Year: 2020

Ο γ.γ. και η θάλασσα

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Το πόστο του γ.γ. του νατο, μιας στρατιωτικής συμμαχίας που υπάρχει μόνο από αδράνεια (και από συγκεκριμένα στρατοβιομηχανικά συμφέροντα), είναι γραφειοκρατικό και διακοσμητικό. Οπότε το να «δίνει» ο Stoltenberg την προοπτική «τεχνικών συζητήσεων» μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας θα μπορούσε να είναι απλά μέρος της ανιαρής δουλειάς που κάνει.

Αλλά το ρημαδογκουβέρνο πάτησε την μπανανόφλουδα, αφού είναι πολύ τσίτα: σε αντίθεση απ’ όσα διαδίδει για εσωτερική κατανάλωση η «διπλωματική απομόνωση της τουρκίας» δεν προκόβει. Ούτε η άντληση συμμάχων. Η Αθήνα διαλαλεί την συμμαχία της με τον βασιλιά Macron (και δεν πολυφωνάζει για τον ακροδεξιό αυστριακό Kurz)· αλλά η Άγκυρα έχει όση διακριτική κατανόηση χρειάζεται απ’ το Βερολίνο, τη Μαδρίτη και τη Ρώμη (και την Βαλέτα, για να νοστιμίσει η παρέα). Διαλαλεί την συμμαχία της με το Κάιρο και το Τελ Αβίβ· αλλά η Άγκυρα έχει όση υποστήριξη χρειάζεται απ’ την Τεχεράνη και την Ισλαμαμπάντ. Διαλαλεί την συμμαχία της με τον όμηρο της wagner group «τσενεράλ» στη λιβύη· αλλά η Άγκυρα στηρίζει και στηρίζεται οικονομικά και στρατιωτικά απ’ τον διεθνώς αναγνωρισμένο Sarraj. Διαλαλεί την συμμαχία της με το Αμπού Ντάμπι· αλλά η Άγκυρα έχει την οικονομική (και όχι μόνο…) στήριξη της Ντόχα. Ελπίζει (αν εκλεγεί ο νυσταλέος Jo) στην αμερικανική υποστηρίξη· αλλά η Άγκυρα έχει κοινούς σχεδιασμούς με την Μόσχα (και στο όχι και πολύ βάθος του ορίζοντα με το Πεκίνο). Μ’ άλλα λόγια η ιδέα των αφεντικών του ελληνικού ιμπεριαλισμού ότι το ελλαδιστάν θα αυξήσει κατακόρυφα τις γεωπολιτικές του προσόδους γινόμενο η αιχμή ενός συμπαγούς δόρατος της «δύσης» κατά της «ανατολής» κρατάει όλους τους κινδύνους χωρίς να μπορεί να αποφέρει κάποια «παράσταση νίκης», ούτε καν τη φάση της «προετοιμασίας».

Απ’ τη μια μεριά λοιπόν το να νομίζει το ρημαδογκουβέρνο ότι μπορεί να βγάλει ψεύτη τον γ.γ. θα μπορούσε να είναι απλά ένα άκομα πελαγωμένο ρεφλέξ. Απ’ την άλλη μεριά όμως η επιτυχία της Άγκυρας (που κανονικά έπρεπε να είναι «απομονωμένη» και να σπαράζει απ’ το κλάμα…) να δηλώσει «συνεπής» στην «πρόσκληση για διάλογο» για άλλη μια φορά, από έναν τέτοιον γ.γ., παραήταν εύκολη. Ειδικά όταν το ελλαδιστάν, για να σώσει (πάντα για εσωτερική κατανάλωση) τα προσχήματα επιμένει σε κάτι εκτός διεθνούς νομοθεσίας (: να φύγουν τα τουρκικά πλοία από μια περιοχή της Μεσογείου όπου ο βυθός είναι άγνωστης ιδιοκτησίας και η επιφάνεια, γκαραντί, διεθνή ύδατα).

Βάζοντας αυτόν τον «όρο» οι βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού θα κουράσουν ακόμα και τον βασιλιά Macron για όσο καιρό η Άγκυρα λέει «δεν φεύγω, αφού δεν κάνω κάτι παράνομο». Βολεύει μεν ο «όρος» από την μια μεριά για να αποφευχθεί οποιαδήποτε συζήτηση / διαπραγμάτευση ακόμα και για την αοζ (άσχετα με τα λόγια, τα έχουμε πει, το ελλαδιστάν δεν θέλει με τίποτα μια δικαστική απόφαση για το θέμα, αφού εκτός απ’ την θρυλική «αοζ Καστελορίζου» θα τελειώσει και η φαντασίωση του Αιγαίου ως «ελληνικής λίμνης»)· αλλά απ’ την άλλη αυτός ο «όρος» αναγκάζει την Αθήνα να ξεφτιλίζεται διεθνώς, αφού σέρνεται πίσω από μια «αυτο-εκπληρούμενη φαντασίωση» ιδιοκτησίας (επί της ανατολικής Μεσογείου) που κανένας άλλος δεν μπορεί να δεχτεί.

Τέτοια κακά εθνικιστικά μεθύσια σαν την ελληνική αοζ έχουν πάντα ακόμα χειρότερο hangover. Ποιός πληρώνει και θα πληρώσει και το ένα και το άλλο; δεν χρειάζεται φαντασία…

Ο συντονιστής… (1)

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Είχε όλα όσα χρειάζονται για να πάει στα «σκουπίδια» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – παρότι δημοσιεύτηκε σε καθεστωτικό (και υπεράνω «συνωμοσιολογικής», «covidiot» και λοιπά κοσμητικά επίθετα) μέσο (στο «έθνος», την 1 Σεπτέμβρη). Και αυτό ακριβώς έγινε: μία που είπε μερικά πράγματα κάποιος εντελώς mainstram γιατρός, και μία που θάφτηκαν.

Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για τον θάνατο 20 ηλικιωμένων (συγκεκριμένα απ’ το γηροκομείο «αγία Κυριακή»). Τι είπε ο Διαμαντής Χλώρος, συντονιστής διαχείρισης πανδημίας στο νοσοκομείο «Γιώργος Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης και διευθυντής της πνευμολογικής κλινικής; Τα αντιγράφουμε τμηματικά για να τα σχολιάσουμε (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

«Πιθανολογώ ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα είχαν καταλήξει άσχημα, αν δεν είχαν εισαχθεί υποχρεωτικά στα νοσοκομεία. Η ανάγκη νοσηλείας τους έπρεπε να κριθεί με ιατρικούς όρους και όχι με επιδημιολογικούς. Και αυτό έπρεπε να είχε γίνει από μία ομάδα γιατρών, οι οποίοι θα πήγαιναν στο γηροκομείο και θα εξέταζαν επιτόπου τους ηλικιωμένους. Αν, δηλαδή, φιλοξενούνταν σε μια ενδιάμεση μονάδα φροντίδας όσοι ηλικιωμένοι βρέθηκαν μεν θετικοί αλλά ήταν ασυμπτωματικοί και εισάγονταν στα νοσοκομεία μόνον αυτοί που είχαν ένδειξη νοσηλείας, εκτιμώ ότι θα ήταν διαφορετική η εξέλιξη. Νοσηλεύτηκαν όλοι αδιακρίτως σε νοσοκομειακές κλινικές χωρίς να ληφθεί με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια η απόφαση εισαγωγής σε αυτές…

… Η νοσηλεία χωρίς ιατρική ένδειξη είναι γνωστό ότι ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις από ανθεκτικά μικρόβια, δυσκολία περίθαλψης λόγω των απαιτητικών προστατευτικών μέτρων που υποχρεώνεται να λαμβάνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, περιορισμός των ηλικιωμένων σε κλειστούς θαλάμους είναι ορισμένες από τις αρνητικές συνέπειες της νοσηλείας».

Αυτό που λέει καθαρά ο κυρ Χλώρος είναι ότι το «covid 19 positive με συμπτώματα» ακόμα και σε ανθρώπους με βεβαρυμένο ιστορικό υγείας, όπως οι ηλικιωμένοι των γηροκομείων, αν έχουν ελαφριά συμπτώματα, ΔΕΝ οδηγεί στον θανατό τους· ενώ το να μεταφερθούν σε νοσοκομεία και σε ΜΕΘ, ΑΥΤΟ και όχι ο covid σαν τέτοιος, τους σκοτώνει! Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: ακόμα και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες δεν τους σκοτώνουν υποχρεωτικά οι επιπλοκές του covid 19 (ή της γρίπης)· δεν είναι υποχρεωτικό κάτι τέτοιο. Συχνά τους σκοτώνουν και τα νοσοκομεία…

Ο συντονιστής… (2)

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Συνεχίζει ο κυρ Χλώρος:

«Η κατάσταση των ηλικιωμένων, όμως, ακόμη και να είναι καλά στην υγεία τους επιβαρύνεται τόσο από την υποχρεωτική απομόνωση όσο και από τις δυσκολίες περιποίησης κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, επειδή το προσωπικό πρέπει να φορά ειδικές στολές προφύλαξης για να μπει και να βγει από τους θαλάμους ενώ η παρουσία του είναι χρονικά περιορισμένη σε αυτούς», εξήγησε ο κ. Χλωρός.

Ενδεικτικό της δύσκολης κατάστασης είναι ότι οι ηλικιωμένοι ήταν συνεχώς ξαπλωμένοι, ενώ ορισμένοι θα μπορούσαν να είναι σε καθιστή θέση. Δύσκολη ήταν και η σίτισή τους, δεδομένου ότι κάποιοι χρειάζονταν βοήθεια ενώ κάποιοι άλλοι εμφάνισαν συμπτώματα παραληρήματος, βγαίνοντας από τους θαλάμους στους διαδρόμους της κλινικής με αποτέλεσμα το προσωπικό να αναγκαστεί να τους καθηλώσει.»

Όταν η κουβέντα ερχόταν στις «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας, ποτέ δεν λαμβανόταν υπόψη ότι αυτοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, και μάλιστα ισχυρά. Αντιμετωπίζονταν απλά σαν “ευαίσθητα αντικείμενα”, σαν “βάζα” που θα σπάσουν / μολυνθούν απ’ την υποτιθέμενη αλυσίδα μετάδοσης· απ’ τα εγγόνια τους δηλαδή… Όμως για έναν άνθρωπο που έχει προβλήματα υγείας το να στέκεται όρθιος και να βγαίνει την καθημερινή βόλτα του (για παράδειγμα) είναι συστατικό στοιχείο όχι απλά της αυτοπεποίθησής του, αλλά μιας αυτοπεποίθησης που του δίνει ζωή. Αν τον αναγκάσεις να είναι μόνιμα ξαπλωμένος, ή αν τον δέσεις στο κρεβάτι επειδή ο συνδυασμός αποξένωσης και φαρμάκων τον οδηγεί σε παραισθήσεις, του ασκείς εξωφρενική βία. Άλλες εποχές αυτά θα ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί μια ισχυρή αντίθεση, υπέρ αυτών που κάποτε ονομάστηκαν «περήφανα γηρατειά». Τώρα πια όχι…

Δεν θυμόμαστε αυτούς τους μήνες οι φίλοι της καραντίνας, οι θρυλικοί caradinieri, να χαλάλισαν μισή κουβέντα υπέρ των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων. Όπως δεν χαλαλίζουν υπέρ των εύλογων δικαιωμάτων των παιδιών στο παιχνίδι, στην παρέα, στην «αντικανονικότητα». Η αφηρημένη ιδέα της «απειλής» και η εξίσου αφηρημένη ιδέα της «προστασίας από την απειλή» έχει ισοπεδώσει κάθε ιδιαιτερότητα και κάθε ιδιαίτερη (ή όχι και τόσο ιδιαίτερη) ανάγκη ζωής. Όπως κάνουν πάντα οι στρατιωτικοί νόμοι: η ζωή περιορίζεται σ’ ένα τυπικό σχήμα, σ’ έναν minimum «μέσο όρο» (επιπέδου καλωδιωμένου pet), και οτιδήποτε εξέχει απ’ αυτόν είναι από «πολυτέλεια» μέχρι «κοινωνική ανευθυνότητα»… Στο όνομα της υγιεινιστικής κανονικότητας κανένα έλεος στις πραγματικές ανάγκες της ζωής…

Αν πούμε πως η υποχρεωτική «προσαγωγή» ηλικιωμένων στα νοσοκομεία, ήθελαν – δεν ήθελαν, έπρεπε – δεν έπρεπε, στο όνομα της «σωτηρίας της ζωής τους» με αποτέλεσμα τον θάνατό τους, είναι μιλιταριστική, φασιστική τακτική, θα θεωρηθούμε ίσως υπερβολικοί.

Αλλά από ποιούς θα κατηγορηθούμε; Απ’ τους caradinieri, που σαν καλοί στρατιώτες απολαμβάνουν συνειδητά τις «παράπλευρες απώλειες» αυτού του «πολέμου» – όσο οι ίδιοι νοιώθουν σίγουροι…

Π.Ε. (περιορισμένη ευθύνη)

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Ενώ συνεχίζονται τα «καλά νέα» για τα επερχόμενα εμβόλια (σε ένα στυλ «κάντε λιγο υπομονή ακόμα, πειθαρχείστε λίγο ακόμα, έρχεται η σωτηρία»…) δεν ακούγεται κουβέντα για την απαλλαγή των φαρμακοβιομηχανιών (αρχίζοντας απ’ την AstraZeneca…) απ’ τις νομικές ευθύνες των παρενεργειών – και τις αποζημειώσεις.

Αυτό που έχει καταφέρει να μάθει η ασταμάτητη μηχανή είναι ότι τα κράτη / μέλη της ε.ε. είχαν (ή δεν είχαν) διαφορετικές νομοθεσίες για την προστασία των φαρμακοβιομηχανιών – μέχρι την τρομοεκστρατεία. Αλλά για την αγορά των εμβολίων (ξεκινώντας απ’ το συγκεκριμένο…) παρεμβάλλεται ένας υπερεθνικός ευρωπαϊκός οργανισμός, η comission (;), η οποία φέρεται να έχει υπογράψει το deal, συμπεριλαμβανόμενης της νομικής ασυλίας.

Είναι αυτόματα (και υπόγεια) «δεσμευτική» αυτή η υπογραφή για τα κράτη; Για να το θέσουμε διαφορετικά. Θα πρέπει το ελληνικό κράτος να περάσει ένα νόμο (ή μια υπουργική απόφαση / προεδρικό διάταγμα με ισχύ νόμου όπως πραξικοπηματικά κάνει εδώ και μήνες) που θα δίνει αυτήν την ασυλία για τα εμβόλια που θα αγοραστούν και θα καταναλωθούν στο ελλαδιστάν; Ή «καλύπτεται» από κάποια «ντιρεκτίβα» της ε.ε., και θα κρυφτεί πίσω απ’ αυτήν; (Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πάρει ούτε μια δόση αν δεν έχει (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) συμφωνήσει στη νομική ασυλία: είναι όρος του deal.)

Η έρευνα που έχει κάνει η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει δώσει ένα σαφές συμπέρασμα. Υπάρχει μια σχέση μεταξύ των επιμέρων κρατικών νομοθεσιών και του ευρωπαϊκού δικαστηρίου· αλλά αυτό αφορά κάθε φορά συγκεκριμένες υποθέσεις που ξεκινούν απ’ τα «εθνικά» δικαστήρια. Δεν φαίνεται να υπάρχει ενιαία «ευρωπαϊκή νομοθεσία» για θέματα υγείας· και κατά συνέπεια ούτε για το θέμα της ασυλίας των «σωτήρων» μας.

Θεωρούμε πιθανό ότι αυτό το ζήτημα θα περάσει στη ζούλα. Γιατί αν ακουστεί (με την έννοια ότι το ρημαδογκουβέρνο αναλαμβάνει ανοικτά τις νομικές ευθύνες της AstraZeneca) μάλλον θα υπάρξουν αντιδράσεις σε διάφορα επίπεδα. Γι’ αυτό ζητάμε την βοήθειά σας· ειδικά όσων έχουν εξειδικευμένες γνώσεις σε ζητήματα νόμων και οδηγιών, ευρωπαϊκών και εθνικών.

Ταρατατζούμ!

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Την Τρίτη 1 Σεπτέμβρη (: εμπόριο πολέμου χοντρική λιανική) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει από εδώ μεταξύ άλλων τα εξής περιθωριακά (όπως πάντα) – ο τονισμός είναι τωρινός: …Οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με διαδοχικές κυβερνήσεις, και σίγουρα τα 5 τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Το παρανοϊκά φιλόδοξο (και γελοίο) σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου απέτυχε· αλλά έπεισε την Άγκυρα να βγει δυναμικά στην περιοχή. Το εξίσου παρανοϊκά φιλόδοξο σχέδιο να γίνει το ελλαδιστάν βάση για την περικύκλωση της ρωσίας απ’ τις ηπα (και) στη Μαύρη Θάλασσα και, ταυτόχρονα, στήριγμα του βασιλιά Macron, θα βγάλει εξίσου δυναμικά και την Μόσχα σ’ αυτήν την περιοχή… Όποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τους συσχετισμούς δύναμης είναι καταδικασμένος να τους δει μπροστά του…

Τους είδαν τους συσχετισμούς οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού· χτες!! Και θα τους δουν οπωσδήποτε μεταξύ 8 με 22 Σεπτέμβρη στη μια μεριά και 17 με 25 στην άλλη μεριά του χρυσοπράσινου φύλλου: δυο αεροναυτικές ασκήσεις όχι της Μόσχας μόνης της αλλά παρέα με την Άγκυρα, σε θαλάσσιες περιοχές που έκλεισε η Άγκυρα για λογαριασμό και των δύο, τις οποίες το ελλαδιστάν χαρακτηρίζει μονότονα δικές του, με back vocals του βασιλιά Macron! Πώς αλλιώς θα μπορούσε η Μόσχα να τρίψει στα μούτρα του ρημαδογκουβέρνου της επιλογές του μικρομέγαλου ελληνικού ιμπεριαλισμού (πάντα «σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου» όπως δήλωσε η κυρία Zakharova), ε;. Αν και η ιδιοκτησία επί της όποιας αοζ δεν δεσμεύει την επιφάνεια της θάλασσας, η μούρη που οι αλλοπαρμένες βιτρίνες προσπαθούν να πουλήσουν στην ανατολική Μεσόγειο, με την όποια βοήθεια του βασιλιά Macron, έφαγε δυο ξεγυρισμένα χαστούκια. Είναι οι συσχετισμοί δύναμης ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα και σια! (Αν έχει αντιρρήσεις ο βασιλιάς ας τηλεφωνήσει στο Κρεμλίνο: υπάρχουν κάτι εκκρεμότητες στην ανατολική λιβύη, αν ενδιαφέρεται…)

Αυτό που προβλέπαμε έγινε… Αλλά σ’ αυτή τη φάση (θεωρούμε πως) πρόκειται μόνο για «προειδοποίηση». Τι πάει να πει «προειδοποίηση»; Η Μόσχα έχει δυο καλά οχυρωμένες βάσεις στη δυτική συρία, μία ναυτική (Tartus) και μία αεροπορική (Khmeimin). Αγνοώντας τι ξεφόρτωναν τα πάνω από 10 μεγάλα ρωσικά στρατιωτικά μεταγωγικά πριν λίγες ημέρες στη Khmeimin, ξέρουμε ως τώρα ότι οι ρωσικές βάσεις δεν έχουν μέγεθος υποστήριξης μεγάλης κλίμακας πολέμου. Αλλά – και αυτό είναι πολύ μεγάλης σημασίας – αποκλείεται η Μόσχα να κάτσει αδρανής στις προσπάθειες του άξονα (και του βασιλιά Macron) να την περικυκλώσουν ή, σε κάθε περίπτωση, να δυσκολέψουν την θαλάσσια κίνησή της μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και ανατολικής Μεσογείου.

Προσέξτε τώρα την διάταξη αυτής της εξελισσόμενης περικύκλωσης του ευρασιατικού project. Στη νότια κύπρο έχει βάσεις (κυρίως κατασκοπείας, αλλά όχι μόνο) το Λονδίνο, και απέκτησε «διευκολύνσεις» (δηλαδή βάσεις) και ο βασιλιάς Macron. Στην Κρήτη, η μεν Σούδα μεγαλώνει και μεγαλώνει, ενώ το Τελ Αβίβ αποκτάει «διευκολύνσεις», βάση ραντάρ ακτίνας 550 χιλιομέτρων, στην ανατολική μεριά, στον Ζήρο. Και η Αλεξανδρούπολη μετατράπηκε σε αμερικανική βάση, με στόχο ειδικά τον ρωσοτουρκικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. (Όλα αυτά είναι σπουδαίες προσφορές των αφεντικών του ελληνικού ιμπεριαλισμού προς τους συμμάχους τους….)

Για την Μόσχα ειδικά και για το ευρασιατικό project γενικά η ανατολική Μεσόγειος είναι ιδιαίτερα σημαντική. Έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο στη ανατολική Μεσόγειο, η Μόσχα δεν μπορεί να περιοριστεί σε ασκήσεις (του στρατού που έχει στη συρία) ισχυρού συμβολισμού μεν σε σχέση με τα ελληνικά «ιδιοκτησιακά» παραμύθια και την γαλλική “προστασία”, αλλά περιορισμένης απειλητικότητας. Θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιου είδους παρουσία κάπου στην γραμμή απ’ τα Δαρδανέλια ως την κύπρο. Κάποιου είδους «διευκόλυνση» σε τουρκικό έδαφος / ακτές.

Πρέπει να θυμίσουμε ότι η Άγκυρα και Μόσχα, αξιοποιώντας την «τακτική της πένσας» (το όνομα το έχουμε δώσει εμείς), έχουν ήδη βάσεις στη λιβύη. Μια νοητή ευθεία γραμμή απ’ τις ακτές της δυτικής λιβύης ως εκείνες της δυτικής συρίας και μια κάθετη απ’ τα Δαρβανέλια προς το νότο, δείχνει το γιατί το ελλαδιστάν σπρώχνει την όλο και πιο βαθιά συμμετοχή του στον 4ο παγκόσμιο βοηθώντας τους ετερόκλητους συμμάχους να «γεμίσουν» όσο μπορούν αυτές τις γραμμές. Σε βάρος όχι μόνο της Άγκυρας (αυτό είναι το αιώνιο ελληνικό εθνικιστικό παραμύθι) αλλά και της Μόσχας· άρα του ευρασιατικού project στο σύνολό του…

(φωτογραφία μέση: Η κίτρινη γραμμή είναι η θρυλική ελληνική αοζ… Η θαλασσί επιφάνεια είναι η τουρκική αοζ. Οι περιοχές των ασκήσεων είναι τα σχήματα μέσα στα κόκκινα τετράγωνα. Οι μωβ επιφάνειες είναι οι navtex των τουρκικών σεισμικών ερευνών).

Επακουμβήσεις (γενικά)

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Τον ανακήρυξε «μεγάλο σκακιστή». Κι αυτός το ανταπέδωσε. Το να διαπραγματεύεται κανείς με την κυβέρνηση Trump (δήλωσε η ανεγκέφαλη αλεπού / Putin) είναι σα να παίζει σκάκι μ’ ένα περιστέρι: το πουλί πηγαίνει πέρα δώθε στη σκακιέρα, χέζει όπου τούρθει, ρίχνει τα πιόνια, δηλώνει ότι νίκησε, και ύστερα φεύγει πετώντας.

Περιστέρι το ψόφιο κουνάβι; Αυτό είναι το ρωσικό χιούμορ. Αλλά στη βορειοανατολική συρία, την οποία διεκδικούν απ’ την μια η Μόσχα με την Άγκυρα και απ’ την άλλη το ψοφιοκουναβιστάν με τους μισθοφόρους ypd, τα πράγματα δεν είναι καθόλου για γέλια.

Στην αρχή, και επί μήνες, το “παιχνίδι” που παιζόταν ήταν πως όταν τα τουρκορωσικά APC (τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού) έβγαιναν για συνοριακή περιπολία έβρισκαν μπροστά τους αμερικανικά να τους κλείνουν τον δρόμο. Ύστερα άρχισε να γίνεται και το ανάποδο. Πότε πότε “άγνωστοι” ντόπιοι έριχναν πέτρες στους αμερικάνους· κανά δυο φορές και σφαίρες.

Στις 28 Αυγούστου το πράγμα χόντρυνε. Όταν η πομπή των ρωσικών APC βρήκε μπροστά της τα αντίστοιχα αμερικανικά «όρμησε». Το αμερικανικό «οδόφραγμα» APC αναποδογύρισε, 4 αμερικάνοι πεζοναύτες τραυματίστηκαν, και στην άλλη άκρη του κόσμου, στο προεκλογικό ψοφιοκουναβιστάν, ο Biden βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει τον αντίπαλό του: «Ακούσατε να πει μια κουβέντα γι’ αυτό; Κούνησε έστω ένα δακτυλάκι του;» Σαφές το υπονοούμενο: το ψόφιο κουνάβι είναι τσιράκι της ανεγκέφαλης αλεπού… γι’ αυτό και παίζουν πότε πότε σκάκι.

Αυτή είναι ίσως η πιο «χοντροκομμένη εμπλοκή» ως τώρα των δυο στρατών τον τελευταίο μήνα· όχι η μοναδική. Με δεδομένο το που συμβαίνουν αυτά τα «κοντραρίσματα» (στη θάλασσα και στον αέρα δεν υπάρχουν ακόμα «επακουμβήσεις», αλλά οι αποστάσεις έχουν μικρύνει πολύ – στην ελληνική ειρηνιστική αργκώ θα έλεγε κάποιος ότι «ο κίνδυνος ατυχήματος έχει μεγαλώσει πολύ»…), κοντά στα ρωσικά σύνορα συνήθως, θα συμπέραινε κανείς ότι το αμερικανικό βαθύ κράτος έχει «απελευθερωθεί» απ’ το προεκλογικό ψόφιο κουνάβι και κάνει αυτό που είναι προορισμένο να κάνει. «Ξύνεται».

Απ’ αυτό το «ξύσιμο» ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θέλει μερικά λέπια. Αλλά δεν το λέει ανοικτά. Το παίζει “θύμα”, δράμα, και τα λοιπά. Στην ερώτηση (προς το πόπολο) θα πέρνατε μέρος σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο; δεν υπάρχει αμφιβολία για τις απαντήσεις. Πάγος! Σε μια τροποποιημένη ερώτηση του είδους θα πέρνατε μέρος σ’ έναν πόλεμο που θα οδηγούσε στην καταστροφή του αιώνιου εχθρού; οι απαντήσεις θα ήταν με ενθουσιασμό θερμότατες. Αλλά η πλήρης ερώτηση είναι: θα πέρνατε μέρος σ’ ένα παγκόσμιο πόλεμο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή του αιώνιου εχθρού – ή εξίσου στην δική σας; Χμμμμ… 50 – 50; Η ερώτηση αυτή δεν γίνεται.

Μάλλον για να μην χαλάσει το ηθικό…

«Καλά νέα»!

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Χωρίς σχόλια… (Εκτός απ’ το προφανές: αν είναι το ψόφιο κουνάβι που επιδιώκει την ανακοίνωση ενός εμβολίου πριν τις αμερικανικές εκλογές στις 3 Νοέμβρη, τότε το ψόφιο κουνάβι είναι παντού!)

Οι νόμοι και η ιδεολογία

Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη. Όταν τα (αστικά) συντάγματα γίνονταν κουρέλια, όχι απλά δεν είπαν τίποτα· χειροκροτούσαν! Ήταν για λόγους «δημόσιας υγείας» είπαν οι φίλοι της καραντίνας, και ως εκ τούτου, επειδή «η υγεία είναι πάνω απ’ την ελευθερία» (έτσι είπαν) ας πάνε στην ευχή του μεγαλοαδύναμου και όλες οι συνταγματικές κατοχυρώσεις των ελευθεριών για τις οποίες κάποτε χύθηκε αίμα… (Είπαν μάλιστα μερικά γατόνια ότι εφόσον το «κράτος γίνεται αντικαπιταλιστικό» δεν μπορούν παρά να το στηρίξουν… Μπράβο!)

Τώρα που είναι πιθανό ότι η (αστική) νομοθεσία σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις θα γίνει κουρέλι, ίσως κομπιάσουν λίγο. Φυσικά ο μικροαστικός καιροσκοπισμός είναι αθάνατος· οι δε «επαναστατικές» εκδοχές του είναι, απλά, ασύλληπτες. Οι φίλοι της καραντίνας και κάθε απαγόρευσης προσπαθούν αφενός να συνεχίσουν να είναι τέτοιοι, αφετέρου να φαντασιώνονται ότι ο «κρατικός αντικαπιταλισμός» μπορεί να σπρωχτεί ως το σημείο να καταργήσει την μισθωτή εργασία και να επιδοτεί το «δικαίωμα στην τεμπελιά».

Το ρημαδογκουβέρνο, αφού έσωσε την κοινωνία απ’ του χάρου τα δόντια (και δέχτηκε τα συγχαρητήρια γι’ αυτό…) συζητάει την νομοθέτηση του εξής: όποιος μισθωτός οδηγείται σε κατ’ οίκον εγκλεισμό (καραντίνα) για λόγους «δημόσιας υγείας» (για δυο βδομάδες) επιστρέφοντας στη δουλειά θα πρέπει να «αναπληρώσει» τον χρόνο εργασίας του εγκλεισμού του, κάνοντας υπερωρίες· απλήρωτες φυσικά, εφόσον στη διάρκεια του εγκλεισμού πληρωνόταν. «Λογικό» δεν είναι;

Όχι βέβαια – είναι λογικό μόνο για τα αφεντικά (που τα τσάκισε ο «κρατικός αντικαπιταλισμός», ε;). Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ένας εργαζόμενος που παρά την θέλησή του δεν μπορεί να δουλέψει (για οποιονδήποτε λόγο) για ένα μήνα δικαιούται τον μισθό του· και δεν χρωστάει δουλειά στο αφεντικό! Πέρα απ’ αυτό, ο κατ’ οίκον εγκλεισμός για λόγους «δημόσιας υγείας» εμπίπτει στην περίπτωση «ασθένεια μισθωτού». Στην οποία ξέρουμε τι ισχύει. Και σε καμμία περίπτωση ο μισθωτός που έχει άδεια για λόγους υγείας δεν χρωστάει εργασία σε κανέναν! Αλλά αυτά είναι κάτω απ’ την “covid αναδιάρθρωση” της δημόσιας υγείας…

Όταν άρχισε να ξεδιπλώνεται αυτό που εμείς χαρακτηρίσαμε υγιεινιστική τρομοεκστρατεία οι φίλοι της καραντίνας πανηγύρισαν για την «κρατική φροντίδα». Ζητούσαν μάλιστα την επέκτασή της παντού. Είπαν δηλαδή ότι στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, με τον καπιταλισμό full gear, με μια εξελισσόμενη παγκόσμια κρίση / αναδιάρθρωση και με την 4η βιομηχανική επανάσταση να έχει ξεκινήσει, είπαν λοιπόν ότι η «δημόσια υγεία» και η «προστασία» της είναι έξω και πάνω απ’ τον καπιταλισμό, πάνω και έξω απ’ τον ταξικό ανταγωνισμό· ότι η σωστή εργατική στάση είναι η αποδοχή της τρομοκρατίας, η ενσωμάτωσή της και η απαίτηση για κλείσιμο των μαγαζιών· είπαν επίσης ότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν τα αφεντικά τους εργατικούς μισθούς απ’ τα συσσωρευμένα κέρδη τους, αλλά μια χαρά είναι το κράτος να δίνει επιδόματα· είπαν τέτοια σπουδαία πράγματα χωρίς να αναρωτηθούν αν «όλα εδώ πληρώνονται».

Η πραγματικότητα εκδικείται. Το ρημαδογκουβέρνο μπορεί να νομοθετήσει το πιο πάνω, ή να κάνει κάποιον ελιγμό. Τα ντόπια αφεντικά όμως έχουν το δικό τους, πραγματικό σύνταγμα των συσχετισμών δύναμης. Και, δρώντας «κάτω απ’ τα ραντάρ» θα επιβάλλουν (αν δεν το κάνουν ήδη) το εργασιακό χρέος (των απλήρωτων υπερωριών). Λίγο κλάψα, λίγο φοβέρα, λίγο «να βάλουμε όλοι πλάτη να κρατήσουμε την επιχείρηση που μας δίνει ψωμί», τα γνωστά.

Κι εκεί η υπεράσπιση της καθεστωτικής κατάργησης των συνταγματικών κανόνων θα κουτουλάει με τις φαντασιώσεις για κάποιου είδους διεκδικήσεις που θα σέβονται όμως την «προστασία της δημόσιας υγείας» απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες και τους λακέδες τους· θα σέβονται τον «πόλεμο» (κατά του αόρατου εχθρού…)· θα σέβονται την «έκτακτη ανάγκη» και θα ζητούν μάλιστα την ισχυροποίησή της… αλλά θα απαιτούν και δωρεάν γάζες για όσους ζουν και πεθαίνουν στα χαρακώματα…

Και ο πόλεμος θα συνεχιστεί…

Τα παράδοξα και η αριθμητική

Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη. Υπήρχε ως τώρα ένα εκρηκτικό παράδοξο, το οποίο η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στον δυτικό (κυρίως…) κόσμο απέφευγε και συνεχίζει να αποφεύγει να παραδεχτεί. Η κινεζική επαρχία Hubei, στην πρωτεύουσα της οποίας Wuahn πρωτοεμφανίστηκε (απ’ όσο ξέρουμε…) ο τσαχπίνης covid-19, έχει πληθυσμό γύρω στα 65 εκατομμύρια. Η μεγάλη βρετανία έχει πληθυσμό 67 εκατομμύρια· πρόκειται, λοιπόν, για συγκρίσιμα μεγέθη από πληθυσμιακή άποψη.

Το σύνολο των διαπιστωμένων κρουσμάτων στην κίνα (και όχι απλά στην επαρχία Hubei) ήταν ως χτες 85.066, και οι νεκροί που αποδόθηκαν στον covid 4.634. Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, ως χτες τα διαπιστωμένα κρούσματα ήταν 338.676, και οι νεκροί 41.514. Έκτακτα μέτρα, καθολικές απαγορεύσεις, μαζικός κατ’ οίκον εγκλεισμός επιβλήθηκε και στην Hubei και στην μεγάλη βρετανία. Υπάρχει σοβαρή και τεκμηριωμένη εξήγηση για το γεγονός ότι οι αναφερόμενοι νεκροί στη μεγάλη βρετανία (και ανάλογα παντού στη δύση) είναι 10πλάσιοι απ’ τους αναφερόμενους νεκρούς στην κίνα (συνολικά); Ρωτήσαμε (τον αέρα) πριν αρκετό καιρό, κάνοντας τέτοιες ανίερες συγκρίσεις: πρόκειται για τον ίδιο ιό; Κι αν ναι, γιατί αυτές οι τεράστιες διαφορές;

Ως πριν λίγες ημέρες η δυτική δημαγωγία και τα αφεντικά της απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι οποιαδήποτε τέτοια σύγκριση. Για τα δυτικά κράτη και αφεντικά (αλλά και για τους υπηκόους τους) η κίνα «έπαιξε τον ρόλο» της όταν ήταν μόνη της στην επιδημία… μάζεψε τις ειρωνείες και τις καταγγελίες που άξιζε… Ξαναεμφανίζεται έκτοτε περιστασιακά, είτε σαν μια φευγαλέα είδηση για τα εμβόλια που κατασκευάζονται εκεί, είτε για το θρυλικό μαζικό πάρτυ στη Wuhan. Αν, πάντως, οι δυτικοί δημαγωγοί στριμώχνονταν να απαντήσουν που οφείλεται αυτή η τεράστια διαφορά, ξέρουμε τι θα απαντούσαν: εκεί τους έκρυβαν / κρύβουν τους νεκρούς τους. Αλλοίμονο: μια τέτοια απάντηση δεν θα θεωρούνταν “θεωρία συνωμοσίας” αφού είναι οι ίδιοι που αποφασίζουν τι είναι τι.

Από χτες έχουμε το περίγραμμα μιας διαφορετικής απάντησης. Αν, γενναιόδωρα απέναντι στους δημιουργικούς λογιστές θανάτου, πει κάποιος ότι μόνο το 10% των θανάτων που αποδόθηκαν στον covid 19 οφείλονται όντως σ’ αυτόν, τότε το βρετανικό νούμερο 41.414 γίνεται 4.141· εξαιρετικά συμβατό με τους 4.512 νεκρούς στην Hubei (οι υπόλοιποι 122 ήταν εκτός Hubei). Ναι, αν το ζήτημα τεθεί έτσι, πρόκειται για τον ίδιο ιό.

Απομένει όμως το υπόλοιπο 90%! Και όχι μόνο στη μεγάλη βρετανία· στα περισσότερα κράτη του δυτικού καπιταλισμού… Είναι δυνατόν αυτό το 90% των θανάτων που αποδόθηκαν στον covid 19 να είναι το πραγματικό μέγεθος εκείνου που ο ντόπιος αρχι-ιερέας της σωτηρίας ξεστόμισε σαν «κοινή δεξαμενή»; Είναι δυνατόν να έγινε τέτοια τερατώδης πλαστογραφία;

Η απάντηση μοιάζει δύσκολη. Και από κάποιες απόψεις είναι: εξαρτάται απ’ την γνώμη που έχει ο καθένας για τα σύγχρονα κράτη, τα σύγχρονα αφεντικά, και τους μηχανισμούς πλαστοποίησης (ή «εξομολόγησης της αλήθειας») τους οποίους διαθέτουν. Για λόγους που είναι ενδιαφέροντες και που στον πυρήνα τους έχουν την πεποίθηση ότι ο δυτικός υπήκοος είναι τόσο πολύτιμος για το κράτος και τα αφεντικά του ώστε δεν θα τον κορόιδευαν ποτέ (ή, έστω, θα τον κορόιδευαν ελάχιστα) η συντριπτική πλειοψηφία τώρα θα απέρριπτε μετά βδελυγμίας το ενδεχόμενο να έχει εξαπατηθεί τόσο χοντρά! Θα τραύλιζε ερωτήσεις αμυντικές (για τις οποίες δεν θα δεχόταν καμμία απάντηση): γιατί να το κάνουν αυτό;…. τι έχουν να κερδίσουν;… όχι, αποκλείεται…κλπ.

Μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά η μήτρα της εμπιστοσύνης στην αλήθεια του κράτους και των αφεντικών ΔΕΝ είναι κάποια θεωρία ή ιδεολογία που να ισχυρίζεται ότι κράτος και αφεντικά είναι οι πιο αδαμάντινοι χαρακτήρες που διαθέτει κάθε κοινωνία! Η μήτρα βρίσκεται στις αρρωστημένες αυτο-πεποιθήσεις που καλλιέργησε ο νεο-φιλελευθερισμός: Είμαι εξαιρετικά σημαντικός (σαν υπήκοος) και το κράτος μου δεν μπορεί παρά να με σέβεται! Και σεβασμός, μεταξύ άλλων, σημαίνει πως όταν μου λέει ότι «τόσες χιλιάδες πέθαναν απ’ αυτήν την αιτία», λέει αλήθεια…

Είναι έτσι τα πράγματα; Δεν λένε τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες ψέμματα, χοντρά ψέμματα, πάρα πολύ χοντρά ψέμματα – στους υπηκόους τους; Δεν υπάρχουν συμφέροντα που υπηρετούνται με μαζικα βίαιους, με φονικούς τρόπους, ή απλά με κάποια «δημιουργική λογιστική θανάτου»;

Όποιος πιστεύει στην ρητορική των αφεντικών (για οποιονδήποτε λόγο) πιστεύει και τον batman! Και τότε τα παράδοξα της φονικότητας του covid 19 απλά δεν υπάρχουν…

Τα εμβόλια και το ψόφιο κουνάβι

Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη. … Ο Stephen Hahn, ο επικεφαλής της FDA, είπε στους financial times σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε την Κυριακή ότι είναι έτοιμος να εκδόσει άδεια επείγουσας ανάγκης για ένα εμβόλιο για τον covid-19 πριν το τέλος των ανθρώπινων δοκιμών της φάσης -3, στην οποία το φάρμακο ελέγχεται αυστηρά για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά του.

Είπε ότι το στάνταρ που θα χρησιμοποιήσει για μια τέτοια απόφαση θα είναι «ότι το όφελος ξεπερνάει τους κινδύνους σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την δημόσια υγείς». Ο Hahn είπε στην εφημερίδα ότι η απόφασή του δεν προκύπτει από πολιτική πίεση, παρά την πυρετώδη ατμόσφαιρα την επερχόμενων εκλογών των ΗΠΑ. «Θα είναι μια επιστημονική, ιατρική απόφαση, στηριγμένη σε data. Δεν θα είναι πολιτική απόφαση» είπε…

Την ώρα που οι άχρηστες υγιειονομικά μάσκες επιβάλλονται στις μάζες σαν απόδειξη της πειθαρχίας τους ενόψει του εμβολιασμού τους, οι άλλες μάσκες, οι χοντρές, πέφτουν! Τα πιο πάνω είναι από απόσπασμα ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian (στις 30/8) – που καταλήγει στο γνωστό. Ότι το ψόφιο κουνάβι πιέζει για την εμφάνιση ενός σωτήριου εμβόλιου πριν τις εκλογές της 3 Νοέμβρη.

Είναι αναμενόμενο ότι το ψόφιο κουνάβι θέλει να καρπωθεί εκλογικά την «σωτηρία» της εμφάνισης ενός εμβολίου… Είναι, όμως, μόνον ή κυρίως αυτός ο λόγος που κοτζάμ fda, η υποτιθέμενη ασπίδα της υγείας των αμερικάνων, ετοιμάζεται να τους δηλητηριάσει; Όχι δα! Γιατί αν η αιτία της επιτάχυνσης ήταν το ψόφιο κουνάβι, τότε δεν θα έβγαινε ο εγκάθετος αρχι-ιερέας να πει τα ίδια στην Αθήνα προχτές! Εδώ δεν ψηφίζει κανείς στις αμερικανικές εκλογές!

Η ουσιαστικότερη αιτία είναι ο ανταγωνισμός των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, και ο φόβος τους ότι ως το Νοέμβρη τα κινεζικά εμβόλια θα έχουν απλωθεί σε μεγάλο μέρος του πλανήτη! Πράγμα που είναι αληθινό. Συνεπώς, απ’ την Ουάσιγκτον ως την Αθήνα και απ’ το Λονδίνο μέχρι δεν ξέρουμε που, συμβαίνει το ίδιο, που αποκαλύπτει όλη την σπονδυλική στήλη της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας: υπάρχουν δύο τρόποι για να ζει και να πεθαίνει ο καθένας στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Ο ένας είναι εν μέρει ανώφελα για την καπιταλιστική συσσώρευση. Είναι ο «παλιός». Ο άλλος είναι με τρόπο που να αποφέρει κέρδη κάθε στιγμή.

Ο «παράγοντας Trump» είναι συμπληρωματικός. Δείχνει όμως αυτό που όλοι οι λακέδες των φαρμακοβιομηχανιών ξορκίζουν: η «πανδημία» ήταν και παραμένει κυρίως μια πολιτική διαδικασία, μια διαδικασία εξουσίας, και πολύ λιγότερο ένας σοβαρός υγιεινομικός κίνδυνος. Το ψόφιο κουνάβι είναι γνωστός καραγκιόζης· αλλά η Merkel, σοβαρή υποτίθεται, που απ’ την αρχή αυτής της ιστορίας σεγοντάρει τα πιο ακραία σενάρια θανατοπολιτικής στη γερμανία, παίζει ακριβώς στο ίδιο ταμπλώ.

Στα μέρη μας … τα ξέρετε…