δεν ήξεραν τίποτα γι’ αυτήν… Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για ένα μήντιο, και μάλιστα καθεστωτικό, από το να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη για ένα απ’ τα πρόσωπα του εχθρού – οπότε απλά να το χαζεύει…)

Είναι πολλά, πάρα πολλά τα λεφτά…

Τρίτη 21 Απρίλη. Τα ματς κάθε είδους (ξεκινώντας απ’ τα ποδοσφαιρικά) έχουν παγώσει. Οι ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες και οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοί τους προσπαθούν να βρουν ένα σημείο ισορροπίας ανάμεσα στα έξοδα που είχαν υπολογιστεί κάτω από άλλες συνθήκες και τα έσοδα που έχουν μηδενιστεί.

Αυτά τα ξέρει και ο τελευταίος ποδοσφαιρόφιλος. Υπάρχει όμως μούδιασμα έως αδιαφορία για την πολύ μεγαλύτερη βιομηχανία που ανθεί εδώ και χρόνια πίσω απ’ τις αθλητικές αναμετρήσεις: την βιομηχανία του τζόγου. Λες και επειδή δεν περιλαμβάνονται το οργανωμένο έγκλημα και ο τζόγος στις ιστορικές μαρξιανές αναλύσεις δεν υπάρχουν!

Είναι τεράστια τα ποσά που διακινούνται σ’ αυτήν την βιομηχανία (είτε είναι εντός είτε εκτός νόμων…), και τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος (ιδιωτικά και κρατικά) απ’ τα πιο δυνατά στον πλανήτη. Εννοείται πως αυτό σετ «μπάλα / στοίχημα» είναι και τεράστιο πλυντήριο. Είναι τόσο μεγάλα τα ποσά και τόσο δυνατά τα κυκλώματα ώστε δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια «υπεράνω υποψίας» ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα. Πού και πού «σκάνε κάποια σκάνδαλα» – σταγόνες στον ωκεανό…

Γνωστά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα έχουν γεννήσει τέτοιες αποκαλύψεις· το πιθανότερο είναι πως έχουν πολύ περισσότερα κρυμμένα καλά. Σημειώστε παρακαλούμε τις χώρες: ιταλία, γαλλία, ισπανία, αγγλία… (όχι στο ελλαδιστάν δεν γίνονται τέτοια πράγματα…. στο ελλαδιστάν δεν στήνονται ματς… όχι – όχι – όχι!!)

Α, ναι. Και το βέλγιο! Το μικροσκοπικό (και για πολλούς «ανύπαρκτο») βέλγιο έζησε το δικό του ποδοσφαιρικό μελόδραμα, για στημένους αγώνες απ’ το 2017 και μετά. Οι δίκες τέλειωσαν πέρυσι (το 2019). Καταδικάστηκαν 23 άτομα (κυρίως μάνατζερ παικτών και διαιτητές), αλλά κανείς τους δεν πήγε φυλακή… Σιγά! Έγινε όμως ένα κάποιο στραπατσάρισμα του βελγικού κυκλώματος…

Never mind. Το μικροσκοπικό βέλγιο, τραβώντας την τακτική που ακολουθούν ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (ουπς! συγγνώμη! κράτη θέλαμε να γράψουμε!…) έχει καταφέρει σε ελάχιστο χρόνο να βρεθεί στην κορυφή των «νεκρών του covid-19»!!! Μ΄ έναν απλό τρόπο: δηλώνει τους πάντες όσους πεθαίνουν αυτές τις εβδομάδες και είναι ηλικιωμένοι σαν θύματα του τσαχπίνη!!! Μ’ άλλα λόγια: αν οι υπόλοιποι τίμιοι αγωνιστές της υγείας «παίζουν μπαλίτσα» φουσκώνοντας Χ φορές το θανατοκοντέρ, το βελγικό κράτος «κάνει παιχνίδι» με 10Χ! Ντόπα θανάτου… Κι όταν ρωτήθηκε κάποιος αξιωματούχος γι’ αυτήν την απάτη (ουπς! συγγνώμη! «ευαισθησία» θέλαμε να πούμε!) απάντησε ορθά κοφτά: καλύτερα να υπερεκτιμούμε παρά να υποεκτιμούμε…Α, εντάξει τότε!

Μοιάζει σαν τα στρέμματα των καλλιεργειών της ντόπιας φτωχομεσαίας αγροτιάς, όταν επρόκειτο για τις ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε κάθε χρονιά ολόκληρη η στεριανή ελληνική επικράτεια plus το σύνολο της έκτασης του Αιγαίου ήταν διαδοχικά ελαιώνες, αμπελώνες, βοσκοτόπια, και ό,τι άλλο βόλευε… «Καλύτερα να υπερβάλλουμε παρά να υποτιμάμε» θα μπορούσε να πει κάθε μεγαλοτσιφλικάς φτωχομεσαίος έλληνας αγρότης, κτηνοτρόφος, κλπ. Αλλά παίζουν επιδοτήσεις για τους νεκρούς του covid-19; (Και δεν το πήραν χαμπάρι στην ελλάδα, να δηλωθεί όλη η στεριανή και θαλάσσια επικράτεια ένα απέραντο νεκροταφείο;)

Όχι ρε χαζά!!! Δεν παίζουν επιδοτήσεις! Άλλο πράγμα παίζει: η παγκόσμια βιομηχανία του «αθλητικού» τζόγου, αφού ξέμεινε από ματς, το γύρισε στα φέρετρα!!! Μην πείτε «κοινωνικά ανεύθυνο»! Μην το πείτε γιατί το στήσιμο γίνεται μπροστά στα μάτια όλων – και με την συμμετοχή μας, θέλοντας και μη… Τα λεφτά είναι πάρα πολλά, και τα κυκλώματα πάρα πολύ δυνατά, και το ξέπλυμα ακόμα πιο απαραίτητο (η παγκόσμια βιομηχανία drugs έχει εκτοξεύσει τις πωλήσεις της· η κλεισούρα θέλει καλοπέραση…)

Κι έτσι συμβαίνουν κι αυτά, για χάρη του τρομοκρατικού θεάματος αλλά και του υγιούς φίλαθλου πνεύματος, που έχει ξεμείνει από στρογγυλές θεές: φουσκώνουν κατά βούληση τα νούμερα των θυμάτων του covid-19… Ή, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι μιλώντας πολιτικά …. το παλιό έχει πεθάνει, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ενδιάμεσα παρατηρούνται νοσηρά φαινόμενα….

Χμμμμ…. Γιατρός ήταν αυτός ο Γκράμσι; Τί; Μαιευτήρας;

Tamikrest

Δευτέρα 20 Απρίλη. Η μαλινέζικη / Tuareg μπάντα, όχι με πλήρη σύνθεση, όπως δεν την έχετε ξανακούσει (και δει). Απ’ το περσινό world festival, στη νοτιοκορεάτικη Jeonju. (Περιλαμβάνεται κι ένα σόλο drums)…

Κι εδώ ο επίσης Tuareg Ezza, σε γαλλικό urban περιβάλλον – την Τουλούζη.

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 4: το κόκκαλο

Δευτέρα 20 Απρίλη. Είπαμε ήδη (πριν δυο μέρες, Σάββατο 18 Απρίλη) το τι είναι οι μεθ, και το πως, απ’ την λειτουργική θέση τους την ίδια στην «γραμμή παραγωγής υγείας» είναι ο πιο αντιεμπορικός κρίκος· στην ιστορική φάση που τα συστήματα υγείας διεθνώς βρίσκονται υπό αναδιάρθωση (: 4η βιομηχανική επανάσταση). Αναζητούμε, σα συνέπεια, την απάντηση στο ερώτημα γιατί οι μεθ βρέθηκαν (είτε σαν το λίγο-πριν των φερέτρων είτε σαν η «αιτία ισοπέδωσης της καμπύλης») στο κέντρο των ιδεολογικών χειρισμών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας.

Απο εδώ και πέρα όμως τα πράγματα ζορίζουν. Έχουμε κάνει αρκετά μέτρα κόντρα στο ρεύμα του χειμάρρου φόβου, αλλά τώρα φτάνουμε σ’ έναν απ’ τους καταρράκτες του. Εδώ έχει σκαρφάλωμα, σε δύσβατο τερραίν. Εδώ δεν πιάνουν ούτε οι εξυπνάδες ούτε οι πόζες! Όσοι / όσες δεν έχουν σοβαρούς λόγους να συνεχίσουν ας μην πιάσουν καν τα σκοινιά που κρέμονται στην άκρη… (Να ξεκαθαρίσουμε πως η απόδειξη ότι μεθοδικά και συστηματικά οι εντατικές παρουσιάστηκαν σαν «το λίγο-πριν των φερέτρων», βρίσκεται στο ότι τα κοντέρ του θανάτου μετρούσαν και συνεχίζουν να μετράνε, προβάλλοντάς τους διαρκώς, τους αριθμούς των νεκρών. Θα ήταν εντελώς διαφορετική η μεταχείριση των εντατικών αν, αντί για τους θανάτους, προβαλλόταν συστηματικά, μεθοδικά και επίπονα, ο αριθμός όσων βγαίνουν ζωντανοί απ’ αυτές…)

Αν ως εδώ έχουμε πει δυο πράγματα για τις εντατικές μέσα απ’ το «στενό πρίσμα» της λειτουργικότητας, της αναγκαιότητας αλλά και του (αναπόφευκτου) συμβολισμού τους μέσα στην ιστορική φορντική / ταιηλορική γραμμική (πολυγραμμική) «παραγωγή υγείας», θα πρέπει τώρα να αλλάξουμε οπτική. Και να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών υγείας στο σύνολό τους· έτσι ώστε, τελικά, να δούμε τι έχει κρύψει και τι έχει αποπροσανατολίσει η ιδεολογική χρησιμοποίηση των εντατικών, που λειτουργεί σαν «παράξενος ελκυστής» στο οργανωμένο «χάος» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας.

Μια πρώτη ιδέα για το ευρύτερο φάσμα της υγιεινιστικής αναδιάρθρωσης μας προσφέρει ένα γνωστό αλλά ξεχασμένο (;) γεγονός: η ελπίδα (πιο σωστά ο στόχος) του ψόφιου κουναβιού, εννοημένου σαν εκπροσώπου των αμερικανικών συμφερόντων, να «βάλει χέρι» στο αγγλικό δημόσιο σύστημα υγείας (NHS) μέσω της «γενικής εμπορικής συμφωνίας» Ουάσιγκτον – Λονδίνου, όταν ολοκληρωθεί το θρυλικό brexit. Τί είναι που ενδιαφέρει τον αμερικανικό καπιταλισμό υγείας απ’ το NHS; Οι εντατικές του; Όχι βέβαια!! Τα πιο κάτω αποσπάσματα από ρεπορτάζ του cnbc στις 11 του περασμένου Δεκέμβρη, παραμονές των εκλογών στην αγγλία, δείχνει αυτό που κατ’ αρχήν υποψιάζεσθε:

Με την συντηρητική κυβέρνηση να έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει τις προώρες εκλογές και, έτσι, να περάσει μια συμφωνία για το brexit, θα ακολουθήσει ύστερα η στροφή στη διαπραγμάτευση μιας εμπορικής συμφωνίας με τις ηπα.

Έτσι, όταν υπάρχουν ερωτήματα για το κατά πόσο το NHS είναι μέρος του deal – και κατά πόσον αυτό θα οδηγήσει σε πλήρη πρόσβαση των αμερικανικών φαρμακευτικών εταιρειών στην αγγλική αγορά υπηρεσιών υγείας – το ζήτημα τραβάει ιδιαίτερη προσοχή…. Στην πραγματικότητα το NHS είναι το πιο σοβαρό ζήτημα για τους ψηφοφόρους, ακόμα πιο σημαντικό και απ’ το brexit, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του Ipsos Mori.

… Βετεράνοι πολιτικοί του ηνωμένου βασιλείου υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αποδεχθεί ότι θα βρίσκεται σε πιο αδύναμη θέση στη διαπραγμάτευση με τις ηπα όταν θα βρίσκεται εκτός ε.ε., και είναι πιθανό ότι το η.β. θα πρέπει να αποδεχτεί μεγαλύτερη αμερικανική πρόσβαση στο σύστημα υγείας του, σαν μέρος μιας πιθανής συμφωνίας.

… Αυτό δεν θα σημαίνει ιδιωτικοποίηση με την έννοια της αγοράς όλων των περιουσιακών στοιχείων του NHS, αλλά πράγματα όπως ότι το καθεστώς τιμολόγησης των φαρμάκων θα πρέπει να εξασθενίσει – λένε.

… Το πρώτο άρθρο του καταστατικού του NHS δηλώνει ότι «το NHS ανήκει στον λαό», και πολλοί βρετανοί νοιώθουν προστατευμένοι για υπηρεσίες που θα τις χρειαστούν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Αυτές οι υπηρεσίες βρίσκονται ήδη κάτω από ισχυρή πίεση, τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας έλλειψης χρηματοδότησης, αυξανόμενης ζήτησης για υπηρεσίες υγείας και έλλειψης προσωπικού – που θα ενταθούν εξαιτίας του brexit. Αυτός είναι ο λόγος που η προοπτική να αποκτήσουν οι αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες μεγαλύτερη εμπορική πρόσβαση στο NHS είναι κάτι που δεν τρώγεται για πολλούς ανάμεσα στους βρετανούς πολίτες και πολιτικούς – ακόμα κι αν ήδη οι αμερικανικές εταιρείες μπορούν να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς για συμβόλαια με το NHS.

… “Μια πιθανή εξέλιξη είναι ότι αυτή η εμπορική συμφωνία θα επιτρέπει σε αμερικανικές εταιρείες να παρέχουν κλινικές υπηρεσίες, πληρωμένες απ’ το NHS, συναγωνιζόμενες έτσι τις υπηρεσίες του ίδιου του NHS” λέει ο Mark Dayan, πολιτικός αναλυτής. «Ο Trump και η κυβέρνησή του έχουν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές ότι οι ηπα πληρώνουν πολλά σε φάρμακα εν μέρει επειδή οι ευρωπαϊκές χώρες πληρώνουν λιγότερα» συμπληρώνει, υπονοώντας ότι οι ηπα πιθανότατα να πιέσουν το ηνωμένο βασίλειο να πληρώνει περισσότερα για τα φάρμακα….

Τιμολόγηση φαρμάκων αλλά και αποκλειστικότητα όπου αυτό είναι εφικτό· πώληση «ιατρικών υπηρεσιών· διαγνωστικά τεστ και μηχανές: αυτά μεταξύ άλλων φαίνεται να είναι οι «περιοχές ιατρικής κερδοφορίας» που έχουν βάλει στο μάτι απ’ το αγγλικό NHS τα αμερικανικά αφεντικά. (Και θα ήθελαν πολύ περισσότερα, σίγουρα και σε άλλα ευρωπαΊκά κράτη). Φυσικά με όρους «4ης βιομηχανικής επανάστασης» και βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Γιατί, όμως, να κάνουν την δουλειά αμερικανικές και όχι αγγλικές επιχειρήσεις; (Να ένα ερώτημα ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού!)

Επιπλέον: ποιοί είναι αυτοί οι όροι;