Σάββατο 24 Οκτώβρη. Το ιρανικό καθεστώς απ’ την μεριά του πώς να βλέπει τις αμερικανικές εκλογές; Ο νυσταλέος Jo κατηγορεί το ψόφιο κουνάβι ότι αποχωρώντας απ’ την 5+1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν απομόνωσε την Ουάσιγκτον απ’ τους συμμάχους της – πράγμα που αυτός θα διορθώσει….
Είναι κάτι αισιόδοξο; Σε ένα άρθρο του στις 13 Σεπτέμβρη του 2020, με τίτλο υπάρχει εξυπνότερος τρόπος για να είμαστε σκληροί με το ιράν, ο νυσταλέος Jo δηλώνει ότι θα επιστρέψει μεν στην συμφωνία, αλλά με μόνο σκοπό να «διαπραγματευτεί» μια άλλη, που δεν θα περιορίζεται στο πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Θα περιλαμβάνει και πολλά άλλα, απ’ τα ανθρώπινα δικαίωματα ως το πυραυλικό δυναμικό της Τεχεράνης.
Για ποιόν λόγο το ιρανικό καθεστώς θα έμπαινε σε μια τέτοια διαδικασία; Ίσως για χάρη της άρσης των οικονομικών κυρώσεων, τιμωριών και αποκλεισμών σε βάρος του: θα έθετε αυτήν την άρση σαν προϋπόθεση. Όμως ο νυσταλέος Jo δεν προτίθεται να κάνει κάτι τέτοιο· αντίθετα βάζει αυτός (σαν μελλοντικός πρόεδρος) προϋποθέσεις για … να επιστρέψει!
Όπως και απέναντι στο Πεκίνο ή στη Μόσχα έτσι και απέναντι στην Τεχεράνη το motto του νυσταλέου Jo είναι το ίδιο: να κινηθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να ξαναβρούμε συμμάχους. Όμως κανένας απ’ τους rivals δεν πρόκειται να δεχτεί το να βρει η παρακμιακή αμερικανική αυτοκρατορία συμμάχους με δικά του έξοδα, άσχετα σε ποια θέση βρίσκεται. Ειδικά η Τεχεράνη, που έχει χρεωμένο το ψόφιο κουνάβι για την δολοφονία του Soleimani και έχει υποφέρει οικονομικά απ’ τις τιμωρίες και τις κυρώσεις της κυβέρνησής του, δεν βρίσκεται σε τόσο κακό σημείο ώστε να παρακαλάει για την αντικατάστασή του υπό οποιουσδήποτε όρους. Η συμμαχία της με την Μόσχα έχει προχωρήσει πολύ, όπως επίσης και οι συμφωνίες της (οικονομικές και στρατιωτικές) με το Πεκίνο. Θα μπορούσε κάποιος να εκτιμήσει ότι απ’ την στιγμή που τέλειωσαν οι περιορισμοί στις αγορές και στις πωλήσεις όπλων (που προβλέπονταν απ’ την συμφωνία 5 + 1) η Τεχεράνη δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματευτεί οτιδήποτε με μια επιθετική Ουάσιγκτον· και σίγουρα όχι μια καινούργια συμφωνία χειρότερη απ’ την προηγούμενη. Αν την ενδιαφέρει κάτι είναι η σταθεροποίηση (και) των οικονομικών σχέσεών της με το Βερολίνο και το Παρίσι, στη βάση της παλιάς συμφωνίας.
Και, οπωσδήποτε, το να μην υπάρξει καινούργια αμερικανο-ισραηλινή προβοκάτσια σε βάρος της. Αλλά με τους νεοσυντηρητικούς να στηρίζουν τον νυσταλέο Jo δεν έχει άδικο αν αντιλαμβάνεται την «αμερικανική εξωτερική πολιτική» όπως αρκετοί ακόμα: μία η άλλη…