Year: 2020

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (12): η αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. (Τελευταία σχόλια πάνω στο Event 201). Το motto «το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια» είναι κοινότοπο. Το ξέρουν οπωσδήποτε όσοι έχουν κηρύξει «πόλεμο στον αόρατο εχθρό»! Ακόμα καλύτερα το ξέρουν όσοι έχουν φροντίσει να σχετικοποιήσουν απεριόριστα την έννοια «αλήθεια» (και «πραγματικότητα»), έτσι ώστε να τους υπηρετεί με τον πιο «φυσικό» τρόπο σε κάθε περίπτωση. Μην το ξεχνάτε: ζούμε ήδη στην φαρδιά είσοδο του θαυμαστού καινούργιου κόσμου, με άφθονη «augmented reality» («επαυξημένη πραγματικότητα», άρα και «επαυξημένη αλήθεια») “virtual reality” («εικονική πραγματικότητα», άρα και «εικονική αλήθεια»)… Και ότι άλλο προκύψει…

Οι «παίκτες» του Event 201 στις 18 Οκτώβρη του 2019 εκδήλωσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αλήθεια της πληροφόρησης στη διάρκεια της εξέλιξης της κορονο-πανδημίας (του σεναρίου που φτιάχτηκε για λογαριασμό τους και όχι μόνο). Στο 5ο μέρος της άσκησης έδειξαν αγωνία για τους κινδύνους που θα προκαλούσε η παραπληροφόρηση ή/και η διαστρέβλωση στις προσπάθειες να ελεγχθεί η πανδημία. Η πρόκληση πανικού στον κόσμο, η καλλιέργεια δυσπιστίας στις φιλότιμες προσπάθειες κρατών, πολυεθνικών και διεθνών οργανισμών να δαμάσουν το θηρίο, οι θεωρίες συνωμοσίας, ήταν ανάμεσα σ’ αυτά που, κατά την «τίμια αγωνία των παικτών», θα εμπόδιζαν τον εξίσου τίμιο κόπο τους.

Η λύση; Αφού ισορρόπησαν για λίγο ανάμεσα σε καταστολή (στα ψηφιακά μήντια) και άλλα μέτρα, κατέληξαν πως τακτικές όπως «κόβω το internet» θα δυσκόλευαν σημαντικά και τις προσπάθειες των σωτήρων να διοχετεύσουν στις μάζες τις σωστές Αλήθειες, άρα και τις σωστές οδηγίες και πληροφορίες. Αυτά τα άλλα μέτρα συμπυκνώθηκαν στη λέξη «πλημμύρα»: πλημμυρίζουμε οποιοδήποτε «κανάλι» ανθρώπινης επικοινωνίας με την Σωστή Αλήθεια (για την πανδημία) – και έτσι περιθωριοποιούμε τα “fake news”…

Σας θυμίζει, μήπως, κάτι αυτή η τακτική; Θα έπρεπε: είναι αυτό που συμβαίνει τώρα! Η ασταμάτητη μηχανή θα το ονόμαζε αλλιώς: πληροφοριακό carpet bombing. Ταιριάζει πολύ περισσότερο σ’ έναν «πόλεμο» (ακόμα και εναντίον «αόρατου εχθρού» – αν και εναντίον μας γίνεται), και σημαίνει βομβαρδισμοί (με βόμβες καθεστωτικής «αλήθειας») σε ένταση πλήρους ισοπέδωσης…

Ποιοί όμως ήταν οι Ιππότες της Αλήθειας, εκεί, γύρω απ’ το στρογγυλό τραπέζι του Event 201, στη Ν. Υόρκη, στις 18 του περασμένου Οκτώβρη; Τους μνημονεύσαμε την Κυριακή 29 Μάρτη… Αξίζει όμως ιδιαίτερης προσοχής ένας από δαύτους: ο Adrian Thomas, αντιπρόεδρος της χημικής/φαρμακευτικής αμερικανικής εταιρείας Johnson & Johnson, υπεύθυνος για τα προγράμματα παγκόσμιας υγείας της εταιρείας…

Και αξίζει ιδιαίτερη προσοχή επειδή η εταιρεία του, η Johnson & Johnson, προσπαθεί (“τίμια” πάντα) να είναι ο σωτήρας του πλανήτη (με το αζημίωτο): μπορεί αύριο να πουλάει το ελιξήριο της ζωής, είτε σαν εμβόλιο είτε σε άλλη μορφή… Ένας απ’ τους “φύλακες της αλήθειας” στο Event 201 κάνει ό,τι μπορεί ώστε να την πουλάει σε ατομικές μερίδες σε μερικούς μήνες. Και, φυσικά, δεν είναι ο μόνος…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (13): η πικρή αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Την γνωρίζεται την εταιρεία που διευθύνει ο κυρ Thomas που ίσως και τώρα μπορεί να προωθεί (αόρατη;), όχι μόνη της φυσικά, την Σωστή Αλήθεια για την φονικότητα του covid-19;

Πριν σχεδόν 1,5 χρόνο, με τίτλο «σκόνη και θρύψαλα» γράφαμε τα πιο κάτω ακριβώς γι’ αυτήν την εταιρεία:

Η αποκάλυψη (απ’ το reuters) ότι τα αφεντικά της πασίγνωστης φαρμακοβιομηχανίας Johnson & Johnson ήξεραν απ’ την δεκαετία του ’70 ότι η βρεφική πούδρα της (το γνωστό «ταλκ») περιείχε ποσότητες σκόνης ασβέστη προσθέτει έναν κρίκο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων που, πέρα απ’ την συγκεκριμένη εταιρεία, θα έπρεπε να βάλουν πολλούς ψύλλους στ’ αυτιά των «καταναλωτών», για διάφορα παρόμοια «αθώα» εμπορεύματα φροντίδας του σώματος – και όχι μόνο.

Τον Αύγουστο του 2017 η J&J καταδικάστηκε σε πληρωμή αποζημίωσης 417 μυρίων δολαρίων στην Eva Echeverria που εμφάνισε καρκίνο των ωοθηκών, μετά από την χρήση του ταλκ στη σωματική υγεινή της.

Στα τέλη του περασμένου Μάη δικαστήριο της Καλιφόρνια καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει αποζημίωση 25,7 μυρίων δολαρίων στην Joanne Anderson, που υποφέρει από μεσοθηλίωμα, μια μορφή καρκίνου που συνδέεται με την έκθεση σε ασβέστη.

Και στα μέσα Ιούλη καταδικάστηκε να πληρώσει 4,69 δις δολάρια σε 22 γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο των ωοθηκών, πάλι λόγω της χρήσης του ταλκ.

Η ύπαρξη μιας ειδικής μορφής ινών ασβέστου (asbestiform fibres) σε υλικά “φροντίδας της επιδερμίδας” είναι γνωστή από χρόνια· όπως και η συσχέτιση των asbestiform fibres με διάφορους καρκίνους. Αυτό που έκανε η J&J απ’ την δεκαετία του ’70 και μετά (και εκθέτει το πρόσφατο ρεπορτάζ του reuters) ήταν να πληρώνει έρευνες που «αποδείκνυαν» ότι η baby powder της ήταν «καθαρή» από ασβέστη· αν και ήξερε ότι τρεις τουλάχιστον έρευνες απ’ το 1972 ως το 1975 έδειχναν το αντίθετο. Το γεγονός ότι ήξερε (όπως προκύπτει απ’ την εσωτερική αλληλογραφία των στελεχών της) υποδεικνύει δόλο και όχι αμέλεια· πράγμα που θα σημάνει πολλά στις 10.000 περίπου μηνύσεις που της έχουν γίνει από θύματα καρκίνου των ωοθηκών και μεσοθηλιώματος.

Η περίπτωση, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι μοναδική. Οι νανοκρύσταλλοι οξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν στα αντιηλιακά, και ενοχοποιούνται για καρκίνους του δέρματος, είναι μια άλλη. Όταν, όμως, η «πληρωμένη σοφία» ότι οι καρκίνοι του δέρματος οφείλονται … στην έκθεση στον ήλιο (! – άρα ακόμα πιο συστηματική χρήση αντιηλιακών!!) υιοθετείται απ’ το πόπολο γιατί να μην συνεχίζουν την φονική κερδοφορία τους τα αφεντικά;

Φαίνεται «βουνό» το να απορρίπτουν οι «αναπτυγμένοι» καπιταλιστικά πληθυσμοί τα παραμύθια – κάθε είδους…

Johnson & Johnson: μια τυπική ιστορία (επιχειρηματικής) αλήθειας μιας τυπικής φαρμακευτικής με βαρύ όνομα. Τέτοιες «αλήθειες» είναι που πρέπει να περιφρουρηθούν και σήμερα· με σύστημα «πλημμύρα»…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (14): η άφθονη αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Όχι μόνο ο εκπρόσωπος της Johnson & Johnson είχε μια θέση στην «άσκηση αλήθειας», σαν τμήμα του Event 201. Αλλά και το imperial college του Λονδίνου θα μπορούσε να έχει: είναι επίσημος σύμβουλος των αγγλικών κυβερνήσεων…

Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 28 Μάρτη) γράφαμε (κάτω απ’ τον τίτλο: οι τρομοκράτες!) για τις τερατώδεις προβλέψεις του ευαγούς αυτού ιδρύματος. Ότι χωρίς απαγορεύσεις θα πεθάνουν 45 εκατομμύρια στον πλανήτη, ενώ με τις απαγορεύσεις «μόλις» 1,3 εκατομμύρια.

Δυο μέρες μετά (επειδή, πιθανόν, έφαγαν κράξιμο υψηλού επιπέδου) οι απατεώνες προφήτες (συγγνώμη: εραστές της αλήθειας) έβγαλαν μια διορθωτική ανακοίνωση. Του είδους «ναι, ντάξει, δεν υπολογίσαμε αυτό κι εκείνο» – κουβέντες του είδους «ναι, είχε χαλάσει ο καταψύκτης μου και έτρεχαν νερά». Με τον «διορθωμένο» αλγόριθμο τα πτώματα της πρόβλεψης του imperial college έπεσαν κατά 30%. Και ο ευγενικά δηλητηριώδης Γ. Ιωαννίδης δήλωσε σχετικά «μπα, πάλι έξω πέφτουν» (με άλλα λόγια).

Δεν έχει όμως σημασία αν είσαι καραγκιόζης, απατεώνας, επιστημονικό κάθαρμα. Σημασία έχει να έχεις κύρος. Και το team του imperial college έχει άφθονο, οπότε λέει ό,τι γουστάρει.

Στην ελληνική κλίμακα δεν υπάρχει ένα imperial college· απατεώνες υπάρχουν άφθονοι όμως. Δεν θα τους καλούσαν στο Event 201 – αλλά είναι «δουλευταράδες». Ο ανίκητος enfant terrible του ΜΙΤ Κ. Δασκαλάκης, σχετικός μόνο με υπολογιστές, δήλωσε καναλιακά ότι «χωρίς μέτρα οι νεκροί στη χώρα μας – εννοεί στο ελλαδιστάν – θα ήταν από δέκα χιλιάδες έως μισό εκατομμύριο». Γιατί έτσι; Έτσι γουστάρει, έτσι γουστάρουν οι αγαπημένοι αλγόριθμοί του… Καλύτερα, πάντως, να μην τον εμπιστευτείτε να ποτίζει τις γλάστρες σας στις διακοπές σας, ούτε για μια μέρα…

Ο εθνικά διάσημος Σ. Τσιόρδας, που τείνει όλο και πιο καθαρά στο ρόλο «ο καλός μπάτσος», δήλωσε ότι «χωρίς μέτρα θα είχαμε 150 νεκρούς την ημέρα». Γιατί τόσοι; Με βάση ποιον αλγόριθμο; Έτσι! Ο φόβος πουλάει, ο θάνατος πουλάει – ή αυτή είναι η δουλειά που έχει αναλάβει να κάνει. (Στα μέσα Γενάρη άλλα έλεγε… όμως…. it is a dirty job and someone has to do it…)

Έτσι ακριβώς θα ανακηρυχτούν νικητές! Όπως θα έλεγε το ψόφιο κουνάβι «δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, σημασία έχει η ισχύς». Θα γυρίσουν κάποια στιγμή και θα μας πουν «είδατε από τι σας γλυτώσαμε;» – εννοώντας τις γεμάτες πτωμαΐνη προβλέψεις τους. Θα εννοούν ότι τους χρωστάμε μεγάλη χάρη.

Καλό είναι να περιγελάει ο καθένας τις «προβλέψεις» της εξουσίας. Καλύτερο να την αμφισβητεί ολόκληρη…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (15): το θέαμα

Πέμπτη 2 Απρίλη. Υποστηρίξαμε εξ’ αρχής ότι το Event 201 ΔΕΝ ήταν η «φθινοπωρινή συγκέντρωση των συνωμοτών». Υπάρχει όμως κάτι άλλο, που αφορά το σύγχρονο θέαμα, και τις μεθόδους να διαμορφώνει προληπτικά αυτά τα κουρέλια που λέγονται απ’ τους υπηκόους «συνείδηση», μέσα απ’ την παραγωγή εντυπώσεων.

Μιλώντας γενικά η φονική παγκόσμια επιδημία είναι ένα απ’ τα αγαπημένα θέματα της «φιλολογίας καταστροφής». Απ’ τα μυθιστορήματα ως τις ταινίες, απ’ το «Κοράκι» του Στήβεν Κίνγκ και το «Περί τυφλότητας» του Σαραμάγκου ως το κινηματογραφικό «Ξέσπασμα» και το «Contagion» του Σπίλμπεργκ (που γνωρίζει λαμπές ημέρες αν και είναι σχεδόν 10 χρόνων ταινία, βασισμένη στις προηγούμενες υγιεινιστικές τρομοεκστρατείες, με τις «γρίπες»…) ο φονικός ιός, (μαζί με τους «εξωγήινους», τις «μηχανές που επιτίθενται στους ανθρώπους» και την «απότομη κλιματική καταστροφή») είναι απ’ τα θέματα που οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες αγαπούν να φοβούνται.

Ωστόσο όλα αυτά είναι fiction, κι αυτό είναι αυτονόητο. Δημιουργούν ένα ορισμένο ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά μπορεί ο καθένας να δραπετεύσει στην πραγματική ζωή του, θεωρώντας τα δημιουργήματα της φαντασίας…

Το Event 201, και μάλιστα σε ανοικτή προβολή, έκανε ένα βήμα, ίσως και άλμα μπροστά. Παρότι είναι γνωστό πως δουλεύει η επιστημονική απάτη (: στατιστικές, τα διαγράμματα, οι καμπύλες…) ο περασμένος Οκτώβρης και Νοέμβρης ήταν (νομίζουμε) η πρώτη φορά που η φονική πανδημία ήταν μεν ένα «σενάριο», αλλά που κουβεντιαζόταν κανονικά, σοβαρά και ανοικτά από ευηπόληπτα αφεντικά· και πάντως όχι από κριτικούς σινεμά ή λογοτεχνίας.

Μέσα στο 1,5 εκατομμύριο θεατές του σύντομου περιληπτικού video του Event 201 ή τις σχεδόν 400.000 θεατές του πρώτου «επεισοδίου» θα πρέπει να υπήρχαν (στατιστικά αν το δει κανείς) “policy makers”, «influencers», διαφημιστές, κοινοί δημαγωγοί, αφεντικά διαφόρων ειδών και μεγεθών, κλπ. Θα ήταν δυνατόν το Event 201 όχι σαν συνωμοτική προεργασία «σκοτεινών κύκλων» αλλά σαν ιδεολογική προεργασία και παρακαταθήκη να έχει επηρεάσει τους «τρόπους αντίδρασης» κρατικών υπαλλήλων και «ειδικών» στον covid-19; Ειδικά σε σχέση με την “ακατάσχετη φονικότητα” του ιού;

Είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποδείξουμε. Και πρακτικά δεν μπορεί να αποδειχθεί εκτός εάν διάφοροι «επώνυμοι της εξουσίας» βγουν κάποτε και δηλώσουν ότι «ναι, με είχε επηρεάσει». Ωστόσο είναι μια όχι αβάσιμη υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας.

To Θέαμα της υγιεινομικής καταστροφής είναι μόνιμα αγαπημένο – και δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι το προσωπικό της εξουσίας (αυτό που φαίνεται σίγουρα…) βρίσκεται εκτός ιδεολογίας. Αλλά εκτός από «αγαπημένο» έγινε και επίκαιρο σαν πρακτικά προωθούμενος φόβος. Αυτό δεν οφείλεται στον covid-19. Σαν «φονιάς ιός» είναι εντελώς αποτυχημένος! Η διαχείρισή του όμως είναι άλλη ιστορία: σε μια κρίσιμη φάση της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης οι «βοσκοί» σπρώχνουν τα ανθρώπινα «κοπάδια» προς μια «έξοδο», τρομοκρατημένα απ’ αυτό που έγραψε έγκαιρα ο Caffentzis και το θυμίσαμε πριν καμμιά δεκαριά μέρες (τα χρυσόψαρα χαμογελούν, Κυριακή 22 Μάρτη):

… Κάθε περίοδος καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει τα αποκαλυψιακά της οράματα… Αναφέρομαι στις λειτουργικές Αποκαλύψεις που σημαδεύουν κάθε περίοδο σημαντικών αλλαγών στην καπιταλιστική ανάπτυξη και σκέψη. Γιατί η Αποκάλυψη εμφανιζόταν και σε άλλες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας όταν … ο ταξικός ανταγωνισμός έφτανε ένα επίπεδο έντασης που αμφισβητούσε τον έλεγχο του κεφάλαιου… Η Αποκάλυψη δεν είναι ατύχημα. Οποτεδήποτε το τρέχον μοντέλο εκμετάλλευσης γίνεται μη βιώσιμο, το κεφάλαιο αρχίζει τους υπαινιγμούς περί θανάτου με την μορφή του τέλους του κόσμου…

(φωτογραφία πάνω: Η πανδημία σαν «επιτραπέζιο παιχνίδι». Με την σωστή διάταξη: μπροστά η γιατρός, πίσω ο πεζοναύτης…

Κάτω: σαν video game…)

Γλάστρες στα νεκροταφεία;

Τετάρτη 1 Απρίλη. (Κάνουμε ένα μικρό διάλειμα στον σχολιασμό του Event 201, αφού τρέχουν διάφορα).

Παραλείψαμε σκόπιμα χτες να κάνουμε μια συγκεκριμένη εξαίρεση στην κριτική μας στο «ιατρικό σώμα»: τους εντατικολόγους. Πρόκειται για ιατρική ειδικότητα πάνω σε ιατρική ειδικότητα. Οι εντατικολόγοι (οι γιατροί που κουμαντάρουν τις εντατικές) μπορεί να είναι καρδιολόγοι, πνευμονολόγοι, κλπ – έχουν κάνει ήδη τις σπουδές ειδικότητας. Και συνεχίζουν κάνοντας δεύτερη, για να μπουν στο πιο ζόρικο τμήμα των νοσοκομείων. Εκεί που οι ασθενείς είναι πάντα μεταξύ ζωής και θανάτου. Εκεί που δεν χωράει δωροδοκία, χρηματισμός – κανείς δεν μπορεί να αναστηθεί!… Ούτε γίνονται λαθροχειρίες στο “πότε” μιας εισαγωγής… Δεν υπάρχει άλλη αρμοδιότητα και γνώση ιατρική (νοσοκομειακή, δηλαδή περίθαλψης) που να συνορεύει de facto τόσο πολύ με τον θάνατο. Μπορεί και να γενικεύουμε λαθεμένα, αλλά θα το κάνουμε σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην διαρκή νοσοκομειακή πραγματικότητα: είναι σίγουρα οι εντατικολόγοι και όχι οι «γιατροί» γενικά που θα κρατήσουν στη ζωή τις αμφίβολες περιπτώσεις!

Κι εδώ έρχεται ξανά η κριτική ανάλυση της πραγματικότητας. Αυτοί κι αυτές (μαζί, πάντα, με τους νοσοκόμους / νοσοκόμες των εντατικών κλινικών) είναι που φροντίζουν να ζήσουν όσους / όσες επιζούν απ’ τις πνευμονικές επιπλοκές. Πάντα. Αυτοί κι αυτές (και καθόλου γενικά το «ιατρικό σώμα»!) είναι που ζουν εντατικά τώρα είτε τις επιπλοκές του covid-19 είτε όσα αποδίδονται σ’ αυτόν. Κι όμως, τι ειρωνεία! Ενώ όσοι αποθεραπεύονται είναι πολλαπλάσιοι όσων πεθαίνουν, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια στην υγιεινιστική τρομοκρατική στατιστική του θανάτου!

Αυτό, για την ασταμάτητη μηχανή, δεν είναι μόνο ηθικό· είναι πολιτικότατο ζήτημα! Γιατί αυτοί οι εντατικολόγοι / ες δεν απαιτούν, με όλη την ένταση που δικαιούνται, να σταματήσει η δημαγωγία του θανάτου, και αντί για το μέτρημα όσων πεθαίνουν, να είναι «πρώτη» και «δεύτερη» και «τρίτη» είδηση διαρκώς και παντού, σ’ όλα τα κράτη – και σίγουρα στο ελλαδιστάν – το μέτρημα των πολύ περισσότερων που βγαίνουν ζωντανοί απ’ τα νοσοκομεία; Γιατί αυτοί οι «παλαβοί», οι «ταγμένοι» της ιατρικής και της δημόσιας υγείας δέχονται ο κόπος τους να γίνεται «λεπτομέρεια», «σημειώσεις» ουσιαστικά στο covid-19 τρομοθέαμα;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει απάντηση. Ξέρει όμως ότι αυτοί κι αυτές υποτιμώνται όταν προβάλλονται σαν «κακομοίρηδες» και «φουκαράδε ήρωες» που «παλεύουν» – ίσα για να τους χειροκροτάει κάθε μικροαστός από μακρυά και εκ του ασφαλούς. Ξέρουμε ότι έχουν τις γνώσεις και το ηθικό κύρος όχι απλά να απαιτήσουν αλλά να επιβάλλουν την ανατροπή της «στατιστικής του θανάτου». Όχι για να δικαιωθούν – η δουλειά τους δικαιώνεται πρώτ’ απ΄όλα στις συνειδήσεις τους…. Μόνο γι’ αυτό: για να σπάσουν την τρομοκρατία!

Όσο δεν το κάνουν, όσο δεν κλωτσάνε το τραπέζι της δημαγωγίας, μετατρέπονται σε γλάστρες των μηντιακών νεκροταφείων. Δεν τους αξίζει· όχι, δεν τους αξίζει! Δεν αξίζει όμως ούτε στην πραγματικότητα.

Μόνο τα αφεντικά και τους ψοφοδεείς λακέδες τους εξυπηρετεί.

Εξ οικείων τα βέλη, ξανά

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κρατώντας ακέραιη την πολιτική κριτική μας, είτε στην τρομοεκστρατεία περί τον covid-19, είτε στο «ιατρικό σώμα» που προσφέρει το κύρος τους στον νεοκρατισμό, βρίσκουμε λάθος να παραλείψουμε τις ιατρικές αντιρρήσεις (ισχυρές, πίσω απ’ τα επιστημονικά υπονοούμενα) που σπάνε την Τ.Ι.Ν.Α. αυτής της μεθοδικής τρομοκρατίας. Σημαίνει αυτό, μήπως, ότι ανακαλύπτουμε τους «άγιους» μέσα στην κόλαση; Όχι! Δείχνουμε την «επιστημονική» σχετικότητα (ενδεχομένως και δολιότητα) των ιατρικο-κρατικών «αληθειών» που νομιμοποιούν τον στρατιωτικό νόμο μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο τρομοπαραγωγής. Δείχνουμε, εν τέλει, ότι αυτό που εμφανίζεται μπροστά μας σαν ακλόνητη «ιατρική αλήθεια» είναι πολύ περισσότερο πολιτική επιλογή («γιατρών») απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Κι αυτό αποσαφηνίζεται όταν μαθαίνει ο καθένας την άλλη «επιστημονική / ιατρική» άποψη.

Κι αφού αυτές οι περιβόητες «ιατρικές αλήθειες» είναι απ’ την γέννησή τους την ίδια πολιτικές, όχι μόνο οι «ιατρικές» αλλά και οι καθαρόαιμα πολιτικές κριτικές έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα. Όσοι, με αναίδεια, θα προσπαθούσαν να μας αποστομώσουν με το επιχείρημα «είστε γιατροί;» ας δουν και ακούσουν πιο κάτω έναν ακόμα τέτοιον.

Ο Sucharit Bhakdi (μας είναι άγνωστος! ευχαριστούμε Σ.) πρέπει να έχει στη γερμανία ένα ορισμένο status. Τέτοιο που να του επιτρέπει να απευθύνεται στην Μέρκελ χωρίς να γίνεται περίγελως. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γ. Ιωαννίδη, και (απ’ όσα διαβάζουμε στη διεθνή φιλολογία) με έναν αυξανόμενο αριθμό πρωτοκλασσάτων δυτικών επιδημιολόγων, λοιμωξιολόγων και λοιπών παρόμοιων ειδικών, που καταλαβαίνουν ότι η υγιεινιστική αστυνομία (για την οποία γράφαμε χτες, και θα επανέλθουμε) δεν έχει καμμία σχέση με την «πραγματική» πραγματικότητα της όποιας επιδημίας. Και ανησυχούν. Καταλαβαίνουν ότι ο υγιεινιστικός στρατιωτικός νόμος θα επιδεινώσει μεσοπρόθεσμα την κατάσταση των εκατομμυρίων υπηκόων, όχι μόνο στην ψυχο-συναισθηματική σφαίρα, αλλά ακόμα και σ’ αυτήν του καθ’ αυτήν του covid-19 και της «μόλυνσης»: αν οι ιώσεις αντιμετωπίζονταν με την αστυνομία και τον στρατό, τότε οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι θα είχαν κάνει την ευρώπη “τέρας υγείας”… (Η ασταμάτητη μηχανή δεν εννοεί καθόλου αυτήν την επιδείνωση σαν «ατύχημα», σαν «παράπλευρες απώλειες»… Την θεωρεί στόχο… Περισσότερα προσεχώς).

Ο Sucharit Bhakdi έστειλε στις 26 Μάρτη μια ανοικτή επιστολή στην Μέρκελ προκαλώντας την εναντίον των απαγορευτικών μέτρων στη γερμανία (που ακόμα είναι πιο «ήπια» απ’ ότι στην ελλάδα, στην ιταλία, στη γαλλία και στην ισπανία…) Στο υποτιτλισμένο (απ’ τα αγγλικά) 14λεπτο video που ακολουθεί, πριν 3 ημέρες, επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις του προς την κεντρική γερμανική πολιτική βιτρίνα, κάπως πιο αναλυτικά.

Μπορεί να πει ο καθένας: ααααα… δυο γιατροί τρεις γνώμες! Αλλά επειδή τώρα μιλάμε για ζωές, και μάλιστα όχι για τις ζωές των βαριά ασθενών (αυτές δεν επηρεάζονται απ’ τον στρατιωτικό νόμο) αλλά για τις ζωές όλων των υπόλοιπων, η δεύτερη (και η τρίτη…) γνώμη έχουν ιδιαίτερη σημασία…

(Αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους, οπωσδήποτε το cc).

Ο σαδιστικός παροξυσμός της εξουσίας που έγινε «γιατρός»

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κάνουν βόλτα στην παραλία της Σαλονίκης, στη μεσημεριάτικη λιακάδα (ο ήλιος ενισχύει την βιταμίνη D και άρα το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά ξεχάστε το…): απαγορεύεται! Κάνουν ουρά έξω απ’ τις τράπεζες ή έξω απ’ τα μαγαζιά πληρωμής νερού και ρεύματος (που έχουν γίνει ασανσέρ: όχι άνω των 2 ατόμων), ή στα ATM: απαγορεύεται! Κάνουν ημερήσια έξοδο / βόλτα στα μπακάλικα: απαγορεύεται! (και καθόλου λόγω κριτικής στο εμπόρευμα!) Επιμένουν να περπατάνε δυό δυό, χεράκι – χεράκι: απαγορεύεται!

Το τι είναι ο στρατιωτικός νόμος και τι σχέση έχει με την υγεία της μορφής – κράτος (και όχι, βέβαια, την δική μας) αποδεικνύεται πια ολοφάνερα (ακόμα και οι «κόκκινοι» μπλόγκερς μπορεί να χαμπαριάσουν…). Αποδεικνύεται στην παράκρουση των ντόπιων πολιτικών βιτρινών, που έχουν φορέσει ιδεατά την άσπρη μπλούζα και έχουν αναλάβει την επιβολή της γενικής (κοινωνικής) αναισθησίας!…

Δεν πρέπει πια να περνάνε αλλιώς τις ώρες τους απ’ το να παρακολουθούν τους δημαγωγούς (τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους δηλαδή, καθόλου λίγα) και ύστερα να σκέφτονται τι άλλο να κάνουν για να σφίξουν ακόμα περισσότερα τις βίδες που λιώνουν ακόμα και την πιο στοιχειώδη πραγματική κοινωνική ζωή. Έναν φόβο προσπαθούν να απλώσουν παντού: όχι απλά του ιού, αλλά (μέσω αυτού) του «ιαματικού νόμου» – και της τάξης…. Ο ένας ηλίθιος σκέφτεται την μονοδρόμηση των διαδρόμων στα μπακάλικα, «για να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο» (και φανάρια οπωσδήποτε, για τις προτεραιότητες. Και τροχόμπατσοι για τα τροχαία με τα καροτσάκια…). Οι άλλοι μαντρώνουν το θρυλικό «θαλάσσιο μέτωπο» της Σαλονίκης, και περιορίζουν το ωράριο για βόλτες (πράγμα που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων, αφού θα έχουν ελάχιστες ώρες στη διάθεσή τους να περπατήσουν στον ήλιο…). Κάγκελα, κάγκελα παντού!

Και όχι μόνο φυσικά κάγκελα. Αλλά και ψηφιακά. Ο υπουργός Πιερρακάκης, υπεύθυνος ψηφιακής κρατικής εξουσίας, ορκιζόταν τις προάλλες ότι τα data και τα μεταdata που στέλνει η απρόσεκτη μάζα των υπηκόων μέσω μηνυμάτων για να δικαιολογεί τις εξόδους απ’ τα σπίτια / φυλακές, δεν αξιοποιούνται καθόλου… Ότι πάνε στα σκουπίδια είπε (προφανώς επειδή απευθύνεται σε ηλίθιους ή άσχετους…)

Πώς, τότε, εντοπίζονται εκείνοι κι εκείνες που στέλνουν την ίδια ημέρα περισσότερα από 2 μηνύματα για να πάρουν την «άδεια» (απ’ την μηχανή), ε; Ο αλγόριθμος κάνει ταύτιση των αριθμών των κινητών τηλεφώνων βέβαια! Και γιατί να κάνει αυτήν την ταύτιση και να πετιούνται στα σκουπίδια τα στοιχεία των κατόχων τους; Προς τι η επεξεργασία; Για τα σκουπίδια; Επειδή ο υπουργός είναι τίμιος άνθρωπος; Χα!!!

Ο «τίμιος υπουργός» ψηφιακού κρατικού κάτεργου έχει, πάντως, κι αυτός προτάσεις για το σφίξιμο της βίδας. Ή είναι διατεθειμένος να υλοποιήσει τις ιδέες άλλων, του ίδιου εξουσιαστικού φυράματος με δαύτον. Πρώτον, να καταργηθούν οι χάρτινες δηλώσεις «περιορισμένης απόδρασης» – όλα ψηφιακά, όλα στο στομάχι του Μεγάλου Πανοπτικού! Δεύτερον ωράρια! Θα βγαίνουν οι υπήκοοι και θα μπαίνουν στα σπίτια τους κτυπώντας κάρτα! Εννοείται το πανοπτικό (κάποιος «έξυπνος» αλγόριθμος) θα παρακολουθεί αν παραβίασαν το ωράριο (αν έκαναν «υπερωρίες» εκτός σπιτιού / φυλακής…), και κάπου θα στέλνει ένα alert! Τα υπόλοιπα θα είναι αρμοδιότητα του υπουργείου δημόσιας τάξης… As usual…

Εν τω μεταξύ ο βρώμικος «παγκόσμιος οργανισμός υγείας» έχει τις δικές του έγνοιες. Ας πούμε μια ακόμα διάβρωση της γλώσσας. «Δεν πρέπει (αποφάνθηκαν οι δικοί του χρυσοκάνθαροι ειδικοί) να μιλάμε για ‘κοινωνική αποστασιοποίηση’ (social distancing)… Πρέπει να την λέμε ‘φυσική αποστασιοποίηση’ (physical distancing)… Γιατί (λένε οι ειδικοί της αλλοτρίωσης) μπορείτε να συνεχίσετε να είστε κοινωνικότατοι… Αρκεί να το κάνετε από απόσταση… Τηλε-»

Το έχουμε καταλάβει Κύριοι! Τραμπούκοι με γραβάτες, με πουλάδες ή με άσπρες φόρμες, του ενός ή του άλλου επιπέδου, έχουμε καταλάβει τι θέλετε!!! Είμαστε λίγοι, αλλά έτσι είναι πάντα στην αρχή. Άλλωστε, μεθυσμένοι εσείς απ’ την επιτυχία σας στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεν αντέχετε άλλο να κρύβεστε πίσω απ’ τον κορονοϊό. Ξεμυτίζετε…

Οπότε ένα μόνο. Αν ποτέ τα καταφέρουμε, οι κλωτσιές της αμοιβής σας δεν θα είναι καθόλου «τηλε-».

Καθόλου.

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (9): η ιατρική σαν εξουσία

Τρίτη 31 Μάρτη. Στο πρώτο μέρος του Event 201 (όπως, πρακτικά, και σ’ όλα τα υπόλοιπα μέρη της άσκησης) γίνεται ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των «παικτών» για ζητήματα διεθνούς κλίμακας: μεταφορά και διανομή ιατρικών εφοδίων και φαρμάκων, δάνεια και χρηματοπιστωτισμός προς τις καταρρέουσες επιχειρήσεις, έλεγχος της ψηφιακής διακίνησης των πληροφοριών (στο όνομα του ελέγχου του πανικού…) Αυτή η θεματολογία θα μπορούσε να αποδοθεί στα ενδιαφέροντα και στις επαγγελματικές θέσεις των «παικτών».

Ωστόσο, περίπου στο 30ο λεπτό του πρώτου μέρους, ο υποναύαρχος του αμερικανικού πενταγώνου Stephen C. Redd κάνει μια νύξη για τα μη-ιατρικά μέσα ανάσχεσης της επιδημίας του κορονοϊού, όπως αυτή εικονογραφείται στο σενάριο του Event 201. Ποιά είναι η σωστή λέξη για το «μη-ιατρικά»; Χωρίς υπερβολή: αστυνομικά. Ποιός είναι αρμόδιος για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων; Όχι, βέβαια, το επιθυμητό (απ’ τους «παίκτες») «παγκόσμιο κέντρο διαχείρισης της πανδημικής κρίσης»! Τα εθνικά κράτη έχουν αυτήν την αρμοδιότητα… (Συνεπώς το θέμα ήταν λογικά εκτός της συγκεκριμένης «άσκησης»…)

Είναι από πρώτη ματιά αναμενόμενο ότι μια (πραγματική) έντονη «κρίση υγείας» διατρέχει διαγώνια μια καπιταλιστική κοινωνία, τις κοινωνικές τάξεις, τα φύλα, τα καταναλωτικά γούστα· και, κατά συνέπεια, τις όποιες «πολιτικές εκφράσεις», τις αντιθέσεις μεταξύ τους κλπ. Αυτό, όμως, ισχύει μόνο από πρώτη ματιά – περισσότερα στη συνέχεια.

Σα συνέπεια της προηγούμενης «παραδοχής» η μορφή-κράτος αναδύεται σαν ο αναμφισβήτητα αρμόδιος να επιβάλλει τα αστυνομικά / διοικητικά μέτρα που θεωρούνται απαραίτητα για την ανάσχεση της (υποτιθέμενης) επιδημίας. Απ’ τις απαγορεύσεις ως την ενίσχυση διάφορων επιμέρους μηχανισμών… Όμως τι είναι η μορφή-κράτος και πως στελεχώνεται ώστε να διαχειριστεί μια τέτοια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (ας την θεωρήσουμε προς στιγμήν πραγματική) σωστά και αποτελεσματικά; Σε στρατιωτικές «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» ο λόγος, συμβουλευτικός αλλά καίριος, δίνεται στους καραβανάδες. Σε έναν φονικό σεισμό στους μηχανικούς. Στις υγιεινιστικές αντίστοιχες στους γιατρούς – και λοιπούς συναφείς κλάδους… Συνεπώς: η μορφή-κράτος εμφανίζεται στο «τιμόνι» σαν διοικητής ή/και μπάτσος, αλλά μισό βήμα πιο πίσω απ’ το «ιατρικό σώμα».

Θα προσπεράσουμε την ερώτηση αν αυτό το «ιατρικό σώμα» είναι ενιαίο, αν έχει κοινή άποψη… Έχει συμφέροντα αυτός ο επαγγελματικός κλάδος; Έχει, για παράδειγμα, σαν επαγγελματικό συμφέρον την ενίσχυση της θέσης του μέσα στον κοινωνικό καταμερισμό (εργασίας, εξουσίας, χρήματος, κλπ);

Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει αλλού. Γνωρίζουμε όμως, όπως οι πάντες, πως αυτό το «ιατρικό σώμα» δεν έχει σπουδαία φήμη ως προς την ηθική ακεραιότητά του· και το δημόσιο σύστημα υγείας είναι το πεδίο που αυτή η ακεραιότητα δοκιμάζεται διαρκώς. Τα «φακελάκια» δεν αφορούν φυσικά τους πάντες μέσα στο ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας. Εκείνο που αφορά όντως τους πάντες είναι το ότι ενώ γνωρίζουν ποιοί «συνάδελφοί» τους εκβιάζουν τους ασθενείς (και υπάρχουν πολλοί τρόποι για τέτοιους εκβιασμούς) δεν φροντίζουν (οι ίδιοι) να «καθαρίσουν» αυτό το «ιατρικό σώμα» απ’ την βρωμιά – και την ρετσινιά.

Ξέρουμε επίσης ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες (η novartis είναι γνωστή αλλά καθόλου η μοναδική) δωροδοκούν πολλές χιλιάδες γιατρούς (είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα)… Παρότι για την περίπτωση novartis υπάρχουν ονόματα και ποσά, καταλαβαίνουμε πως η γενική ισχύς του «ιατρικού σώματος» μέσα στη ελληνική μορφή-κράτος επέβαλλε το να μην υπάρξει κανένας έλεγχος και καμμία τιμωρία γι’ αυτές τις πολλές χιλιάδες γιατρών (και οι δωροδοκίες συνεχίζονται απ’ όσο μπορεί να ξέρει η ασταμάτητη μηχανή…) Μ’ άλλα λόγια: το δίπολο που εμφανίζεται σαν ο «τιμονιέρης» της «διάσωσης της δημόσιας υγείας», η μορφή-κράτος στις αστυνομικές της δράσεις και το «ιατρικό σώμα» σαν το «σώμα των ειδικών», είναι ήδη συνένοχοι στο κρύψιμο των διάχυτων (και γι’ αυτό αποτελεσματικών) επιρροών των χημικών / φαρμακευτικών εταιρειών σ’ όλη τη γκάμα των «υπηρεσιών υγείας». Απ’ την διάγνωση ως την θεραπεία. Για να το πούμε επιγραμματικά: αν το «ιατρικό σώμα» είναι ο «μπροστινός» των φαρμακευτικών εταιρειών (εντόπιων ή/και διεθνών) και η μορφή-κράτος είναι συνένοχη, τότε η όποια διαχείριση, ιατρική ή μη, της θεωρούμενης σαν «φονικής» επιδημίας βρίσκεται, πρακτικά, στα χέρια αυτών των εταιρειών. Έμμεσα; Ναι. Αλλά εκεί.

Στο σενάριο του Event 201 υπάρχει ένα στοιχείο κρίσιμο, που υπάρχει και στην πραγματικότητα της τωρινής εξελισσόμενης υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας: δεν υπάρχει εμβόλιο, και η δημιουργία του θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα. Τυπικά αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο η επιμονή στην προβολή της έρχεται σε αξιοσημείωτη αντίθεση με το τι είχε συμβεί σε δύο προηγούμενες, και με παρόμοιες σκοπιμότητες, υγιεινιστικές τρομοεκστρατείες: την «γρίπη των πτηνών» και την «γρίπη των χοίρων». Τότε, το «όπου νάναι» εμβόλιο, η αναμονή του σαν σωτήρα, ήταν στην πρώτη γραμμή της δημαγωγίας. (Πράγμα που, ως γνωστόν, εξασφάλισε γρήγορα τρελλά κέρδη σε συγκεκριμένες φαρμακοβιομηχανίες, λόγω των μαζικών – και εν πολλοίς άχρηστων – παραγγελιών που έκαναν τα κράτη. Το «σκάνδαλο» αποδείχθηκε γρήγορα: στελέχη του παγκόσμιου οργανισμού υγείας, που έπαιζε τον ρόλο του «αντικειμενικού, global υπερ-ειδικού», δούλευαν ταυτόχρονα σαν στελέχη φαρμακοβιομηχανιών. Και μέσω των ανακοινώσεων του π.ο.υ. προωθούσαν τα συμφέροντα αυτών των επιχειρήσεων…)

Τώρα το εμβόλιο μπαίνει στην άκρη: δεν μπορούμε να το περιμένουμε, δεν θα είναι διαθέσιμο για καιρό. Θα πρέπει να υπάρχει μια εξήγηση γι’ αυτόν τον χειρισμό – και σίγουρα αυτή δεν είναι η «τιμιότητα» των φαρμακοβιομηχανιών!.. Εν τω μεταξύ, η απουσία (της αναμονής) του εμβολίου δημιουργεί αρκετό χώρο για τα μη-ιατρικά μέτρα… Δεδομένου πως ό,τι απομένει σαν «ιατρικά μέτρα» αν αφαιρεθεί το εμβόλιο είναι η περιφερειακή διαχείριση (μάσκες, γάντια, αναπνευστήρες) – σημαντική αλλά όχι ικανή να κατασκευάσει το είδωλο μιας κάποιας θεραπείας. Αν, λοιπόν, τα αστυνομικά μέτρα εγκαθίστανται γενικευμένα σαν, σχεδόν, ο μονόλογος της «διαχείρισης της κρίσης» αλλά ταυτόχρονα οι φαρμακοβιομηχανίες είναι που με κάποια έννοια «τα έχουν παραγγείλει» στη μορφή-κράτος (μέσω του «ιατρικού σώματος») υπάρχει άραγε μια εξήγηση γι’ αυτή τη συνθήκη;

Είναι πιθανό ότι μια τέτοια εξήγηση έρχεται … απ’ την κίνα – που δεν υστέρησε καθόλου σε αστυνομική σκληρότητα και επιτήρηση σαν μέρος της «ανάσχεσης του ιού». Κινέζοι γιατροί (και όχι κινέζοι μπάτσοι…) κατηγορούν την ιατρική οπτική του δυτικού κόσμου για υπερβολικά «εμβολιο-κεντρική». Ο τρόπος που το καταλαβαίνουμε αυτό είναι ότι η δυτική ιατρική (στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η ιατρική εκπαίδευση και το «ιατρικό σώμα» όσο και οι φαρμακοβιομηχανίες με τις εμπορικές τους πρακτικές…) δεν έχει (επειδή το έχει επιλέξει εδώ και πολλές δεκαετίες) καμμία θεραπευτική ιδέα και πρακτική ανάμεσα στο τωρινό «κρούσμα» (και μάλιστα μιας ήπιας μορφής) και την εντατική (σαν εξαίρεση μεν, υπαρκτό όμως ενδεχόμενο για τις ούτως ή άλλως προ-βεβαρυμένες περιπτώσεις). Πρόκειται, ακριβώς, για το «κενό» που γεμίζουν τα αστυνομικά μέτρα· στο όνομα της «πρόληψης».

Γιατί η δυτική ιατρική, αν δεν έχει το βιομηχανικά κατασκευασμένο φάρμακο, κρεμάει τα χέρια αφήνοντας (ή και καθοδηγώντας) τον κατασταλτικό βραχίονα του κράτους να «διαχειριστεί το πρόβλημα»; (Πράγμα που ήταν γνωστό επί δεκαετίες σε σχέση με την «τρέλα»…) Γιατί δεν έχει ευελιξία και μια γκάμα εναλλακτικών γνώσεων / κινήσεων αλλά είναι τόσο γραμμική, απ’ το «σύμπτωμα» στη βιομηχανική φαρμακολογία και πάλι πίσω; Γιατί επιμένει (σ’ αυτή την ιστορική φάση) να μην μπορεί να εννοήσει είτε τους ασυμπτωματικούς φορείς, είτε τους με ήπια συμπτώματα (δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία των «φορέων» του covid-19) σαν τίποτ’ άλλο από δημόσιο κίνδυνο; Εν τέλει: πώς διαμορφώνεται η υγιεινιστική (ιατρική) εξουσία ως το σημείο να ενώνεται με τους μηχανισμούς δημόσιας τάξης και να γίνεται υγιεινιστική αστυνομία;

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (10): η αστυνομική εξουσία σαν «θεραπευτής»

Τρίτη 31 Μάρτη. Η απάντηση εδώ είναι σύνθετη. Απ’ την μια μεριά υπάρχει η ιστορία της (δυτικής) ιατρικής. Απ’ την άλλη το παρόν και το μέλλον της «διαχείρισης της υγείας» στην 4η βιομηχανική επανάσταση.

Είναι γενικά γνωστό ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η δυτική ιατρική εξελίχθηκε σκοτώνοντας τις παραδοσιακές ιατρικές γνώσεις όλων των δυτικών (καπιταλιστικών) κοινωνιών. Πολύ αργότερα (πρακτικά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα) το φαρμακευτικό τμήμα της έκανε μια μικρή, αθόρυβη και ύπουλη στροφή σ’ αυτόν τον πόλεμο: άρχισε να κατασκοπεύει όσες τέτοιες παραδοσιακές γνώσεις είχαν απομείνει (είτε στον πρώτο κόσμο είτε, κυρίως, στον παγκόσμιο νότο)· έκλεβε (κανονικά!) τα υλικά που χρησιμοποιούνταν (κυρίως φυτά)· τα έβαζε κάτω απ’ τα μικροσκόπια και τα ανέλυε χημικά για να απομονώσει τις «δραστικές ουσίες»· ανακατασκεύαζε αυτές τις ουσίες χημικά σε βιομηχανικές γραμμές παραγωγής· και στο τέλος συσκεύαζε και πουλούσε τα έτσι κατασκευασμένα φάρμακα σαν καινοτόμα (δηλαδή: πατενταρισμένα). Αυτή η τακτική προκάλεσε συγκρούσεις με αυτόχθονες πληθυσμούς που ασκούσαν αυτήν την “ανώνυμη ιατρική” (όταν έπαιρναν χαμπάρι την  λεηλασία και την εμπορευματοποίηση των γνώσεών τους) που είναι διεθνώς γνωστές – αλλά δεν είναι εδώ το μέρος να τις εξιστορήσουμε.

Μ’ άλλα λόγια η δυτική ιατρική εξελίχθηκε συνταυτισμένη απόλυτα με την βιομηχανική φάση του καπιταλισμού, και ιδιαίτερα την χημική βιομηχανία. Οτιδήποτε άλλο ήταν εκτός. Δεν νοείται πλέον, για παράδειγμα, σαν σοβαρή ιατρική συμβουλή το κομπρέσσες για τον υψηλό πυρετό· υπάρχουν αντιπυρετικά… Ούτε νοείται τσάι με μέλι ή χαμομίλι για τον βήχα· υπάρχουν αντιβηχικά… (Στην καλύτερη των περιπτώσεων η «δραστική» ουσία του τσαγιού ή του χαμομιλιού μπορεί να πουληθεί σαν «εναλλακτικό χάπι» από κάποια εταιρεία. Ωστόσο δεν πρόκειται για «γιατρικό» που φτιάχνεται στο σπίτι απ’ τον καθένα…)

Η (δυτική) ιατρική μονοδιάσταση για ζητήματα που θα μπορούσαν όντως να αντιμετωπίζονται με «παλιές» εμπειρικές κοινωνικές γνώσεις (και με βάση τις πρόσφατες κινεζικές επιδόσεις αξιοποίησης της παραδοσιακής τους ιατρικής και ο covid-19 ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία…) είναι συγχρονισμένη με την απαλλοτρίωση των εργατικών γνώσεων και την μηχανοποίησή τους – μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται διευρυμένα (το σύνολο των γνώσεων του να ζεις…) απ’ την 3η βιομηχανική επανάσταση και μετά. Δηλαδή τις τρεις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτό έχει συμβεί ήδη και μέσα σ’ αυτό που λέγεται ιατρική γνώση – οι παλιοί γιατροί το ξέρουν καλά. Ο ριζικός μετασχηματισμός της έχει ξεκινήσει με το πέρασμα απ’ την κλινική ιατρική (την διάγνωση βάση συμπτωμάτων) στην εργαστηριακή ιατρική (την διάγνωση βάση μετρήσεων, αναλύσεων και δεικτών). Ήδη, σ’ αυτό το (τωρινό) στάδιο, η ιατρική δεν συμπλέει απλά με την βαριά βιομηχανία της υγείας, αλλά εξαρτιέται απ’ αυτήν – η δυτική απόλυτα. Εξαρτιέται απ’ τις όλο και πιο πολύπλοκες ρομποτικές μηχανές, τα αντιδραστήρια και τα υπόλοιπα αναλώσιμα υλικά· και απ’ τα αριθμητικά προσδιορισμένα ή εικονογραφημένα «όρια» της υγείας και της αρρώστιας. Τα οποία πολλές φορές αλλάζουν (οπότε ο πρώην υγιής μετατρέπεται σε άρρωστο) ανάλογα με τα συμφέροντα πωλήσεων των βιομηχανιών (π.χ. των φαρμακοβιομηχανιών).

Δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Το «ιατρικό σώμα» προχωράει, είτε το ξέρει είτε όχι, με γρήγορο ρυθμό προς την κατάργησή του σε μεγάλο βαθμό, και την αντικατάστασή του από «έξυπνες» μηχανές, τεχνητή νοημοσύνη, αλγόριθμους διαχείρισης big data υγείας – αυτά έχουν αναγγελθεί και δρομολογηθεί. Σ’ αυτό το μεταβατικό ιστορικό στάδιο, χωρίς να έχει σύμμαχο τις παραδοσιακές ιατρικές γνώσεις (τις οποίες φρόντισε να εξαφανίσει εν πολλοίς), και προς στιγμήν χωρίς εμβόλιο στον ορίζοντα, η δυτική ιατρική δείχνει ανίκανη να κάνει οτιδήποτε πέρα απ’ το να διασώσει μια κάποια εικόνα της. Τίποτα άλλο αυτούς τους καιρούς εκτός απ’ το να γίνει η «ιατρική μάσκα» της αστυνομικής διαχείρισης της «υγιεινιστικής κρίσης».

Έτσι δεν είναι ο «γιατρός» αλλά οι κατασταλτικοί βραχίονες του κράτους που εμφανίζονται σαν «θεραπευτές». Ο «γιατρός» (ο κύριος Τσιόρδας στα μέρη μας) είναι, απλά, εκπρόσωπος τύπου αυτών των βραχιόνων· και επίσημος καταμετρητής… Βιτρίνα… Λειτουργικά διπλή…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (11): η υγεία της εξουσίας

Τρίτη 31 Μάρτη. Το εμβόλιο ή το οτιδήποτε ανάλογο θα παραχθεί (σαν χημική σύνθεση), εν πολλοίς, μέσα από ηλεκτρονική προσομοίωση. Θα είναι αποτέλεσμα δουλειάς προγραμματιστών μάλλον και μοριακών βιολόγων, και όχι «γιατρών» – ίσως ούτε καν «χημικών» με την έννοια του 20ου αιώνα. (Και η αναπαράσταση της φοβερής πανδημίας δουλειά προγραμματιστών είναι…)

Το Event 201 εικονογραφεί αυτήν την πραγματικότητα με ελλειπτικό τρόπο. Παρότι πρόκειται για μια επιτροπή ειδικών για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, η ιατρική έχει διακοσμητικό ρόλο: εικονογραφείται σαν δύο γιατροί, που εμφανίζονται στιγμιαία, ο ένας για να πει «δεν έχουμε εμβόλιο» και η άλλη «έχουμε όμως λεφτά για να το βρούμε το γρηγορότερο». Είναι αστεία η τέτοια παρουσία της ιατρικής σε θέμα που υποτίθεται ότι την αφορά κατ’ εξοχήν, αλλά είναι και απόδειξη του σταδιακού ξεπεσμού της. Η διαχείριση μιας πανδημίας είναι δουλειά για μάνατζερς…(Κατά κάποιον τρόπο η θέση των “γιατρών” στο σενάριο του Event 201 “προφητεύει” την πραγματική θέση τους στη διαχείριση της τρέχουσας τρομοεκστρατείας…)
Με την ίδια ελλειπτικότητα εμφανίζεται η κατασταλτική αναγκαιότητα του κράτους: ο υποναύαρχος κάτι «μουρμουρίζει» για μη-ιατρικά μέτρα. Αυτές οι δύο «απουσίες» (του «ιατρικού σώματος» αλλά και του σκληρού πυρήνα της μορφής – κράτος) εξηγούνται: συγγνώμη ω κοινό, αλλά τώρα κουβεντιάζουν και ανταλλάσσουν απόψεις οι μάνατζερς!

Όπως όμως έδειξε και δείχνει η πανουργία της Ιστορίας με το «ατύχημα» της εμφάνισης του (δήθεν) δολοφόνου κορονοϊού στο νο 1 καπιταλιστικό κράτος του πλανήτη αντί για κάποια παραγκούπολη, η μορφή – κράτος δεν μπορεί να παραλειφθεί με την ίδια ευκολία που παραλείπεται η «ιατρική» με την ιστορική έννοια. Στους μετασχηματισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη, η «ιατρική» μ’ αυτήν την ιστορική έννοια θα ξεπεραστεί, και ίσως (για τις δυτικές ιδέες) πρόκειται να ξεπέσει στην ίδια ανυποληψία με τις παραδοσιακές κοινωνικές ιατρικές γνώσεις. (Οι ψηφιακές εφαρμογές “health tracker” είναι εδώ…) Όμως η μορφή – κράτος, έχοντας την αρμοδιότητα του (βίαιου) ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου, είναι βασικό στοιχείο της εξέλιξης της επιτήρησής του. Δεν υπάρχει «διεθνής οντότητα» που να μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά τόσο καλά!

Πώς το είπαμε; Επιτήρηση και θεραπεία: η γέννηση της αλγοριθμικής φυλακής…