Year: 2020

Περί προστασίας…

Κυριακή 22 Μάρτη. Δεν είναι, άραγε, εντυπωσιακό έως τρομακτικό (ανάλογα με την οπτική γωνία…), ότι το κράτος της Μόριας και του Έβρου απέκτησε τόσους έξτρα φίλους μόλις έγινε «κράτος της υγείας»; Δεν είναι, άραγε, εντυπωσιακό έως τρομακτικό το ότι οι «αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι» αναγνωρίζονται σαν οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου μόλις άρχισαν τον βομβαρδισμό κηδειόχαρτων; Δεν είναι, άραγε, εντυπωσιακό έως τρομακτικό το πως η άγνοια (συνδυασμένη με τους αυτοφυείς φόβους…) των υποτελών δηλώνει απεριόριστη υποτέλεια στην άγνοια (και στην τρομοκρατική μηχανική) της εξουσίας και των «εγκατεστημένων» ειδικών της; Δεν είναι, άραγε, εντυπωσιακό έως τρομακτικό πως φράσεις του είδους … Είμαστε σε πόλεμο … Όμως πιστέψτε με, η νίκη θα έλθει μόνον αν όλοι – ο καθένας χωριστά – φανούμε πειθαρχημένοι στρατιώτες… μεταδίδονται, εσωτερικεύονται και αφήνονται να δηλητηριάζουν με ταχύτητες που ακόμα κι ο πιο γοργοπόδαρος ιός δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί;

Στο πιο πρόσφατο διάγγελμά του η κεντρική φωνή των ντόπιων προσταγών, ο ρημαδοΚούλης, είπε κάτι που θα έπρεπε να δράσει σαν το έσχατο σήμα του (πραγματικού) κινδύνου. Δεν ήταν «υπόδειξη». Ήταν διαταγή!

… Μην φέρεστε ως υγιείς που δεν βγαίνουν για να μην νοσήσουν. Αλλά σκεφτείτε διαφορετικά: Σαν να έχετε ήδη τον ιό και δεν πρέπει να τον μεταφέρετε σε άλλους…

Μέσα στην αθλιότητα των τεχνικών της εξουσίας θα ήταν, ίσως, προτιμότερο αν το κεντρικό μεγάφωνο του σφιξίματος – της – βίδας, είχε πει: γαμημένοι μαλάκες είσαστε όλοι άρρωστοι! Αλλά δεν είπε καν αυτό· δεν έπαιξε καν τον ρόλο του «γιατρού». Διέταξε κάτι ακόμα πιο «προχωρημένο»: παραστείστε ότι είστε άρρωστοι, εσωτερικεύστε τον ρόλο, συμπεριφερθείτε ανάλογα: σαν μιάσματα!!!

Αν τα ιδεώδη του νεοφιλελευθερισμού προσπάθησαν (και στον έναν ή τον άλλο βαθμό κατάφεραν) να δημιουργήσουν τον τύπο «ο Εαυτός μου Υπεράνω Όλων», κι αν κατάφεραν να κάνουν το κέρδος (κέρδος οικονομικό / χρηματικό, σεξουαλικό, συμβολικό…) την κυρίαρχη κοινωνική συνθήκη, ο νεοκρατισμός, σ’ αυτήν την βίαιη επίθεση εμπέδωσής του, ανακατασκευάζει την «κοινή» κοινωνικότητα με τρόπο εφιαλτικό. Αίφνης ο ιδανικός υπηκόος δεν είναι ο «άνθρωπος – της – αγοράς», ο άνθρωπος που βάζει πάνω απ’ όλα το δικό του συμφέρον, αλλά εκείνος που εσωτερικεύει το ότι είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα μόλυνσης!! Η δεσπόζουσα, η κυρίαρχη, η μόνη σχέση που έχει σημασία σ’ αυτό το “μάθημα ζωής” (και η μόνη σχέση που αναλογεί στην «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», στην «κατάσταση εξαίρεσης») είναι η μόλυνση: μπορεί να μην αρρωστήσεις εσύ, μπορεί να μην αρρωστήσουν ούτε οι φίλοι σου ούτε οι φίλοι των φίλων σου· μπορεί να μην αρρωστήσουν ούτε οι φίλοι των φίλων των φίλων σου… Αλλά κάπου στο βάθος υπάρχει ένας ηλικιωμένος που θα αρρωστήσει – και θα πεθάνει – εξαιτίας σου!!!

Το παραδοσιακό δόγμα του νεοφιλελεύθερου «Είσαι Το Κεφάλαιο Του Εαυτού Σου» περιελάμβανε και την υπόδειξη ότι «η υγεία σου είναι βασικό μέρος του Κεφαλαίου σου· όπως και οι γνώσεις / εκπαίδευσή σου». Τώρα, με νεοκρατικούς όρους, η κοινωνία «αποσυντίθεται» σαν αγορά, σαν «πόλεμος όλων εναντίον όλων», και «ανασυντίθεται» σαν το πεδίο της αρρώστιας, άρα σαν η μάζα της κεφαλαιακής υποτίμησης, της μοριακής, άτομο – άτομο, καπιταλιστικής κρίσης αξιοποίησης. Τώρα η άγνοια είναι ΤΟ προσόν!

«Ανασυντίθεται» η κοινωνία σαν κάτι λιγότερο αλλά πολύ πιο «μεταδοτικό» από «καρκινικά κύτταρα» τα οποια για το μόνο που είναι ικανά είναι μεταστάσεις. Και ο καθένας πρέπει να εννοεί τον Εαυτό του / της όχι σαν το «Υγιές Ατομικό Κεφάλαιο» αλλά σαν το «Άρρωστο Ατομικό Κεφάλαιο» που επιτείνει την κοινωνική δηλητηρίαση· και που οφείλει να αυτο-εκπέσει σε «γυμνή επιβίωση», στον βαθμό μηδέν της (παλιάς;) κοινωνικότητας, σε αδρανή ζωϊκή, οργανική, κυτταρική «πρώτη ύλη» που μένει όσο το δυνατόν πιο ακίνητη, σαν ένα απλό και τυχαίο στάδιο στον ιμάντα της μόλυνσης. Που είναι η αντεστραμμένη επίδειξη τη συναρμολόγησης του τεχνικά ώριμου ΒιοΠληροφορικού Παραδείγματος.

Μέσα σ’ αυτήν την διαδικασία εκείνος – που – δεν – ξέρει – αλλά – έχει – την –ισχύ – να – διατάζει – και – να – απαιτεί – υπακοή είναι η μορφή / κράτος και η τεχνογραφειοκρατία του. Όλα τα ατομικά «άρρωστα κεφάλαια», όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι «κρίκοι της μόλυνσης», θα ιαθούν, θα απολυμανθούν όπως και όταν τα αφεντικά του κράτους αποφασίσουν. Όταν το κράτος πει σταματείστε τώρα να εσωτερικεύεται την ίωση που δεν έχετε, τώρα είστε ξανά «υγιείς» οι υπήκοοι θα ανακουφιστούν. Θα έχει επικυρωθεί η υποτέλεια, θα έχουν “περάσει τις εξετάσεις” – με καλούτσικο βαθμό…

Μια ψυχή είπε το εξής απλό: φανταστείτε ότι βάζετε μέσα σ’ ένα διαμέρισμα δύο ή τρία άτομα, τους απαγορεύεται να βγουν, και τα βομβαρδίζετε με ανακοινώσεις θανάτου – θανάτου – θανάτου. Τι περιμένετε να συμβεί;

Τι περιμένετε άραγε να συμβεί; Δυστυχώς δεν προβλέπεται για κανέναν «απλό υπήκοο» (καμμιά μορφή «γυμνής επιβίωσης») η θέση, η εξωτερικότητα του θεατή! Σ’ αυτό το διεστραμμένο big brother δεν είναι οι άλλοι «μέσα» κι εμείς «έξω». Έχουμε διαταχτεί να είμαστε όλοι «μέσα». Κι αυτοί που μας παρατηρούν είναι οι ίδιοι που μας επιβλέπουν, μας επιτηρούν: τα αφεντικά των νέων τεχνικών της εξουσίας…

Τα χρυσόψαρα χαμογελούν

Κυριακή 22 Μάρτη. Φαίνεται ότι ακόμα κι η «μνήμη χρυσόψαρου» γίνεται πια πολυτέλεια (πότε πότε καταλαβαίνει ότι υπάρχει γυάλα…). Λίγο πριν (ελάχιστα πριν με κριτήρια ιστορικού χρόνου) εμφανιστεί η ιική Αποκάλυψη είχε εμφανιστεί και δουλευόταν η κλιματική Αποκάλυψη. Ο Μεγάλος Φόβος, η Επερχόμενη Καταστροφή, ο Μαζικός Θάνατος είχε την μορφή της ανόδου της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας… Θα ήταν ένας Μαζικός Θάνατος από ασφυξία· όχι του αέρα αλλά του πνιγμού στην θάλασσα που θα κατάπινε τα παράλια· από πείνα (αφού οι καλλιέργειες θα καταστρέφονταν)· ίσως και από επιδημίες (αφού η φυσική μικροκλίμακα των ιών και των βακτηριδίων θα εξαγριωνόταν…)

Γράφαμε και ξαναγράφαμε, αναλύαμε και ξανα-αναλύαμε (και τότε δεν μας έβριζαν οι … πειθαρχημένοι στρατιώτες…) πως άσχετα με το 100%, το 50% ή το 0% της «ανθρωπογενούς προέλευσης» της κλιματικής αλλαγής, το εντελώς καπιταλιστικο-γενές ήταν και είναι η αλλαγή ενεργειακού μοντέλου. Γράφαμε και ξαναγράφαμε (πως διέφυγε απ’ τους πειθαρχημένους στρατιώτες;) ότι η διαδικασία «αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής» είναι μια τεράστια χρηματική, ηθική, διανοητική και κοινωνική απο-επένδυση / επαν-επένδυση για λογαριασμό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και των «πράσινων», «φιλικών προς το περιβάλλον» μηχανών της. Αντιγράψαμε τον ξεχασμένο George Caffetzis (στο πρόσφατο cyborg 17):

… Κάθε περίοδος καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει τα αποκαλυψιακά της οράματα… Αναφέρομαι στις λειτουργικές Αποκαλύψεις που σημαδεύουν κάθε περίοδο σημαντικών αλλαγών στην καπιταλιστική ανάπτυξη και σκέψη. Γιατί η Αποκάλυψη εμφανιζόταν και σε άλλες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας όταν … ο ταξικός ανταγωνισμός έφτανε ένα επίπεδο έντασης που αμφισβητούσε τον έλεγχο του κεφάλαιου… Η Αποκάλυψη δεν είναι ατύχημα. Οποτεδήποτε το τρέχον μοντέλο εκμετάλλευσης γίνεται μη βιώσιμο, το κεφάλαιο αρχίζει τους υπαινιγμούς περί θανάτου με την μορφή του τέλους του κόσμου…

Ο Caffetzis τα έγραφε αυτά το 1980, όταν ο εργατικός ανταγωνισμός είχε όντως την πρωτοβουλία των κινήσεων και είχε οδηγήσει την καπιταλιστική συσσώρευση σε αδιέξοδο. Μακάρι να συνέβαινε το ίδιο και τώρα! Δυστυχώς δεν είναι μόνο ο συνειδητός πόλεμος απ’ την μεριά της τάξης μας που προκαλεί «κρίσεις»! Είναι και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός. Σε τέτοια φάση βρισκόμαστε, και τα αφεντικά δεν το κρύβουν (για όσους καταλαβαίνουν…): τα υπαρκτότατα προβλήματα συσσώρευσης δεν εντοπίζονται τόσο στην εργατική αρνησικυρία όσο στην «υπερσυσσώρευση» της προηγούμενης περιόδου, και στις συνεπειές της: την απαίτηση για το βίαιο ξαναμοίρασμα του κόσμου (και του ηλιακού συστήματος).

Η «Ενεργειακή Αποκάλυψη» (a ka «κλιματική αλλαγή»), ο «Θάνατος εξαιτίας του υγρογονανθρακικού ενεργειακού μοντέλου» είχε και έχει πολλά ατού Μεγάλου Φόβου· έχει όμως και ένα στρατηγικό μειονέκτημα: μπορεί να απωθηθεί ατομικά, καθώς αφορά το μέλλον. Τα δεκαετή πλάνα είναι σημαντικό από την άποψη του καπιταλιστικού σχεδιασμού, και το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της κυρίας Ursula von der Leyen, μια τεράστια ΣΔΙΤ για “πράσινο καπιταλισμό” στην ευρώπη είναι καίριο – αλλά πως να προλάβει κανείς τον κινέζικο καπιταλισμό και την ευρασιατική του επκράτεια; Και δεν επιβάλλει (ο Ενεργειακός Θάνατος) καμμία αυστηρή κοινωνική πειθαρχία εδώ και τώρα! Όμως ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται πολύ γρηγορότερα (δυστυχώς η ασταμάτητη μηχανή έχει ξεστρατίσει απ’ την θεματολογία της, ελπίζει να διορθωθεί σε κάποιο βαθμό σύντομα…)

Όχι, δεν εφηύρε κανένας τον covid-19! Όχι δεν ο κακόβουλος pico Φραγκενστάιν που διέφυγε από κάποιο εργαστήριο. Προσφέρεται όμως για Φοβική αξιοποίηση· κι αυτό συμβαίνει.

Κάποιοι επιμένουν ότι τα αφεντικά δεν θα προκαλούσαν «μόνα τους» τέτοια ζημιά όση το γιγα-πάγωμα των οικονομικών δραστηριοτήτων… Για να συμπεράνουν μέσα από ανιστόρητη “είς άτοπον απαγωγή” ότι η απειλή (του covid-19) είναι πραγματική, συνεπώς πρέπει να συμμαχήσουμε τώρα, «σ’ αυτήν την μάχη», με τους κυρίους μας (και μετά; μετά θα τα ξαναπούμε κουφάλες!). Οφείλουμε να θυμίσουμε ότι τα αφεντικά εδώ και πάνω από έναν αιώνα καπιταλισμού έχουν προκαλέσει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ καταστροφές απ’ το τωρινό γενικό lock out στον πρώτο κόσμο!

Θα επανερχόμαστε τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες με πιο συστηματικές προσεγγίσεις.

Το χρήμα ψάχνεται – και βρίσκεται…

Κυριακή 22 Μάρτη. Οφείλουμε πάντως να θυμίσουμε (;) βιαστικά και επιγραμματικά ότι σχεδόν σ’ όλο το 2019 ανακοινωνόταν διεθνώς το επερχόμενο νεο κύμα όξυνσης της κρίσης, πολύ χειρότερο από το προηγούμενο – και χωρίς covid-19! Μια απ’ τις αποδείξεις της επιδείνωσης της «καπιταλιστικής αρρώστιας» (της όξυνσης των δομικών αντινομιών του συστήματος) ήταν τα αρνητικά επιτόκια με τα οποία δανείζονταν όλο και περισσότερα κράτη· με αποτέλεσμα διάφορες εμπορικές τράπεζες να αρχίσουν να δίνουν «αρνητικό τόκο» στις καταθέσεις των απλών υπηκόων. Είχαμε ασχοληθεί αναλυτικότερα στο πρόσφατο παρελθόν: όταν το πράγμα φτάνει στο σημείο όπου ο δανειστής (που έχει τα λεφτά) δανείζει και αντί να κερδίζει (μέσω τόκων) χάνει πληρώνοντας «φύλαχτρα» αυτόν που δανείζεται, αυτό είναι σύμπτωμα μιας κρίσιμης «υποθερμίας» του κεφάλαιου! Έχει χαθεί πια η δυνατότητα το χρήμα να «επενδύεται» σε μεγάλη κλίμακα «παραγωγικά», και να πολλαπλασιάζεται… «Αυτο-καταστρέφεται», “αχρηστεύεται” απο ποσοτική άποψη! (Και αυτό δεν είναι το πέρασμα στον κομμουνισμό!!!)

Ιδού, λοιπόν, τι υπάρχει πίσω απ’ τις όποιες οικονομικές καταστροφές του τωρινού γενικού lock out! Ασύλληπτα τεράστιες ποσότητες χρήματος, που ως τώρα είχαν αρχίσει να αχρηστεύονται! Τα κράτη παρεμβαίνουν ήδη με μεγάλα χρηματοδοτικά προγράμματα, δανειζόμενα φυσικά· και οι δανειστές μπορούν να δουν τα επιτόκια να ξαναγίνονται «θετικά»…

Το επόμενο κύμα κρισο-καταστροφής θα ερχόταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο· και κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος για την μορφή του… Τα «χρηματοπιστωτικά εργαλεία» των κεντρικών τραπεζών (η μείωση των επιτοκίων…) είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητές τους απ’ την διαχείριση της προηγούμενης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης… Δεν σας φαίνεται προτιμότερο (όσοι αγαπούν τους φόβους τους να πουν “ναι”!) αυτό που συμβαίνει τώρα; Η μεταδοτικότητα / μολυσματικότητα μιας αναμενόμενης άγριας χρηματοπιστωτικής κρίσης μετατρέπεται σε μεταδοτικότητα / μολυσματικότητα του κοινωνικού εργοστάσιου· και ο χωροτακτικός / κοινωνικός έλεγχος μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα· ή έτσι φαίνεται. Με έξοδα (συναισθηματικά, ηθικά, διανοητικά) των υποτελών.

Με στρατούς, αστυνομίες και διατάγματα δεν αντιμετωπίζεται μια κλασσική καπιταλιτική «κρίση αξιοποίησης»… Αν, όμως, αυτή σπρωχτεί (αξιοποιώντας μια τυχαία υγιεινιστική ευκαιρία) κατάλληλα σαν κοινωνική μόλυνση;

(Μα τι βλακείες είναι αυτές που λέμε για καπιταλιστικές κρίσεις; Εδώ εκδίδονται οδηγίες ακόμα και για virus-free, “αμόλυντες” ερωτικές σχέσεις: χωρίς χάδια και φιλιά! “Ανέπαφες”, όπως το πλαστικό χρήμα… Είναι το επιτρεπόμενο στη γυμνή ύπαρξη “σεξ”: από ένα έως δυο μέτρα απόσταση please!

Ω πειθαρχημένοι στρατιώτες: ακολουθείστε το manual – και σταματείστε να διαβάζετε την ασταμάτητη μηχανή!…)

Εξ οικείων τα βέλη…

Σάββατο 21 Μάρτη. Αν πρόκειται στη συνέχεια να αναδημοσιεύσουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο του Γιάννη Ιωαννίδη (στην αμερικανική εξειδικευμένη σε ιατρικά ζητήματα ιστοσελίδα “stat”, στις 17 Μάρτη) δεν είναι επειδή βγάζει το οριστικό συμπέρασμα ότι “ο πόλεμος κατά του ιού” (you know who!) είναι το φιάσκο του αιώνα… Αναρωτιέται όμως, αναρωτιέται δυνατά, και το σημαντικότερο αναρωτιέται υποδεικνύοντας αυτό που κάθε λογικός (και όχι φοβικός) άνθρωπος, χωρίς ιατρική ή παραϊατρική ειδικότητα, θα έπρεπε να έχει καταλάβει με τα διαθέσιμα και εύκολα προσεγγίσιμα στοιχεία: ότι τα «μέτρα» (ο «διαγωνισμός σκληρότητας» μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών όπως το έθεσαν οι γερμανοί πράσινοι) λαμβάνονται με σαθρά δεδομένα και επιχειρήματα (και με υπεράφθονη προπαγάνδα και τρομοκρατία λέμε εμείς). Ο συνδυασμός αυτός, απ’ την μια σαθρά (ή και οφθαλμοφανώς αντιφατικά) στοιχεία και απ’ την άλλη τρομοκρατία με το τσουβάλι (λέμε εμείς) αποδεικνύει όχι μόνο τον 100% πολιτικό χαρακτήρα της διαχείρισης (τέτοια θα ήταν έτσι κι αλλιώς…) αλλά και ότι εξυπηρετεί οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ την στιβαρή διάσωση της δημόσιας υγείας… (λέμε πάλι εμείς…).

Ποιός είναι αυτός ο Γιάννης Ιωαννίδης; Ένας ακόμα «αντιφρονών», «αμφισβητίας ειδικός» που ψάχνει τρόπο αυτοπροβολής; Ο τωρινός του τίτλος (καθηγητής ιατρικής, επιδημιολογίας και υγείας του πληθυσμού και στατιστικής στο πανεπίστημο του Stanford) θα μπορούσε να είναι «διαβατήριο αξιοπιστίας» για όσους θέλουν «ανθρώπους κύρους» (αφού έχουν χάσει κάθε σοβαρή δυνατότητα κριτικής σκέψης) – αν δεν συνέβαινε να υπάρχουν άφθονοι «άνθρωποι κύρους» που συνηγορούν στη μαζική τρομοκρατία, όχι οπωσδήποτε με τα πιο αγνά κίνητρα…

Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του είναι διαφορετικό. Ο συγκεκριμένος έγινε παγκόσμια γνωστός το καλοκαίρι του 2005 όταν δημοσίευσε τα συμπεράσματα μιας μαμούθ μετα-έρευνας για τις ιατρικές έρευνες: why most published research findings are false… Η δημοσίευση ήταν μαχαίρι στην καρδιά ενός τεράστιου «επιστημονικού» φαινομένου που διεκδικεί αξιοπιστία με ψέμματα, μισές αλήθειες, σκοπιμότητες, συμφέροντα, οκνηρία, βιασύνη, καιροσκοπισμό – και είναι ικανό (και διατεθειμένο) να πνίξει οποιονδήποτε (επιστήμονα, ερευνητή ή κριτικό) δεν υπηρετεί τέτοιες κοινότοπες “αρετές”…

Ακριβώς γι’ αυτή την δουλειά του ο νυν προφέσορας του Stanford δεν μας είναι άγνωστος. Στο (χάρτινο) Sarajevo νο 77 (Οκτώβρης ’13), σε ένα κείμενο με τίτλο στατιστικές και ψέμματα, γράφαμε μεταξύ άλλων (ο τονισμός τωρινός):

Εάν οι στατιστικολόγοι και στατιστικοί ερευνητές έχουν την “επιστημοσύνη” σαν το πιο ακλόνητο οχυρό των υποτιθέμενων αληθειών τους, τότε κάθονται πάνω σε ερείπια που καπνίζουν, και είτε το αγνοούν είτε απευθύνονται στους αδαείς. Η χειραγώγηση των στατιστικών ερευνών είναι αποδεδειγμένη επιστημονικά! Σ’ έναν απ’ τους πιο ευαίσθητους, για πολλούς και αντίθετους λόγους, τομέα στατιστικών ερευνών, στις ιατρικές (επιδημιολογικές, κλπ) έρευνες, η σημαία της επιστημονικής αντικειμενικότητας έχει υποσταλεί προ πολλού. Ένας γιατρός απ’ το νοσοκομείο Ιωαννίνων, ονόματι Γιάννης Ιωαννίδης, και η ομάδα του, έχουν κάνει παγκόσμια καριέρα πρώτης γραμμής στην μετα-έρευνα πάνω στις (ιατρικές) έρευνες, αποδεικνύοντας ότι τα συμπεράσματα του 90% απ’ αυτές είναι από λαθεμένα έως εντελώς λαθεμένα. Και πρόκειται για τις στατιστικές έρευνες πάνω στις οποίες βασίζεται η τρέχουσα, καθημερινή ιατρική. Δεν είναι μόνο τα συμφέροντα των εταιρειών που διαμορφώνουν τα ερευνητικά προγράμματα και τα ερωτηματολόγια με χειραγωγημένο τρόπο. Είναι οπωσδήποτε κι αυτά. Όμως είναι, επιπλέον, οι ιδεολογικές πεποιθήσεις και οι ιατρικοί προσανατολισμοί ακόμα και “ανεξάρτητων” ερευνητών· είναι το ακαδημαϊκό στάτους και οι προσδοκίες· είναι η αναζήτηση προσωπικού οφέλους (απ’ τα αποτελέσματα) και πολλά άλλα.
Κι αν αυτές οι συστηματικές και εκτεταμένες παρασπονδίες, σκεπασμένες κατάλληλα με πολλά στρώματα επιστημονικότητας και μεθοδολογικής αυστηρότητας, είναι κοινοτοπία για τις ιατρικές έρευνες, τι μπορεί άραγε να περιμένει κανείς από άλλες, πιο εμπορικής χρήσης;

Αφού πριν σχεδόν 15 χρόνια ο τότε καθηγητής στην ιατρική Ιωαννίνων έπιασε σχεδόν το σύνολο της δυτικής «επιστημονικής / ερευνητικής κοινότητας» για θέματα ιατρικής και υγείας με τα βρακιά κατεβασμένα, κι αφού τα αποτελέσματα της δικής του (και της ομάδας του) έρευνας όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν αλλά τον έκαναν παγκόσμια γνωστό και αποδεκτό ακριβώς για εκείνο που απέδειξε, είναι υποθέτουμε σωστά τοποθετημένος στο «επιστημονικό στερέωμα» για να αμφιβάλλει σήμερα.

Είναι αναμενόμενο ότι οι αμφισβητήσεις του θα δεχτούν διάφορες λούμπεν επιθέσεις, ελεεινολογίες, κοροϊδίες, κλπ. Είναι η “φυσιολογική” αντίδραση των αθεράπευτα φοβο-εξαρτημένων – αν υπάρχει τίποτα “φυσιολογικό” σ’ αυτό το είδος πρέζας…

Η γάτα και ελέφαντας 1

Σάββατο 21 Μάρτη. Τίτλος: Ένα φιάσκο υπό κατασκευή; Ενώ η πανδημία του κορονοϊού εδραιώνεται, λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς αξιόπιστα δεδομένα…

Αποσπάσματα κειμένου (μετάφραση της ασταμάτητης μηχανής απ’ το πρωτότυπο – αυτή που κυκλοφορεί αλλού είναι… «στο περίπου»!..):

Η σε εξέλιξη ασθένεια του κορονοϊού, του covid 19, αποκαλείται η επιδημία του αιώνα. Αλλά μπορεί επίσης να είναι το φιάσκο του αιώνα σε ότι αφορά τις αποδείξεις της.

… Δρακόντεια αντίμετρα υιοθετούνται σε πολλές χώρες. Αν η πανδημία υποχωρήσει – είτε από μόνη της είτε εξαιτίας αυτών των μέτρων – η σύντομη ακραία κοινωνική αποστασιοποίηση [social distancing, γράφαμε την Κυριακή 15 Μάρτη γι’ αυτήν] και οι αποκλεισμοί μπορεί να γίνουν ανεκτά. Για πόσο καιρό, όμως, θα συνεχιστούν μέτρα τέτοιου είδους αν η επιδημία συνεχίσει να καίει αμείωτη σ’ όλον τον πλανήτη; Πώς θα πουν αυτοί που λαμβάνουν τα μέτρα ότι κάνουν περισσότερο καλό από κακό;

Τα εμβόλια ή οι προσιτές θεραπείες χρειάζονται πολλούς μήνες (ή ακόμα και χρόνια) για να αναπτυχθούν και να ελεγχθουν σωστά. Με τέτοια χρονοδιαγράμματα, οι συνέπειες των μακρόχρονων αποκλεισμών είναι εντελώς άγνωστες.

Τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί ως τώρα για το πόσοι άνθρωποι έχουν κολλήσει και πως εξελίσσεται η επιδημία είναι εντελώς αναξιόπιστα. Λαμβάνοντας υπόψη τα περιορισμένα διαγνωστικά τεστ, κάποιοι θάνατοι και πιθανότατα η μεγάλη πλειοψηφία των μολύνσεων απ’ τον SARS-CoV-2 [ο “τσαχπίνης”] δεν έχουν εντοπιστεί. Δεν ξέρουμε αν οι μολύνσεις είναι 3πλάσιες ή 300πλάσιες. Τρεις μήνες μετά το ξέσπασμα, οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ηπα, δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν αναλύσεις σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, και καμμία χώρα δεν έχει αξιόπιστα στοιχεία για τον επιπολασμό [σ.σ.: την συχνότητα εμφάνισης] του ιού σε ένα αντιπροσωπευτικό τυχαίο δείγμα του γενικού πληθυσμού.

Το φιάσκο της έλλειψης στοιχείων προκαλεί τεράστια αβεβαιότητα σε σχέση με τον κίνδυνο θανάτου απ’ τον covid-19. Τα επίσημα ποσοστά θνησιμότητας, όπως το επίσημο 3,4% από τον Π.Ο.Υ., προκαλούν τρόμο – και είναι ανούσια. Οι ασθενείς που έχουν εξεταστεί για τον SARS-CoV-2 είναι δυσανάλογα εκείνοι με σοβαρά συμπτώματα και κακές προγνώσεις. Καθώς τα συστήματα υγείας έχουν περιορισμένη δυνατότητα αναλύσεων, η μεροληψία στην επιλογή των εξεταζόμενων μπορεί να χειροτερέψει στο κοντινό μέλλον.

Η μία περίπτωση που εξετάστηκε ένας ολόκληρος, αποκλεισμένος πληθυσμός ήταν το κρουαζιερόπλοιο diamond princess, και οι επιβάτες του που ήταν σε καραντίνα [σ.σ.: συν τα πάνω από χίλια μέλη του πληρώματος]. Η θνησιμότητα σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν 1%, αλλά επρόκειτο για έναν πληθυσμό αρκετά ηλικιωμένων, στους οποίους το ποσοστό θνησιμότητας εξαιτίας του covid-19 είναι αρκετά υψηλότερο.

Προβάλλοντας το ποσοστό θνησιμότητας του diamond princess στην ηλικιακή δομή του πληθυσμού των ηπα, η θνησιμότητα ανάμεσα στα κρούσματα του covid-19 θα μπορούσε να είναι 0,125%. Αλλά αφού αυτή η εκτίμηση στηρίζεται σε εξαιρετικά λίγα στοιχεία – μόλις 7 νεκροί ανάμεσα στους 700 μολυσμένους επιβάτες και πλήρωμα – η πραγματική θνησιμότητα θα μπορούσε να κινείται σε ένα φάσμα από πέντε φορές χαμηλότερο (0,025%) έως πέντε φορές υψηλότερο (0,625%). Είναι επίσης πιθανό ότι κάποιοι απ’ τους επιβάτες που κόλλησαν πέθαναν αργότερα, και ότι οι τουρίστες μπορεί να έχουν διαφορετική συχνότητα χρόνιων ασθενειών – ένας παράγοντας κινδύνου που επιδεινώνει την εξέλιξη της μόλυνσης απ’ τον SARS-CoV-2 – σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Συνυπολογίζοντας αυτές τις επιπλέον πηγές αβεβαιότητας, οι εύλογες εκτιμήσεις για την θνησιμότητα στον γενικό πληθυσμό των ηπα κινούνται μεταξύ 0,05% και 1% [το ίδιο είπε ο γενικός υπεύθυνος του θέματος στο ελλαδιστάν Σ. Τσιόρδας].

Αυτό το πολύ μεγάλο εύρος επηρρεάζει σημαντικά την επίγνωση του πόσο σημαντική είναι η πανδημία και τι θα έπρεπε να γίνει. Ένα ποσοστό θνησιμότητας 0,05% στο σύνολο του πληθυσμού είναι χαμηλότερο από εκείνο της εποχικής γρίπης. Αν αυτό είναι το πραγματικό ποσοστό, οι αποκλεισμοί των πληθυσμών, ενέργειες με εν δυνάμει τρομερές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, μπορεί να είναι εντελώς παράλογοι. Είναι σα να επιτίθεται μια οικιακή γάτα σ’ έναν ελέφαντα.

Τρομαγμένος ο ελέφαντας, και προσπαθώντας να αποφύγει την γάτα, γλυστράει κατά λάθος σ’ ένα γκρεμό και σκοτώνεται.

Η γάτα και ελέφαντας 2 (συνέχεια)

Σάββατο 21 Μάρτη. Μπορεί το ποσοστό θνησιμότητας του covid-19 να είναι τόσο χαμηλό; Όχι λένε κάποιοι, δείχνοντας το μεγάλο ποσοστό στους ηλικιωμένους. Ωστόσο, ακόμα και κάποιοι ήπιοι κορονοϊοί, ή κορονοϊοί που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα, είναι γνωστοί εδώ και δεκαετίες σαν υπεύθυνοι ποσοστών θνησιμότητας έως ακόμα και 8% όταν προσβάλλουν ηλικιωμένους σε γηροκομεία. Στην πραγματικότητα, τέτοιοι «ήπιοι» κορονοϊοί μολύνουν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων κάθε χρόνο, και ευθύνονται για το 3% έως 11% όσων νοσηλεύονται στις ηπα κάθε χειμώνα με λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Αυτοί οι «ήπιοι» κορονοϊοί μπορεί να ευθύνονται για κάμποσες χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο παγκόσμια, αν και στη μεγάλη πλειοψηφία τους δεν τεκμηριώνονται με ακριβείς αναλύσεις. Αντίθετα, χάνονται σαν θόρυβος ανάμεσα στα 60 εκατομμύρια θανάτων από διάφορες αιτίες κάθε χρόνο.

… Σε μια σειρά αυτοψιών που έγιναν προς αναζήτηση ιών του αναπνευστικού συστήματος σε δείγματα από 57 ηλικιωμένους που πέθαναν κατά την γριπική περίοδο 2016 – 2017, ιοί της γρίπης εντοπίστηκαν στο 18% των δειγμάτων, ενώ διάφορα άλλα είδη αναπνευστικών ιών στο 47%. Σε μερικούς ανθρώπους που πεθαίνουν από παθογόνους ιούς του αναπνευστικού συστήματος, στις αυτοψίες εντοπίζονται παραπάνω από ένας ιοί, ενώ υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις βακτηριδίων. Ένα τεστ θετικό στον κορονοϊό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι αυτός ο ιός είναι πάντα ο κύριος υπεύθυνος για τον θάνατο του ασθενούς.1

Εάν υποθέσουμε ότι το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ ατόμων που έχουν προσβληθεί απ’ τον SARS-CoV-2 είναι 0,3% του γενικού πληθυσμού – μια μεσαία υπόθεση με βάση την ανάλυση του diamond princess – και ότι το 1% του πληθυσμού των ηπα θα προσβληθεί απ’ αυτόν (γύρω στα 3,3 εκατομμύρια άνθρωποι), αυτό θα μεταφραζόταν σε περίπου 10.000 θανάτους. Αυτό ακούγεται σαν πολύ μεγάλος αριθμός, αλλά είναι ένας αριθμός που θάβεται στον θόρυβο των εκτιμήσεων των θανάτων από μια «γριπώδη ασθένεια». Αν δεν ξέραμε ότι εκεί έξω υπάρχει ένας καινούργιος ιός, κι αν δεν είχαν γίνει εξετάσεις PCR σε άτομα, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων μιας τέτοιας «γριπώδους ασθένειας», δεν θα φαινόταν ασυνήθιστος φέτος. Το πολύ πολύ να σκεφτόμασταν ότι η φετεινή σαιζόν γρίπης ήταν λίγο χειρότερη απ’ ότι συνήθως. Η κάλυψη των μήντια θα ήταν μικρότερη απ’ ότι σε ένα παιχνίδι του NBA ανάμεσα σε δύο αδιάφορες ομάδες.

Κάποιοι ανησυχούν ότι οι 68 θάνατοι απ’ τον covid-19 στις ηπα ως τις 16 Μαρτίου θα αυξηθούν εκθετικά σε 680, 6.800, 68.000, 680.000… παράλληλα με παρόμοιες καταστροφικές εξελίξεις σ’ όλο τον κόσμο. Είναι αυτό ρεαλιστικό σενάριο, ή κακή επιστημονική φαντασία; Πώς μπορούμε να πούμε σε πιο σημείο θα σταματήσει μια τέτοια τροχιά;

Η πιο πολύτιμη πληροφορία για να απαντήσουμε αυτές τις ερωτήσεις θα ήταν να μπορούσαμε να μάθουμε την συχνότητα εξάπλωσης της μόλυνσης σ’ ένα τυχαίο δείγμα του πληθυσμού και να επαναλαμβάνουμε αυτόν τον έλεγχο σε τακτικά διαστήματα για να εκτιμήσουμε την προσθήκη νέων μολύνσεων. Δυστυχώς είναι η πληροφορία που δεν έχουμε.

Απουσία δεδομένων, η προετοιμασία για το χειρότερο ενδεχόμενο οδηγεί σε ακραία μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και απαγορεύσεις. Δυστυχώς δεν ξέρουμε αν αυτά τα μέτρα πετυχαίνουν. Το κλείσιμο των σχολείων, για παράδειγμα, μπορεί να μειώσει τον ρυθμό μετάδοσης. Αλλά μπορεί επίσης να φέρει αντίθετα αποτελέσματα αν τα παιδιά συνεχίσουν να κοινωνικοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο, αν το κλείσιμο των σχολείων οδηγήσει τα παιδιά στο να παιρνούν περισσότερο χρόνο με ευπαθή ηλικιωμένα άτομα της οικογένειας, αν τα παιδιά ενοχλούν την δυνατότητα των γονιών τους να δουλεύουν, και διάφορα άλλα.

… Αν αποφασίσουμε να πηδήσουμε στο γκρεμό, χρειαζόμαστε κάποια δεδομένα για να μας πληροφορήσουν για τον ορθολογισμό μιας τέτοιας ενέργειας και τις πιθανότητες μιας ασφαλούς προσγείωσης.

[1: αυτό το ιατρικό δεδομένο, το γεγονός δηλαδή ότι οι πνευμονίες και οι θάνατοι απ’ αυτές είναι πολυπαραγοντικές καταστάσεις, θα μπορούσε να βάλει ένα μεγάλο ερωτηματικό στις αιτιολογήσεις των πρόσφατων θανάτων, τόσο στην ιταλία όσο και παντού αλλού… ].

Η οπλοποίηση της «χειρότερης εκδοχής»

Σάββατο 21 Μάρτη. Ένα απ’ αυτά που βάζει στην πρώτη γραμμή το πιο πάνω κείμενο, είναι ότι οι «ειδικοί» περί τον covid-19 ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ. To body count των νεκρών που αποδίδονται σ’ αυτόν είναι το μόνο ασφαλές (και μακάβριο) μηντιακό σπορ· όμως ακόμα και γι’ αυτούς είναι άγνωστο αν πεθαίνουν από αναπνευστικές επιπλοκές που όντως οφείλονται στον τσαχπίνη ιό, σε άλλους ιούς, ή σε συνδυασμό ιογενών λοιμώξεων των πνευμόνων. Ήδη ακούγεται διακριτικά η πιθανότητα (αλλά και πάλι: «δεν ξέρουν»…) οι αρκετοί θάνατοι στην ιταλία σε σχέση με άλλα κράτη να οφείλονται όχι αποκλειστικά στον covid-19, αλλά και στην εποχική γρίπη (που, παραδόξως (;;;), έχει εξαφανιστεί εδώ και σχεδόν ένα μήνα απ’ τις επίσημες επιδημιολογικές στατιστικές της ιταλίας…) ή/και στον συνδυασμό μολύνσεων από γρίπη και covid-19. Αλλά ακόμα και έτσι, όχι οι ως τώρα 4.032 ιταλικοί θάνατοι που αποδίδονται στον covid-19, αλλά ακόμα και 14.000 τέτοιοι θα ήταν «θόρυβος» χωρίς σημασία σε μια κοινωνία που έχει 20 και 25 χιλιάδες νεκρούς από την εποχική γρίπη κάθε χρόνο. Επιπλέον, όπως ξέρετε, Αρμαγεδώνας – απ’ – την – ιταλία είναι οι (4032) νεκροί και όχι οι 5.129 ανανήψαντες· τα 47.021 συσσωρευμένα κρούσματα αλλά όχι οι 35.205 με ήπια συμπτώματα.

Οι «ειδικοί» ΔΕΝ ξέρουν, και συμβουλεύουν τις πολιτικές βιτρίνες που επίσης ΔΕΝ ξέρουν… Σε καπιταλιστικές κοινωνίες που έχουν ανάγει την ΓΝΩΣΗ σε νο 1 παράγοντα πλουτισμού και ισχύος, λογικά η ΑΓΝΟΙΑ δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σαν οδηγός δράσης, ούτε καν ατομικής· πολύ λιγότερο κρατικής… Η «νομιμοποίηση» των διαταγών μαζικής φυλάκισης και ριζικής αλλαγής συμπεριφορών επί ποινή χοντρών προστίμων παρά την επιστημονική (και πολιτική) άγνοια, γίνεται στο όνομα του χειρότερου ενδεχόμενου…

Στο ελλαδιστάν το 2018 πνίγηκαν στη θάλασσα ή σε πισίνες 413 άτομα, περισσότεροι απ’ τους 357 που είχαν πνιγεί το 2017. Στο τέλος του περσινού Ιούλη είχαν πνιγεί άλλοι 149, εκ των οποίων οι 115 μόνο τον Ιούνιο και τον Ιούλιο). Σ’ αυτόν τον θλιβερό απολογισμό το ελλαδιστάν κατέχει την 6η θέση στην ευρώπη. Οι αριθμοί ξεπερνούν κατά πολύ τους νεκρούς της φετεινής γρίπης (είχαν φτάσει τους 90 αλλά, μετά, σταμάτησε το μέτρημα…. αφού ο covid-19 είναι ο προτιμητέος φόβος / φονιάς…)· κι ούτε λόγος όχι μόνο για τους τωρινούς αλλά και τους αναμενόμενους νεκρούς που θα αποδοθούν στον covid-19. Αλλά το χειρότερο ενδεχόμενο δεν απασχολεί ούτε τους υπηκόους ούτε το κράτος (ευτυχώς!). Δεν έχει απαγορευτεί το μπάνιο στη θάλασσα, δεν έχει απαγορευτεί το να την πλησιάζει κανείς, δεν έχουν διαταχτεί μίνιμουμ ή μάξιμουμ ”νόμιμες αποστάσεις” μεταξύ κολυμβητών, ούτε η θάλασσα έχει κηρυχτεί εκτός νόμου. Θα ήταν “τρελό”!

Τα αντίστοιχα για τον covid-19 όχι μόνο θεωρούνται «λογικά» αλλά έχουν φτάσει να προβάλλονται σαν «κοινωνική» και «εθνική» υποχρέωση. Κι αυτά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ εκείνοι που εκδίδουν τις διαταγές – εκτός απ’ το μέτρημα νεκρών και την δημαγωγία… Αν δεν είχε υπάρξει η (μέχρις θανάτου) προβολή κανείς δεν θα είχε προσέξει κάποιον κίνδυνο φονικής ίωσης. Η βασική μέθοδος τρομοκρατίας είναι ωστόσο γνωστή: η υπερπροβολή του «χειρότερου ενδεχόμενου». Του θανάτου. Η υπερπροβολή έτσι ώστε το «χειρότερο ενδεχόμενο» να αρχίσει να βιώνεται σαν σχεδόν βεβαιότητα. Αν αυτό λειτουργούσε κι αλλού, ο κόσμος δεν θα έμπαινε καν στις μπανιέρες…

Ας το επαναλάβουμε: οι θάνατοι απ’ τον covid-19 είναι ελάχιστοι μπροστά στις ηθικές, συναισθηματικές και διανοητικές δολοφονίες που κάνει και στις αντίστοιχες αυτοκτονίες που προκαλεί η κρατική τρομοκρατία στο όνομά του!

Τις πραγματικές αιτίες της τρομοκρατίας τις παρουσιάζουμε (και) εδώ· και θα συνεχίσουμε.

Μερικά απ’ τα βασικότερα των βασικών 1

Παρασκευή 20 Μάρτη. Οι υγιεινιστικές φοβίες (κάθε κλίμακας και έντασης) είναι άμεση έκφραση των φόβων των σχετικών με την αρτιμέλεια, τη νεότητα – και τον θάνατο. Η (αιώνια) νεότητα και η αθανασία είναι εδώ και έναν αιώνα (μετρημένο!) τα βασικά (έως τα μοναδικά) κλισέ της διαφήμισης· της προώθησης εμπορευμάτων. Το νοηματικό υλικό που αλέθουν, το υπονοούμενό τους. Απ’ το πιο ασήμαντο ως το πιο εντυπωσιακό όλα τα εμπορεύματα υπόσχονται έμμεσα ή και άμεσα την (κοινωνικά εννοημένη) νεότητα και την (κοινωνικά εννοημένη) υπέρβαση της φυσικής, ζωϊκής φθοράς.

Μετά από έναν αιώνα σκληρής εκπαίδευσης σ’ αυτούς τους φόβους και στη «λύτρωση» μέσα απ’ την κατανάλωση (εμπορευμάτων, υπηρεσιών και σχέσεων)· μετά από τόσες γενιές μαζικής εμπέδωσης και ενσωμάτωσης αυτής της «υγείας» κι αυτής της «αθανασίας» που είναι η «υγεία και η αθανασία» της εμπορευματικής μεσολάβησης, άρα μια ιδέα για την υγεία ξένη και εχθρική προς την πραγματικότητα των σωμάτων, μια ιδέα τυρρανική, καταστροφική· μετά από έναν αιώνα θητείας σε μια «υγιεινιστική αλήθεια» που κατέληξε να είναι δείκτες, μετρήσεις και στατιστικές, δεν είναι πρωτότυπη η τρομοεκστρατεία στο όνομα του covid-19. Δεν είναι πρωτότυπος ούτε ο διάχυτος φόβος, που μπορεί μεν ο καθένας να τον βιώνει ατομικά, αλλά είναι μαζικός και απρόσωπος.

Όλα – μα όλα – είναι ιστορικά και κοινωνικά προσδιορισμένα! Η ιδέα που έχουν οι υπήκοοι σήμερα για την υγεία τους δεν έχει καμμία σχέση με την ιδέα που είχαν οι πρόγονοί τους πριν 1 αιώνα· και δεν έχει καμμία σχέση με την ιδέα που θα έχουν μετά από 1 αιώνα οι τότε υπήκοοι του τότε καπιταλιστικού κόσμου.

Ένα μόνο παράδειγμα, ενδεικτικό. Κάποτε η φράση τον έφαγε η κλεισούρα ήταν τόσο κυριολεκτική όσο δεν μπορεί να διανοηθεί η φοβισμένη μάζα σήμερα. Η κλεισούρα, το να είναι κάποιος κλεισμένος σ’ έναν εσωτερικό χώρο, σ’ ένα δωμάτιο ή σε ένα σπίτι, τον έτρωγε κυριολεκτικά. «Έτρωγε» τις σάρκες του· τον έκανε αδύναμο, φιλάσθενο, μίζερο. Ο «περιορισμός» σ’ έναν εσωτερικό χώρο ανθρώπων που ήταν ικανοί να κινούνται ήταν τιμωρία. Από γονική (: πήγαινε στο δωμάτιό σου και δεν θα βγεις αν δεν σου πω εγώ!) έως κοινωνικά πειθαρχική (: η φυλακή).

Σήμερα οι κρατικές «υγιεινιστικές» διαταγές του είδους «κάτσε σπίτι σου» εμφανίζονται και γίνονται αποδεκτές όχι μόνο σαν «σωστές» αλλά και σαν ο δρόμος της προφύλαξης της υγείας… την ίδια στιγμή που η κλεισούρα συνεχίζει να «τρώει» τις ζωντανές πλευρές του καθενός. Γιατί αυτή η απαγόρευση επικροτείται; Επειδή η «κλεισούρα» έχει γίνει ήδη νόρμα για την συντριπτική πλειοψηφία (σπίτι / αμάξι / γραφείο / γυμναστήριο / διασκεδάδικο)· και επειδή οι τηλε-επικοινωνίες έχουν αναπτυχθεί (και έχουν υιοθετηθεί) τόσο ώστε το κοινωνικώς σχετίζεσθαι γίνεται ήδη όλο και λιγότερο κάτω απ’ το φως της ημέρας και το σκοτάδι της νύχτας· γίνεται μπροστά σε οθόνες, αδιάφορο και αδιάκριτο για οτιδήποτε έξω απ’ αυτές.

Όλα – μα όλα – είναι ιστορικά και κοινωνικά προσδιορισμένα! Στα διαλείματα των φόβων της αρρώστιας / του θανάτου (τα τελευταία 20 χρόνια έχουν σκηνοθετηθεί απ’ τους αρμόδιους αρκετά τέτοια κύματα) ο φόβος της άμεσης συσχέτισης με τον άγνωστο (και το Άγνωστο) έχει γίνει βασική κοινοτοπία. Η Αρρώστια (με κεφαλαίο γράμμα) είναι ένας επικίνδυνος, θανατηφόρος Άγνωστος. Αφού οι τεχνικές του κεφάλαιου και της εξουσίας του μεσολαβούν την σχέση του καθενός με τον εαυτό του, οτιδήποτε υποδείξουν αυτές σαν «επικίνδυνο» θεωρείται αυτόματα τέτοιο! Ακόμα και το «δεν ξέρουμε» των συγκεκριμένων ειδικών (προκειμένου, τώρα, για τον covid 19), ακόμα κι αυτή η άγνοια που κάποτε θα θεωρούνταν η αισχύνη τους, και σίγουρα θα κλόνιζε την εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, ακόμα κι αυτό βαραίνει υπέρ του χειρότερου (φαντασιακά) ενδεχόμενου. Από έναν μετεωρολόγο δεν θα γινόταν ποτέ δεκτό το «δεν ξέρω τι καιρό θα κάνει αύριο»· και πάντως κανείς δεν θα συμπέραινε ότι η άγνοια του ειδικού σημαίνει ότι θα ξαναγίνει ο κατακλυσμός του Νώε… Από έναν λοιμωξιολόγο / επιδημιολόγο γίνεται δεκτή η άγνοια, αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά, μιας και δεν αποκλείει καθόλου ότι «θα καταστραφεί ο κόσμος / θα πεθάνω Εγώ…».

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, καθώς η εμπορευματική πένσα και η γενικευμένη μηχανική μεσολάβηση σφίγγουν όλο και περισσότερο, καθώς ο Εαυτός – Κεφάλαιο γίνεται αναγκαστικά και Εαυτός – Εμπόρευμα, η υπόγεια και ανομολόγητη αίσθηση πως ο καθένας είναι ανταλλάξιμος με οποιονδήποτε άλλον (στις δουλειές, στις κοινωνικές σχέσεις…) όχι μόνο γιγαντώνει τις καθημερινές ανασφάλειες, αλλά επιβάλει την αναζήτηση του Ίδιου· όχι του Άλλου, σε καμμία περίπτωση του Διαφορετικού· και ανάθεμα στο Άγνωστο! Η «άγνωστη αρρώστια» (που μπορεί να είναι πολύ γνωστή στην υλικότητα του είδους μας, άγνωστη μόνο στους ειδικούς) μόνο φρικτή μπορεί να είναι· αφού «έτσι μας λένε». Η γρίπη σκοτώνει εκατό φορές παραπάνω, αλλά αυτήν «την ξέρουμε»… Οι πρωτοκοσμικοί στρατοί σκοτώνουν άμεσα ή μέσω εργολάβων εκατοντάδες χιλιάδες· αλλά αυτόν τον θάνατο των Άλλων «τον ξέρουμε», και δεν είναι θέμα… Για τον covid 19 μας είπαν ότι είναι «άγνωστος» – κι αυτό είναι αρκετό για να πυροδοτήσει όλες τις ανασφάλειες και τους φόβους μαζεμένους…

Ο «υγιής» υπήκοος σήμερα θα χαρακτηριζόταν κοινωνικά άρρωστος μόλις πριν 2 γενιές: θα τον έλεγαν μόνοχνωτο, υποχόνδριο…

Αυτά είναι κάποια απ’ τα βασικότερα των βασικών. Ό,τι και να λέμε εμείς, ό,τι και να λένε τα αφεντικά, οι ιστορικοί προσδιορισμοί ξεπερνούν τα θηριώδη Εγώ και τις φοβίες τους. Και δεν υπάρχει άλλη διαφυγή, άλλη απόδραση, εκτός απ’ την αναγνώριση της ιστορικότητας (και εν τέλει της κοινωνικότητας) τόσο ημών των ίδιων (των ηθών μας, των πεποιθήσεών μας – ακόμα και των ανασφαλειών μας) – όσο και των συνθηκών μέσα στις οποίες ζούμε. Πολύ απλά: χωρίς τις 4G επικοινωνίες κανένα αφεντικό και κανένα κράτος δεν θα διανοούνταν να διατάξει τον μαζικό κατ’ οίκον περιορισμό μας! Χάρη στις 5G επικοινωνίες αύριο, οι περισσότεροι θα φορούν με χαρά «βραχιολάκι» – στο χέρι. Στην πραγματικότητα υπάρχει ήδη ο προπομπός του: στην τσέπη ή στην τσάντα. Είναι το τηλεχειριστήριο της καθημερινής ζωής…

Αυτό που κάποτε ήταν «εναλλακτική έκτιση ποινής» θα γίνει (γίνεται ήδη μπροστά στα μάτια μας) «απόδειξη κοινωνικής ευθύνης»· δηλαδή «καθήκον», όποτε ζητηθεί αρμοδίως… Πατριωτικό καθήκον μάλιστα – ο εθνικός ύμνος είναι η απόδειξη ότι οι αιχμάλωτοι έχουν χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητάς (τους).

(φωτογραφία: Dead don’t die…)

Μερικά απ’ τα βασικότερα των βασικών 2

Παρασκευή 20 Μάρτη. Και η 1η και η 2 βιομηχανική επανάσταση πέρασαν (και προχώρησαν…) μέσα και πάνω απ’ την πειθάρχηση των σωμάτων και την αποδιάρθρωση / αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων. Πάντα ήταν βίαιες διαδικασίες. Όταν οι αγρότες (φτωχοί μεν αλλά που επί γενιές ζούσαν σε ανοικτό ορίζοντα) αναγκάζονταν να γίνουν εργάτες πρώτα στις φάμπρικες της ατμοκίνησης και ύστερα, ακόμα πιο «ακίνητοι», μπροστά στις αλυσίδες συναρμολόγησης του μεγάλου εργοστάσιου, όχι απλά απαιτούνταν απ’ αυτούς αλλά επιβάλλονταν πάνω τους βία σωματική, συναισθηματική, ηθική. Έπρεπε να αλλάξουν (σχεδόν «ανθρωπολογικά»)· έπρεπε να γίνουν ένας άλλος τύπος ανθρώπου… Και η καπιταλιστική εξέλιξη δεν έκατσε να δώσει εξηγήσεις, να «κάνει διάλογο». Επιβλήθηκε.

Η 3η βιομηχανική επανάσταση (που στο ευρύ κοινό έγινε γνωστή σαν προσωπικοί υπολογιστές και internet) προέκυψε χωρίς σχέδιο… Ήταν αδέσποτη (η άνοδος και η πτώση των dot.com στα χρηματιστήρια στα ’90s το αποδεικνύει…). Οι προγραμματιστές έφτιαχναν όλο και πιο σύνθετα προγράμματα για μαζική χρήση· και η μεγαλη μάζα των χρηστών ήταν ανίκανη να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες αυτών των προγραμμάτων έστω και σε κάποιο σοβαρό ποσοστό. Η μηχανή τα τελευταία 30 χρόνια προχωρούσε πολύ γρηγορότερα απ’ την μάζα των εν δυνάμει χειριστών της – πράγμα που άφηνε δύο μόνο ενδεχόμενα: είτε η «τεχνολογική πρόοδος» θα καταρρεύσει, είτε οι κοινωνίες θα πρέπει να προσαρμοστούν βίαια σ’ αυτήν! Ενώ η μια γενιά μεγάλωνε (και διαπαιδαγωγούνταν) παίζοντας ηλεκτρονικά, η προηγούμενη χρησιμοποιούσε ένα ή δύο δάκτυλα στο πληκτρολόγιο. Στην πραγματικότητα η 3η βιομηχανική επανάσταση (που είχε πολύ περισσότερες πλευρές απ’ αυτές που νομίζει το ευρύ κοινό…) υπήρξε σύντομη, χαζοχαρούμενη – και μεταβατική…

Στην 4η, που (σχεδιασμένη απ’ τις μεγάλες εταιρείες ανατολής και δύσης αλλά και από κάποια πρωτοπόρα κράτης της Ασίας) έχει αρχίσει κιόλας, η «ανθρωπολογική μετάλλαξη» (το λέμε: η ριζική αναδιάρθρωση της κοινωνικής αναπαραγωγής) είναι κρίσιμος όρος για την εξέλιξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και κυριαρχίας. Γιατί; Όχι μόνο επειδή έτσι πάντα συνέβαινε με τον καπιταλισμό «χωρίς να κοιτάει κανενός την μελαγχολία»… Επιπλέον (και κυρίως) επειδή δεν είναι μόνο οι χώροι και οι χρόνοι εργασίας όπου ξανα-συγκεκριμενοποιείται η «νέα» εκμετάλλευση. Είναι το σύνολο της ζωής, των καθημερινών πρακτικών, των ηθών, των συμπεριφορών, των σκέψεων που υπόκειται πια σε μηχανικά μεσολαβημένη αξιοποίηση. (Αν η λέξη data κάτι σας λέει θα πρέπει να δώσετε την προσοχή που πρέπει).

Χωρίς την επίγνωση αυτού του μεγάλου ορίζοντα, η …. «επέλαση του covid-19» ή, πιο σωστά, ο υγιεινιστικός τρόμος που έχει κατασκευαστεί από κράτη και μήντια, είτε θεωρείται «η ενδεδειγμένη στάση των αρχών» είτε αφήνει εμβρόντητους, θυμωμένους αλλά και παραιτημένους στην μοναξιά τους τους υπηκόους. Αν η ψηφιακή μηχανοποίηση του συνόλου της κοινωνικής αναπαραγωγής δεν ήταν «ώριμη» σαν τεχνικές και ιδεολογικές δυνατότητες των αφεντικών της 4ης βιομηχανικης επανάστασης, τότε η διαχείριση (προπαγανδιστική και πειθαρχική) του «τρομερού μικροσκοπικού φονιά» θα ήταν εντελώς διαφορετική. Χωρίς τηλε-εργασία, τηλε-αγορές, τηλε-διασκέδαση, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-κοινωνικότητα, τηλε-ζωή ΔΕΝ θα υπήρχε κανένας τομέας του κεφάλαιου που να κερδίσει απ’ την τωρινή διαχείριση – άρα θα ήταν αδιανόητη.

Η καπιταλιστική βιο-πολιτική είναι πια ολοφάνερα και βιο-ηλεκτρονική…

Η ΤΙΝΑ υγειαίνει αλλάζοντας πρόσωπο

Παρασκευή 20 Μάρτη. Με λίγη τύχη και αρκετή προσοχή κάποιος θα μπορούσε να συγκρατήσει απ’ την καθεστωτική «καθημερινή» της Τετάρτης 18 Μάρτη, από ένα μικρό ρεπορτάζ (μετάφραση απ’ το αμερικανικό bloomberg) και τίτλο «γιατροί της Γουχάν δείχνουν τα λάθη» (σελίδα 11) την εξής φράση:

… Στο μεταξύ σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα αποδείχθηκε πως είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα η παραδοσιακή κινεζική ιατρική, η οποία διαφέρει ωστόσο σημαντικά από τη δυτική ιατρική…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει καμμία ροπή προς την παραδοσιακή (και μυθική) Ανατολή. Ούτε προωθεί «εναλλακτικές θεραπείες» τις οποίες άλλωστε αγνοεί. Ωστόσο η πιο πάνω φράση θα άξιζε προσοχής, κατ’ αρχήν επειδή έχει δύο διαδοχικά και αντιθετικά μεταξύ τους νοήματα: η παραδοσιακή κινεζική ιατρική είχε ικανοποιητικά θεραπευτικά αποτελέσματα για ασθενείς με ήπια συμπτώματα του covid 19· ΑΛΛΑ εμείς σαν δυτική ιατρική, δεν θα πάρουμε (ούτε την παραδοσιακή ιατρική σας ούτε τα ικανοποιητικά θεραπευτικά της αποτελέσματα). Αναμενόμενο (θα έλεγε κανείς) αν πρόκειται για ζουμί νυχτερίδας ηλικίας 3 ημερών ανακατεμένο με σκόνη από φολίδες πανγκολίνου… Μπλιάχ!!!

Θα άξιζε της προσοχής όμως και για έναν ακόμα λόγο αυτή η φράση. Αν η απαίσια «παραδοσιακή κινεζική ιατρική» έχει αξιόλογα θεραπευτικά αποτελέσματα (τόσο ώστε τα νέα τους να φτάνουν στο ελλαδιστάν μέσω bloomberg) μήπως υπάρχει και κάποια «παραδοσιακή μεσογειακή ιατρική» ή μια «παραδοσιακή γοτθική ιατρική» ή μια «παραδοσιακή κέλτικη ιατρική» ή μια «παραδοσιακή ιατρική των βεδουΐνων» με παρόμοιες ικανότητες; Για να το πούμε απερίφραστα: αν απέναντι στον «άγνωστο φονιά» covid 19 έχουν αποτέλεσμα παλιά, γνωστά, «παραδοσιακά» μέσα, γιατί αυτό να είναι καμάρι μόνο της απαίσιας ανατολικής ασίας;

Μια λίγο προσεκτική ιντερνετική έρευνα έδειξε ότι η αρχική φάση δεν ήταν τυπογραφικό λάθος. Υπάρχει πράγματι ένα παλιό καταπότι (μπορεί και 2.000 χρόνων), που το κινέζικο όνομά του σημαίνει «σούπα που καθαρίζει τα πνευμόνια και αποτοξινώνει», και είναι πρακτικά ένα σιρόπι από καμμιά 20αριά βότανα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται εφέδρα, φλούδα κανέλας και γλυκόριζα… – αναφέρουμε τα γνωστά και στα μέρη μας. Τυπικό ματζούνι για τον Οβελίξ, που φυσιολογικά θα ανατρίχιαζε κάθε σπουδαγμένο δυτικό γιατρό και (ίσως) φαρμακοποιό – άρα ασύμβατο με την δυτική ιατρική. Ασύμβατο τόσο πολύ μ’ αυτήν όσο οι παραδοσιακές γνώσεις διάφορων 80βάλε παπούδων και γιαγιάδων με αγροτική καταγωγή για την επιβίωση των οποίων ανησυχεί τόσος κόσμος, συμπεριλαμβανόμενης φυσικά της δυτικής ιατρικής.

Ως εδώ θα είχαμε ένα περαστικό μάλλον ασήμαντο: κάτι γιαγιάδες στην μακρινή Wuhan έφτιαχναν ένα τσάι με βότανα, που έφερνε αποτελέσματα… κλπ κλπ. Καλάααα… Μάλλον η ιδέα τους θα ήταν: δεν έχει βρεθεί το φάρμακο για τον covid 19! Ας αφήσουμε τους βιοτεχνολόγους να κάνουν την δουλειά τους επιτέλους!!!

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Η κινεζική εκστρατεία περιορισμού και καταστολής του αλήτη covid 19, εκτός από στρατό, αστυνομία, drones, αποκλεισμό της Wuhan, tracking των επαφών μέσω προσωπικών δεδομένων (τα σήματα των κινητών) και κατασκευή νοσοκομείων σε χρόνο dt, περιελάμβανε και την μαζική θεραπευτική χρήση της παραδοσιακής «σούπας», σε συνδυασμό με κλασσικά αντιβιοτικά στις πιο σοβαρές περιπτώσεις επιπλοκών που όμως δεν ήταν τόσο ακραίες ώστε να χρειάζονται εντατικές· δεν εμφάνιζαν δηλαδή βαριά πνευμονία. Μία φήμη λέει ότι πάνω απ’ το 90% των ήπιων (:«δεν χρειάζεται οξυγόνο») κρουσμάτων αντιμετωπίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο· ως και κάμποσα νοσοκομεία αποκλειστικά για την χρήση της «παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής» στήθηκαν, προκειμένου να εφαρμόζεται η παραδοσιακή φόρμουλα, ή το μίγμα της με την σύγχρονη όπου χρειαζόταν. Η πανάρχαια «σούπα» δούλευε πάντα (και πριν 1000, και πριν 1500 χρόνια) σαν τονωτικό του οργανισμού και ενίσχυση του ανοσοποιητικού· αντιπυρετικό και αντι-ιικό…. Φαίνεται πως το ίδιο έκανε και το 2020. (Η δύση ξέρει πόσο ψεύτες είναι οι κινέζοι αξιωματούχοι, αλλά τόσο πολύ είναι αδιανόητο! Για να καταλάβετε, απ’ τα μέσα Φλεβάρη ήδη η «εθνική διοίκηση για την παραδοσιακή κινεζική ιατρική» απ’ το Πεκίνο έδινε στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Και πριν 3 ημέρες είχε το θράσος, άκουσον άκουσον, να δηλώσει ότι το 91,05% των ήπιων κρουσμάτων εντός της επαρχίας Hubei και το 96,37% εκτός θεραπεύτηκαν με το παραδοσιακό σιρόπι! Αν είναι δυνατόν! Σε λίγο θα μας πουν ότι «τα ιπτάμενα στιλέτα» είναι υπερόπλο και η Zhang Ziyi ντίβα!!!)

Οι δυτικοί δεν ασχολούνται με γιατροσόφια. Ασχολούνται όμως οι αφρικάνοι. Καθώς ο covid 19 έχει δηλώσει παρών (μάλλον δειλά, αλλά ως γνωστόν είναι αλιτήριος) σε αφρικανικά κράτη, κι αφού εμβόλιο δεν υπάρχει, μια σειρά απ’ αυτά υπέγραψαν συμφωνίες με το Πεκίνο για την χρήση του «μαγικού κινεζικού φίλτρου».

Καταλαβαίνουμε ότι η δυτική ιατρική δεν θα μπορούσε να ξεπέσει τόσο ώστε να συμβουλεύει τους δυτικούς πληθυσμούς να φτιάχνουν βραστάρια με θάμνους προκειμένου να αντιμετωπίσουν την απειλή του φονιά. Για την ακρίβεια η δυτική ιατρική, και οι επιχειρήσεις που την στηρίζουν, μ’ έναν μόνο τρόπο θα μπορούσαν να ασχοληθούν μ’ αυτούς τους «πρωτογονισμούς», όπως κάνουν πολλά χρόνια τώρα: μέσω κατασκόπων (που θα κλέψουν δείγματα αν δεν υπάρχουν στην ευρώπη τα φυτά), να αναλύσουν χημικά αυτούς τους θάμνους, να απομονώσουν τις θεραπευτικές τους ουσίες, να τις αναπαράξουν ακόμα και με καθαρά χημικό τρόπο, να προσθέσουν έκδοχα, να τις συσκευάσουν σε χάπια, και να τις πουλήσουν (κατά προτίμηση κάποια «επώνυμη» φίρμα) σαν το ελιξήριο της κατατρόπωσης του covid 19 σε μια “φιλική” (αλλά όχι χαμηλή) τιμή… Καθότι τα έξοδα έρευνας, η πατέντα, κλπ κλπ…

Ίσως πολύ περισσότερο από άλλους τομείς υπάρχει μια ισχυρή Τ.Ι.Ν.Α. για την δυτική ιατρική: αν δεν αναλυθεί το RNA, αν δεν βρεθούν οι ακολουθίες του, αν δεν βομβαρδιστούν σε τριβλία με διάφορες ουσίες, αν δεν εμβαπτιστούν σε ειδικά σωληνάρια, αν δεν ξαναπαρακολουθηθεί η πορεία των βιοχημικών αντιδράσεων σε υπερμικροσκόπια, εμβόλιο δεν υπάρχει. Κι αν δεν υπάρχει εμβόλιο υπάρχει “κατάσταση εξαίρεσης”…

Αν δεν υπήρχε μια τέτοια Τ.Ι.Ν.Α. απ’ την μεριά των “ειδικών”, ειδικά λόγω της σοβαρότητας των περιστάσεων, τότε θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διάφορα τρομακτικά πράγματα, που καλύτερα να μην τα ζήσει άνθρωπος ποτέ!! Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να έχουν καθησυχαστεί οι πληθυσμοί αντί να τρομοκρατηθούν· θα μπορούσε να έχει ενισχυθεί αν όχι η “γενική ανοσία” τους σίγουρα η “γενική αντοχή” τους στην μόλυνση του “φονιά” όχι με κινεζικά αλλά άλλων τόπων “παραδοσιακά” και γνωστής αποτελεσματικότητας μέσα, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί ένα αποτελεσματικό, ελεγμένο και ακίνδυνο εμβόλιο· θα μπορούσε να έχει περιοριστεί η διασπορά του φονιά μέσα απ’ αυτήν την γενική ανοσο-ενίσχυση· θα μπορούσε να έχει δοθεί έμφαση στις καλύτερες δυνατές κοινωνικές και ιατρικές πρακτικές προστασίας και φροντίδας των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και προσώπων, χωρίς απαγορεύσεις, μπάτσους, στρατούς και παρελάσεις φερέτρων· και φυσικά διάφοροι αρμόδιοι για την δυτικοί δημαγωγία υπέρ της υγείας του πλήθους θα είχαν ασχοληθεί με άλλα, πάντα το ίδιο ωφέλιμα έργα…

Προκύπτει όμως ότι απ’ το “κινεζικό παράδειγμα” ο δυτικός καπιταλισμός ήθελε να εισάγει μόνο τον τρόμο και τον κρατισμό. Τίποτ’ άλλο. Λογικό απ’ την εξής άποψη: τα δομικά του προβλήματα που σκοπεύει να λύσει μ’ αυτήν την μέθοδο (“το κράτος σώζει το κεφάλαιο”) όντως δεν γιατρεύονται με ματζούνια. Όσο για την υγεία των υπηκόων; Ε (για να μην αρχίσουμε εδώ τον τεράστιο κατάλογο…) θα την αναλάβουν τελικά εταιρείες τύπου Johnson & Johnson… που προσθέτουν νανοσωματίδια οξειδίων του τιτανίου σε πούδρες και αντι-ηλιακά… προκαλώντας καρκίνους…