Month: October 2020

Θανατόμετρο 3

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Σα να μην έφτανε η ιστορική τάση της δυτικής ιατρικής να αντιμετωπίζει τα πάσχοντα (ή και τα υγιή) σώματα σαν δοχεία τυφλών χημικών αντιδράσεων, στην περίπτωση του covid ήρθε το επιστέγασμα από όσο πιο ψηλά γινόταν. Απ’ τον «βρώμικο» Π.Ο.Υ.

Στις 18 Μάρτη ο γενικός διευθυντής του οργανισμού Tedros Adhanom Ghebreyesus (άνθρωπος του Gates και όσων αυτός εκπροσωπεί, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωνε όλο καμάρι:

… Οι πολλαπλές μικρές δοκιμές με διαφορετικές μεθοδολογίες μπορεί να μη μας δώσουν την καθαρή, ισχυρή απόδειξη που χρειαζόμαστε για τις θεραπείες που θα μας βοηθήσουν να σώσουμε ζωές. Ο ΠΟΥ και οι εταίροι του [διάβαζε: φιλανθρωπικά ταμεία του βιο-πληφοροικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος] οργανώνουν παρόλα αυτά μια μελέτη σε πολλές χώρες όπου αυτές οι μη δοκιμασμένες θεραπείες συγκρίνονται μεταξύ τους. Αυτή η μεγάλη, διεθνής έρευνα είναι σχεδιασμένη για να παράξει τα πρωτογενή data που χρειαζόμαστε, για να βρούμε ποιές θεραπείες είναι οι πιο αποτελεσματικές. Ονομάζουμε αυτήν την μελέτη SOLIDARITY trial…

Το υλικό που ο ΠΟΥ παρότρυνε να χρησιμοποιηθεί σ’ αυτήν την διεθνή εκστρατεία θανατηφόρας τελικά «αλληλεγγύης» ήταν οι εξαιρετικής τοξικότητας ουσίες που έκαναν θραύση στη συνέχεια: remdesivir, lopinavir/ritonavir, interferon-β σε συνδυασμό με τα προηγούμενα, υδροξυλοχλωροκίνη και χλωροκίνη.

Και ύστερα, στις 22 Μάη, έφτασε και δημοσιεύτηκε στη γνωστή ιατρική επιθεώρηση Lancet μια μετα-έρευνα που υποστηρίζε ότι η υδροξυλοχλωροκίνη είναι ιδιαίτερα φονική! Έγινε χαμός – μπορεί να το θυμάστε… Η εταιρεία που παρείχε τα δεδομένα γι’ αυτήν την έρευνα προέκυψε «περιορισμένης ευθύνης» – και η έρευνα θεωρήθηκε αναξιόπιστη και αποσύρθηκε στις αρχές Ιούνη… Ήταν πράγματι τέτοια;

Η τωρινή μεταέρευνα του Stanford αποδεικνύει πως «όχι». Διάφορα νοσοκομεία σε διάφορα σημεία του πλανήτη, που είχαν ενταχθεί με χαρά στα ερευνητικά προγράμματα του ΠΟΥ, σταμάτησαν την χορήγηση των τοξικών κοκτέιλ αφού, μετά από κάποιες βδομάδες, οι ασθενείς πέθαιναν σα να βρίσκονταν στα μέτωπα του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, κατά δεκάδες και εκατοντάδες.

Το πρόβλημα ήταν άλλου τύπου. Η δημοσιοποίηση των μαζικών θανατηφόρων αποτελεσμάτων των «πειραμάτων» και των «δοκιμών» θα μπορούσε να οδηγήσει σε νομικές αξιώσεις αποζημιώσεων απ’ τους συγγενείς των θυμάτων! Κι αυτό επειδή σε πάμπολλες περιπτώσεις, παραβιάζοντας ακόμα και τα στοιχειώδη πρωτόκολλα ανθρωπισμού, οι γιατροί που συμμετείχαν στα «πειράματα» δεν ζητούσαν καν τη συναίνεση των ασθενών (ή, έστω, των συγγενών τους) για να τους κάνουν πειραματόζωα!!! Έτσι κι αλλιώς είναι ένα σοβαρό ηθικό πρόβλημα το να έχεις πείσει κάποιον ότι είναι ετοιμοθάνατος και μετά να του ζητάς την συναίνεσή του για να γίνει πειραματόζωο «μήπως και σωθεί». Όμως ούτε κι αυτό γινόταν: ο κόσμος πέθαινε υπέρ πίστεως στην ηθική ακεραιότητα μιας «επιστήμης» που έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό σφουγγοκωλάριος των φαρμακοβιομηχανιών· μιας εντελώς προσοδοφόρας “επιστήμης” η οποία, μακιαβελική καθώς είναι, δεν έκανε καν τον κόπο να τους ρωτήσει αν θέλουν να πεθάνουν έτσι! Το θανατόμετρο εν τω μεταξύ «έγραφε».

Και να ήταν μόνο αυτό… Κάποια στιγμή τον Μάη το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι η υδροξυλοχλωροκίνη είναι «δώρο θεού», και ότι αυτός κάνει προληπτική θεραπεία με δαύτην! Ακόμα κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το χημικό κατά της ελονοσίας για το οποίο πολλοί έμπειροι γιατροί πεδίου είχαν ουρλιάξει έγκαιρα ότι προκαλεί σε συγκεκριμένη περιπτώσεις αιμόλυση και τελικά θάνατο (περισσότερα: 14 Μάη «παράπλευρες απώλειες»; και 15 Μάη επιβεβλημένη διόρθωση) σίγουρα θα το έπαιρνε σε μικρές και ελεγχόμενες δόσεις. Αλλά επειδή υπάρχουν πολλές χιλιάδες αμερικάνοι που έχουν εμπιστοσύνη στα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, είναι άγνωστος ο αριθμός εκείνων που προμηθεύτηκαν το φάρμακο εκτός νοσοκομείων, ιδιωτικά, στη «λευκή» ή στην «μαύρη» αγορά, το χρησιμοποίησαν στη λογική «αν λίγο κάνει καλό τότε περισσότερο κάνει καλύτερα» – και πέθαναν από συγκοπή. Είναι ωστόσο δεδομένο ότι είναι πολλοί.

Αυξάνοντας άθελά τους κι αυτοί την «κοινή δεξαμενή».

(φωτογραφία: Έγινε κι εδώ της «λαϊκής θέλησης» με τα δηλητήρια… Δεν είναι, όμως, εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία κυκλοφοράει η υγιεονομική καταστροφή; Στις 18 Μάρτη ο ΠΟΥ ανακοίνωνε ότι θα κάνει πειράματα – και ήδη ακόμα και στο ελλαδιστάν τα πειραματόζωα ήταν έτοιμα!

Γι’ αυτό λέμε: το σύστημα δουλεύει! )

Θανατόμετρο 4

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Όχι, η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι «ιατρική επιθεώρηση»! Τα έχουμε πει… Όμως παρότι τα «ιατρικά λάθη» συνιστούν, παγκόσμια, μια απ’ τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου (ή αναπηριών) σπάνια μνημονεύονται έξω απ’ τις σκόρπιες ατομικές εμπειρίες.

Να όμως όμως που μέσα στην τρέχουσα τρομοεκστρατεία τα «ιατρικά λάθη» απέκτησαν οργανικό ρόλο: είτε ήταν στις προθέσεις είτε όχι εξασφάλισαν πολλές χιλιάδες «έξτρα» νεκρών, για λογαριασμό μιας κρατικής / καπιταλιστικής νεκροπολιτικής τόσο αποφασισμένης ώστε απαγόρευσε ακόμα και τις νεκροψίες. Για να κρύψει την πραγματικότητα και τα συμφέροντα των αφεντικών πίσω απ’ την «υγιεινιστική απειλή».

Η έρευνα του Stanford υπολογίζει αυτό το φρικαλέο «δώρο» ανάμεσα στις 50 και στις 100 χιλιάδες (νεκρούς). Άλλοι, ακολουθώντας άλλη μέθοδο, το υπολογίζουν στις 200.000· 135.000 απ’ αυτούς στις ηπα, οι υπόλοιποι κυρίως στην ευρώπη, αλλά και στη βραζιλία και στην ινδία όπου «έτρεξαν» τα πειράματα του ΠΟΥ… Δεν είναι παιχνίδια με αριθμούς. Και δεν είναι, βέβαια, «κλινικός πανικός» έξω απ’ την ιστορική κίνηση.

Αν είναι έτσι· αν οι νεκροί απ’ τις επιπλοκές της γρίπης εξαφανίστηκαν για να ξαναεμφανιστούν σαν νεκροί του covid· αν οι «κοινές δεξαμενές» γέμιζαν από οτιδήποτε θεωρούνται διαθέσιμο· τότε ναι. Γίνεται όλο και πιο πιθανό ότι οι πραγματικοί θάνατοι που θα έπρεπε να αποδοθούν στον covid είναι το 10% (ή εκεί κοντά) όσων παρουσιάζουν τα θανατόμετρα.

Τέλη Οκτώβρη του 2020, με το δεύτερο κύμα τρομοεκστρατείας (αυτή τη φορά με αιχμή τα «κρούσματα»…) σε πλήρη ανάπτυξη, έχει κάποια πολιτική αξία το να συνειδητοποιήσουμε ακόμα βαθύτερα τι σημαίνει καπιταλιστική μακρο-μοριακή «διαχείριση» της υγείας μας;

Λέμε ναι. Γιατί κρίνουμε ότι η “επιχείρηση covid” είναι η αρχή…

Αναδιάρθρωση 1

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Αν είναι κάτι που κάνει δραματική την κατάσταση αυτούς τους καιρούς δεν είναι απλά αυτές καθαυτές οι κινήσεις των αφεντικών με αιχμή (και κουκούλα) τον covid-19, είτε είναι φανερές είτε (κυρίως) όχι και τόσο. Είναι η έλλειψη ενός αναγνωρίσιμου πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού πλαισίου αυτών των κινήσεων· αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού με τον πιο σύγχρονο και επίκαιρο τρόπο. Χωρίς ένα τέτοιο ανανεωμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, οι εννοήσεις του τι συμβαίνει κινούνται μεταξύ τερατολογίας και λούμπεν αυταρέσκιας στα antisocial media.

Η ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo και το cyborg (αυτό το τελευταίο ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τον ριζικό καπιταλιστικό τεχνικό μετασχηματισμό) έχουν κάνει και κάνουν their best υπέρ της ανανέωσης και του επανεξοπλισμού της εργατικής κριτικής – με τον κόπο, το πείσμα (ακόμα και την ματαιότητα αν ενδιαφέρει…) που ταιριάζει. Κι εκεί τελειώνουν οι ευθύνες τους. Το αν καταλαβαίνουν και ποιοί, αφορά τους ίδιους / ίδιες που μπορούν (ή δεν μπορούν…) να καταλάβουν διαβάζοντας. Έχουμε πλήρη συναίσθηση του διανοητικού περιβάλλοντος (για έρημο θα έπρεπε να μιλάμε) – αλλά οι δικές μας πολιτικές ευθύνες σταματούν πάντα (και έτσι πρέπει) στη «μέση του δρόμου». Το άλλο μισό πέφτει πάντα στη μεριά εκείνων που θέλουν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν την εποχή, το παρόν· και το επερχόμενο μέλλον.

Και καλά με την ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo, το cyborg… Μπορεί ο καθένας να τα ελεεινολογεί κατά βούληση. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ίδιοι οι ειδικοί της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης λένε, απ’ την μεριά τους και θριαμβολογώντας, αυτά που είναι οι κοινοτοπίες (αόρατες; ακατανόητες;) των ημερών;

Άλλους καιρούς (όχι μακρινούς αλλά τόσο διαφορετικούς!) γεγονότα σαν το Event 201 ή «τοποθετήσεις» σαν αυτές του Klaus Schwab θα βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής των “ριζοσπαστών” – αντί για τα διατεταγμένα παραμύθια των ιερών συνόδων υγείας και των μήντια τα οποία καταναλώνουν αμάσητα. Σε άλλους καιρούς τα λεγόμενα των αφεντικών θα ήταν η διαρκής πρώτη ύλη του ακονίσματος της κριτικής – αντί για την πειθαρχία των “στρατιωτών στον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό” ή την σύγχυση των τερατολόγων. Σε άλλους καιρούς ο πραγματικός κίνδυνος θα είχε εντοπιστεί πολύ γρήγορα… όχι πια όμως.

Τι άλλο μας αναλογεί απ’ το να επανερχόμαστε επίμονα, αναλυτικά, τεκμηριωμένα στην “μεγάλη εικόνα” της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που είναι η βασική (ακόμα κι αν εκατομμύρια υπηκόων δεν βλέπουν πέρα απ’ την μύτη – τους – με – την – μπαντονέτα)· αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που εξηγεί επαρκέστατα τι σημαίνει “πανδημία covid 19” και γιατί η διαχείρισή της είναι αυτή που μας πατάει στο λαιμό σχεδόν ως το σημείο να μην μπορούμε να ανασάνουμε;

Abandon any hope all you enter this place… Δεν περνάνε οι έτοιμες, τυποποιημένες, μπαγιάτικες και all weather απαντήσεις. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν μπαίνει κανείς ούτε με τα χέρια στις τσέπες ούτε τα πασαλίματα που έγιναν τόσο συνηθισμένα (και τόσο καφενειακά) καθώς τέλειωνε ο 20ος αιώνας. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν χωράνε ούτε τουρίστες ούτε συνδικαλιστές του σκοινιού και του παλουκιού. Εδώ όλα είναι ζόρικα και επικίνδυνα.

Ο Klaus Schwab είναι ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”. Αν σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάπου είδατε αυτό το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» να σχετίζεται με πανδημίες φονικών ιών, δεν κάνετε λάθος. Το π.ο.φ. ήταν συνδιοργανωτής του “Event 201”, στις 18 Οκτώβρη του 2019 (“προ – covid”…) το οποίο σχεδόν παρακαλέσαμε να δείτε προσεκτικά (το τονίζουμε: προσεκτικά, υπομονετικά…) όλοι και όλες· μάταια μάλλον.

Ο Klaus Schwab έχει πατεντάρει τον όρο «the great reset» (του καπιταλισμού) σε άμεση σχέση με την διαχείριση του τσαχπίνη. Το έκανε βιβλίο (μαζί με τον Thierry Mallerret) που εκδόθηκε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού· τον έκανε σύνθημα παν-δυτικής απεύθυνσης· τον έκανε θεραπεία για τα καπιταλιστικά προβλήματα. Σε άλλους καιρούς ο Schwab θα είχε ήδη διαβαστεί και στοχοποιηθεί με αναλυτικό βάθος απ’ τους αγγλομαθείς «επαναστάτες» του διαδικτύου· αυτά σε άλλους καιρούς…

Κι ενώ οι τωρινοί παραλυμένοι θα ξεφορτώνονταν και τον Schwab, και την «μεγάλη επαναρρύθμιση» και την οργανική σχέση τους με την διαχείριση του covid σαν ενοχλητικούς ή αδιάφορους «φουτουριστές», πρακτικά εκείνο που ο Schwab παρουσιάζει σαν «great reset» του καπιταλισμού απ’ τον περασμένο Ιούλη ήταν το μόνιμο ρεφραίν του carpet bombing για όλο το λαό απ’ τον περασμένο Μάρτη. Λεγόταν και ξαναλεγόταν βέβαια με άλλες λέξεις («νέα κανονικότητα» / new normal), χωρίς καμμία εξήγηση – μέχρι που σαν σλόγκαν χωνεύτηκε ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Ευτυχώς ο Klaus Schwab νοιώθει τόσο σίγουρος ώστε εκθέτει με κάθε ευκαιρία τι (περίπου) είναι αυτό το “great reset» και τι σχέση έχει με τον τσαχπίνη. Θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια αποσπάσματα απ’ τα λεγόμενά του αλλά δυστυχώς ελάχιστοι θα χαμπαριάσουν. Μακάρι να είστε ανάμεσά τους.

Έστω. (Περιθωριακοί είμαστε, ως γνωστόν…)

(φωτογραφία: Schwab χαιρετάει Gates και το ανάποδο. Συμπολεμιστές γαρ.

Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν ακόμα κοθώνια που νομίζουν ότι αν βγάλουν τις γραβάτες γίνονται “του λαού”…)

Αναδιάρθρωση 2

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. … Η πανδημία θα επιταχύνει τις καινοτομίες ακόμα περισσότερο, γινόμενη ο καταλύτης για τεχνολογικές αλλαγές που έχουν ήδη ξεκινήσει (κάτι που θα είναι συγκρίσιμο με την παρόξυνση που έχει προκαλέσει σε άλλα παγκόσμια και τοπικά ζητήματα) και “υπερφορτώνοντας» όλες τις ψηφιακές επιχειρήσεις ή την ψηφιακή διάσταση όλων των επιχειρήσεων.

… Με την πανδημία, ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» για τον οποίο τόσοι πολλοί αναλυτές μιλούσαν εδώ και χρόνια χωρίς να είναι σίγουροι για το τι ακριβώς θα σημαίνει, βρήκε τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα των κατ’ οίκον περιορισμών θα είναι η επέκταση και η εξέλιξη του ψηφιακού κόσμου με έναν αποφασιστικό και συχνά μόνιμο τρόπο.

Τον Απρίλιο του 2020, διάφοροι επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών παρατήρησαν πόσο γρήγορα και ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η κρίση υγείας είχαν επιταχύνει την υιοθέτηση μιας μεγάλης γκάμας τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, προέκυψε ότι πολλές επιχειρήσεις έκαναν βήματα που αλλιώς θα χρειάζονταν πολλά χρόνια.

… Καθώς όλο και περισσότερα και διαφορετικά πράγματα και υπηρεσίες έρχονται σ’ εμάς μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι επιχειρήσεις σε τομείς τόσο ποικίλους, όπως το e-εμπόριο, οι ανέπαφες συναλλαγές, το ψηφιακό περιεχόμενο, τα ρομπότ και οι παραδόσεις μέσω drones (για να ονοματίσω μόνο μερικές) θα ακμάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι φίρμες όπως η Alibaba, η Amazon, η Netflix ή η Zoom αναδείχθηκαν οι «νικητές» των lockdown.

… Η συνολική χρηματιστηριακή αξία των μεγαλύτερων τεχνολογικών εταιρειών κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στη διάρκεια των lockdown… κι αυτό είναι απίθανο να υποχωρήσει σύντομα, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.

… Η πανδημία σίγουρα θα εκτοξεύσει την έγνοια μας για την υγιεινή. Η καινούργια εμμονή με την καθαριότητα θα οδηγήσει σε νέες μορφές συσκευασιών. Θα μας ενθαρρύνουν να μην ακουμπάμε τα εμπορεύματα που αγοράζουμε. Απλές χαρές όπως το να μυρίσεις ένα φρούτο θα αντιμετωπίζονται με καχυποψία και μπορεί να γίνουν μια συνήθεια του παρελθόντος.

… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα social distancing είναι πιθανό να διατηρηθούν ακόμα και αφού υποχωρήσει η πανδημία, δικαιώνοντας την απόφαση πολλών επιχειρήσεων από διαφορετικούς τομείς να επιταχύνουν την αυτοματοποίηση. Όταν περάσει λίγος καιρός, οι ανησυχίες για την τεχνολογική ανεργία θα υποχωρήσουν καθώς οι κοινωνίες θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην αναδιαμόρφωση των χώρων εργασίας έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η στενή ανθρώπινη επαφή.

Πράγματι, οι τεχνολογίες αυτοματοποίησης είναι ήδη καλά εδραιωμένες σε έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να πλησιάσουν πολύ το ένα το άλλο ή θέλουν να μειώσουν τις επαφές τους. Ο τωρινός και πιθανόν μόνιμος φόβος μας να μην μολυνθούμε από έναν ιό (τον covid-19 ή και κάποιον άλλον) θα επιταχύνει την επέλαση της αυτοματοποίησης.

… Ως τώρα οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν συχνά τον ρυθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών με μακρόσυρτες αναζητήσεις του πιο κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου αλλά, όπως έδειξαν τα παραδείγματα της τηλε-ιατρικής και του delivery με drones στη διάρκεια της πανδημίας, είναι πιθανή μια δραματική επιτάχυνση εξαιτίας των έκτακτων αναγκών.

Στη διάρκεια των lockdown, έγινε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των ρυθμίσεων που ως πρόσφατα εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν έτοιμη εδώ και χρόνια, κι αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλη ή καλύτερη επιλογή. Αυτό που ως χτες φαινόταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε πιθανό…

… Ο covid-19 ξαναέγραψε πολλούς απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα […]. Η αγαθοεργή (ή αλλιώς) μεγαλύτερη διείσδυση των κυβερνήσεων στη ζωή των επιχειρήσεων θα εξαρτιέται απ’ την κάθε χώρα και τον κάθε επιμέρους τομέα, οπότε θα πάρει μια ποικιλία μορφών.

… Μέτρα που έμοιαζαν αδιανόητα πριν την πανδημία μπορούν κάλιστα να μονιμοποιηθούν σ’ όλο τον κόσμο καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να προλάβουν την οικονομική ύφεση πριν εξελιχθεί σε καταστροφική κρίση. Με όλο και πιο έντονο ρυθμό, θα υπάρχουν εκκλήσεις στις κυβερνήσεις να δράσουν σαν «χρηματοδότες έσχατης ανάγκης» για να εμποδίσουν ή να διαχειριστούν τις μαζικές απολύσεις και την καταστροφή επιχειρήσεων που προκαλεί η πανδημία. Όλες αυτές οι αλλαγές τροποποιούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής πολιτικής.

… Ένα απ’ τα μεγάλα μαθήματα των τελευταίων 5 αιώνων στην ευρώπη και στην αμερική είναι αυτό: οι σοβαρές κρίσεις συμβάλουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα έτσι γινόταν και δεν υπάρχει λόγος να μην συμβεί με την πανδημία του covid-19.

… Στη διάρκεια των lockdown, πολλοί καταναλωτές που ως πρόσφατα ήταν επιφυλακτικοί στο να εξαρτιώνται σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις συνήθειές τους, μέσα σε μια νύχτα: το να βλέπουν ταινίες online αντί να πηγαίνουν στο σινεμά, το να παίρνουν το φαγητό στην πόρτα τους αντί να πηγαίνουν σε εστιατόρια, το να μιλάνε στους φίλους από απόσταση αντί να τους συναντούν σαρκικά, το να μιλούν με τους συναδέλφους τους σε μια οθόνη αντί να κάνουν ψιλή κουβέντα μπροστά στην καφιετέρα, το να κάνουν γυμναστική on line αντί να πηγαίνουν στο γυμναστήριο, και τόσα άλλα.

Πολλές απ’ αυτές τις τεχνολογικά μεσολαβημένες συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη διάρκεια των κατ’ οίκον αποκλεισμών θα γίνουν οικείες και πιο φυσικές. Καθώς το social distancing θα συνεχίσει να ισχύει, το να στηρίζεται κανείς σε ψηφιακές πλατφόρμες για την επικοινωνία, την δουλειά, την αναζήτηση συμβουλών ή οτιδήποτε άλλο, σιγά σιγά θα κερδίσει έδαφος απ’ τα παλιότερα εδραιωμένα ήθη και έθιμα.

… Η τάση των επιχειρήσεων θα είναι προς την μεγαλύτερη επιτήρηση· για το καλύτερο ή το χειρότερο, οι εταιρείες θα βλέπουν και μερικές φορές θα καταγράφουν τι κάνουν οι εργαζόμενοί τους. Η τάση αυτή μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, απ’ την καταμέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος μέσω θερμικών καμερών, μέχρι την επίβλεψη μέσω κάποιας εφαρμογής του πως οι εργαζόμενοι εφαρμόζουν το social distancing.

Αυτά είναι ελάχιστα αποσπάσματα απ’ το βιβλίο των Schwab και Malleret «The Great Reset», του Ιούλη του 2020… Θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλα – δεν είναι όμως αρκετά για να ξεκαθαριστούν οι αδρές γραμμές του στρατηγικού οφέλους όχι του covid του ίδιου αλλά της τρομοκρατικής διαχείρισής του για την επιτάχυνση της γενικευμένης ψηφιακής / μηχανικής μεσολάβησης, δηλαδή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ειδικά στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες;

Είναι.

Αναδιάρθρωση 3

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Στο editorial του περιθωριακού cyborg 19 θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει μια θέση που έχει άμεση πολιτική αντιπαλότητα με τον Schwab και όλους τους παρόμοιους:

… Οι τεχνολογικές εφαρμογές, είτε με εμπορικές προοπτικές είτε για κρατική χρήση, βρίσκονται εδώ και χρόνια στην κατάσταση που ονομάζεται “bottleneck”. Συνήθως χρησιμοποιείται σαν αργκώ για το στένεμα που παρουσιάζεται σ’ έναν φαρδύ δρόμο, προκαλώντας μποτιλιάρισμα. Για τις τεχνολογικές εφαρμογές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στα περισσότερα πεδία bottleneck σημαίνει ότι η μάζα των καταναλωτών είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί (εξαιτίας οικονομικών, ηθικών, γνωσιακών ή άλλων περιορισμών) να προχωρήσει στην κατανάλωση όλων των διαδοχικών επιτευγμάτων με την ταχύτητα που αυτά παράγονται.

Επειδή ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα στη σφαίρα της κατανάλωσης, το ιερό του νεοφιλελευθερισμού, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαίωματα δηλαδή (ελευθερίες και δικαιώματα που στο μεγαλύτερο μέρος τους “πραγματώνονταν” στην σφαίρα της κατανάλωσης) θεωρούνται ξεπερασμένα. Ούτε αυτό λέγεται ανοικτά με το όνομά του. Λέγεται, όμως, πρακτικά: μέσα απ’ την αλυσίδα απαγορεύσεων που καταργούν ακόμα και τα ως πρόσφατα ισχύοντα συντάγματα.

Κατάργηση θεσμών (αλλά και ιδεολογίας) ηλικίας 200 χρόνων σχετικών με την ελευθερία, και εγκατάσταση μηχανισμών διαρκούς ελέγχου και “διόρθωσης” των συμπεριφορών, αυτή είναι η Αθανασία του κεφάλαιου σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή. Πού προσφέρει σαν αντάλλαγμα στους υποτελείς την “σωτηρία” από μια υγιεινιστική απειλή τεχνητά κατασκευασμένη…

Όποιος δεν είναι τόσο στόκος ώστε να τα προσπεράσει όλα αυτά με το γνωστό «σιγά μωρέ τις μαλακίες!…» (και η αλήθεια είναι ότι από οικοδομικά υλικά, τούβλα, λάσπη, κλπ, υπάρχει μεγάλη προσφορά) θα πρέπει τώρα να σκεφτεί αυτό. Αν ο covid (δηλαδή η διαχείρισή του!!..) είναι τόσο στρατηγικής σημασίας για το γρήγορο, βίαιο, με άλματα πέρασμα στις προδιαγραφές της καπιταλιστικής 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν είναι Ο καταλύτης που επιταχύνει και σχηματοποιεί την αναδιάρθρωση, τότε τι είναι πιο σημαντικό για τα αφεντικά; Το αν θα πεθάνουν για οποιονδήποτε λόγο 1, 2, 5 ή 20 εκατομμύρια υπηκόων του πλανήτη ή το αν ο καταλύτης των μετασχηματισμών θα δουλέψει χωρίς εμπόδια και για καιρό;

Για να το πούμε σχηματικά και όσο πιο απλά γίνεται: η κατ’ οίκον φυλακίσεις, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η «ερημοποίηση» των δημόσιων χώρων / χρόνων, η επιβολή της κοινωνικής αποξένωσης, η «επανίδρυση» των σωμάτων, των αισθήσεων και της νόησής μας, η συστηματική πολεο-κτονία, επιβάλλονται για να μην «κολλήσουμε» τον covid; Ή για να επιταχυνθεί αυτό που ο Schwab σημειώνει σαν μαζική, απότομη, βίαιη, α λα “σοκ και δέος” αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών, ηθών και εθίμων – συμπεριφορών, ηθών και εθίμων των οποίων η “φυσιολογική” τάση εξέλιξης και καταναλωτικής απόδοσης ήταν πολύ πιο αργή απ’ την ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων και εφαρμογών;

Δεν υπάρχει ενδιάμεση απάντηση! Ή τα δυναμικά αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία της καλής μας υγείας, ή φροντίζουν να εντείνουν την προέλασή τους! Ή μας παρουσιάζουν τις απειλές στην υγεία μας όπως είναι πραγματικά εξαιτίας μιας κάποιας κρίσης στις συνειδήσεις τους, ή μας κοροϊδεύουν με την “δημιουργική λογιστική θανάτου” και μας χειραγωγούν με υποδόριες ενέσεις συγκινησιακής πανούκλας για να πετύχουν τους στόχους τους. Ή οι ειδικοί του κράτους και του κεφάλαιου είναι 110% τίμιοι και τόσο αφοσιωμένοι στο κοινό καλό ώστε ακόμα αν επιλεγούν για ύψιστα αξιώματα (και πληρωθούν γερά) το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι τα αφεντικά τους, ή είναι τόσο εξαρτημένοι με χίλιους τρόπους απ’ την όποια εξουσία ώστε την υπηρετούν πιστά.

Σκεφτείτε το. Και δώστε μιαν απάντηση οριστική… Αν σας ταιριάζει το πρώτο, καλύτερα να πάψετε την ενασχόλησή σας με την ασταμάτητη μηχανή. Δεν μπορεί να σας βοηθήσει – μόνο να σας εκνευρίζει μπορεί. Και δεν οφελεί.

Δώστε μιαν απάντηση, χωρίς καθυστέρηση. Έρχονται πολλά!

Γαλλικοί κυνόδοντες

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Δεν προχωράει καλά η εκστρατεία του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron για την δημιουργία ενός «γαλλικού ισλάμ». Είτε αποκτάει καινούργιους εχθρούς, είτε εκδηλώνονται εκείνοι που είχε ήδη. Κι αφού υιοθέτησε (σαν βασιλιάς) ένα έντυπο με ακροδεξιά «αίσθηση του χιούμορ», ότι ψυχωτικό κι αν ξερνάει από χτες το charlie hebdo θα έχει νοερά την υπογραφή του, φαρδιά πλατειά. Και οι μεν εκδότες θα αυξήσουν προσωρινά τις πωλήσεις τους – τα φράγκα κυνηγούν άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για τον προστάτη τους βασιλιά; Θα αυξήσει μόνιμα τους εχθρούς του.

Εν τω μεταξύ, όπως και άλλοι στη θέση του, πρέπει να διαχειριστεί και το Θ.Θ. (Θέαμα του Θανάτου από τον covid…) με μια «ευέλικτη» γενική απαγόρευση… Αξίζει τόσο πολύ το εμβόλιο της γαλλικής Sanofi; Αξίζουν τόσο πολύ οι γαλλικές tech; Ή απλά πέφτει στον λάκο που άνοιξε; Καλά ξεμπερδέματα!

Eπειδή “κόσμος” δεν είναι πια (προ πολλού) τα ευρωπαϊκά κράτη, ενδεικτικά οι παρενέργειες του βασιλικού λουμπενισμού αλλού…

Τα σύννεφα δεν φοβούνται τα σκυλιά: Nablus, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Ο βασιλιάς σαν χαλάκι εισόδου σε κοτοπουλάδικο: Idlib, συρία.

Aντι-Macron διαδήλωση: Dhaka , μπαγκλαντές.

Who is the boss?

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. …Η επιτροπή λοιμωξιολόγων ζητάει επέκταση της τηλε-εργασίας… Αν κάποιος / κάποια άκουγε αυτή τη φράση πριν ένα χρόνο, θα νόμιζε ότι παράκουσε. «Τί;»… «Ποιός;»… «Ποιά επιτροπή;».. «Τηλε-εργασία; Σε τηλεφωνικά κέντρα;»

Τώρα πια αυτή η φράση σηματοδοτεί ένα καλό μέρος εκείνου που απ’ την αρχή ονομάστηκε «νέα κανονικότητα». Πόσοι αγριεύουν με δαύτην; Μια επιτροπή λοιμωξιολόγων (πληρωμένων απ’ τις big pharma), και στο ελλαδιστάν και παντού στον δυτικό κόσμο, έχει αναχθεί σε άτυπο μεν αλλά ουσιαστικό διευθυντήριο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Αποφασίζει και διατάζει για την κυκλοφορία όλων των εμπορευμάτων, την διασκέδαση, την κατανάλωση, την τέχνη, αποφασίζει για την (υγιεινιστική) ορθότητα κάθε κοινωνικής σχέσης· πιθανότατα να αποφασίζει και για τον καιρό…. Και, αποφασίζει για τις εργασιακές σχέσεις. Θέλει επέκταση της τηλε-εργασίας; Ας το πει και θα γίνει! Τι άλλο θέλουν οι κομισάριοι;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή ζούμε σ’ έναν συλλογικό εφιάλτη που θα τελειώσει αύριο; Είναι αλήθεια. Η πραγματική πολιτική διεύθυνση των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών, που επί δεκαετίες έβγαζε μπροστά «εκλεγμένες» βιτρίνες για την νομιμοποίησή της, έχει κάνει ένα άλμα δείχνοντας την τεχνογραφειοκρατία (τους κατάλληλα επιλεγμένους και δεμένους «ειδικούς») σαν το νομοθετικό της. (Η τεχνογραφειοκρατία υπήρχε και πριν, σε δεύτερο πλάνο. Ήταν βασικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού απ’ τα ’80s και μετά…) Αυτό το “νομοθετικό” δεν διαμορφώνεται από καμμία “διαβούλευση”. Αυτό-εδραιώνεται σαν ο εκφραστής της “αλήθειας”, φροντίζοντας να απαγορεύει ή να περιθωριοποιεί (ακόμα και δια της βίας) κάθε αντίθεση· όπως έκαναν πάντα οι θρησκευτικές εξουσίες· όμως αυτή τη φορά σαν “επιστήμη”…

Η «δημοκρατία» ήταν έτσι κι αλλιώς μια καταναλωτική φάρσα: τα καθεστώτα ήταν στην πραγματικότητα ολιγαρχικά. Τώρα γίνεται ακόμα πιο ρηχή, πιο λεπτή, ίσα ίσα μια μεμβράνη, που δίνει την ψευδαίσθηση ότι «τα βασικά ισχύουν» – αν και το ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης σταθεροποιείται (τα αφεντικά προσπαθούν συστηματικά) όλο και περισσότερο.

Η επιτροπή λοιμωξιολόγων σήμερα έχει κέφια: κερνάει ένα σφινάκι ρούμι, αλλά απο εδώ και στο εξής να περπατάτε μόνο στο ένα πόδι… Για να γυμνάσετε τους τετρακέφαλούς σας…

Καθαρά για λόγους fitness, δημόσιας υγείας δηλαδή…

Η παραγωγή του τρόμου στα ’20s

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Η πάνω (και η κάτω) φωτογραφία είναι από μια video διάλεξη του Ιωαννίδη πριν μια βδομάδα, με τίτλο «επιστήμη, υποκρισία και ψέμματα». Πριν έρθουμε στο συγκεκριμένο ζήτημα, κάτι γενικότερο.

Όσοι / όσες διαβάζετε τους τελευταίες μήνες την ασταμάτητη μηχανή ξέρετε ότι ο Ιωαννίδης έχει υπάρξει μια σταθερή μεν αλλά όχι ιδιαίτερα έντονη αναφορά της. Η ασταμάτητη μηχανή ήξερε την δουλειά του (και ειδικά εκείνη που τον έκανε παγκόσμια διάσημο – και μισητό…) πολλά χρόνια πριν την τρομοεκστρατεία, όταν ήταν ακόμα καθηγητής στην ιατρική στα Γιάννενα. Συνεπώς είχε εκτιμήσει την «επιστημονική ηθική» του πολύ πριν χρειαστεί (αυτή η επιστημονική ηθική) σαν οδοδείκτης προερχόμενος από αιρετικούς «ειδικούς» του συστήματος· γιατί, βέβαια, ο Ιωαννίδης, σαν καθηγητής στο Stanford, παραμένει τέτοιος.

Ο Ιωαννίδης, όπως και μερικοί ακόμα αιρετικοί ανάλογου διαμετρήματος και «βάρους» στο διεθνές επιστημονικό στερέωμα της ιατρικής, άκουσε/αν πολλά απ’ τους caradinieri και κάθε είδους εγκάθετους στον «πολιτισμένο» κόσμο όλους αυτούς τους μήνες… Ειδικά στα μέρη μας, το γεγονός ότι η ασταμάτητη μηχανή άκουσε (και ακούει) πολύ περισσότερες βρωμιές σε σχέση με τους αιρετικούς που έχει επικαλεσθεί σαν τεκμήρια, οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι οι ντόπιοι caradinieri είναι (πέρα απ’ τα άλλα) λειτουργικά αναλφάβητοι.

Σε κάθε περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει τι έχουν (αν έχουν ακόμα κάτι) στο κεφάλι τους οι κάθε είδους caradinieri. Σε σχέση με τον Ιωαννίδη όμως (και άλλους που κράτησαν όσο μπόρεσαν την αξιοπρέπεια μιας αντίληψης για την ιατρική που δεν είναι σφουγγοκωλάριος των φαρμακοβιομηχάνων και των κάθε είδους big tech…) πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν, δεν είναι, και ούτε πρόκειται να γίνει πολιτικός ακτιβιστής. Λέει αυτά που λέει, χρησιμοποιεί όποτε χρειάζεται μια «διπλωματική» γλώσσα αποφεύγοντας την ανοικτή σύγκρουση, όμως προσφέρει στοιχεία και τεκμήρια που είναι απαραίτητα όχι σε γιατρούς και «ειδικούς» αλλά στα όποια υποκείμενα του ταξικού / κοινωνικού ανταγωνισμού. Αν κάποιοι ψάξουν το πιο πάνω video και έχουν κριτικό βλέμμα κι αυτί, θα καταλάβουν τι εννοούμε.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσίασε πριν μια βδομάδα είναι αυτό που φαίνεται στον απο πάνω πίνακα. Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για δύο διαφορετικά υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ίδιοι «ειδικοί της αλγοριθμικής στατιστικής / απάτης», από το γνωστό Imperial College του Λονδίνου (λέγε με Ferguson…), με τα ίδια ακριβώς στοιχεία / data (απ’ το ηνωμένο βασίλειο), για την εκτίμηση των συνέπειων που είχαν στον «περιορισμό της διάδοσης του covid 19» διάφορα απαγορευτικά μέτρα. Το τελευταίο απ’ αυτά τα μέτρα, με τους δυο κίτρινους ρόμβους στις 23 Μάρτη, είναι το lockdown…

Στον τρίτο απ’ την πρώτη οριζόντια τριάδα πινάκων, φαίνεται ότι το lockdown ήταν / είναι το “αποφασιστικό μέτρο” που ρίχνει τον θρυλικό R (δείκτη μεταδοτικότητας) κάτω από το 1· ενώ όλα τα άλλα μέτρα έχουν ελάχιστη πρακτική επίδραση. Στην δεύτερη τριάδα πινάκων (το δεύτερο μοντέλο…) φαίνεται όμως το αντίθετο. Ότι τα άλλα μέτρα (κοινωνική αποξένωση, μάσκες, πλύσιμο χεριών, περιορισμός μεγάλων συγκεντρώσεων, κλπ) έχουν καταλυτική επίδραση στη μείωση της μετάδοσης, ρίχνοντας τον δείκτη ελάχιστα πάνω απ’ το 1 ΠΡΙΝ απ’ το lockdown… Πράγμα που αποδεικνύει (πάντα το δεύτερο μοντέλο) ότι οι καθολικές απαγορεύσεις και τα πραξικοπήματα είχαν τελικά ελάχιστη, σχεδόν μηδενική επίδραση στην διάδοση του τσαχπίνη… Πολύ απλά: από επιδημιολογική άποψη οι καθολικές απαγορεύσεις ήταν (και παραμένουν) Α-ΧΡΗ-ΣΤΕΣ! (Είναι φυσικά πολύ επικίνδυνες για τις κοινωνίες και πολύ βολικές για τα αφεντικά και τους λακέδες τους).

Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε μια ομάδα πολύ – σπουδαίων – ειδικών που βάζει τα ίδια στοιχεία σε δύο διαφορετικά μοντέλα, βγάζοντας δύο αντίθετα αποτελέσματα… Και λοιπόν; Μαντέψτε! Οι «ειδικοί» του imperial college δημοσιοποίησαν μόνο το πρώτο, για αγγλική και ευρωπαϊκή χρήση! Έτσι, πολύ απλά και όμορφα! «Πούλησαν» το «μοντέλο» του οποίου το output τους συνέφερε!! Αυτούς και τα αφεντικά τους…

Αυτό λέγεται «επιστήμη»; Όχι. Στην κανονική ζωή, στην κανονική πραγματικότητα, αυτοί οι τύποι θα λέγονταν το λιγότερο παπατζήδες. Στην εικονική πραγματικότητα όμως, στη δίνη της βίας της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που στον δυτικό κόσμο θέλει «να αλλάξει ριζικά τις κοινωνικές συμπεριφορές» (ώστε να ταιριάζουν στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης), αυτοί οι απατεώνες είναι ΟΙ επιστήμονες! Ενώ οι Ιωαννίδηδες είναι …. «χριστιανοταλιμπάν» και «συνωμοσιολόγοι»….

Πάνω απ’ όλα η προστασία! (2)

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Αυτή από κάτω είναι μια φωτογραφία του πιο αγαπημένου είδους αυτών των μαύρων καιρών, μια fashion μάσκα κατά του covid… Πολύς κόσμος τις προτιμάει επειδή έχουν σχεδιάκια, χρωματάκια, και επιπλέον (σαν υφασμάτινες) πλένονται, σιδερώνονται και χρησιμοποιούνται επ’ άπειρον. Είναι ένα είδος αξεσουάρ. Στα περίπτερα πουλιέται για 2 ευρώ.

Κι αυτό είναι που γράφει η συσκευασία στην πίσω όψη, στα αγγλικά: This product is a fashion dust mask (Non-medical masks). Που σημαίνει: Αυτό το προϊόν είναι μια μοδάτη μάσκα σκόνης (Όχι ιατρικές μάσκες). Καμμία σχέση με «αντι-ιική» προστασία!

Δεν θα πούμε «τι κρίμα, οι άνθρωποι κινδυνεύουν να κολλήσουν και να πεθάνουν». Ο τσαχπίνης δεν είναι ο Φονιάς ο Αναμενόμενος… Το ζήτημα που μας ενδιαφέρει είναι διαφορετικό και πολύ σοβαρότερο. Α) Είτε το ξέρουν είτε όχι, είτε με τις χειρουργικές είτε με τις υφασμάτινες, οι υπήκοοι αποδέχονται να κάνουν κάτι άχρηστο (από υγιεινομική άποψη). Β) Τα αφεντικά (που ξέρουν!) επιβάλλουν με την απειλή προστίμων (ακόμα και φυλάκισης) στους υπηκόους τους να κάνουν κάτι άχρηστο διαδίδοντας ότι είναι “όρος ζωής”. Αυτό το δίπολο σκιαγραφεί (υποστηρίζουμε) μια επικίνδυνη κλιμάκωση υπέρ ενός νέου ολοκληρωτισμού!

Απ’ την μεριά των αφεντικών, των ειδικών κι όλων των τσάτσων τους, η διαταγή με προφάσεις (εν προκειμένω «προστασίας της δημόσιας υγείας»…) είναι η άσκηση μιας στην πραγματικότητα γυμνής εξουσίας. Με ελάχιστα προσχήματα και φτιασίδια. Είναι το «αποφασίζουμε και διατάζουμε» κάθε δικτατορίας. Παρότι είναι απαραίτητη η αποκάλυψη των όποιων προσχημάτων χρησιμοποιούνται, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να υποδείξει τα πραγματικά κίνητρα των πραξικοπημάτων, τα πραγματικά συμφέροντα που υπηρετούν. Αν δεν είναι η «προστασία της δημόσιας υγείας» η πραγματική αιτία της καθολικής μασκοφορίας (και είναι ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ είναι) τότε ποιά είναι; (Τα εμβόλια stupid!) Ο κάθε μασκοφόρος, κοιτώντας απλά και μόνο τις οδηγίες χρήσης στη συσκευασία, αυτό θα έπρεπε να αναρωτιέται. Και θα έπρεπε να το αναρωτιέται κάθε φορά που βάζει ή/και βγάζει την μάσκα.

Υπάρχει όμως και η δυνατότητα του «δεν αναρωτιέμαι καθόλου – απλά υπακούω»! Αν ο κάθε υπήκοος πάρει στα σοβαρά το ότι τον διατάζουν να κάνει κάτι άχρηστο (υγιεινομικά…) παρουσιάζοντάς το σαν «σωτήριο», τότε θα πρέπει να αρχίσει να αμφισβητεί όχι απλά την εγκυρότητα αυτής της συγκεκριμένης διαταγής, αλλά την ίδια την αληθοφάνεια της ρητορικής των αφεντικών, στο σύνολό της… Την αληθοφάνεια του “πλαισίου” της κάθε συγκεκριμένης διαταγής. Που είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ρητορικής, και δεν γίνεται να διαχωριστεί απ’ το γενικό πλέγμα.

Εκεί είναι που η μεγάλη πλειοψηφία των υπηκόων διαισθάνεται ότι μια τέτοια αμφισβήτηση, που ξεκινάει απ΄το επιμέρους της (υγιεινομικής) «χρησιμότητας της μάσκας» αλλά προχωράει γρήγορα προς το γενικό της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, είναι πολιτικά βαριά και επικίνδυνη!! Είναι γεγονός ότι διάφοροι προκειμένου να μην μπλέξουν βρίσκουν καταφύγιο και παρηγορία σε τερατολογίες, σε διάφορα στραμπουλίγματα της λογικής, έτσι ώστε να αποφύγουν την διπλή (και διπλά επικίνδυνη) αμφισβήτηση της σύγχρονης πραγματικότητας και εξουσίας κράτους και κεφάλαιου. Στο δικό τους ερμηνευτικό σύμπαν δεν υπάρχει ούτε η μορφή κράτος ούτε το κεφάλαιο. Υπάρχουν μόνο “καλοί” και “κακοί” – όπως στα κόμικς…

Η πιο συνηθισμένη στάση των υπηκόων είναι πάντως «δεν αναρωτιέμαι – απλά υπακούω – δεν μου στοιχίζει και πολλά». Ένας μικροαστικός οππορτουνισμός, που μπορεί να μην σημαίνει «100% συναίνεση στη ρητορική του τρόμου», σημαίνει όμως «100% ανοχή στην κρατική / επιχειρηματική βία». Κάπως θα την βγάλω καθαρή. «Κάπως»…

Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο πολύ σοβαρός κίνδυνος της κλιμάκωσης υπέρ ενός νέου ολοκληρωτισμού. Αν στα μούτρα του καθενός πατούσε μια αρβύλα, θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την ελπίδα ότι «πονάω… αλλά κάποια στιγμή θα το πάρει το πόδι του…» Τώρα στα μούτρα του καθενός επικάθεται κάτι πολύ πιο ελαφρύ, κάτι πολύ πιο αέρινο, μερικές φορές και fashion: ένα ψέμα· αλλά όχι ένα απλό ψέμα. Ένα ειδικό ψέμα, ένα ψέμα τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου ψέματος, ένα οργανικό ψέμα, με σημαντικές προοπτικές.

Μπορεί λοιπόν να το συνηθίσει ο καθένας ακόμα κι αν δεν το πιστεύει 100%· δίνοντας χώρο και χρόνο στην κάθε εξουσία για το επόμενο βήμα… Που θα έρθει. Και κάθε φορά θα είναι πιο βαρύ.

Οδηγίες για το πως μπορεί ο βασιλιάς Macron να γίνει ο βασιλιάς Guy de Lusignan

Τρίτη 27 Οκτώβρη. Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς τις αντιδράσεις στη μεγαλοφυώς βλακώδη λούμπεν ιδέα του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης να προβάλει τα (κακόγουστα πέρα απ’ τα υπόλοιπα) αντιμουσουλμανικά σκίτσα του charlie hebdo σε κυβερνητικά κτήρια της επικράτειάς του…

Για τον Erdogan ήταν λάδι στα γρανάζια του: … Οι μουσουλμάνοι στην ευρώπη υφίστανται μια εκστρατεία λυντσαρίσματος παρόμοια με εκείνη που υπέστησαν οι εβραίοι πριν τον β παγκόσμιο… Οι επιθέσεις εναντίον τους έχουν γίνει πολιτική ενός επικεφαλής κράτους… Ακούστε: είστε φασίστες, είστε ένα κρίκος απ’ την αλυσίδα του ναζισμού… Αυτά δήλωσε και ανέβηκε κι άλλο στην εκτίμηση εκατομμυρίων· σε σχέση, για παράδειγμα, με τον τοξικό του Ριάντ ή τον χασάπη του Καΐρου, που δεν έβγαλαν κιχ…

Ο Erdogan απευθύνεται ταυτόχρονα στους μουσουλμάνους της ευρώπης και στους μουσουλμάνους εκτός· κυρίως τους άραβες σουνίτες. Οπωσδήποτε η αναφορά του σε «κρίκο του ναζισμού» είναι άκυρη για τους δεύτερους. Ιστορικά, έχοντας υποστεί τα πάνδεινα απ’ την αγγλική και την γαλλική αποικιοκρατία, μεγάλο μέρος των αράβων είχαν θεωρήσει τους ναζί στον β παγκόσμιο συμμάχους και απελευθερωτές…

Αλλά το λάδι εξασφαλίστηκε για τους τούρκους ισλαμοδημοκράτες.

Εκείνο που απομένει στον βασιλιά Macron είναι να πάει την ερχόμενη Κυριακή σε εκκλησία: υπάρχει μια κεντρική χριστιανική θρησκευτική γιορτή / αργία στη γαλλία (η αργία ισχύει αν πέφτει σε εργάσιμη ημέρα), των «αγίων πάντων». Αν το κάνει (οι φήμες λένε ότι θα το κάνει) θα έχει «βαφτιστεί» οριστικά σαν σταυροφόρος. Και επειδή ένας γάλλος βασιλιάς σήμερα δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από ένας βασιλιάς τότε, θα έχει γίνει ο Guy de Lusignan: ο σύντομος (τελευταίος) σταυροφόρος / χριστιανός βασιλιάς της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ.

Βασική λεπτομέρεια για δαύτον. Ήταν αλαζόνας και επιθετικός – μέχρι που τον τσάκισε κυριολεκτικά o An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub, γνωστός ως Salah ad-Din ή Saladin, στη μάχη του Χαττίν, το 1187, απελευθερώνοντας την Ιερουσαλήμ (και όχι μόνο).

Μπορεί να μην φαίνεται στον ορίζοντα ένας τέτοιος «εφιάλτης» για τύπους σαν τον βασιλιά Macron, ειδικά μετά την δολοφονία του Soleimani… Ή μπορεί να προετοιμάζεται…

(φωτογραφία: Ο de Lusignan (Marton Csokas) στην ταινία του Ridley Scott του 2005 Kingdom of Ηeaven).