Year: 2020

Μάλι

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Άλλο η λευκορωσία και άλλο το μάλι. Αν στην πρώτη γίνονται διαδηλώσεις ζητώντας την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, διαδηλώσεις που αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή, τότε κάθε αξιοπρεπής «λευκός άνθρωπος» πρέπει να καταγγείλει – και να επιβάλει τιμωρίες. Αν στο μάλι γίνονται επί μήνες μαζικές διαδηλώσεις με το ίδιο αίτημα, την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, του διεφθαρμένου πρωθυπουργού και της διεφθαρμένης κυβέρνησης, κι αν οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με εξίσου βίαιο, φονικό τρόπο, τότε αυτό δεν είναι θέμα. Στο κάτω κάτω το μάλι είναι έδρα της ανανεωμένης γαλλικής (αντιτρομοκρατικής…) αποικιοκρατίας στο Sahel· και η ευρωπαϊκή ένωση «στηρίζει». Τουλάχιστον επίσημα.

Απ’ τον περασμένο Ιούνη το «κίνημα της 5 Ιούνη» στο μάλι (εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν οι οργανωμένες αντιδράσεις) διαδηλώνει ζητώντας την παραίτηση του προέδρου Ibrahim Boubacar Keita. Στις 11 και 12 Ιούλη οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Bamako πνίγηκαν στο αίμα, αφού η στρατοαστυνομία σκότωσε τουλάχιστον 11 άτομα – και τραυμάτισε άλλα 120. Μεταξύ άλλων οι διαδηλωτές αμφισβητούν τα αποτελέσματα των εκλογών τον περασμένο Μάρτη, που έγιναν εν μέσω απαγωγών διάφορων διαφωνούντων με το γκουβέρνο.

Αλλά αυτό το γκουβέρνο έχει ένα χάρισμα. Είναι φιλογαλλικό. Είναι τόσο φιλογαλλικό ώστε απέρριψε την συμφωνία ειρήνευσης που είχε επιτευχθεί το 2015 με τους ένοπλους ισλαμιστές και τους Tuareg του βορρά. Αν την δεχόταν τι ρόλο ειρηνοποιού θα έβρισκε ο γαλλικός στρατός (με τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανόμενου του γερμανικού), ε;

Με τέτοιες πλάτες αυτό που σερβίρεται στους ηλίθιους πρωτοκοσμικούς σαν «αντιτρομοκρατικη εκστρατεία» είναι μια τυπική ιμπεριαλιστική ιστορία, που περιλαμβάνει όχι μόνο στρατιωτική εγκατάσταση πρωτοκοσμικών (τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πολύ χοντρά, οι πρώτες ύλες στην υποσαχάρια αφρική είναι στρατηγικές και πολύτιμες!) αλλά και ένα φιλικό καθεστώς. Που συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς: σαν ημιδικτατορία.

Κουρντίζοντας το ελατήριο, αυτό μπορεί να σπάσει· και να εκσφενδονιστεί στο μάτι εκείνου που το κουρντίζει. Κάπως έτσι χτες, εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων στο Bamako, ένα μέρος του στρατού στασίασε και έδεσε τον πρόεδρο Keita, τον πρωθ. Maiga, και κάμποσους υπουργούς και λοιπούς αξιωματούχους του μάλι. Εννοείται πως ακαριαία όλος ο πολιτισμένος (: δυτικός…) κόσμος καταδίκασε αμέσως τους στασιαστές, ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των μαριονετών· πασπαλίζοντας τις δημοκρατικές του ευαισθησίες με λίγη σκόνη «διαλόγου». Ο βασιλιάς Macron, άμεσα θιγμένος, πέρα απ’ τις καταγγελίες, τηλεφώνησε αμέσως στις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των γειτονικών κρατών (νίγηρα, σενεγάλης, ακτής του ελεφαντοστού): ίσως χρειαστεί την στρατιωτική τους βοήθεια, για μια εισβολή / αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στο μάλι…

Τι να πρωτοκάνει πια ένας βασιλιάς;

Η δίαιτα του ψαριού

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Η λωρίδα της Γάζας δεν είναι αποκλεισμένη μόνο απ’ την στεριά. Είναι και απ’ την θάλασσα. Για το καλό της «παγκόσμιας ειρήνης» ο ισραηλινός στρατός ελέγχει την θάλασσα μπροστά απ’ την λωρίδα, και απαγορεύει τους παλαιστίνιους ψαράδες να ανοίγονται. Όποιος παρακούσει τρώει είτε σφαίρες είτε νερό με πίεση.

Αυτά ως προχτές. Από τις 16 Αυγούστου απαγορεύει απόλυτα το ψάρεμα – αυτό σημαίνει ότι το ισραηλινό ναυτικό θα περιπολεί πολύ κοντά στην ακτή. Είναι «τιμωρία» για κάποιες ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν κατά των εποίκων (φασισταριό ολκής!) στη Sderot· αλλά και για τις «ιπτάμενες μολότοφ» (μπαλόνια με εμπρηστικό μηχανισμό να κρέμεται) που συνεχίζουν να φτιάχνουν οι παλαιστίνιοι νεολαίοι. Αυτό λέγεται «συλλογική ευθύνη» και είναι ναζιστικής προέλευσης. Αλλά δεν πρέπει να λέμε ότι το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει ναζιστικές πρακτικές, γιατί θυμώνει… (Θυμώνουν και οι τσατσορούφιανοι του ελληνικού κράτους – σύμμαχοι γαρ…)

Υπάρχουν 4.000 ψαράδες στη λωρίδα της Γάζας. Το 95% απ’ αυτούς ζει σε μεγάλη φτώχια, και στηρίζουν την επιβίωσή τους (όπως και όλοι στη λωρίδα) στην ανθρωπιστική βοήθεια του οηε. Τώρα θα κάνουν ακόμα πιο «αυστηρή διάιτα»: έτσι ονομάζουν στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ την καταδίκη χιλιάδων αιχμάλωτων παλαιστίνιων σε υποσιτισμό…

Οι περσόνες

Τρίτη 18 Αυγούστου. Και να μην το είχαμε σκεφτεί (που αποκλείεται, ειδικά για όποιον μελετήσει προσεκτικά το Event 201) το είπε ένας απ’ τους πιο αρμόδιους. Ο δόκτορας Fauci, ο αμερικάνος αρχι-ιερέας (με πολύ πιο οργανικές σχέσεις με τις αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες σε σχέση με τον έλληνα). Την Τρίτη 11 Αυγούστου (έφαγες την πτωμαΐνη σου;) γράφαμε μεταξύ άλλων::

…Κατά τον δόκτορα, για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα της κοινωνικής άρνησης, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν περσόνες «αναγνωρίσιμες» απ’ τις κοινωνίες, με τις οποίες αυτές να ταυτίζονται: γνωστοί αθλητές, διάφοροι «ήρωες»… influencers εν πάσει περιπτώσει. (Δεν είπε για λεφτά, αλλά αυτά είναι αυτονόητα)…

Ο διεθνούς φήμης τενίστας, που έκανε για ένα μικρό διάστημα το τένις «εθνικό σπορ» και «σέξι» για τους έλληνες, μίλησε, με ένα πολύ φτηνής παραγωγής (είναι αλήθεια) video, που άνετα θα μπορούσε να διαφημίζει αχινόσουπα ή βατραχοπόδαρα… Και ζήτησε απ’ το κοινό του «να αγκαλιάσει τα μέτρα προστασίας και την υπευθυνότητα σε κάθε βήμα». (Βρείτε το μόνοι / ες σας – αποκλείεται να αναπαράγουμε τέτοια ηθικοπλαστική κακογουστιά!)

Κατ’ αρχήν μισό σχόλιο για την φτήνεια της παραγωγής του «μηνύματος στη νεολαία» του κυρ Στέφανου. Η ασταμάτητη μηχανή εκτιμά ότι αν γινόταν μια μικρή λαθροχειρία στον ήχο και στο κορίτσια στον ήλιο ο Βόγλης κυνηγούσε την Λόμπεργκ φωνάζοντας «στάσου, μάσκα, στάσου, στάσου, μην τρέχεις!!…. στάσου, σούπεσε και το αντισηπτικό!» θα υπήρχε μεγαλύτερη επιτυχία – σαν επικοινωνιακό event. Θα μπορούσε, μάλιστα, να γίνει και μια βελτιωμένη version αργότερα, «στάσου, εμβόλιο, στάσου, στάσου, μην τρέχεις!… στάσου, σούπεσε και το wearable!»· για να γελάσει κάθε πικραμένος.

Κατά δεύτερον, και με όλο τον σεβασμό στην προσωπικότητα και στην αθλητική αξία του τενίστα: με την περιουσία που έχει δημιουργήσει ήδη, τα κηρύγματά του έχουν ελπίδα να πιάσουν μόνο σε εντελώς φυτά – του – θεάματος (που ίσως να μην είναι λίγα). Απ’ αυτήν την άποψη καλό θα ήταν ο καθένας στη θέση του να σκέφτεται αν η αμοιβή αξίζει (γιατί σαφέστατα υπάρχει χρηματική αμοιβή, ας μην το συζητάμε) το να γίνει κηπουρός της μέσης διανοητικής χλωροφύλλης…

Τρίτο και τελευταίο. Η ασταμάτητη μηχανή θυμάται με συγκίνηση το υποτιθέμενο enfant terrible του ΜΙΤ, εκείνον τον πατριώτη καθηγητή υπολογιστών του τμήματος τεχνητής νοημοσύνης του εν λόγω ιδρύματος, που νωρίς νωρίς, αφού ξεκαθάρισε «εγώ δεν είμαι γιατρός» έκανε μια χρήσιμη διάλεξη στους πανέλληνες, με επιχείρημα τα σπυριά ρυζιού και τον διπλασιασμό τους… Για να τους πει ότι θα πεθάνουν όλοι – εκτός αν οχυρωθούν στα σπίτια τους βάζοντας σακιά με άμμο «στα παράθυρα και στις σκεπές»…

Ναι! Ο λαός απαιτεί ρύζι και θεάματα, ηλεκτρονικά μοντέλα και θάνατο – σ’ ένα video της προκοπής!

The covid nuclear option!

Τρίτη 18 Αυγούστου. Μπορούν να ρίξουν από τώρα πετσέτα. Δεν υπάρχει λόγος για αντιπαράθεση – αυτοί έχουν νικήσει. Ή έχουν τον τρόπο για να δείξουν ότι η δύση έχασε!

Είναι βέβαια εικόνες – που θα μπορούσαν να είναι παλιές. Όλοι όμως λένε ότι είναι τωρινές… Ισχύει; Έχουμε πάντα τις επιφυλάξεις μας. Θα το διασκεδάσουμε ωστόσο σήμερα λέγοντας «γιατί όχι;»

Στη Wuhan, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε σύμφωνα με τις επίσημες εκδοχές η γκράντ τουρνέ του τσαχπίνη covid-19 για την εξόντωση της ανθρωπότητας, εκεί που οι άνθρωποι πέθαιναν κατά χιλιάδες (και το αποτρόπαιο καθεστώς έκρυβε τα πτώματα, όπως είπαν αργότερα ότι γινόταν κι αλλού…), εκεί που δούλεψε το παράδειγμα της γενικευμένης επιτήρησης που τόσο έχουν αγαπήσει και στη δύση, εκεί λοιπόν πριν 3 ημέρες, στις 15 Αυγούστου, έγινε ένα μεγάλο techno pool party… Όχι «συνωστισμός», όχι «ο ένας πάνω στον άλλον»!… Κι αν δείτε έστω και μισόν ή μισή να έχει κουκουλωμένη φάτσα…

Πρόκειται για σατανικό σχέδιο των βασικών μελών του ευρασιατικού project να σπάσουν το ηθικό και να εξουθενώσουν την υπεροπτική και ανασφαλή δύση!!! Την μία βγαίνει όλο καμάρι η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) και λέει «έλα μωρέ με το εμβόλιο, σιγά το θέμα, τόχουμε, τόκανε και η κόρη μου»!!… Την άλλη βγαίνει το κομμουνιστικό κόμμα κίνας και οργανώνει τρελό πάρτυ στη Wuhan, «απ’ τα παλιά»!! Σα να λένε εμείς δεν έχουμε πρόβλημα… εσείς έχετε!

Ούτε 8 μήνες δεν έχουν περάσει καλά καλά, κι αυτοί εκειπέρα στη Wuhan ξεσαλώνουν (πάντα κάτω απ’ το άγρυπνο μάτι του κράτους)!!! Ο κινέζικος καπιταλισμός δεν πουλάει απλά “την χαρά της ζωής”! Πουλάει μέχρι και “ανάσταση νεκρών”!!! Ενώ εδώ; Παραινέσεις, νουθεσίες, απαγορεύσεις, πρόστιμα, κηρύγματα υπευθυνότητας, κρατάτε τις αποστάσεις, μην φρενάρετε απότομα, μην πηγαίνετε κατευθείαν στις εκκλησίες  ξενύχτηδες απ’ τα πανηγύρια, κάντε ααααααα! να δούμε τα λαιμά σας αν πρόκειται να πάτε για δουλειά… – ότι κατέβει στην κούτρα των αρχόντων και των ειδικών τους…

Φθόνος! Ζήλεια!! Καμμιά ελπίδα για τους αυτο-κατεστραμμένους!!!

Λιβύη

Τρίτη 18 Αυγούστου. Δεν φτάνει που αυτοί οι ανθέλληνες γερμανοί («Να αγιάσει το ψόφιο κουνάβι που τους βάζει τιμωρίες! Μη σώσουνε και φτιάξουνε ποτέ τον nord stream 2!!!») αρνούνται να καταλάβουν ότι η «αοζ Καστελορίζου» φτάνει μέχρι το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας…. Δεν φτάνει που τα έχουν κάνει πλακάκια με τον εθνικό εχθρό και θέλουν να αναγκάσουν το ρημαδογκουβέρνο να του παραχωρήσει δικαιώματα που οι έλληνες έχουν απ’ την πρώτη ημέρα (day one) της δημιουργίας του κόσμου… Δεν φτάνουν όλα αυτά: τολμάνε να υποστηρίζουν και την καταραμένη (πλην διεθνώς αναγνωρισμένη) κυβέρνηση του Sarraj!!!

O γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas βρέθηκε χτες στην Tripoli (αντί, ο αχαΐρευτος, να είναι πάνω σε μια ελληνική φρεγάδα…) Και πρότεινε την αποστρατιωτικοποίηση της Σύρτης… (Κάτι που το έχετε διαβάσει εδώ πριν μήνες…) Έκανε, όμως, και κάτι ακόμα χειρότερο, κάτι που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν θα του το συγχωρήσει ποτέ. «Συνέπεσε» στην Tripoli με τον τούρκο υπ.αμ. Akar, τον τούρκο αρχιστράτηγο Guler και τον καταριανό υπ.αμ. al Attiyah. «Συνέπεσε» – δεν συναντήθηκε επίσημα. Ανεπίσημα όμως; Για κανά καφέ, κανά φαγητό; Αλλοίμονo!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το θέμα δεν είναι ότι το Βερολίνο πρότεινε μια τέτοια «αποστρατιωτικοποίηση», που πρακτικά σημαίνει διάφορους διεθνείς στρατούς για να ελέγχουν την «αποστατιωτικοποίηση», δηλαδή και τουρκία, και ρωσία, και γαλλία, και ιταλία, και γερμανία, άντε και λίγο αγγλία… Το θέμα είναι ότι πριν καλά καλά τελειώσει την συνέντευξή του ο Maas, ο αγέλαστος σύμβουλος του Erdogan Ibrahim Kalin βγήκε και δήλωσε ότι «στα βασικά αυτής της πρότασης συμφωνούμε»!… Λες και είχε επικοινωνία με τον Akar και τον Guler, στην Tripoli! Λες και έπρεπε να πει απ’ την Άγκυρα, για το ξεκάρφωμα, αυτά που είχαν συζητηθεί («γερμανο – λιβυο – τουρκο – καταριανά») στην Tripoli!! (Ίσως, ίσως λέμε, να υπάρχει μια βιάση στο να απελευθερωθούν πολιτικά και στρατιωτικά «κεφάλαια», δηλαδή «διπλωματικά» μεροκάματα, απ’ το λιβυκό πεδίο μάχης… επειδή μπορεί να χρειαστούν αλλού… Ωστόσο ως τώρα αυτά γίνονται αργά αργά…)

Α πα πα! Εδώ και εβδομάδες τόσο η Άγκυρα όσο και η Μόσχα «φορτώνουν» την δυτική και την ανατολική λιβύη με διάφορα είδη όπλων (μαζί με τους χειριστές τους). Ο όποιος ανόητος θα νόμιζε ότι ετοιμάζονται να πολεμήσουν μεταξύ τους – καμμία σχέση! Εκείνο που κάνουν είναι να κατοχυρώνουν την μεταξύ τους μοιρασιά επί της λιβυκής επικράτειας με τον πιο σίγουρο και αναμφισβήτητο τρόπο: τον στρατιωτικό. «Εδώ μόνο εμείς»! Η λιβύη έχει μοιραστεί από το «μπλοκ της Σύρτης», και το μόνο που εκκρεμεί είναι τα «σύνορα» – ή, πιο σωστά, η «τύχη» της Σύρτης και μιας στρατιωτικής βάσης νοτιότερα, που είναι «πάνω στα σύνορα». Την βάση θα την κρατήσει – όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα εξελίξεις – η Μόσχα· έτσι κι αλλιώς η Άγκυρα έχει ήδη τις δικές της, αεροπορικές και ναυτικές, δυτικότερα.

Η στρατιωτική («ειρηνευτική») «αποστρατιωτικοποίηση» της Σύρτης θα ήταν μια βολική εξέλιξη για όλους, αν πεισθεί ο βασιλιάς Macron (και πείσει και τον χουντοκαραβανά Sisi) ότι from nothing and completely… Με το ενάμισυ μάτι στη Βηρυτό ο βασιλιάς Macron ίσως δεχτεί μια τέτοια μοιρασιά (που θα του επιτρέψει να δώσει καμμιά άδεια στα πέρα – δώθε κύπρος – κρήτη πληρώματα των πολεμικών του…) Θα του είναι πιο εύκολο αν το Βερολίνο δεν διεκδικήσει κάτι απ’ αυτά που θεωρεί δικά του· ας τα λύσει με τη Μόσχα αυτά τα θέματα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το περίφημο (ή για τους ντόπιους εθνοφασίστες «περιβόητο») τουρκο-λιβυκό σύμφωνο χαίρει άκρας υγείας. Αλλά για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό ισχύει παραδοσιακά αυτό: αν δεν σου αρέσει η πραγματικότητα τόσο το χειρότερο για δαύτην…

 

Ένοπλοι υπνοβάτες

Τρίτη 18 Αυγούστου. … Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, στην τηλεδιάσκεψη της περασμένης Παρασκευής που έγινε πρωτίστως για τη Λευκορωσία ο Νίκος Δένδιας ζήτησε από το Ζοζέπ Μπορέλ τρία πράγματα προκειμένου να συμφωνήσει σε μια κοινή δήλωση (statement). Να εκφράζεται ικανοποίηση για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία. Να είναι σκληρότερη απ’ όσο σχεδιαζόταν η γλώσσα για την Τουρκία. Και να μην υπάρχει αναφορά στον ελληνοτουρκικό διάλογο.

Η Γερμανία, συνεπικουρούμενη από άλλες χώρες αρνήθηκε. Και οι λόγοι είναι προφανείς: έχει ενοχληθεί από το timing της υπογραφής της συμφωνίας με το Κάιρο και εξακολουθεί να επιδιώκει να καθίσουν στο τραπέζι Αθήνα και Άγκυρα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά κατ’ ανάγκη ότι η ελληνική κυβέρνηση έκανε λάθος που υπέγραψε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή τη συμφωνία. Έτσι θεώρησε ότι εξυπηρετείται καλύτερα το εθνικό συμφέρον. Η επιμονή της όμως να σύρει το Βερολίνο σε μια αυτοαναιρετική διατύπωση πρέπει να οφειλόταν είτε στην υπερτίμηση των δυνάμεών της είτε στον υπολογισμό ότι η «αντίσταση» στους Γερμανούς θα αποβεί χρήσιμη στο εσωτερικό μέτωπο.

Το αποτέλεσμα ήταν, αντί για statement που απαιτεί ομοφωνία, να εκδοθεί δελτίου Τύπου (press release). Πολιτικά, η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Η ουσία όμως είναι ότι σε αυτό το press release όχι μόνο δεν υπάρχει αναφορά στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αλλά τονίζεται τόσο η ανάγκη επανάληψης του διαλόγου (που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσει μετά τις 23 Αυγούστου), όσο και η υποστήριξη των υπουργών στις προσπάθειες του Μπορέλ να διευκολυνθεί η επαναπροσέγγιση με την Τουρκία.

Τίποτα από αυτά δεν έχει εξηγηθεί επισήμως στην κοινή γνώμη που, αφού παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα τις βόλτες του «Ορούτς Ρέις» στην «ελληνική υφαλοκρηπίδα», περίμενε για μέρες το μαγικό τηλεφώνημα της Μέρκελ και ένιωσε εθνική υπερηφάνεια με τον «εξευτελισμό» του «Κεμάλ Ρέις» από την ελληνική φρεγάτα, συμπέρανε τελικά ότι ο μόνος αληθινός σύμμαχός μας είναι ο Μακρόν, οι μόνοι ηγέτες που μας καταλαβαίνουν είναι ο Σίσι και ο Νετανιάχου, ενώ όλοι οι άλλοι παίζουν βρώμικα φιλοτουρκικά παιχνίδια.

Είναι κι αυτό μια ανάλυση της πραγματικότητας. Ή ενός παράλληλου σύμπαντος.

Τάδε έφη χτες στα καθεστωτικά «νέα» ο Μιχάλης Μητσός. Αναφέρεται σ’ αυτήν την θρυλική «τηλεδιάσκεψη» που κατά τους έμμισθους εντόπιους δημαγωγούς ήταν «μεγάλη ελληνική επιτυχία»: θα την φάτε εδώ ή να σας την τυλίξω για το σπίτι;

Δεν βγάζει πολιτικά συμπέρασματα ο αρθρογράφος – απλά περιγράφει μερικά «κρατικά μυστικά» που μόνο μυστικά δεν είναι για τους παρατηρητικούς…. Αν το επιχειρούσε θα παραδεχόταν ότι υπάρχουν συγκεκριμένα κίνητρα και για την ελληνική (ιμπεριαλιστική) πολιτική και για την συστηματική παραπληροφόρηση / εθνική αποβλάκωση στο εσωτερικό. Ούτε κατά λάθος γίνονται, ούτε από βαρεμάρα…

Χτες τελειώναμε την «ωραία Ελένη» γράφοντας:

… Κι αυτό είναι ένα ζήτημα απ’ την μεριά της τάξης μας και της ανταγωνιστικής, αντικαπιταλιστικής, αντικρατικής κριτικής: αν υπάρχει περίπτωση «πολεμικού ατυχήματος» αυτό δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο από εκείνους που έχουν εθνικιστικές φαντασιώσεις· κόντρα στην πραγματικότητα.

Απ’ τους εφαψίες, δηλαδή, που κάνουν «επακουμβήσεις»…

Ωστόσο το ζήτημα παραμένει ότι την πραγματικότητα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), ή ίσως έναν αντικατοπτρισμό που να πουλιέται για πραγματικότητα, την / τον κατασκευάζουν τελικά στα μέτρα τους και την / τον επιβάλλουν τα αφεντικά – όταν δεν βρίσκουν οργανωμένη αντίσταση.

(φωτογραφία: Όταν σου γλέφει η Ιστορία, από μακριά την χαιρετάς και από κοντά της λες….)

Once upon a time in the west

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Κάτι «παλιό» και πασίγνωστο, για τις ευχές της εβδομάδας. Οι Dire Straits live κάπου στη γερμανία, το 1979.

Το ίδιο τραγούδι, σαν all time classic πια, με τον ίδιο Mark Knopfler και χωρίς την υπόλοιπη μπάντα, 40 χρόνια μετά, το 2019 – αυτή τη φορά στην ισπανία.

Βλέπετε: ο καιρός περνάει, αλλά η μουσική μένει…

Η ωραία Ελένη…

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Θα ξεχαστεί θαμμένο κάτω απ’ τον βομβαρδισμό του εθνικο/ιμπεριαλιστικού λυρισμού και των «έχουμε το δίκιο με το μέρος μας» εντυπώσεων. Ποιά είναι η «ωραία Ελένη» του πολέμου που έχει ξεκινήσει το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια κατά του αιώνιου εχθρού; Είναι το θεώρημα ότι το Καστελόριζο έχει αοζ, και μάλιστα απεριόριστη, αχαλίνωτη – ενώ η τουρκική στεριανή επικράτεια, με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, έχει κάτι απολειφάδια· ότι περισσεύει απ’ την «αοζ του Καστελόριζου»…

Υπάρχει τέτοια αοζ; Όχι βέβαια! Πώς αποδεικνύεται αυτό; Από ανάλογες (ή σχετικά ανάλογες) αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης για παρόμοιες περιπτώσεις… Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια ότι υπάρχει τέτοια αοζ; Αν εξαιρέσει κανείς τους πορωμένους ντόπιους εθνοφασίστες είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ακόμα και στα ανώτατα κλιμάκια του ελληνικού κράτους υπάρχει έστω και μισός που κατ’ ιδίαν υποστηρίζει ότι υπάρχει τέτοια αοζ…

Γιατί το ελλαδιστάν παριστάνει ότι υπάρχει; Επειδή θεωρεί ότι κοντράροντας την Άγκυρα θα μαζέψει συμμάχους που επίσης κοντράρουν το τουρκικό καθεστώς… Πόσους έχει μαζέψει ως τώρα; Τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, τον χουντοκαραβανά Sisi, τον θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-στη-φυλακή Netanyahu και τους τοξικούς του Αμπού Ντάμπι και του Ριάντ. Πιστεύει κανένας από δαύτους ότι το ελλαδιστάν έχει δίκιο; Όχι – δεν είναι τόσο ηλίθιοι. Ο καθένας τους μοστράρεται πίσω απ’ το ελλαδιστάν για τους δικούς του λόγους. Ο βασιλιάς γαλλίας φοβάται την επιρροή των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στην βόρεια αφρική· ο χουντοκαραβανάς και οι τοξικοί των πετροδικτατοριών φοβούνται την επιρροή των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στους σουνίτες παγκόσμια· και ο υπόδικος πρωθ. του απαρχάιντ Τελ Αβίβ φοβάται την τουρκο-ιρανική υποστηρίξη (: «μπλοκ της Αστάνα») στη Χαμάς και στη Χεζμπ’ αλλάχ.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια οππορτουνιστική «συμμαχία», έναν ευκαιριακό συνασπισμό των πιο άθλιων καθεστώτων στην ανατολική ευρώπη (+ αραβική χερσόνησο) με τον βασιλιά Macron, έναν συνεταιρισμό από ύαινες που προσπαθούν να φρενάρουν τον τουρκικό στρατιωτικό, πολιτικό και ιδεολογικό ιμπεριαλισμό όπως αυτός ξεδιπλώνεται τα 4 τελευταία χρόνια, για να μην χάσουν τις εξουσίες και τα κεφάλια τους. Την «ωραία Ελένη» (την «αοζ Καστελορίζου») την αγνοούν οι πάντες· πιάνονται όμως απ’ τα μαλλιά της, τα μαλλιά που τους προσφέρει το ελλαδιστάν απ’ το 2015 και μετά, για να κρύψουν (απ’ τους υποτελείς του ο καθένας) τα πραγματικά κίνητρά του.

Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό το παραμύθι; Στην εποχή του ενσωματωμένου Θεάματος αυτό που πρέπει να υπολογίζει κανείς δεν είναι οι ρητορικές αλλά η τάση των συμφερόντων και της σύγκρουσής τους. Το ελλαδιστάν δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει μια «αοζ Καστελόριζου», είτε δια της βίας είτε μέσω κάποιας απόφασης της Χάγης! Η ελληνική ιμπεριαλιστική προσπάθεια έγκειται εδώ και χρόνια στο να ρυμουλκήσει κάποια «μεγάλη δύναμη» για να «κτυπήσει» την Άγκυρα. Η προσπάθεια να είναι το ψοφιοκουναβιστάν αυτή η «μεγάλη δύναμη» απέτυχε ως τώρα. Απ’ την άλλη μεριά ο βασιλιάς Macron δεν είναι «μεγάλη δύναμη» – είναι μια «μεσαία» τέτοια, ειδικά αν συγκριθεί τόσο με την Μόσχα όσο και με το Πεκίνο που διακριτικά (ή όχι και τόσο) εξυπηρετούνται απ’ τον ανανεωμένο τουρκικό ιμπεριαλισμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να παριστάνει «επί μακρόν» (φίνο λογοπαίγνιο, ε;) τον μπαμπούλα της ανατολικής Μεσογείου εξάπτωντας, για παράδειγμα, το ιταλικό κράτος (που έχει επίσης «ιστορικές βλέψεις» και εκεί…) ή υπονοώντας ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στην ρωσική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή…

Ο γεωπολιτικός προσοδισμός είναι πανούκλα. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο Ριάντ ή στο Άμπου Ντάμπι (για παράδειγμα) για να καταλάβει ότι η μόνη έξοδος απ’ αυτό το μοντέλο «αξιοποίησης της γεωγραφικής θέσης στον ενδοκαπιταλιστικό καταμερισμό εξουσίας» είναι η ριζική καταστροφή του! Απ’ αυτή την άποψη τα ντόπια αφεντικά, γαλουχημένα σε μια ιστορία σχεδόν 200 χρόνων γεωπολιτικού προσοδισμού, είναι αδύνατο να αλλάξουν πορεία και «λογική». Είναι ικανά να ελπίζουν ότι μια αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον θα κάνει τον αμερικανικό 6ο στόλο «προστάτη των ελληνικών συμφερόντων», δηλαδή της «ωραίας Ελένης» – ο χασάπης του Κιέβου Pyatt άνετα κουρντίζει τέτοιες ελπίδες.

Κι αυτό είναι ένα ζήτημα απ’ την μεριά της τάξης μας και της ανταγωνιστικής, αντικαπιταλιστικής, αντικρατικής κριτικής: αν υπάρχει περίπτωση «πολεμικού ατυχήματος» αυτό δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο από εκείνους που έχουν εθνικιστικές φαντασιώσεις· κόντρα στην πραγματικότητα.

Απ’ τους εφαψίες, δηλαδή, που κάνουν «επακουμβήσεις». Και καμαρώνουν…

Ο ωραίος Πομπηίας

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Αν δυσκολεύεσθε να τον αναγνωρίσετε, ναι, είναι αυτός! Πλέει μέσα στ’ άστρα, και είναι αυτός! Ο σύμμαχος, ο φίλος, ο αδελφός, που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας γονατιστός έτρεξε να συναντήσει στη Βιέννη, για να του κάνει τα παράπονά του για τον αιώνιο εχθρό.

Ε, λοιπόν, ο Πομπηίας, σαν εκπρόσωπος της παρακμιακής άλλοτε υπερδύναμης, εισέπραξε ένα ξεγυρισμένο «όχι» στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, όπου το ψοφιοκουναβιστάν προσπάθησε να παρατείνει το εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τεχεράνη, παραβιάζοντας τις πρόνοιες της συμφωνίας του 2015 (JCPOA), που προέβλεπαν ότι εφόσον το ιρανικό καθεστώς την εφαρμόζει η απαγόρευση πώλησης όπλων θα λήξει τον Οκτώβρη του 2020.

Την εκστρατεία για να βρει συμμάχους στο 15μελές (5 μέλη μόνιμα και 10 αιρετά) συμβούλιο ασφαλείας του οηε την ξεκίνησε ο Πομπηίας από πέρυσι. Ήθελε 9 ψηφουλάκια. Πόσα πήρε χτες; 2! (Ολογράφως: δύο!). Το δικό του και του άγιου Δομίνικου… Μόσχα και Πεκίνο ήταν καθαρά εναντίον, και τα υπόλοιπα 11 κράτη (συμπεριλαμβανόμενων της γαλλίας, της γερμανίας και της αγγλίας…) απείχαν…

Εννοείται ότι ο Πομπηίας θύμωσε. Και δεν ήταν ο μόνος σύμμαχος του ελλαδιστάν που το έπαθε αυτό. Θύμωσε και ο υπ.εξ. του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ Gabi Ashkenazi, που δήλωσε κάτι περί «αύξησης της αστάθειας στη μέση Ανατολή» (αν το ιράν αρχίσει να αγοράζει και όχι μόνο να φτιάχνει όπλα).

Πράγμα που είναι λογικό, εφόσον «αστάθεια» σημαίνει διακρατικός ανταγωνισμός, του οποίου ο ένας πόλος είναι ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Αμπού Ντάμπι – Ριάντ.

Μα τι κάνει αυτός ο παλιοMacron απέχοντας; Έχει πέσει στα νύχια του μπλοκ της Αστάνα; Διαπραγματεύεται την θέση του στο λίβανο; Το ελλαδιστάν δεν το σκέφτεται;

Ύμνος στην υπευθυνότητα! (ο επτάλογος της αρετής…)

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Αν με δείτε να φοράω μάσκα δημόσια και στα μαγαζιά, θέλω να το ξέρετε…

– Είμαι αρκετά μορφωμένος ώστε να ξέρω ότι θα μπορούσα να είμαι ασυμπτωματικός και να σου δίνω τον ιό.

– Όχι, δεν “ζω” με τον φόβο του ιού · θέλω απλώς να συμμετέχω στη λύση, όχι στο πρόβλημα.

– Δεν αισθάνομαι ότι η “κυβέρνηση με ελέγχει”. Νιώθω σαν ενήλικας που συμβάλλει στην ασφάλεια στην κοινωνία μας.

– Εάν όλοι μπορούσαμε να ζήσουμε έχοντας υπόψη τους άλλους στο μυαλό μας, όλος ο κόσμος θα ήταν ένα πολύ καλύτερο μέρος.

– Το να φοράς μάσκα δεν με κάνει αδύναμο, φοβισμένο, χαζό, ή ακόμη και “ελεγχόμενο”. Με κάνει να νοιάζομαι.

– Όταν σκέφτεσαι την εμφάνισή σου, τη δυσφορία ή τη γνώμη των άλλων για σένα, φαντάσου ένα αγαπημένο σου πρόσωπο – ένα παιδί, πατέρα, μητέρα, παππού, θεία, θείο ή ακόμα και έναν άγνωστο – τοποθετημένο σε αναπνευστήρα μόνος, χωρίς εσένα ή οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας επιτρέπεται στο κρεβάτι του · φαντάσου τα επίσης χωρίς αναπνευστήρα.

– Αναρωτηθείτε αν θα μπορούσατε να τους βοηθήσετε λίγο φορώντας μάσκα.

Αυτό είναι ένα σύντομο μανιφέστο κοινωνικής υπευθυνότητας που κυκλοφορεί στα αντιsocial media… και η ασταμάτητη μηχανή φωνάζει: «επιτέλους»!!! Που σημαίνει, στα σοβαρά: χαιρετίζει την υπευθυνότητα των μορφωμένων, ευαίσθητων ενήλικων! Μόνο που όποιος δηλώνει «υπεύθυνος» δεν πρέπει να κάνει παζάρια με την υπευθυνότητα!!! Αν κάνει τέτοια είναι απλά απατεώνας.

Για παράδειγμα «υπευθυνότητα» και «έγνοια για την κοινωνία» δεν μπορεί να σημαίνει μονοφωνία – κάθε αληθινά υπεύθυνος θα απέρριπτε ένα τέτοιο δικτατορικό ενδεχόμενο, μετά βδελυγμίας. Πας σε ένα γιατρό και σου κάνει την Α διάγνωση, πας σ’ έναν δεύτερο σου κάνει την Β, και κουράγιο να είχες να πάρεις σβάρνα πολλούς για να φτιάξεις συλλογή διαγνώσεων. Κανείς τους δεν θεωρείται ανεύθυνος: η υπευθυνότητα των μορφωμένων (που βγάζουν λεφτά απ’ αυτήν) είναι συχνά δηλητηριώδης – αλλά δεν αμφισβητείται…

Λογικό είναι, σα συνέπεια, ότι δεν είναι κάποιος «υπεύθυνος» όταν του λέει ο π.ο.υ. (και το κράτος του) «κάνε αυτό» ή «κάνε εκείνο» – και υπακούει! Δεν είναι αυτό το manual της λύσης – είναι μάλλον ο καταστατικός χάρτης του προβλήματος. Οι ίδιοι που έλεγαν ότι «οι μάσκες μπορεί να κάνουν κακό» τώρα λένε το ανάποδο, και σε έξι μήνες θα λένε το ανάποδο του ανάποδου. Αν η υπακοή ήταν το νόημα της υπευθυνότητας, τότε η κορυφή της υπευθυνότητας θα ήταν τα εξαρτημένα, «παβλωφικά» ανακλαστικά.

Πέρα απ’ τα υπόλοιπα, πάντως, εκείνο που θα έπρεπε να κάνει κάποιος αληθινά υπεύθυνος θα ήταν να αγωνιστεί για την απαγόρευση των προστίμων! Κι αυτό επειδή ο φόβος της χρηματικής ποινής κάνει τους «ανεύθυνους» να μασκαρεύονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά…) παριστάνοντας κι αυτοί τους «υπεύθυνους». Αυτό, προφανώς, δημιουργεί σύγχιση στις γραμμές της υπευθυνότητας, μιας και μετατρέπει αυτήν την τόσο βαθιά και υπαρξιακή στάση (που θα έκανε «όλο τον κόσμο ένα πολύ καλύτερο μέρος») σε ζήτημα δημόσιας τάξης και αστυνομίας – που κάνει όλο τον κόσμο ένα πολύ χειρότερο μέρος…

Χαιρετίζοντας, λοιπόν, την υπευθυνότητα κάθε μορφωμένου και κοινωνικά ευαίσθητου σ’ αυτήν την κοινωνία, τους ρωτάμε όλους: από φαρμακοβιομηχανίες, τακτικές τεχνητής αύξησης της φαρμακευτικής ζήτησης και απαλλαγή απ’ τις οικονομικές και νομικές συνέπειες των παρενεργειών ξέρετε;

Παρακαλούμε: μόνο υπεύθυνες απαντήσεις!