Month: November 2020

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. Η “μυστική” συνάντηση του Netanyahu και των αρχιασφαλιτών του με τον τοξικό του Ριάντ, με την συμμετοχή και του απερχόμενου αμερικάνου υπ.εξ. Πομπηία, το περασμένο Σάββατο στη σαουδαραβική λουτρόπολη Neom (δίπλα απ’ τα σύνορα με το ισραήλ), δεν ήταν και τόσο «μυστική». Το ίδιο το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ φρόντισε για την «ανεπίσημη διαρροή» της σχετικής είδησης…

Συνήθως τέτοιου είδους ραντεβού κρατιούνται μυστικά. Πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθούμε όχι μόνο γι’ αυτήν την «τριμερή» αλλά και για την δημοσιοποίησή της. Προς ποιούς απευθύνει το Τελ Αβίβ (κι όχι το Ριάντ) το «μήνυμα», και ποιο είναι αυτό;

Υποτίθεται ότι η πετροχούντα της σαουδικής αραβίας «πιέζεται» απ’ το Τελ Αβίβ και τους συμμάχους του να αποκαταστήσει τις σχέσεις της, όπως έχουν κάνει ήδη διάφορα πετροχουντικά παλάτι στην αραβική χερσόνησο. Η «επιχείρηση λεύκανσης» του ποινικού μητρώου του ρατσιστικού ισραηλινού καθεστώτος από άραβες βασιλιάδες και όχι μόνο που, παραδοσιακά, δεν αναγνώριζαν το Τελ Αβίβ εξαιτίας όσων υφίστανται οι αιχμάλωτοι παλαιστίνιοι, έχει σκοπό να συγκροτήσει μια κάποια αντι-Αστάνα συμμαχία. Κυρίως εναντίον της Άγκυρας και της Τεχεράνης που, ως τώρα, έχουν κερδίσει πολλά, όχι μόνο στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης, αλλά και στις αραβικές κοινωνίες γενικότερα.

Θα πρέπει ωστόσο να σκεφτεί κανείς ποιοι είναι ακριβώς εκείνοι που συμμαχούν με ποιούς. Απ’ την μια μεριά είναι το ισραηλινό καθεστώς με τεράστια εμπειρία κατασκοπείας, «διείσδυσης», επηρρεασμού, εξαγορών, ακόμα και προβοκατσιών. Και απ’ την άλλη μεριά καθεστώτα που κάθονται πάνω σε υπόγειες λίμνες πετρελαίου (μιας στρατηγικής πρώτης ύλης που οδεύει προς το τέλος της «στρατηγικότητάς» της) και βουνά πετροδολαρίων (που θα αρχίσουν να χαμηλώνουν πολύ γρήγορα), ικανά κυρίως (ως αποκλειστικά) για παλατιανές ίντριγκες και σφαγές διαφωνούντων, λιγότερων ή περισσότερων.

Δεν είναι μια συμμετρική συμμαχία· και οι πετροχούντες δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από λεφτά, δίκτυα πρακτόρων «τρομοκρατών» – και τα άγχη για το μέλλον τους. Το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, που όχι απλά την έχει βγάλει μια χαρά σαν κατοχικός μιλιταρισμός αλλά προχωράει συστηματικά τον αποικιοκρατικό ιμπεριαλισμό του σε βάρος των αυτοχθόνων αράβων / παλαιστίνιων με ή χωρίς διεθνείς κατακραυγές, έχει σαφώς το πάνω χέρι σ’ αυτές τις «συμμαχίες». Έχουμε την εκτίμηση ότι το μόνο που χρειάζεται απ’ τις πετροχούντες είναι επιλεγμένα σημεία του εδάφους τους (ξηρά, θάλασσα, αέρα) για να επεκτείνει τις όποιες δυνατότητές του είτε κατά της Τεχεράνης είτε κατά του μπλοκ της Αστάνα συνολικά· και να μπορεί να διαπραγματευτεί την θέση του στον διεθνή καταμερισμό εξουσίας ακόμα και χωρίς την Ουάσιγκτον. Για να το πούμε διαφορετικά: το Τελ ΑΒίβ αντιγράφει την ιμπεριαλιστική τακτική της Άγκυρας, με άλλα μέσα… Για παράδειγμα (λέμε τώρα) θα μπορούσε ο Netanyahu να ενδιαφέρεται να εγκαταστήσει «κάτι τις» στα σαουδαραβικά νησιά Tiran και Sanafir (ήταν αιγυπτιακά, αλλά τα χάρισε ο Sisi στον τοξικό με αντάλλαγμα χοντρά δάνεια), στ’ ανοικτά του κόλπου της Aqaba…

Αν έχουμε δίκιο, τότε το να διαρρέει μια «μυστική συνάντηση» τόσο υψηλού επιπέδου με τον τοξικό του Ριάντ τώρα, σε μια περίοδο που αυτός υποτίθεται πως διστάζει να κάνει το επίσημο βήμα της «αποκατάστασης των σχέσεων» με το Τελ Αβίβ επειδή φοβάται (και έχει δίκιο!) ότι θα τον κρεμάσουν γρήγορα οι αντιπολιτευόμενοι στο ίδιο του το κράτος, αυτή η ισραηλινή «διαρροή» λοιπόν μάλλον του σκάβει τον λάκο!

Και γιατί όχι; Το Τελ Αβίβ μπορεί να βασίζεται στον άλλο τοξικό, του Αμπού Ντάμπι, αν χρειάζεται μερικά στρέμματα σταθερότητας σαν hub για τους πράκτορες και την αεροπορία του… Γιατί θα ήταν κόντρα στα συμφέροντά του μια μεγάλη αναταραχή στο βασίλειο των Σαούντ, που θα επεκτεινόταν και έξω απ’ τα σύνορά του; Από στρατιωτική άποψη, εναντίον της Τεχεράνης, όλες αυτές οι πετροχούντες είναι έτσι κι αλλιώς στόχοι για τους ιρανικούς πυραύλους, και τίποτα περισσότερο. Σαν «χάος» όμως θα μπορούσαν να ανανεώσουν τα σχέδια του άξονα για «δημιουργική καταστροφή» στη μέση Ανατολή· ώστε να ανακοπεί η προέλαση του Πεκίνου και της Μόσχας προς τη Μεσόγειο και την αφρική. Και, εν τω μεταξύ, ισραηλινές ή/και αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις θα μπορούσαν να ανθίσουν στην σαουδαραβική έρημο, πάντα για «ειρηνευτικούς» λόγους…

Ακούγεται κυνικό· και είναι. Όμως το Τελ Αβίβ θα ήταν το τελευταίο που θα λυπούνταν για κρεμάλες, εξεγέρσεις, αντάρτικα στην αραβική χερσόνησο! Κι αν αποδειχθεί αλήθεια ότι το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει να ξαναγυρίσει στην πριν το ψοφιοκουναβιστάν «γραμμή» της Ουάσιγκτον «αφήστε τη μέση Ανατολή να καίγεται», ο τοξικός θα μπορούσε να γίνει ένα θαυμάσιο καύσιμο· αφού έχει ηττηθεί πια απ’ το μπλοκ της Αστάνα…

Εκτός; Εκτός αν τον σώσει αυτή η ανεγκέφαλη αλεπού απ’ την Μόσχα, που έχει αποδειχθεί ως τώρα γκραν μετρ της σκακιέρας… (Ή, γιατί όχι; αναλάβει την σωτηρία του ο Erdogan· έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Υπάρχουν τέτοια…)

Περασμένα μεγαλεία

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. … Η αυταρέσκεια και η νοσταλγία είναι δρόμος για την εθνική παρακμή. Οπότε υποστηρίζω τον ρεαλισμό και την αισιοδοξία – αλλά με την προειδοποίηση ότι η λαθεμένη αισιοδοξία είναι ένα άλλο όνομα για την εξαπάτηση.

Δεν είμαστε πια μεγάλη δύναμη. Δεν θα ξαναγίνουμε ποτέ μεγάλη δύναμη. Σ’ έναν κόσμο σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ούτε ο ένας στους εκατό δεν είναι βρετανός.

Είμαστε μια κορυφαία δύναμη δεύτερης κατηγορίας αλλά, στον επόμενο μισό αιώνα – όσο καλά κι αν τα καταφέρουμε – το μικρό μέγεθος της χώρας και του πληθυσμού μας κάνει πιθανό ότι θα μας ξεπεράσουν σε ανάπτυξη άλλες, αρκετά μεγαλύτερες χώρες.

Στις προηγούμενες δεκαετίες πείσαμε τους εαυτούς μας ότι «κτυπάμε παραπάνω απ’ τα κυβικά μας» στις διεθνείς υποθέσεις. Νομίζω πως αυτό ήταν αλήθεια· αλλά αυτό γινόταν τότε ενώ βρισκόμαστε τώρα.

… Ξαφνικά, δεν είμαστε πια η αναντικατάστατη γέφυρα μεταξύ ευρώπης και αμερικής. Είμαστε πια λιγότερο απαραίτητοι και για τους δύο…

Ποιός έπαθε τέτοια κρίση ειλικρίνειας πριν πάνω από 2 εβδομάδες; Ο πρώην πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας (διάδοχος της Θάτσερ) συντηρητικός sir John Major. Συνομίληκος του νυσταλέου Jo, πρωθυπουργός για μια εφταετία στα ‘90s, σήμερα σκέτος βουλευτής, ίσως έχει την απόσταση απ’ την «τρέχουσα πολιτική εξουσία» για να αναγνωρίσει φωναχτά εκείνο που οι πάντες ξέρουν: απ’ την στιγμή που το κέντρο του καπιταλιστικού κόσμου μετακόμισε ανατολικά, πολλά δυτικά μεγαλεία, αυταρέσκειες και νοσταλγίες ξεφτίζουν με μεγάλη ιστορική ταχύτητα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δοθούν λυσσασμένοι (και φονικοί) «εθνικοί αγώνες» για μια ή δυο θέσεις ψηλότερα στους διεθνείς συσχετισμούς. Και σ’ αυτούς (τους πολέμους) το πόπολο θα είναι πιο πειθαρχημένο (αν και όχι υποχρεωτικά πιο αξιόμαχο) αν είναι φοβισμένο (γίνονται διδακτικές τρομοεκστρατείες στις μέρες μας;) και νοσταλγικό.

Κατά τα λοιπά η ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη είναι το ελλαδιστάν – ρωτήστε κάθε γνήσιο πατριώτη, κάθε θεία Λίτσα, κάθε δημαγωγό και θα σας το επιβεβαιώσει! Το ως τα ‘90s εθνικό όνειρο (ή μήπως ήταν, τότε, νομοτελειακός ιστορικός προορισμός;) της «ελλάδας των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών» έχει ξεπεραστεί πια κατά πολύ. Τώρα ζούμε την «ελλάδα των 3 ηπείρων και των 9 θαλασσών»! Χάρη στις ευφυείς εθνικές συμμαχίες τόσο των φαιορόζ όσο και του ρημαδογκουβέρνου (αιγυπτιακή χούντα, ισραηλινό απαρτχάιντ και, last but not least, πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι) στις δύο ηπείρους (ευρώπη, ασία) έχει προστεθεί άλλη μία (αφρική)· και στις 5 θάλασσες (Εύξεινος, Αιγαίο, Ιόνιο, Αδριατική, ανατολική Μεσόγειος) έχουν προστεθεί άλλες 4: Ερυθρά θάλασσα, Περσικός κόλπος, Αραβική θάλασσα, Ινδικός ωκεανός… Το 1 εθνικό κεφάλαιο (οι εφοπλιστές) “σκίζει”!

Ευτυχώς που αυτός ο Major είναι άγγλος. Το ελλαδιστάν δεν έχει τέτοιους δειλούς ρεαλιστές…

Κατά λάθος (εντελώς…)

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. Η κυβέρνηση της αυστραλίας, θέλοντας να προστατέψει την υγεία των υπηκόων της (τι άλλο να θέλει μια κυβέρνηση σήμερα;) τους πρότεινε να “κατεβάσουν” στα κινητά τους, τον περασμένο Απρίλη, μια εφαρμογή “ιχνηλάτησης επαφών”… Για να τους προστατέψει απ’ το κακό συναπάντημα με τον … ξέρετε ποιον! Επειδή οι χρήστες (της εφαρμογής) έπρεπε να συμπληρώσουν προσωπικά τους στοιχεία (όνομα, ηλικία, νούμερο τηλεφώνου, ταχυδρομικό κώδικα) προκειμένου να ενεργοποιηθεί η “σωτήρια” εφαρμογή, η καλή και ανθρωπιστική κυβέρνηση ορκίστηκε ότι αυτά τα στοιχεία τους θα πέφτουν στα χέρια των κρατικών και των περιφερειακών υγιειονομικών αρχών, αποκλειστικά, και μόνο σε περίπτωση positive περιπτώσεων. Χάρη στην εφαρμογή εντοπίστηκαν 17 τέτοιες περιπτώσεις όλες κι όλες· οι υπόλοιπες εκατοντάδες χιλιάδες (πόσοι; δεν ξέρουμε) χρήστες είχαν εξασφαλίσει πάντως το πλήρες απόρρητο των προσωπικών τους δεδομένων. Σωστά;

Λάθος! Είναι σα να ξαπλώνεις για έναν μεσημεριανό υπνάκο στη μέση μιας λεωφόρου ταχείας κυκλοφορίας επειδή ο εργολάβος που την έφτιαξε σου υποσχέθηκε ότι θα είσαι μόνος σου και ήσυχος… Εντελώς «κατά λάθος» οι μυστικές υπηρεσίες της αυστραλίας «σκούπισαν» όλα αυτά τα προσωπικά δεδομένα, το πρώτο εξάμηνο της χρήσης της (δηλαδή ως τον περασμένο Οκτώβρη). Συγγνώμη είπαν οι αρμόδιοι (μετά την αποκάλυψη της «διάρρηξης» μιας κρατικής υπηρεσίας από μια άλλη, αν είναι λογικό να μιλάμε έτσι…) αλλά εκεί που η υπηρεσία μας μάζευε νόμιμα άλλα data (κάτι που το επιτρέπει η αυστραλιανή νομοθεσία…) μαζέψαμε κατά λάθος κι αυτά… Ευτυχώς που η αυστραλιανή νομοθεσία επιβάλλει, σ’ όποιον κάνει τέτοιο λάθος, να σβήσει αυτά τα κατά λάθος μαζεμένα προσωπικά data όσο πιο γρήγορα είναι τεχνικά εφικτό… Όσο – πιο – γρήγορα – είναι – τεχνικά – εφικτό…

Κανονικά (θα έλεγε κάποιος σε όσους αυτή λέξη έχει ακόμα κάποιο νόημα) θα έπρεπε οι καλόπιστοι αυστραλιανοί που έπεσαν θύματα του ασφαλίτικου «λάθους» να γίνουν έξαλλοι. Για την κοροϊδία. Αλλά η καλή κυβέρνηση (με τις μυστικές υπηρεσίες της) υποσχέθηκε ότι μια επί τούτου επιτροπή να ερευνήσει πως έγινε το «λάθος»· επιβεβαιώνοντας ότι η υπηρεσία που πήρε τα δεδομένα δεν τα χρησιμοποίησε (όταν κατάλαβε το λάθος της…)

Είναι μια παρηγοριά κι αυτή: αναλαμβάνει ο εγκληματίας να διαλευκάνει το έγκλημα. Κι αφού οι πειθαρχημένοι αυστραλοί δέχτηκαν σε πρώτο χρόνο να ρισκάρουν την εξαπάτησή τους (προφανώς αγνοούν τι είναι και πόσο εύκολα «κλέβονται» τα data…) γιατί να μην το ξανακάνουν, ελπίζοντας ότι θα τους σεβαστούν οι αρχές μετανοημένες;

Πολύ κακό πράγμα η ευπιστία…

Και οι θεοί πεθαίνουν

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. Τον Ιούλη του 1986, όποιος ξένος περπατούσε στις φτωχογειτονιές της Napoli, θα πρόσεχε απ’ τα ανοικτά παράθυρα των ισόγειων εργατόσπιτων στις ρημαγμένες πολυκατοικίες, στο ένα μετά το άλλο, δύο κάδρα δίπλα δίπλα στους τοίχους των κακόγουστων, κιτς σαλονιών: της παναγίας (: madonna) και του αγίου Diego (Maradona)… H χριστιανική ειδωλολατρεία των πληβείων της Napoli (και ίσως ολόκληρου του ιταλικού νότου) είχε βρει τον θεό της. Κι εκείνος ανταπόδωσε: υπάρχει πάντα μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στη λατρεία των πολλών και στα θαύματα του ενός· στα γήπεδα των ‘80s ο Maradona και η Napoli (όχι μόνο η ομάδα αλλά ολόκληρη η πόλη) ντόπαραν ο ένας τον άλλον.

Δεν έχουμε σπίτια, σχολεία, λεωφορεία, δουλειά, αποχέτευση έγραψε μια τοπική εφημερίδα. Αλλά δεν έχει σημασία: έχουμε τον Maradona! Μπορεί ένας ποδοσφαιρικός μάγος να εξαφανίσει τόσες πολλές ελλείψεις; Μπορεί – ο Maradona στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, στην ιταλία του ηττημένου μεγαλύτερου και πιο ελπιδοφόρου ανταγωνιστικού κινήματος στα ‘70s, το έκανε. Είναι η ομάδα θρησκεία και η θρησκεία όπιο; Είναι: όταν στο τέλος της σαιζόν 1986 – 1987 η ποδοσφαιρική Napoli του Maradona κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της το ιταλικό πρωτάθλημα, επί μια βδομάδα η πόλη ήταν μέρα νύχτα ένα ξέφρενο, ατέλειωτο πάρτυ. Οι πληβείοι είχαν «νικήσει» αυτό που θεωρούσαν αιτία της μιζέριας τους, τον ιταλικό πλούσιο βορρά· αλλά όχι την μιζέρια τους την ίδια. (Η camora πανηγύριζε επίσης).

Η λατρεία των μαζών είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό. Στα σπορ η ημερομηνία λήξης έρχεται για τους σταρ πολύ νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλο τομέα του θεάματος· στα Κολοσσαία του πλανήτη τα ονόματα των θεών διαδέχονται γρήγορα το ένα το άλλο· και ο χρόνος πολύ σπάνια προσθέτει σ’ έναν ποδοσφαιριστή περισσότερα απ’ αυτά που του αφαιρεί. Ο απείθαρχος “κόκκινος” αργεντίνος πέθανε επίσημα χτες, από συγκοπή, κι αυτή είναι η αφορμή για την τελευταία μεγάλη ιαχή για πάρτη του… Μήπως όμως πέθαινε λίγο λίγο από τότε που συνταξιοδοτήθηκε απ’ τις μεγάλες αρένες;

Αυτοί οι θεοί βρίσκονται αντιμέτωποι με τον συμβολικό θάνατό τους πολύ νωρίς, πράγματι…

Στην αργεντινή και στον ιταλικό νότο έκαναν χτες τον σταυρό τους. Από ‘δω και στο εξής ο άγιος Diego θα είναι μόνο (κινούμενα) video-εικονίσματα…

Κι όσο για εκείνους που θα αποθεώνουν “ζωντανά” κάποιον επόμενο; Θα είναι οπωσδήποτε “τσεκαρισμένοι” / φακελλωμένοι…

Ο ξεχασμένος (;) πόλεμος

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Μια πετυχημένη πυραυλική επίθεση των υεμενιτών Houthis σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της aramco στην Jeddah (στην σαουδαραβική ακτή στην Ερυθρά Θάλασσα, λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Mecca) ξαναέφερε στην επιφάνεια των ημέρων τον πόλεμο που οι πετροχούντες του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν (και χάνουν) στη στρατηγικής σημασίας νοτιοδυτική άκρη της αραβικής χερσονήσου. Η επίθεση και η ευστοχία της θα περνούσαν απαρατήρητες όπως όλες οι καθημερινές μάχες στο υεμενίτικο πεδίο, αν δεν έτρεχαν να την καταδικάσουν αξιοσημείωτοι «παράγοντες της σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή. Ο τοξικός των εμιράτων (στρατηγικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…), ο χασάπης του Καΐρου (άλλος σημαντικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…) και, last but no least, το Λονδίνο! (Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν έχει μιλήσει ακόμα, αλλά που θα πάει;)

Ήταν τόσο σημαντική αυτή η επίθεση που η ηχώ της έφτασε τόσο μακρυά; Ναι – αλλά όχι μόνη της. Οι Houthis υπόσχονται ότι θα αναβαθμίζουν το συγκεκριμένο μοντέλο (Quds 2) ώστε να μπορεί να κτυπήσει το ισραηλινό λιμάνι Eilat στην ερυθρά θάλασσα· όμως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν έχει λόγους να ανησυχεί και το Eilat. Έχει σαφώς περισσότερους να ανησυχεί για το νησί υεμενίτικο Socotra, όπου φτιάχνει βάση, χάρη σε «παραχώρηση χρήσης» του τοξικού του Αμπού Ντάμπι, που το έχει «κατακτήσει»…

Αν συμβαίνει κάτι «ενοχλητικό» στην υεμένη είναι ότι οι μισθοφόροι του τοξικού του Ριάντ υποχωρούν, υποχωρούν και υποχωρούν· και οι Houthis προωθούνται σταθερά και διαρκώς. Τον πόλεμο που ο τοξικός του Ριάντ έχει χάσει προ πολλού οδεύει να τον χάσει ακόμα πιο οικτρά· ίσως ο επόμενος Quds 2 να είναι για το παλάτι του. Αυτά ενόσω ο μέντοράς του τοξικός του Αμπου Ντάμπι έχει διαχωρήσει την θέση του στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, φροντίζοντας αποκλειστικά για τα δικά του συμφέροντα. Σε συνεργασία, φυσικά, με το Τελ Αβίβ.

Για την εξέλιξη της πυραυλικής τεχνολογίας των Houthis οπωσδήποτε έχουν βοηθήσει οι τεχνικοί τόσο της λιβανέζικης Hezb’ Allah όσο και των ιρανών φρουρών της επανάστασης. Συνεπώς, κάθε επιτυχία των υεμενιτών είναι επίσης επιτυχία της Τεχεράνης και των συμμάχων της· και αποτυχία όχι μόνο του Ριάντ ή του Αμπού Ντάμπι, αλλά και του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον, που έχουν βοηθήσει (ή και έχουν συμμετάσχει με «ειδικούς συμβούλους») την πλευρά των τοξικών. Να γιατί θορυβούνται τόσοι και τέτοιοι: από το φθινόπωρο του 2015 το μπλοκ της Αστάνα, είτε σαν σύνολο είτε σαν επιμέρους μέλη έχει κερδίσει σχεδόν όλες τις μάχες που έχει δώσει άμεσα ή έμμεσα σε μια μεγάλη ακτίνα· και έχει χάσει μόνο την ανατολική συρία.

Η ερυθρά θάλασσα, ο κόλπος του Aden και τα στενά του Bab el Μandeb που ενώνουν τις δύο θαλάσσιες περιοχές (η υεμένη είναι απ’ τη μια μεριά…) είναι στρατηγικής σημασίας στον εξελισσόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Στην αφρικάνικη πλευρά των στενών, στο Djibouti, το Πεκίνο έχει φτιάξει στρατιωτική βάση· λίγο πιο ‘κει έχει βάση η Ουάσιγκτον. Και βορειότερα, στην σουδανέζικη όχθη της ερυθράς θάλασσας, στο port Sudan, ξεκίνησε να φτιάχνει βάση η Μόσχα (θα είναι έτοιμη σε λίγους μήνες). Στο σουδάν έχει (ή φτιάχνει) βάση και η Άγκυρα, που έχει μια ακόμα σημαντική βάση και λίγο νοτιότερα, στην Jaziira της σομαλίας.

Πολλά μιλιτέρ «αποτυπώματα» για να είναι αδιάφορη η «πρόοδος» της μιας πλευράς, του ευρασιατικού project στη συγκεκριμένη περίπτωση – δεν συμφωνείτε;

Το αντιτρομοκρατικό μαστίγιο

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Είναι επικεφαλής της “αντιτρομοκρατικής” στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Είναι, επίσης, αντι-ρατσιστής (όσο του επιτρέπει η θέση του…). Τον περασμένο Ιούνη κάλεσε τους υφιστάμενούς του να αγωνιστούν ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, ενώ δήλωσε ότι το κίνημα Black Life Matters εκφράζει «δικαιολογημένη οργή». Με καταγωγή (απ’ τον πατέρα του) απ’ την μακρινή Καλκούτα, ο Anil Kanti “Neil” Basu είναι μια ζωντανή απόδειξη της ανεκτικότητας του αγγλικού κράτους…

Αλλά ακόμα και για έναν τέτοιο αξιωματικό, η ανεκτικότητα έχει τα όριά της. Ποια είναι, σ’ αυτή τη φάση; Οι κριτικές στα σανεμβόλια κατά του covid. (Μετά από πολύ έρευνα αποφασίσαμε ότι η λέξη «εμβόλια» πρέπει να διατηρηθεί για αυτό που είναι τα εμβόλια επί δεκαετίες – για να μην ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε! Τα καινούργια «προϊόντα» είναι κάτι άλλο. Ελλείψει καλύτερου όρου θα τα αποκαλούμε εδώ, μεταξύ μας, «σανεμβόλια»…).

Πράγματι, ο αρχι-αντιτρομοκράτης κυρ Basu αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα πριν καμμιά εβδομάδα αν είναι επιτρεπτό για την κοινωνία να επιτρέπει την παραπληροφόρηση που μπορεί να κοστίσει ανθρώπινες ζωές. Όπου με την λέξη «παραπληροφόρηση» εννοεί οτιδήποτε βρίσκεται εκτός (και ακόμα χειρότερα ενάντια) στις οδηγίες και στο καμάρι των big pharma, των σανεμβολίων τους, και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Ο κυρ Basu κρατήθηκε ένα βήμα πριν ολοκληρώσει τον συλλογισμό του. Μήπως αυτή η «παραπληροφόρηση» θα πρέπει να θεωρηθεί πράξη τρομοκρατίας και να αντιμετωπιστεί ανάλογα; Η επαγγελματική του ενασχόληση θα παραήταν ταιριαστή με ένα τέτοιο «αίτημα». Αλλά το βήμα που δεν έκανε ως τώρα ο κυρ Basu το έκαναν οι πιοδεξιοιδενγίνεται «εργατικοί» της αυτού μεγαλειότητας· πιο ανάλαφροι αφού ξεφορτώθηκαν τον «αριστεριστή» Corbyn…. Ζήτησαν να επιβάλλονται οικονομικές και ποινικές κυρώσεις σε όποια εταιρεία antisocial media δεν «κατεβάσει αμέσως» όλες αυτές τις επικίνδυνες ανοησίες, όλο το ανόητο υλικό κατά των εμβολίων που … κλονίζει την εμπιστοσύνη στα εμβόλια… – για τα σανεμβόλια μίλησε ο σκιώδης «υπουργός υγείας» των αντιπολιτευόμενων «εργατικών» Jonathan Ashworth.

Τα “μεγάλα” αφεντικά της μηχανοποιημένης επικοινωνίας (facebook, twitter και google) έχουν συμφωνήσει βέβαια στο να κάνουν το καλύτερό τους για την σωτηρία των ανθρώπων (όχι της νοημοσύνης τους!) υπακούοντας τις σχετικές εντολές της κυβέρνησης. Η λογοκρισία ήταν πάντα η καλύτερη θεραπεία (για τις εξουσίες) και δεν υπάρχει λόγος να την αλλάξουν σ’ αυτήν την δύσκολη εποχή.

Θα τιμωρείται με φυλακή η εναντίωση στην γενετική τροποποίηση του είδους μας; Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε «αποκλείεται» μεσοπρόθεσμα. Άμεσα περιμένουμε να γίνουν τα «ενδιάμεσα βήματα»: οι σανεμβολιασμοί θα ξεκινήσουν «προαιρετικά», αλλά κάποια «έξαρση της πανδημίας» θα αναγκάσει τις πολιτικές βιτρίνες να προωθήσουν την υποχρεωτικότητά του (με τιμωρία στους παραβάτες)· την οποία όμως θα έχει ξεκινήσει έγκαιρα η ιδιωτική πρωτοβουλία, σαν «κοινωνικά υπεύθυνη»…

Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα εφιαλτικά ενδεχόμενα, που άλλωστε θα απλωθούν και πέρα απ’ το κεφάλαιο «υγεία»; Η μαζική κοινωνική / πολιτική δράση είναι απαραίτητη, αφού πρώτα ξεμπερδέψει με τους διάφορων ειδών τερατολόγους, που θέλοντας και μη δρουν σαν «5η φάλαγγα». Σε κάθε περίπτωση, όπως το είπε και ένας έλληνας δικαστής (αναφερόμενος στις μάσκες), … το θέμα είναι ο νόμος.

Το θέμα είναι η εξουσία: το λένε, δεν το κρύβουν… Νοιώθουν άνετα όχι επειδή αγνοούν τις αντιδράσεις, αλλά επειδή ξέρουν ότι είναι χύμα, χαοτικές, ανοργάνωτες και με πλήθος εσωτερικών αντιθέσεων…

Αν δεν σου αρέσει αγόρασε δικό σου jet…

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Η αυστραλέζικη αεροπορική έκανε την ηχηρή αρχή· έρχονται με γρήγορα βήματα κι άλλοι: μια ιδιωτική εταιρεία επιβάλει σαν όρο στους πελάτες της να υποδουλωθούν σε μια ακόμη ιδιωτική εταιρεία – για λόγους «δημόσιας υγείας» φυσικά! Αλλιώς ας κάτσουν σπίτι τους…

Όλοι οι φίλοι της καραντίνας θα βλέπουν πια (αν τους έχουν απομείνει μάτια για να δουν) να ξετυλίγεται μπροστά τους, βήμα βήμα, το κτήνος που τάισαν· αλλά θα είναι πια αργά. Πολύ αργά. Ενόσω οι ντόπιοι caradinieri θα ασχολούνται με το αν υπάρχουν αρκετές εντατικές ή χρειάζονται περισσότερες, η ατσάλινη θηλειά του βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα σφίγγει στο λαιμό τους (και τον δικό μας…)· αλλά θα είναι πια αργά.

Η Quantas ανακοίνωσε ότι θα δέχεται μόνο σανεμβολιασμένους πελάτες / επιβάτες. Προσέξτε ότι είναι τέτοια η βιασύνη, τέτοια τα συμφέροντα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ώστε κλιμακώνει τους εκβιασμούς ξεδιπλώνοντας την στρατηγική του ΠΡΙΝ καν υπάρξουν σανεμβόλια· μόνο με τις φήμες, τις ανακοινώσεις και τις PR των big pharma!!! Θα πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, καπιταλιστική και μη, που η «υγεία» αποδεικνύεται τόσο γρήγορα αυτό που επιμένουμε τόσους μήνες: πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου και της εξουσίας – αυτό και μόνον αυτό!

Τέτοιο είναι το κτήνος που τάισαν, με τα χεράκια τους πάνω στα πληκτρολόγιά τους και με την εθελοδουλία τους, κάθε είδους caradinieri: με την βία, με μια άγρια, επιθετική, ισοπεδωτική καθεστωτική βία, τελειώνει μια ολόκληρη εποχή (των καπιταλιστικών κοινωνιών). Και με κλωτσιές, με μπουνιές, με απαγορεύσεις και τιμωρίες, με φόβους και με απειλές, τα κοπάδια των αιχμάλωτων, με μπροστοτράγους τους caradinieri, οδηγούνται σε μια καινούργια καπιταλιστική εποχή, που για καιρό θα είναι, απλά, ανυπόφορη, καταστροφική.

Να, ενδεικτικά, τι είναι αυτό που τα αφεντικά και οι κάθε είδους λακέδες τους, επώνυμοι κι ανώνυμοι, προσπαθούν να εξαφανίσουν:

– Κώδικας της Νυρεμβέργης (20 Αυγούστου 1947):

Στη διάρκεια των δικών της Νυρεμβέργης εναντίον των ναζί, μία απ’ αυτές ονομάστηκε «η δίκη των γιατρών». Αφορούσε ναζί γιατρούς και την μεταχείριση που επεφύλαξαν σε αιχμάλωτους μετατρέποντάς τους σε πειραματόζωα… Η δίκη κατέληξε στις 20 Αυγούστου του 1947 στην καταδίκη 23 τέτοιων ναζί γιατρών· αλλά και στη διαμόρφωση του «Κώδικα της Νυρεμβέργης» που θεωρείται το πιο σημαντικό ντοκουμέντο σε σχέση με την ηθική των κλινικών / ιατρικών ερευνών. Το βασικότερο στοιχείο του «κώδικα» είναι η ελευθερία (και η ελεύθερη βούληση) των ατόμων απέναντι στην ιατρική, όταν κάνει «πειράματα» (αυτά αφορά κυρίως ο κώδικας) – κατά προέκταση ωστόσο και όταν εφαρμόζει θεραπείες.

– Καταστατικό παγκόσμιου οργανισμού υγείας (1947):

Ενόσω εκείνο το μεταπολεμικό καταστατικό κατοχυρώνει την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας σαν θεμελειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και, κατά συνέπεια, την παροχή όλων των διαθέσιμων υπηρεσιών υγείας προς τους υπηκόους τους σαν βασική υποχρέωση των κρατών, αναγνωρίζει επίσης τον απόλυτο έλεγχο στο σώμα του / της για τον καθένα / καθεμιά, σαν εξίσου θεμελειώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό σημαίνει (σήμαινε…) ότι δεν μπορεί να επιβληθεί καμμία θεραπεία, για οποιονδήποτε λόγο, με οποιαδήποτε μορφή βίας… (Και επειδή οι covidκτυπημένοι περισσεύουν στις μέρες μας και είναι πάντα ικανοί να φωνάζουν «καλύτερα υγεία παρά ελευθερία», θυμηθείτε, απλά, τις «ψυχιατρικές» θεραπείες, τις επιβεβλημένες στειρώσεις, καθώς και την ψυχο-παθολογικοποίηση των πολιτικών αμφισβητιών με τα «στρατόπεδα επανένταξης»…)

– Παγκόσμια διακήρυξη για την βιοηθική και τα ανθρώπινα δικαίωματα (19 Οκτώβρη 2005):

Άρθρο 6/1: Κάθε προληπτική, διαγνωστική και θεραπευτική πράξη μπορεί να γίνει μόνο με την έγκαιρη, ελεύθερη και πληροφορημένη συναίνεση του εμπλεκόμενου προσώπου, βασισμένη στην επαρκή πληροφόρηση. Αυτή η συναίνεση επιτρέπεται, όπου χρειαστεί, να εκδηλωθεί και να αναιρεθεί απ’ το εμπλεκόμενο πρόσωπο οποιαδήποτε στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο επιλέξει, χωρίς να βρεθεί σε μειονεκτική θέση ή να υποστεί οποιαδήποτε ζημιά εξαιτίας της επιλογής του.

Είναι πιθανό όλα αυτά είτε να αγνοούνται είτε να έχουν ξεχαστεί. Είτε η άγνοια είτε λήθη, κάτω από ένα βαρύ πέπλο φόβου, εξασφαλίζουν την προέλαση σχεδίων και μεθοδεύσεων που επί χρόνια προετοιμάζονταν για να ανοίξουν τη λεωφόρο τους. Όποιοι νομίζουν ότι «θα ξεμπερδέψουμε με τον φονιά ιό» κάνοντας μερικές «τακτικές παραχωρήσεις» στα αφεντικά είναι, επιεικώς βαθιά νυχτωμένοι! Τώρα αρχίζουν πολλά!

Η «διεθνής ένωση αερομεταφορέων» (IATA) και ο «διεθνής οργανισμός πολιτικής αεροπορίας του οηε» (ICAO) που καθορίζουν τις προδιαγραφές για τις αεροπορικές μετακινήσεις, υποστηρίζουν την «πρωτοπορεία» της Quantas· και φυσικά θα συστηματοποιήσουν το μοντέλο της «ταυτότητας υγείας» που θα συμπληρώνει το εισιτήριο και τα υπόλοιπα ταξιδιωτικά έγγραφα. Απλά θα πρέπει να συνεννοηθούν με την αγγλική «επαε» που έχει δηλώσει ήδη την απόφασή της να επιβάλει την «ψηφιακή ταυτότητα υγείας» (με την μορφή ενός ατομικού κωδικού QR) σαν προϋπόθεση για την είσοδο στα γήπεδα· μόλις βγουν στη γύρα τα σωτήρια εμβόλια. Δίπλα τους είναι η «διεθνής ολυμπιακή επιτροπή» που ετοιμάζεται για το «πως» των ολυμπιακών του Τόκιο, οι οποίοι έχουν μετατεθεί για το καλοκαίρι του 2021…

Λίγο πριν ή λίγο μετά (οι χρονικές διαφορές θα είναι ασήμαντες από ιστορική άποψη) τις ίδιες απαιτήσεις θα έχουν τα πλοία και τα λιμάνια, τα τραίνα και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, τα υπεραστικά λεωφορεία και οι σταθμοί τους, τα μεγάλα συναυλιακά events και τα μικρότερα, οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, τα εμπορικά κέντρα, τα μπακάλικα· και εκατομμύρια εργοδότες διαφόρων ειδών και μεγεθών. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: μια τεράστια διαρκής 24/7 ροή προσωπικών δεδομένων (υγείας, αλλά και μετακινήσεων, γούστων, ηθών, εθίμων, αγορών) αλλά και μια τεράστια ροή προβλημάτων υγείας που θα δημιουργούνται, απλά, από τις παρενέργειες της καθε φορά προηγούμενης «θεραπείας», θα κατασκευάσει και θα κρατάει διαρκώς ενημερωμένη την αλγοριθμική φυλακή, το ψηφιακό υπερπανοπτικό, την κοινωνική παράλυση… Για κάθε χρήση που μπορείτε (ή δεν μπορείτε) να φανταστείτε…

Έγινε η ασταμάτητη μηχανή «Κασσάνδρα»; Αν αυτό βοηθάει τον οποιονδήποτε να είναι αισιόδοξος (ηλίθια αισιόδοξος θα λέγαμε) για το μέλλον, ας μας θεωρήσει «Κασσάνδρες»… Δεν πειράζει… Οι υπόλοιποι όμως, αντί να φοβηθούν (όπως επιδιώκει με κάθε τρόπο το σύστημα και οι λακέδες του) οφείλουν στους εαυτούς τους να θυμώσουν! Να θυμώσουν πολύ και αδιαπραγμάτευτα! Να θυμώσουν όχι μόνο για όσα θα γίνουν (οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να τα απωθήσουν…) αλλά και όσα έχουν γίνει ήδη: για το πόσο βρώμικα και πισώπλατα μαχαιρώνεται και ξαναμαχαιρώνεται αυτό που, για το καλύτερο ή για το χειρότερο, λέγεται «καθημερινή ζωή».

Οπότε;

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Όχι πολύς, αλλά υπάρχει. Η καπιταλιστική / κρατική / παρακρατική αναδιάρθρωση επιταχύνεται και η βία της θα παροξυνθεί. Αλλά η εμπειρία των προηγούμενων μηνών δείχνει ότι ενώ οι σχεδιασμένοι των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχουν σαφή κατεύθυνση, υστερούν σε τακτική συνοχή· γι’ αυτό και εμφανίζονται σ’ αυτή τη φάση να κάνουν “βλακείες” ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια!

Υπάρχει ακόμα χρόνος οργανωμένης αντίστασης, αλλά δεν είναι πολύς. Δεν πρέπει να σπαταληθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα, ούτε στις ατομικίστικες συνήθειες και πόζες των αλαζονικών Εγώ που έφτιαξε η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα 3 ή 4 δεκαετιών. Ξεκινώντας απ’ την προσωπική κλίμακα και προχωρώντας στην επαναθεμελείωση του ενήλικου συλλογικού, αυτός ο χρόνος πρέπει να αξιοποιηθεί έξυπνα, με τρόπους που θα είναι καινοτόμοι ως προς την αφοσίωση, την ετοιμότητα, την αυτοπειθαρχία και την αναβάθμιση της κριτικής σκέψης του καθενός και της καθεμιάς· πράγματα που ως χτες έμοιαζαν περιττά ή αδιανόητα. Οι big pharma και η συμμαχία τους με τις big tech έγιναν απρόοπτα ένας επικίνδυνος εχθρός· αλλά δεν πρέπει να αδρανήσουμε.

Μην πει κανένας “δεν προλαβαίνω”! Πρέπει να αφιερώσει χρόνο, ενδιαφέρον και προσοχή, όχι μόνο στην αντι-πληροφόρηση αλλά και στην αποκατάσταση της θεωρητικής / αναλυτικής συνοχής. Ασφαλώς θα υπάρξουν καλόπιστοι που, ποτισμένοι με τις ευκολίες του παρελθόντος, θα θέλουν “έτοιμες απαντήσεις”… Θα υπάρξουν και άλλοι, πολλοί, που έχοντας μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς τους, θα φαντασιώνονται σαν “στρατηγοί στη μεγάλη πορεία” – τίποτα λιγότερο…

Όλα αυτά θα τα τσακίσει η πραγματικότητα· με οικτρό τρόπο. Τα τσακίζει ήδη. 

Η ευρωπαϊκή “BARDA”

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Αν δεν απαντήσουν οι συγκαιρινοί τί άραγε θα πουν οι ιστορικοί (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) του μέλλοντος; Ο covid ήταν μια «ευκαιρία» που προέκυψε κατά τύχη, ή ήταν μια «ευκαιρία» που κατασκευάστηκε; Δεν εννοούμε, φυσικά, τον ίδιο τον ιό· υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στη γύρα! Εννοούμε την τρομοεκστρατεία που στήθηκε στο όνομά του, και όλες τις «σωτηρίες» που έπονται.

Η κυρία Sandra Gallina, ιταλίδα «γενική διευθύντρια φαρμάκων και τροφίμων» της ε.ε., ανακοίνωσε ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ψευδαισθήσεων των ευρωπαίων caradinieri: “υγεία” και “ασφάλεια” είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι αφού ο κόσμος παραμένει σκληρά καπιταλιστικός, αν έτσι παραμείνουν τα πράγματα, η βιομηχανία της υγείας θα εξοπλιστεί, αργά ή γρήγορα, για την προστασία των συμφερόντων της, με “αντιτρομοκρατικούς νόμους”· ίσως και στρατοδικεία.

Τι είπε η κυρία Gallina; Στην προτελευταία παράγραφο (επάνω φωτογραφία) με χαρά δηλώνει:

…Θα ήθελα επίσης να ανακοινώσω τα σχέδια μας για την δημιουργία ενός σώματος της ε.ε. για την έρευνα και την ανάπτυξη που θα εστιάζει στην προστασία των πολιτών της ε.ε. από γριπώδεις πανδημίες όπως ο covid-19 και από χημικές, βιολογικές, ραδιολογικές και πυρηνικές απειλές. Αυτό το νέο σώμα θα είναι όμοιο στην δημιουργία του και στους σκοπούς τους με την American Biomedical Advanced Research and Development (BARDA)…

Να λοιπόν. Αφού η ίδια η εκπρόσωπος της ε.ε. για τα φάρμακα και τα τρόφιμα χαρακτηρίζει τον τσαχπίνη pandemic influenza θα πρέπει οι caradinieri να της κάνουν μήνυση! Απ’ την άλλη μεριά δεν θα της κάνουν μήνυση για την αναγγελία (πρόθεσης…) δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής BARDA». (Αμφίβολη η επιτυχία της προσπάθειας, ξεκάθαρη όμως η θέληση!)

Τι είναι η αμερικανική BARDA; Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της DARPA, του υπερτεχνολογικού ερευνητικού κέντρου του αμερικανικού στρατού· με εξειδίκευση στον βιολογικό πόλεμο… Η επόμενη λογική απορία θα ήταν «και τι δουλειά έχουν οι γριπώδεις πανδημίες με τον βιολογικό πόλεμο»; Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό: ο covid ΔΕΝ είναι ιός-όπλο· το αντίθετο!.. Η πλαστογράφηση, η υπερδιόγκωση και η διαχείρισή του όμως έχει στοιχεία «βιολογικού πολέμου»: το σωστό όνομα λέγεται biosecurity. Βιο-ασφάλεια.

Και πάλι θα σκεφτεί κάποιος (όχι παράλογα): ετοιμάζονται τα (ή κάποια από τα) αφεντικά για έναν τέτοιο πόλεμο, οπότε χρησιμοποιούν τον covid σαν άσκηση; Η απάντησή μας είναι: χρησιμοποιούν την «βιο-ασφάλεια» στο εσωτερικό των επικρατειών τους με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο σκοπό που χρησιμοποίησαν την «αντι-τρομοκρατία» από το 2001 και μετά: για την βίαιη και προσανατολισμένη αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων. Γενικά και ειδικά. Αυτό, πράγματι, σε συνθήκες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Και τότε τι είναι ο covid; Απλό: η νομιμοποίηση της πειθάρχησης! Εκεί που απέτυχε το εξωτικό φάντασμα κάποιου bin Laden, πετυχαίνει το εξίσου εξωτικό φάντασμα ενός φονιά ιού… «Οι πολίτες μας ζητούν να κάνουμε περισσότερα» λέει η κυρία Gallina· και ξέρει τι είναι τα «περισσότερα»…

Μια μεγάλη σκιά (0)

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Οι συνήγοροι των στρατιωτικών νόμων (και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) “ανακάλυψαν” (αυτό διαδίδουν), τέλη Νοέμβρη, το μυστικό της κινέζικης επιτυχίας στην αντιμετώπιση του φονιά (που στην κίνα και όχι μόνο δεν είναι καθόλου τέτοιος…) τον περασμένο Φλεβάρη, που το πουλάνε σαν το αντίδοτο στις εντόπιες ανησυχίες, ως τώρα, για την εξέλιξη του πράγματος: το απόλυτο lockdown! «Μόνο αν κτίσουμε πόρτες και παράθυρα και κλειστούμε μέσα θα μείνουμε ζωντανοί» διαδίδουν, όχι με τόσο ωμό τρόπο, αλλά μ’ αυτό το νόημα. Ξέρετε γιατί οι κινέζοι πέτυχαν; λένε με ύφος χίλιων σοφών… Επειδή από κάθε οικογένεια επιτρεπόταν να βγαίνει απ’ το σπίτι μόνο ένα άτομο, μια φορά την εβδομάδα – για τα αναγκαία ψώνια….

Αλήθεια; Το «να θαφτούμε ζωντανοί» ήταν η κινεζική απάντηση στον covid; Ή μήπως, όπως θα αποδείξουμε προσεχώς, έγινε – και γίνεται – μια εξαιρετικά δόλια «επιλογή / αντιγραφή» των κινεζικών μεθόδων; Μήπως γίνεται ένα μεθοδευμένο πατρονάρισμα των στρατο-αστυνομικών όψεων της διαχείρισης της «κρίσης στην Wuhan» που, ενδεχομένως, είχαν την μικρότερη σχέση με την φροντίδα υγείας (αλλά είχαν σχέση με άλλες πλευρές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του Πεκίνου) ενώ έχουν εξαφανιστεί άλλες πλευρές; Εν τέλει: τι και γιατί είναι που «αρέσει» στους οπαδούς του δυτικού «ολοκληρωτισμού ‘21» απ’ το κινέζικο παράδειγμα; Και τι είναι που δεν τους αρέσει καθόλου;

Απαντήσεις προσεχώς – χρειάζεται δουλειά! Προς το παρόν ένα μικρό δώρο, απ’ τα τέλη του περασμένου Αυγούστου:

… Η κομητεία του Los Angeles κατέγραψε 250.000 περιπτώσεις covid-19 και πάνω από 5.000 θανάτους απ’ τον ιό, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία απ’ το Υπουργείο Υγείας. Στην κοιλάδα του San Gabriel, όπου ο πληθυσμός σε πόλεις σαν το Monterey Park και το San Gabriel είναι σχεδόν κατά το ήμισυ κινέζοι ή κινεζοαμερικάνοι, η μόλυνση απ’ το κορονοϊό και τα ποσοστά νοσηλείας σε νοσοκομεία παραμένουν σχετικά χαμηλά.

Ο Patrick Petre, ceo του Ιατρικού Κέντρου Garfield στο Monterey Park, λέει ότι οι περιπτώσεις covid 19 στο νοσοκομείο του είναι σταθερά χαμηλές σε σχέση με άλλα νοσοκομεία του L.A. Ο πιο μεγάλος αριθμός ασθενών με covid 19 ήταν 40, τον Ιούλιο, όταν οι μολύνσεις είχαν κορυφωθεί σ’ όλη την κομητεία. Στις 18 Αυγούστου το νοσοκομείο είχε 15 ασθενείς και αυτός ο αριθμός μικραίνει κάθε μέρα σταθερά, σύμφωνα με τον John Zhuo, γενικό διευθυντή στο Garfield.

“Όταν άρχισε η κρίση του covid στις αρχές Μάρτη, περιμέναμε ένα κύμα, επειδή το Monterey Park είναι ολοφάνερα μια ασιατική κοινότητα μ’ ένα σωρό ανθρώπους που πηγαινοέρχονται στην Κίνα» είπε ο Petre στην αρχές Ιούνη. «Περιμέναμε τα χειρότερα. Και να που 3,5 μήνες μετά έχουμε μεν έναν αριθμό ασθενών από covid, αλλά ποτέ δεν είχαμε κάποιο κύμα»…

Λέτε στην αμερικανική κοιλάδα του San Gabriel να επιβλήθηκε ένα (προφανώς μυστικό, για να μην το μάθουν άλλοι) σινικό, απόλυτο, ολοκληρωτικό lockdown, σαν αυτό που ονειρεύονται οι εντόπιοι gonnabe δεσμοφύλακες; Λέτε να έχουν οι κινέζοι κάποιο μυστικό φάρμακο; Ή μήπως έχουν κάποιο φανερό που έχει απορριφθεί απ’ την δύση;

Χειμέρια τα πράγματα…