Παρασκευή 25 Δεκέμβρη. Μια μέρα πριν, στις 9 Μάρτη 2020, ο ιταλός πρωθυπουργός Conte επέβαλε καθολική απαγόρευση κινήσεων στο σύνολο της ιταλικής επικράτειας. Η στρατοαστυνομική πλευρά του «κινέζικου μοντέλου» είχε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!) εισαχθεί και σε ευρωπαϊκό έδαφος, και μάλιστα σε βάρος ενός πληθυσμού όχι ιδιαίτερα φημισμένου για την πειθαρχία του σε απαγορεύσεις. Η ιταλία ήταν η πρώτη περίπτωση εφαρμογής του τρόπου Β στον δυτικό κόσμο, η πρώτη δοκιμή της βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων στο σύνολό τους…
Όμως ανάμεσα στα τέλη Γενάρη και στις αρχές Μάρτη ο χρόνος ήταν υπεραρκετός για να μάθουν οι πολιτικές βιτρίνες (και οι ειδικοί τους) στην ιταλία και παντού στη δύση, έστω, το γιατί το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο έφτιαχνε ένα – ενάμισυ μήνα πριν νοσοκομεία εκστρατείας / ανάρρωσης για τις ήπιες περιπτώσεις· δεν χρειαζόταν κατασκοπεία! Μπορούσαν δηλαδή να έχουν μάθει αυτήν την «λεπτομέρεια» για τον «έλεγχο της εξάπλωσης» απ’ τον τρόπο Α. Μπορούσαν, άρα, να έχουν κάνει την προεργασία για κάτι ανάλογο, in case of emergency… Προτίμησαν, όμως, να την δουν αλλιώς. Προτίμησαν να κάνουν τα αντίθετα: «ώθησαν» έμμεσα αλλά καθαρά («με πράξεις και παραλείψεις» θα έλεγε το σχετικό κατηγορητήριο…) τους πανικόβλητους υπηκόους τους στα νοσοκομεία (μερικά απ’ τα οποία ήταν έτσι κι αλλιώς σε άθλια κατάσταση και γνωστή αδυναμία, όπως αυτά του Bergamo…) εξασφαλίζοντας 3 πράγματα (τα δυο πρώτα έκαναν τους κινέζους ειδικούς που πήγαν στην ιταλία κυριολεκτικά έξαλλους και το δήλωσαν με κάθε τρόπο – πλην μάταια…):
Α) Την γρήγορη διασπορά του covid στον γενικό πληθυσμό και, κυρίως, στους πλέον ευάλωτους, ηλικιωμένους, κλπ·
Β) Την γρήγορη διασπορά του covid στο ίδιο το προσωπικό των νοσοκομείων· καθώς οι «θετικοί» νοσοκομειακοί έβγαιναν υποχρεωτικά σε αναρρωτικές άδειες λιγόστευαν εκείνοι κι εκείνες που θα έπρεπε να φροντίσουν πολύ περισσότερους (και συχνά σε κατάσταση πανικού) στα «επείγοντα»·
Γ) Φωτογραφίες, video και διηγήσεις για την Αποκαλυψιακή Φονικότητα του τσαχπίνη.
Το τελευταίο, τα «τεκμήρια του θανάτου», ήταν κρίσιμο για τον τρόπο Β! Οι υποτελείς, βέβαια, (και όχι μόνο στην ιταλία, σ’ όλη την δύση) θα μπορούσαν να έχουν μάθει με δικά τους μέσα τα βασικά στοιχεία του τρόπου Α όπως αυτός συγκροτούνταν στην μακρινή κίνα, αφού αυτά ήταν διαθέσιμα (στα αγγλικά) στον κυβερνοχώρο, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο. Θα μπορούσαν… Η ασταμάτητη μηχανή το έκανε έγκαιρα… θύμα, προφανώς, αυτής της αχόρταγης εργατικής περιέργειάς της που έχει εκνευρίσει τόσους και τόσους… Θα μπορούσαν λοιπόν – αλλά δεν ήθελαν. Προτίμησαν να πιστέψουν τους «δικούς τους» ειδικούς, ιερείς της υγείας και πολιτικούς αφέντες, ακόμα κι αν δεν τους άρεσαν οι αποφάσεις τους.
Άγνοια του τρόπου Α, έστω αυτής της «μικρής λεπτομέρειας» του, είναι αδιανόητη – απ’ την μεριά τόσο των δυτικών πολιτικών βιτρινών όσο και των ειδικών τους. Έπαρση; Αλαζονεία; Φανερός ή κρυμμένος αντι-σινισμός; Ρατσισμός με όλη του την κρέμα; Ναι, απ’ αυτά υπήρχαν και υπάρχουν άφθονα – και ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός επιπλέον, κλιμακούμενος, του οποίου οι διευθυντές δεν κολώνουν σε τίποτα.
Συνεπώς μπορούμε να μιλάμε (κι αυτό έχουμε κάνει άλλωστε εδώ και μήνες!) για δόλο! Και για προσχεδιασμό! Εκείνοι, βέβαια, που ήταν και παραμένουν τόσο ευφυείς ώστε να ανακαλύψουν, σχεδόν απ’ την αρχή, στα πραξικοπήματα και στην δυτική τρομοεκστρατεία την επίθεση των δυτικών κρατών στα δυτικά αφεντικά (!!!) εκστασιάστηκαν. (Επρόκειτο και συνεχίζει για ενδοκαπιταλιστικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», σε κάθε κρατική επικράτεια αλλά και διεθνικά, όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους μεταβατικές και πολεμικές – αλλά τρέχα γύρευε τώρα να αμφισβητήσει κανείς τόση και τέτοια caradinieri σοφία…)