Year: 2020

Nice ‘n’ Sleazy

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Θα χορεύατε; Ελάτε, αφήστε τις ντροπές: σίγουρα θα χορεύατε! Μ’ ένα τσιγάρο στο ένα χέρι… Είναι μόνο η μισητή Δευτέρα, και μετά μια ζόρικη Τρίτη – αλλά παραδεχτείτε το: τώρα πια κάθε ημέρα αξίζει τον χορό σας! Τα σώματα υπάρχουν ακόμα, και έχουν δικαίωμα να αντισταθούν. Να θυμηθούν τους τρόπους τους παλιούς.

Και τώρα που μας λένε «τέρμα οι χοροί» θα την νοιώστε την πεισματάρα ανάγκη και χαρά ακόμα πιο έντονα. Ποιά είναι τα φασιστόμουτρα που τραβάνε τις μπρίζες, που κατεβάζουν τους διακόπτες; Ποιά είναι τα αστυνομικά περίπολα που επιβάλλουν τον ψηφιακό πουριτανισμό;

Χμμμμ… Έχουμε όπλα. Π.χ. Stranglers…

(How many times has the weatherman told you stories that made you laugh?)

Συμμαχική εγκύκλιος

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Σε ένδειξη συμπαράστασης στον σατυρικό βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron σήμερα, όλα τα σχολεία, «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» του ελλαδιστάν, θα κρατήσουν ενός λεπτού σιγή… Τυπικά ο λόγος είναι η δολοφονία του καθηγητή Samuel Paty σε ένα προάστειο του Παρισιού – σύμφωνα με την εγκύκλιο του ντόπιου υπουργείου θρησκευμάτων.

Δεν χρειάζεται να πει κανείς οτιδήποτε για την επιλεκτικότητα της ευαισθησίας του χριστιανικού υπουργείου. Είναι φρικτό το να μαχαιρώνεται ένας καθηγητής, αλλά αν δεν κάνουμε λάθος στο (συμμαχικό) αμέρικα έχει συμβεί κάμποσες φορές να γαζώνονται καθηγητές και μαθητές από ένοπλους «πυροβολημένους» – ζήτημα «ενός λεπτού σιγής» δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε, φυσικά, υπήρξε τέτοιο ζήτημα για (ένα παράδειγμα λέμε) την δολοφονία 51 ανθρώπων (και των τραυματισμό άλλων 40) έξω από ένα τζαμί και ένα πολιτιστικό κέντρο στην Christchurch (όνομα και πράμα;) της νέας ζηλανδίας, στις 15 Μάρτη του 2019: υπήρχαν και παιδιά ανάμεσα στους δολοφονημένους, σχολικής ηλικίας – για την περίπτωση που θα χρειαζόταν ένας τυπικός λόγος για το ελληνικό υπουργείο θρησκευμάτων. Αλλά, φυσικά, ήταν όλοι τους μουσουλμάνοι…

Τώρα είναι διαφορετικό το θέμα. Ο αστείος χριστιανός βασιλιάς κρατικοποίησε και ιδεολογικοποίησε τόσο ακραία την καταδίκη του εγκλήματος ώστε, πρακτικά, κήρυξε πόλεμο στους μουσουλμάνους μέσα και έξω απ’ την επικράτειά του – επειδή είναι μουσουλμάνοι. Οπότε, απ’ την εγγύς Ανατολή (της επικράτειας του βασιλιά) και την ανατολική Μεσόγειο, η υπουργική διαταγή μιας χριστιανικής όασης για ενός «λεπτού σιγή» σημαίνει, απλά, συγχαρητήρια στον σύμμαχο. Και μια κάποια «παιδαγωγική πίεση» προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των ντόπιων σχολείων που πιστεύουν στο ισλάμ…

Αυθεντικά βλακώδης και ρατσιστική η ευαισθησία του υπουργείου θρησκευμάτων – αλλά ποιος περιμένει κάτι άλλο; Ο βασιλιάς, έχοντας κάνει συλλογή αποτυχιών, ψάχνει απεγνωσμένα φασιστικά κουκιά ενόψει των του ερχόμενου Απρίλη…

Το ελληνικό υπουργείο τι ψάχνει; Την «διεθνή» του αντιμουσουλμανισμού; Τα κουκιά των βοθρολυμάτων; Την δόξα τους;

(άσχετη φωτογραφία: Αυτός στη μέση, κάπως ταλαίπωρος, πίσω από τα αστεία σήματα, δεν είναι βέβαια ο βασιλιάς Macron. Είναι ο ένδοξος αντίπαλός του, ο Borduk (κατά κόσμο Johnson), καθώς αναγγέλει έναν ακόμα γενικό αποκλεισμό και κατ’ οίκον εγκλεισμό στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Θα βγάλει και τον στρατό στο μεϊντάνι είπε – αλλοίμονο. Σιγά μην έμενε πίσω απ’ τον βασιλιά Macron.

Υγεία χωρίς στρατοαστυνομία δεν γίνεται! Αλλά ειδικά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας προκύπτει ότι υγεία δεν γίνεται ούτε χωρίς το Imperial College, τον Ferguson και την συμμορία του… Αφού δεν έχει ξεσπάσει ακόμα ένα γιγάντιο κύμα punk 2.0 “βρίσκουν και τα κάνουν”…

Αυτά βλέπουν οι ντόπιοι caradinieri και ξερογλύφονται! “Άιντε και στα δικά μας” εύχονται…)

Συμμαχικά αναμμένα κάρβουνα

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Οι οπαδοί και οι συνήγοροι του ψόφιου κουναβιού υποστηρίζουν ότι, σαν ένοικος του άσπρου σπιτιού, δεν ξεκίνησε κανέναν (καινούργιο) πόλεμο· σε αντίθεση μ’ εκείνους που ξεκίνησε στην οκταετία του ο Obama. Λένε ψέμματα. Το ψόφιο κουνάβι ξεκίνησε έναν κανονικό πόλεμο όταν διέταξε την δολοφονία του επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων του ιρανικού στρατού Qasem Soleimani (και του επικεφαλής των ιρακινών PMF Abu Mahdi al-Muhandis), στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στις 3 του περασμένου Γενάρη. Το γεγονός ότι η άμεση αντίδραση του ιρανικού καθεστώτος στις 8 Γενάρη (πυραυλική επίθεση σε δύο αμερικανικές βάσεις στο ιράκ) είχε «μόνο» πάνω από 100 αμερικάνους πεζοναύτες τραυματίες και κανέναν νεκρό (σίγουρα δεν ανακοινώθηκε τέτοιος), και ότι το ψόφιο κουνάβι με την εμπορική του λογική είπε «εντάξει», δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος Ουάσιγκτον – Τεχεράνης ήταν / είναι … λιγότερο πολεμικός! Πρακτικά αυτός ο πόλεμος συνεχίστηκε τους επόμενους μήνες στο ιρακινό έδαφος, αναγκάζοντας τον αμερικανικό κατοχικό στρατό να αναδιπλωθεί από 3 τουλάχιστον βάσεις του. Και θα συνεχιστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όποιος και να εκλεγεί στις 3 Νοέμβρη…

Η λογιστική του ποιός έχει κάνει τους περισσότερους πολέμους ένα πράγμα δείχνει: ότι το αμερικανικό κράτος μόνο για τέτοιους ζει. Κι αυτό θα ισχύει και στις 4 Νοέμβρη, όποιος κι αν νικήσει στο ελ Πάσο… Πέρα απ’ αυτό έχει την σημασία της η ασυνήθιστη πόλωση στο εσωτερικό του ψοφιοκουναβιστάν: και οι δύο πλευρές ετοιμάζονται να αμφισβητήσουν την ήττα τους· και πιθανόν όχι μόνο με λόγια… Τι είναι αυτό που πολώνει το αμερικανικό «εκλογικό σώμα» στα τέλη του 2020, ως το σημείο απειλών για ένοπλες συγκρούσεις; Όχι, πάντως, η γοητεία του ψόφιου κουναβιού και του νυσταλέου Jo!!

Είναι πολλές οι αιτίες αυτής της πόλωσης, και σχεδόν όλες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την παρακμή της άλλοτε υπερδύναμης. Το επιχείρημα των υποστηρικτών του ψόφιου κουναβιού ότι δεν είναι πολεμοχαρής είναι μεν έωλο αντικειμενικά· είναι όμως βάσιμο αν συγκριθεί με τις βλέψεις της συμμαχίας των δεξιών «δημοκρατικών» με τους «νεοσυντηρητικούς» του Μπους του Β, που υποστηρίζουν τον νυσταλέο Jo σαν βιτρίνα τους.

Ο τρόπος που οι μεταπολεμικές αμερικανικές κυβερνήσεις μπορούσαν να ελέγχουν (όσο και όπως…) τις εσωτερικές αντιθέσεις, ταξικές, φυλετικές, ακόμα και πολιτισμικές, ήταν το «american dream», ή αλλιώς η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία σε μεγάλο μέρος του πλανήτη. Παρότι υπήρχε και υπάρχει φτώχια (και άρα σκληρή ταξική διαστρωμάτωση) στο αμέρικα, ακόμα και η σχετική αξία του δολαρίου οφειλόταν σ’ αυτήν την ηγεμονία.

Όμως όλα αυτά τελειώνουν. Και το τέλος τους εκφράζεται στο εσωτερικό είτε με διάφορες «υπο-κρίσεις» (απ’ τα σπουδαστικά δάνεια ως τις σχιστολιθικές εξορύξεις), είτε με διάχυτους συλλογικούς φόβους διάφορων και διαφορετικών προελεύσεων. Οι δεξιοί / ακροδεξιοί κοκκινόσβερκοι φοβούνται ότι σύντομα σαν «λευκοί» θα είναι μειονότητα στο ψοφιοκουναβιστάν· οι πιο κοσμοπολίτες των δύο ακτών φοβούνται τον covid και τους κοκκινόσβερκους· κι όλοι φοβούνται ένα (κατ’ αρχήν οικονομικό) μέλλον αβέβαιο. Όλο και πιο έντονα διαγράφεται στον ορίζοντα κάτι του είδους βγάλτε τα πέρα μόνοι σας! Την τελευταία φορά που τα “κατάφεραν μόνοι τους” μέσα σ’ αυτή την εδαφική ζώνη που σήμερα είναι οι ηπα ήταν εξοντώντας τους αυτόχθονες. Τώρα μπορεί να πρέπει να αλληλοεξοντωθούν.

Αν το αμερικανικό «μερίδιο» εσόδων από την εκμετάλλευση εκτός συνόρων περιοριστεί (κι αυτό είναι περισσότερο από βέβαιο: κίνα ‘n’ friends…) κι αν επρόκειτο να διατηρηθεί μια κάποια εσωτερική ισορροπία, αυτό θα ήταν ίσως εφικτό μόνο μέσω της γενναίας φορολόγησης των αμερικάνων ζάμπλουτων. Οι οποίοι θα μετακόμιζαν ακαριαία σε φορλογικούς παραδείσους. Εκτός απ’ την αριστερή (και μάλλον «στριμωγμένη» προς το παρόν) πτέρυγα των «δημοκρατικών» αυτό δεν το προτείνει κανένας, κι ούτε πρόκειται να το κάνει. Η παρακμή της παγκόσμιας ηγεμονίας μεταφέρεται έτσι σαν όξυνση της αβεβαιότητας (και της «καθοδικής κοινωνικής / οικονομικής πορείας») στο εσωτερικό· κι απέναντι σ’ αυτήν οι μικροαστοί αντιδρούν με τους γνωστούς τρόπους… Αυτή η αβεβαιότητα θα γίνει ακόμα χειρότερη όταν αρχίσει να ξεδιπλώνεται σ’ όλο το μεγαλείο της η 4η βιομηχανική επανάσταση και στις ηπα. Πού θα εξάγονται οι αμερικανικές κρίσεις; Πού θα είναι η χωματερή των βομβών τους; Ο κόσμος μικραίνει και γίνεται πιο ακριβός…

Τα πιο πάνω παραείναι περιληπτικά για να έχουν την αξίωση κανονικής ανάλυσης. Υποδεικνύουν όμως το γιατί υπάρχει αυτή η έντονη πόλωση: ενώ ως προς την διατήρηση της πλανητικής ηγεμονίας δεν υπάρχει πια κανένα σχέδιο που να εγγυάται αποτελέσματα (μετά την αποτυχία των «οικονομικών πολέμων» του ψόφιου κουναβιού), και ενώ ένας full out πόλεμος είναι όλο και περισσότερο η μοναδική (και επίφοβη…) option του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, στο εσωτερικό «δεν χωράνε όλοι». Όχι πληθυσμιακά· σαν προοπτικές.

Το «american dream» έχει συρρικνωθεί πολύ, και δεν είναι καθόλου ευρύχωρο πια…

Η μαφία των φαρμακοβιομηχανιών 1

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Τον Peter Gotzsche δεν θα τον θυμάστε. Τον παρουσιάσαμε (χάρη στις έρευνες του Σ.) νωρίς, σχεδόν στην αρχή της τρομοεκστρατείας: την Κυριακή 5 Απρίλη, κάτω απ’ τον τίτλο ιατρικά λάθη, φαρμακοβιομηχανίες – και οργανωμένο έγκλημα. Είχαμε βάλει ένα 8λεπτο video του, το οποίο ακόμα κι αν είχατε δει τότε, θα πρέπει να ξαναδείτε οπωσδήποτε τώρα: σχετίζεται άμεσα με τις χιλιάδες θανάτων απ’ τα «πειραματικά» (εξαιρετικά τοξικά και θανατηφόρα) κοκτέιλ φαρμάκων που δοκιμάστηκαν μαζικά, σε πάρα πολλά κράτη, υπό την αιγίδα του Π.Ο.Υ. σαν πιθανές «θεραπείες» για τον τσαχπίνη – γράφαμε επ’ αυτού πριν 2 ημέρες (θανατόμετρο 1,2, 3, και 4).

Εν τω μεταξύ κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, απ’ τις εκδόσεις Levantes, ένα απ’ τα θρυλικά βιβλία του Gotzsche, το Φονικά φάρμακα και οργανωμένο έγκλημα: πως οι μεγάλες εταιρείες φαρμάκων έχουν διαβρώσει την υγεία. Είναι ογκώδες (384 σελίδες), απευθύνεται άρα σε ορκισμένους αναγνώστες / αναγνώστριες – αλλά σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα! (Τα “ταξικά κωθώνια” / caradinieri εξαιρούνται…)

Για τις ανάγκες της ασταμάτητης μηχανής, και επειδή ζούμε μεν ακόμα τις τρομο-προϋποθέσεις για να εμφανιστούν αυτοί οι μαφιόζοι της βιομηχανίας της υγείας σαν «σωτήρες» μας, ωστόσο πλησιάζουμε την στιγμή που όλη αυτή η πολύμηνη τρομοεκστρατεία θα φτάσει στον στόχο της, που δεν είναι άλλος απ’ την μαζική υπαγωγή των πληθυσμών στην γενετική μηχανική του κεφάλαιου (μέσω των συγκεκριμένων εμβολίων), μεταφέρουμε εδώ λίγα αποσπάσματα απ’ τον πρόλογο του βιβλίου· γραμμένο απ’ τον Richard Smith, πρώην υπεύθυνο έκδοσης της γνωστής διεθνώς και «έγκυρης» ιατρικής επιθεώρησης British Medical Journal:

… Ο Peter τελειώνει το βιβλίο του με μια ιστορία για το πώς η Ρευματολογική Εταιρεία της Δανίας του ζήτησε να δώσει μια ομιλία με θέμα: Συνεργασία με την φαρμακοβιομηχανία: είναι ΤΟΣΟ επιβλαβής; Ο αρχικός τίτλος ήταν «είναι επιβλαβής;» αλλά η Εταιρεία θεώρησε ότι ήταν πολύ επιθετικός.

Ο Peter ξεκίνησε την ομιλία του απαριθμώντας τα εγκλήματα των χορηγών του συνεδρίου. Η Roche αναπτύχθηκε πουλώντας παράνομα ηρωΐνη. Η Abbott απέκλεισε τον Peter από τις μη δημοσιευμένες δοκιμές των ρυθμιστικών αρχών φαρμάκων που έδειχναν ότι ένα χάπι αδυνατίσματος ήταν επικίνδυνο. Η UCB απέρκυψε επίσης στοιχεία δοκιμών, ενώ η Pfizer είπε ψέματα στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και τιμωρήθηκε με πρόστιμο 2,3 δισεκατομυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ για την προώθηση τεσσάρων φαρμάκων για μη προβλεπόμενη χρήση. Η Merck, ο τελευταίος χορηγός, είπε ο Peter, προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων ασθενών με την απατηλή συμπεριφορά της σχετικά με ένα φάρμακο για την αρθρίτιδα. Μετά από αυτό το ξεκίνημα της ομιλίας του, εξαπέλυσε το δριμύ κατηγορώ του για τη βιομηχανία φαρμάκων.

Μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε το συνέδριο, με τους χορηγούς να ψιθυρίζουν μεταξύ τους οργισμένοι και τους οργανωτές να βρίσκονται σε μεγάλη αμηχανία…

Η μαφία των φαρμακοβιομηχανιών 2

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Και συνεχίζει (ο τονισμός δικός μας):

… Πολλοί από τους αναγνώστες του βιβλίου θα αναρωτηθούν μήπως ο Peter υπερέβη εαυτόν όταν λέει ότι οι δραστηριότητες της βιομηχανίας φαρμάκων ισοδυναμούν με οργανωμένο έγκλημα. Τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος, το racketeering, έχει οριστεί στις ΗΠΑ ως επανειλημμένη διάπραξη συγκεκριμένων αδικημάτων, όπως εκβιασμός, απάτη, ομοσπονδιακά αδικήματα που αφορούν παράνομα φάρμακα, δωροδοκία, κατάχρηση, παρακώλυση της δικαιοσύνης, παρεμπόδιση επιβολής του νόμου, αθέμιτη παρέμβαση με επηρεασμό μαρτύρων και πολιτική διαφθορά. Ο Peter δίνει στοιχεία, τις περισσότερες φορές αρκετά αναλυτικά, υποστηρίζοντας την κατηγορία που απευθύνει ότι οι φαρμακοβιομηχανίες είναι ένοχες για τα περισσότερα από αυτά τα αδικήματα…

… Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου του Peter είναι αφιερωμένο στην προσπάθειά του να στοιχειοθετήσει την κατηγορία ότι η βιομηχανία φαρμάκων έχει διαβρώσει συστηματικά την επιστήμη η οποία υπερβάλλει τα οφέλη και υποβαθμίζει τις βλάβες των φαρμάκων της. Ως επιδημιολόγος με πολύ καλή γνώση των αριθμών και πάθος με τη λεπτομέρεια, με συνέπεια να έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο κριτή των κλινικών δοκιμών σε παγκόσμια κλίμακα, ο Peter στο βιβλίο αυτό πατά σε γερές βάσεις. Μαζι του έχει αρκετούς άλλους, συμπεριλαμβανόνενων των πρώην υπεύθυνων έκδοσης του New England Journal of Medicine, που κι εκείνοι επιθυμούν να αποκαλύψουν την διαφθορά. Δείχνει επίσης με ποιο τρόπο η βιομηχανία φαρμάκων αγοράζει γιατρούς, ακαδημαϊκούς, ιατρικά περιοδικά, οργανώσεις επαγγελματιών και ασθενών, πανεπιστημιακά τμήματα, δημοσιογράφους, ρυθμιστικές αρχές και πολιτικούς. Αυτές είναι μεθοδοι της μαφίας….

Κάποιος θα αναρωτηθεί πως αν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε πως είναι δυνατόν να κυκλοφορεί τέτοιο βιβλίο· και ο Gotzsche να είναι ζωντανός. Πράγματι. Πριν 50 ή 60 χρόνια θα τον εύρισκαν σε κάποιο χαντάκι, μετά από “τροχαίο”. Τώρα δεν φαίνεται να χρειάζονται τέτοιες εκκαθαρίσεις – το πράγμα δουλεύει αλλιώς. Και ξέρετε πως: συμβαίνει με μεγάλη πυκνότητα όλους αυτούς τους μήνες, και θα συνεχίσει ακόμα πιο έντονα τους επόμενους μήνες και χρόνια.

Πρώτον, εφόσον το βιο –πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα έχει την εξουσία (και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς) φτιάχνει μια “μεγάλη δεξαμενή” και πετάει εκεί όσους κάνουν τεκμηριωμένη κριτική μαζί με διάφορους τερατολόγους, κατηγορώντας τους πάντες σαν “ψεκασμένους”, “συνωμοσιολόγους”, “χριστιανοταλιμπάν”, “ηλίθιους”, κλπ. Ο Gotzsche δεν έχει γλυτώσει…

Δεύτερον, επιβάλλει λογοκρισία. Έχει ξεκινήσει σε μεγάλη έκταση, κατ’ αρχήν στον κυβερνοχώρο. Αλλά (να το θυμάστε) θα επεκταθεί. Και όχι πολύ αργά βιβλία σαν αυτό του Gotzsche (ή site σαν αυτό του Sarajevo) θα είναι εκτός νόμου, με διάφορες κατηγορίες περί «υπονόμευσης του ηθικού του λαού», «διασάλευσης πολιτεύματος», κλπ.

Τρίτον, δουλεύει ο μεταμοντερισμός, το Θέαμα: οι υποτελείς ξεχνούν πολύ γρήγορα, βαριούνται (ή φοβούνται) να οργανωθούν στα σοβαρά ακόμα κι αν απειλείται συστηματικά η ζωή τους απ’ τους «σωτήρες» τους· και παραδίδονται, με χαρά ή δύσθυμα, στις προσταγές της εξουσίας.

Τέταρτο, υπάρχουν διάσπαρτοι πολλές χιλιάδες τσατσορούφιανοι, επαγγελματίες ή και εθελοντές, που διασπείρουν «την φωνή» των αφεντικών, απ’ τα κάτω…

Η φονική εκστρατεία

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Όταν οι πολιτικές βιτρίνες διάφορων κρατών «κήρυξαν πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» οι caradinieri υιοθέτησαν αυτούσια, 110%, τα θεωρήματα των αφεντικών και των λακέδων τους: βρισκόταν σε εξέλιξη μια φονική εισβολή (δέχτηκαν…) απέναντι στην οποία πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένοι «στρατιώτες της υγείας». Όμως αυτή η συγκεκριμένη αντίληψη περί «υγείας» που πρότεινε το σύστημα (όπως έχει κάνει στο παρελθόν με άλλες μεγάλες ιδέες, όπως π.χ. η «ελευθερία», την στιγμή που τις επιστρατεύει…) και αποδέχτηκαν οι caradinieri ήταν ήδη «κρέας για τα κανόνια» των φαρμακοβιομηχανιών, σε οργανική συμμαχία πια με τις big tech! Πρακτικά το κράτος / δυναμικό κεφάλαιο «ψαχνόταν» από πολύ νωρίτερα (και το είχε δείξει ήδη απ’ το 2005 – 2006 και την γρίπη των πτηνών) και βρισκόταν πολύ πιο μπροστά απ’ τους υποτελείς στο να αναπαραστήσει τόσο τον «κίνδυνο» και την «απειλή» όσο και το «αγαθό» (την «υγεία») κατά τα συμφέροντα των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Είχε, επιπλέον, όλη την εμπειρία και το know how εσωτερικών ψυχολογικών πολέμων με «απειλή» την «τζιχαντιστική τρομοκρατία», από το 2001 και μετά.

Το πόσο φαλκιδεμένη είναι αυτή η ιδέα περί «υγείας» που σκηνοθετούν τα αφεντικά βγάζει μάτι. Απ’ την μια μεριά, στο όνομα της «προστασίας» αυτής ακριβώς της πλαστογραφημένης ιδέας όλες οι σοβαρές και συχνά θανατηφόρες βλάβες της υγείας των υποτελών εκτός από εκείνες που αποδίδονται στον covid, βλάβες που οφείλονται στις καραντίνες, στις απαγορεύσεις, στα πραξικοπήματα, στην ανεργία, στο σπάσιμο της κοινωνικής ζωής, στις ψηφιακές αλυσίδες (και αυτές οι βλάβες αφορούν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων που, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα πετάχτηκαν έξω απ’ τα δημόσια συστήματα) θεωρούνται σιωπηλά «παράπλευρες απώλειες» – ένας χαρακτηρισμός του οποίου ο μιλιταριστικός κυνισμός είναι πασίγνωστος. Απ’ την άλλη μεριά «εγγυητές της δημόσιας υγείας» αναγορεύτηκαν οι αστυνομίες, οι στρατοί, οι μυστικές υπηρεσίες· ο κατ’ εξοχήν κατασταλτικός / φονικός κρατικός μηχανισμός. Το ότι ο κατ’ οίκον εγκλεισμός σκοτώνει (ηθικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά) ξεχάστηκε. Μ’ αυτά τα δεδομένα οι caradinieri κάνουν αντιπολίτευση στις κυβερνήσεις ζητώντας ακόμα περισσότερη βία, ακόμα ισχυρότερη πειθαρχία – επειδή (λένε) «η υγεία είναι πάνω απ’ όλα».

Όμως αυτήν την θεά υγεία δεν θα την έχουν ποτέ πια! Απ’ την στιγμή που δέχτηκαν να παραχωρήσουν στα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και στα κράτη του 21ου αιώνα την «διάγνωση» και την «θεραπεία»· από την στιγμή που απεμπόλησαν κάθε δυνατότητα μη κρατικού και μη επιχειρηματικού αυτοκαθορισμού ακόμα και σε σχέση με το «είμαι καλά», έχουν καταδικαστεί να ετερο-καθορίζονται αιώνια ως και το τελευταίο τους κύτταρο.

Μ’ άλλα λόγια: εκεί που οι caradinieri έβλεπαν και βλέπουν την «εισβολή ενός θανατηφόρου ιού» εκείνο που πραγματικά συμβαίνει είναι η άγρια εισβολή του συμπλέγματος σ’ όλη την έκταση του κοινωνικού εργοστάσιου, ως και την τελευταία του γωνία! Μπορεί αυτή η εκστρατεία να εμφανίζει στιγμιαία κάποια «μπρος – πίσω». Ωστόσο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει την πρώτη κρίσιμη μεγα-μάχη, την μάχη των high tech εμβολίων, την μάχη της μαζικής επιβολής του γενετικού «αναπρογραμματισμού» (περισσότερα στο τρέχον cyborg 19) και της καθολικής ψηφιακής φυλακής, την μάχη που έχει έτσι κι αλλιώς αναγγελθεί σαν η “‘σωτηρία”…

Η μεγάλη κινέζικη σκιά 1

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τεχνολογικό βολονταρισμό του κεφάλαιου για την πιο συστηματική εκμετάλλευση των πάντων δεν είναι καινούργιο στον πυρήνα του. Αλλάζει φυσικά μορφές μέσα στην εξέλιξη της «τεχνολογικής προόδου». Όμως υπάρχει κι ένας ακόμα παράγοντας που επιβάλει την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, εξηγώντας έτσι το γιατί η «αντιμετώπιση του κορονοϊού» προβάλεται πια σαν σχεδόν αποκλειστικά «δυτικό» πρόβλημα. Κι αυτός ο παράγοντας είναι η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού, διακρατικού ανταγωνισμού.

Στο cyborg νο 18 (του περασμένου Ιούνη) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει σε ένα κείμενο του Harry Tuttle με τίτλο the shape of things to come, κι αυτά (μεταφέρουμε αποσπάσματα):

… Πριν ένα χρόνο – ενώ ο ιός λάθρα επωαζόταν στα σπλάχνα κάποιου εξωτικού ζώου ή σε κάποιο μυστικό εργαστήριο ή στο γραφείο κάποιου διαβολικού δισεκατομμυριούχου κι ενώ τα υγειονομικά πραξικοπήματα δεν ήταν παρά φευγαλέες εμπνεύσεις στους εγκεφάλους φιλότιμων γραφειοκρατών – μια αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία με αντικείμενο την τεχνητή νοημοσύνη (AI) και το πώς αυτή μπορεί «να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των ΗΠΑ» εξέτασε αναλυτικά τις «δομικές» αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία ώστε να εξασφαλιστεί η τεχνολογική ανωτερότητα έναντι της Κίνας, σύμφωνα με ένα έγγραφο 120 σελίδων που είδε το φως της δημοσιότητας με βάση τον αμερικανικό νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Σύμφωνα με το έγγραφο, οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την Κίνα, αν δεν έχουν ήδη ξεπεραστεί κατά πολύ, στους τομείς που σχετίζονται με τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, ιδιαίτερα στο πεδίο της μαζικής παρακολούθησης. Πρόκειται για μια προσέγγιση που συμπληρώνει την επίσημη αμερικανική γραμμή ότι οι κρατικές επενδύσεις της Κίνας στην τεχνολογία και οι εξαγωγές προηγμένων κινεζικών συστημάτων παρακολούθησης, αποτελούν «μείζονα απειλή για τον αμερικανικό τρόπο ζωής».

Έχει σημασία ότι πολλές από τις προτάσεις της υπηρεσίας για μια «δομική αναδιάρθρωση» στις ΗΠΑ, έτσι όπως παρουσιάζονται στο ντοκουμέντο, προωθούνται τώρα κι εφαρμόζονται ως μέρος της κρατικής απάντησης στην «πανδημία». Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα στελέχη αυτής της υπηρεσίας έχουν καταλάβει τώρα θέσεις στα κλιμάκια εμπειρογνωμόνων που συμβουλεύουν την αμερικανική κυβέρνηση και κατευθύνουν την πολιτική για «επανεκκίνηση της οικονομίας» και για εφαρμογή των πιο εξελιγμένων τεχνολογιών στον «πόλεμο ενάντια στον κορονοϊό».

Η μελέτη έχει συνταχτεί από μία σχετικά νέα κι άγνωστη υπηρεσία με το όνομα Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη (National Security Commission on Artificial Intelligence – NSCAI). Η υπηρεσία αυτή φτιάχτηκε το 2018 με βάση τον νόμο για την άμυνα (2018 National Defense Authorization Act – είναι ο ετήσιος νόμος που διέπει το υπουργείο άμυνας) και ο επίσημος στόχος της είναι «η ανάλυση των μεθόδων και των μέσων που απαιτούνται για την ανάπτυξη της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης, της μηχανικής μάθησης (machine learning) και των σχετικών τεχνολογιών ώστε να ανταποκριθούν διεξοδικά στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών». Η NSCAI παίζει έναν κομβικό ρόλο στην κρατική πολιτική στο πεδίο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία περιγράφεται από την υπηρεσία ως «μία επανάσταση που χαρακτηρίζεται από ασυνεχή τεχνολογική ανάπτυξη σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, τα big data, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G), η νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία, η ρομποτική, το Internet of Things και οι κβαντικοί υπολογιστές».

Το έγγραφο της NSCAI που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα είναι μία παρουσίαση με ημερομηνία Μάιος 2019 και τίτλο «Επισκόπηση του Κινεζικού Τεχνολογικού Τοπίου»…

… Στην «επισκόπηση του κινεζικού τεχνολογικού τοπίου», η NSCAI υποστηρίζει ότι ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προηγούνται στο στάδιο της «δημιουργίας» της Τεχνητής Νοημοσύνης και των σχετικών τεχνολογιών, υποσκελίζονται από την Κίνα στο στάδιο της «υιοθέτησης» εξαιτίας «δομικών παραγόντων»… Βασικός μεταξύ των «δομικών παραγόντων» που προκαλούν προβλήματα, σύμφωνα με την επισκόπηση, είναι τα «legacy systems» (τα παραδοσιακά συστήματα ή κληρονομημένα· η παρακαταθήκη διαδικασιών και ρυθμίσεων που έχουν διαμορφωθεί και ισχυροποιηθεί ιστορικά) που είναι πιο εκτεταμένα κι ισχυρά στις ΗΠΑ απ’ ότι στην Κίνα. Σύμφωνα με την NSCAI, παραδείγματα τέτοιων legacy systems είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα που εξακολουθεί να στηρίζεται στα μετρητά και τις κάρτες, η ατομική ιδιοκτησία των οχημάτων, ακόμη και η λήψη ιατρικής φροντίδας από άνθρωπο γιατρό. Το επιχείρημα είναι ότι ενώ αυτά τα legacy systems στις ΗΠΑ είναι «αρκετά καλά», τα πολλά «αρκετά καλά» συστήματα εν τέλει «εμποδίζουν την υιοθέτηση νέων πραγμάτων» και ειδικά των συστημάτων που κατευθύνονται από Τεχνητή Νοημοσύνη…

… Το επόμενο πεδίο στο οποίο αναφέρεται η επισκόπηση είναι αυτό της παροχής υγείας, προτείνοντας την εφαρμογή ενός συστήματος που γίνεται όλο και περισσότερο εφικτό σήμερα εξαιτίας της πανδημίας. Εξετάζοντας την χρήση της AI στις υπηρεσίες υγείας (σχεδόν ένα χρόνο πριν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση), υποστηρίζει ότι «η Κίνα έχει θέσει τους όρους για να ηγηθεί σε αυτό τον τομέα» και αυτό «μπορεί να της επιτρέψει να εξάγει μαζικά την τεχνολογία της και να καθορίσει τους διεθνείς κανόνες». Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή «η Κίνα έχει αναλογικά λίγους γιατρούς για τον πληθυσμό της», επομένως η στροφή στις ψηφιακές υπηρεσίες υγείας είναι αναπόφευκτη, ενώ ταυτόχρονα στις ΗΠΑ η επιδίωξη να υπάρχουν αρκετοί γιατροί ώστε να στηρίζεται η δυνατότητα της επίσκεψης στο ιατρείο, είναι άλλο ένα legacy system που παρεμποδίζει την καινοτομία. Ένας δεύτερος λόγος είναι οι ρυθμιστικοί κανονισμοί, όπως η «συμμόρφωση με τους ασφαλιστικούς και υγειονομικούς νόμους και η έγκριση από τον οργανισμό φαρμάκων», που θέτουν εμπόδια στις ΗΠΑ, ενώ κάτι ανάλογο δεν περιορίζει τις κινεζικές αρχές.

Το ανησυχητικό, σύμφωνα με την NSCAI, είναι ότι «η δυνητική συμβολή των τεράστιων βάσεων δεδομένων που ελέγχονται από το κράτος είναι ακόμη πιο καθοριστική στον τομέα της βιολογίας και της παροχής υγείας» και θεωρεί σχεδόν σίγουρο ότι «η κινεζική κυβέρνηση θα επιβάλλει να καταγραφεί και να αποθηκευτεί σε κυβερνητικές βάσεις δεδομένων το DNA κάθε πολίτη, κάτι που είναι σχεδόν αδιανόητο να συμβεί σε μέρη με μεγάλη ευαισθησία για τα προσωπικά δεδομένα όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη»…

(Μπορείτε να συσχετίζετε αυτές τις τελευταίες φράσεις με όσα γράφαμε χτες…)

Τα «legacy systems» που εμποδίζουν την τεχνολογία των ηπα να φτάσει και να ξεπεράσει εκείνη της κίνας είναι αυτό που λέμε «ήθη και έθιμα»! Οι καθημερινές συνήθειες και οι απόψεις των υπηκόων των δυτικών καπιταλισμών (συνήθειες που διαμορφώθηκαν στην εξέλιξη του 20ου αιώνα) θεωρούνται φρένο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, απειλώντας την «δύση» με οριστική ήττα απ’ την «ανατολή». Δεν πρόκειται για “σύγκρουση πολιτισμών”, αυτά είναι για τους αφελείς. Πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικούς βαθμούς ενσωμάτωσης της κυβερνητικής σαν τεχνικής της εξουσίας…

Το ότι κηρύσσεται πια η γενική κοινωνική «εμπειροτεχνία» της καθημερινής ζωής σαν όριο, σαν εμπόδιο στη (δυτική) καπιταλιστική συσσώρευση και στην 4η βιομηχανική επανάσταση και όχι η ειδική εργατική εμπειροτεχνία όπως στις αρχές του 20ου αιώνα, στην 2η, (αυτή που αντιμετώπισε με επιτυχία ο Ταίηλορ…) είναι μια σημαντική εξέλιξη που θα πρέπει να αναλύσουμε στο κοντινό μέλλον.

Η μεγάλη κινέζικη σκιά 2

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Το έχουμε ξαναγράψει, ας το επαναλάβουμε. Απ’ όλους τους επιμέρους καπιταλιστικούς τομείς της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα δυτικά αφεντικά θεωρούν ότι εξακολουθούν να έχουν «τεχνολογικό πλεονέκτημα» (απέναντι στον κινέζικο καπιταλισμό) στη βιομηχανία της υγείας. Είναι ένας απ’ τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού (ή ήταν ως τις αρχές του 2020…) τομείς που τα δυτικά αφεντικά αγωνίζονται με νύχια και με δόντια (και με «έξοδα των υπηκόων» τους) να κρατήσουν αυτό το τεχνολογικό προβάδισμα. Στην τεχνητή νοημοσύνη, στις 5G επικοινωνίες, στην κβαντική φυσική έχουν χάσει.

Τί σημαίνει όμως «τεχνολογικό προβάδισμα» στη βιομηχανία της υγείας; Σημαίνει ένα κρίσιμο εργαλείο ιμπεριαλιστικής επιβολής εκτός δυτικών επικρατειών: στην αφρική, στη νότια αμερική, στην ασία… Μέσω της «υγείας» α λα 21ος αιώνας και στο όνομά της, σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία των big pharma με τις big tech, μπορούν να ελεγχθούν οι πληθυσμοί, τα κράτη, κλπ. Ένα απ’ τα κλειδιά είναι τα data υγείας των πληθυσμών (συμπεριλαμβανομένων των dna τους), που αποκαλούνται ήδη «the new oil». Για να καταφέρει το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα να «βάλει χέρι» όχι μόνο στα data υγείας των «δικών του» πληθυσμών αλλά και σε εκείνους του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη πριν προλάβει να το κάνει ο κινέζικος καπιταλισμός και οι δικοί του σύμμαχοι, πρέπει (έπρεπε) να κάνει αυτό που κάνουν επί χρόνια οι δυτικές αγρο-χημικές βιομηχανίες: να πουλήσει μια αρρώστια (σαν «παγκόσμια απειλή») ΜΑΖΙ με την «θεραπεία» της! Τα δυτικά εμβόλια γενετικού αναπρογραμματισμού. Σ’ αυτό τον «αγώνα δρόμου» ο υγιεινιστικός τρόμος είναι το έδαφος – που – δίνει – φτερά! Που κυριολεκτικά απογειώνει την βίαιη αναδιάρθρωση.

Θυμάστε τον Schwab του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”; Αλλαγές στις συμπεριφορές και προσαρμογές προς τις νέες νόρμες που θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνουν ομαλά, τώρα επιτυγχάνονται μέσα σε εβδομάδες χάρη στην πανδημία!

Ζήτω ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος!

Σάββατο 31 Οκτώβρη. … Με δεδομένη την επισφάλεια των Στενών του Βοσπόρου, μολονότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά όχι και τόσο πιστό, όπως δείχνουν οι «έρωτές» της τελευταία με τη Ρωσίακαιη αλλοπρόσσαλη πολιτική του Ερντογάν, οι Αμερικανοί επιλέγουν την Αλεξανδρούπολη για την ανεμπόδιστη στρατιωτική είσοδό τους στη Μαύρη Θάλασσα, με άλλα λόγια ανοίγουν για τις στρατιωτικές ανάγκες τους έναν χερσαίο Ελλήσποντο – προσέθεταν «στρατιωτικές πηγές».

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η καθεστωτική “καθημερινή” χτες. Hurah!!! Αλληλουία!! Μιας και η Μαύρη Θάλασσα είναι έξω απ’ την Φλόριντα, τι συνεπέστερο για έναν λακέ / σύμμαχο του ψοφιοκουναβιστάν σαν το ελλαδιστάν απ’ το να βοηθάει στην «ανεπόδιστη στρατιωτική είσοδο» των αμερικάνων πεζοναυτών σ’ αυτήν;

Για την περίπτωση, πάντως, που η Μαύρη Θάλασσα είναι εκεί που είναι, τα ελληνικά πανηγύρια για την «στρατηγική βοήθεια» στην (τον ερχόμενο Μάρτη) αμερικανική / νατοϊκή άσκηση “Defender 21”, είναι – για να το πούμε κομψά – η προσπάθεια προσπορισμού γεωπολιτικών προσόδων (διαφόρων ειδών οφελημάτων) στην παρούσα φάση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Σαράντα χιλιάδες πεζοναύτες, πέντε χιλιάδες τάνκς, ελικόπτερα, δέκα χιλιάδες μεγάλα στρατιωτικά κοντέινερ, και όλα τα υπόλοιπα θα ξεφορτωθούν στο ελληνο-αμερικανικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για να ανηφορίσουν προς ρουμανία μεριά, και ύστερα να “ασκηθούν” μπαίνοντας στα ρουθούνια τόσο της Μόσχας όσο και (έμμεσα έστω) της Άγκυρας. Ο Εύξεινος δεν είναι αμερικανική λίμνη· αντίθετα είναι τόσο κοντά στο μπλοκ της Αστάνα (και στο ευρασιατικό project) ώστε οι μεν αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους ξέρουν γιατί “εκπαιδεύονται” να κτυπήσουν (και) εκεί, αλλά απ’ την άλλη μεριά οι άμεσα θιγόμενοι ξέρουν που θα πρέπει να κτυπήσουν για να διαλύσουν αυτήν την μιλιταριστική υπεροψία: (και) στον “χερσαίο Ελλήσποντο”…

Δίκαια τα πανηγύρια τόσο του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (των εφοπλιστών) όσο και των πολιτικών τους βιτρινών για την αμερικανική αξία της Αλεξανδρούπολης: αυτό που θα συμβεί σ’ αυτό το λιμάνι όταν η αντιπαράθεση χοντρύνει δεν τους αφορά. Μερικοί εχθρικοί πύραυλοι θα διαλύσουν και το λιμάνι και τα πέριξ – αλλά μπρος τα κάλλη της γεωπολιτικής προσόδου τι αξία έχει ο πόνος;

Θα έλεγε κανείς ότι ο πόνος αφορά τους κατοίκους της πόλης και της περιοχής… Έχει πέτρες αυτή η περιοχή (για να θυμίσουμε το πιο ήπιο και εύκολα διαθέσιμο); Αν έχει και δεν ξέρουν τι να τις κάνουν (οι κάτοικοι) ας γεμίσουν τις τσέπες τους με δαύτες, για να πάνε γρηγορότερα στον πάτο της θάλασσας…

Θα γλυτώσουν την μακάβρια αναμονή – τουλάχιστον…

(φωτογραφία πάνω: Η άσκηση του 2020 ήταν η μεγαλύτερη ever, αλλά μπροστά σ’ εκείνη του 2021 θα διεκδικεί θέση νηπιαγωγείου.

Φωτογραφία κάτω: Οι caradinieri θα πρέπει να κοιτάξουν μπροστά και να επιμείνουν από τώρα: γενικό lockdown (πλην στρατών) τον ερχόμενο Μάρτη!!! Ή είσαι στρατιώτης του έθνους ή δεν είσαι!)