Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη. Λάθος κατάλαβαν οι «ελλάς – γαλλία – συμμαχία» την εμφάνιση του Charles de Gaulle στην (ελληνική, τα είπαμε αυτά, ντάξει;) ανατολική Μεσόγειο. Δεν επρόκειτο να ναυμαχήσει και να βουλιάξει μια για πάντα τον τουρκικό στόλο. Απλά κουβαλούσε τα πολεμικά που επρόκειτο να κάνουν show στον ουρανό του λιβάνου, αφήνοντας κόκκινο, άσπρο και πράσινο καπνό (τα χρώματα της λιβανέζικης σημαίας) καθώς ο βασιλιάς Macron βρισκόταν χτες στα ιερά χώματα της πρώην αποικίας. Θα συνεχίσει την επίσκεψη και σήμερα.
Είναι δείγμα γεωπολιτικής αδυναμίας το ότι ο βασιλιάς Macron κάνει αυτοπροσώπως την δουλειά που, κανονικά, θα γινόταν απ’ τον υπουργό του επί των εξωτερικών. Αλλά πάνω απ’ όλα ο συμβολισμός: ο βασιλιάς αγαπάει τόσο πολύ την χώρα των κέδρων ώστε εκτός από το να δώσει τις συμβουλές του (και τις απειλές του) σε όλα τα κόμματα, φύτεψε και έναν κέδρο ακόμα στο κεδρόδασος του Jaj. Με την δενδροφύτευση θέλησε να τιμήσει τα 100 χρόνια από τότε που η αποικιοκρατική γαλλία πήρε την εντολή της «κοινωνίας των εθνών» να επιβλέπει αυτό το τμήμα της διαλυόμενης δια πυρός και σιδήρου οθωμανικής αυτοκτορίας που ονομάστηκε Greater Lebanon. Ενάντια στη θέληση και στον εξουσιαστικό βολονταρισμό του βασιλιά Macron το ότι τιμά τέτοιες επετείους επιβεβαιώνει σε πολλούς στον λίβανο (και όχι μόνο) ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναπεταχτεί στη θάλασσα. (Κι εκεί δεν θα υπάρχουν ελληνικά πολεμικά για να τον σώσουν…)
Ο Macron επιθεώρησε τους 400 γάλλους πεζοναύτες που βρίσκονται ήδη στην Βηρυτό, για να βοηθήσουν (και καλά…) τον λιβανέζικο στρατό στο ξεμπάζωμα του λιμανιού μετά την έκρηξη («το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί…»). Ξεκαθάρισε επίσης την θέση του παλατιού του απέναντι στο λιβανέζικο πολιτικό σύστημα: απαιτούμε χωρίς να εμπλεκόμαστε. (Α, τότε εντάξει!)
Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης θα συναντηθεί σήμερα και με εκπροσώπους της Χεζμπ’ αλλάχ, την οποία ουσιαστικά αναγνώρισε σαν «μια πολιτική δύναμη που αντιπροσωπεύεται στο κοινοβούλιο». Η σιιτική οργάνωση απ’ την μεριά της ακολουθεί μια προσεκτικά συμβιβαστική στάση: σαν το μεγαλύτερο κόμμα στο λίβανο ενέκρινε την πρωθυπουργοποίηση του λιβανέζου πρεσβευτή στο Βερολίνο Mustapha Adib, καθώς και την δημιουργία μιας κάπως τεχνοκρατικής κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας». Εκκρεμεί όμως το δάνειο απ’ το δντ, στο οποίο η Χεζμπ’ αλλάχ έχει δηλώσει απόλυτα αντίθετη· ενώ ο βασιλιάς Macron το συνδέει άμεσα με τον έλεγχο του παρακμιακού λιβανέζικου καπιταλισμού.
Ο βασιλιάς έστειλε στη Βηρυτό στρατό (με υποτιθέμενη αποστολή το χαμαλίκι) και η Άγκυρα έστειλε και έστησε νοσοκομείο. Το Πεκίνο ενίσχυσε σε υποδομές το λιμάνι της Τρίπολης για να κάνει την δουλειά του ρημαγμένου της Βηρυτού…
Δεν είναι υποχρεωτικά ανταγωνιστικές μεταξύ τους αυτές «ανθρωπιστικές αποστολές». Ή είναι; Θα δείξει… Μέχρι τότε δείξτε κατανόηση στα άγχη του βασιλιά: όπου και να κοιτάξει στον ορίζοντα του ιμπεριαλισμού του βλέπει τις σημαίες (και) του τούρκικου ιμπεριαλισμού. Υποψιάζεται και εκείνες του κινέζικου· φοβάται μήπως δει του γερμανικού· αναρωτιέται τι να γίνονται οι σημαίες του αμερικανικού και του ρώσικου… Μέχρι που σκέφτεται ότι όταν θα μεγαλώσει ο κέδρος που φύτεψε, θα ανέβει επάνω για να βλέπει από που κινδυνεύει…
Και δεν θέλει να θυμηθεί γιατί ο γαλλικός ιμπεριαλισμός ηττήθηκε κάποτε στην ινδοκίνα… (Ήταν οι κομμουνιστές, ε;)