Year: 2020

“Synthesis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η microsoft (η επίσημη ναυαρχίδα του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) συνεργάζεται με μια ελληνική επιχείρηση media (τον sky) για την προώθηση των σκοπών της (και της ιδεολογικής συσκευασίας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) στο ελλαδιστάν, στην κύπρο και στη μάλτα…. Η σωστή ανάγνωση του ρήματος «συνεργάζεται» θα πρέπει να είναι πληρώνει· αν λάβει κανείς υπόψη του τα μεγέθη των δύο «εταίρων»… Και, φυσικά, οι μετέχοντες σ’ αυτήν την εκστρατεία δεν θα πρέπει να θεωρούνται αφελείς… Απ’ τον ρημαδοΚούλη ως εκείνο το «τρομερό παιδί» του MIT που έκανε ένα σύντομο πέρασμα απ’ την εντόπια σκηνή της τρομοεκστρατείας κάνοντάς μας μάθημα αυτοκαταστολής με σπυριά ρυζιού (you know who). Η συνεργασία microsoft – sky είναι ένα εγχείρημα του είδους που προβλεπόταν (στη γενικότητά του) στο σενάριο του Event 201. Απλά φαίνεται ότι ο covid-19 εκτός από λάθος αφετηρία είχε και λάθος timing. Βιάστηκε…. Εν πάσει περιπτώσεις τα “συνέδρια” προετοιμασίας συνεχίζονται με μεγαλύτερη ορμή και εξάπλωση πια….

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο!! Όσα δεν ήταν έτοιμα (κυρίως από ιδεολογική / προπαγανδιστική άποψη) την περασμένη άνοιξη, δημιουργώντας σοβαρά «κενά πειθούς», κακό συντονισμό μεταξύ των μηχανισμών και κάποιες δυνατότητες αντι-πληροφόρησης και κριτικής, πρέπει να ετοιμαστούν για μελλοντική χρήση. Τα μαχαίρια πρέπει να είναι τέλεια ακονισμένα. Η οποία μελλοντική κρίση / χρήση, αν κρίνουμε απ’ την βιασύνη των εταιρειών του συμπλέγματος, δεν θα αργήσει. Οπότε να που ένας γίγαντας σαν την microsoft σκύβει στοργικά ακόμα και σε αμελητέες (συγκριτικά…) αγορές σαν την ελληνική, τη νοτιοκυπριακή και την μαλτέζικη (με ψήφους όμως στην ε.ε…..), για τις κοουτσάρει:

Σε μια σειρά 4 ψηφιακών επεισοδίων, κορυφαίοι στοχαστές, επιστήμονες, πολιτικοί και άνθρωποι των επιχειρήσεων συναντιούνται ψηφιακά σε μία πρωτοποριακή σύνθεση απόψεων και οραμάτων, εστιάζοντας στα πιο καίρια ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα σήμερα. Μέσα από εκτεταμένες συνεντεύξεις με τον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, οι συμμετέχοντες, συμβάλλουν σε έναν γόνιμο και απαραίτητο διάλογο για το κοινό μας μέλλον, με βασικό καταλύτη την τεχνολογία, στον απόηχο πλέον της παγκόσμιας πανδημίας που όλοι βιώσαμε.

Ανάμεσά τους, ο Πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλάει για την εμπειρία των τελευταίων μηνών και τη στρατηγική της χώρας για το μέλλον, ενώ συνομιλεί με τον καθηγητή του Yale Νικόλα Χρηστάκη για τα διδάγματα της πανδημίας και την τεχνολογία ως κινητήριο δύναμη για τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο. Ο Dr Nassim Nicholas Taleb, ο Πρόεδρος της Microsoft Brad Smith, ο καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο CEO της Microsoft Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας Θεοδόσης Μιχαλόπουλος, o Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης, CEOs και επικεφαλής νευραλγικών κλάδων και οργανισμών είναι μερικά μόνο από τα πρόσωπα που συνθέτουν το πολυσυλλεκτικό μωσαϊκό του Microsoft Synthesis.

Συνεχίζοντας την τετραετή παράδοση του flagship event της εταιρίας Microsoft Summit, το οποίο αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια ένα παραγωγικό βήμα για την τεχνολογία στη χώρα με χιλιάδες επισκέπτες, η σειρά των ψηφιακών επεισοδίων δεν αντικαθιστά το συνέδριο, αλλά υπηρετεί τον ίδιο σκοπό: να φέρει τη παγκόσμια συζήτηση γύρω από τη τεχνολογία και τις αλλαγές που φέρνει σε κάθε πτυχή της ζωής και της οικονομίας, σε πραγματικό χρόνο στη χώρα μας.

Αν νομίζετε ότι επειδή είστε κρυμμένοι σ’ αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίνου και παριστάνετε τους ψόφιους κοριούς ότι θα την γλυτώσετε κάνετε μεγάλο λάθος!!!

“Prognosis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. O covid-19, εκτός απ’ το ότι ξεκίνησε από λάθος μέρος (την κίνα) και ήρθε πριν έχει ολοκληρωθεί η προετοιμασία, είχε κάτι ακόμα χειρότερο: ήταν εξαιρετικά αδύναμος. Ήταν / είναι ο “λάθος ιός”! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κινητοποιήθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν όλοι οι διαθέσιμοι μηχανισμοί, κρατικοί, παρακρατικοί, επιχειρηματικοί, για να επωφεληθούν τα μέγιστα. Το ότι ο covid-19 ΔΕΝ ήταν ο φονιάς που θα βόλευε αλλά το ότι «φούσκωσε» με κάθε διαθέσιμο μέσο (απ’ τις «κοινές δεξεμενές» μέχρι το μηντιακό carpet bombing) για να πλησιάσει τις προδιαγραφές που χρειάζεται το βιο-πληροφορικό-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, αυτή την αιρετική άποψη την έχετε διαβάσει εδώ. Αλλά ξέρετε τι «μοίρα» έχουν οι αιρετικοί: τους ρίχνουν στη φωτιά οι πιστοί…

Να όμως που το παραδέχεται ένας mainstream «ειδικός», επαγγελματίας και βετεράνος στην υγιεινιστική τρομοκρατία! Ο 67χρονος σήμερα Michael T. Osterholm είναι επιδημιολόγος μεταδοτικών ασθενειών, έχει υπάρξει προφέσορ στο πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, και σύμβουλος του αμερικανικού υπουργείου υγείας για θέματα βιοτρομοκρατίας στην πρώτη θητεία του Bush του Β («ηρωϊκές εποχές»!!!), μεταξύ 2001 και αρχές του 2005. Αυτός ο Osterholm κοκορεύεται πως το 2005 είχε “προβλέψει” την επόμενη πανδημία: στον σκοτεινό κόσμο της μετάβασης στην 4η καπιταλιστική βιομηχανική επανάσταση τέτοιοι “ειδικοί προφήτες” κολυμπούν σαν τους καρχαρίες στο νερό.

Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο που συνυπογράφει στο γνωστό καθεστωτικό αμερικανικό Foreign Affairs ο Osterholm κοιτάει κι αυτός το μέλλον, όπως και κάθε κυρ Βασίλης (και όσοι εκπροσωπεί) με την διεστραμμένη αισιοδοξία του «ειδικού» της δημιουργικής καταστροφής:

… Η κοινότητα της δημόσιας υγείας ξέρει από χρόνια με βεβαιότητα ότι μια μεγάλη πανδημία έρχεται, κι ύστερα άλλη μια. Δεν υπάρχει «εάν», μόνο το «πότε»… Η τρέχουσα κρίση τελικά θα τελειώσει, είτε μόλις βρεθεί εμβόλιο, είτε μέσω της ανάπτυξης ανοσίας απ’ τον παγκόσμιο πληθυσμό…

Ωστόσο μερικές μελλοντικές μικροβιακές εκρήξεις θα είναι μεγαλύτερες και φονικότερες. Μ’ άλλα λόγια αυτή η πανδημία πιθανότατα δεν είναι η «Big One», η προοπτική της οποίας στοιχειώνει τους εφιάλτες των επιδημιολόγων και των αξιωματούχων δημόσιας υγείας παντού. Η επόμενη πανδημία θα είναι πιθανότατα ένας καινούργιος ιός γρίπης με τις ίδιες αποσταθεροποιητικές συνέπειες της πανδημίας του 1918, που έκανε τον γύρο του κόσμου 2,5 φορές σε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο, σε διαδοχικά κύματα, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους απ’ τον άγριο και αιματηρό πόλεμο που είχε προηγηθεί…

… Να ξεκινήσουμε απ’ το ότι οι Αμερικάνοι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται αυτήν την πρόκληση. Αν και πολλοί άθρωποι στη σφαίρα της δημόσιας υγείας δεν θέλουν να έχουν σχέση με τον στρατό – αυτοί θεραπεύουν και δεν σκοτώνουν λένε – υπάρχουν πολλά που μπορούν να μάθουν απ’ τον στρατιωτικό σχεδιασμό… Ο στρατός δεν περιμένει να κηρυχτεί ο πόλεμος για να αρχίσει να κατασκευάζει αεροπλανοφόρα, πολεμικά αεροπλάνα ή άλλα οπλικά συστήματα. Αναπτύσσει όπλα επί χρόνια, με κρατική χρηματοδότηση.

Το ίδιο είδος προσέγγισης είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων για να πολεμήσουμε πιθανές πανδημίες. Το να στηριζόμαστε μόνο στην αγορά και στον ιδιωτικό τομέα είναι δρόμος προς την αποτυχία, επειδή σε πολλές περιπτώσεις δεν θα υπάρχει άλλος πελάτης απ’ την κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσει και την ανάπτυξη και την παραγωγική διαδικασία. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα αληθινό όταν η κουβέντα έρχεται στην ανάπτυξη φαρμάκων, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πανδημία. Για τα περισσότερα απ’ τα πιο κρίσιμα φάρμακα, μια προσέγγιση με οδηγό την αγορά που στηρίζεται στις ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες απλά δεν δουλεύει….

Πολλά είναι που διδάσκει τους φίλους της καραντίνας αυτός ο ειδικός, δεν συμφωνείτε; Τελικά ο covid-19 δεν είναι ο Ιός ο Αναμενόμενος (απογοήτευση…)· δεν ήταν ο Big One (σνιφ….)· αλλά πού θα πάει; Θα έρθει ένας επόμενος!!! Επιπλέον, χρειάζεται η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (αυτό που στην γενική του εφαρμογή της ονομάζουμε νεοκρατισμό) για όλη την διαχείριση αυτού του «πολέμου»: απ’ την προετοιμασία των όπλων μέχρι την (πολύ σημαντική) προετοιμασία των πληθυσμών…

Να λοιπόν που η εταιρεία του κυρ Βασίλη δεν πετάει τα λεφτά της…

Προειδοποιήσεις

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η Naomi Klein είναι ιδιαίτερα γνωστή (και) στα μέρη μας, ειδικά χάρη στο βιβλίο Το δόγμα του σοκ (The Shock Doctrine, 2007). Δημοσιογράφος / ακτιβίστρια ιδιαίτερα συνδεδεμένη με το «φαινόμενο της αντιπαγκοσμιοποίησης», θα πρέπει να είχε πάμπολλους οπαδούς στα μέρη μας, ειδικά στη λεγόμενη «αριστερά». Σήμερα οι περισσότεροι από δαύτους δεν θα ήθελαν καν να την ξέρουν: γράφει περίεργα πράγματα που χαλάνε τη μανέστρα της πανηγυρικής κατάφασης στα αντιcovid-19 πραξικοπήματα…

Σ’ ένα άρθρο της (intercept, 8 Μάη 2020) με τίτλο Screen New Deal (: το new deal της επιτήρησης) γράφει με αφορμή την πρόσκληση απ’ τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης Andrew Cuomo διάφορων τεχνοσωτήρων για το μετα-covid 19 μέλλον, μεταξύ άλλων κι αυτά:

… «Πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο Schmidt [πρώην ceo της google, ένας απ’ τους σωτήρες / διαμορφωτές του μέλλοντος] «εστιάζουν στην τηλε-υγεία, στην εκπαίδευση από απόσταση και στην ευρυζωνικότητα… Πρέπει να βρούμε λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να επιταχυνθούν, και να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να βελτιώσουμε τα πράγματα», Ας μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι οι σκοποί του πρώην διευθυντή της google είναι εντελώς αγαθοεργοί, αφού το video πίσω του είχε ένα πλαίσιο με χρυσά φτερά αετού.

Μόλις μια μέρα νωρίτερα ο Cuomo είχε ανακοινώσει μια παρόμοια συνεργασία με το ίδρυμα Bill και Meninda Gates, για την ανάπτυξη ενός «εξυπνότερου εκπαιδευτικού συστήματος». Αποκαλώντας τον Gates «οραματιστή», ο Cuomo είπε ότι η πανδημία δημιούργησε «μια στιγμή στην ιστορία όπου μπορούμε να ενσωματώσουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του Gates … όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι αίθουσες – τι τα θέλουμε με την τεχνολογία που έχουμε;» αναρωτήθηκε, προφανώς ρητορικά.

Μπορεί να χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να φανεί, αλλά έχει αρχίσει να αναδύεται κάτι που μοιάζει σαν συνεκτικό Πανδημικό Δόγμα του Σοκ. Πείτε το «new deal επιτήρησης». Πολύ περισσότερο υπερτεχνολογικό απ’ οτιδήποτε έχουμε δει σε προηγούμενες φυσικές καταστροφές, το μέλλον που ορμάει πάνω στα κορμιά αντιμετωπίζει τις προηγούμενες εβδομάδες της φυσικής μας απομόνωσης όχι σαν μια επώδυνη αναγκαιότητα για να σωθούν ζωές, αλλά σαν ένα ζωντανό εργαστήριο για ένα διαρκές – και με υψηλή κερδοφορία – μέλλον μη-επαφών.

Η Anuja Sonalker, ceo της Steer Tech, μιας εταιρείας του Maryland που πουλάει τεχνολογία αυτόματου παρκαρίσματος, συνόψισε πρόσφατα το ζουμί της καινούργιας ιο-προσωποποίησης. «Έχει αρχίσει ένα διακριτό ζέσταμα στις τεχνολογίες με μικρότερη ανθρώπινη συμμετοχή, σε τεχνολογίες μη επαφής» είπε. «Οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι, οι μηχανές όχι».

Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα ξαναείναι ποτέ οι αποκλειστικοί προσωπικοί μας χώροι αλλά θα είναι επίσης, μέσω της πολύ γρήγορης ψηφιακής συνδεσιμότητας, τα σχολεία μας, τα ιατρεία μας, τα γυμναστήριά μας και, αν έτσι αποφασίσει το κράτος, οι φυλακές μας. Φυσικά, για πολλούς από εμάς, αυτά τα ίδια σπίτια είχαν γίνει ήδη τόποι ατελείωτης δουλειάς και οι βασικοί χώροι της διασκέδασής μας, πριν την πανδημία, και η επιτήρηση / αιχμαλωσία «στην κοινότητα» είχε ήδη εκτοξευτεί. Αλλά στο μέλλον, με βιαστικές ενέργειες, όλες αυτές οι τάσεις θα επιταχυνθούν εξαιρετικά…

Άλλο να υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ότι η ιδεολογία / νομιμοποίηση των πραξικοπημάτων και των γενικευμένων υγιεινιστικών απαγορεύσεων ήταν η εμπέδωση της “αλήθειας” ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι μολυσματικές, κι άλλο να λέει μια τεχνο-ceo ότι «οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι…» ε;

Ένα μόνο ερώτημα, κατάλληλο και για τους φίλους της καραντίνας: είναι κι όλα αυτά τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος «συνωμοσιολόγοι»; Ή απλά έχουν νικήσει (ως ένα βαθμό…) και μιλούν ωμά;

Μεγάλες ευκαιρίες

Πέμπτη 18 Ιούνη. Άλλο κακό κι αυτό: είπε το κράτος (μέσω του ρημαδοΚούλη) ότι δεν υπάρχουν υγιείς, να συμπεριφέρεσθε σαν άρρωστοι για να εξηγήσει το “πνεύμα” της μαζικής κατ’ οίκον φυλάκισης, και ο πολύς ο κόσμος (ο “λαός” για τον οποίο νιάζονται τόσοι και τόσοι…) αρρώστησε κανονικά:

…Σύμφωνα με τα στοιχεία του “κέντρου επεξεργασίας λυμάτων Ψυττάλειας” για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο … σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2019, η χρήση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων φαίνεται πως διπλασιάστηκε (αύξηση 176%), ενώ αύξηση 77% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά παρουσιάζει και αγχολυτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπικών… Η χρήση κοκαΐνης αυξήθηκε κατά 67% απ’ το 2019, μια αύξηση που αποτελεί την μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί από το 2010 ως σήμερα. Κατά 650% αυξήθηκε και η χρήση της αμφεταμίνης, και κατά 37% η χρήση μεθαμφεταμίνης. Αντίθετα μειώθηκε η χρήση του ecstacy (MDMA) κατά 38%… Η χρήση παρακεταμόλης (παυσίπονο) διπλασιάστηκε (+198%) … αυξημένη ήταν και η χρήση αντιβιοτικών εν μέσω καραντίνας, με την αζιθρομυκίνη … να σημειώνει αύξηση 36%.

Σημειώνεται ότι στην Ψυττάλεια καταλήγουν τα λύματα από τα νοικοκυριά τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων…

Νούμερα, μεγέθη…. στο παρασκήνιο της πετυχημένης εκστρατείας κατά του covid-19… Άπειρα ιδιωτικά μυστικά, άπειρα μικρότερα ή μεγαλύτερα βουλιάγματα στα «χαρακώματα του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού»… Μικροί, σιωπηλοί θάνατοι… Οι φίλοι της καραντίνας (προφανώς και οι ίδιοι μέσα σ’ αυτές τις μετρήσεις!) θα μιλήσουν για «παράπλευρες απώλειες»… Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτό.

Στη λίστα της η Klein για το τι μπορεί να γίνει το «σπίτι» στη «νέα εποχή» τελειώνει στη φυλακή. Υπάρχει κάτι ακόμα: η κόλαση. Τίποτα απ’ αυτά δεν ήταν παράπλευρο! Κι αν υπήρξαν απώλειες για κάποιους, ήταν κέρδος μεγάλο για άλλους.

Εκτός αν τα χάπια και τις σκόνες τα μοιράζει δωρεάν η «ιερά σύνοδος υγείας» και τα τσιράκια της….

Gentrification 1

Τετάρτη 17 Ιούνη. Η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ήταν (ΉΤΑΝ!) ένα «μεγαλοπρεπές» όνειρο. Με προεκτάσεις και πιασάρικο όνομα: Re-Think Athens… Είναι ενδιαφέρον ότι το 2010 κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι του Γεωργίου Παπανδρέου Γ του Μικρού συνέλαβαν με ταρατατζούμ την ιδέα ότι αυτή η μεσανατολική πόλη χρειαζόταν μια ακόμα ramblas – πέρα απ’ αυτήν που είχε ήδη, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Όμως αυτό είναι το δομικό πρόβλημα της Αθήνας, από τότε που την διάλεξαν για πρωτεύουσα επειδή ήταν ένα ασήμαντο χωριό, οπότε μπορούσε κάθε πλούσιος ενδιαφέρομενος να αγοράσει φτηνό οικόπεδο για να κτίσει το μέγαρό του: πάσχει από υπερπροσφορά “οραματιστών” πολεοδομίας…

Εν πάσει περιπτώσει το “ίδρυμα Ωνάση” δέχτηκε να χρηματοδοτήσει την μελέτη τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ‘10. Πέρα απ’ την πεζοδρόμηση, θα αντιστρεφόταν η ροή της κυκλοφορίας στην Ακαδημίας, και θα προεκτεινόταν μέσω Πανεπιστημίου η γραμμή του τραμ: θα έφτανε στη διασταύρωση με την Πατησίων, θα έστριβε δεξιά, και θα συνέχιζε ως την διασταύρωση με την Αλεξάνδρας (πλατεία Αιγύπτου). Η “πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου” ήταν ένα συμπαγές σχέδιο gentrification του κέντρου, που θα ανέβαζε κατακόρυφα τις τιμές των ακινήτων, και θα άλλαζε ριζικά της χρήσεις (υπέρ των γνωστών: καφέ, κυριλέ φαγάδικα, διασκέδαση, κυριλέ εμπόριο, κλπ) όχι μόνο πάνω στον «άξονα» αλλά σε μεγάλο βάθος / πλάτος, ειδικά προς την μεριά των Εξαρχείων και του Κολωνακίου, φτιάχνοντας μια μεγάλη, ενιαία διασκεδασούπολη υψηλού επιπέδου απ’ την Αλεξάνδρας ως το Γκαζοχώρι και το Μεταξουργείο. (Είναι προφανές ότι θα γίνονταν τα πάντα για να παραδοθεί και ο χώρος του πολυτεχνείου στην gentrification…)

Για χάρη αυτού του project εκτός απ’ την μελέτη έγιναν πράματα και θάματα: ο τότε υπ.δημ.τάξης Δένδιας «καθάρισε» δύο καταλήψεις είτε μέσα είτε στην ευρύτερη ακτίνα της «αναβαθμιζόμενης περιοχής» (Villa Amalias και Σκαραμαγκά), και προσπάθησε να καθαρίσει περισσότερες… Ενώ στις 12 Φλεβάρη του 2012 έγινε ένα τρελό πάρτυ real estate: εμπρησμοί σε πολλά και διάφορα μεγάλα κτίρια στη ζώνη αναβάθμισης! (Το έχετε ξεχάσει, ε;). Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες πολλά από δαύτα άλλαξαν ιδιοκτήτες ή έγινε προσπάθεια, ασφαλιστικές πλήρωσαν τεράστια ποσά για ανακαινίσεις ή έτσι φάνηκε, μετοχές μυστήριων εταιρειών χαρτοφυλακίου real estate ανέβηκαν ή έπεσαν σε διάφορα χρηματιστηρία του πλανήτη που εξειδικεύονται σε τέτοια κόλπα, ξεπλύθηκαν ή ετοιμάστηκαν για ξέπλυμα καλά ποσά, κι άλλα όμορφα και ωραία…

Για να πραγματοποιηθεί αυτό το σπουδαίο έργο χρειαζόταν όμως κάτι ακόμα: η χρηματοδότηση της ε.ε.!! Η «πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου» (μαζί με την ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου) εντάχτηκαν στα προτεινόμενα για ΕΣΠΑ της περιόδου 2014 – 2020. Σε μια εποχή που η καταραμένη ε.ε., για να βοηθήσει το ελλαδιστάν, έβαζε όχι το 60% ή το 70% των χρημάτων για έργα υποδομής, αλλά το 90% ή και το 95%. Το μεγάλο πάρτυ της gentrification της Αθήνας στηριζόταν στο ότι θα κεράσει η ε.ε. – ατόφια λαμπρή ελληνική ιδέα!

Αλλά η κακούργα ε.ε. απάντησε ένα ξερό «όχι»! Χαρακτήρισε μάλιστα τα έργα σαν «βιτρίνας» – εννοώντας ότι ρε δεν κοιτάτε καλύτερα τα χάλια σας; Ήταν η περίοδος που οι παντοδύναμοι και πάνκακοι γερμανοί έπιναν το αίμα των ελλήνων με το μπουρί της σόμπας, μέσω των μνημονίων… Η πεζοδρομημένη Πανεπιστημίου θα γινόταν πηγή χαράς (για συγκεκριμένους ιδιοκτήτες και εμπόρους…) αλλά…

Έτσι μετά τα κακά μαντάτα ξαναπλάκωσε …μαυροφόρα απελπισιά, πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι…

Αλλά οι μεγάλες ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν. Ήρθε πέρυσι πάνω σε άσπρο άλογο ο Χαρχούδας! Το ρημαδο-ανήψι!! Ο μητσοτακοεγγονός!!! Ο δήμαρχος Καρπε-νησίου και λοιπών (διαχωριστικών) νησίδων!!!!

Gentrification 2

Τετάρτη 17 Ιούνη. Ο Χαρχούδας είναι άνθρωπος με οράματα. Το δείχνει η πρόσφατη ιστορία του. Στην αρχή εμφανίστηκε στον ύπνο του ο άγιος Πατήσιος ο Αναμορφωτής και του είπε να ενώσει το αρχαιολογικό μουσείο με το πολυτεχνείο… Βγήκε και το ανήγγειλε περήφανος, primo secondo με την υπ. πολιτισμού, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Μαλακία – που λένε και στο πράσινο ακρωτήρι… Διότι μπορεί μεν το Μετσόβιο να είναι οικόπεδο φιλέτο, αλλά είναι δωρεά για συγκεκριμένες χρήσεις, αποκλειστικά εκπαιδευτικές / πανεπιστημιακές. Ο Χαρχούδας έβγαλε έναν πνιχτό λιγμό, και χάθηκε για λίγο. (Δεν είχε πολυτεχνείο στο Καρπε-νήσι…)

Ύστερα ήρθε στον ύπνο του η οσία Κατηφόρα η Ορεινή, και του παρήγγειλε να ενώσει τον λόφο του Στρέφη με το αρχαιολογικό μουσείο, με πεζοδρόμηση… Βγήκε και το ανήγγειλε σαν «περίπατο»… Φαίνεται όμως ότι κάποιοι καλύτεροι γνώστες της περιοχής του ψιθύρισαν ότι θα γεμίσει τζάνκια και φέρμες ο «περίπατος»… Ο Χαρχούδας ξανάβγαλε έναν πνιχτό λιγμό, και ξαναχάθηκε για λίγο. (Δεν είχε Στρέφη το Καρπε-νήσι…) Είπε να ρίξει βάρος σε πιο εύκολα αλλά εντυπωσιακά πράγματα. Σε παιχνίδια με το νερό ας πούμε… Οι καταρράκτες απορρίφθηκαν, αστική πλαζ δεν ήταν δυνατόν να γίνει, έμεινε το συντριβάνι…

Στην ασταμάτητη μηχανή, ας το ξεκαθαρίσει, αρέσει να χαζεύει συντριβάνια. (Μάλλον για παιδική ανάμνηση απ’ τα Ψηλαλώνια πρόκειται…). Στην Ομόνοια όμως υπάρχει ένα πρόβλημα: τα συντριβάνια έχουν νερό, και καμμία στεγάνωση δεν είναι απόλυτη και αιώνια! Αυτό ήταν, άλλωστε, το πρόβλημα με το προηγούμενο συντριβάνι, το πολλές φορές τιμημένο από φιλάθλους και οπαδούς: οι διαρροές από κάτω, στον ηλεκτρικό… Η ασταμάτητη μηχανή βέβαια αντιμετωπίζει με συμπάθεια αυτήν την διπλή πραγματικότητα, επειδή έχει τον συμβολισμό της: από πάνω χρωματιστοί πίδακες, από κάτω εξίσου χρωματιστοί κουβάδες, λασπολίμνες στο πάτωμα, σφουγγαρίστρες… Από πάνω κούκλα – από κάτω μούχλα: τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβολίζει το νέο ελληνικό κράτος στο πιο λαϊκό πολεοδομικά / χωροτακτικά σημείο της επικράτειάς του;

Αλλά αν έχεις οράματα… δεν σταματούν!!! Άγνωστο ποια εξαπτέρυγα του real estate ξαναπήγαν στον ύπνο του Χαρχούδα· πάντως αποφάσισε να αναβιώσει το όνειρο της «πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου»… Όχι, βέβαια, στην αρχική, original version: αυτή είναι ακριβή. Μια απομίμηση. Αντί για ramblas να περάσει κανά δυο χέρια βερνίκι ramblas μερικές λωρίδες του βουλεβάρτου, για να ξεχωρίζουν απ’ την άσφαλτο. (Σαν τις ωραία ζωγραφισμένες λινάτσες που είχε κρεμάσει η κυρία μαμά του, σαν δήμαρχος κι εκείνη, μπροστά από διάφορα χρέπια σε κεντρικούς δρόμους, για να μην φαίνονται στη διάρκεια των ολυμπιακών του 2004…) Ίσως βάλει και κανά κάγκελο, για να τσακίζονται όσοι δουλεύουν με μηχανάκι. Ονόμασε αυτήν την απομίμηση μεγάλο περίπατο της Αθήνας. Και ιδού!

Αν εκείνοι που είχαν την αρχική ιδέα «έβλεπαν μακριά», ο Χαρχούδας βλέπει τα παπούτσια του. Το 2010 ή το 2011 ή το 2012 η Αθήνα ΔΕΝ ήταν τουριστικός προορισμός – εκτός απ’ την Ακρόπολη και το μουσείο της. Ήταν πέρασμα, τράνσιτ. Μια ακόμα ramblas στην Πανεπιστημίου, με όλα τα σέα και τα μέα της, ήταν τότε υπερβολή για μια πόλη σε οικονομική κρίση άγνωστης διάρκειας, με τα μούτρα των κατοίκων της να σέρνονται ως το χώμα. Απλά ο Παπαντρέου ο Γ ο Μικρός ήταν αθεράπευτα αισιόδοξος…

Τότε όμως άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός της παρακμής! Αυτό το είδος είχε πρωτοεμφανιστεί στη New York στα ‘70s – ‘80s και το έχει μελετήσει εξαιρετικά ο David Harvey. Η διαρκής διεθνής μηντιακή προβολή των άστεγων και των ζητιάνων απ’ τους δρόμους της Αθήνας, μαζί με την εξίσου διαρκή προβολή των συχνών μπάχαλων (εξηγημένων εύκολα και επιφανειακά σαν βίαιη αντίσταση στην κρίση…) μετέτρεψαν την Αθήνα σε μια αξιολύπητη πρωτεύουσα ενός «αθώου» κράτους που στενάζει κάτω απ’ την μπότα του χρηματοπιστωτισμού – δηλαδή άξια περιήγησης από κοντά. Ήταν μια παραλλαγή του πρωτοκοσμικού οριενταλισμού – που σε συνδυασμό με τις (αρχικά) χαμηλές τιμές στέγης και τροφής έκαναν γρήγορα την Αθήνα τόπο τουριστικού προορισμού. (Εξάλλου αναπτυσσόταν ήδη διεθνώς ο «τουρισμός των πόλεων»…) Έπαψαν να πουλάνε τα τσολιαδάκια, άρχισαν να πουλάνε τα γκράφιτι…

Η παλιαρρώστια τα χάλασε αυτά – και τσάκισε το εντόπιο real estate (με αιχμή αλλά όχι μοναδική διάσταση το airbnb…). Επρόκειτο για έφοδο εποικισμού (όχι μόνο στην Αθήνα άλλωστε) σε βάρος των ιθαγενών, που έκανε όμως ευτυχείς τόσο τους «μικρούς» και τους «μεσαίους» ιδιοκτήτες ακινήτων, όσο και τους μεσίτες. Αυτό το γονάτισε ο τσαχπίνης covid-19· και πιθανότατα όχι μόνο για φέτος. Διότι αφού το βιολί της μολυσματικότητας των κοινωνικών επαφών (και των «συνωστισμών») θα συνεχίσει να παίζει, μάλλον οι ερημιές και όχι τα κέντρα των πόλεων θα αρχίσουν να γίνονται ελκυστικοί προορισμοί (θα βοηθήσουν και τα ιπτάμενα ι.χ., αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…)

Σε μια τέτοια συγκυρία ο Χαρχούδας μπορεί και να πανικοβλήθηκε (με την πολιτικο/οικονομική έννοια της λέξης πανικός…) – άνθρωπος της εξουσίας είναι κι αυτός, δεν είναι ο Superman! Κάπως έτσι θα πρέπει να εμφανίστηκαν τα εξαπτέρυγα στον ύπνο του για να του παραγγείλουν: φτιάξε επειγόντως επιπλέον «περίπατο» μπας και ξεζουμίσουμε καλύτερα όσους – λίγους ή παραπάνω – συνεχίσουν να έρχονται… Πάρε κορίνες, πάρε μπογιές, και τρέξε!!! Ν’ αρχίσουμε από φέτο, μπας και του χρόνου σταυρώσουμε πελατάκια…

Πρόκειται για καρικατούρα του άλλοτε μεγαλοπρεπούς Re-Think Athens· καρικατούρα αντάξια ενός δημάρχου Καρπε-νησίου και λοιπών (διαχωριστικών) νησίδων… Ή, ίσως, είναι ένα re-re-think, αφού άλλωστε πολλά πράγματα στο ελλαδιστάν είναι “state of mind”. (Όπου στο «state of mind» περιλαμβάνονται η ματσούρα, η θολούρα, τα οράματα, οι παραισθήσεις, οι ψευδαισθήσεις, κλπ) Είναι εκνευριστική καρικατούρα (αρκεί να δει κανείς τις κυκλοφοριακές ιδέες του Χαρχούδα για παράκαμψη του «μεγάλου περιπάτου»…), είναι όμως και φτηνή. Κι αν δεν πιάσει, έχει εύκολη επιστροφή-στα-παλιά….

Ε, και το urban real estate κάπως θα την κουτσοβγάλει… Αυτό δεν είναι ο στόχος;

Χάρη στον covid-19 κάποιοι θα γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους!

Τετάρτη 17 Ιούνη. Τέρμα τ’ αστεία, τέρμα τα παχιά λόγια και οι θεωρίες, τέρμα τα εύκολα στα αντιsocial media. Καιρός να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του! Η ένωση φίλων της καραντίνας, πρωτοπόρα όπως την περασμένη άνοιξη, πρέπει να ξαναδώσει το καλό, σωστό και υγιεινό παράδειγμα, στο πιο λεπτό (και γι’ αυτό στο πιο επικίνδυνο) ζήτημα: αυτό των ερωτικών σχέσεων. Διότι, λαμπροί καραντινιέροι και καραντινιέρες, αν δεν ακολουθήσετε πιστά την κοινωνική αποξένωση (social distancing) εκεί, στο κρεβάτι, τότε θα καταστραφούν όλα!

Ευτυχώς που υπάρχουν ειδικοί (με σοβαρές έρευνες και δημοσιεύσεις) που φροντίζουν για όλα αυτά, και έχουν τις κατάλληλες οδηγίες. Πάμε λοιπόν:

Ζήτω η σεξουαλική αυτοαπασχόληση! Η απενεχοποίησή της, παμπάλαιο αίτημα φανατικών του αυνανισμού, γίνεται τώρα πραγματικότητα! Ζήτω ο «αυτο-περιορισμός» των σωμάτων, ζήτω ο «αυτο-ερωτισμός»: ο εαυτός σου είναι ο ασφαλέστερος ερωτικός σύντροφος λένε οι ειδικοί! Και πάλι όμως: η μαλακία δεν διασπείρει μεν τον covid – 19 (σίγουρα;;;;;) αλλά ένα καλό πλύσιμο των χεριών πριν και μετά επί 20 δευτερόλεπτα κάθε φορά χρειάζεται καλού κακού. (Για να μην μεταδοθεί ο ιός απ’ το ένα χέρι στο άλλο κύριε;;;)

Οπωσδήποτε μάσκες, εντάξει; Τέρμα τα φιλιά, τέρμα και τα υπόλοιπα που θα έκαναν τον εξομολογητή σας να κοκκινίσει! Για σοβαρευτείτε λιγάκι!!!

Τα βογγητά και τα λοιπά α-πα-γο-ρεύ-ο-νται! Κι όχι επειδή ενοχλούν τον γείτονα… Δεν θα γίνετε εσείς υγιειονομική βόμβα, ανεύθυνα υποκείμενα!!! Επιπλέον δείτε το θέμα πιο παιχνιδιάρικα!!! Βάλτε και χωρίσματα ανάμεσά σας… Όχι συρματοπλέγματα. Γυψοσανίδες το λιγότερο!! Ή μπορεί να ανοίξετε τίποτα τρύπες στον τοίχο – γούστο δεν θα έχει;

(Υπάρχουν κάτι παλιά ανέκδοτα με τρύπες σε βαρέλια και μοναστήρια… Νομίζαμε ότι ήταν shocking, αλλά τελικά ήταν a little kinky…)

Τρεις είναι πλήθος!!! Είναι ο ορισμός του πλήθους!!! Απαγορεύονται δια ροπάλου οι συγκεντρώσεις άνω των δύο· απαγορεύονται και οι φαντασιώσεις… Κι αυτές μολυσματικές και επικίνδυνες είναι!

Και, επιτέλους: η τεχνολογία γιατί υπάρχει; Ε; Για να βοηθάει! Άντε λοιπόν: παράλληλη σεξουαλική αυτοαπασχόληση!!! (Στον κυβερνοχώρο δεν απαγορεύονται τα … πλήθη!! Ενδείκνυνται ίσως…).

Θα εξυπηρετηθούν και οι ανάγκες της επιτήρησής σας βέβαια…. Αλλά μπρος στις ψηφιακές κάβλες τι πρόβλημα είναι η καταγραφή τους; Θα σας στέλνει αναμνηστικά πλάνα η google κάθε χρόνο!…

Περιμένουμε (και όχι μόνο η ασταμάτητη μηχανή) όλο αγωνία την ολοκλήρωση των πραξικοπημάτων, της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, της οργανωμένης αλλαγής των συμπεριφορών – στα κρεβάτια. Πάντα με την εθελοντική συμβολή των “κοινωνικά υπεύθυνων”… Είναι η μόνη ολοκλήρωση που επιτρέπεται απο ‘δω και στο εξής!

Κι αν δεν καταλαβαίνετε ω μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας από λόγια, να και μερικές εικόνες / οδηγίες:

(φωτογραφίες: Επάνω, ερωτική σκηνή με ολόσωμα προφυλακτικά, απ’ την ταινία του 1988 The Naked Gun – στα ελληνικά «τρελές σφαίρες».

Κάτω, ολόσωμο αντρικό προφυλακτικό μιας χρήσης, χωρίς την περικεφαλαία. A little kinky θα είναι η χρήση full face κράνους…)

Κορέες

Τετάρτη 17 Ιούνη. Αν υπάρχει ανησυχία για «όξυνση» των σχέσεων ανάμεσα στα δύο κορεατικά κράτη, προτείνουμε ψύχραιμη πρόσληψη των γεγονότων.

Η Πγιονγκγιάνγκ ανατίναξε χτες ένα κτίριο στην ενδιάμεση συνοριακή ζώνη, που είχε χρησιμοποιηθεί για επαφές και συζητήσεις αξιωματούχων των δύο κρατών· αλλά αυτό έχει σταματήσει εδώ και πολλούς μήνες. Συμβολική πράξη, χωρίς δεύτερη κουβέντα… Αιτία γι’ αυτήν την ενέργεια είναι το ότι κάποιοι (λίγοι) βορειοκορεάτες που έχουν διαφύγει στο νότο αφήνουν προπαγανδιστικά μπαλόνια εναντίον του καθεστώτος στα σύνορα· κάτι που παραβιάζει μια συμφωνία που είχε γίνει το 2018 (την χρονιά του μέλιτος…) μεταξύ του Kim Jong-un και του Moon. Ο Moon και η κυβέρνησή του δεν εγκρίνουν αυτήν την πρακτική· αλλά δεν υπήρξαν αποτελεσματικοί στο να την σταματήσουν, αν και η Πγιονγκγιάνγκ είχε διαμαρτυρηθεί έντονα.

Μιας και οι πόλεις δεν διαμαρτύρονται, έχει ενδιαφέρον ποιο ήταν το πρόσωπο που όχι μόνο «έβαλε τις φωνές», αλλά είχε προειδοποιήσει από μέρες ότι αν δεν σταματήσουν τα μπαλόνια θα προχωρήσει σε «κάτι μεγάλο». Ήταν ο little rocket man Kim Jong-un; Όχι! Ήταν η ντίβα αδελφή του, η Kim Yo-jong, που έγινε παγκόσμια διάσημη (παραμένοντας «μυστηριώδης») εφόσον ήταν αυτή που ανέλαβε την πρώτη φάση της επίθεσης γοητείας των δύο κορεών προς τις ηπα, στη διάρκεια των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ, το 2018.

Είναι λοιπόν Η Kim και όχι Ο Kim που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο τελευταία, έχοντας εν τω μεταξύ γίνει νο 2 στο βορειοκορεατικό κόμμα. Ο Kim έχει αραιώσει πολύ τις εμφανίσεις του· στην πραγματικότητα ένα video που τον εμφάνισε να επισκέπτεται πρόσφατα ένα εργοστάσιο (εναντίον των φημών ότι είναι σοβαρά άρρωστος) μπορεί να ήταν πιο παλιό.

Αν Η Kim είναι όχι απλά η μελλοντική διάδοχος TOY Kim αλλά πρόκειται σύντομα να γίνει τέτοια επίσημα, τότε μπορεί να εξηγηθεί η συμβολική ενέργεια της ανατίναξης του «γραφείου συνεννόησης». Ένα βήμα πίσω («σκλήρυνση» της στάσης απέναντι στη Σεούλ) που σημαίνει «εδραίωση» της Kim Yo-jong στην κορυφή του βορειοκορεατικού καθεστώτος, προκειμένου σε κατάλληλη στιγμή να γίνουν δύο μπροστά – να προχωρήσουν οι σχέσεις με το νότο.

Κατά την περιθωριακή άποψη της ασταμάτητης μηχανής οι επόμενοι μήνες είναι κατάλληλοι για το δεύτερο. Ο Moon νίκησε πανηγυρικά στις πρόσφατες εκλογές, και δεν έχει κανένα σοβαρό πρόβλημα με την δεξιά, φιλοαμερικάνικη αντιπολίτευση. Η («οικονομική»…) σύγκρουση της Σεούλ με το Τόκιο δεν έχει οξυνθεί αλλά ούτε έχει αμβλυνθεί. Στο ψοφιοκουναβιστάν θα ζήσουν ως το Νοέμβρη τα θαύματα και τα τραύματα αυτής της παρακμιακής προεκλογικής περιόδου που έχει ξεκινήσει. Το Πεκίνο και η Μόσχα (οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») θέλουν πάντα ηρεμία διαρκείας στην κορεατική χερσόνησο, για να απονομιμοποιηθεί η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο νότο.

Θα φανεί αν οι εκτιμήσεις μας στέκουν. Ωστόσο η Kim έκανε έναν ιδιαίτερα κορεάτικο συμβολισμό: διέταξε την ανατίναξη μια μέρα μετά την 20η επέτειο της υπογραφής της «κοινής δήλωσης» μεταξύ βορρά και νότου. Μεταξύ του Kim Jong-il (πατέρα της Kim και του Kim, τότε αφεντικού στην Πγιονγκγιάνγκ) και του νοτιοκορεάτη προέδρου Kim Dae-jung, πολιτικού μέντορα του τωρινού Moon, και φανατικού θιασώτη της sunrise policy – της επαναπροσέγγισης των δύο κορεών.

Ήθελε να πει κάτι η Kim;

Λιβύη

Τρίτη 16 Ιούνη. Με δύο στρατιωτικές βάσεις στη δυτική λιβύη ο τουρκικός ιμπεριαλισμός αποδεικνύεται (αν υπήρχε ερώτημα) πολύ ικανότερος απ’ τον ελληνικό – παρά τα όνειρα των ντόπιων εθνικοφρόνων. Μια αεροπορική βάση στην al Watiya και μια ναυτική στη Misrata είναι, προς το παρόν, «άτυπες». Αλλά δεν υπάρχει λόγος να μην γίνουν επίσημες. Και δεν υπάρχει τρόπος να εμποδιστεί αυτό: η κυβέρνηση του Saraj είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, συνεπώς κάνει ότι συμφωνίες θέλει.

Είναι η τρίτη θέση στον αραβικό κόσμο που η Άγκυρα έχει στρατό (ή και μισθοφόρους), μετά το ιράκ και την συρία. Υπάρχει επίσης και το παλιό, ιστορικό (για τους μουσουλμάνους προσκυνητές) σουδανέζικο λιμάνι του Sawakin, στην Ερυθρά Θάλασσα, που η Άγκυρα έχει «νοικιάσει» για 99 χρόνια, με σκοπό αρχικά να το ανακατασκευάσει. Είναι άγνωστο αν προορίζεται για στρατιωτική ή εμπορική χρήση· βρίσκεται πάντως απέναντι απ’ την σαουδική αραβία, με την Μέκκα και την Μεδίνα στο βάθος…

Προκύπτει πως η τουρκολιβυκή «οριοθέτηση αοζ» ήταν δευτερεύουσα κίνηση τόσο για το τουρκικό καθεστώς όσο και για εκείνο του Saraj. Κάτι μεταξύ αντιπερισπασμού και «άστο να υπάρχει κι αυτό», εναντίον όχι μόνο του ελλαδιστάν – αλλά του άξονα συνολικά. Ακόμα κι αν εμφανιστούν σεισμογραφικά είτε στην τώρα ορισμένη τουρκική είτε στην λιβυκή αοζ, θεωρούμε εξαιρετικά αμφίβολο το ότι είτε η Άγκυρα είτε η Τρίπολη θέλουν στα σοβαρά να ψάξουν για πετρέλαιο στη μέση της Μεσογείου. Η δυτική λιβύη (υπό τον Saraj) έχει αρκετό απ’ αυτό κι ακόμα περισσότερο (ανεκμετάλλευτο) φυσικό αέριο· σε μια εποχή που η ζήτηση πετρελαίου είναι καταδικασμένη να πέφτει, μαζί με την τιμή του, τα επόμενα χρόνια.

Είναι σαφές ότι η Άγκυρα αντέστρεψε το δόγμα της «ενεργειακής περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» που έστησε το ελλαδιστάν για να αποκτήσει γεωπολιτική αξία στα μάτια της Ουάσιγκτον, και χρησιμοποιεί τα «θαλάσσια οικόπεδα» σαν προπέτασμα καπνού. Η απόκτηση στρατιωτικής έδρασης στη λιβύη, σε συνδυασμό με τις καλές σχέσεις της Άγκυρας με την Τύνιδα κι ως ένα βαθμό το Αλγέρι, είναι πολύ πιο σημαντικά για την αναβάθμιση της επιρροής του τουρκικού καπιταλισμού στον αραβικό κόσμο – σε σχέση με μερικά πετελαιοπήγαδα εδώ ή εκεί. Το ΑΚP απέκτησε μεγάλη αίγλη στους σουνίτες μετά τις αραβικές εξεγέρσεις· η χούντα του Sisi στην αίγυπτο και το επιθετικό «σχέδιο ISIS» του άξονα στο ιράκ και στη συρία προκάλεσαν σοβαρή ανάσχεση. Τώρα, με πολιτικοστρατιωτικά (και οικονομικά) μέσα και σε συνεργασία με την Μόσχα και την Τεχεράνη, το τουρκικό καθεστώς ξανακερδίζει. Όχι απλά «πόντους», όχι μόνο «μέτρα». (Τα όποια «κοιτάσματα», όπου υπάρχουν, είναι bonus).

Κυνηγώντας το δικό του παραμύθι (την απεριόριστη ελληνική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο!) ο ντόπιος ιμπεριαλισμός έπεσε στο λάκο που έσκαβε για τον «αιώνιο εχθρό». Η συμφωνία με τη Ρώμη είναι έτσι κι αλλιώς αδιάφορη για το ζήτημα του ποιος κάνει κουμάντο στην ανατολική Μεσόγειο· δυσκολεύονται να την αγοράσουν ακόμα και ντόπιοι «ειδικοί» της εθνικοφροσύνης. Μια «μερική» οριοθέτηση αοζ με τον φίλο χασάπη του Καΐρου Sisi θα έχει επίσης μικρή σημασία από γεωπολιτική άποψη: κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τα τουρκικά πολεμικά να πλέουν στην επιφάνεια της Μεσογείου (ή κάτω απ’ αυτήν) κάνοντας δρομολόγια ή και ασκήσεις σ’ όλη τη ζώνη ως τον κόλπο της Σύρτης: τα νερά παραμένουν διεθνή για τέτοιες πλεύσεις, άσχετα απ’ τις αοζ…

(φωτογραφίες: Δεν δείχνουν να είναι μαλωμένοι η Ρώμη με την Άγκυρα. Και οι τρεις πιο πάνω ασκήσεις έχουν γίνει το διάστημα που το τουρκικό καθεστώς στηρίζει φανερά και στρατιωτικά τον Saraj. Τον οποίο στηρίζει και η Ρώμη…)

Πραξικοπήματα part 2

Τρίτη 16 Ιούνη. Πριν ενάμισυ μήνα (Πέμπτη 30 Απρίλη, η κοινωνία σαν μόλυνση / ο διαφορικός αποκλεισμός) γράφαμε:

…Και να η αλληλουχία αυτής της πολεμικής εκστρατείας. Πρώτο βήμα η διόγκωση / διαφήμιση της φονικότητας του covid-19, ακόμα και μαλλιοκούβαρα. Δεύτερο βήμα η επιβεβαίωση πως το «κοινωνικό σώμα» έχει αφομοιώσει πράγματι το μάθημα μιας 30ετίας περί κρυμμένης και ασυμπτωματικής «νοσηρότητας», μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα σε βάρος του άλλοτε ιερού δισκοπότηρου, του πραγματικού (αλλά και τυπικού) συντάγματος περί «ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων». Όλοι πλέον είναι κάτι απ’ αυτά: ασθενείς, εν δυνάμει ασθενείς, «φορείς», «εν δυνάμει φορείς» – συνεπώς μπαίνουν όλοι στον υγιεινιστικό γύψο. Και δεν χωράνε αντιρρήσεις!

Αλλά αυτή είναι μια «παλιά» εκδοχή επιτήρησης και ελέγχου. Με το τρίτο βήμα θα πρέπει να εισαχθούν σταδιακά οι διαφοροποιήσεις μέσω του πιο καλά εστιασμένου ελέγχου. Και ο διαφορικός αποκλεισμός. Στη γαλλία αυτός θα μεταφραστεί γρήγορα σε «χάρτες» (διαθέσιμους σε κάθε κινητό…) με ανάλογο χρωματισμό των «επικίνδυνων», των «μέτρια επικίνδυνων» και των «ακίνδυνων» περιοχών, ανάλογα με τα διαπιστωμένα κρούσματα σε κάθε μια. Εννοείται ότι οι πραξικοπηματικοί περιορισμοί θα επανα-ισχύουν, θα αναστέλλονται ή θα είναι σε ετοιμότητα ανάλογα· όπως και οι οδηγίες κίνησης / διαταγές προς τους υπηκόους…

Ήρθε και στα μέρη μας – somewhere near you! Οπότε μπορούμε να δείξουμε τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του διαφορικού αποκλεισμού, που είναι μέρος του σημαντικού κέρδους που έβγαλαν τα αφεντικά και οι κάθε είδους λακέδες τους απ’ την προηγούμενη φάση.

Ποιά ήταν η προηγούμενη φάση; Ο γενικός αποκλεισμός, τα γενικά (συνταγματικά) πραξικοπήματα, η ενοχοποίηση των πάντων (ειδικά των υγιών) ως εν δυνάμει «δολοφόνων», η κατάργηση του διαμαντιού στο στέμμα του (νεο)φιλελευθερισμού, των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Όλα αυτά – των οποίων την σημασία και το βάρος θα αργήσουν πολύ να καταλάβουν οι όποιοι «θεματοφύλακες της ελευθερίας»… – στηρίχτηκαν σε φτηνά επιχειρήματα, τα οποία όμως χρησιμοποιήθηκαν σε ένα διαρκές carpet bombing απ’ τους δημαγωγικούς μηχανισμούς (: media παλιά και νέα). Να μην «μπουκώσουν» οι εντατικές ώστε να μπορούμε να φροντίζουμε τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες – αυτό ήταν το πρώτο επιχείρημα / φάρσα. Μόλις άρχισε να γίνεται σαφές ότι τα νοσοκομεία εκκενώθηκαν εντελώς και ότι δεν υπάρχει θέμα εντατικών, το τροπάρι της νομιμοποίησης των πραξικοπημάτων άλλαξε, και έγινε ακόμα πιο μεταφυσικό: να ισοπεδώσουμε την καμπύλη!…

Στο τωρινό βήμα, που ήταν προβλέψιμο, στον διαφορικό αποκλεισμό, όπου δεν τίθεται ζήτημα γενικευμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας και κοινωνικής ζωής αλλά οι κρατικές απαγορευτικές επεμβάσεις θα είναι «χειρουργικές» («έξυπνες» τις χαρακτήρισε ο ευφυής ρημαδοΚούλης, που απλά αντιγράφει τις διεθνείς οδηγίες) σ’ αυτήν την φάση λοιπόν ΔΕΝ χρειάζονται καν και καν τα προηγούμενα «επιχειρήματα»! Ούτε οι εντατικές ούτε οι καμπύλες! Μιας και η προηγούμενη γενική απαγόρευση (άσχετα με το πως την αντιμετώπισε ο καθένας) έχει εσωτερικευτεί, τώρα το μόνο που χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα είναι …. τα «κρούσματα»!

Τι είναι τα «κρούσματα»; Στην πραγματικότητα είναι απλά η διαπίστωση ότι ο covid-19 εξακολουθεί να στριφογυρνάει, όλο και πιο αδύναμος… Αλλά όχι!!! Τα «κρούσματα» ισοδυναμούν με επικίνδυνη απειλή! Κατά συνέπεια πρέπει να περιφραχτεί η ζώνη στην οποία ζουν τα «κρούσματα». Δεν τίθεται καν και καν ζήτημα «κατ’ οίκον, υγιεινομικής 14ήμερης φυλάκισης» των «κρουσμάτων» (όπως, π.χ., αν πρόκειται για τουρίστες)! Όλη η περιοχή (όπως θα οριοθετηθεί απ’ την πολιτικο/αστυνομική εξουσία) θα πρέπει να κλειδωθεί! Τώρα αυτή η περιοχή μπορεί να λέγεται Εχίνος στο νομό Ξάνθης (ένα πομάκικο κεφαλοχώρι όπου γενιές επί γενιών έχουν μεγαλώσει με στρατιωτικό αποκλεισμό – για «εθνικούς λόγους»…) ή να είναι κάποιο «στρατόπεδο» μεταναστών…. Αύριο μπορεί να είναι οποιαδήποτε γειτονιά…

Κανείς δεν αντιδρά. Κανείς δεν έχει λόγο να αντιδράσει εκτός αν πέσει στη φάκα… Η εσωτερίκευση έχει δουλέψει απόλυτα: αφού έγινε δεκτή η συλλογική ευθύνη του συνόλου του πληθυσμού (με τις κατάλληλες σιωπηλές εξαιρέσεις….) για την μολυσματικότητα των κοινωνικών σχέσεών του, τώρα η ίδια συλλογική ευθύνη σε μικρότερη κλίμακα γίνεται αυτονόητα δεκτή – απ’ τον γενικό πληθυσμό. Όποιος τολμήσει να την αμφισβητήσει; Ααααα… γι’ αυτό υπάρχουν τα ματ!

Έχουν λυθεί τα χέρια του κράτους / παρακράτους! Αφού είναι πια υπεραρκετό το «κρούσματα! κρούσματα!» (δηλαδή το κατακάθι της υγιεινιστικής τρομοκρατίας χωρίς άλλες εξηγήσεις), στο επόμενο βήμα δεν θα χρειάζονται καν τέτοια! Θα είναι αρκετό για τις δομές εξουσίας να «υποψιάζονται» ή απλά να ανακοινώνουν ακόμα και ανύπαρκτα «κρούσματα»! Για να διατάσσουν «τοπικούς στρατιωτικούς νόμους» – κατά βούληση….

Αυτό το μοντέλο λειτουργεί και θα λειτουργεί σαν παράδειγμα τρομοκράτησης. Θα καλλιεργήσει όμως και τον «τοπικό, εδαφικό δαρβινισμό»: οι αντιπαραθέσεις γειτονιών ή και μεγαλύτερων κοινωνικών συνόλων, που ως τώρα είχαν συνήθως την μορφή αντίπαλων οπαδών, θα αποκτήσουν και ένα υγιεινιστικό επιχείρημα: εσείς οι αρρωστιάρηδες / εμείς οι υγιείς….