Κυριακή 1 Νοέμβρη. Όταν οι πολιτικές βιτρίνες διάφορων κρατών «κήρυξαν πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» οι caradinieri υιοθέτησαν αυτούσια, 110%, τα θεωρήματα των αφεντικών και των λακέδων τους: βρισκόταν σε εξέλιξη μια φονική εισβολή (δέχτηκαν…) απέναντι στην οποία πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένοι «στρατιώτες της υγείας». Όμως αυτή η συγκεκριμένη αντίληψη περί «υγείας» που πρότεινε το σύστημα (όπως έχει κάνει στο παρελθόν με άλλες μεγάλες ιδέες, όπως π.χ. η «ελευθερία», την στιγμή που τις επιστρατεύει…) και αποδέχτηκαν οι caradinieri ήταν ήδη «κρέας για τα κανόνια» των φαρμακοβιομηχανιών, σε οργανική συμμαχία πια με τις big tech! Πρακτικά το κράτος / δυναμικό κεφάλαιο «ψαχνόταν» από πολύ νωρίτερα (και το είχε δείξει ήδη απ’ το 2005 – 2006 και την γρίπη των πτηνών) και βρισκόταν πολύ πιο μπροστά απ’ τους υποτελείς στο να αναπαραστήσει τόσο τον «κίνδυνο» και την «απειλή» όσο και το «αγαθό» (την «υγεία») κατά τα συμφέροντα των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Είχε, επιπλέον, όλη την εμπειρία και το know how εσωτερικών ψυχολογικών πολέμων με «απειλή» την «τζιχαντιστική τρομοκρατία», από το 2001 και μετά.
Το πόσο φαλκιδεμένη είναι αυτή η ιδέα περί «υγείας» που σκηνοθετούν τα αφεντικά βγάζει μάτι. Απ’ την μια μεριά, στο όνομα της «προστασίας» αυτής ακριβώς της πλαστογραφημένης ιδέας όλες οι σοβαρές και συχνά θανατηφόρες βλάβες της υγείας των υποτελών εκτός από εκείνες που αποδίδονται στον covid, βλάβες που οφείλονται στις καραντίνες, στις απαγορεύσεις, στα πραξικοπήματα, στην ανεργία, στο σπάσιμο της κοινωνικής ζωής, στις ψηφιακές αλυσίδες (και αυτές οι βλάβες αφορούν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων που, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα πετάχτηκαν έξω απ’ τα δημόσια συστήματα) θεωρούνται σιωπηλά «παράπλευρες απώλειες» – ένας χαρακτηρισμός του οποίου ο μιλιταριστικός κυνισμός είναι πασίγνωστος. Απ’ την άλλη μεριά «εγγυητές της δημόσιας υγείας» αναγορεύτηκαν οι αστυνομίες, οι στρατοί, οι μυστικές υπηρεσίες· ο κατ’ εξοχήν κατασταλτικός / φονικός κρατικός μηχανισμός. Το ότι ο κατ’ οίκον εγκλεισμός σκοτώνει (ηθικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά) ξεχάστηκε. Μ’ αυτά τα δεδομένα οι caradinieri κάνουν αντιπολίτευση στις κυβερνήσεις ζητώντας ακόμα περισσότερη βία, ακόμα ισχυρότερη πειθαρχία – επειδή (λένε) «η υγεία είναι πάνω απ’ όλα».
Όμως αυτήν την θεά υγεία δεν θα την έχουν ποτέ πια! Απ’ την στιγμή που δέχτηκαν να παραχωρήσουν στα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και στα κράτη του 21ου αιώνα την «διάγνωση» και την «θεραπεία»· από την στιγμή που απεμπόλησαν κάθε δυνατότητα μη κρατικού και μη επιχειρηματικού αυτοκαθορισμού ακόμα και σε σχέση με το «είμαι καλά», έχουν καταδικαστεί να ετερο-καθορίζονται αιώνια ως και το τελευταίο τους κύτταρο.
Μ’ άλλα λόγια: εκεί που οι caradinieri έβλεπαν και βλέπουν την «εισβολή ενός θανατηφόρου ιού» εκείνο που πραγματικά συμβαίνει είναι η άγρια εισβολή του συμπλέγματος σ’ όλη την έκταση του κοινωνικού εργοστάσιου, ως και την τελευταία του γωνία! Μπορεί αυτή η εκστρατεία να εμφανίζει στιγμιαία κάποια «μπρος – πίσω». Ωστόσο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει την πρώτη κρίσιμη μεγα-μάχη, την μάχη των high tech εμβολίων, την μάχη της μαζικής επιβολής του γενετικού «αναπρογραμματισμού» (περισσότερα στο τρέχον cyborg 19) και της καθολικής ψηφιακής φυλακής, την μάχη που έχει έτσι κι αλλιώς αναγγελθεί σαν η “‘σωτηρία”…