Πέμπτη 8 Οκτώβρη. Η Αθήνα ξανακαταγγέλει… και στη Λευκωσία βρίζουν… Η επί χρόνια αναγγελμένη πρόθεση του τουρκικού καθεστώτος να «ανοίξει» την απ’ το 1974 «κλειστή» πόλη της Αμμοχώστου, ξεκίνησε μ’ ένα επιμέρους «άνοιγμα». Για το ελληνοκυπριακό φασισταριό, που δεν θελει καμμία «λύση» και προτιμάει την επίσημη μοιρασιά του νησιού (αλλά ντρέπεται να το συμφωνήσει με τους τουρκοκύπριους…) αυτό το «άνοιγμα» θεωρείται «άλλη μια πρόκληση του Erdogan». Τα ίδια λέει και η Αθήνα. Ποιά είναι η πραγματικότητα;
Μια ισχυρή ένδειξη θα μπορούσε κάποιος να βρει στη δεξιά «πατριωτική» νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» στις 19 Φλεβάρη του 2020:
… Ο Μετίν Φεϊζίογλου (πρόεδρος της Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων Τουρκίας) στις δηλώσεις του παραδέχθηκε τον μπελά που υφίσταται η Τουρκία λόγω των διεκδικήσεων των ελληνοκυπριακών περιουσιών στην Αμμόχωστο. Σήμερα υπάρχουν 281 υποθέσεις ενώπιον της «επιτροπής ακίνητων περιουσιών» με το κόστος για το τουρκικό δημόσιο να υπολογίζεται στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ…
Όντως. Στο βαθμό που επίσημα η επιστροφή της Αμμοχώστου στους ελληνοκυπρίους είναι συνδεδεμένη με τη “λύση του κυπριακού” (μια λύση που δεν φαίνεται ούτε με το πιο δυνατό τηλεσκόπιο) το τουρκικό καθεστώς είναι εκτεθειμένο σε προσφυγές ελληνοκυπρίων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για αποζημιώσεις των περιουσιών τους στην πόλη.
Προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα, η Άγκυρα έχει δηλώσει εδώ και χρόνια ότι εφόσον δεν υπάρχει λύση (οι ελληνοκύπριοι δεν θέλουν καμμία!) σκοπεύει να “ανοίξει” την πόλη, υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, επιτρέποντας σε όσους ελληνοκύπριους πρώην κατοίκους της θέλουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους κανονικά (μερικές δεκάδες έχουν δηλώσει τέτοια πρόθεση – φυσικά θεωρούνται “προδότες”). Ταυτόχρονα όμως, σκάβοντας στα αρχεία της οθωμανικής εποχής, έχει βρει (ή έχει φτιάξει…) αποδείξεις ότι το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης της πόλης είναι παλιά ιδιοκτησία θρησκευτικών ιδρυμάτων (κάτι θυμίζει αυτό…). Μ’ αυτή την διαχείριση (ανοίγοντας δηλαδή την πόλη και στους ελληνοκύπριους, αλλά υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση “μέχρι τη λύση”…), για την οποία έχει ενημερώσει επίσημα το διεθνές δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Άγκυρα πετυχαίνει μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Πρώτον, απαλλάσσεται απ’ την υποχρεώση αποζημιώσεων· ή, έστω, μεγάλων ποσών. Και δεύτερον, στερεί τη Λευκωσία από ένα μοχλό “πίεσης” που ήταν / είναι αυτά τα δύο δισεκατομύρια.
Είναι αυτονόητο πως τόσο η Λευκωσία όσο και η Αθήνα έχουν “σκυλιάσει”: άλλη μια απ’ τις πονηρές τακτικές τους καταρρέει. Τυπικά η Άγκυρα είναι εκτεθειμένη απέναντι στον οηε, εφόσον η Αμμόχωστος (με βάση όλες τις αποφάσεις) θα πρέπει να κατοικηθεί μια κι έξω, μαζί με τη “λύση”. Γι’ αυτό και, προς το παρόν, ανοίγει την παραλία της πόλης (για τους χειμερινούς κολυμβητές…) – όχι, όμως, και την χρήση των κτιρίων. Και, φυσικά, έχει όλες τις αποδείξεις για τον ελληνικό και ελληνοκυπριακό τορπιλισμό των πιο πρόσφατων διαπραγματεύσεων, στο ελβετικό Κραν Μοντανά…
(φωτογραφία κάτω: Είδηση του Μάρτη του 2012…)