Κυριακή 26 Ιούλη. Εντάξει κύριε Peter Green. Εντάξει. Αλλά δεν θα κλάψουμε που την έκανες. Θα τραγουδήσουμε, θα ξανατραγουδήσουμε, σήμερα ή αύριο.
Για να το πούμε πιο καθαρά. Καθώς θα είμαστε στην παρανομία και θα κρυβόμαστε απ’ τις αστυνομίες του 21ου αιώνα, θα τραγουδάμε κυρ Πέτρο. Και τα δικά σας τραγούδια… Μπορεί να σφυρίζουμε ή να μουγκρίζουμε κιόλας. Τα σόλα. Σωστά ή φάλτσα, θα τραγουδάμε πάντως.
(Σπέσιαλ αφιερωμένο – ξέρει αυτός…)
Κυριακή 26 Ιούλη. Σαν αντί-θεη η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει όρεξη να ασχολείται με τα θρησκευτικά καπρίτσια – παρά μόνο για λόγους (εύκολης, είν’ αλήθεια!) διασκέδασης. Ειδικά αν πρόκειται για τον χριστιανισμό. Όμως μερικές φορές ζητήματα (και αντιθέσεις, και συγκρούσεις) που εμφανίζονται σαν “θρησκευτικά” απλά μοστράρονται σαν κουκούλα μιας βαριάς πολιτικής, κοινωνικής (και γεωπολιτικής) ατζέντας, που έχει τους λόγους της να μένει στα παρασκήνια. Τέτοια περίπτωση ήταν, για παράδειγμα, η ουαχαβίτικη εκστρατεία (και) στη μέση Ανατολή, των τοξικών του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι και των μισθοφόρων τους, υπό την όχι και τόσο σεμνή, όχι και τόσο διακριτική, αλλά πάντως καίρια υποστήριξη κράτων και υπηρεσιών κάθε άλλο παρά “ισλαμικών”: της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού και του Τελ Αβίβ. Η φιγούρα του “τζιχαντιστή τρομοκράτη” που με τόσο κόπο και αίμα κατασκευάστηκε απ’ την συνεργασία των συγκεκριμένων κρατών, δευτερευόντως εξυπηρετούσε την ανάδειξη της “θρησκευτικής αλλοφροσύνης”. Είχε άλλα βασικά πεδία επενέργειας. Όπως η ενίσχυση του αντιμουσουλμανισμού στις γεμάτες μετανάστες και πρόσφυγες πρωτοκοσμικές κοινωνίες, με σκοπό την ακόμα μεγαλύτερη υποτίμησή τους. Ή η απόβαση στρατών σε περιοχές του πλανήτη που είναι “ανίκανες να αυτοκυβερνηθούν επειδή είναι φανατικά θρησκόληπτες”… Ή οι νομοθεσίες (μόνιμης) έκτακτης ανάγκης στις μητροπόλεις, για γενική χρήση…
Τέτοιο είδους “σημείο συστροφής” γεωπολιτικών συγκρούσεων προκύπτει να είναι η μετατροπή της “αγιασοφιάς – μουσείο” σε “αγιασοφιά – τζαμί + μουσείο”. Το ελληνικό φασισταριό δεν το απασχολούσε το 1922 ότι η “αγιασοφιά” ήταν τζαμί, όταν ξεχυνόταν προς τον Σαγγάριο, για να κάνει πραγματικότητα την “μεγάλη ελλάδα”. Ούτε, απ’ την ανάποδη, το απασχολούσε ότι η “αγιασοφιά” ήταν μουσείο το 1974 όταν μιλούσε για “προδοσία της κύπρου”, χωρίς να εξηγεί ποτέ ποιος ήταν ο προδότης… Δεν το απασχολούσε αν η “αγιασοφιά” είναι μουσείο ούτε το 1976 όταν το σοσιαλεθνικιστικό πασοκ “ανέβαινε” και ο κατασκευαστής του ζητούσε την “βύθιση του Χόρα”, ενός τουρκικού ωκεανογραφικού που τόλμησε να βγει στα διεθνή νερά του Αιγαίου για (έτσι πήγαινε το πράγμα) πετρελαϊκές έρευνες.
Ακόμα σημαντικότερο: το τι ήταν και το τι δεν ήταν η “αγιασοφιά” ήταν παντελώς αδιάφορο όταν ο υπ.αμ. Αρσένης με τον οπαδό του δήμαρχο Καλύμνου έστειναν την προβοκάτσια των Ιμίων… (Δείτε το εξαιρετικό σχετικό ντοκυμαντέρ του antifa projector…) Και όταν, λίγο πριν και λίγο μετά, το κυβερνοπασοκ της εποχής έστηνε την στρατηγική περικύκλωση της τουρκίας, με το χαριτωμένο όνομα “ενιαίο αμυντικό δόγμα Έβρος – Κύπρος”… Η “αγιασοφιά” (και τα λοιπά “θρησκευτικά ζητήματα”) ήταν αδιάφορα όταν η Αθήνα (και μαζί της η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Μόσχα) περίμεναν και μεθόδευαν στα ‘90s την διάλυση του τουρκικού κράτους, σα συνέχεια της διάλυσης πρώτα της εσσδ και ύστερα της γιουγκοσλαβίας, με αιχμή αφενός το ένοπλο pkk και αφετέρου ένα ανάλογα προετοιμαζόμενο αρμενικό αντάρτικο μέσα στην τουρκική επικράτεια.
Όχι. Τότε ο αναδυόμενος παγκόσμιος και περιφερειακός ιμπεριαλισμός (το «περιφερειακός» αφορά τα τότε όνειρα του ελλαδιστάν…) είχαν αρκετή αυτοπεποίθηση και ωμότητα ώστε να επιστρατεύουν «θρησκευτικά ζητήματα» μόνο όπου τα χρειαζόταν. Τότε ο ελληνικός φασισμός / ιμπεριαλισμός είχε εφεύρει το «μουσουλμανικό τόξο» που θα κύκλωνε υποτίθεται το ελλαδιστάν στα βαλκάνια, βάζοντας μέσα (στο «τόξο»…) όχι μόνο μουσουλμανικούς αλλά και χριστιανικούς πληθυσμούς· όπως τους (βορειο)μακεδόνες…
Η ελληνική εθνικιστική ιδεολογία διαπνέεται απ’ την αναχρονιστική και αντι-ιστορική αυτοκρατορική ιδέα της «κληρονομιάς του βυζαντίου». Αυτό το κόλπο τέλειωσε το 1922. Αλλά ξαναζωντάνεψε, βρυκολάκιασε την δεκαετία του 1990, όταν ένας μοναδικός και σπάνιος συνδυασμός διεθνών συγκυριών έκανε το ελλαδιστάν για πρώτη φορά στην ιστορία του να εξέχει κατά πολύ σε σχέση με τους ρημαγμένους βαλκάνιους (πρώην «σοσιαλιστικούς») γείτονες· και την καταρρέουσα λόγω κουρδικού πολέμου τουρκία. Τότε, στο πρώτο μισό των ‘90s, μέσα στην κάψα της «ελληνοσερβικής φιλίας» και της «απελευθέρωσης της βορείου ηπείρου» ένα μεγαλοστέλεχος του πασοκ, ονόματι Κώστας Σημίτης, είχε αρθρογραφήσει για την ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών… Ένα άλλο μεγαλοστέλεχος, ονόματι Θεόδωρος Πάγκαλος, υποδείκνυε ότι ο σωστός στόχος για τα ελληνικά όπλα δεν είναι προς βορρά αλλά προς ανατολάς… Ένα τρίτο μεγαλοστέλεχος, επίσης απ’ την θέση του υπ.αμ., ονόματι Άκης Τσοχατζόπουλος, απειλούσε λίγο αργότερα ότι «θα ισοπεδώσουμε την βιομηχανική καρδιά της τουρκίας, την Σμύρνη!!»… Κι όλοι μαζί, παρέα με το νοτιοκυπριακό φασισταριό, οργάνωσαν την προβοκάτσια των «κυπρίων μοτοσυκλετιστών»…
Καμμία «αγιασοφιά» δεν έπαιζε έστω και ελάχιστο ρόλο εκείνες τις «ηρωϊκές» εποχές!
(φωτογραφία. Είτε το πει κανείς σοσιαλεθνικισμό, είτε το πει εθνικοσοσιαλισμό, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, δηλαδή το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, έχει πάντα τους λακέδες του!)
Κυριακή 26 Ιούλη. Γιατί επιστρατεύεται τώρα η “αγιασοφιά”; Σε ποια ατζέντα; Επειδή, μόνο, το κυβερνόν AKP ξαναέκανε το μνημείο τζαμί, εξασφαλίζοντας ωστόσο ότι θα συνεχίσει να είναι και τουριστικό αξιοθέατο;
Ας αρχίσουμε ανάποδα. Γιατί το AKP επέλεξε αυτήν την συμβολική και εύκολη ενέργεια; Κατ’ αρχήν πρόκειται για το σύνολο του AKP, μαζί με τις ρεζέρβες του, και καθόλου για έναν “παρανοϊκό” Erdogan όπως βολεύονται διάφοροι ντόπιοι και δυτικοί ψυχωσικοί! Το αποδεικνύει η επαινετική στάση των «αμφισβητιών» (διαγραμμένων, με δικά τους κόμματα πια) Abdullah Gul και Ahmet Davutoglu.
Αλλά όχι μόνο αυτό. Αν και ορισμένοι ντόπιοι “αναλυτές”, εθνικόφρονες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βολεύονται να πιστεύουν και να διαδίδουν ότι “ο Erdogan έκανε μια ενέργεια εσωτερικής κατανάλωσης”, η εμβέλεια αυτής της “ιστορικής αποκατάστασης” είναι πολύ μεγαλύτερη. Γιατί πολύ μακρύτερα φτάνει τόσο η στρατιωτική όσο, κυρίως, η soft power του τουρκικού ιμπεριαλισμού.
Προφανώς τόσο το ντόπιο όσο και το δυτικό αντι-μουσουλμανικό φασισταριό δυσκολεύεται να θυμάται όσα δεν το βολεύουν. Ωστόσο το AKP ποτέ δεν έκρυψε ούτε την ιδεολογία του ούτε την γεωπολιτική του. Να θυμίσουμε μόνο ότι μετά την θριαμβευτική του νίκη στις εκλογές του 2011 (πάνω από το 50% των ψήφων, 326 έδρες στο 550 εδρών κοινοβούλιο), στον επινίκειο λόγο του, ο Erdogan ξεκαθάρισε ότι η υπό τους ισλαμοδημοκράτες τουρκία θα είναι η «φωνή της μέσης Ανατολής και των μουσουλμάνων» απέναντι, κόντρα στη Δύση. Είχε πει τότε:
…Πιστέψτε με, σήμερα νίκησε το Sarajevo όσο η Istanbul, η Beirut όσο η Izmir, η Damascus όσο η Ankara, η Ramallah, η Nablus, η Jenin, η West Bank, η Jerusalem νίκησαν όσο το Diyarbakir…
Προσκλητήριο πολύ συγκεκριμμένων εκκρεμοτήτων… Μεγαλοϊδεατισμός; Ναι. Με περισσότερα του ενός νοήματα! Και χωρίς «αγιασοφιάδες»! Οι δυτικοί τρόμαξαν τότε. Η Ουάσιγκτον προσέφερε στην Άγκυρα ένα δηλητηριώδες δώρο: μια θέση στη διάλυση της συρίας (χρειάστηκαν 4 χρόνια για να επιβεβαιώσουν οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες τον πραγματικό αμερικανικό σχεδιασμό!). Το 2016 διάφοροι μηχανισμοί οργάνωσαν βιαστικά ένα πραξικόπημα…
Έχει ενδιαφέρον, σίγουρα για την εργατική αντικρατική / αντικαπιταλιστική κριτική στη μεγάλη κλίμακά της. Σύμφωνα με το manual «διαχείρισης του πλανήτη» που εξέδωσε το 1993 ο «πολύς» Samuel Huntington με τίτλο «η σύγκρουση των πολιτισμών», ένα βιβλίο που διαβάστηκε πολύ στα ‘90s, κράτη (μαζί με τους μεγαλοϊδεατισμούς / ιμπεριαλισμούς τους) σαν το τουρκικό (σε ότι αφορά το σουνιτικό ισλάμ) ή το ιρανικό (σε ότι αφορά το σιιτικό ισλάμ) θα έπρεπε να θεωρούνται κομβικά και απαραίτητα για τις παγκόσμιες (υπό δυτική ηγεμονία πάντα) ισορροπίες· στο βαθμό που οι απειλές θα προέρχονταν από «αδέσποτους» και γι’ αυτό ανεξέλεγκτους παράγοντες… Με δυο λόγια: τα κράτη – περιφερειακοί φύλακες που θα ήταν τέτοιοι με ιδεολογικά και πολιτικά μέσα και όχι με στρατούς και χούντες, θα ήταν πολύ προτιμότερα για τις παγκόσμιες ισορροπίες μετά το «τέλος της ιστορίας» και την «οριστική νίκη του νεοφελελευθερισμού» σε σχέση με μια επίπλαστη δυτική ηγεμονία που θα γεννούσε ανεξέλεγκτους «αμφισβητίες»… Κάποιος ισχυρός “συγγενής” θα έπρεπε να υπάρχει κάθε φορά, για να τους μαζεύει…
Το AKP της εποχής Davutoglu, των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες” και του στρατηγικού βάθους, ήταν απ’ το 2001 έτοιμο να αναλάβει αυτόν τον ηγεμονικό, περιφερειακό ρόλο καπιταλιστικής ισορροπίας στον πλανήτη, τόσο στον Καύκασο όσο και στην μέση ανατολή… Δέκα χρόνια μετά, το 2011, με τις αραβικές εξεγέρσεις / δημοκρατικές επαναστάσεις στο μεγαλύτερο μέρος του αραβικού κόσμου, με τις νίκες τους στην Τύνιδα και στο Κάιρο, η πολιτική και ιδεολογική “κεντρικότητα” των τούρκων ισλαμοδημοκρατών έμοιαζε πια αναγνωρισμένη και δεδομένη.
Αλλά όχι! Στις παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές “ζώνες επιρροής” τέτοιου είδους “περιφερειακοί” αλλά και καπιταλιστικά ικανοί παράγοντες, σαν την Άγκυρα και την Τεχεράνη, θεωρούνται από “πρόβλημα” έως “απειλή”. Απ’ την Ουάσιγκτον ως το Λονδίνο και απ’ το Παρίσι ως την Αθήνα προτιμητέες είναι πετροχούντες σαν αυτές του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι· ή χασάπηδες σαν τον Sisi. Καθεστώτα, δηλαδή, χωρίς σοβαρή εσωτερική έδραση, με στήριγμα μόνο την βία, τους διεθνείς πελάτες τους και τα πάντρεμα των κυρίαρχων τάξεων με τα συμφέροντα αυτών των συμμάχων…
Συνεπώς, αυτό που κατά τον Huntington ήταν στρατηγικά απαραίτητο έγινε (για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς) απαράδεκτο, εχθρικό. H Άγκυρα έλαβε την προειδοποίηση απ’ το δυτικό προγεφύρωμα στη μέση Ανατολή, το ρατσιστικό Τελ Αβίβ, με την σφαγή στο mavi marmara, στα τέλη Μάη του 2010. Η «πολιτισμένη και φιλελεύθερη» δύση έβγαλε τον σκασμό, αφήνοντας το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ να κάνει την βρώμικη δουλειά. Αν το AKP επέμενε στα «μηδενικά προβλήματα» άλλοι θα φρόντιζαν να του τα δημιουργούν.
Από ένα σημείο και μετά (ειδικά μετά το 2015 και την διαμόρφωση του μπλοκ της Αστάνα) η μεθοδολογία των τούρκων ισλαμοδημοκρατών άλλαξε. Απέναντι στους δυτικούς εργολάβους τύπου σαουδική αραβία, εμιράτα, αίγυπτος και στις μεθόδους τους, προστέθηκαν τα όπλα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το τουρκικό κράτος άρχισε δικούς του πολέμους εκτός συνόρων. Δικαιούται να υποστηρίζει “εσείς ξεκινήσατε”!
Κυριακή 26 Ιούλη. Οι διαδικασίες εκδημοκρατισμού στις αραβικές κοινωνίες σταμάτησαν στις περισσότερες περιπτώσεις δια της βίας. Με πραξικοπήματα, μαζικές δολοφονίες, άπειρες φυλακίσεις και βασανιστήρια. Η υποτιθέμενα “υπερασπίστρια των ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων” δύση (συμπεριλαμβανόμενων διάφορων “επαναστατικών οργανώσεων”) συναίνεσε απόλυτα με μια βαθιά και βρώμικη σιωπή – και άφθονο πρωτοκοσμικό ρατσισμό. Δέχτηκε κάθε βλακεία, απ’ το ότι «οι επαναστάσεις έγιναν απ’ το twitter» μέχρι ότι «τις οργάνωσε η cia» – για να έχει ήσυχη την συνείδηση της συνενοχής στις σφαγές, στα διαρκή εγκλήματα των βολικών καθεστώτων.
Η αίγλη της “δυτικής φιλελεύθερης κοσμικότητας” πέθανε μαζί με τους εκατοντάδες αιχμάλωτους στο Κάιρο, στη Μανάμα και αλλού. Ξαναπέθανε στη λωρίδα της Γάζας, στην «Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής». Είχε πεθάνει ήδη πριν στη βοσνία… Είναι αδύνατο να πείσεις κάποιον που τον πυροβολούν στο κεφάλι οι «πελάτες της δυτικής ελευθερίας», ή κάποιον που τον εξαφανίζουν για πάντα σε κάποιο μπουντρούμι, ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν την «δυτική ελευθερία» που να αξίζει να επενδύσει για να κρατηθεί αξιοπρεπής. Εμείς οι περιθωριακοί αντί-θεοι είμαστε αναγκασμένοι να σκύψουμε το κεφάλι ντροπιασμένοι. Αν δεν έχουμε τίποτα της προκοπής να πράξουμε από που θα πέρναμε το «δικαίωμα» να κάνουμε υποδείξεις; Επειδή γεννηθήκαμε από πρωτοκοσμικό γαμίσι; Είναι αρκετό αυτό λέτε;
Δυστυχώς δεν έχουμε, δεν μπορούμε να έχουμε με πειστικότητα την κομμουνιστική, εργατική απάντηση στο ερώτημα όχι μόνο της ελευθερίας και της δέσμευσης αλλά και της αξιοπρέπειας – όπως θα έπρεπε. Λόγια παχιά και θεωρίες, αααα, τέτοια υπάρχουν πολλά! Έργο πρακτικό, με συνοχή; Σπανίζει. Το ότι κάποιες θρησκευτικές απαντήσεις βρίσκουν, άρα, τον χώρο και τον χρόνο να σταθούν και να απλωθούν είναι δείκτης των δικών μας (συλλογικών) αποτυχιών. Της δικής μας ήττας εδώ και κάτι δεκαετίες. Και επ’ αυτού δεν χωράνε ούτε κατάρες ούτε εξυπνάδες.
Ένας τούρκος κομμουνιστής ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ, μας έμαθε ότι … το πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουμε… Kαι ότι πρέπει να βγάζουμε τη γλώσσα στ’ άστρα – ίσως, λέμε, πρέπει να κάνουμε κάτι πιο δυναμικό σ’ όσους μας τα δείχνουν, είτε τα άστρα είτε τις εθνικές σημαίες τους…
Έτσι είναι πάντα. Αρκεί να μπορείς να το νοιώσεις. Κι όταν το νοιώθεις… δεν κουνάς εύκολα το δάκτυλο στην Ιστορία! Γιατί αυτή σου κουνάει το έδαφος…
(φωτογραφία. Το ατέλειωτο ακόμα και σήμερα νεκροταφείο των σφαγμένων στη Srebrenica. Οι δολοφόνοι ξεχνούν, κουκουλώνουν τα ίχνη τους. Όσοι επέζησαν και όλοι όσοι συμμερίστηκαν στον πόνο δεν ξεχνούν. Ούτε συγχωρούν. Και είναι πολλά εκατομμύρια…)
Κυριακή 26 Ιούλη. Ο εύκολος και ανέξοδος συμβολισμός της “επαναθρησκειοποίησης” της “αγιασοφιάς” είναι ακατανόητος χωρίς το ευρύτερο περιβάλλον μιας μεγάλης κλίμακας σύγκρουσης. Που δεν είναι ούτε “σύγκρουση πολιτισμών”, ούτε “σύγκρουση θρησκειών”, παρότι τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά τέτοιου είδους πουλιούνται πιο εύκολα. Ο έπαινος προς την ενέργεια των τούρκων ισλαμοδημοκρατών απλώθηκε πολύ μακριά στον κόσμο. Ωστόσο δεν έκαναν τζαμί την “παναγιά Σουμελά” στην Trabzon – την αναστήλωσαν… Δεν έκαναν τζαμί τον “αηΓιώργη”, την εκκλησία του πατριαρχείου στην Istanbul. Δεν έκαναν τζαμί τον εντυπωσιακό βουλγαρικό “αηΣτέφανο” με την σκεπή, τον τρούλο και τον σκελετό από ατσάλι – τον αναστήλωσαν… Δεν έκαναν τζαμί κάποια απ’ τις 136 χριστιανικές εκκλησίες και μοναστήρια (όλων των φραξιών) που υπάρχουν διάσπαρτα σε τουρκικό έδαφος, σε ανατολή και δύση, βορρά και νότο. Το έργο ΔΕΝ ήταν «θρησκεία εναντίον θρησκείας» όπως πουλάνε οι εγκάθετοι! Ήταν κάτι διαφορετικό.
Έκαναν τζαμί ένα κτήριο του οποίου η διακοπή της θρησκευτικής λειτουργίας του το 1934 είχε συνδεθεί (ή μπορούσε εύκολα να αποδοθεί) στη δυτική πολιτική επιβολή πάνω στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτός ήταν / είναι ο συμβολισμός, και γι’ αυτό η «επαναθρησκειοποίηση» έγινε ιδιαίτερα αποδεκτή, κατ’ αρχήν στα πιο συντηρητικά κοινωνικά στρώματα απ’ τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό· αλλά κι από όχι θρησκόληπτους, που κατάλαβαν τον συμβολισμό: ενάντια στη δυτική πολιτική ηγεμονία.
Αν οι δυτικοί, που βλέπουν ότι χάνουν αυτήν την ηγεμονία, όχι μόνο (ή όχι τόσο) απ’ την Άγκυρα αλλά απ’ το σύνολο των «αναθεωρητικών δυνάμεων» του ευρασιατικού project, κρατούσαν την ψυχραιμία τους και έκαναν μια εφάπαξ ανόρεχτη δήλωση, ο συμβολισμός θα έμενε λειψός και άτονος. Χάρη, όμως, στην «κατακραυγή» (που προβλήθηκε δεόντως και με ιδιαίτερη απόλαυση από πάμπολλα παλιά και νέα μήντια στον ισλαμικό κόσμο!) οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες πέτυχαν εκείνο που σκόπευαν: η «αγιασοφιά» τις ώρες και τις ημέρες που θα δουλεύει σαν τζαμί θα είναι το πιο φρέσκο ιστορικά, το πιο πολιτικά κατασκευασμένο και, σαν τέτοιο, παγκόσμιας εμβέλειας «κέντρο ισλαμικής λατρείας»!
Δεν υπήρχε ως τώρα τέτοιο μνημείο τέτοιας ακτινοβολίας στην τουρκική επικράτεια! Η Μέκκα και η Μεδίνα είναι στην εχθρική σαουδική αραβία· το αλ Ακσά είναι παγιδευμένο στην κατεχόμενη al Quds / Ιερουσαλήμ… Τώρα υπάρχει!!! Η βοήθεια των όποιων δυτικών και οπωσδήποτε των εθνοφασιστοχριστιανών ελλήνων σ’ αυτήν την ανάδειξη υπήρξε καίρια! (Και να σκεφτεί κανείς ότι ακριβώς δίπλα στην «αγιασοφιά» βρίσκεται το τζαμί του Sultan Ahmet… Εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής, αλλά χωρίς την αύρα της απελευθέρωσης…)
Ας το επαναλάβουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Η «αγιασοφιά» σαν τόπος προσευχής μουσουλμάνων δεν ανήκει στην αλυσίδα των ιερών θρησκευτικών σημείων με βάση την ιστορική κίνηση του Μωάμεθ ή των πρώτων επιγόνων του. Όχι. Η ιστορία της «αγιασοφιάς» είναι πολιτική – με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας. Η προσευχή της Παρασκευής στην «αγιασοφιά» δεν πρόκειται να είναι απλά μια προσευχή σ’ έναν ιερό τόπο με την θρησκευτική έννοια· τελεία! Θα είναι και ένα πολιτικό προσκύνημα ενάντια στην ιστορική δυτική κυριαρχία, ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλιστικό 20ο αιώνα! Ή τέτοιο είναι το περιεχόμενο και το ζητούμενο της αριστοτεχνικής κίνησης των τούρκων ισλαμοδημοκρατών. Κι αυτό ενόσω το κτήριο θα παραμένει ταυτόχρονα τουριστική ατραξιόν και μ’ όλα τα σημάδια του χριστιανικού παρελθόντος του. Κάποια στιγμή, όχι μακρινή, κάποιοι θα πουν: Ωωωω! Εδώ έχουμε χειροπιαστή την συμφιλίωση των θρησκειών! Και τζαμί, και (πρώην) χριστιανική εκκλησία, και πολιτιστικό μνημείο επισκέψιμο χωρίς εισιτήριο…
Οποιοσδήποτε ψυχρός καθεστωτικός παρατηρητής δεν θα μπορούσε παρά να συγχαρεί τους τούρκους ισλαμοδημοκράτες που με τόσα λίγα έξοδα πέτυχαν τόσα πολλά!
Όσο για τους εντόπιους που άφρισαν και θα αφρίζουν; Παλιά έλεγαν σε τέτοιες περιπτώσεις (κάνοντας την ανάλογη χειρονομία): Πάρτα! Πέντε και πέντε δέκα!! Τώρα τα “δέκα” είναι λίγα. Αλλά έτσι είναι ο φασισμός. Τυφλώνει!
(φωτογραφίες: Το ντόπιο φασισταριό, οργανωμένο και χύμα, της μάζας ή των πανεπιστημίων, των παλιών media ή των καινούργιων, ζει τόσο έντονα τα κτηνώδη μελοδράματα που φτιάχνει για να αυτο-ντρογκάρεται, ώστε δεν έχει ούτε όρεξη ούτε χρόνο να δώσει μιαν απάντηση της προκοπής σ’ αυτήν την απλή ερώτηση: μα πώς έμειναν χριστιανικές τοιχογραφίες σ’ ένα τζαμί επί 480 χρόνια; Απ’το 1453 ως το 1934;
Μήπως, τελικά, αυτοί οι μουσουλμάνοι είναι αποδεδειγμένα πιο ανεκτικοί απ’ τους έλληνες ορθόδοξους; Ίσως πιο ανεκτικοί και από τους χριστιανούς γενικά;)
Σάββατο 25 Ιούλη. Ενώ οι ντόπιοι εθνικόφρονες συνεχίζουν να κτυπούν τα πολεμικά τους τύμπανα, δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι στο να δείξουν που είναι το “σημείο του κακού” – στο οποίο ο άθλιος εθνικός εχθρός “προκαλεί τα ελληνικά δίκαια”. Ο πάνω χάρτης το κάνει: είναι η κίτρινη έλλειψη (η περιοχή της navtex δεν έχει αυτό το σχήμα – την θέση δείχνουμε)…
Μεγάλη η ελληνική χάρη! Απο πού ως πού ο βυθός εκεί, καταμεσής της Μεσογείου, είναι “ελληνικός”; Ποιός το λέει; Μα οι έλληνες πατριώτες / ιμπεριαλιστές – δεν φτάνει αυτό; Πρόκειται για τους γνωστούς εθνικούς χάρτες (φωτογραφία κάτω), με την θηριώδη αοζ … του Καστελόριζου, που έκανε την μεγάλη χάρη στον εθνικό εχθρό να του αφήσει ένα τρίγωνο, νάχει κι αυτός κάτι τις.
Επειδή πρόκειται για πατενταρισμένη ελληνική εθνικιστική προβοκάτσια, αυτή η υποτιθέμενη «ελληνική αοζ» ΔΕΝ έχει συμφωνηθεί και ΔΕΝ έχει οριοθετηθεί καν και καν με την αντίστοιχη υποτιθέμενη «ελληνοκυπριακή αοζ»! Με άλλα λόγια, όσο κι αν γαυγίζει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός απ’ την Αθήνα, ΔΕΝ έχει τολμήσει να κάνει ούτε μια σικέ συμφωνία με τη Λευκωσία και να την καταθέσει στον οηε… Δεν το έχει τολμήσει επειδή, απλά, θα γίνει επίσημα και διεθνώς περίγελως.
Το Καστελόριζο δεν έχει (δεν δικαιούται να έχει) σαν αοζ τίποτα περισσότερο από κάτι ελάχιστο παραπάνω απ’ ότι αντιστοιχεί στα χωρικά του ύδατα: 6 μίλια αν δεν κάνουμε λάθος, με την δυνατότητα να γίνουν έως 12. Η απόσταση της περιοχής που έχει «κλείσει» η Άγκυρα για τις έρευνες του Oruc Reis απ’ το Καστελόριζο είναι χοντρικά 100 μίλια. Ποιός είναι λοιπόν ο πολεμοκάπηλος (και) στην προκειμένη περίπτωση;
Το εντόπιο μιλιταριστικό προσωπικό γαυγίζει ότι το Oruc Reis μπορεί βέβαια να πλεύσει όπου θέλει (αλλοίμονο: η επιφάνεια της θάλασσας παραμένει διεθνούς χρήσης όσες αοζ κι αν βρυκολοκιάζουν ή συμφωνούνται!) αλλά «αν τολμήσει να ρίξει τα καλώδιά του στον βυθό»… θα δει τι θα πάθει!!! Δηλαδή; Πώς θα το καταλάβουν; Κι αν το καταλάβουν θα πάνε οι γενναίοι έλληνες ναύαρχοι να ναυμαχήσουν, δηλαδή να βουλιάξουν τα πλοία τους εκεί; Ή θα πουν τελικά «μπααα μωρέ, μάσησαν οι τούρκοι και δεν έκαναν έρευνες»;
Επανερχόμαστε στη χθεσινή ανάρτηση… Ο σκληρός πυρήνας του φιλοαμερικανικού εντόπιου ιμπεριαλισμού, οι πιο αποφασισμένοι σύμμαχοι του άξονα, παίζουν ένα θέατρο εσωτερικής κατανάλωσης, για να «φρεσκάρουν» στα μυαλά των υποτελών ότι το Καστελόριζο έχει αοζ… Έχουν αρχίσει να εφευρίσκουν και νέους όρους, που τους διαδίδουν οι δημαγωγοί τους. Π.χ. η «νησιωτικότητα»! Τι είναι αυτό; Ουσία; Ιδιότητα; Είναι κάτι που το έχει και το Καρπε-νήσι; Άγνωστο. Αλλά (έτσι πάει το παραμύθι) «το Καστελόριζο έχει πλήρη αοζ γιατί αν δεν έχει χαλάει η ελληνική νησιωτικότητα»!… Συντριπτικό επιχείρημα, πράγματι…
Αυτό το θέατρο έχει σκοπό να αφαιρέσει την “συναίνεση” για κάθε πιθανότητα σοβαρής συζήτησης με την Άγκυρα· να υπονομεύσει την πιθανότητα συμφωνίας για κοινή προσφυγή στη Χάγη. Για ποιον βαράει η καμπάνα;
Και πέρα απ’ τις κωδωνοκρουσίες: Περιμένουν, άραγε, να τους παραχωρήσει η Ουάσιγκτον την ανατολική Μεσόγειο όπως έδωσε στο ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ την Δυτική Όχθη; Περιμένουν να τους την παραχωρήσει ο βασιλιάς Macron; Ή περιμένουν ότι το τουρκικό καθεστώς θα κάνει οτιδήποτε λιγότερο απ’ το να υπερασπιστεί με κάθε διαθέσιμο μέσο τα δικά του συμφέροντα;
Σάββατο 25 Ιούλη. Η θυματοποίηση είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια – θα πρέπει να ασχοληθούμε και μ’ αυτήν κάποια στιγμή… Το βέβαιο είναι ότι ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, νοιώθει κι αυτός θύμα. Των social media – και των θεωριών συνωμοσίας που διαδίδονται μέσω αυτών σε βάρος του. Αυτά δήλωσε προχτές συνεντευξιαζόμενος φιλικά στο cnn… Και επειδή το «βίωμα» είναι η άλλη μόδα της εποχής, αν ο κυρ Βασίλης νοιώθει θύμα κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει. Μόνο να δακρύσουμε μπορούμε γι’ αυτόν τον άδικο και αχάριστο κόσμο…
Σε ένα πράγμα ο κυρ Βασίλης έχει δίκιο: αν τον κατηγορούν ότι έφτιαξε τον covid-19, τότε όχι!!! Αν ποτέ κατασκευαστεί ένας ιός για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα είναι, σίγουρα, πολύ πιο φονικός απ’ τον covid-19! Όχι λοιπόν. Αυτός ο τσαχπίνης είναι έργο της μάνας φύσης· ξεκίνησε από λάθος μέρος (την κίνα…) και, όπως έχουν δηλώσει διάφοροι, «δεν είναι αυτός που περιμέναμε… θα έρθει άλλος».
Παρόλη την αθωώτητά του στο συγκεκριμένο θέμα ο κυρ Βασίλης έχει κανά δυο σοβαρά προβλήματα. Κατ’ αρχήν, σαν ομιλητής / προπαγανδιστής, είναι ελαφρά μόνο καλύτερος απ’ το ψόφιο κουνάβι, με ελαφρά μόνο πλουσιότερο λεξιλόγιο. Δεν το έχει ο άνθρωπος – μόνο αν είσαι θαυμαστής του μπορείς να ακούσεις τις βλακώδεις κοινοτοπίες του! Αν δεν ήξερε κάποιος περί ποίου πρόκειται θα έλεγε στη δεύτερη φράση του «καλά, ποιός κόπανος είναι;» Πράγμα που δεν θα ήταν πρόβλημα αν παρέμενε ο ιδιοκτήτης της microsoft (στον τομέα αυτό το λέγειν δεν είναι απαραίτητα πλούσιο)· είναι όμως σοβαρό πρόβλημα για κάποιον που είναι «ο πιο powerfull γιατρός στον κόσμο» (και εντελώς ανίδεος από ιατρική…)· μια βιτρίνα δηλαδή δεκάδων άλλων εταιρειών, φαρμακευτικών, ασφαλιστικών, νέων τεχνολογιών, που προτιμούν να μην φαίνονται. Με άλλα λόγια: δεν πείθει, και κάθε φορά που μιλάει για το φιλανθρωπικό του έργο, κάμποσες χιλιάδες επιπλέον καταλαβαίνουν ότι άλλα έχει στο μυαλό του…
Το άλλο πρόβλημα του κυρ Βασίλη είναι πως δεν μπορεί, κι ούτε θα μπορέσει ποτέ να εξηγήσει τι καλό για τον καθένα έχει το (ατομικό) ψηφιακό φακέλωμα υγείας, το οποίο προωθεί με τόσο πάθος. Αν όχι όλες, η ασταμάτητη μηχανή έχει παρακολουθήσει με προσοχή τις περισσότερες απ’ τις συνεντεύξεις του στην covid-19 φάση του παγκόσμιου καπιταλισμού, καθώς και κάποιες παλιότερες. Πουθενά δεν υπεραμύνεται του project παγκόσμιου ψηφιακού φακελώματος υγείας ID2020 (ή, του χρόνου, ID2021…), ούτε ασχολείται να πείσει για τα καλά του quantum dot, που επίσης προωθεί με πάθος, σε άμεσο συνδυασμό με τους εμβολιασμούς.
Η ασταμάτητη μηχανή έχει παρακολουθήσει διάφορους cyberpunk τύπους να υπερασπίζονται σχεδόν μανιακά πολύ πιο ασήμαντα βήματα προς την singularity και τον post human κόσμο. Ο κυρ Βασίλης όμως δεν είναι cyberpunk. Μοιάζει 110% με τους σοφούς της «σχολής του Σικάγο», που έψαχναν να εφαρμόσουν τα δικά τους γιατρικά στα ‘70s… και – καθόλου τυχαία – βρήκαν πρόθυμη να τους εξυπηρετήσει μια απ’ τις πιο αιματοβαμένες χούντες στην ιστορία της ανθρωπότητας (γενικά) και της λατινικής αμερικής (ειδικά): την χούντα του Pinochet στη χιλή. Έτσι και ο κυρ Βασίλης, μέσω το παραμάγαζού του που λέγεται «παγκόσμιος οργανισμός υγείας», ψάχνει να ξεκινήσει το ψηφιακό φακέλλωμα στη ζούλα, σε περιοχές του πλανήτη όπου αν ο κόσμος αντιδράσει θα τον περιμένει ο στρατός. Και ως τότε παραμένει σεμνός και σιωπηλός…
Με τούτα και με τ’ άλλα ο καϋμένος ο κυρ Βασίλης χάνει διαρκώς «επιρροή» στο αμέρικα και όχι μόνο. Και νοιώθει «θύμα». Τόσα δισεκατομύρια και να κινδυνεύεις να αποτύχεις; Πόρκα μιζέρια!!!
(φωτογραφία: Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πορωμένος χριστιανός και να βλέπει το «χάραγμα του αντίχριστου» για να ανατριχιάσει με τις τεχνολογίες ενσωμάτωσης του ψηφιακού φακελώματος – σ’ αυτή τη φάση για «λόγους υγείας» – που είναι ήδη διαθέσιμες. Το Μ.Ι.Τ. περηφανεύεται για το quantum dot από πέρυσι… Ωστόσο θα βρει κανείς και πάλι τον κυρ Βασίλη να έχει προωθήσει, μέσω π.ο.υ. μια συμφωνία εφαρμογής του, με το κράτος του μπαγκλαντές. Δεν ξέρουμε αν οι υπήκοοι εκεί θα δεχτούν αυτό το «πείραμα»· έχουμε τις σοβαρές αμφιβολίες μας.
Το θέμα είναι ότι η συνεχιζόμενη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία έχει κάνει αρκετά βήματα υπέρ του ψηφιακού φακελώματος, που μπορεί σ’ αυτή τη φάση, προσωρινά, να μην πάρει την μορφή του quantum dot, είναι όμως σχεδόν βέβαιο πως θα έχει την μορφή της «ψηφιακής κάρτας υγείας». Ενώ οι χειρουργικές μάσκες είναι τυραννικές, πρωτόγονες, και δεν αποφέρουν κανένα άμεσο όφελος στον καπιταλισμό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η «ψηφιακή κάρτα υγείας» που θα πιστοποιεί τον «εμβολιασμό» (και προοπτικά πολύ περισσότερα) έχει πολλά που ταιριάζουν στο καινούργιο καθεστώς εκμετάλλευσης και επιτήρησης· και θα «απελευθερώσει» απ’ την τυραννία του σημαδέματος (της εξαφάνισης) του προσώπου, που είναι η μάσκα… Και, φυσικά, στον δυτικό κόσμο, μπορεί να σερβιριστεί κατ’ αρχήν σαν «εθελοντική επιλογή» – αλλά με σαφή κίνητρα. Αν έχεις την «ψηφιακή κάρτα υγείας» που θα πιστοποιεί ότι δεν είσαι «φορέας» (δηλαδή μολυσματικός) θα μπορείς να μπαίνεις στα γήπεδα, στις συναυλίες, ή να ταξιδεύεις αεροπορικά… Αν δεν την έχεις επειδή την θεωρείς φακέλωμα (αυτό που είναι δηλαδή…) ε, τότε θα σου απαγορεύεται η παρουσία σε διάφορους δημόσιους χώρους… Τόσο απλά…
Αυτά ΔΕΝ είναι «θεωρίες συνωμοσίας»!! Μεθοδεύονται πολύ πριν εμφανιστεί ο covid-19· πολύ πριν αρπάξουν την ευκαιρία και τον μετατρέψουν τα αφεντικά σε πολιορκητικό κριό…)
Σάββατο 25 Ιούλη. Φυσικά, όποιος παρουσιάσει τον κυρ Βασίλη σαν «συνωμότη» είναι απλά ηλίθιος. Ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων δρα ανοικτά, δημόσια, και δεν νοιώθει καμμία ανάγκη να κρυφτεί.
Χωρίς ιδιαίτερο κόπο μπορεί κάποιος να βρει ιντερνετικά τι πράγμα είναι η «φιλανθρωπική ναυαρχίδα» του κυρ Βασίλη, το Bill & Melinda Gates Foundation. Παρά τις απλόχερες χρηματοδοτήσεις και δωρεές για τις οποίες κλαψουρίζει ο κυρ Βασίλης, το Ίδρυμα έχει μεγάλα κέρδη· πράγμα που είναι το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από αγαθοεργούς.
Στο Sarajevo 148a, τον περασμένο Απρίλη (: η βιοπολιτική της επιδημίας, δεύτερο μέρος) μεταξύ άλλων γράφαμε:
…Φέρεται σαν “ανθρωπιστικό ίδρυμα” που ιδρύθηκε το 2000 απ’ το αφεντικό της microsoft. Αν το ψάξει όμως κάποιος λίγο καλύτερα πρόκειται για επιχείρηση, κανονική επιχείρηση, ας την πούμε για χάρη γούστου “ανθρωπιστική επιχείρηση”, πιο σωστά “εταιρεία χαρτοφυλακίου με κουκούλα ανθρωπισμού”. Το ίδρυμα έχει μετοχές σε 18 μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους επιχειρήσεων (πέραν της microsoft), δηλαδή:
– στην θυγατρική franchise της McDonald’s (Arcos Dorados Holdings) που ελέγχει όλα τα McDonald’s στη λατινική αμερική,
– στην AutoNation (μια μεγάλη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων στις ηπα),
– στον όμιλο Berkshire Hathaway (του Baffet) που ελέγχει την ιδιοκτησία δεκάδων εταιρειών, από την duracell μέχρι εταιρείες ρούχων, διαμαντιών και αεροπλάνων, ενώ έχει καλά μερίδια σε αμερικανικές τράπεζες και στην coca cola,
– στην Canadian National Railway, μια ιδιωτική εταιρεία τραίνων ψυγείων,
– στην Caterpillar,
– στην FedEx,
– στην UPS,
– στην αμερικανική Crown Castle (μεγαλη εταιρεία εγκατάστασης και διαχείρισης κεραιών κινητής τηλεφωνίας),
– στην επίσης αμερικανική Ecolab (εταιρεία εμπορίου νερού και άλλων υγιεινών εμπορευμάτων σ’ όλο τον κόσμο),
– στην Televisa (τον μεγαλύτερο ισπανόφωνο όμιλο μήντια στον κόσμο, με έδρα το μεξικό),
– στην πολυεθνική εταιρεία επικοινωνιών Liberty Global και στην λατινοαμερικάνικη θυαγατρική της,
– στην γνωστή Walmart,
– στον όμιλο Walgreens Boots Alliance, που ελέγχει δύο μεγάλες αλυσίδες φαρμακείων στις ηπα και την αγγλία, καθώς και φαρμακοβιομηχανίες, και άλλου είδους επιχειρήσεις,
– και στην Waste Management, μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία διαχείρισης σκουπιδιών.
Με τέτοιο «βαρύ» περιουσιολόγιο – κι αυτό αφορά μόνο το συγκεκριμένο «ίδρυμα», όχι άλλα παρόμοια που εμφανίζονται σαν θυγατρικές του – το μόνο που πρέπει να σκεφτεί κανείς είναι ότι ο κυρ Βασίλης είναι απλά μια (ανθρώπινη) έκφραση, κάτι σαν «εκπρόσωπος τύπου», του ενδιαφέροντος / συμφέροντος που έχει πια για την υγεία του καθενός μας ο «συλλογικός καπιταλισμός» – ο καπιταλισμός και τα αφεντικά του σαν όλον!
Έχουμε κι εμείς λόγο να καταγγείλουμε την βλακεία που διακινείται με την ταχύτητα του φωτός στον κυβερνοχώρο, μέσω social media, αλλά είναι ο ακριβώς αντίθετος απ’ το κλαψούρισμα του κυρ Βασίλη: προσωποποιώντας την διαχείριση του covid-19, δαιμονοποιώντας τον σαν τον «κακό», διαστρέφεται με τρομακτικές συνέπειες η καπιταλιστική πραγματικότητα, την στιγμή που έχει ξεκινήσει την 4η βιομηχανική επανάστασή της!
Ποτέ τέτοιας κλίμακας, έντασης και έκτασης αναδιαρθρώσεις δεν ήταν έργο ενός μόνο ανθρώπου. Μπορούμε να μιλάμε για «φορντισμό» και «ταιηλορισμό» όταν αναφερόμαστε στην 2η βιομηχανική επανάσταση, αλλά αυτό είναι χρήσιμο μόνο για να ερευνήσει κανείς τις συγκεκριμένες συνεισφορές μέσα στο γενικό κοινωνικό, πολιτικό, και ιδεολογικό περιβάλλον τους! Αν αυτό δεν είναι το κύριο ενδιαφέρον της κριτικής ανάλυσης, τότε τόσο ο μηχανικός Taylor όσο και ο αυτοκινητοβιομήχανος Ford μοιάζουν σα να έπεσαν απ’ τον ουρανό…
Θα ήταν πολύ απλό αν αυτή η θηριώδης τρομοεκστρατεία και οι σκοποί της που βρίσκονται πάντα σε εξέλιξη άρχιζαν και τέλειωναν στον Gates! Αλλά όχι… Κι ούτε ο ίδιος είναι κάτι σπουδαίο. (Το τι μεθόδους χρησιμοποίησε για να κάνει εμπορικά κυρίαρχο ένα τόσο κακό (επί χρόνια) λειτουργικό σαν τα windows το ξέρουν όσοι κατέχουν καλά την ιστορία της 3ης βιομηχανικής επανάστασης…)
Διαχειρίζεται ωστόσο τα λεφτά (και τους στόχους) πολύ περισσότερων…. Και, φυσικά, υπάρχουν αρκετές ακόμα συμμορίες αφεντικών, με μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες στη σύνθεσή τους, που έχουν τους ίδιους σκοπούς.
Παρασκευή 24 Ιούλη. Το στρώσιμο των τελευταίων χιλιομέτρων του αγωγού nordstream 2, που θα παροχετεύει ρωσικό φυσικό αέριο στη γερμανία και μέσω αυτής στην κεντρική ευρώπη, έχει ξεκινήσει – από 2 ρωσικά πλοία αυτή τη φορά. Αλλά στην Ουάσιγκτον συνεχίζουν να ξύνουν τα νύχια τους για καυγά· τόσο για τον nordstream 2 όσο και για τον turkstream 2.
Πριν 4 ημέρες μπήκε στα νομοθετικά σώματα του ψοφιοκουναβιστάν προς διακομματική έγκριση ένας καινούργιος γύρος «κυρώσεων» κατά της κατασκευής του αγωγού. Αυτή τη φορά η γκάμα των στόχων έχει μεγαλώσει. Αφού ο κατασκευαστής είναι ρωσική εταιρεία (που δεν θα ιδρώσει το αυτί της…) στη λίστα έχουν προστεθεί και οι εταιρείες ή τα φυσικά άτομα που παρέχουν πιστοποιητικά, ασφάλιση και λιμενικές διευκολύνσεις στα ρωσικά πλοία…
Ο Frank Kracht, για παράδειγμα, δήμαρχος της μικρής γερμανικής πόλης Sassnitz στο λιμάνι της οποίας δένουν τα ρωσικά πλοία (για να φορτώσουν σωλήνες), θα φάει την τιμωρία του πανηγυρικά. Αναδεικνύεται πλέον σε όλο της το μεγαλείο η γελοιότητα του αδιέξοδου του οικονομικού πολέμου με τον οποίο το ψοφιοκουναβιστάν προσπαθεί να κρατήσει την παγκόσμια ηγεμονία του.
Σε λίγο θα φάει τιμωρίες και το μπακάλικο της Sassnitz απ’ όπου ψωνίζουν οι ρώσοι ναυτικοί και τεχνικοί, το καφενείο που πίνουν μπύρες, κι όποιος τους χαιρετάει στο δρόμο… Aαα: κι αυτή η γιαγιά που έβγαλε τον σκύλο της Ivan μη νομίζει ότι θα την γλυτώσει!
(φωτογραφία: Φόρτωση σωλήνων του nordstream 2 στο λιμάνι της Sassnitz).
Παρασκευή 24 Ιούλη. … Η Αλεξανδρούπολη, όπως και ο Έβρος όλος, βιώνει απο χθες – με ψυχραιμία σε ό,τι αφορά την ένταση με τους απέναντι – την αμερικανονατοϊκή κινητικότητα γύρω από τη μεταφορά εξοπλισμού αλλά και ανθρώπινου δυναμικού προς τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας (Ρουμανία), για τη μεγάλη στρατιωτική άσκηση «Atlantic Resolve» της Βορειοατλαντικης Συμμαχίας.
Πλέον είναι σαφές ότι η Αλεξανδρούπολη με το λιμάνι της και ο ακριτικός νομός με το οδικό και σιδηροδρομικό του δίκτυο καταχωρίζονται στους στρατιωτικούς χάρτες της Δύσης ως υψίστης σημασίας δίαυλος για την μεταφορά στρατευμάτων και οπλισμού προς και από τη Μαύρη Θάλασσα…
Θριαμβολογεί στην χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή» ο πατριώτης δημοσιογράφος: η Αλεξανδρούπολη και ο νομός Έβρου συνολικά έγιναν αμερικανική βάση – ωσαννά εν τοις υψίστοις!
Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα ζητηματάκια, που καλύτερα να μην τα πολυξέρουν οι αφελείς πατριώτες υπήκοοι. Σοβαρά ζητηματάκια.
Α) Η (ετήσια) άσκηση «atlantic resolve» είναι επίσημα και δηλωμένα αντιρωσική. Όπως και όλες οι υπόλοιπες στρατιωτικές / νατοϊκές ασκήσεις που γίνονται κατά καιρούς σ’ όλη την ανατολική ευρώπη, μπροστά στα ρωσικά σύνορα…
Β) Στη ρουμανική επικράτεια ο αμερικανικός στρατός έχει βάσεις. Όχι μόνο χερσαίες ή/και αεροπορικές, αλλά και ναυτική, στην Κοστάντζα. Στη Μαύρη Θάλασσα.
Γ) Το ρουμανικό καθεστώς είναι αυτήν την περίοδο το πιο «φιλοαμερικανικό» στα βαλκάνια, μετά το ελληνικό φυσικά… Πρόσφατα έκλεισε deal για αγορά διάφορων αμερικανικών όπλων, αξίας 1,5 δις.
Δ) Η Αλεξανδρούπολη και ο νομός Έβρου συνολικά βρίσκονται κοντά, επικίνδυνα κοντά στα Δαρδανέλια. Που είναι η θαλάσσια είσοδος και έξοδος στη Μαύρη Θάλασσα.
Ε) Δυτικά αυτής της ευρείας αμερικανικής βάσης βρίσκεται η τουρκική Θράκη, η Edirne, η Istanbul…
ΣΤ) Η Μόσχα και η Άγκυρα είναι «σύμμαχοι in arms» στην ανακατανομή των ζωνών επιρροής στη μέση Ανατολή, την βόρεια Αφρική και την ανατολική Μεσόγειο. Είναι σύμμαχοι, επίσης, στο «πριόνισμα» και στη μείωση (έως εξαφάνιση) της αμερικανικής, της αγγλικής και της γαλλικής επιρροής στις ίδιες περιοχές. Οποιοσδήποτε ενισχύει, υπηρετεί ή συνεργάζεται στην αυξανόμενη αμερικανική παρουσία σ’ όλη αυτήν την περιοχή, είναι da facto εν δυνάμει στόχος· αν και όταν τα πράγματα αγριέψουν…
Με απλά λόγια: αυτό για το οποίο κάθε γνήσιος πατριώτης θριαμβολογεί, η καινούργια αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη και στον Έβρο συνολικά, είναι μια σαφέστατα επιθετική επιλογή των ντόπιων αφεντικών (και, οπωσδήποτε, του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», των εφοπλιστών) εναντίον του ευρασιατικού project, δηλαδή σε πρώτο πλάνο της Μόσχας και της Άγκυρας, και στη συνέχεια των υπόλοιπων εταίρων αυτού του project, ως το μακρινό Πεκίνο.