Τρίτη 21 Ιούλη. Είναι μια κατάσταση υπαρκτή· αλλά οι υπάρχουσες τεχνοεπιστημονικές γνώσεις δεν μπορούν να την εξηγήσουν. Εκείνο που μπορούν να κάνουν διαφόρων ειδών ειδικοί είναι να την παρατηρούν, ξύνοντας το κεφάλι τους: αν το κοινό εκτεθεί σταθερά και για καιρό σε “ειδήσεις” αρρώστιας και θανάτου, τότε υπάρχει σοβαρή περίπτωση ένας (μικρός ίσως αλλά καθόλου αμελητέος) αριθμός ανάμεσά τους να αρρωστήσει, μπορεί και σοβαρά. Όχι να “νομίζει οτι αρρωσταίνει” – να αρρωστήσει, να εμφανίσει δηλαδή διαπιστώσιμα συμπτώματα.
Το placebo (η λατινική έκφραση για το “θα ευχαριστήσω”) είναι γνωστό, και χρησιμοποιείται κατά κόρον στην φαρμακολογία, στις δοκιμές φαρμάκων. Κάθε ιατρική / φαρμακευτική έρευνα που σέβεται τον εαυτό της είναι υποχρεωμένη να δώσει σε μια ομάδα ανθρώπινων πειραματοζώων το δοκιμαζόμενο φάρμακο, και σ’ άλλη μια απλή ζαχαρίτσα, ενημερώνοντας όμως και τους μεν και τους δε για τις πιο πιθανές παρενέργειες, σα να παίρνουν όλοι το φάρμακο. Το ενδιαφέρον (και επιστημονικά ανεξήγητο με τα σημερινά δεδομένα) είναι πως τέτοιες παρενέργειες εμφανίζει και ένα μέρος των “ζαχαρίτσα”. Η δύναμη της σκέψης λένε οι ειδικοί: αν περιμένεις ότι θα πάθεις κάτι μπορεί ν’ αρχίσεις να το παθαίνεις…
Το ανάποδο του placebo λέγεται nocebo. Η λατινική έκφραση του «θα κάνω κακό». Είναι η εκδοχή του «αρρωσταίνω» επειδή περιμένω ότι θα αρρωστήσω, που υποδείξαμε πριν. Οι ειδικοί ξύνουν το κεφάλι τους και προσπαθούν μα καταλάβουν – μετρώντας, τι άλλο; Σ’ ένα άρθρο επί του θέματος του Φλεβάρη του 2015 με τίτλο η συνειδητή σκέψη που μπορεί να σκοτώσει, το καθεστωτικό bbc στο site του αναφερόταν μεταξύ άλλων στον Fabrizio Benedetti, της ιατρικής σχολής του Τορίνο, που έκανε μαγνητικές εγκεφαλογραφείες σε τύπους που «ένοιωθαν άρρωστοι» χωρίς να έχουν κάτι. Κατά τον Benedetti μια τέτοια έντονη ιδέα σοβαρής απειλής για το σώμα, από μόνη της, πυροδοτεί μια αλυσίδα αντιδράσεων με αφετηρία τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, που καταλήγει στην έκκριση μιας σειράς ορμονών. Ελλείψει πραγματικού προβλήματος αυτή η οργανική αντίδραση γίνεται απο μόνη της σοβαρό πρόβλημα. Που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Μοιάζει τυπικά με την ανοσολογική υπεραντίδραση (ή με το αλλεργικό σοκ): το σύστημα ασφαλείας του οργανισμού αντιδρά πολύ περισσότερο απ’ ότι πρέπει (ή χωρίς να πρέπει…), με αποτέλεσμα ακόμα και να σκοτώνει τον οργανισμό… Απλά η «φήμη της αρρώστιας» δεν συνιστά καν και καν ιατρικό ζήτημα…
Έχει ενδιαφέρον. Ο Benedetti, το 2014, επρόκειτο να είναι επικεφαλής μιας ομάδας 100 φοιτητών που θα ανέβαιναν σε υψόμετρο 3000 μέτρων στις ιταλικές Άλπεις. Μερικές μέρες πριν την εκδρομή είπε σε έναν μόνο απ’ την μεγάλη παρέα για το ενδεχόμενο αδιαθεσιών λόγω αραιού οξυγόνου. Την μέρα που θα έπρεπε να ξεκινήσουν, σχεδόν το 1/3 της φοιτητικής ομάδας είχαν πολύ έντονους πονοκέφαλους. Η εκδρομή δεν έγινε, αλλά ο Βenedetti διαπίστωσε πως όλοι όσοι είχαν πονοκέφαλους είχαν μάθει εν τω μεταξύ για την έλλειψη οξυγόνου στον προορισμό τους. Έκανε τότε μια ανάλυση στο σάλιο τους, για να διαπιστώσει ότι είχαν μεγάλη έκκριση ενζύμων που σχετίζονται ακριβώς με την έλλειψη οξυγόνου· χωρίς όμως να έχει συμβεί ακόμα. Γινόταν υπεραιμία (χωρίς λόγο) και αυτό προκαλούσε τους ισχυρούς πονοκέφαλους. Η βιοχημεία του εγκεφάλου δούλεψε απλά με την πληροφορία είπε – χωρίς πραγματικό λόγιο….
Άλλες έρευνες ανάλογου προσανατολισμού δείχνουν ότι αρκεί κανείς να δει κάποιον να πονάει για να αρχίσει να έχει και ο ίδιος οδυνηρή λειτουργία του νευρικού του συστήματος. Δερματικές αντιδράσεις (καθόλου σπάνιες) αποδίδονται επίσης σε φόβους αρρώστιας· χωρίς πραγματική ασθένεια. Αν και δεν μπορεί να εξηγηθεί το πως συμβαίνει, όσοι ασχολούνται με τα αποτελέσματα της αυθυποβολής είναι πια σίγουροι πως ο έντονος φόβος μήπως αρρωστήσουν κάνει κάποιους (ίσως και αρκετούς) να αρρωσταίνουν, με “πραγματικά συμπτώματα”… Που υποχωρούν το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίζονται μόλις πεισθούν από κάποιον ειδικό ότι “δεν έχουν τίποτα”
Το πράγμα έχει συνέχεια. Ο James Rubin, ερευνητής του King College London εδώ και πάνω από 20 χρόνια, ειδικευμένος στο πως προσλαμβάνουν υγιείς και ασθενείς τις απειλές στην υγεία τους, διαπίστωσε σε μια έρευνα που έκανε το 2013, ότι είναι αρκετή η προβολή (και η θέαση) ενός μικρού video για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία για να αποκτήσει το κοινό συμπτώματα υπερβολικής έκθεσης σ’ αυτήν· χωρίς να έχει συμβεί κανονικά…
Σε κάποια «πίσω δωμάτια» των ειδικών υγείας υπήρχε – σίγουρα ως και το 2015… – ένας κάποιος προβληματισμός γύρω απ’ το ερώτημα του κατά πόσον οι πληροφορίες απειλών ασθένειας είναι νοσογόνες οι ίδιες. Και, επιπλέον, για το κατά πόσον οι μαζικές πληροφορίες τέτοιων απειλών είναι μαζικά νοσογόνες.
Κάπου εδώ βρισκόμαστε!! Η τρέχουσα ορολογία υποδεικνύει την ψυχολογία· και η ασταμάτητη μηχανή έχει γράψει ξανά και ξανά ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία για τον covid-19 είναι psyop. Μελλοντικά την απάντηση στο ερώτημα της αυθυποβολής θα την βρει η κβαντική φυσική / ιατρική· έχει όλο το θεωρητικό υπόβαθρο. Εν τω μεταξύ θα πρέπει να θυμηθούμε την παλιά «θεραπευτική» αγωγή απέναντι στους τρομοκράτες, των υγιεινιστικών τέτοιων συμεριλαμβανόμενων:
Ρε δεν πάτε να ψοφήσετε πουθενά αλλού;
Δουλεύει μια χαρά – και σώζει ζωές!!
(φωτογραφία: Έχε το νου σου με τους κινδυνολόγους. Όπως τα λόγια των μαγισσών, τα δικά τους λόγια μπορεί να διασπείρουν τις σύγχρονες πανούκλες…)
