Year: 2020

Μέση Ανατολή

Κυριακή 17 Μάη. Το ρημαδογκουβέρνο διαπραγματεύεται, σαν κράτος προς κράτη, την μαζική εισαγωγή τουριστών· μπας και κουτσοβγεί η φετεινή σαιζόν σε κάποιες πιάτσες. Είναι μάλλον ασυνήθιστα τέτοια διακρατικά deal σε μια βιομηχανία τόσο αναπτυγμένη σαν την τουριστική. Αλλά όταν υπάρχουν ζόρια εμφανίζεται ο σωτήρας… Ευτυχώς που υπάρχει εθνική ενότητα και σ’ αυτό το φλέγον ζήτημα…

Με ποιούς γίνονται οι διαπραγματεύσεις; Μα με τους συμμάχους και συνεταίρους του στον ιμπεριαλιστικό άξονα. Όχι με τον τζενεράλ (Haftar), γιατί αυτός έχει κάτι προβληματάκια στο λιβυκό πεδίο μάχης. Ούτε με τον στρατηγό Sisi – η ειδικότητά του είναι η μαζική καταστολή, οι μαζικές φυλακίσεις, τα μαζικά βασανιστήρια, οι μαζικές δολοφονίες· όχι ο μαζικός τουρισμός. Άρα ποιοί μένουν; Ο Αναστασιάδης και ο Ασύλληπτος Netanyahu.

Οι δημαγωγικές ανακοινώσεις (που είναι απλά εκφωνήσεις των κυβερνητικών non papers) στην αρχή μιλούσαν για εισαγωγή 700.000 τουριστών απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Μετά ανέβασαν την ποσότητα στο 1 μύριο. Mε πληθυσμό γύρω στα 8,5 μύρια, η εξαγωγή 1 μυρίου (φασιστών στην μεγάλη πλειοψηφία τους) στο ελλαδιστάν είναι οπωσδήποτε μεγάλη μπίζνα.

Όμως… Όμως ίσως χρειαστεί να μείνουν στην πατρίδα τους επόμενους μήνες. Ο Ασύλληπτος ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει, το επόμενο δίμηνο, στην προσάρτηση της (παλαιστινιακής) Δυτικής Όχθης, την οποία ως γνωστόν του χάρισαν οι φίλοι του στην Ουάσιγκτον. Είναι αυτονόητο πως αυτό θα προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις, και όχι μόνο απ’ τους Παλαιστίνιους. Αν και δεν υπάρχει κάποιος με δυνατότητες να προχωρήσει σ’ έναν all out εναντίον του ρατσιστικού καθεστώτος, η προσάρτηση θα αυξήσει τις έστω λεκτικές συγκρούσεις. Θα είναι μια στρατιωτική και όχι μια light αστυνομική εκστρατεία. Ε, να γίνονται τέτοια πράγματα και οι υποστηρικτές τους να λιάζονται σε ελληνικές παραλίες;

(φωτογραφία κάτω: Αν όχι όλες σίγουρα κάποιες «μάσκες έχουν φωνή». Ο Πομπηίας φτάνοντας στο Τελ Αβίβ λάνσαρε ένα καινούργιο σύμβολο, ένα κράμα της αμερικανικής και της ισραηλινής σημαίας, στη φάτσα του. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ο καθένας τι θέλει να πει…)

Αρχίζει το ματς

Σάββατο 16 Μάη. Το γερμανικό πρωτάθλημα αρχίζει σήμερα· το πρώτο μετα covid – άρα μ’ ένα ιστορικό (πέρα απ’ το ποδοσφαιρικό) βάρος. Οι κερκίδες θα είναι άδειες ως το τέλος επειδή η τιμωρία είναι βαριά… Και οι τηλεθεατές, συμπεριλαμβανόμενων κι εκείνων των πιστών που θα πήγαιναν οπωσδήποτε στο γήπεδο, θα είναι το υλικό ενός απ’ τα πειράματα που ενδιαφέρουν πολύ τους ειδικούς (και τις επιχειρήσεις) της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Το ποδόσφαιρο είναι γηπεδική ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό η έδρα είναι “έδρα”! Ως τώρα ο τηλεθεατής έπαιρνε μια τζούρα απ’ αυτήν, έστω τηλε. Τώρα αυτή πρέπει να ανακατασκευαστεί τεχνητά – αν είναι οι τηλεθεατές να μην ακούνε κάθε κλωτσιά της μπάλας. Οι παίκτες απαγορεύεται να αγκαλιαστούν για να πανηγυρίσουν τα γκολ· πώς θα είναι να συμπεριφέρεται η ομάδα, πηγαίνοντας προς την σέντρα, σα να βγήκε από ένα επίπονο δ.σ. εταιρείας; Πόσο feeling θα μείνει;

Οι ποδοσφαιρικές εταιρείες (αλλά και οι τηλεοπτικές) κάνουν τα πρώτα άτσαλα βήματα να μπαλώσουν το κενό. Το sky tv (που μεταδίδει αγώνες της bundesliga) υπόσχεται στους θεατές του ότι θα υπάρχει «ήχος κερκίδας» στη σημερινή πρεμιέρα Σάλκε – Ντόρτμουντ…. Το λιγότερο αδέξιο, για να μην πούμε θλιβερό όταν πλάνα θα δείχνουν ένα άδειο γήπεδο. Η Borussia του Μονάχου υπόσχεται ότι στα εντός έδρας θα γεμίζει τις κερκίδες με χαρτονένιους οπαδούς – άλλη θλίψη. Το κοινό θα τα απορρίψει και τα δύο αν γίνουν – οπότε πάμε παρακάτω…

Υπάρχει μια τεχνολογία που είναι διαθέσιμη, αν και θα χρειαστεί κάποια εξέλιξη. Eίναι το green box, που «μοντάρει» οποιαδήποτε κινούμενη φιγούρα πάνω σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Θα ήταν δυνατόν οι λήψεις απ’ τα γερμανικά ταρτάν να μονταριστούν πάνω σε πλάνα απ’ τις κερκίδες περσινών (ή και παλιότερων) αγώνων των ίδιων ομάδων, και αντίστοιχα να μονταριστούν οι πανηγυρισμοί (των κερκίδων) για τα γκολ; Σα να λέμε: το ματς να είναι κανονικό και οι κερκίδες αρχείου;

Για τους τηλεθεατές βρε αδερφέ – οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες, οπότε θα κάνουν την δουλειά τους… Και όταν θα πάνε σπίτι τους θα δουν κι αυτοί το ματς (σε επανάληψη) απ’ την τηλεόραση…

Κάτω απ’ την βάση 1…

Σάββατο 16 Μάη. Είναι διάφοροι εδώ κι εκεί που βλέποντας ότι το ψόφιο κουνάβι υποστηρίζει (σχετικά με τον covid-19) ότι «δεν τρέχει τίποτα» (παρότι έχει κηρύξει κι αυτός «πόλεμο»…), μπερδεύονται. Μπερδεύονται ακόμα περισσότερο όταν βλέπουν φασίστες εδώ ή εκεί να εκδηλώνονται … υπέρ της «ελευθερίας»!!! Καταλήγουν λοιπόν να γίνονται ακόμα πιο πιστοί «φίλοι της καραντίνας» … για επαναστατικούς λόγους!!! Καταλήγουν επίσης να τσουβαλιάζουν την κριτική στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα με όσους χρεώνουν στις κεραίες 5G τον ιό! Είναι σα να ταυτίζουν την κριτική στο τεχνοεπιστημονικό σύμπλεγμα με τους flat earthers· τέτοια ευστοχία!

Οπωσδήποτε υπάρχει εδώ (και δεν είναι η πρώτη φορά) μια επικίνδυνη μυωπία. Διότι αν η αντίθεση «καραντίνα ή όχι» είναι όπως την διαμορφώνει το ίδιο το σύστημα, τότε τύποι σαν τον Μacron, τον Σάντσες ή τον ρημαδοΚούλη είναι βαθιά κομμουνιστές! «Βάζουν τους ανθρώπους πάνω απ’ τα κέρδη», ενόσω οι άλλοι «βάζουν τα κέρδη πάνω απ’ τους ανθρώπους»…

Εν μέρει υπάρχει μια ιστορική εξήγηση γι’ αυτό το ιδεολογικό χάος, το οποίο δεν μας εκπλήσσει. Η εργατική κριτική τόσο στις δυτικές / αστικές απόψεις περί υγείας όσο και στα δυτικά «συστήματα υγείας» έχει ταφεί σιωπηλά μαζί με τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70· όταν προκάλεσε τις κυρίαρχες πεποιθήσεις… Η χρονική απόσταση δεν έμεινε κενή. Απ’ την εποχή του aids/HIV (‘80s και μετά) το σύστημα, είτε με την μορφή ιατρικών διαγνώσεων, είτε με την μορφή συστημάτων υγείας, είτε με την μορφή φαρμακοβιομηχανιών, είτε με την μορφή «συμβουλών υγείας κι ομορφιάς» για μαζική χρήση, είτε τέλος με διάφορες μορφές ναρκισσιστικού υγιεινισμού, σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη ανάδυση του Εγώ – Κεφάλαιο, έφτιαξαν ένα υγιεινιστικό καθεστώς «υπεράνω πολιτικών ιδεολογιών»… Το ότι τώρα διάφοροι ψάχνοντας να βρουν μια «δεξιά» και μια «αριστερά» της βιοπολιτικής αναδιάρθρωσης – για να πάρουν κι αυτοί μια κάποια «θέση» – ψωνίζουν απ’ το καλάθι, ήταν αναμενόμενο. Όπως αναμενόμενο είναι ότι (οι ντόπιοι) δεν μπορούν να καταλάβουν τι γράφεται εδώ από αδιαπραγμάτευτα εργατική (και ενήλικη!) σκοπιά.

Σε κάθε περίπτωση οι ακροδεξιοί / φασίστες είναι γνωστό τι ακριβώς υπερασπίζονται εδώ και δεκαετίες: τα μικροαστικά συμφέροντα, τα «μικρο-μεσαία» αφεντικά… Τα οποία εδώ και 1 ή 2 δεκαετίες έχουν αρχίσει να διαισθάνονται ότι απειλούνται απ’ την καπιταλιστική εξέλιξη. Πρόκειται, για να το πούμε σωστότερα, για τις πιο καθυστερημένες πλευρές του κεφάλαιου που νοιώθουν, υποψιάζονται ή και καταλαβαίνουν ότι ξεπερνιούνται απ’ τις (καπιταλιστικότατες) αλλαγές μεγάλης κλίμακας. Αυτό δίνει (στους ανίδεους ή στους δημαγωγούς του συστήματος) την δυνατότητα να βαφτίζουν την ακροδεξιά αντίδραση (και την νοσταλγία του στοιβαρού έθνους / κράτους…) αντισυστημική! Έγινε κατά κόρον στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, με αφορμή την πιο πρόσφατη όξυνση της κρίσης / αναδιάρθρωσης – το θυμάστε;

Γιατί λοιπόν ένα μέρος των ακροδεξιών μικροαστών διεθνώς εκδηλώνεται κατά των πραξικοπηματικών γενικών απαγορεύσεων; Επειδή αγαπούν την ελευθερία γενικά κι αόριστα; Είναι κατά βάθος φιλελεύθεροι; Όχι βέβαια! Αντιδρούν επειδή απ’ τις καραντίνες θίγονται τα συμφέροντα αυτού του «μικρο-μεσαίου επιχειρείν», στις διάφορες μορφές και εκδοχές του· περισσότερο (ή πιο θανατηφόρα) απ’ τις μεγαλύτερες σε κλίμακα επιχειρήσεις. Που έχουν άλλες δυνατότητες συσσώρευσης, ελιγμών, δανεισμού ή/και υποστηρίξης απ’ τη μορφή – κράτος.

Είναι εύλογο ότι στην υπεράσπιση των συγκεκριμένων συμφερόντων οι ακροδεξιοί μικροαστοί χρησιμοποιούν επιχειρήματα αμφισβήτησης της φονικότητας του covid-19, ανακατεμένα κατάλληλα με θεωρίες συνωμοσίας (π.χ. 5G κεραίες…). Έτσι δημιουργείται μια ορισμένη σύγχιση: μήπως αμφισβητούν όλο το υγιεινιστικό οικοδόμημα; Καθόλου!!! Εκείνο που τους βολεύει, είτε το λένε ρητά είτε όχι, είναι το επόμενο στάδιο της βιοπολιτικής διαχείρισης! Το πιο high tech και πιο εξατομικευμένο μοντέλο καθολικής επιτήρησης, που φαίνεται ότι σέβεται την «ομαλή λειτουργία της οικονομίας» – αρκεί να παραστήσει ότι «σέβεται» και μερικά απ’ τα κλασσικά στερεότυπα της άκρας δεξιάς, όπως π.χ. η οικογένεια ή/και η εκκλησία…

Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο που θα κατηγορούσε σαν μολυσματικούς τους «ξένους», αν του δινόταν η ευκαιρία. Απ’ αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστικοί οι οπαδοί του ψόφιου κουναβιού. Έχουν υποστηρίξει κάθε ρατσιστική ή και σεξιστική ρητορική του στο παρελθόν· αλλά τώρα δεν βρίσκουν τους συνηθισμένους «εχθρούς του έθνους» για να τους χρεώσουν τον covid-19. Είναι πιθανό ωστόσο να υιοθετήσουν την κίνα σαν «υγιεινιστικό εχθρό», πράγμα που βολεύει γενικότερα τον αμερικανικό (και όχι μόνο) ιμπεριαλισμό.

Πρακτικά αυτό που συμβαίνει με την ακροδεξιά είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί σύμφωνα με τους γνωστούς της τρόπους μια απειλή / έναν φόβο τον οποίο αδυνατεί να στρέψει (να «χρεώσει») σε κάποιους «κατώτερους». Αυτό που της απομένει είναι να πλασσαριστεί στις οικονομικές συνέπειες της τρομοεκστρατείας, υπέρ του «μικρομεσαίου επιχειρείν». Οι συνέπειες είναι υπαρκτές, χωρίς αμφιβολία. Αλλά δεν έχουν καμμία σχέση με τις συνέπειες που έχει πάνω στην σύγχρονη εργατική τάξη όχι μόνο η φονικότητα του ιού (για τα περιθωριοποιημένα τμήματά της) αλλά κυρίως ο συνδυασμός των «ψηφιακών» συστημάτων υγείας / ασφάλειας με την γενική καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

(φωτογραφία: Να βάζουν έλικες στα κεφάλια τους τα κινεζόπουλα / υγιεινομικές βόμβες μπορείς να το πεις έως και χαριτωμένο. Αλλά αυτοί εδώ τι παριστάνουν;

Απλά δείχνουν ότι χάθηκε το μέτρο της γελοιότητας… Ridiculcopters σε γερμανικό καφέ..…)

Κάτω απ’ την βάση 2…

Σάββατο 16 Μάη. Ποιές είναι οι συνέπειες πάνω στη σύγχρονη εργατική τάξη; Η κλασσική αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου, αφού πρώτα αποδέχθηκε την κήρυξη του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού (συνεπώς όλη την προβοκατόρικη, τρομοκρατική ρητορική, χωρίς καν να αναρωτηθεί από που προέρχεται και τι υπηρετεί…) στις διάφορες μορφές της, εστιάζει στην φροντίδα των περισσότερο εκτεθειμένων σ’ αυτόν τον πόλεμο. Είτε κάποιες κοινωνικές μειονότητες, είτε κατηγορίες πληβείων που βρίσκονται (για οικονομικούς ή/και κοινωνικούς λόγους) στο περιθώριο ή και έξω απ’ τα όποια συστήματα υγείας. Εστιάζει επίσης στην ενίσχυση του προσωπικού των δημόσιων συστημάτων υγείας.

Από μια πρώτη ματιά αυτή η προσέγγιση δεν είναι “αυτόματα” λαθεμένη. Υπάρχει βέβαια ένα πολύ σοβαρό ζήτημα: αποδεχόμενη την κήρυξη του πολέμου αυτή η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου αποδέχτηκε μαζί την επιστράτευση των δημόσιων συστημάτων υγείας “κατά του covid-19”, που οδήγησε στην εκκένωσή τους. Δηλαδή στο διώξιμο όλων των άλλων ασθενειών / ασθενών, με ό,τι επιβαρυντικό για την υγεία τους σημαίνει κάτι τέτοιο (κάποιοι μιλούν για χιλιάδες θανάτους διεθνώς, αλλά θεωρούμε ότι αυτή είναι μια εξέλιξη που δεν μπορεί να μετρηθεί ακόμα). Αποδεικνύεται έτσι μια σοβαρή, μια έντονη έως και καταστροφική αντινομία στην “αριστερή” συνηγορία στα υγιεινιστικά πραξικοπήματα: γίνεται στο όνομα της δημόσιας υγείας αλλά οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο· άσχετα με τον covid-19. Η ενδο-οικιακή βία που εκτοξεύτηκε στη διάρκεια των κατ’ οίκων αποκλεισμών ήταν επίσης προβλέψιμη· αλλά αν ο «πόλεμος στον αόρατο εχθρό» είναι το κύριο καθήκον, γίνεται σιωπηλά ανεκτή;

Δυστυχώς η συνηγορία στον “πόλεμο” δεν αποδείχθηκε τίποτα άλλο από συνηγορία σ’ έναν πρωτοφανή συστημικό κοινωνικό “δαρβινισμό”… (Η ασταμάτητη μηχανή αναρωτιέται: υπάρχει σήμερα κάποιος που δεν έχει χαμπαριάσει ότι κάτω απ’ την υγιεινιστική τρομοκρατία καταστρέφονται, και θα συνεχίσουν να καταστρέφονται, άπειρες χιλιάδες ζωές σ’ όλον τον πλανήτη;)

Δεν είναι, λοιπόν, de facto λάθος η έμφαση στην φροντίδα των πιο εκτεθειμένων σ’ αυτήν (και σε οποιαδήποτε άλλη, π.χ. γρίπης) επιδημία· είναι όμως εντελώς λάθος όλα τα υπόλοιπα. Η πεποίθηση, για παράδειγμα, ότι αυτό είναι όλο κι όλο ό,τι αφορά την σύγχρονη εργατική τάξη: το να υπάρχουν μάσκες και αντισηπτικά στις δουλειές, το να τοποθετούν (τα αφεντικά) του εργάτες αλυσίδας σε απόσταση ασφαλείας, κλπ. Ή το να παίρνουν τα επιδόματα όλοι όσοι έχουν μείνει χωρίς δουλειά…

Κι αυτή η χειραγώγηση είναι που συμβαίνει κυρίως. Για άλλη μια φορά η χιλιοτσαλακωμένη έννοια της αλληλεγγύης καταλήγει πλυντήριο για την πολιτική και ιδεολογική συστράτευση με τον κύριο όγκο των «εχθρικών δυνάμεων». Το ίδιο ακριβώς έγινε στα μέρη μας την προηγούμενη δεκαετία, την εποχή των «αγανακτισμένων στις πλατείες», όταν απ’ την μια μεριά η κοινωνική αλληλεγγύη και απ’ την άλλη τα «έξω απ’ την ε.ε.» και «ζήτω η δραχμή» έφτιαξαν εκείνο το ωραίο πατριωτικό δίδυμο συριζα/φασίστες. Κανείς δεν έκανε αυτοκριτική τότε, και κανείς δεν πρόκειται να κάνει τώρα για την μετατροπή της «επιμελητειακής υποστηρίξης» σε «μέτωπο πρώτης γραμμής»! Διότι τώρα, όπως και τότε, η φροντίδα υπέρ των πιο εκτεθειμένων είναι σημαντική μεν αλλά σαν επιμελητεία. Οι αιχμές του αντιπάλου (του κράτους και του κεφάλαιου) βρίσκονται αλλού. Κι αν δεν εντοπίζονται καν και καν, αυτό τις διευκολύνει αφάνταστα!

Ναι, λοιπόν: θα φορούν μάσκες (είναι πάμφηνες άλλωστε, επιβαρύνουν ελάχιστα το «εργατικό κόστος») …οι εργάτες του «κάτω κόσμου»: στις υπεραποθήκες του ηλεκτρονικού εμπορίου, στα data centers, στα ορυχεία λιθίου και των υπόλοιπων σπανίων γαιών, στις αποστειρωμένες βιομηχανίες παραγωγής βρώσιμων πρωτεϊνών, στα ρομποτοποιημένα θερμοκήπια, στις γραμμές συναρμολόγησης κάθε είδους «έξυπνων» συσκευών, στα νευρωνικά εργοστάσια, οι νοσοκόμες και οι εργάτες ανθρώπινης φροντίδας σαν πιο φτηνοί απ’ τα αντίστοιχα ρομπότ, οι μεταφορείς λιανικής σαν φτηνότεροι ή πιο κατάλληλοι απ’ τα drones… Και θα κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους· θα διευθετηθεί κι αυτό… Θα υπάρχουν επίσης ανθρώπινες χωματερές – όπως σήμερα – όπου το να περνάς στο πόδι ήπιες μολύνσεις σαν του covid-19 θα οφείλεται στο ότι θα πεθάνεις πριν τα 40 από διάφορες χημικές δηλητηριάσεις.

Αλλά και ο «πάνω» και ο «κάτω» κόσμος θα έχουν το ίδιο ημερολόγιο: π.c. και μ.c. Που σημαίνει προ covid και μετά covid…

(φωτογραφία πάνω: Τα αφεντικά της βιομηχανίας κρέατος σε διάφορα κράτη – ηπα, γερμανία, ισπανία, αυστραλία, βραζιλία, αγγλία – αδιαφόρησαν για την υγεία των εργατών τους. Θα έπρεπε να κάνουν αλλαγές στις αλυσίδες «συναρμολόγησης της μπριζόλας»… Το αποτέλεσμα ήταν να «κολλήσουν» covid-19 χιλιάδες τέτοιοι εργάτες. Στις ηπα πέθαναν (ή ρίχτηκαν στην «κοινή δεξαμενή…) 48. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εργολαβικοί και μετανάστες. Τα ωράρια είναι εξαντλητικά· οι μισθοί χαμηλοί· και οι μετανάστες στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις μένουν ομαδικά σε κοντέινερ κοντά στα εργοστάσια κρέατος… Είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι απ’ την άποψη της υγείας τους ακόμα και χωρίς covid 19…

φωτογραφία κάτω: Αλλά υπάρχει λύση, όχι ιδιαίτερα ακριβή για τ’ αφεντικά, πέρα απ’ τα ατομικά μέσα προστασίας. Πλεξιγκλάς, περισσότερο πλεξιγκλάς, πλεξιγκλάς παντού).

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι; (2)

Σάββατο 16 Μάη. Έχει γίνει γνωστός πια. Είναι απ’ τους αναγνωρισμένους “ειδικούς”: καθηγητής κλινικής φαρμακολογίας στην ιατρική του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δεν είμαστε οπαδοί του Δημήτρη Κούβελα – δεν είμαστε οπαδοί κανενός! Όταν όμως λέγονται λογικά πράγματα, τα οποία έχουμε ήδη υποδείξει, πράγματα που είναι απτά απ’ την καθημερινή εμπειρία του καθενός / της καθεμιάς και χαλάνε την σούπα της νεκροπολιτικής, καλό είναι να τα έχουμε υπόψη. Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από ραδιοφωνική συνέντευξη (οι τονισμοί δικοί μας):

…. Το πρόβλημα το δικό μας είναι ότι όταν χορηγούμε φάρμακα εν πολλοίς μη εγκεκριμένα, αυτό σημαίνει φάρμακα εκτός ένδειξης, όπως είναι όλα αυτά που δοκιμάστηκαν στην πανδημία, στον κορονοϊό, τα οποία δεν βοηθάνε ιδιαίτερα, για την ακρίβεια δεν έχουμε ιδέα κατά πόσο ίσως θα βοηθούσαν, αυτό που μας χρειάζεται είναι απόλυτη καταγραφή του γεγονότος. Δηλαδή δεν με ενδιαφέρει μόνο αν κάποιος έχει κορονοιό και πέθανε… θα με ενδιάφερε ποιοί απ’ αυτούς πήραν θεραπεία, τι θεραπεία πήραν, και αν πέθαναν περισσότεροι απ’ την θεραπεία ή λιγότεροι. [Αλλιώς] δεν καταλαβαίνω αν το φάρμακο δουλεύει. Δηλαδή θα έπρεπε να έχω τους πληθυσμούς και να μην πεθάνουν όλοι από κορονοϊό. Θα έπρεπε να ξέρω ποιοί πέθαναν με κορονοϊό χωρίς θεραπεία, με κορονοϊό με ποιά θεραπεία, και ποιά θεραπεία είχε το βέλτιστο αποτέλεσμα. Αν λοιπόν όλοι οι θάνατοι καταγράφτηκαν σαν θάνατοι από τον κορονοϊό και όχι σαν δηλητηρίαση από ένα φάρμακο, εμένα δεν με βοηθάει επιστημονικά ποιό φάρμακο θα ήταν αυτό που την επόμενη μέρα θα μας βοηθούσε.

… Δεν βοηθάει καθόλου. Θα έπρεπε όλοι οι θάνατοι από φάρμακο να αναφέρονται. Υπάρχει ένα παγκόσμιο δίκτυο, που η έδρα του είναι στην Ουψάλα, που αναφέρουμε τις ανεπιθύμητες [παρανέργειες]. Ακόμα και μπιμπίκι να βγάλει κάποιος πρέπει να αναφέρεται. Όταν τώρα μιλάμε για θάνατο, προφανέστατα θα έπρεπε να αναφέρεται. Γιατί με ενδιαφέρει πάρα πολύ αν τα φάρμακα αυτά μας πέθαναν ή μας έζησαν, και με ποιο τρόπο…. Για παράδειγμα τα φάρμακα, η πλειοψηφία αυτών που χρησιμοποιήθηκαν, δημιουργούν μια συγκεκριμένου τύπου αρρυθμία. Και το κάνουν και τα δύο. Αν τα βάλεις μαζί τότε αυξάνει υπερβολικά η πιθανότητα κάποιος να πεθάνει από αρρυθμία. Εγώ θα ήθελα να έχω τα καρδιογραφήματα, και σε τακτική βάση, όλων αυτών που πήραν την θεραπεία, για να ξέρω. Γιατί αν πέθανε από αρρυθμία δεν έχει πεθάνει απ’ τον κορονοϊό. Έχει πεθάνει απ’ το φάρμακο! Είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση.

… Η υδροξυλοχλωροκίνη… πού πήγαν όλοι και την πήραν μόνοι τους… άνθρωποι που την χρησιμοποίησαν χωρίς γιατρό πέθαναν. Η υδροξυλοχλωροκίνη από μόνη της κάνει μια θανατηφόρα αρρυθμία. Όταν βάλεις μαζί και την αντιθρομβίνη [antithrombin], το δεύτερο φάρμακο που είχε ειπωθεί ότι βοηθάει, μαζί, ενισχύουν στο 4πλάσιο … την πιθανότητα κάποιος να καταλήξει από αρρυθμία… Είναι κάποιος ήδη άρρωστος στη μονάδα, ήδη πιέζεται η καρδιά του απ’ το πνευμονικό οίδημα, και πάω και του δίνω ένα φάρμακο το οποίο μπορεί να του σταματήσει την καρδιά. Θα έπρεπε να είμαι πολύ σίγουρος για να το κάνω αυτό. Από την στιγμή που δεν έχει ένδειξη το φάρμακο, θα έπρεπε να έχω τουλάχιστον πολύ ειδικούς στον χειρισμό των φαρμάκων, ή να ξέρουν τι περιμένουν, τουλάχιστον να το ανακοινώσουν, για να μην το συνεχίσουμε.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πληροφόρηση στην επιστημονική κοινότητα για το αν αυτά τα φάρμακα πήγαν ή δεν πήγαν καλά. Υπάρχουν κάποιες μικρές κλινικές μελέτες, αλλά στο σύνολο δεν ξέρουμε. Έχει προταθεί πλειάδα άλλων φαρμάκων, τα αντιϊκά για παράδειγμα, τα οποία επίσης είναι τοξικά φάρμακα, δεν είναι ακίνδυνα. Αυτή η ρεμντεσιβίρη [remdesivir] που τώρα έχει κάνει τόσο θόρυβο, απ’ την πρώτη μέρα δίνει σημαντικές παρενέργειες…

Ποιά είναι η χρησιμότητα αυτών των πιο πάνω υπενθυμίσεων για τα φάρμακα και τα φαρμάκια; Λέμε αυτή: Θα ήταν μεγάλη ανοησία να αντιληφθεί κανείς το δίπολο «φονιάς covid-19 / ιατρική που σώζει» έξω και πέρα απ’ την (καπιταλιστική και κρατική) πραγματικότητα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Θα ήταν μεγάλη ανοησία να ξεχαστούν / παραγραφούν τα πάντα τα σχετικά με την βιομηχανία της υγείας και να υιοθετηθεί ένα απλοϊκό, εκτός πραγματικότητας, πρωτόγονο σχήμα του είδους «οι αντρειωμένοι σκοτώνουν το θεριό». Θα ήταν τεράστια ανοησία να θεωρήσει κανείς ότι στον ύστερο καπιταλισμό η ανοσία είναι ένα φυσικό, βιολογικό φαινόμενο / ζητούμενο…

Όμως η πρόκληση γενικού πανικού πέτυχε, έστω για μερικές εβδομάδες ως τώρα. Ο πρωτογονισμός του αόριστου φόβου νίκησε. Και χάρη σ’ αυτόν οι ανοησίες έγιναν κοινοτυπίες.

“Βιοασφάλεια”

Σάββατο 16 Μάη. Μόλις η προσοχή (και κατά συνέπεια οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση) φύγει απ’ την μικροκλίμακα και απ’ την λούμπεν χριστιανική ηθικολογία, ο ορίζοντας γίνεται επικίνδυνα ανεξερεύνητος. Σ’ αυτό που για την συνηθισμένη μικρόνοια είναι το άγνωστο (και καλύτερα να αποφεύγεται) κενό είναι όμως που τα αφεντικά κτίζουν τα κάστρα τους. Μέρα μεσημέρι! Κι ύστερα…

Αντιγράφουμε (χρειάζεται η υπογραφή για να δώσει «εγκυρότητα»; Όχι, εγγυόμαστε: δεν είναι απ’ τα σκουπίδια):

… Στο βιβλίο του «Θύελλες Μικροβίων» (Tempetes Microbiennes) του 2005, ο Patrick Zylberman, καθηγητής ιστορίας της υγείας στο Παρίσι, περιέγραψε με λεπτομέρειες την σύνθετη διαδικασία μέσω της οποίας η ασφάλεια της υγείας, που ήταν για πολύ καιρό στο περιθώριο των πολιτικών στρατηγικών, άρχισε να σέρνεται προς το κέντρο της σκηνής στις αρχές των ‘00s. Ο Π.Ο.Υ. είχε ήδη φτιάξει ένα δεδικασμένο το 2005, όταν προειδοποιούσε για “50 εκατομμύρια νεκρούς” σ’ όλο τον κόσμο που θα τους προκαλούσε η επεκτεινόμενη γρίπη των πτηνών. Μέσα απ’ αυτό το χειρότερο worst-case σενάριο που είχε ποτέ παρουσιαστεί για μια επιδημία, ο Ζylberman προέβλεψε ότι «ο υγιεινιστικός τρόμος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο διακυβέρνησης.

Αυτό το worst-case σενάριο ανακαινίστηκε τώρα που μιλάμε. Η ιδέα ενός υποχρεωτικού γενικού αποκλεισμού δεν έχει καμμία ιατρική δικαιολόγηση ούτε στηρίζεται σε οποιαδήποτε επιδημιολογική έρευνα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Κι όμως αυτό ήταν που κατοχυρώθηκε σαν ηγεμονική πολιτική – με αναπόφευκτη συνέπεια μια ατέλειωτη μάζα ανέργων. Όλα αυτά βασισμένα σε αποτυχημένα, παραληρηματικά μοντέλα του είδους του Imperial College, που επιβλήθηκαν από πανίσχυρες ομάδες πίεσης, απ’ το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ ως το συμβούλιο ασφαλείας του Μονάχου.

Δείτε για παράδειγμα τον δρ. Richard Hatchett, πρώην μέλος του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης του Μπους του Β, που προωθούσε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό του συνόλου του πληθυσμού ήδη απ’ το 2001. Τώρα ο Hatchett διευθύνει την Συμμαχία Καινοτομιών Επιδημικής Ετοιμότητας (CEPI), έναν πολύ ισχυρό οργανισμό που συντονίζει παγκόσμια τις επενδύσεις σε εμβόλια, και είναι πολύ κολλητός με τις μεγάλες φαρμακευτικές. Ο CEPI τυχαίνει να είναι παιδί της γονιμοποίησης του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ από το ίδρυμα του Bill και της Melinda Gates.

Ο Ηatchett θεωρεί τον αγώνα κατά του covid-19 σαν «πόλεμο». Η ορολογία – υιοθετημένη απ’ τους πάντες, απ’ τον πρόεδρο Trump ως τον πρόεδρο Μacron – βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Θυμίζει – τί άλλο; – τον παγκόσμιο πόλεμο στην τρομοκρατία, όπως κηρύχτηκε τον Σεπτέμβρη του 2001 απ’ τον Donald Rumsfeld.

O Rumsfeld έχει διατελέσει πρόεδρος της πολύ μεγάλης βιοτεχνολογικής εταιρείας Gilead. Μετά την 11η 9ου, όντας στο Πεντάγωνο, ήταν πολύ απασχολημένος με το να θολώσει την διάκριση ανάμεσα σε πολίτες και στρατό σε σχέση με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εκεί ήταν που διαμορφώθηκε το concept του «γενικευμένου υποχρεωτικού εγκλεισμού», με τον Hatchett σαν βασικό παράγοντα του σχεδιασμού.

Καθώς επρόκειτο για δημιούργημα των στρατιωτικοποιημένων Big Farma, αυτός ο εγκλεισμός δεν είχε τίποτα να κάνει με την δημόσια υγεία. Αυτό που ενδιέφερε ήταν η στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας ώστε να είναι διαχειρίσιμη στην περίπτωση βιολογικού πολέμου – που εκείνη την εποχή αποδιδόταν αυτόματα σε κάποια τρισάθλια αλλά τεχνολογικά ικανή al-Qaeda.

Η τωρινή εκδοχή αυτού του project – βρισκόμαστε σε «πόλεμο» και κάθε πολίτης πρέπει να μείνει σπίτι του – παίρνει την μορφή που έχει ονομαστεί «ιατρο-στρατιωτική δικτατορία»…. Ο Agamben κατάφερε να τετραγωνίζει τον κύκλο: σημειώνει ότι δεν είναι πια δικαίωμα των υπηκόων στη δύση η ασφάλεια της υγείας τους· τώρα είναι υποχρεωμένοι με δικαστική απόφαση να είναι υγιείς. Αυτό, με μια κουβέντα, είναι η βιοασφάλεια (biosecurity)…. H κοινωνική αποξένωση (social distancing) είναι ο πολιτικός κανόνας, όπου ένα ψηφιακό matrix αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση η οποία, εξ ορισμού, από τώρα και στο εξής θα θεωρείται θεμελιωδώς ύποπτη και πολιτικά «μολυσματική»…

Aν σ’ αυτόν τον σκληρό δρόμο προς την «βιο-ασφάλεια» πετύχετε πουθενά τα τροφο-φάρμακα, ρωτείστε είτε τους φίλους του ψόφιου κουναβιού είτε τους φίλους του κυρ Βασίλη, του άρχοντα Θυρών και Παραθύρων, αν ξέρουν να σας πουν κάτι γι’ αυτά…

Τα παιδία παίζει

Παρασκευή 15 Μάη. Στη γαλλία. Δεν παίζουν κουτσό. Παίζουν κάποιο άγνωστο παιχνίδι. Που ίσως λέγεται “ο καθένας στο κελί του”…

Τους αρέσει; Άγνωστο… Είναι, άλλωστε, σε μια ηλικία που οι διαμαρτυρίες τους αντιμετωπίζονται εύκολα…

(Ευχαριστούμε Α.)

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι;

Παρασκευή 15 Μάη. Τί είναι αυτό που χωρίζει – στον “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” – τα δυτικά (ευρωπαϊκά και τις ηπα) κράτη από ασιατικά; Στις ηπα αναφέρονται ήδη 80.787 νεκροί, στην αγγλία 31.855, στην ιταλία 30.560, στην ισπανία 26.621 και στην γαλλία 26.380… Κι στην άλλη μεριά του κόσμου: στην κίνα αναφέρονται 4.633, στην ιαπωνία 624, στη νότια κορέα 256, στη σιγκαπούρη 20… Φταίνε οι διαφορές πληθυσμού; Όχι. H ιαπωνία έχει πληθυσμό όσο η γαλλία και η αγγλία μαζί… Απ’ την μια μεριά (Παρίσι και Λονδίνο μαζί…) σχεδόν 60.000 νεκροί, απ’ την άλλη (Τόκιο) 624… Εκατονταπλάσιοι… H ισπανία έχει κατά 5 μύρια μικρότερο πληθυσμό απ’ τη νότια κορέα και πενταπλάσια έκταση (που σημαίνει ότι η πυκνότητα πληθυσμού στη νότια κορέα είναι κατά μέσο όρο 5πλάσια απ’ της ισπανίας – επειδή ο συγχρωτισμός και η μεταδοτικότητα παίζουν ρόλο…)· κι ωστόσο η Μαδρίτη αναφέρει 26.621 νεκρούς έναντι 256 της Σεούλ… Εκατονταπλάσιοι…

Υπάρχει μήπως κάποια “διαφορά φάσης” λόγω κλίματος; Μα όλα είναι κράτη του βόρειου ημισφαιρίου!..

Μήπως υπάρχει αξιόλογο πλεονέκτημα ηλικιακής διαστρωμάτωσης στην ασία σε σχέση με τον δυτικό κόσμο; Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν ότι στις ηλικίες πάνω από 60 (εκείνες που αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρων πνευμονικών επιπλοκών) τα μεγέθη είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο επιβαρυντικά στην ιαπωνία όσο και στην ιταλία…

Υπάρχει μήπως διαφορά timing στο «ξέσπασμα της επιδημίας»; Μήπως, δηλαδή, στην ασία ο κακός covid-19 άργησε να πάει, οπότε είναι ακόμα «πίσω»; Στη νότια κορέα το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στις 20 Γενάρη, έντεκα μέρες πριν το πρώτο κρούσμα στην ισπανία, που καταγράφτηκε στις 31 Γενάρη… Στην ιαπωνία καταγράφτηκε στις 16 Γενάρη, σχεδόν 1,5 μήνα πριν την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στην αγγλία (28 Φλεβάρη).

Λοιπόν; Αυτές οι τεράστιες διαφορές σας φαίνονται “λογικές”; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πώς σας φαίνεται ότι διάφορα ασιατικά κράτη δεν πουλάνε το τρομοθέαμα του μαζικού κορονοθανάτου; Πώς σας φαίνεται ότι (μιλώντας για τον αναπτυγμένο βορρά) το τρομοθέαμα του covid-19 είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της δύσης; Πώς σας φαίνεται ότι ζούμε εδώ και μερικούς μήνες σ’ έναν εφιάλτη που είναι ιστορικά και γεωγραφικά τόσο προσδιορισμένος;

Yπάρχει μια σχεδόν απόλυτη σιωπή στη δυτική δημαγωγία γι’ αυτήν την ανεξήγητη από πρώτη και δεύτερη ματιά τεράστια διαφορά στους αναφερόμενους (το τονίζουμε: στους αναφερόμενους) θανάτους σ’ αυτές τις δυο μεριές του κόσμου. Πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί στη δύση εύκολα θα κατηγορούσαν το κινεζικό καθεστώς ότι “κρύβει πτώματα” – χωρίς φυσικά να έχουν οποιαδήποτε απόδειξη… Αλλά δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο κατά του ιαπωνικού ή του νοτιοκορεάτικου καθεστώτος… Απλά σιωπή…

Απ’ την άλλη μεριά είναι πλέον όχι απλά γνωστό αλλά θεωρείται σχεδόν “φυσιολογικό” ότι αν όχι όλα σίγουρα τα περισσότερα δυτικά κράτη “φουσκώνουν” τους αριθμούς συνυπολογίζοντας στα “θύματα του covid-19” οποιονδήποτε – κατά βούληση… Επιπλέον συμβαίνουν άγνωστης έκτασης ιατρικά λάθη, όχι μόνο με τα φάρμακα μέχρι κάποιο χρονικό σημείο σίγουρα, αλλά και σε σχέση με την τεχνητή αναπνοή: φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι λάθος αγωγή και, τελικά, σκοτώνει… Ενώ για δύο τουλάχιστον κράτη (ηπα και αγγλία) έχουν διατυπωθεί υπαινιγμοί ότι το «φούσκωμα των θυμάτων» σχετίζεται με την χρηματοδότηση των νοσοκομείων – σ’ αυτή τη φάση.

Θα νόμιζε κάποιος που θα ερχόταν τώρα απ’ τον Δ του Κενταύρου ότι δεν πρόκειται για μία, κοινή επιδημία αλλά για δύο εντελώς διαφορετικές. Κι όμως: ο ένοχος, ο «αόρατος εχθρός», είναι ακριβώς ο ίδιος!

Θα ακούγαμε οποιαδήποτε λογική εξήγηση γι’ αυτήν την τεράστια διαφορά – αν έχετε κάποια… Εν τω μεταξύ δείτε μια μακροσκοπική σύμπτωση. Ενώ εδώ και λίγα χρόνια διάφοροι δυτικοί «ειδικοί» μοιρολογούν ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη πάει στην Ασία, πίσω του – στην μετακόμισή του – αφήνει μερικές χιλιάδες «περίεργους» νεκρούς. Τί πάει να πει «το κέντρο πάει στην Ασία;». Πάει να πει ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην τεχνολογική καπιταλιστική αναδιάρθρωση… Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, ο ασιατικός κόσμος είναι πιο μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση… That’s why the center…

Σας περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η (δυτική) τεχνολογική καθυστέρηση, που είναι τόσο πολιτική και γεωπολιτική όσο δεν πάει, θα χρειαζόταν μια ορισμένη νεκροπολιτική για να αναδιαρθρώσει το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο (τόσο σαν καθημερινές σχέσεις και πρακτικές όσο και σαν εργασιακή οργάνωση) και να κερδίσει έτσι ένα τουλάχιστον μέρος απ’ το χαμένο έδαφος; Σκεφτήκατε τέτοιο πράγμα;

Όχι, όχι, μην γίνουμε «συνωμοσιολόγοι»!!!.. Για καθαρή σύμπτωση πρόκειται: στη δύση πεθαίνουν 100 φορές περισσότεροι, αλλά όχι απο μελαγχολία για την “μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου του πλανήτη”…

Επιβεβλημένη διόρθωση

Παρασκευή 15 Μάη. Γράψαμε χτες (“παράπλευρες απώλειες”) για την G6PD και την σοβαρή πιθανότητα να έχει γίνει (άγνωστης κλίμακας) «ιατρικό σφάλμα» με την χορήγηση υδροξυχλωροκίνης σαν φαρμάκου για συμπτώματα του covid-19. Κάναμε όμως ένα λάθος. Οπότε ευχαριστούμε τον Κ. που το εντόπισε. Μεταφέρουμε αυτούσια την διόρθωσή του:

… Δεν είναι η ύπαρξη της G6PD (αφυδρογονάση της 6 φωσφορικής γλυκόζης) που προστατεύει από την ελονοσία αλλά η μερική της έλλειψη. Δηλαδή όταν για κληρονομικούς λόγους το ένα από τα δύο γονίδια είναι ελαττωματικό. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να προκληθεί αιμόλυση αν ο άνθρωπος έρθει σε επαφή με συγκεκριμένα ερεθίσματα που προκαλούν οξειδωτικό στρες στα ερυθρά αιμοσφαίρια (πχ διάφορα φάρμακα μεταξύ των οποίων η υδροξυχλωροκίνη ή και κατανάλωση κουκιών, εξ’ου και η ονομασία κυαμισμός, από την παλαιϊκή ονομασία των κουκιών: κύαμοι).

Το αντιστάθμισμα είναι ότι τα ελαττωματικά ερυθρά αιμοσφαίρια είναι λιγότερο ευάλωτα στο πλασμώδιο της ελονοσίας, οπότε μέσω εξελικτικής πίεσης η μετάλλαξη αυτή έγινε δημοφιλής σε πληθυσμούς που ζούσαν σε ενδημικές περιοχές. Για την ακρίβεια είναι η συχνότερη μετάλλαξη ενζύμου των ερυθρών αιμοσφαιρίων παγκόσμια. Έχει νόημα από την άποψη της φύσης: καλύτερα να κινδυνεύεις από τα κουκιά πάρα από την ελονοσία.

Φυσικά η φύση δε συμπεριέλαβε στο λογαριασμό τα διάφορα φάρμακα…

Μπορεί αυτά να βρίσκονται πέρα απ’ τα συνηθισμένα καθημερινά ενδιαφέροντα, βρίσκονται όμως σίγουρα κάπου μέσα μας! Οπότε μπορείτε να το σκεφτείτε: να πεθαίνεις επειδή τα “πρωτόκολλα θεραπείας” δεν έλαβαν υπόψη τους πασίγνωστα στοιχεία…

Κι ύστερα; Κι ύστερα να σε πετάνε στην “κοινή δεξαμενή”, που θάλεγε κάθε αρχι-ιερέας…

Το διπλό αφεντικό 12

Παρασκευή 15 Μάη. Πριν δούμε την εργατική απάντηση στην καθιέρωση του “διπλού αφεντικού” πρέπει να αναγνωρίσουμε και να προσπεράσουμε κάποια ενδιάμεσα εμπόδια.

Πρώτο τέτοιο: τι δουλειά έχει η τεχνική αναδιάρθρωση και η τεχνολογική ανεργία με την μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση και τους γενικευμένους φόβους λόγω covid-19; Παρότι το έχουμε εξηγήσει αναλυτικά ας το επαναλάβουμε: χωρίς την ως τώρα εξέλιξη τόσο των τηλεπικοινωνιών όσο και των κοινωνικών συμπεριφορών θα ήταν αδύνατο να αποκλειστούν τόσα εκατομμύρια υποτελείς στα σπίτια τους έστω για δύο μήνες! Τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-διασκέδαση, τηλε-κοινωνικότητα, τηλε-υποτέλεια: για να γίνουν εφικτά όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν επαρκώς απλωθεί τα 4G τηλεποικοινωνιακά δίκτυα, κι ένα ικανό μέρος των πρωτοκοσμικών πληθυσμών να έχει μεταφέρει μέρος της ζωής του στις οθόνες και στις apps.

Ωστόσο αυτό το επίπεδο «ανάπτυξης» της μηχανικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων θα μπορούσε να θεωρηθεί (ακόμα) είτε 3η βιομηχανική επανάσταση, είτε το χείλος της 3ης προς την 4η. Τα περισσότερα έρχονται.

Σε κάθε περίπτωση: στη διάρκεια αυτού του πραξικοπηματικού αποκλεισμού και της ποινικοποίησης και «μολυσματοποίησης» των άμεσων κοινωνικών σχέσεων και επαφών, εξελίχτηκε μια μαζική «μεταφορά κεφαλαίου» υπέρ των διαδικασιών ηλεκτρονικού εμπορίου και συναλλαγών και σε βάρος των διαδικασιών «φυσικού» εμπορίου και συναλλαγών. Αυτή η αλλαγή ενδοκαπιταλιστικών συσχετισμών (που απλά αποτελεί ένα άλμα σε εξελίξεις που γίνονταν ήδη) σημαίνει και αλλαγή «ισορροπιών» ανάμεσα σε διάφορες μορφές εργασίας. Μέσα σ’ αυτό που λέγεται καταμερισμός εργασίας.

Δημιουργήθηκε επιπλέον ένα είδος «σχίσματος» του οποίου η σημασία για την διαστρωμάτωση μέσα στην εργατική τάξη και την διατίμηση της εργασίας θα φανεί μάλλον γρήγορα παρά αργά. Απ’ την μια μεριά είναι όλες οι εκδοχές της τηλεργασίας (που θα αυξηθούν πέρα απ’ τον τριτογενή στον δευτερογενή, ακόμα και στον πρωτογενή) που θεωρούνται «βολικές» για τους μισθωτούς (ενώ δεν είναι), οριακά ένα υβρίδιο μεταξύ εξαρτημένης και εργολαβικής δουλειάς… και επιπλέον «υγιεινιστικά ασφαλείς». Άρα αναβαθμισμένες από την σκοπιά της κοινωνικής αξιολόγησης. Κι απ’ την άλλη οι υπολειπόμενες μορφές φυσικής εργασίας, χειρωνακτικής ή και διανοητικής, που θα εξακολουθήσουν να είναι γεμάτες ταλαιπωρία (π.χ.: μετακινήσεις από και προς την δουλειά…), «υγιεινιστικά αβέβαιες», καραντινοποιήσιμες ανά πάσα στιγμή· και, σε τελευταία ανάλυση, «κατώτερες».

Αυτές οι εξελίξεις ήταν προβλεπόμενες πολύ πριν τον covid-19! Απλά τώρα φαίνονται «φυσιολογικές»…