Year: 2020

Killer

Τρίτη 30 Ιούνη. Κάποτε υπήρχαν φανατικοί Hammillικοί σ’ αυτήν την πόλη… Αν υπάρχει έστω άλλος ένας στην ακρόαση εδώ, special αφιερωμένο αυτό το διαμάντι απ’ τους Van den Graaf Generator:

Η μορφή-κράτος 0

Τρίτη 30 Ιούνη. Η Ιστορία περνάει πίσω απ’ την πλάτη όσων τόχουν σαν ατυχία να την ζουν· κι ούτε που τους σκουντάει! Η Ιστορία αρνείται να κάνει την δουλειά του ξυπνητηριού για τα νωθρά, τα κοιμισμένα πνεύματα…

Οι αλλοτριωμένοι και οι ψωνισμένοι ψάχνουν να βρουν «τι συμβαίνει» βουτώντας σε σωρούς οικονομικών δεδομένων. Χρήσιμα είναι κι αυτά – αρκεί να μπορεί να δει κανείς όχι απλά πέρα απ’ την μύτη του αλλά πολύ μακρύτερα και πολύ κοντά ταυτόχρονα.

Την ημέρα (με την ιστορική έννοια της λέξης «ημέρα») που μια κεντρική φωνή διέταξε «απαγορεύονται τα φιλιά»· την ημέρα που μια κεντρική φωνή διέταξε «τέρμα οι χειραψίες, τώρα θα χαιρετιέστε αγκώνα με αγκώνα γιατί έτσι το λέω εγώ»· την ημέρα που μια κεντρική φωνή διέταξε «είστε όλοι μολυσματικοί, κι εσείς και οι σχέσεις σας, κλειδωθείτε λοιπόν σπίτια σας και εκτονωθείτε ψηφιακά», εκείνη την ημέρα η καρδιά, ο πυρήνας του νεοφιλελευθερισμού, αφού έφαγε τα τελευταία καρφιά στο φέρετρό του, τάφηκε σεμνά και ταπεινά. Είναι σημαντικό μεν αλλά δευτερεύον το αν τα αφεντικά παραμένουν νεοφιλελεύθερα (τι άλλο θα έκαναν δηλαδή;). Είναι δευτερεύον (απ’ την άποψη της κοινωνικής συγκρότησης) το ότι οι ιδιώτες επιχειρηματίες θα συνεχίσουν να κάνουν κουμάντα· αυτό συνέβαινε και από ιταλικού φασισμού / γερμανικού ναζισμού. Αν ο νεοφιλελευθερισμός έγινε ηγεμονικός απ’ τα ‘80s και μετά δεν ήταν επειδή ανέμιζε το «δίκιο του ιδιώτη επιχειρηματία» – αλλά επειδή ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΊΑ, ΣΕ ΕΑΥΤΟ-ΚΕΦΑΛΑΙΟ!!!

Την ημέρα εκείνη λοιπόν ανακοινώθηκε η αρχή του τέλους των ιερών και των οσίων αυτής της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας. Επιβλήθηκε η αρχή του τέλους των ατομικών δικαιωμάτων. Επιβλήθηκε η αρχή του τέλους των ατομικών ελευθεριών. Επιβλήθηκε η αρχή του τέλους των τυπικών συνταγμάτων που εγγυόνταν αυτά τα ατομικά δικαιώματα και αυτές τις ατομικές ελευθερίες…

Εκείνη την ημέρα το θρυλικό, το φοβερό και τρομερό Άτομο, με τις αδιαπραγμάτευτες ιδιοτροπίες του και την μισοελεγχόμενη / μισοανεξέλεγκτη ασυδοσία του, αυτό το τρομερό και φοβερό Άτομο που πρέπει να είναι «killer μέσα στη ζούγκλα», αυτό το τρομακτικό προϊόν της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ευρυθμίας, συρρικνώθηκε σ’ ένα ασήμαντο τίποτα, που όφειλε να υπακούει σε διαταγές και απαγορεύσεις «για το κοινό καλό»· όφειλε να τρέφεται με τα ενιαίας κατανάλωσης σκουπίδια του ιδεολογικού / δημαγωγικού στρατηγείου· όφειλε να κοιμάται και να ξυπνάει με τα πιο φτηνά παραμύθια και απλά να φοβάται, να φοβάται, να φοβάται· όφειλε να δίνει λογαριασμό μόλις πέρναγε την πόρτα του σπιτιού του· όφειλε να μην κάνει «άσκοπες μετακινήσεις» και «άσκοπες κοινωνικότητες» (με βάση την “σκοπιμότητα” του κεντρικού αφεντικού)· όφειλε να μάθει ότι “κοινωνική ευθύνη” σημαίνει “απαγορεύονται οι αντιρρήσεις”· όφειλε, σε κάθε περίπτωση, να λουφάξει στην ασημαντότητά του μπροστά στο μεγαλείο και το δέος του «κράτους / γιατρού». Το τρομακτικό Άτομο εκείνη την ημέρα ξέπεσε σ’ ένα συρρικνωμένο, υποθηκευμένο, αιώνια χρεωμένο ρίνισμα της κεντρικής μεγαμηχανής. Την μηχανή που πάντα θαύμαζε, την μηχανή που του είχε υποσχεθεί “ελευθερία δράσης”, αλλά ήρθε η ώρα δουλικά, χωρίς φτιασίδια, να υπακούσει.

Εκείνη την ημέρα δεν έγινε τίποτα απελευθερωτικό. Μόνο τα βαποράκια της εξουσίας και οι ανίατα ηλίθιοι νόμισαν ότι είδαν τον «κομμουνισμό» να τους γνέφει… Εκείνη την ημέρα έγινε μια απότομη «αλλαγή παραδείγματος». Που προφανώς και δεν ολοκληρώθηκε τους επόμενους μήνες! Έχει δρόμο· αλλά τον άνοιξε αυτόν τον δρόμο στην καρδιά της κοινωνικής μοντελοποίησης. Έκανε το πρώτο, το αποφασιστικό τραχύ βήμα – δημιουργώντας το πιο χρήσιμο εργαλείο για την συνέχεια: την ατομική και συλλογική μνήμη της υπακοής. Της υπακοής σ’ αυτόν που, εν μέσω της παρακμής των Ατομικών Κεφαλαίων, εμφανίζεται σαν ο εγγυητής και ο προστάσης του Συλλογικού Κεφάλαιου (προσθέτοντας στην οπλοθήκη του το «υγεία» δίπλα στο «ασφάλεια»…).

Εμείς αυτό το λέμε νεοκρατισμό. Κι ας μην προσπαθήσει να το παπαγαλίσει κανείς! Γιατί η άγνοια του περί τίνος πρόκειται δεν κρύβεται με παπατζιλίκια…

Η μορφή-κράτος 1

Τρίτη 30 Ιούνη. Ένα απ’ τα βασικά πολιτικά / θεωρητικά / αναλυτικά ζητήματα που ανέδειξε η πρωτοκοσμική διαχείριση του υποτιθέμενου φονιά covid-19 είναι το ερώτημα του κατά πόσον τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη είναι αποφασισμένα να σκοτώνουν υπηκόους τους προκειμένου να βάλουν σε εφαρμογή σχέδια των αφεντικών. Το ερώτημα θεωρείται σκανδαλώδες από πολλούς και διάφορους (φανερά ή κρυφά κρατιστές, άσχετα με το τι δηλώνουν…)· και υπό την τρέχουσα ιδεολογική σαπίλα άνετα θα χαρακτηριζόταν «συνωμοσιολογικό».

Σαν Sarajevo (και πριν σαν «τρίτη γενιά») έχουμε υπάρξει πολύ αυστηροί αναλυτικά στο να αποδείξουμε πως έτσι ακριβώς συμβαίνει! Το κύριο πεδίο γεγονότων και αποδείξεων απ’ όπου αντλήσαμε για καιρό στοιχεία και πολιτικά συμπεράσματα για τις πιο σύγχρονες εκφάνσεις του συμπλέγματος κράτος / παρακράτος έχει υπάρξει η «τρομοκρατία» και ο «πόλεμος στην τρομοκρατία». Σ’ όλες τις «τρομοκρατικές ενέργειες» σε ευρωπαϊκό έδαφος από «φανατικούς τζιχαντιστές» αλλά και στην «μητέρα όλων των τρομοκρατικών ενεργειών», την 11η Σεπτέμβρη του 2001, έχουμε αναδείξει τα στοιχεία που υποδεικνύουν / αποδεικνύουν ότι επρόκειτο για «inside jobs» μυστικών υπηρεσιών, ή κάποιων φραξιών τους, ή κάποιων συμμάχων τους.

Τώρα καθεστωτικά δυτικά μήντια έρχονται να «σκαλίσουν» μια ακόμα (μάλλον ξεχασμένη και κατ’ αρχήν μικρής σημασίας) παρόμοια υπόθεση για να δείξουν, με αυθεντικά επίσημα κρατικά ντοκουμέντα ότι πράγματι το κράτος / παρακράτος δεν τεμπελιάζει όπως οι υπήκοοί του!

Στις 3 Μάη του 2015 γινόταν μια έκθεση γελοιογραφιών κατά του Μωάμεθ στο Garland του Texas. Η έκθεση φυλασσόταν από δεκάδες μπάτσους, ελεύθερους σκοπευτές και ειδικές δυνάμεις. Δύο ένοπλοι αμερικάνοι υπήκοοι, ο 31χρονος Elton Simpson και ο 34χρονος Nadir Soofi, προσπάθησαν να επιτεθούν στην έκθεση, διαμαρτυρόμενοι για την προσβολή. Οι επιτιθέμενοι κατάφεραν να τραυματίσουν μόνο έναν σεκιουριτά, πριν οι ελεύθεροι σκοπευτές τους σκοτώσουν. Προς πλήρη ικανοποίηση του αμερικανικού στρατο-αστυνομικού συμπλέγματος, την ευθύνη για εκείνη την επίθεση την ανέλαβε – απ’ τα βάθη της Μεσοποταμίας – ο isis… Ήταν η πρώτη φορά που ο isis εμφανιζόταν να κάνει επίθεση σε αμερικανικό έδαφος…

Πρώτη αλλά εξαιρετικά χρήσιμη: η αμερικανική εκστρατεία κατά του isis στη συρία έπρεπε να συνεχιστεί… βοηθώντας τον να πετάξει τον Άσαντ στη Μεσόγειο…

Η μορφή-κράτος 2

Τρίτη 30 Ιούνη. Τώρα, το αμερικανικό πρόγραμμα «60 minutes» του καθεστωτικού CBS, έχοντας κυβερνητικά και δικαστικά ντοκουμέντα (ένας τρίτος άσχετος, γνωστός του Simpson, ο 43χρονος Abdul Malik Abdul Karrem, θεωρήθηκε συνεργός και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλακή…) αποκαλύπτει πως όχι μόνο το fbi «χειριζόταν» τον Elton Simpson επί χρόνια, αλλά την ώρα της επίθεσης και της ανταλλαγής των πυροβολισμών ένας undercover μπάτσος (ο «χειριστής») βρισκόταν πίσω του. Να ο isis!!!

Τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία που κατάφερε να μαζέψει ο Dan Maynard, δικηγόρος του Karrem, δείχνουν την ανταλλαγή επικοινωνιών μεταξύ του πράκτορα του fbi και του Simpson επί χρόνια. Περιέχουν επίσης στοιχεία για το ότι 3 εβδομάδες πριν την επίθεση, ο «καθοδηγητής» πράκτορας άρχισε να μπριζάρει τον Simpson, υποδεικνύοντάς του ότι “πρέπει να τινάξει το Τέξας”. Ο “καθοδηγητής”, που εμφανιζόταν φυσικά σαν “φανατικός τζιχαντιστής”, ταξίδεψε μαζί με τον Simpson στο Τέξας· και βρισκόταν σ’ ένα αυτοκίνητο πίσω απ’ τους δύο ένοπλους την στιγμή της επίθεσής τους… Προφανώς για να σιγουρευτεί ότι δεν τα παράτησαν την τελευταία στιγμή…

Αν αυτή είναι μια περιορισμένης σημασίας προβοκατόρικη ενέργεια, και μάλιστα όχι των επίσημων μυστικών υπηρεσιών των ηπα αλλά του fbi, η συνολική προβοκατόρικη δράση του αμερικανικού κράτους / παρακράτους (που είναι υπόδειγμα και μοντέλο για πολλά άλλα κράτη / παρακράτη) δεν είναι τόσο αόρατη όσο νομίζει κανείς. Τον Ιούλιο του 2014 η γνωστή “Human Rights Watch” εξέδωσε μια ογκώδη έκθεση 214 σελίδων, με τίτλο: H ψευδαίσθηση της δικαιοσύνης: παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις προσαγωγές τρομοκρατών στις ηπα». Οι συντάκτες αυτής της έκθεσης μελέτησαν 27 περιπτώσεις «αντιτρομοκρατικών» δράσεων στις ηπα, απ’ την διαμόρφωση των ερευνών ως τις καταδίκες και τις συνθήκες φυλάκισης των καταδικασμένων.

Η Andrea Prasow, διευθύντρια της οργάνωσης στην Ουάσιγκτον και μία απ’ τους συγγραφείς της έκθεσης, είπε (τότε) στην παρουσίασή της:

Λέγεται στους αμερικάνους ότι η κυβέρνησή τους τους κρατάει ασφαλείς εμποδίζοντας και προσάγωντας τους τρομοκράτες μέσα στις ηπα. Όποιος όμως κοιτάξει από πιο κοντά, θα καταλάβει ότι πολλοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους ποτέ δεν θα εγκληματούσαν εάν δεν τους ενθάρρυναν, τους πίεζαν και μερικές φορές τους πλήρωναν οι αρχές ασφαλείας…

Το συμπέρασμα «Α η κακούργα η συνωμοσιολόγα!» δεν αντέχει στην κοινή λογική, για όσους διαθέτουν ακόμα τέτοια. Στην έκθεση αναφέρεται πως …Σε κάποιες περιπτώσεις το fbi δημιούργησε τρομοκράτες από άτομα με ποινικό μητρώο, προωθώντας τους την ιδέα να αναλάβουν τέτοιες ενέργειες, ή ενθαρρύνοντάς τους να δράσουν… Στις μισές απ’ τις αντιτρομοκρατικές καταδίκες απ’ την 11 Σεπτέμβρη του 2001 ως το 2014 εμπλέκονταν πληροφοριοδότες των αρχών ασφαλείας, και σχεδόν το 1/3 ήταν προβοκατόρικες ενέργειες (“sting operations”) με την ενεργό συμμετοχή του πληροφοριοδότη…

Ένας πρώην αξιωματούχος του fbi, ο Thomas Fuentes, παραδέχτηκε ανοικτά ότι με σκοπό να δικαιολογήσουν την συνέχιση του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και να κρατήσουν τους μεγάλους προϋπολογισμούς που τις χρηματοδοτούν, οι υπηρεσίες δημόσιας τάξης και οι μυστικές υπηρεσίες των ηπα πρέπει «να κρατούν ζωντανό τον φόβο»…

Η μορφή-κράτος 3

Τρίτη 30 Ιούνη. Το εργοστάσιο του τρόμου δεν είναι καθόλου καινούργιο στον δυτικό, «δημοκρατικό» κόσμο! Η (αμερικανική / νατοϊκή) γιγα-επιχείρηση stay behind, που απλώθηκε στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη απ’ την δεκαετία του ’50 ως και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχει πολύ αίμα στους λογαριασμούς της. Και σαν psyop διαρκείας μπορεί να θεωρηθεί το «μοντέλο», η καταγωγή της (προσπάθειας) διαχείρισης / πολιτικής και ιδεολογικής ποδηγέτησης πληθυσμών en masse μέσω της παραγωγής τρόμου.

Η επιχείρηση αυτή μισοαποκαλύφθηκε μεν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 / αρχές του ’90 αφού, σαν αντισοβιετική, δεν χρειαζόταν πια. Μετά την μισο-αποκάλυψή της δεν έγιναν όμως διεθνώς (από κινηματική / ανταγωνιστική μεριά) δύο πολύ βασικά και σοβαρά πράγματα. Πρώτον, η συστηματική ανάλυση του τι πραγματικά ήταν (και πως είχαν διαμορφωθεί) τα συμπλέγματα κράτους / παρακράτους στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (του επονομαζόμενου «ψυχρού»). Και δεύτερον, πως θα εξελίσσοταν το (κρατικό) εργοστάσιο του τρόμου μετά το τέλος εκείνου του πολέμου. Γιατί, φυσικά, εφόσον ούτε τα δίκτυα διαλύθηκαν, ούτε όλοι όσοι εμπλέκονταν κατέληξαν σε βαθιά μπουντρούμια, ούτε το know how τους εκτέθηκε δημόσια και αναλυτικά έτσι ώστε να γίνει βασική κοινωνική γνώση, το να νομίζει κανείς ότι «πάει, πέρασε το κακό» θα ήταν επιεικώς βλακώδες…

Κι όμως έτσι ακριβώς συνέβη!!! Η δεκαετία του ’90 ήταν μια περίοδος (πολιτικής) μακαριότητας και χαζοχαρούμενης λήθης! Έτσι ώστε όταν οι μηχανές παραγωγής τρόμου ξαναπήραν μπροστά, απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2001 και μετά, οι (θεωρητικά….) αντίπαλοί της πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα· κυριολεκτικά…

Με τα βρακιά κατεβασμένα και με μια αυτοκτονική ακρισία χωρίς ιστορικό προηγούμενο τους δύο τελευταίους αιώνες, πέρασαν τα χρόνια ως τώρα.

Μέχρι να προστεθεί ένα καινούργιο «layer» στην τρομοπαραγωγή, υγιεινιστικό αυτό. Kαι σ.δ.ι.τ….

Η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ίσως δεν θα είχε εξαπολυθεί καν και καν, αν ένα έστω μειοψηφικό αλλά ικανό μέρος των δυτικών κοινωνιών, αυτοί κι αυτές που τοποθετούν τους εαυτούς τους στην «κοινωνική αριστερά» δηλαδή, είχε καλή και σωστή επίγνωση δύο βασικών εξελίξεων. Πρώτον της διαλεκτικής ιστορικής κίνησης της μορφής καπιταλιστικό κράτος μέσα, κάτω και πέρα απ’ το manual του «νεοφιλελευθερισμού», απ’ την δεκαετία του 1990 ως σήμερα. Και δεύτερον, των τρόπων που η «υγεία» (ατομική και συλλογική) έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής οικονομίας του κεφάλαιου, της «ανάπτυξής» του, της αναδιάρθρωσής του – μαζί και δίπλα απ’ την «ασφάλεια»…

Επωφελούμενοι απ’ την εθελόδουλη άγνοια διάφοροι απατεώνες από ‘δω και από ‘κει μπορεί να εμφανίζονται για να παίξουν τον ρολάκο «να σου πω εγώ που ξέρω»… Η μόνη πραγματική συμβολή τους είναι η ακόμα πιο βαθιά συσκότιση της πραγματικότητας.

Όπως είναι γνωστό, στη νύχτα της λογικής γεννιούνται τέρατα.

Η μορφή-κράτος 4

Τρίτη 30 Ιούνη. Σ’ ένα γνωστό νοσοκομείο της Αθήνας (τα στοιχεία δεν χρειάζεται να δημοσιοποιηθούν) υπάρχει «αντι covid 19» τμήμα. Το νοσοκομείο παίρνει γενναία (κρατική) επιχορήγηση για την λειτουργία αυτού του τμήματος… Μόνο που είναι άδειο. Δεν υπάρχει κανένας covid-19 ασθενής σ’ αυτό (όπως και σε αρκετά άλλα νοσοκομεία)… Προκειμένου, όμως, «να μην φαίνεται άδειο», η διοίκηση του νοσοκομείου έχει παρκάρει εκεί μερικούς ηλικιωμένους ασθενείς που είναι εντελώς άσχετοι με τον covid-19. Και κάνει ό,τι μπορεί για να μείνουν στα κρεβάτια όσο περισσότερο γίνεται. Μια νοσοκόμα παραδέχεται εμπιστευτικά και απολογητικά την αιτία: αν μείνει άδειο το τμήμα θα χάσουμε την επιχορήγηση…

Ενώ τα πεδία είναι διαφορετικά, το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο ανάμεσα σ’ έναν διοικητή ελληνικού νοσοκομείου, σε έναν διοικητή του αμερικανικού fbi και σ’ έναν ιδιοκτήτη media οπουδήποτε: πούλα τρόμο για να έχεις εισπράξεις. Αυτήν την παρέα μπορεί να κουμαντάρει άνετα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και μάλιστα φτηνά. Για μερικές χούφτες δολάρια ή ευρώ…

Είναι πεζό, αφόρητα πεζό! Κι όμως: έτσι έχουν τα πράγματα… Και επειδή έτσι έχουν τα πράγματα ορισμένες παραδοσιακές αντιλήψεις περί της μορφής – κράτους αποδεικνύονται όχι μόνο προ πολλού ξεπερασμένες, αλλά και επικίνδυνα αφελείς.

Όλοι εκείνοι (και είναι πάρα πολλοί) που έχουν χάσει την συνέχεια της ιστορικής εξέλιξης του κράτους και του κεφάλαιου τις τελευταίες 3 τουλάχιστον δεκαετίες· όλοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται την καπιταλιστική πραγματικότητα μόνο σαν τις ιδεολογικές προβολές της και καθόλου σαν αυτά που συσκοτίζονται μέσω αυτών· όλοι εκείνοι που θέλουν να πιστεύουν ότι το σύστημα «έχει στιγμές ειλικρίνειας», έχουν τελικά ευθύνες.

Κι αν εμάς, σαν αυτόνομους εργάτες, η ανάλυση της πραγματικότητας μας κάνει να φαινόμαστε στα μάτια όλων αυτών των τυφλών σαν «κινδυνολόγοι» και «Κασσάνδρες», τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς…

Στο ράδιο

Δευτέρα 29 Ιούνη. Ένα electroblues ντουέτο, που συμπληρώνεται στα live από φίλους μουσικούς, οι νοτιοαφρικάνοι Warongx παίζουν “ανθρώπινη μουσική για ανθρώπινα αυτιά”. Δεν είναι χτεσινοί· έχουν ιστορία πίσω τους…

Το τραγούδι Onomathotholo σημαίνει στο ραδιόφωνο – αν δεν κάνουμε λάθος.

Με τις καλημέρες μας.

Αυτόματη ποιότητα εξυπηρέτησης

Δευτέρα 29 Ιούνη. Μια φήμη λέει ότι στην κορύφωση του εργατικού «θερμού φθινόπωρου» στον ιταλικό βορρά, ο Agnelli, ιδιοκτήτης της fiat, φαντάστηκε, ευχήθηκε ή θέλησε να ελπίσει σ’ ένα εντελώς αυτόματο εργοστάσιο – χωρίς εργάτες, απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ.

Μια άλλη φήμη λέει ότι καθώς το κίνημα fight for 15 φούντωνε στις ηπα, κάποια αφεντικά μεγάλων αλυσίδων φαγητού άρχισαν να απειλούν ότι θα ρομποτοποιήσουν τα μαγαζιά τους, και ότι δεν θα έχουν ανάγκη ζωντανή εργασία – που απεργεί, συγκρούεται, έχει απαιτήσεις.

Το όνειρό τους φαίνεται να πραγματοποιείται στην επαρχία Guangdong στην κίνα. Μια θυγατρική της εταιρείας «country garden» ονόματι Qianxi Robot Catering Group εγκαινίασε το πρώτο ρομποτικό εστιατόριο στον κόσμο. Οι μηχανές υπόσχονται θεαματικές επιδόσεις: οι πελάτες (όχι ρομπότ!) μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε 200 διαφορετικά πιάτα, τα οποία σερβίρονται σε λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα…

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα ατραξιόν… Αλλά πρόκειται όντως ο «κλάδος του επισιτισμού» να γλυτώσει απ’ την ανθρώπινη εργασία; Είναι ένα όνειρο, πάντα το ίδιο όνειρο, που στην προκειμένη περίπτωση αποδίδεται όχι στο «κόστος» ή την αρνησικυρία της ανθρώπινης εργασίας, αλλά στον φόβο της μόλυνσης. Ωστόσο, γεμίζοντας ρομποτικές μηχανές το μαγαζί της η Qianxi Robot Catering απλά μεταφέρει την ανθρώπινη εργασία λίγο πιο πίσω: ας πούμε στους τεχνικούς που θα συντηρούν και θα επισκευάζουν αυτές τις μηχανές. Και ακόμα πιο πίσω, στους κατασκευαστές και τους προγραμματιστές. Κι ακόμα ακόμα πιο πίσω: στα ορυχεία σπανίων γαιών, και στους μεταφορείς. Όλα αυτά ανεξάρτητα απ’ τις πρωτες ύλες φαγητού που, ας υποθέσουμε, θα μείνουν οι ίδιες όπως σ’ ένα κοινό εστιατόριο.

Δεν θα προφητέψουμε «είναι αντιεμπορικό να σε σερβίρουν μηχανές»! (Τα κυριλέ εστιατόρια θα έχουν πάντα γκαρσόνια με παπιγιόν που θα τραβάνε τις καρέκλες για να κάτσουν οι καλοί πελάτες). Θα προβλέψουμε μόνο ότι η ιδέα του ρομποτικού φαγάδικου θα μείνει μια εξαίρεση: οι πελάτες μπορεί να θαυμάσουν την απόλυτα μηχανική κουζίνα, αλλά αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθούν τι είναι αυτό που βγαίνει από εκεί… Το κτηνώδες μηχανικό “παρασκευαστήριο” μπορεί να προκαλέσει δέος· αλλά δεν τρώγεται…

Εν τω μεταξύ, απ’ την άποψη της ανθρώπινης εργασίας (που υποτίθεται ότι είναι γενικευμένα αντικαστάσιμη απ’ τις μηχανές), δεν έχουμε κανένα λόγο ανησυχίας. Ας κατέβει ο βασικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 10 ώρες (αντί για 40) με αύξηση των μισθών, να δούμε ποια ρομποτοαφεντικά θα σκεφτούν τι!

(φωτογραφία πάνω: Αυτή είναι η ρομποκουζίνα. Στον κατάλογο των πιάτων ίσως να λέει: το λάδι μπορεί να περιέχει και υπολείμματα γράσου. Για τους αλλεργικούς στα λιπαντικά μηχανών…

Κάτω: Τα ρομποτικά γκαρσόνια. Γλυκούτσικα – ε; Με τα αυτάκια τους, τα λαμπερά ματάκια τους… Άμα πετύχετε κανένα μην του αφήσετε tips!)

Κάθε φάρσα έχεις τις αιτίες της (1)…

Δευτέρα 29 Ιούνη. Το να «υπερτιμολογούνται» λιγότερα ή περισσότερα φάρμακα, το να ορίζονται δηλαδή οι τιμές τους σε ένα μέρος αισθητά πιο πάνω από άλλα μέρη του κόσμου είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Το να λαδώνονται οι συνταγογραφήσεις ενός ή περισσότερων φαρμάκων μιας ή περισσότερων φαρμακοβιομηχανιών, είναι ένα άλλο σοβαρό ζήτημα. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά ζητήματα ακόμα κι αν αφορούν την ίδια εταιρεία / τις ίδιες εταιρείες. Για την «υπερτιμολόγηση» οι ευθύνες υπάρχουν είτε στην πολιτική εξουσία, είτε σε «επιτροπές ειδικών» που την περιβάλουν, είτε και στους δύο. Για την «προσανατολισμένη συνταγογράφηση» οι ευθύνες υπάρχουν σ’ έναν προς έναν τους γιατρούς που δωροδοκούνται.

Μπέρδεψε κανείς αυτές τις δύο διαφορετικές, διακριτές μεταξύ τους υποθέσεις που το κοινό τους είναι το όνομα της φαρμακοβιομηχανίας; Όχι… Συνειδητά επιλέχτηκε η συστηματική προβολή της πρώτης – για να περάσει η δεύτερη «ντούκου». Το γιατί; είναι εύκολο να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδη γνώση της δομής του ελληνικού κράτους / πολιτικού προσοδισμού. Οι γιατροί (σαν επαγγελματικός κλάδος), όπως οι δικηγόροι και οι μηχανικοί είναι οι παραδοσιακοί μεσοστρωματικοί πυλώνες της απόσπασης οφελημάτων, προσόδων του ενός ή του άλλου είδους, σε συνάρτηση με την πρόσφυσή τους στις δομές εξουσίας. Αρχίζοντας απ’ το κοινοβούλιο. (Δεν είναι οι μόνοι επαγγελματικοί κλάδοι με τέτοιες δυνατότητες! Είναι απλά απ’ τους πιο παλιούς). Συνεπώς, το να προφυλαχτούν ενδεχομένως και χιλιάδες γιατροί που αποδεδειγμένα δωροδοκούνταν απ’ την novartis (και από άλλες εταιρείες, απλά με τη novartis άρχισαν να ασχολούνται στο ψοφιοκουναβιστάν…), το να διαφυλάξουν το «κύρος» και την «φήμη» τους, ήταν ισοδύναμο με την προστασία της «ψυχής» του ελληνικού κράτους! Εθνικό καθήκον πρώτη γραμμής!

Γι’ αυτό (εκτιμάει η ασταμάτητη μηχανή) η υπόθεση που αφορούσε τους γιατρούς – μάζα «κάπου χάθηκε». Η έντονη φωταψία της υπόθεσης που αφορούσε πολιτικές βιτρίνες ή και ειδικούς συμβούλους έριξε την παχιά σκιά της πάνω σ’ αυτούς τους «λιανοπωλητές» της novartis… Αλλά χάρη σ’ αυτούς ήταν που η εταιρεία έκανε ταμείο!

Η απόδειξη, αν χρειάζεται, βρίσκεται (ακόμα και) στη … νότια κορέα! Εκεί η novartis δωροδοκούσε γιατρούς για να γράφουν κάποια απ’ τα φάρμακά της. Ζήτημα (υπερ)τιμολόγησης δεν υπήρχε. Το νοτιοκορεατικό κράτος κινήθηκε όπως θα ήταν αναμενόμενο. Τσάκωσε καμμιά δεκαριά γιατρούς (ίσως αυτούς που έπαιρναν τα περισσότερα) καθώς και 5 ή 6 εκδότες ιατρικών περιοδικών (χρησιμοποιούνταν σαν ενδιάμεσοι, κρατώντας φυσικά το δικό τους ποσοστό – συμβαίνει κι αλλού…). Τους έριξε τα σχετικά πρόστιμα. Σε ότι αφορούσε την εταιρεία, της έριξε – το 2017 – ένα πρόστιμο 50 εκατομυρίων δολαρίων, και απαγόρευσε την κυκλοφορία κάποιων εμπορικών φαρμάκων της για 3 μήνες. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν αυτή η τμωρία ήταν αρκετή ή συμβολική. Πάντως η Σεούλ δεν μπερδεύτηκε…

(Είναι εύκολο να βρει ο καθένας τα σχετικά στοιχεία αν πληκτρολογήσει novartis south korea στο ηλεκτρονικό ψαχτήρι του. Ευτυχώς που οι ντόπιοι υπεύθυνοι για την “διαμόρφωση της κοινής γνώμης” δεν έχουν τέτοιες περιέργειες…).

Κάθε φάρσα έχεις τις αιτίες της (2)…

Δευτέρα 29 Ιούνη. Με την υπόθεση της δωροδοκίας ίσως ακόμα και χιλιάδων γιατρών να είναι παρκαρισμένη σε κάποια συρτάρια (παρότι υπάρχουν οι λίστες με τα ονόματα) εκείνο που απομένει στους υπηκόους που δεν πεινάνε για μελοδράματα «πολιτικής κορυφής» είναι να μάθουν πως γίνονταν αυτές οι δωροδοκίες. Υπήρχαν, ας πούμε, οι πληρωμές για συμμετοχή σε συνέδρια (οικογενειακώς ή όχι…) που βασικά ήταν πληρωμένες διακοπές σε κυριλέ ξενοδοχεία εσωτερικού και εξωτερικού. Πιθανότατα θα υπήρχαν και μετρητά – ή άλλου είδους δωράκια, πιο βιτσιόζικα.

Υπήρχε όμως και ένας άλλο τρόπος δωροδοκίας γιατρών, και υποθέτουμε καθόλου «ασήμαντων»: η «χρηματοδότηση ερευνών» εκ μέρους τους, που μπορεί να ήταν και εντελώς «πέτσινες»… Ή μπορεί να είχαν σκοπό να αποδείξουν πόσο σωστά είναι τα φάρμακα της χρηματοδότριας εταιρείας… Δεν κάνει όποιος όποιος έρευνα και να τον πληρώνει μια φαρμακοβιομηχανία, έτσι δεν είναι; Το πως διαχέονται οι παράδες των χρηματοδοτήσεων «επιστημονικών ερευνών, μελετών, κλπ» απ’ την κορυφή προς τη βάση το ξέρουν καλά όσοι έχουν συμμετάσχει, σαν κοινοί κωπηλάτες, σε τέτοιου είδους δουλειές. Τυπικά η χρηματοδότηση μπορεί να είναι νόμιμη, φορολογημένη κλπ. Το τι συμβαίνει όμως στην μοιρασιά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…

Μέσα στο πνίξιμο του ζητήματος των δωροδοκιών, πνίγηκε και αυτό το κόλπο με τις «έρευνες» και τις «μελέτες» που χρηματοδοτούν καλωσυνάτες φαρμακοβιομηχανίες και στα μέρη μας. Η Pfizer… Η GlaxoSmith… Και άλλες… Θα πείτε: μα πως να προχωρήσει η επιστήμη αν δεν βρίσκονται τέτοιες γενναιόδωρες εταιρείες; Σωστά… Στο κάτω κάτω ο παλιοκαπιταλισμός τι δουλειά κάνει;

Τι θα σήμαινε όμως αν (λέμε «αν»…) προέκυπτε πως διάφοροι αρχι-ιερείς και ιερείς της πρόσφατης «ιερής συνόδου υγείας», αυτής που μας έσωσε απ’ του χάρου τα δόντια, χρηματοδοτούνται σταθερά και γενναία (όχι πενταροδεκάρες!) για τις «έρευνες» και τις «μελέτες» τους απ’ αυτές τις καλωσυνάτες φαρμακοβιομηχανίες; Οι οποίες, εντελώς συμπτωματικά, ενδιαφέρονται να φτιάξουν και να (ξε)πουλήσουν αντι covid-19 εμβόλιο, πράγμα που σημαίνει οτι ενδιαφέρονται α) να μην υπάρξει γενική ανοσία πληθυσμού, και β) να παραταθεί όσο περισσότερο είναι δυνατόν «ο φόβος της πανδημίας»… Τι θα σήμαινε λοιπόν αν (λέμε «αν»…) αυτοί οι ντόπιοι σωτήρες μας χρηματοδοτούνται απ’ τους διεθνείς σωτήρες μας; Δεν θα μπορούσε να γεννηθεί μια εύλογη αμφιβολία για την επαγγελματική / ιατρική ακεραιότητά τους; Ε;

Η ασταμάτητη μηχανή είναι δηλωμένα καχύποπτη. Οπότε δεν θα έβαζε το χέρι της στη φωτιά για την ηθική κανενός «ειδικού», έτσι, στα τυφλά· ειδικά αν συνέβαινε αυτός να παίρνει τακτικά τέτοιες χρηματοδοτήσεις με καλά ποσά. (Λέμε: «αν»…) Όμως αφού το ελληνικό κράτος προστάτεψε τον βαθύτερο εαυτό του και καταχώνιασε τις εκτεταμένες και πολύμορφες δωροδοκίες γιατρών απ’ τη novartis δεν πρόκειται να κάνει κάτι διαφορετικό για τις υπόλοιπες παρόμοιες εταιρείες “υγείας”. Θα ήταν αδικαιολόγητη μεροληψία…

Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο κρίσιμα ζητήματα όπως ο “πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού”…

(φωτογραφία: …Οι συμφωνίες που έγιναν την Πέμπτη – για το πρόστιμο που θα πληρώσει η novartis στις ηπα – περιέχουν λεπτομέρειες για μια θυγατρική της novartis στην ελλάδα, που δωροδοκούσε εργαζόμενους σε ελληνικής κρατικής ιδιοκτησίας και διοίκησης νοσοκομεία και κλινικές, στηρίζοντας τα ταξίδια τους σε διεθνή ιατρικά συνέδρια, περιλαμβανόμενων κάποιων στις ηπα.

Αυτό που ήθελε η θυγατρική ήταν σαφές είπαν οι εισαγγελείς. Σύμφωνα με τον συμβιβασμό η μονάδα της novartis επεδίωκε απ’ τους εργαζόμενους στο δημόσιο σύστημα υγείας να αυξήσουν τις συνταγές που έγραφαν για το Lucentis, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται στη θεραπεία συγκεκριμένων οφθαλμικών παθήσεων.

… Η θυγατρική της novartis παραδέχτηκε επίσης στον συμβιβασμό με τους εισαγγελείς δωροδοκίες μεταξύ 2009 και 2010 σε παρόχους υπηρεσιών υγείας σε σχέση με μια επιδημιολογική μελέτη που είχε στόχο την αύξηση των πωλήσεων των φαρμάκων της novartis…)