Κυριακή 20 Σεπτέμβρη. Τόσο για το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν όσο και το εξίσου παρακμιακό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ένας πόλεμος που θα μπορούσαν να τον πουλήσουν σαν «αμυντικό» στο εσωτερικό τους αλλά και στους συμμάχους τους (μην ξεχνάτε, το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ αυτούς…) παραμένει πάντα μια ριψοκίνδυνη αλλά επιθυμητή επιλογή. Αυτό πάρτε το σαν δυσοίωνη πρόβλεψη, καθώς απ’ την μια μεριά ο ρωσικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του (και όχι μόνο στην δυτική συρία αλλά και στην ανατολική), πράγμα που κάνει και ο αμερικανικός, στην ypgκρατούμενη ανατολική συρία… ενώ το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αποκτάει «δικαίωμα στρατιωτικών εξυπηρετήσων» στον περσικό, απέναντι απ’ τις ιρανικές ακτές.
Στην πιο πρόσφατη εξέλιξη, το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε τις προηγούμενες ημέρες το αεροπλανοφόρο Nimitz με την συνοδεία του μέσα στον Περσικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Μπορεί όμως αυτή η φορά να είναι διαφορετική. Τι την κάνει τέτοια; Ότι σήμερα εκπνέουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στην αγορά όπλων, σε βάρος της Τεχεράνης, που ίσχυαν με την 5 + 1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Από αύριο το ιρανικό καθεστώς θα μπορεί να αγοράζει όποιο όπλο θέλει, νόμιμα κι ωραία. Και θα το κάνει, με μια εύκολα εξηγήσιμη προτίμηση στα ρωσικά και στα κινεζικά οπλοστάσια.
Δεν είναι σήμερα ή αύριο η ημέρα που η Τεχεράνη θα είναι τόσο «αστακός» ώστε ούτε το φασιστικό Τελ Αβίβ ούτε οι πετροχουντικοί σύμμαχοί του στην αραβική χερσόνησο θα τολμούν κάτι άλλο απ’ το να καταπίνουν το σάλιο τους. Είναι όμως σήμερα και αύριο οι μέρες της αφετηρίας μιας πλήρους ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων στη μέση Ανατολή, σε βάρος του άξονα – αν αυτός δεν κάνει «κάτι». Η Τεχεράνη με δικές τις τεχνολογίες κτύπησε πυραυλικά αμερικανικές βάσεις στο ιράκ σαν αντίποινα για την δολοφονία του Soleimani, χωρίς η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα να πάρει χαμπάρι… Με δικές της τεχνολογίες και όπλα εξόπλισε την Χεζμπ’ αλλάχ και τους υεμενίτες Houthis που προελαύνουν σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων των πετρουχουντικών… Υπάρχει αμφιβολία τι θα συμβεί αν αύριο ή μεθαύριο αγοράσει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S 400 ή τις θρυλικές υπερηχητικές / αντιαεροπλανοφορικές κινεζικές τορπίλες / πυραύλους; Υπάρχει αμφιβολία ότι οι «μεγάλες» δυνάμεις του ευρασιατικού project θα κάνουν φιλική τιμή και ευκολίες πληρωμής στην Τεχεράνη;
Αυτά είναι δεδομένα αναμφισβήτητα – εκτός αν ο άξονας «κάνει κάτι» τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, ή λίγους μήνες. Τι είναι αυτό το «κάτι» που μπορεί να κάνει; Κάποια προβοκάτσια! Να αρχίσει, για παράδειγμα, να «δένει» ιρανικά πετρελαιοφόρα μέσα στον Περσικό, («εμείς συνεχίζουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις»…) προκαλώντας μια οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους της Τεχεράνης. Ακόμα και κατασκευάζοντας μία, αν το ιρανικό καθεστώς δείξει θηριώδη αυτοσυγκράτηση. Εννοείται ότι ένα «θερμό επεισόδιο» στον περσικό είναι ριψοκίνδυνο, και δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτά που συνηθίζεται να πουλιούνται σαν ενδεχόμενα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ο άξονας θέλει να προκαλέσει στρατηγικές καταστροφές στην ιρανική επικράτεια (κι αυτό, επιπλέον, σαν προειδοποίηση και προς «άλλους», μιας και ο οικονομικός πόλεμος με τις κυρώσεις και τις τιμωρίες έχει φάει τα ψωμιά του), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα κτυπηθούν βάσεις του στο ιράκ ή/και στη σαουδική αραβία.
Γιατί όμως να επείγεται αυτό που έχουμε ονομάσει «γραμμή Pence»; Δεν θα μπορούσε να περιμένει τον επόμενο πρόεδρο, απ’ τις αρχές του 2021; Θα μπορούσε… ανάλογα με το ποιές είναι οι εκτιμήσεις για τον καινούργιο τρόφιμο του άσπρου σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς το πολεμοκάπηλο «team Μπους Β» βρίσκεται ήδη στο πλευρό του νυσταλέου Jo, κι αυτός στο δικό του…
Είτε πριν είτε μετά τις αμερικανικές εκλογές, μοιάζει να έχει «γραφτεί στον τοίχο»: Et preterea censeo Carthago delenda est!
(φωτογραφία: Και η νότια κύπρος θέλει ένα κομματάκι απ’ τις προσπάθειες του άξονα. Κι έτσι γεμίζει βάσεις, βασούλες, κέντρα εκπαίδευσης – όλα τα καλούδια του μιλιταρισμού… Επιπλέον, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, ακόμα κι αν την κρύβουν για λόγους δημόσιων σχέσεων!)