Coronavirus…

Κυριακή 26 Γενάρη. Ως χτες αργά το βράδυ το κινεζικό κράτος είχε ανακοινώσει 1.287 περιπτώσεις πνευμονίας οφειλόμενης στην καινούργια «παγκόσμια απειλή», και 41 θανάτους. Πρόκειται για κατάντια εκ μέρους του λεγάμενου 2019-nCoV (που κάποιοι σκέφτηκαν να βαφτίσουν WARS, κάτι που σίγουρα λέγεται ευκολότερα…). Με θνησιμότητα (σαν ποσοστό επί των βαριών περιστατικών) που δεν ξεπερνάει αυτήν της κοινής γρίπης, δεν πρόκειται αυτός ο WARS να κάνει σπουδαία καριέρα. Άλλωστε (όπως παραδέχονται ψιθυριστά όλο και πιο πολλοί «ειδικοί») οι περισσότεροι / ες που μολύνονται απ’ τον λεγάμενο (στην κίνα κατ’ αρχήν) την βγάζουν στο πόδι, με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος… Γι’ αυτό και δεν καταγράφονται καν σαν περιστατικά. Αν μπορούσαν να συμπεριληφθούν κι αυτοί στην καταμέτρηση, τότε η θνησιμότητα του WARS – με τα τωρινά δεδομένα – θα ήταν από στατιστική άποψη αστεία.

Ο παγκόσμιος πανικός δικαιολογείται με το επιχείρημα ότι παρ’ όλα αυτά ο WARS θα μπορούσε να είναι πιο φονικός… Θα μπορούσε; Τον έχουν ρωτήσει και είπε «ναι»; Όπως έχει γίνει κατά κόρο σ’ όλους τους προηγούμενους παγκόσμιους υγιεινιστικούς πανικούς, ορισμένες στατιστικές προβολές (ενισχυμένες με ηλεκτρονική εικονογράφηση) που κατασκευάζονται σαν worst case scenario πουλιούνται μαζικά στους υποτελείς σαν το πιθανότερο να συμβεί. Συνήθως πρόκειται για την εμπροσθοφυλακή μιας ή περισσότερων φαρμακοβιομηχανιών, που θα εμφανιστούν στη σκηνή την κατάλληλη στιγμή, κραδαίνοντας το σωτηρίο εμβόλιο.

Πριν μια δεκαετία, στα μέσα του 2009, ο πλανήτης δονήθηκε απ’ την απειλή μιας επερχόμενης φονικής γρίπης των χοίρων. Με προέλευση το μεξικό. Παρότι στην αρχική φάση της «παγκόσμιας απειλής» η συμπεριφορά του «Ιού του Αναμενόμενου» (μια κάπως μεταλλαγμένη εκδοχή του κοινότοπου Η1Ν1) υπολειπόταν κατά πολύ της φήμης του, «επιστήμονες» και μήντια κράτησαν την ένταση του φόβου όσο πιο ψηλά γινόταν προβλέποντας (; ή υποσχόμενοι;) hard core μεταλλάξεις του ιού. Ήταν ένας κανονικός Αρμαγεδώνας· που έκανε τα στελέχη όλων των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη να αγοράζουν τις κόκες τους με φορτηγά. Όντως, οι παραγγελίες των κρατών (με σκοπό τον μαζικό προληπτικό εμβολιασμό μεγάλου μέρους των υπηκόων τους) έφτασαν σε αστρονομικές ποσότητες και αστρονομικά ποσά. Υπήρχε, βέβαια, ένα προβληματάκι: καθώς το στέλεχος του τρομοκράτη H1Ν1 ήταν καινούργιο, ήταν αδύνατο να ετοιμαστούν και να δοκιμαστούν (για το αν είναι αποτελεσματικές) χημικές ουσίες εναντίον του μέσα σε λίγους μήνες. Αλλά αυτή η λεπτομέρεια σπρώχτηκε στην άκρη. Έτσι όλος ο πλανήτης έμαθε το tamiflu και το relenza (χωρίς να είναι καν βέβαιο ότι ο H1N1 δεν θα μπορούσε να τα υπερκεράσει).

Τελικά η πανδημία κράτησε μερικούς μήνες στο βόρειο ημισφαίρο, και τέλειωσε την άνοιξη του 2010. Το μεγαλύτερο μέρος των παραγγελιών έμεινε άχρηστο, είτε επειδή παράχθηκε αργά είτε επειδή δεν χρειαζόταν. (Μη διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ελλαδιστάν ξεφορτώθηκε το δικό του μεγάλο φορτίο από ληγμένα tamiflu κάνοντάς το «δώρο», σαν «ανθρωπιστική βοήθεια», κάπου στην αφρική…)

Ο Η1Ν1 αποδείχθηκε πολύ λίγοτερο καταστροφικός για την παγκόσμια υγεία απ’ τις προβλέψεις· αλλά τέλειος για τις φαρμακευτικές. Το «σκάνδαλο» ήταν προφανές από νωρίς… Μια έρευνα του γνωστού british medical journal έδειξε με στοιχεία στα μέσα του 2010 ότι οι ειδικοί του παγκόσμιου οργανισμού υγείας (π.ο.υ.) που δούλευαν σε θέσεις κλειδιά για την διαχείριση της υπόθεσης H1N1 δούλευαν ταυτόχρονα σε φαρμακευτικές εταιρείες, που ουσιαστικά υπαγόρευαν τις ανακοινώσεις του υποτίθεται «ουδέτερου» και «υπεράνω» π.ο.υ… Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο π.ο.υ. δούλευε σαν ατζέντης των φαρμακοβιομηχανιών· το ίδιο είχε κάνει όταν δειλά δειλά τα πρώτα ασιατικά και αφρικανικά κράτη άρχισαν να παράγουν και να χρησιμοποιούν γενόσημα για να προσφέρουν φάρμακα στους υπηκόους τους αποφεύγοντας το θηριώδες χαράτσι των τιμών των φαρμακοβιομηχανιών…

Δεν λέμε ότι το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και τώρα – αν και η προπαγανδιστική μηχανή δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Όπως τότε. Οι συμβουλές, πάντως, για την αντιμετώπιση και του τωρινού «κακού» είναι απλές:

Α) Πλένουμε καλά τα χέρια μας· και

Β) Βράζουμε καλά τις νυχτερίδες, πριν τις φάμε. (Διότι απ’ αυτές προέρχεται ο WARS). Αυτά τα « θέλω τη νυχτερίδα μου saignant» ξεχάστε τα· (άντε, που γίνατε όλοι γκουρμέδες!…)

(φωτογραφία κάτω: Παρεπιπτόντως το κινεζικό κράτος έχει ξεκινήσει από προχτές την κατασκευή ενός καινούργιου νοσοκομείου 1000 κλινών στην πόλη Wuhan, απ’ όπου άρχισε η επιδημία. Εκτιμώμενος χρόνος κατασκευής: 10 ημέρες… Ναι, ακριβώς, 10 (ολογράφως δέκα) ημέρες!! Οι 7 είναι για τα κτίρια και οι 3 για τον εξοπλισμό του!… Και δεν πρόκειται καν για ρεκόρ…. Το ρεκόρ είναι σε προηγούμενη έκτακτη ανάγκη η κατασκευή και ο εξοπλισμός ενός νοσοκομείου σε 7 ημέρες

Καπιταλισμός με το «Κ» κεφαλαίο – ή κάνουμε λάθος; Σε περίπτωση ανάγκης τι άλλο μπορούν, άραγε, να φτιάξουν εκεί σε, π.χ., μία, δύο ή τρεις βδομάδες;)

Ο εχθρός του φίλου μου είναι και δικός μου εχθρός…

Κυριακή 26 Γενάρη. Κάθε φορά που τα ντόπια πολιτικά καθάρματα, τα νυν και τα προηγούμενα, υπηρετώντας την ίδια ακριβώς «εθνική γραμμή», σφίγγουν τα χέρια του χουντοκαραβανά Sisi και των υπόλοιπων της συμμορίας του, δίνουν από μια κλωτσιά στο στομάχι στους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους της αιγυπτιακής χούντας. Το κάνουν εντελώς συνειδητά: γιατί εκτός απ’ το «διεθνές δίκαιο» φλέγονται, ως γνωστόν, και για την «δημοκρατία»…. Όπως είχε υποστηρίξει, άλλωστε, ο ογκόλιθος Nick the greek υπ.εξ. Κοτζιάς «δεν πρέπει να επιβάλλονται στον Sisi διεθνείς κυρώσεις για την δικτατορία, γιατί έτσι στερεώνεται η δημοκρατία…».

Έτσι, «όμορφα κι ωραία», πετώντας πότε εδώ και πότε εκεί ξεροκόματα στους πληβείους, εξασφαλίζουν την μαζική συνενοχή στους φασίστες της ανατολικής Μεσογείου…

Οι πολιτικοί κρατούμενοι (και) στην αίγυπτο έχουν πρόσωπα, έχουν ιστορία· κι είναι χίλιες φορές πιο σημαντικοί σαν άνθρωποι απ’ τα πολιτικά καθάρματα και τους γιάπηδες της «αριστεράς» και της «δεξιάς» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου. Να μερικά απ’ αυτά τα πρόσωπα.

Η 41χρονη Israa Abdelfattah βρίσκεται στα κάτεργα της χούντας απ’ τις 12 Οκτώβρη του 2019. Την έδεσαν για συμμετοχή στις διαδηλώσεις κατά του Sisi που έγιναν απ’ τις 20 ως τις 22 του περασμένου Σεπτέμβρη (υπάρχουν σχετικές αναφορές της ασταμάτητης μηχανής), για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», κλπ. Βασανίστηκε απ’ την στρατοαστυνομία, και στις 8 Δεκέμβρη άρχισε απεργία πείνας ζητώντας να ερευνηθούν οι καταγγελίες της για τα βασανιστήρια.

Η Israa είναι απ’ τα αρχικά, ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης «6 Απρίλη», που άρχισε να δρα το 2008 σαν υποστήριξη σε εργατικούς αγώνες. Η ίδια οργάνωση έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην επανάσταση της 25ης Γενάρη του 2011…

Η 60χρονη Hoda Abdelmonem είναι δικηγόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και βρίσκεται σε απομόνωση απ’ την 1 Νοέμβρη του 2019. Είναι απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες τόσο των αγώνων των γυναικών εναντίον της χούντας, όσο και της υπεράσπισης των πολιτικών κρατούμενων. Ήταν απ’ τις βασικές που οργάνωσαν την γυναικεία διαδήλωση προς την πλατεία Tahrir στις αρχές Φλεβάρη του 2011, μια απ’ τις πρώτες διαδηλώσεις που έσπασαν τον στρατοαστυνομικό κλοιό γύρω απ’ τους συγκεντρωμένους στην πλατεία…

Ο 37χρονος Alaa Abdel Fattah, είναι προγραμματιστής και ενταγμένος στην εκτός νόμου αιγυπτιακή αριστερά, ψυχή του blog “mada masr”, και «παλιά» καραβάνα του αντιχουντικού κινήματος. Μετά από δύο χρόνια προφυλάκισης, τον Φλεβάρη του 2015 καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή για την «οργάνωση παράνομης πολιτικής διαμαρτυρίας». Αποφυλακίστηκε στα τέλη Μάρτη του 2019, υπό τον όρο για τα επόμενα 5 χρόνια να παραμένει σε αστυνομικό τμήμα επί 12 ώρες καθημερινά, απ’ το απόγευμα ως το επόμενο πρωί· να κοιμάται σε κελί, δηλαδή… Στις 29 Σεπτέμβρη, μερικές ημέρες μετά τις περσινές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις, συνελήφθη με την κατηγορία ότι «αθέτησε τους περιοριστικούς όρους». Μετά την σύλληψη αυτή βασανίστηκε απ’ την στρατοαστυνομία· παραμένει αιχμάλωτος…

Η 34χρονη Mahienour el-Massry, είναι δικηγόρος και συμμετέχει σε ομάδα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Έχει φυλακιστεί δύο φορές, το 2015 και το 2017 για τέτοιου είδους κινητοποιήσεις. Την έδεσαν στις 24 Σεπτέμβρη έξω απ’ την εισαγγελία του Καΐρου, στη διάρκεια συνάντησής της με συγγενείς διαδηλωτών που είχαν συλληφθεί ήδη. Από τότε παραμένει αιχμάλωτη…

Οικόπεδο νούμερο 8

Κυριακή 26 Γενάρη. Το να πηγαίνει ένα πλεούμενο και να ανοίγει τρύπες εδώ ή εκεί δεν συνιστά, βέβαια, κατοχύρωση ιδιοκτησίας του κράτους που του παρήγγειλε τις τρύπες. Ωστόσο ο αναγγελμένος σχεδιασμός του τουρκικού καθεστώτος να κάνει γεώτρηση στο «οικόπεδο 8» (όπως το έχει ονομάσει το ελληνοκυπριακό καθεστώς) αποτελεί, πράγματι, καθαρά επιθετική κίνηση. Κι αυτό επειδή με τις «ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης» να έχουν οριοθετηθεί αυθαίρετα (και πάντως χωρίς συμφωνίες μεταξύ των «ενδιαφερόμενων»), το συγκεκριμένο κομμάτι βυθού δεν ανήκει καν σ’ αυτό που η Άγκυρα θεωρεί δική της αοζ. Ανήκει σε μια χαρτογράφηση της αοζ που (κατά την Άγκυρα) δικαιούται το τουρκοκυπριακό καθεστώς· μια χαρτογράφηση παρανοϊκή, έξω από οποιαδήποτε λογική.

Απ’ τη μεριά της Άγκυρας το νόημα αυτού του συμβολικού μεν (δεν κατοχυρώνονται ιδιοκτησίες με τρύπες…) παραλογισμού δε είναι μάλλον ξεκάθαρο: όσοι νόμιζαν ότι θα μας σταματήσουν (στην ανατολική Μεσόγειο) με στρατιωτικά μέσα ας το ξεχάσουν. Αυτό ακούγεται λογικό από ιμπεριαλιστική άποψη, με δεδομένο ότι (παρά τις αντίθετες ελληνικές φαντασιώσεις) το τουρκικό καθεστώς έχει μακράν τον ισχυρότερο στρατό στην περιοχή· και ούτε το Τελ Αβίβ ούτε κάποιος ευρωπαίος «εταίρος» είναι διατεθειμένος να κάνει πόλεμο κατά της Άγκυρας για μερικά θαλάσσια μπλοκ / οικόπεδα.

Έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, η στάση του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου (και του ελληνοκυπριακού αντίστοιχου): «κανονικά» η δημαγωγία θα έπρεπε να ορύεται και θα έπρεπε να βρισκόμαστε στα πρόθυρα γενικής επιστράτευσης: «ακόμα και με κανώ να υπερασπιστούμε το οικόπεδο νούμερο 8»!!! “Κανονικά” οι θείες Λίτσες θα έπρεπε να προβάρουν βατραχοπέδιλα… Αλλά όχι: μάλλον σιωπή, τουλάχιστον ως τώρα (και η ελπίδα ότι οι εταίροι θα ξανα«καταδικάσουν» την Άγκυρα…)

Σημαίνει αυτό την σιωπηλή παραδοχή ότι εκείνος ο πρόσφατος σχεδιασμός της «εθνικής γραμμής» έχει καταρρεύσει εντελώς και πως η μόνη πιθανότητα είναι «ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις»; Η Άγκυρα έχει προτείνει (αλλά αυτά δεν ακούγονται στα μέρη μας…) την δημιουργία ενός οργανισμού ανάλογου με την «ένωση άνθρακα και χάλυβα» που υπήρξε ο πρόδρομος της ε.ο.κ., με θέμα τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου, και μέλη αποκλειστικά και μόνο τα κράτη που βρέχονται απ’ αυτήν. Προφανώς σ’ έναν τέτοιο οργανισμό η Άγκυρα θα ήταν ένα απ’ τα πιο δυνατά μέλη· επιπλέον θα έπρεπε να ξεπεραστούν πολλές αντιπαλότητες για να υπάρξει.

Εκείνο που ακούγεται, αντίθετα, στα μέρη μας είναι το «east med gas forum», που δεν έχει σαν μέλη του ούτε την Άγκυρα, ούτε την Δαμασκό, ούτε την Βηρυτό, ούτε τους τουρκοκύπριους (έχουν αποκλειστεί…)· έχει, όμως, για το ξεκάρφωμα, τον Abbas που ούτε έχει, ούτε θα έχει ποτέ κράτος… Παραείναι μεροληπτικό και «εμπόλεμο»· σα να λέμε.

Πίσω στο οικόπεδο νούμερο 8: το γεωτρύπανο Yavus θα πάει εκεί συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά. Χωρίς εμάς τίποτα στην ανατολική Μεσόγειο! επαναλαμβάνει ξανά και ξανά η Άγκυρα· και το θυμίζει ακόμα και με «παράλογο» τρόπο.

Δεν απευθύνεται, όμως, μόνο στο ελλαδιστάν… Γιατί αν αρχίσει να γίνεται πιο δημόσια φανερή η σχέση Άγκυρας – Δαμασκού (κάτι που έχει ξεκινήσει…), τότε θα εμφανιστεί ένα ακόμα east med gas forum, νο 2 ας πούμε…

Και τότε τα “block” δεν θα είναι οικόπεδα…

Ιράκ

Σάββατο 25 Γενάρη. Από πολιτική άποψη (πάντα με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) η τεράστια αντιαμερικανική / αντικατοχική συγκέντρωση / διαδήλωση χτες στη Βαγδάτη, ήταν ένα είδος ρελάνς στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που έχουν ξεκινήσει στο ιράκ απ’ τον περασμένο Οκτώβρη. Άλλοι μιλάνε για 2,5 εκατομμύρια συγκεντρωμένους, άλλοι για 4· το βέβαιο είναι ότι ήταν μια πειστική απάντηση του Muqtada al-Sadr στην τρέχουσα εσωτερική «κρίση διεύθυνσης» του ιράκ. Ο Sadr έχει ξανακαλέσει με επιτυχία τέτοιου όγκου διαδήλωση (στα τέλη Φλεβάρη του 2016, εναντίον της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος) ενώ, αν και δεν έχει ο ίδιος κάποιο πολιτικό αξίωμα, το κόμμα του είναι συγκριτικά το μεγαλύτερο στο ιρακινό κοινοβούλιο.

Την ίδια μέρα έγινε κι άλλη συγκέντρωση. Όχι το ίδιο μεγάλη, καθόλου αμελητέο ωστόσο το γεγονός ότι κλήθηκε χτες. Στην πλατεία Tahrir της Βαγδάτης, όπου υπάρχει μόνιμος καταυλισμός αντικυβερνητικών διαδηλωτών. Το σχήμα της πλατείας Tahrir είναι μάλλον το πιο μετριοπαθές, δημιουργικό, «μητροπολιτικό» (και κατά τα φαινόμενα αυθεντικό, δηλαδή μη ελεγχόμενο από πράκτορες και φύλαρχους…) τμήμα αυτών των κινητοποιήσεων των τελευταίων μηνών· αφού δεν έχει σχέση με τις επιθέσεις (μερικές φορές «μυστηριωδώς» ένοπλες…) εναντίον σιιτικών στόχων, κυρίως στη Najaf.

Η ανθρωπογεωγραφία των δύο χθεσινών συγκεντρώσεων / διαδηλώσεων στη Βαγδάτη δείχνει και την κατάσταση στο ιράκ. Ούτε το ένα, το διώξιμο του αμερικανικού κατοχικού στρατού, ούτε το άλλο, η δημιουργία ενός πολιτικού συστήματος διεύθυνσης που να ξεπερνάει τον όποιον θρησκευτικό σεχταρισμό, είναι εύκολα θέματα· ή ζητήματα στα οποία θα μπορούσε να περιμένει κανείς γρήγορα αποτελέσματα. Επιπλέον, μετά από 16 χρόνια αμερικανικής κατοχής και ημικατοχής και μερικά χρόνια isis project, η Ουάσιγκτον έχει αποκτήσει εκείνες τις “διασυνδέσεις” μέσα στο ιράκ που της επιτρέπουν να τορπιλίσει και τα δύο: και τον αντισεχταριστικό και τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αγοράζοντας σουνίτες πολέμαρχους (πρώην isis…) Υποθέτουμε πως αυτό θα επιχειρήσει να κάνει· και δεν χρειάζεται καν να αναλάβει ευθύνη το ψόφιο κουνάβι ή οι σωματοφύλακές του.

Στο παρελθόν ο Sadr είχε δείξει έναν (ως ένα σημείο πετυχημένο) οππορτουνισμό, που του επέτρεπε να έχει συμμαχικές σχέσεις και με σουνιτικά clan· κάτι που είναι βασικό τώρα για να αντιμετωπιστεί ένας καινούργιος γύρος προβοκατόρικου (και πληρωμένου απ’ τον τοξικό…) εμφύλιου στο ιράκ. Όμως η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι με την όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου μετά την δολοφονία του Soleimani και του Abu Mahdi al-Muhandis, και το επείγον της παραμονής των αμερικανικών βάσεων στο ιράκ “με κάθε μέσο”, το να υπάρξει ένα σχετικά σταθερό ενιαίο εσωτερικό μέτωπο τόσο υπέρ των μεταρρυθμίσεων στο σύστημα διεύθυνσης όσο και εναντίον της αμερικανικής ημικατοχής, δεν είναι κάτι που μπορεί να το πετύχει η (σιιτική) Τεχεράνη· ούτε η (σουνιτική) Άγκυρα.

Μάλλον θα χρειάζονταν ανώτερες δυνάμεις: η Μόσχα και το Πεκίνο. Το δεύτερο κινείται ήδη μέσω “επενδυτικών συμφωνιών” με πολλά μηδενικά, κυρίως στον πετρελαϊκό τομέα και στις υποδομές του ιράκ – βρίσκονται και αυτές στο αμερικανικό στόχαστρο. Η πρώτη θα μπορούσε να κινηθεί; Κι αν ναι, πως;

Τα επιμέρους μέτωπα στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης δεν είναι λίγα. Και το σαουδαραβικό καθεστώς παραμένει πάντα ένα λειτουργικό “καρκίνωμα” υπέρ της πρόκλησης καταστροφών… (Ούτε καν απ’ την υεμένη δεν έχει απαγκιστρωθεί). Χωρίς τον τοξικό και τα δολάριά του, ο άλλος τοξικός (του Abu Dahbi) θα είχε βγάλει τον σκασμό· και πολλά πράγματα, τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ θα ήταν απλούστερα και λογικότερα.

Υπάρχει ακόμα όμως…

(Εν τω μεταξύ, παρά τις δηλώσεις περί “μηδέν απωλειών”, μετά από τόσες ημέρες ο αμερικανικός στρατός παραδέχεται πως 34 πεζοναύτες του έπαθαν “σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις” απ’ τις ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις στις 8 Γενάρη. Το ψόφιο κουνάβι επιμένει βέβαια ότι απλά μερικοί έπαθαν πονοκέφαλο· αλλά δεν λέει “πήραν ένα ντεπόν και όλα καλά…”

Η πρώτη σκέψη: και να σκεφτείς ότι το ψοφιοκουναβιστάν είχε προειδοποιηθεί ώρες πριν για τις επιθέσεις. Η δεύτερη: μα καλά, πως κτύπησαν όλοι στο κεφάλι; Βαράγανε κουτουλιές στα ντουβάρια των μπούνκερ, ή μεταξύ τους; Περίεργο είδος ο τρομοκρατημένος πεζοναύτης Α κλάσης…)

Πλαστοπροσωπία 1

Σάββατο 25 Γενάρη. Η Alice Bergmann ζει στο Chemnitz, στη γερμανία, και έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με το ισλάμ. Πρέπει να ξεπεράσει ένα φοβερό σοκ, την δολοφονία της αδελφής της Elizabeth πριν μερικά χρόνια σ’ ένα πάρκο στο Βερολίνο. Και οι δύο δολοφόνοι ήταν μετανάστες.

«Έχω πολύ μίσος μέσα μου, πολλή οργή, και ξέρω ότι αυτό το τραύμα θα ματώνει για πάντα» έγραψε η Bergmann σ’ ένα post στο λογαριασμό της στο facebook το 2015. Πολεμάει εναντίον των μεταναστών στην πρώτη γραμμή από τότε, ακόμα και απ’ την δουλειά της που είναι στην ομοσπονδιακή υπηρεσία για μετανάστες και πρόσφυγες. Ένας φίλος της απ’ το facebook της έδωσε συγχαρητήρια για την πιο πάνω ανάρτηση. «Προς τιμήν της δολοφονημένης αδελφής σου, αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.

… Η Bergmann έχει στενή σχέση μέσω facebook με την εξαδέλφη της Helena, που είναι μοντέλο και καλλιτέχνης, δουλεύει σε μια ακαδημία, και προσπαθεί μέσω της τέχνης της να αυξήσει την προσοχή της κοινής γνώμης για την κακομεταχείριση και τις δολοφονίες γυναικών από μετανάστες. Στο προφίλ της γράφει ότι «σε πόλλες πόλεις της γερμανίας οι γυναίκες δολοφονούνται από μετανάστες».

Η Bergmann έχει επίσης στενή επαφή μέσω facebook με τον αδελφό της David, που ανησυχεί για την ασφάλεια της Alice, αφού, όπως γράφει στο profile του, ένας απ’ τους δολοφόνους της Elizabeth είπε στο δικαστήριο «Και η Alice πρέπει να πεθάνει … Ορκίζομαι ότι θα την σκοτώσω…»

Φωτογραφίες στους λογαριασμούς τους δείχνουν ότι οι τρεις συναντιούνται τακτικά, και κάνουν εκδρομές και ταξίδια για να ξεπεράσουν τον πόνο τους. Επιπλέον κουβεντιάζουν με πολλούς άλλους στο facebook για τους μετανάστες και την πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης για το άσυλο.

Τραγική η ιστορία αυτή, αλλά έχει ένα πρόβλημα: όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ανύπαρκτοι. Δεν έχει υπάρξει καμμία Elizabeth που να έχει δολοφονηθεί από μετανάστες· καμμία εξαδέλφη Helena καλλιτέχνης, κανένας David αδελφός, και καμμία Alice Bergmann. Η φωτογραφία που υπάρχει στον λογαριασμό μ’ αυτό το όνομα είναι της χιλιανής ηθοποιού Josefina Montane…

Έτσι ξεκινάει χθεσινό άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση του καθεστωτικού γερμανικού de spiegel, με τίτλο: ένα δίκτυο ψεμμάτων στο facebook· πως να κοροϊδεύεις τους φίλους και να επηρεάζεις τον κόσμο. Το άρθρο χρησιμοποιεί διάφορα παραδείγματα πλαστών προσώπων με παρουσία στα social media, και το κύριο θέμα του είναι οι προσπάθειες (ακόμα και της facebook…) να εντοπίζει τέτοιους λογαριασμούς και να τους διαγράφει…

(φωτογραφία: αριστερά η χιλιανή Montane, και δεξιά η ίδια, ελαφρά «πειραγμένη» στο photoshop, ως Alice Bergmann).

Πλαστοπροσωπία 2

Σάββατο 25 Γενάρη. Όσοι έχουν μερικά δράμια μυαλό στο κεφάλι τους ξέρουν ότι η πλαστοπροσωπία έχει γίνει κανονική βιομηχανία πολύ μεγάλης έκτασης στα social media. Και μάλιστα όχι μόνο από μεμονωμένους ψεύτες (που προσπαθούν να «ψαρέψουν» διάφορους και διάφορα, πάντα για κακό…) αλλά και από κράτη, μυστικές υπηρεσίες· και επιχειρήσεις. Τα παραδείγματα είναι πολλά και γνωστά και στα μέρη μας, ώστε περιττεύει να δείξουμε μερικά.

Με λίγη κριτική σκέψη θα έπρεπε να αναρωτηθεί ο καθένας αν τα λεγόμενα social media έτσι όπως έχουν εξελιχθεί και εξελίσσονται είναι τελικά τίποτα άλλο πέρα από κατεξοχήν αγωγοί πλαστοπροσωπιών και μαζικών psyops (ψυχολογικών επιχειρήσεων) από κράτη, παρακράτη και αφεντικά… Κι αν, κατά συνέπεια, οι «συνηθισμένοι χρήστες» αυτών των κρατικών και παρακρατικών αγωγών είναι κάτι άλλο από σκέτοι (και δυστυχείς) «μαϊντανοί», που νομιμοποιούν με την μηντιακή υποδούλωσή τους αυτούς τους μηχανισμούς· όταν, φυσικά, δεν είναι καταδότες εαυτών και αλλήλων με την έννοια της κλοπής έως λεηλασίας των προσωπικών δεδομένων τους, από κάθε είδους ενδιαφερόμενο.

Υπερβολή; Όχι. Δεν θα ήταν απαραίτητες οι φασιστικές επιχειρήσεις πλαστογράφησης αφού υπάρχει η cambridge analytica. Άραγε αυτά τα πολλά εκατομμύρια των αμερικάνων που η εταιρεία «έπεισε», μέσω πλαστών λογαριασμών στα social media, να ψηφίσουν το ψόφιο κουνάβι· και τα άλλα πολλά εκατομύρια των άγγλων που «πείστηκαν» απ’ την ίδια εταιρεία με τον ίδιο τρόπο να ψηφίσουν brexit το 2016, κατάλαβαν ότι χειραγωγήθηκαν και έκλεισαν τους λογαριασμούς τους; Όχι… Μήπως οι έλληνες πελάτες των social media έχουν κάποια ειδικά ταλέντα για να μην φάνε (για παράδειγμα) την οργανωμένη πρόκληση πανικού ή εθνικιστικού οίστρου αν κάποιοι μηχανισμοί αποφασίσουν ότι τους βολεύει; Όχι…

Πλαστοπροσωπία 3

Σάββατο 25 Γενάρη. Την επικίνδυνη δυναμική της ψηφιακής πλαστογράφησης / πλαστογραφίας την είχαμε καταγγείλει πολύ έγκαιρα, κατ’ αρχήν μέσα απ’ τις σελίδες του περιοδικού 3η γενιά, τον Γενάρη του 2002. Σημειώστε την χρονολογία: τότε δεν υπήρχε καν και καν η προοπτική (πόσο μάλλον η εξάπλωση της πανούκλας) των social media. Ήταν αρκετό, έφτανε και περίσσευε, το να αντιμετωπίσει κανείς με κριτικό τρόπο ένα καινούργιο «δόγμα» που άρχιζε να ανατέλει φορτσάτο τότε (και μάλιστα ανάμεσα σε αυτοχαρακτηριζόμενους σαν «ριζοσπάστες», «επαναστάτες» κλπ), σύμφωνα με το οποίο η διαδικτυακή / ψηφιακή ανωνυμία ήταν … ελευθερία! Μετά από 18 χρόνια είναι ίσως ευκολότερο να περιγελάσει κανείς την βαθιά βλακεία εκείνου του «δόγματος»· αλλά τώρα είναι αργά: η επικοινωνιακή «ελευθερία» και «ευκολία» έχουν αποικιοποιηθεί τόσο έντονα και συστηματικά από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς, ώστε όποιος / όποια συνεχίζει να «ζει λεύτερα» μέσα στα social media έχει, απλά, ανοίξει διάπλατα την πόρτα του στην χειραγώγησή του.

Δεν είναι παράξενο: το ζήτημα της μαζικής (και προβοκατόρικης) πλαστογράφησης δεν αντιμετωπίζεται απαγορεύοντας (;) εκείνους που είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά και μεθοδευμένα διασπείρουν ψέμματα. Τέτοιοι (παθολογικοί μυθομανείς, εγκάθετοι, τσατσορούφιανοι, ή κρατικοί / παρακρατικοί μηχανισμοί) υπήρχαν πάντα· και στην ψηφιακή εποχή έχουν βρει την υγεία τους. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν, σε όλο και πιο “ανώτερο” τεχνολογικά στάδιο…

Το θέμα είναι ποιοί, πόσοι, και γιατί τους ανοίγουν την πόρτα… Η ιδέα της εξαφάνισης των «πηγών» της πλαστογράφησης είναι επικίνδυνη: μεταφέρει την ευθύνη στους «καλούς» μηχανισμούς, είτε πρόκειται για ευαίσθητες εταιρείες (σαν την facebook…) είτε για φιλαλήθη κράτη… Το αντίθετο είναι που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, παρότι με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει αδύνατο: η άρνηση της μηχανικής (αντι)κοινωνικής μεσολάβησης (social media-ting, αν μας επιτρέπεται η κατάχρηση του όρου).

Αυτό το αδύνατο είναι που πρέπει να γίνει δυνατό…

Χρυσόψαρα;

Παρασκευή 24 Γενάρη. Μήπως μέσα στην φούρια εξελίξεων στο ευρύτερο «μέτωπο» έχει ξεχαστεί; Είναι μόλις 3 βδομάδες από τότε που δολοφονήθηκαν στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης οι Soleimani, Abu Mahdi al-Muhandis και μερικοί ακόμα ιρακινοί και ιρανοί καραβανάδες – στις 3 του μήνα. Και 2,5 απ’ τις 8 Γενάρη, όταν οι ιρανικοί πύραυλοι κτύπησαν (μετά από προειδοποίηση) δύο αμερικανικές βάσεις στο ιράκ.

Σήμερα αναμένεται στη Βαγδάτη μια πολύ μεγάλη διαδήλωση εναντίον της αμερικανικής ημικατοχής. Την έχει καλέσει ο παλιός δαίμονας αυτής της κατοχής, ο παπάς Muqtada al-Sadr – και όλα δείχνουν ότι θα πάρουν μέρος όλες οι ένοπλες οργανώσεις που συγκροτούν τις pmu.

Η “έξοδος κινδύνου” του αμερικανικού στρατού στο ιράκ φαίνεται πως είναι το ιρακινό κουρδιστάν. Ο υφ.υπ.εξ. David Schenker «πετάχτηκε» ως το Erbil αμέσως μετά τον ιρανικό βομβαρδισμό των αμερικανικών βάσεων, στις 9 και 10 Γενάρη, για επαφές με τους τοπικούς φυλάρχους. Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να τους αγοράσει όσο πιο φτηνά γίνεται, και θεωρεί κάτι τέτοιο εύκολη δουλειά. Δεν φαίνεται να υπολογίζει ωστόσο ότι το Erbil είναι αναγκασμένο (έχει και συμφέροντα…) να δίνει λογαριασμό τόσο στην Άγκυρα όσο και στην Τεχεράνη· αν υποθέσουμε ότι θα αποφάσιζε να παρακάμψει την Βαγδάτη… Επιπλέον δεν είναι η πιο εύκολη δουλειά να φυλάνε οι τοπικοί ένοπλοι τους αμερικάνους απ’ τις επιθέσεις που (είναι βέβαιο) θα γίνονται: στην πράξη τα ιρακινοκουρδικά clan έχουν διαφορές και αντιθέσεις μεταξύ τους, και η δουλειά του σεκιουριτά μπορεί να τις οξύνει.

(φωτογραφία: Το ψόφιο κουνάβι συναντήθηκε προχτές στο Davos και με τον “πρόεδρο” του ιρακινού κουρδιστάν Nechirvan Barzani….)

Κι άλλο αίμα – στην Παλαιστίνη

Παρασκευή 24 Γενάρη. Οι δύο ανταγωνιστές των ισραηλινών εκλογών Netanyahu και Gantz (θα ξαναμετρήσουν τον φασισμό τους στις 2 Μάρτη) θα πάνε στις 28 Γενάρη στην Ουάσιγκτον για να πάρουν το δώρο τους: το ψόφιο κουνάβι realestater θα παραχωρήσει στο απαρτχάιντ, ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ όλες τις εκτάσεις της δυτικής Όχθης που έχουν καταπατηθεί και έχουν οικισμούς εποίκων· «αναγνωρίζοντας» έτσι επίσημα μεγάλο μέρος της κατεχόμενης Παλαιστινιακής γης σαν ισραηλινή κτήση… Ταυτόχρονα, επειδή το ψόφιο κουνάβι και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι μεγαλόκαρδοι, θα «αναγνωριστεί» και «παλαιστινιακό κράτος» – σε ό,τι περισσέψει, και υπό αυστηρούς όρους φυσικά… Αυτή θα είναι η ανακοίνωση του «deal του αιώνα»…

Οι παλαιστίνιοι θα ξεσηκωθούν – αυτό είναι βέβαιο. Οπότε ο ισραηλινός στρατός προετοιμάζεται για την καταστολή. Αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνο η λωρίδα της Γάζας που θα πάρει φωτιά…

Ένας τοξικός πολυλειτουργικός…

Παρασκευή 24 Γενάρη. Η συγκεκριμένη ιστορία μπορεί να μην βρει χώρο στην ελληνική δημαγωγία· ή να σερβιριστεί με διαστρεβλωμένο και ανιαρό τρόπο, σαν on stand story. Εφάπαξ. Απ’ την άλλη μεριά έχει όλα τα προσόντα να γίνει μια καλή mainstream ταινία έντασης, αρκεί να βρεθεί καλός σκηνοθέτης και casting. Έχει δράση, αίμα, σεξ, “νέες τεχνολογίες”, πετρέλαιο, διεθνή γεωπολιτική, μέση Ανατολή, και εκτυλίσσεται γύρω απ’ την δολοφονία / σφαγή του σαουδάραβα δημοσιογράφου Khashoggi. Με πρωταγωνιστή ποιόν άλλον; Τον τοξικό… Ε, τι άλλο θέλετε πια;

Ο Khashoggi, ας θυμίσουμε, ήταν απ’ τους αρχιδημοσιογράφους της καθεστωτικής αμερικανικής washington post. Της οποίας ιδιοκτήτης είναι απ’ τον Οκτώβρη του 2013 ο Jeff Bezos, αφεντικό της γνωστής amazon.

Η washington post, μέσω του Khashoggi (και όχι μόνο) ήταν συστηματικά επικριτική κατά του σαουδαραβικού καθεστώτος και, ειδικά, του τοξικού. (Προφανώς εκφράζει μια φράξια του αμερικανικού βαθέος κράτους που τον θεωρεί επικίνδυνο…) Πώς θα μπορούσε ένας κοτζάμ αυριανός πετροβασιλιάς να επιτρέψει σε μια αμερικανική φυλλάδα να τον δυσφημεί;

Την άνοιξη του 2018 ο τοξικός έκανε ένα πολυπροβεβλημένο ταξίδι στις ηπα, προς αναζήτηση επενδυτών για τα μεγαλεπήβολα σχεδιά του να γίνει το χουντοβασίλειό του η disneyland για τους βαθύπλουτους του πλανήτη. Συναντήθηκε με τον Bezos στις 4 Απρίλη, με «ημερήσια διάταξη» την συνεργασία της amazon με το Ριάντ. «Έγιναν φίλοι», κι έτσι κατάφερε να τον πείσει να του δώσει το νούμερο του αυστηρά προσωπικού κινητού του, για να τα λένε μέσω whatsapp.

Δυο μήνες μετά ο τοξικός, χρησιμοποιώντας το ultrahigh tech λογισμικό pegasus-3 της ισραηλινής κατασκοπευτικής εταιρείας nso group, θα στείλει (από το δικό του κινητό) στον Bezos ένα mp4 «δούρειο ίππο»· και ο pegasus-3 πιάνει αμέσως δουλειά: συγκεντρώνει και στέλνει στον τοξικό τα προσωπικά δεδομένα απ’ το τηλέφωνο του Bezos. Σκοπός της high tech «διάρρηξης» του κρυπτογραφημένου λογαριασμού του ιδιοκτήτη της washington post; Το να τον έχει ο τοξικός «στο χέρι» – εν όψει της δολοφονίας του Khashoggi. (Χοντροκομμένο; Ναι. Αλλά ταιριάζει σε τύπους που κοιμούνται και ξυπνάνε σε τσουβάλια άσπρης σκόνης…)

Ο Khashoggi δολοφονείται, κομματιάζεται, και τα κομμάτια του “καίγονται” (εκτός, όπως υπονοούν κάποιοι, απ’ το κεφάλι του…) στις 2 Οκτώβρη του 2018, στην Istanbul. Η washington post και ο ιδιοκτήτης της δηλώνουν έξαλλοι, και φυσικά υποψιάζονται ποιος είναι ο φονιάς. Ο οποίος, νοιώθωντας ισχυρός (αυτά είναι τα ωραία με τις ανεβαστικές σκόνες και τα ζουμιά…) στέλνει τον Νοέμβρη του 2018 και τον Φλεβάρη του 2019 στον Bezos, πάντα απ’ το προσωπικό του κινητό, με την μορφή «προειδοποίησης», στοιχεία που βρήκε στο κλεμμένο υλικό· κυρίως υπονοούμενα για «εξωσυζυγική» σχέση του.

Καθώς η washington post (θυμίζουμε: ιστορική καθεστωτική τις τελευταίες δεκαετίες εφημερίδα / εκδοτικός οίκος των ηπα) δεν συμμορφώνεται, στο κόλπο μπαίνει απ’ τις αρχές του 2019 ένα ακροδεξιό αμερικανικό tabloid (προσκείμενο στους συντηρητικούς και στον τοξικό) ονόματι Nation Enquirer, που αρχίζει να απειλεί με αποκαλύψεις κατά του Bezos. Αυτός κάνει μήνυση, και η κιτρινοφυλλάδα τον απειλεί ότι αν δεν την πάρει πίσω θα δημοσιεύσει 10 «πικάντικες» φωτογραφίες απ’ την «εξωσυζυγική» σχέση του. Ο Bezos καταλαβαίνει την “πηγή του υλικού” και αρχίζει να ψάχνει ποιος και πως χάκαρε το τηλέφωνό του. Τότε η Nation Enquier προσπαθεί να ξεκαρφώσει τον τοξικό, «δίνοντας» σαν «πηγή» των προσωπικών data τον αδελφό της «παράνομης σχέσης» του Bezos…

Αλλά, φυσικά, ο ιδιοκτήτης της amazon και της washington post δεν είχε έλλειψη χρημάτων για να βρει την άκρη. Κι όχι απλά να την βρει, αλλά να την προωθήσει κατάλληλα. Έτσι ενώ η εταιρεία whatsapp (που ανήκει στην facebook…) κάνει μήνυση στην ισραηλινή nso για το pegasus, το θέμα θα φτάσει στον προθάλαμο του οηε (!). Για την ακρίβεια ο Bezos έδωσε το iphone του προς εξέταση σε ειδικευμένους σε τέτοια θέματα. Κι αυτοί πέρασαν τα συμπεράσματά τους τον περασμένο Νοέμβρη σε 2 ανεξάρτητους μεν αλλά συνεργαζόμενους με τον οηε ερευνητές: την Agnes Callamard (ειδική ερευνήτρια του οηε για τις εξωδικαστικές δολοφονίες) και τον David Kaye (ειδικό ερευνητή του οηε για ζητήματα ελευθερίας της έκφρασης).

Χτες αυτοί οι 2 ανακοίνωσαν: … Οι πληροφορίες που έχουμε οδηγούν στο συμπέρασμα της πιθανής εμπλοκής του πρίγκηπα στην επιτήρηση του κ. Bezos, σε μια προσπάθεια να επηρεάσει ή και να εμποδίσει τα ρεπορτάζ της washington post σχετικά με τη σαουδική αραβία…

Οι συνθήκες και η χρονική στιγμή του χακαρίσματος και της επιτήρησης του Bezos ενισχύουν το αίτημα για παραπάνω έρευνα απ’ τις ηπα και άλλες αρμόδιες αρχές των ισχυρισμών ότι ο πρίγκηπας διάδοχος διέταξε, επέβλεψε ή, κατ’ ελάχιστον, γνώρισε και δεν εμπόδισε την ομάδα που σκότωσε τον κ. Khashoggi στην Istanbul.

Το εξεταζόμενο χακάρισμα του τηλεφώνου του κ. Bezos και των τηλεφώνων άλλων, απαιτεί άμεση έρευνα από τις ηπα και άλλες αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας για την διαρκή, πολύχρονη άμεση και προσωπική εμπλοκή του πρίγκηπα διαδόχου στις προσπάθειες στοχοποίησης των αντιπάλων του.