Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Η αυστραλέζικη αεροπορική έκανε την ηχηρή αρχή· έρχονται με γρήγορα βήματα κι άλλοι: μια ιδιωτική εταιρεία επιβάλει σαν όρο στους πελάτες της να υποδουλωθούν σε μια ακόμη ιδιωτική εταιρεία – για λόγους «δημόσιας υγείας» φυσικά! Αλλιώς ας κάτσουν σπίτι τους…
Όλοι οι φίλοι της καραντίνας θα βλέπουν πια (αν τους έχουν απομείνει μάτια για να δουν) να ξετυλίγεται μπροστά τους, βήμα βήμα, το κτήνος που τάισαν· αλλά θα είναι πια αργά. Πολύ αργά. Ενόσω οι ντόπιοι caradinieri θα ασχολούνται με το αν υπάρχουν αρκετές εντατικές ή χρειάζονται περισσότερες, η ατσάλινη θηλειά του βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα σφίγγει στο λαιμό τους (και τον δικό μας…)· αλλά θα είναι πια αργά.
Η Quantas ανακοίνωσε ότι θα δέχεται μόνο σανεμβολιασμένους πελάτες / επιβάτες. Προσέξτε ότι είναι τέτοια η βιασύνη, τέτοια τα συμφέροντα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ώστε κλιμακώνει τους εκβιασμούς ξεδιπλώνοντας την στρατηγική του ΠΡΙΝ καν υπάρξουν σανεμβόλια· μόνο με τις φήμες, τις ανακοινώσεις και τις PR των big pharma!!! Θα πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, καπιταλιστική και μη, που η «υγεία» αποδεικνύεται τόσο γρήγορα αυτό που επιμένουμε τόσους μήνες: πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου και της εξουσίας – αυτό και μόνον αυτό!
Τέτοιο είναι το κτήνος που τάισαν, με τα χεράκια τους πάνω στα πληκτρολόγιά τους και με την εθελοδουλία τους, κάθε είδους caradinieri: με την βία, με μια άγρια, επιθετική, ισοπεδωτική καθεστωτική βία, τελειώνει μια ολόκληρη εποχή (των καπιταλιστικών κοινωνιών). Και με κλωτσιές, με μπουνιές, με απαγορεύσεις και τιμωρίες, με φόβους και με απειλές, τα κοπάδια των αιχμάλωτων, με μπροστοτράγους τους caradinieri, οδηγούνται σε μια καινούργια καπιταλιστική εποχή, που για καιρό θα είναι, απλά, ανυπόφορη, καταστροφική.
Να, ενδεικτικά, τι είναι αυτό που τα αφεντικά και οι κάθε είδους λακέδες τους, επώνυμοι κι ανώνυμοι, προσπαθούν να εξαφανίσουν:
– Κώδικας της Νυρεμβέργης (20 Αυγούστου 1947):
Στη διάρκεια των δικών της Νυρεμβέργης εναντίον των ναζί, μία απ’ αυτές ονομάστηκε «η δίκη των γιατρών». Αφορούσε ναζί γιατρούς και την μεταχείριση που επεφύλαξαν σε αιχμάλωτους μετατρέποντάς τους σε πειραματόζωα… Η δίκη κατέληξε στις 20 Αυγούστου του 1947 στην καταδίκη 23 τέτοιων ναζί γιατρών· αλλά και στη διαμόρφωση του «Κώδικα της Νυρεμβέργης» που θεωρείται το πιο σημαντικό ντοκουμέντο σε σχέση με την ηθική των κλινικών / ιατρικών ερευνών. Το βασικότερο στοιχείο του «κώδικα» είναι η ελευθερία (και η ελεύθερη βούληση) των ατόμων απέναντι στην ιατρική, όταν κάνει «πειράματα» (αυτά αφορά κυρίως ο κώδικας) – κατά προέκταση ωστόσο και όταν εφαρμόζει θεραπείες.
– Καταστατικό παγκόσμιου οργανισμού υγείας (1947):
Ενόσω εκείνο το μεταπολεμικό καταστατικό κατοχυρώνει την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας σαν θεμελειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και, κατά συνέπεια, την παροχή όλων των διαθέσιμων υπηρεσιών υγείας προς τους υπηκόους τους σαν βασική υποχρέωση των κρατών, αναγνωρίζει επίσης τον απόλυτο έλεγχο στο σώμα του / της για τον καθένα / καθεμιά, σαν εξίσου θεμελειώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό σημαίνει (σήμαινε…) ότι δεν μπορεί να επιβληθεί καμμία θεραπεία, για οποιονδήποτε λόγο, με οποιαδήποτε μορφή βίας… (Και επειδή οι covidκτυπημένοι περισσεύουν στις μέρες μας και είναι πάντα ικανοί να φωνάζουν «καλύτερα υγεία παρά ελευθερία», θυμηθείτε, απλά, τις «ψυχιατρικές» θεραπείες, τις επιβεβλημένες στειρώσεις, καθώς και την ψυχο-παθολογικοποίηση των πολιτικών αμφισβητιών με τα «στρατόπεδα επανένταξης»…)
– Παγκόσμια διακήρυξη για την βιοηθική και τα ανθρώπινα δικαίωματα (19 Οκτώβρη 2005):
Άρθρο 6/1: Κάθε προληπτική, διαγνωστική και θεραπευτική πράξη μπορεί να γίνει μόνο με την έγκαιρη, ελεύθερη και πληροφορημένη συναίνεση του εμπλεκόμενου προσώπου, βασισμένη στην επαρκή πληροφόρηση. Αυτή η συναίνεση επιτρέπεται, όπου χρειαστεί, να εκδηλωθεί και να αναιρεθεί απ’ το εμπλεκόμενο πρόσωπο οποιαδήποτε στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο επιλέξει, χωρίς να βρεθεί σε μειονεκτική θέση ή να υποστεί οποιαδήποτε ζημιά εξαιτίας της επιλογής του.
Είναι πιθανό όλα αυτά είτε να αγνοούνται είτε να έχουν ξεχαστεί. Είτε η άγνοια είτε λήθη, κάτω από ένα βαρύ πέπλο φόβου, εξασφαλίζουν την προέλαση σχεδίων και μεθοδεύσεων που επί χρόνια προετοιμάζονταν για να ανοίξουν τη λεωφόρο τους. Όποιοι νομίζουν ότι «θα ξεμπερδέψουμε με τον φονιά ιό» κάνοντας μερικές «τακτικές παραχωρήσεις» στα αφεντικά είναι, επιεικώς βαθιά νυχτωμένοι! Τώρα αρχίζουν πολλά!
Η «διεθνής ένωση αερομεταφορέων» (IATA) και ο «διεθνής οργανισμός πολιτικής αεροπορίας του οηε» (ICAO) που καθορίζουν τις προδιαγραφές για τις αεροπορικές μετακινήσεις, υποστηρίζουν την «πρωτοπορεία» της Quantas· και φυσικά θα συστηματοποιήσουν το μοντέλο της «ταυτότητας υγείας» που θα συμπληρώνει το εισιτήριο και τα υπόλοιπα ταξιδιωτικά έγγραφα. Απλά θα πρέπει να συνεννοηθούν με την αγγλική «επαε» που έχει δηλώσει ήδη την απόφασή της να επιβάλει την «ψηφιακή ταυτότητα υγείας» (με την μορφή ενός ατομικού κωδικού QR) σαν προϋπόθεση για την είσοδο στα γήπεδα· μόλις βγουν στη γύρα τα σωτήρια εμβόλια. Δίπλα τους είναι η «διεθνής ολυμπιακή επιτροπή» που ετοιμάζεται για το «πως» των ολυμπιακών του Τόκιο, οι οποίοι έχουν μετατεθεί για το καλοκαίρι του 2021…
Λίγο πριν ή λίγο μετά (οι χρονικές διαφορές θα είναι ασήμαντες από ιστορική άποψη) τις ίδιες απαιτήσεις θα έχουν τα πλοία και τα λιμάνια, τα τραίνα και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, τα υπεραστικά λεωφορεία και οι σταθμοί τους, τα μεγάλα συναυλιακά events και τα μικρότερα, οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, τα εμπορικά κέντρα, τα μπακάλικα· και εκατομμύρια εργοδότες διαφόρων ειδών και μεγεθών. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: μια τεράστια διαρκής 24/7 ροή προσωπικών δεδομένων (υγείας, αλλά και μετακινήσεων, γούστων, ηθών, εθίμων, αγορών) αλλά και μια τεράστια ροή προβλημάτων υγείας που θα δημιουργούνται, απλά, από τις παρενέργειες της καθε φορά προηγούμενης «θεραπείας», θα κατασκευάσει και θα κρατάει διαρκώς ενημερωμένη την αλγοριθμική φυλακή, το ψηφιακό υπερπανοπτικό, την κοινωνική παράλυση… Για κάθε χρήση που μπορείτε (ή δεν μπορείτε) να φανταστείτε…
Έγινε η ασταμάτητη μηχανή «Κασσάνδρα»; Αν αυτό βοηθάει τον οποιονδήποτε να είναι αισιόδοξος (ηλίθια αισιόδοξος θα λέγαμε) για το μέλλον, ας μας θεωρήσει «Κασσάνδρες»… Δεν πειράζει… Οι υπόλοιποι όμως, αντί να φοβηθούν (όπως επιδιώκει με κάθε τρόπο το σύστημα και οι λακέδες του) οφείλουν στους εαυτούς τους να θυμώσουν! Να θυμώσουν πολύ και αδιαπραγμάτευτα! Να θυμώσουν όχι μόνο για όσα θα γίνουν (οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να τα απωθήσουν…) αλλά και όσα έχουν γίνει ήδη: για το πόσο βρώμικα και πισώπλατα μαχαιρώνεται και ξαναμαχαιρώνεται αυτό που, για το καλύτερο ή για το χειρότερο, λέγεται «καθημερινή ζωή».