Month: October 2020

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 14

Κυριακή 18 Οκτώβρη. Τι σημαίνει άραγε αυτή η παρατεταμένη καθυστέρηση στη … νίκη της δημοκρατίας; Μήπως αργόσυρτο άγχος των βορθολυμάτων για την τύχη τους, κάτι σαν το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας; Όχι δα! Σημαίνει, κατ΄αρχήν, λεφτά!!

Τα δύσκολα «μεροκάματα» των ελλήνων εκπροσώπων του λαού πληρώνονται με πάνω από 4.000 ευρώ τον μήνα· οι της επαρχίας μπορεί να παντελονιάζουν 5.000. (Μήπως είναι περισσότερα;) Μια καταδικαστική απόφαση σε βάρος των βοθρολυμάτων στις αρχές του 2017 θα τους στερούσε 30 τέτοια μηνιάτικα (ως τις εκλογές του καλοκαιριού του 2019) – είναι 120 με 150 χιλιάρικα για τον καθένα ή κάνουμε λάθος; Για να βγάλουν 4 και 5 χιλιάρικα τον χρόνο κάποιοι εργάτες και εργάτριες (όχι λίγοι) σκοτώνονται. Αλλά η εγκληματική οργάνωση ήταν επαγγελματική, και τα πρωτοκλασσάτα μέλη της καθάριζαν «λευκά» αυτό το ποσό κάθε μήνα· χώρια τα «μαύρα»…. Δεν θα ήταν λογικό το συμπέρασμα ότι η ελληνική δημοκρατία που την πλήρωνε τόσο καιρό αυτήν την εγκληματική οργάνωση, μαζί και τα (πολιτικά) της ένσημα, ήταν το αφεντικό της; (Όχι θα πουν οι φίλοι αυτής της δημοκρατίας… Ήταν ο λαός που το επέβαλε.. Σωστά… Ο έξυπνος, όμορφος και αλάνθαστος ελληνικός λαός…)

Δεν τελειώνει εκεί η αποζημίωση της (νικηφόρας) δημοκρατίας προς τα βορθολύματα… Ανάλογα με τα χρόνια της θητείας τους, εδώ και πάνω από 1 χρόνο παίρνουν βουλευτική σύνταξη. Η μικρότερη είναι 1,5 χιλιάρικο… (Για να μην προλάβει να σκεφτεί κάποιος «μα τους έκοψαν τα λεφτά», αυτό αφορούσε αναστολή ΜΟΝΟ της κρατικής χρηματοδότησης στο «κόμμα» / συμμορία που στερήθηκε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, 8,3 εκατομύρια ευρώ. Μέχρι τότε το κράτος είχε συνεισφέρει στην ανάγκες των βοθρολυμάτων σαν «κόμματος» 1,7 εκατομύρια – επειδή κανείς «δεν γνώριζε» τι και πως…)

Πρέπει να προστεθούν σ’ αυτήν την υπερ-ευνοϊκή μεταχείριση (πρωτοφανή για οργανωμένους εγκληματίες!) τέσσερεις ακόμα παροχές. Πρώτον, η τόσο μεγάλη καθυστέρηση οδήγησε στην παραγραφή διάφορων αδικημάτων, και ίσως παραγραφούν και άλλα (πλημμελήματα) μέχρι να ολοκληρωθεί κάποτε το εφετείο. Δεύτερον, εν τω μεταξύ υιοθετήθηκαν οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα και, πια, (άσχετα απ’ τις προθέσεις των σχεδιαστών τους) τα βοθρολύματα έχουν να διαλέξουν τις πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις που προβλέπονται απ’ τον καθένα· κι αυτό επειδή η δίκη τους άρχισε με τον παλιό και τέλειωσε με τον καινούργιο. Τρίτον τις έξτρα (επί σχεδόν 3 χρόνια) προσόδους, σε χρήμα ή σε είδος, που μπορεί να προσποριστεί ο καθένας που είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Και τέταρτον την εξασφάλιση ικανού χρονικού διαστήματος απ’ την δολοφονία του Π. Φύσσα και μετά ώστε να μπορούν (τα μέλη της συμμορίας) να επικαλεστούν σαν ελαφρυντικό τον «έντιμο βίο» έκτοτε, την «ειλικρινή μεταμέλεια», και τα λοιπά. Το ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν το δέχτηκε αυτό το ελαφρυντικό δεν σημαίνει κάτι – ήταν αναμενόμενο. Το εφετείο όμως θα το δεχτεί… (Και να το θυμάστε…)

Θεωρεί κανείς πως αυτός ο θρίαμβος της γενναιοδωρίας υπέρ των βοθρολυμάτων προέκυψε κατά λάθος, από απροσεξία, από αμέλεια; Εμείς εδώ όχι. Υποστηρίζουμε ότι αυτή η υπερ-ευνοϊκή μεταχείριση ήταν αποτέλεσμα συναλλαγής (όχι απ’ την μεριά των ροζ και των φαιών, αλλά απ’ την μεριά του «συστήματος Χ» που είναι σαφώς ανώτερο απ’ τις πολιτικές βιτρίνες των τελευταίων 2 δεκαετιών)… Με στόχο; Να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό; Να ολοκληρώσουν δουλειές που είχαν αναλάβει και δεν είχαν μαχαιρώματα (σε κάθε περίπτωση όχι «φανερά»); Κάτι άλλο; Η ασταμάτητη μηχανή παραδέχεται ότι τείνει σίγουρα προς την πρώτη απάντηση, όμως δεν μπορεί να αποκλείσει και οτιδήποτε άλλο.

Σε κάθε περίπτωση: αν αυτά τα μάθαινε κάποιος για μια δίκη βοθρολυμάτων / δολοφόνων / βουλευτών ενός κράτους κάπου στην πλανήτη α) θα συμπέραινε ότι αυτό το κράτος είναι κατά πάσα πιθανότητα η κολομβία, και β) ότι σίγουρα υπάρχουν εκεί βρώμικα «αόρατα χέρια» που διαχειρίζονται και φροντίζουν τις βασικές επιλογές της εξουσίας. Θα θεωρούσε, τέλος, πως ακόμα κι αν καταδικαστούν τέτοιου είδους κατηγορούμενοι σ’ αυτό το μακρινό, μαφιόζικο κράτος, θα είναι για ξεκάρφωμα ή, το χειρότερο, επειδή «κάτι πρέπει να δείξουμε ότι κάνουμε».

Εδώ όμως, πρωτοτυπώντας πέρα από κάθε λογική, εκατοντάδες χιλιάδες υπήκοοι (και όχι μόνο εκείνοι / εκείνες που συγκεντρώθηκαν έξω απ’ τα δικαστήρια στις 7 Οκτώβρη) αγαθών προθέσεων πανηγύρισαν για την «νίκη της δικαιοσύνης»… Ίσως και για τη «νίκη της δημοκρατίας»…

Είναι ο.κ. οι αγαθές προθέσεις; Πατάνε καλά;

(συνεχίζεται)

Κίνδυνος θάνατος (;)

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Ας πάρουμε τα δικά τους νούμερα. Λένε ότι γίνονται κάθε μέρα 20.000 τεστ PCR: 15.000 απ’ το δημόσιο σύστημα υγείας και 5.000 από ιδιώτες (ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα). Αφήνουμε στην άκρη οποιαδήποτε κριτική ή/και απόδειξη για την αχρηστία των PCR τεστ, και κρατάμε το νούμερο: κάθε μέρα ελέγχονται 20.000 άνθρωποι.

Πόσοι βγαίνουν θετικοί (πράγμα που δεν σημαίνει τίποτα για το αν θα αρρωστήσουν ή όχι); Ας πούμε χοντρικά 500. Τι ποσοστό του 20.000 είναι το 500; 2,5%. Πρώτο συμπέρασμα: ο φονικός ιός, που αναγκάζει το φιλάνθρωπο ελληνικό κράτος να απαγορεύει ό,τι μπορεί, «μολύνει» το 2,5% (μέσος όρος) του πληθυσμού.

Πόσοι / πόσες απ’ αυτά τα 500 καθημερινά «κρούσματα» θα χρειαστούν νοσοκομειακή περίθαλψη, είτε μονάδα αυξημένης φροντίδας (μαφ) είτε μονάδα εντατικής θεραπείας (μεθ); Αν πούμε 20 (κάθε μέρα) λέμε πολλούς, αφού οι «διασωληνωμένοι» εδώ και εβδομάδες δεν έχουν περάσει τους 100 πανελλαδικά. Ωστόσο ας δεχτούμε αυτό το νούμερο. (Εννοείται ότι 20 εισαγωγές ΔΕΝ συνεπάγεται καθόλου 20 θανάτους κάθε μέρα!!! Οι περισσότεροι γίνονται καλά…)

Τι ποσοστό είναι οι 20 εισαγωγές στους 20.000 ελέγχους; Ένα τοις χιλίοις… Η φοβερή και τρομερή πανδημία απειλεί με εισαγωγή σε νοσοκομείο (και πάντως καθόλου υποχρεωτικά με θάνατο…) τον 1 στους 1000 στον γενικό πληθυσμό…. Αυτά χωρίς να μπούμε σε συζήτηση περί αξιοπιστίας των τεστ, κλπ. Είναι μεγάλο αυτό το ποσοστό; Είναι μικρό; Τί είναι;

Ένα κοινό παυσίπονο ευρείας χρήσης, που δεν χρειάζεται ιατρική συνταγή, ονόματι nurofen, αναφέρει στο φυλλάδιό του ανάμεσα στις πολλές και διάφορες παρενέργειες του (ακόμα και σε ποσοστό 1:10) κι αυτήν, που κατά την εταιρεία έχει πιθανότητα 1 στα 1000: … Μπορεί να εμφανιστεί επίσης αυξημένη συγκέντρωση ουρικού οξέος στο αίμα, πόνοι στα πλευρά ή την κοιλιά, αίμα στα ούρα και πυρετός που μπορεί να είναι σημάδι βλάβης των νεφρών…. Μ’ άλλα λόγια ένα απλό παυσίπονο μπορεί να προκαλέσει στον 1 στους 1000 που θα το πάρουν προσωρινή νεφρική βλάβη· που σημαίνει εισαγωγή σε νοσοκομείο… Είναι μεγάλο αυτό το ποσοστό; Είναι μικρό; Τί είναι; Πιθανολογούμε ότι θεωρείται ασήμαντο, αφού το συγκεκριμένο παυσίπονο κυκλοφοράει πλατιά…

Θα πει κάποιος: άλλο πράγμα να κινδυνεύει με εισαγωγή σε νοσοκομείο 1 στους 1000 λόγω ενός μεταδοτικού ιού, και άλλο να κινδυνεύει 1 στους 1000 που θα πάρουν ένα παυσίπονο – εξαιτίας του. Θα πει μάλιστα (δημιουργική λογιστική) ότι «αν κολλήσουν και τα 10 εκατομμύρια» του πληθυσμού, τότε θα χρειαστούν 10.000 εισαγωγές, πράγμα που θα είναι καταστροφή. Πράγματι. Καταστροφή θα είναι, επίσης, και το ενδεχόμενο να πάρουν 1.000.000 υπήκοοι το συγκεκριμένο παυσίπονο: τότε θα χρειαστούν 1.000 εισαγωγές σε νοσοκομεία επιπλέον όλων των υπόλοιπων για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Οι ιολόγοι (και οι ιστορικοί των επιδημιών) υποστηρίζουν πως είναι αδύνατο να «κολλήσει» το σύνολο ενός δεδομένου πληθυσμού. Δεν έχει συμβεί ποτέ και υπάρχει λόγος γι αυτό: Οι 999 σε κάθε χιλιάδα που είτε δεν έχουν κολλήσει είτε κόλλησαν αλλά πέρασαν χωρίς (ή με ελάχιστα συμπτώματα) λειτουργούν σωρευτικά σαν εμπόδιο στη διάδοση από ένα μέγεθος και μετά· είναι η φυσική ανοσία πληθυσμού. Επιπλέον, ενώ ο αριθμός των «διασωληνωμένων» μπορεί να θεωρηθεί απτός, ο αριθμός όσων έχουν «κολλήσει» δεν περιορίζεται σαν υποσύνολο όσων ελέγχονται με τεστ. Οι ίδιοι οι ειδικοί του κράτους και των αφεντικών υποστηρίζουν κατά καιρούς ότι ο πραγματικός αριθμός όσων έχουν κολλήσει (απ’ την αρχή) μπορεί να είναι δεκαπλάσιος όσο διαπιστώνονται με τεστ· ή και ακόμα μεγαλύτερος. (Ο ιερέας Μαγιορκίνης υποστηρίζει αυθαίρετα ότι τα «πραγματικά ενεργά κρούσματα» είναι 20.000…). Φυσικά χρησιμοποιούν αυτήν την εκτίμηση με παρανοϊκό τρόπο: σαν επιχείρημα τρομοκρατίας.

Αν, πάντως, σε κάθε 20.000 πραγματοποιημένους ελέγχους αναλογούν όχι 500 αλλά 5.000 «πραγματικά κρούσματα» (που θα αποκαλύπτονταν αν γίνονταν 200.000 τεστ την ημέρα…) ενώ οι νοσηλείες σε μαφ και μεθ παραμένουν αδιαπραγμάτευτα αυτές που ανακοινώνονται (δεν υπάρχουν δεκαπλάσιες «κρυφές νοσηλείες»!!!), τότε η πιθανότητα νοσηλείας δεν είναι 1 στις 1.000 αλλά 1 στις 10.000. Σ’ αυτό το ποσοστό, 1 στις 10.000, το απλό παυσίπονο που μνημονεύσαμε πριν είναι ασυναγώνιστο! Έχει τέτοιες παρενέργειες που καταλήγουν άνετα στην εντατική – ή ακόμα και σε θάνατο!

Ας το επαναλάβουμε. Απ’ τον covid-19 υπάρχει 1 πιθανότητα στις 1.000 να χρειαστεί κάποιος σοβαρή νοσοκομειακή περίθαλψη. Απ’ το παυσίπονο ευρείας χρήσης nurofen υπάρχει 1 πιθανότητα στις 1.000 να χρειαστεί σοβαρή νοσοκομειακή περίθαλψη. Vivere pericolosamente?

Το επιχείρημα (;) «αν κολλήσουν 10 εκατομύρια» είναι φτηνή σοφιστεία, εκτός πραγματικότητας. Όμως ακόμα κι αν ήθελε κάποιος να παίξει ένα «παιχνίδι με αριθμούς» με την πραγματικότητα, τότε ο «φονιάς» θα αποδεικνυόταν (σαν μέσος όρος στο σύνολο του πληθυσμού) με βάση τα επίσημα νούμερα λίγο πιο επικίνδυνος από ένα παυσίπονο γενικής χρήσης.

Ακούγεται υπερβολικό; Είναι για έναν μόνον λόγο. Όχι επειδή υποτιμάμε την πραγματική (και περιορισμένη) απειλή του covid 19 (όπως θα βολεύονταν διάφοροι) αλλά επειδή θυμίζουμε ότι στον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε ακόμα και τα πιο κοινότοπα φάρμακα έχουν (στατιστικά) σοβαρά φονικά αποτελέσματα.

Φυσικά υπάρχουν πάντα εκείνοι που τρώνε άνετα δημαγωγικά ουρλιαχτά σαν αυτό στην φωτογραφία επάνω…

Ηθελημένη άγνοια (;)

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Τώρα έχουν γίνει έξαλλοι οι φίλοι της καραντίνας! Σούρνουν ό,τι μπορούν…. Επειδή ο θάνατος είναι πολύ σοβαρό θέμα για να το κάνει ο καθένας σημαία, ίσως τους βοηθήσουν οι δυο παρακάτω πίνακες. Είναι όσο πιο επίσημοι γίνεται (απ’ την ελ.στατ….) Η 26η εβδομάδα είναι η τελευταία του Ιούνη.

Οι caradinieri θα βρουν γρήγορα τις εξηγήσεις. “Να η απόδειξη ότι η καραντίνα σώζει ζωές!” θα πουν… Μόνο που η 22η εβδομάδα απ’ την οποία ξεκινάει ένα σερί (ως και την 26η) μείωσης ή και σημαντικής μείωσης των θανάτων το 2020 σε σχέση με το 2019 είναι εκείνη που άρχισε στις 27 Μάη, 2 μέρες μετά το ουσιαστικό τέλος της καραντίνας…

“Να, είδες; Η απαγόρευση της κυκλοφορίας λόγω κορονοϊού μείωσε τους θανάτους απ’ τα τροχαία!” θα πουν άλλοι… Μόνο που η 8η και η 9η εβδομάδα όπου υπήρχε σημαντική μείωση θανάτων ήταν απ’ τα μέσα (17) Φλεβάρη ως τις αρχές (1) Μάρτη, όταν δεν είχε ξεκινήσει το υγιεινιστικό πραξικόπημα, και η κυκλοφορία στους δρόμους ήταν η συνηθισμένη.

Από την 10η εβδομάδα (από 2 Μάρτη) ως και την 16η (τέλειωσε στις 19 Απρίλη), Κυριακή του πάσχα, οι υγιεινιστικές απαγορεύσεις ήταν ιδιαίτερα αυστηρές για τα ελληνικά δεδομένα – αλλά οι θάνατοι αυξήθηκαν. Την 17η (από 20 Απρίλη) ως και την 19η (τέλειωσε 10 Μάη) που κανονικά θα έπρεπε να σκάσουν τα πτώματα απ’ τις παραβιάσεις του social distancing το πάσχα και την επόμενη Δευτέρα, οι θάνατοι μειώθηκαν εντυπωσιακά – για να αυξηθούν τις επόμενες δύο εβδομάδες.

Θέλει άπειρες ακροβασίες για να υποστηρίξει ένας πιστός φίλος της καραντίνας ότι οι απαγορεύσεις που τόσο αγαπάει όχι απλά «μας έσωσαν απ’ τον covid 19», αλλά επιπλέον μείωσαν τους θανάτους κατά 1027 σε σχέση με το χωρίς τσαχπίνη 2019! Αλλά οι νεκροί του 2017 (οι περισσότεροι στο πρώτο μισό της χρονιάς την τελευταία 5ετία) δείχνουν ότι είναι πιθανό οι άνθρωποι να πεθαίνουν για πολλούς άλλους λόγους εκτός απ’ τον covid…

Τώρα το νταραβέρι με τους οικείους διάφορων που πεθαίνουν στα νοσοκομεία “υπογράφετε ότι πέθανε από covid 19 και πληρώνουμε τα έξοδα της κηδείας” φαίνεται να έχει απλωθεί. Είναι η “κοινή δεξαμενή νο 1” που συντηρείται: ο μόνος επιτρεπτός (σαν αξιοποιήσιμος…) θάνατος είναι αυτός από covid…

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ναι. Και είναι παλιό: η εθελοδουλεία σκοτώνει διανοητικά!

Κροταλίσματα

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Η δημιουργική λογιστική θανάτου, που έχει μετακινηθεί απ’ τα πτώματα και την «κοινή δεξαμενή νο 1» στα κρούσματα και στην «κοινή δεξαμενή νο 2» χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή – για την εργατική κριτική. Αυτή η μετατόπιση έχει μεγαλύτερο βάθος απ’ τις δημόσιες σχέσεις της. Ενώ η παρέλαση των αριθμών των νεκρών σκόπευε σ’ έναν (άγριο) συναισθηματικό εκβιασμό ώστε να επιβάλλει τον τρόμο και την πειθάρχηση στις διαταγές των «ειδικών» (την ένωση της μορφής κράτος με τις big pharma και τις big tech), η παρέλαση του αριθμού των «κρουσμάτων» δεν έχει τέτοια δραματικότητα. Και, κατά συνέπεια, χάνει πολύ από «πειστικότητα», ειδικά όταν όλοι καταλαβαίνουν (ακόμα κι αν δεν κάνουν διαδηλώσεις γι’ αυτό) ότι «κρούσμα» σημαίνει σχεδόν τίποτα.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτή η μετατόπιση ήταν αναγκαστική. Πώς θα συντηρηθεί η τρομοεκστρατεία ως τις αρχές του 2021 (όπου υπολογίζεται ότι θα αρχίσουν να μοστράρονται τα φονικά εμβόλια), ίσως και ως την άνοιξη του χρόνου, αν δεν γίνουν ταχυδακτυλουργίες;

Όμως αυτό που χάνεται με όρους κλασσικής psyop φαίνεται πως αναπληρώνεται με όρους κρατικής βίας. Κι αυτό είναι σημαντικό. Ειδικά εφόσον έχουν εκδηλωθεί πια, σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, μαζικές αντιδράσεις στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Θα υπέθεται κανείς (με κριτήρια που όμως δείχνουν ξεπερασμένα) ότι μπροστά σ’ αυτές τις μαζικές αντιδράσεις, οι κρατικοί και παρακρατικοί («ειδικοί») λακέδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα κάνουν πίσω. Όμως όχι: κάνουν μπροστά, αυτή τη φορά χωρίς να βασίζονται στην όποια «συναίνεση» παρήγαγε το θέαμα των φερέτρων την περασμένη άνοιξη.

Το «κάνουν μπροστά» έχει προς το παρόν την μορφή των απαγορεύσεων που επιβάλλονται ήδη στην ευρώπη (π.χ. στο Παρίσι), οι οποίες θα έρθουν σύντομα και στα μέρη μας. Για την ακρίβεια έχουν ξεκινήσει. Κοζάνη, επόμενος σταθμός μάλλον τα Γιάννενα, και σίγουρα σε σύντομο χρόνο η Αθήνα. Αλλά αυτή, εκτιμάμε, είναι προσωρινή μορφή της προώθησης της τρομοεκστρατείας. Πιθανολογούμε και χειρότερα, ειδικά αν αρχίσει το κόλπο της «δυδημίας»…

Τι σημαίνει ότι οι πραξικοπηματίες συνεχίζουν την προέλασή τους χωρίς καν να επιδιώκουν την σχεδόν καθολική συναίνεση που εκβιαστικά απέσπασαν την περασμένη άνοιξη; Σημαίνει, κατά την ταπεινή μας άποψη, ότι το πλέγμα εξουσίας που στηρίζει (και στηρίζεται από) το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εκτιμά ότι δεν κινδυνεύει σοβαρά απ’ το είδος των ως τώρα δημόσιων αντιδράσεων, ακόμα κι αν αυτές είναι μαζικές. Σημαίνει επίσης ότι οι ειδικοί αυτού του πλέγματος (συμπεριφοριστές, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, διαφημιστές) θεωρούν ότι η τρομοεκστρατεία «πατάει γερά» σε ένα ποσοστό του πληθυσμού. Το οποίο, ακόμα κι αν είναι μειοψηφικό, είναι «μπετόν»! (Σ’ αυτό το τελευταίο έχουν δίκιο…)

Η άσκηση εξουσιαστικής βίας χωρίς την δέσμευση «πειστικών επιχειρημάτων» δεν είναι καινούργια στην καπιταλιστική ιστορία. Εκτός απ’ το να επιβάλλουν το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» (κρατάμε την ορθογραφία του εντόπιου αρείου πάγου!) οι πραξικοπηματίες είναι διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν μεγάλα σύνολα των πληθυσμών που δεν ελέγχουν δια της βίας. Μπορεί να είναι ψυχολογική, συναισθηματική – ή απλά «θεσμική». Για παράδειγμα: πρόστιμα ή διαφορικές απαγορεύσεις…

Εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει πως ήδη, με τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα της περασμένης άνοιξης, που διέλυσαν τα αστικά συντάγματα (αλλά και διεθνείς νομοθεσίες όπως η GDPR…) «λύθηκαν τα χέρια» για την επιβολή του high tech νόμου και τάξης όχι προσωρινά αλλά μόνιμα μπορεί να ξαφνιαστούν δυσάρεστα με το πόσο μακριά σχεδιάζουν τα αφεντικά να πάνε αυτήν την φάση της αναδιάρθρωσης.

Η κρίσιμη πρώτη μάχη παραμένουν τα εμβόλια. Μαζί με τις απαγορεύσεις θα χρηματοδοτηθούν giga καμπάνιες «διαφήμισης» της αξιοπιστίας των εμβολίων γενετικής μηχανικής· χωρίς, φυσικά, λεπτομέρειες για το περί τίνος πρόκειται. Αυτές οι καμπάνιες θα προβληθούν σαν «αποδείξεις κοινωνικότητας», «ενδιαφέροντος» και «κοινωνικής ευθύνης» απ’ τη μεριά των κρατών και των εταιρειών. Επειδή το πιθανότερο είναι ότι θα αποτύχουν (ή μπορεί να έχουν και τα αντίθετα αποτελέσματα), το περιεχόμενό τους θα θεωρηθεί σαν η πραγματικότητα – την οποία μόνο «τρελοί», sociopaths, «ψεκασμένοι» θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν. Είναι το «συμπληρωματικό σχέδιο» που έχει δοκιμαστεί ήδη. Εννοείται ότι θα παροξυνθεί η λογοκρισία…

(Κρατείστε αυτές τις σημειώσεις… Θα χρειαστούν…)

Ασπασμοί των αγγέλων προς τα άστρα

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Κατ’ αρχήν να παρουσιάσουμε το νέο άτομο απεριόριστης αγάπης της ασταμάτητης μηχανής: τον Johnny Bananas. Είναι το υποκοριστικό που δίκαια κέρδισε ο κατά κόσμον προφέσορ οικονομικών της υγείας στο LSE και στο Imperial College κύριος Ηλίας Μόσιαλος.

Και στην συνέχεια να τον θαυμάσουμε στην αρένα που τόσο αγαπάει, στην αρένα όπου προσπαθεί να κυριαρχήσει η αγέλη των οπαδών (ή και πολλά παραπάνω) των big pharma και των big tech: αυτήν της καλοπληρωμένης και, κυρίως ιδιαίτερα επικίνδυνης τεχνητής «γενικής ανοσίας πληθυσμού» – εναντίον της δωρεάν, χωρίς κέρδη για τις business «φυσικής ανοσίας πληθυσμού». Johnny Bananas εναντίον αρχιερέα των 18.00 στο ντέρμπυ του πρωταθλήματος covid 19;

Το ότι ο αρχιερέας χρησιμοποιεί σαν ενιαίο όρο το «ανοσία αγέλης» είτε για τα εμβόλια είτε για την φυσική, ανθρώπινη συσχέτιση είναι, από επιστημονική άποψη, σωστό. (Και μάλλον απρόοπτο να ακούγεται από δαύτον…) Συνεπώς ο Johnny Bananas ξεκινάει το ματς με σε βάρος του γκολ + πέναλτι!

Αλλά γιατί ο αρχιερέας, για πρώτη φορά εδώ και μήνες, μνημονεύει σαν ισοδύναμες αυτές τις δύο ανοσίες και, μάλιστα, μιλάει για την πιθανότητα ενός συνδυασμού μεταξύ τους, ενώ ο Bananas βγάζει καντήλες με την «αγέλη» εφόσον αυτή ξεφύγει απ’ το μαντρί των big pharma; Δεν ξέρουμε. Οι σπιούνοι μας δεν έχουν φτάσει ως τα αποδυτήρια. Μπορεί ο αρχιερέας να είδε κάποιο όνειρο με την μητέρα του γυιού του αφεντικού να του λέει «Σωτήρη, ύπαγε…»

Απ’ την άλλη ο Bananas είναι γνωστός οππορτουνιστής. Τώρα εμφανίζεται σαν λυσσασμένος υποστηρικτής κάθε πιθανής και απίθανης απαγόρευσης που θα κρατήσει ζωντανή την προοπτική μοναδικής σωτηρίας της ανθρωπότητας μέσω των high tech εμβολίων. Αλλά μια άλλη στιγμή μπορεί να τον ακούσετε να μιλάει και κάπως αντίθετα. Μην το παρεξηγήσετε: θέλει κι αυτός να πλασσαριστεί στο κάδρο των καλοπληρωμένων σοφών του καπιταλιστικού 21ου αιώνα…

Αν είχαμε μόνον αυτούς, χωρίς την κρατική βία, θα το διασκεδάζαμε. Αλλά δυστυχώς κάνουν το ίδιο με τους ιεραπόστολους στις μεγάλες κατακτήσεις άλλων αιώνων: μπαίνουν αυτοί μπροστά, και πίσω τους έρχονται τα αρκεβούζια…

 

Οι χωριάτες

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Ξέραμε ότι ο covid μπορεί να προκαλέσει ζημιά σε ευάλωτους ηλικιωμένους. Αλλά εκείνο που δείχνει ικανός να πετύχει αυτός ο τσαχπίνης (ευτυχώς σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις) είναι πράγματι φρικτό! Μπορεί να κάνει μια νυν και υποψήφια πολιτική βιτρίνα σαν το ψόφιο κουνάβι να θυμηθεί τα νειάτα της!

Όμως όχι… Όλα είναι σοφά σχεδιασμένα! Ο τίτλος του τραγουδιού (YMCA) αναφέρεται σε μια αμερικανική χριστιανική προτεσταντική οργάνωση (ολόκληρο το όνομα: Young Men’s Christian Association) με πλοκάμια σ’ όλη τη δύση. Συνεπώς, από ιδεολογική άποψη, το ότι το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού διάλεξε αυτό το τραγούδι σαν sounrtrack της προεκλογικής συγκέντρωσης στη Φλόριντα, είναι λογικό.

Απ’ την άλλη μεριά οι (αμερικάνοι μεν αλλά γαλλικής κατασκευής…) Village People μπορεί να φαίνονται σήμερα γελοίοι, αλλά στα ‘70s συμβόλιζαν τα φοκλόρ πρότυπα «αρρενωπότητας» που ήταν δημοφιλή στις gay κοινότητες – τις κατεξοχήν λάτρεις της disco και των disco club. (Άλλωστε το όνομα του συγκροτήματος αναφέρεται στο Greenwich Village της Ν. Υόρκης, μια γειτονιά κέντρο της gay κουλτούρας). Το τραγούδι υπήρξε μεγάλη επιτυχία: κυκλοφόρησε το 1978 και έγινε νο 2 στις ηπα το ’79 και νο 1 στην αγγλία… – οι στίχοι του θεωρήθηκαν ύμνος στην ομοφυλοφιλία… Συνεπώς μ’ έναν προεκλογικό σμπάρο δυο τρυγόνια για το ψόφιο κουνάβι: αφενός μεν χριστιανισμός, αφετέρου ελευθεριακότητα των ‘70s! Πίστη και νοσταλγία: “θα ξανακάνουμε την αμερική μεγάλη”!!…

Συνδυάζονται αυτά το 2020; Δεν χρειάζεται λογική απάντηση – μην επιμένετε! Το ψόφιο κουνάβι, σαν show man, ξέρει ότι στην κοινωνία του ώριμου θεάματος αυτό που πρέπει να κάνει είναι να παράγει θεαματικές στιγμές. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αισθητική συνοχή· ούτε το κοινό διαθέτει τέτοια, σίγουρα όχι το δικό του!

Οι αντίπαλοί του τον θεωρούν «τελειωμένο» (εκλογικά). Μην βάλετε στοίχημα, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. Όποιος μπορεί να διαλύσει τις ηνωμένες πολιτείες τα επόμενα 4 χρόνια χωρίς παγκόσμιο πόλεμο είναι ο προτιμότερος (για τον πλανήτη), αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι αυτό το κριτήριο των αμερικάνων εκλογέων. Αν γίνει πρόεδρος ο νυσταλέος Jo θα τα καταφέρει, τουλάχιστον, να τον βρίζουν οι πάντες; Ή τζάμπα θα πληρώνεται; Θα πλήξουμε για να μας πλήξει;

Εν τω μεταξύ απολαύστε. Πρώτα το ψόφιο κουνάβι, και ύστερα το πρωτότυπο, τους Village People. Κι αν δεν είναι του γούστου σας, δείτε το έστω σαν μάθημα ιστορίας. Μάθημα παλιάς ιστορίας, μάθημα τωρινής ιστορίας…

Νέα υλικά (νέες σχέσεις με τον κόσμο…)

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Ξέρουμε ότι παρότι πολλοί / πολλές θα θεωρήσουν το παρακάτω εξεζητημένο, εκείνοι που καλύτερα να μην το διαβάσουν είναι οι κατά φαντασίαν “επιστήμονες” των antisocial media.

Μια πολύ πρόσφατη τεχνοεπιστημονική επιτυχία μπορεί να κάνει την 4η βιομηχανική επανάσταση που ήδη μας έχει αρπάξει απ’ το λαιμό με σημαία τον covid 19 (και λόγω παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…) απλά μια σύντομη εισαγωγή στην 5η. Στην 5η όπου οι εφαρμογές της κβαντικής φυσικής θα είναι κοινοτοπία (και «μυστικισμός»).

Η ανακάλυψη αφορά την υπεραγωγιμότητα. Όπως, ίσως, θυμάστε απ’ το σχολείο (;) στους καλούς αγωγούς του ηλεκτρισμού υπάρχουν πάντα απώλειες και θερμότητα λόγω τριβής στην μικροκλίμακα των μορίων και των ηλεκτρονίων. Η υπεραγωγιμότητα (ενός υλικού) είναι η ιδιότητά του να είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού με μηδέν απώλειες.

Παρότι θεωρητικά αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή επί δεκαετίες, πρακτικά ήταν εφικτή σε επιλεγμένα υλικά μόνο σε χαμηλές ή και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Πράγμα που την κάνει (την υπεραγωγιμότητά τους) από εξαιρετικά δύσκολη και ενεργειοβόρα έως άχρηστη.

Μια ομάδα ερευνητών απ’ το ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Rochester (Ν. Υόρκη) κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούργιο υλικό μέσω συμπίεσης κάτω από τρομακτική πίεση μορίων άνθρακα, θείου και υδρογόνου· ένα υλικό που εμφανίζει απόλυτη υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασία δωματίου (στους 15 C) και σε μικροκλίμακα.

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί πως έτσι μετέτρεψαν το ως χτες μειονέκτημα της υπεραγωγιμότητας άλλων υλικών (τις χαμηλές θερμοκρασίες) σε μειονέκτημα της κατασκευής αυτού του νέου υλικού (πίεση 2 εκατομυρίων ατμοσφαιρών!). Αλλά τέτοια προβλήματα είναι μάλλον ευχάριστα για αυτήν την τόσο άγνωστη αλλά και τόσο καίρια τεχνο-επιστημονική αιχμή, την δημιουργία δηλαδή εντελώς νέων υλικών με πρωτοφανείς (έως αδιανόητες) ιδιότητες.

Έτσι, ενώ θα χρειαστούν ίσως κάποια χρόνια για να υπάρξει μαζική παραγωγή αυτού του ανθρακούχου θειικού υδριδίου (το όνομα του νέου υλικού) και αξιοποίησή του σε κάθε πιθανή και απίθανη ηλεκτρική συσκευή, υπάρχει μια σοβαρή διανοητική καθυστέρηση αρκετών χρόνων ήδη στην κατανόηση της πραγματικής καπιταλιστικής κίνησης, της πολιτικής οικονομίας των τεχνολογιών της, και των συνεπειών τους. Η συνειδητοποίηση έχει καθυστερήσει ασυγχώρητα!

Καταλαβαίνετε τι θέλουμε να πούμε; Το να είναι εφικτή η εκτύπωση κυκλωμάτων πάνω στο δέρμα (σαν tattoo…) που θα παρακολουθούν «την κατάσταση της υγείας» εκπέμποντας τα δεδομένα σε κάποια κεντρική βάση – κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα – δεν είναι ένα «θαύμα» που οφείλουμε να προσκυνήσουμε…. για να μην αρρωστήσουμε (και πάλι, έτσι τυχαία το λέμε…).

Μπορεί να αποδειχθεί μάταιο να επιμένουμε στο μην παραδινόσαστε στις εντυπώσεις… το κεφάλαιο έχει πολλές φάμπρικες που τις παράγουν!!! Ίσως όμως κάποιοι να γίνουν παρατηρητικοί· ζώντας αυτήν την ζόρικη εποχή και όχι στη νύχτα και στις ονειρώξεις του πλήθους.

(φωτογραφία: Flesh machine).

Nagorno (πολυδιάστατη πολιτική)

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Στον θύλακα του Nagorno Karabakh είναι σαφές ότι από στρατιωτική άποψη ο αζέρικος στρατός έχει το πάνω χέρι. Η Yerevan μπορεί να παρουσιάζει σαν επιτυχία της το ότι «οι εχθροί δεν προχώρησαν τόσο γρήγορα όσο σχεδίαζαν», αλλά το γεγονός είναι ότι ο αζέρικος στρατός έχει καταλάβει διάφορες θέσεις μέσα στον θύλακα· νοτιοανατολικά σε ικανό βάθος. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρας του θύλακα είναι ορεινό και πολύ αραιοκατοικημένο, ίσως δεν είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι ο αζέρικος στρατός έχει καταλάβει τις 2 απ’ τις 5 διοικητικές ζώνες του θύλακα. Το αρμενικό καθεστώς δεν περιμένει (στρατιωτική) βοήθεια από πουθενά για το Nagorno Karabakh, κι αυτό σημαίνει πως βρίσκεται ήδη σε μια μάλλον αγωνιώδη προσπάθεια να διαπραγματευτεί με το Baku σαν ηττημένο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να σώσει τα προσχήματα στο εσωτερικό του.

Αυτά, βέβαια, ίσχυαν ως χτες. Σήμερα μπορεί τα πάντα να αλλάξουν. Γιατί σήμερα θα προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Yerevan ο γεννημένος νικητής, ο γίγαντας της διεθνούς πολιτικής, ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας! Ναι, αυτό το υπερόπλο (φτιαγμένο απ’ τα καλύτερα ελληνικά υλικά) αποφάσισε ότι πρέπει να αλλάξει τα δεδομένα στον Καύκασο.

Θα πείτε: και πως θα τα καταφέρει; Αποκλειστικές πληροφορίες της ασταμάτητης μηχανής λένε ότι δεν θα πάει μόνος του. Θα έχει μαζί του δύο αποδείξεις της ικανότητάς του στον κοουτσάρισμα «νικητών». Θα είναι ο Guaido (κατευθείαν από Καράκας) και ο «τζενεράλ» Haftar (κατευθείαν από Benghazi)! (Τον εντόπιο φασίστα συν-βουλευτή του τον κρατάει για εφεδρεία…)

Μόνο με την θέα τέτοιων συμμάχων στην πρωτεύουσά τους είναι βέβαιο ότι οι αρμένιοι θα αντεπιτεθούν και θα πετάξουν τους αζέρους στην Κασπία! Αν, πάντως, δεν γίνει έτσι, no problem. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας θα καλέσει τον συνονόματό του φιλοαμερικάνο αρμένιο πρωθυπουργό Nikol Pashinyan για να πάνε να κλάψουν μαζί … πού αλλού;… στην αγκαλιά του Sisi!

(Η Μόσχα έχει ήδη προσφερθεί να στείλει στρατό / παρατηρητές στον θύλακα, να επιτηρεί την όποια ειρήνη, μόλις υπάρξει τέτοια κατάληξη… Το Baku, που έχει ήδη ανακοινώσει τους όρους του, δεν έχει αντίρρηση· αλλά προσθέτει πως σωστό θα ήταν να υπάρχει και τουρκικός στρατός, με την ίδια ειρηνική διάθεση και αποστολή…

Μοιάζει κωμικό για όλους όσους, που δεν είναι λίγοι, περίμεναν επιτέλους έναν ρωσοτουρκικό πόλεμο! Μετά την βόρεια συρία και τον θύλακα του Idlib όπου ο ρωσικός και ο τουρκικός στρατός περιπολούν παρέα, ιδού τα καινούργια πόστα συνεργασίας. Ίσως όχι από αύριο – αύριο, είπαμε, ο βαρύς ίσκιος του ρουμαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα θα απλώνεται σ’ όλον τον Καύκασο – αλλά σύντομα…)

(φωτογραφία: Η μεγάλη πτήση του γύπα!)

Madrid calling 1

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. H κατανάλωση των δημαγωγικών σκουπιδιών είναι από μόνη της καταστροφική για την (διανοητική) υγεία. Αλλά μπορεί να συμβαίνει και το ανάποδο: τα κατεστραμμένα εγκεφαλικά κύτταρα να έλκονται απ’ τα σκουπίδια, αν αυτά επιβεβαιώνουν ότι … είναι ζωντανά!

«Είδες; Οι σοσιαλιστές στην ισπανία επέβαλαν λοκντάουν, αλλά το δικαστήριο το ακύρωσε. Και οι ακροδεξιοί βγήκαν στο δρόμο εναντίον του». Άρα; Άρα όσοι βάζουν τις απαγορεύσεις είναι αριστεροί και καλοί άνθρωποι, ενώ όσοι είναι ενάντια στις απαγορεύσεις είναι ακροδεξιοί – όπερ έδει δείξαι!!! Τι συμβαίνει όμως πραγματικά στη Μαδρίτη; Μερικά πράγματα ίσως βοηθήσουν όσους / όσες θέλουν να ξέρουν την πραγματικότητα.

Οι τοπικές αρχές της Μαδρίτης (που έχει ένα διοικητικό καθεστώς ημι-αυτόνομης επαρχίας όπως η βασκία, η καταλωνία, και οι υπόλοιπες ισπανικές επαρχίες) είναι καραδεξιές απ’ την εποχή του θανάτου του Φράνκο (από το 1982 πιο συγκεκριμένα, όταν και δημιουργήθηκε με βάση το καινούργιο τότε σύνταγμα). Το ύψιστο αξιώμα είναι αυτό του «προέδρου της κοινότητας της Μαδρίτης» (που δεν ταυτίζεται με τον «δήμαρχο», υπάρχει και τέτοιο αξίωμα). Αφού η Μαδρίτη ελέγχεται απ’ την δεξιά («λαϊκό κόμμα», PP) η τωρινή πρόεδρος Isabel Diaz Ayuso είναι επίσης τυπική ισπανίδα δεξιά – προς ακροδεξιά.

Παίζοντας το ίδιο τρομοκρατικό κόλπο με την «μισο-θανατοποίηση» των «κρουσμάτων», η κοινότητα της Μαδρίτης άρχισε να μετράει «δεύτερο κύμα» απ’ τον Αύγουστο και μετά. Τί φταίει; αναρωτήθηκε το γκουβέρνο της Μαδρίτης… Οι νότιες και οι υπόλοιπες περιμετρικές συνοικίες της πόλης αποφάνθηκε… Οπότε η Ayuso αποφάσισε lockdown σ’ αυτές τις πηγές μόλυνσης…

Ήταν ένα απόλυτα δικαιολογημένο από «ιατρική άποψη» συμπέρασμα (ειρωνευόμαστε). Στις νότιες και σε άλλες γειτονιές της Μαδρίτης μένει, όπως το φαντάζεσθε, η εργατική τάξη της πόλης. Μετανάστες αλλά και ντόπιοι «φτωχοί». Όμως αυτή η εργατική τάξη δουλεύει στην υπόλοιπη, την κυριλέ Μαδρίτη. Συνεπώς η απαγόρευση κυκλοφορίας των εργατών ήταν προσαρμοσμένη: επιτρεπόταν μεν να βγουν απ’ τα σπίτια τους για να πάνε να δουλέψουν, αλλά απαγορεύονταν οι υπόλοιπες «όχι απαραίτητες μετακινήσεις». Η υπόλοιπη, «λευκή» Μαδρίτη ήταν ελεύθερη να κυκλοφορεί όπου ήθελε – και οι δεξιοί / καραδεξιοί κάτοικοί της ήταν ευχαριστημένοι, αφού το κακό εντοπίστηκε και περιορίστηκε εκεί που έπρεπε.

Στις 24 Σεπτέμβρη έγινε μια μεγάλη διαδήλωση αυτής της απαγορευμένης εργατικής τάξης· ενάντια στο lockdown. (Οι ντόπιοι φίλοι της καραντίνας μπορεί να φρίξουν που οι πληβείοι της πόλης έπεσαν τόσο χαμηλά ώστε να ενταχτούν στους «ψεκασμένους» – ε; Και φυσικά δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτά – μόνο αυτά που λέει το κράτος ξέρουν…).

Οι κάτω φωτογραφίες (ευχαριστούμε την Α. για όλα…) είναι από εκείνη την διαδήλωση – και την καταστολή της.

Το πανώ γράφει τα εξής σαφέστατα εργατικά…

“Θέλεις να με κλείσεις μέσα όταν γυρνάω στο σπίτι μου, αφού έχω διασχίσει όλη τη Μαδρίτη σε ένα μετρό φίσκα για να καθαρίσω τους δρόμους σου, για να φροντίσω τον άρρωστο πατέρα σου, για να σου σερβίρω φαγητό, για να σου αφήσω το πακετάκι της Amazon στο πατάκι.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ “

Madrid calling 2

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Όταν το κρουσματόμετρο άρχισε να ανεβαίνει και στην λευκή, κυριλέ Μαδρίτη οι κυβερνήτες άλλων ημιαυτόνομων επαρχιών άρχισαν να διαμαρτύρονται για την”ασυδοσία” της Μαδρίτης!!! Όπως συνέβη και στην πρώτη φάση, έτσι και τον Σεπτέμβρη το ζήτημα covid-19 έγινε κατευθείαν αιτία πολιτικής / σεχταριστικής αντιπαράθεσης μεταξύ των επαρχιών: ποιός «μολύνει» ποιόν, ποιός «απειλεί» ποιόν…

Η κεντρική σοσιαλιστική (+ podemos) κυβέρνηση του Sanchez, που έχει έδρα την Μαδρίτη βέβαια, άρχισε να “πιέζει” την Ayuso να επεκτείνει τις απαγορεύσεις στο σύνολο της πόλης. Πολύ περισσότερο από «θέμα δημόσιας υγείας» το πράγμα αφορούσε τις ισορροπίες μεταξύ των ισπανικών επαρχιών. Φυσικά η Ayuso, υπηρετώντας τους δεξιούς ψηφοφόρους της, αρνούνταν να τους στερήσει τις ελευθερίες τους· τι αξία έχει η ελευθερία των αφεντικών αν δεν την απολαμβάνουν;

Ξεκίνησε μια σύγκρουση (και debates…) μεταξύ Ayuso και Sanchez για το μέλλον της λευκής, κυριλέ, δεξιάς Μαδρίτης. Η Ayuso επέμενε μόνο στο (αντι-εργατικό) lockdown· ο Sanchez πιεζόταν από άλλες επαρχίες αλλά και απ’ το κόμμα του και το “διαταξικό” σοσιαλιστικό του προφίλ· κήρυξε lockdown σε όλη την Μαδρίτη σαν κεντρική κυβέρνηση· η Αyuso κατέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο που αποφάσισε ότι οι κυβερνητικές απαγορεύσεις ήταν υπερβολικές αν δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη· ο Sanchez τηλεφώνησε στην Ayuso μετά την απόφαση για να της πει πως αν δεν πάρει αυστηρότερα μέτρα ή αν δεν ζητήσει απ’ την κεντρική κυβέρνηση να κηρυχτεί «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» θα το κάνει μόνος του· η Ayuso αρνήθηκε· οπότε το κεντρικό ισπανικό κράτος κήρυξε την Μαδρίτη σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» την περασμένη Παρασκευή – για δύο εβδομάδες. Η Ayuso αναγκάστηκε να πειθαρχήσει (: 7.000 μπάτσοι θα αναλάβουν την τήρηση της τάξης), επιφυλασσόμενη για νέες μηνύσεις στην κεντρική κυβέρνηση.

Αν αυτή η περιληπτική εξιστόρηση φαίνεται κουραστική, την κάνουμε για έναν λόγο: δείχνει (για όποιον θέλει να καταλάβει) τι σχέση έχει η δημόσια υγεία με τις εξουσίες. Ο covid ήταν μόνο η τυπική αιτία της σύγκρουσης ανάμεσα στην ισπανική δεξιά και στους κυβερνο-σοσιαλδημοκράτες. Το επίδικο ήταν το «ποιος κάνει κουμάντο». Κι αυτό είναι το ίδιο μοτίβο που έχει παίξει και παίζει είτε στις ηπα, είτε στην αγγλία, είτε στην ιταλία, είτε στην ισπανία – με τις αναμενόμενες παραλλαγές.

Παρότι τα κράτη και οι φίλοι της καραντίνας παρουσίασαν, την περασμένη άνοιξη, τον «κίνδυνο» και την «αντιμετώπισή» του σαν πανανθρώπινο ζήτημα, υπεράνω τάξεων και ταξικών συμφερόντων, πολύ γρήγορα αυτή η εμπειρία εξόπλισε τα βασικότερα αφεντικά εκτός βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ειδικά απ’ την στιγμή που μπόρεσαν να στήσουν όχι την γενική και αδιαφοροποίητη «ατομική ευθύνη» αλλά έναν «tribal» χάρτη των «ανεύθυνων». Προφανώς αυτοί είναι οι (κοινωνικά) περιθωριακοί, οι sociopaths, αυτοί που στην καθημερινή τους ζωή έτσι κι αλλιώς ήταν “βρώμικοι”, οι φύσει ή θέσει έκνομοι, οι «ηλίθιοι» (δηλαδή διανοητικά παρακμιακοί), οι “αμόρφωτοι”… Παρότι γενικά δεν λέγεται ακόμα καθαρά, τα προφίλ υποδεικνύουν ήδη κατευθύνσεις επικίνδυνων υποκειμένων: είτε η «νεολαία» γενικά κι αόριστα (ηλικιακός ρατσισμός), είτε τα πιο προλεταριακά τμήματα της σύγχρονης διαστρωμάτωσης της εργατικής τάξης (π.χ. οι μετανάστες ή και «φτωχοί» ντόπιοι).

Αυτά κάτι δείχνουν για την σοβαρότητα της «υγιειονομικής απειλής» – έτσι δεν είναι;