Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. …Κορυφαίο εργαλείο της αγωγής κατά της πανδημίας είναι η δημαγωγία – με την καλή έννοια. Για να αναχαιτίσεις την αρρώστια, πρέπει να εμπνεύσεις μια κοινωνική συμπεριφορά. Πρέπει να πείσεις…
Αυτά έγραψε μεταξύ άλλων προχτές ένας μόνιμος επιφυλλιδογράφος της καθεστωτικής «καθημερινής». Ευχαριστούμε ειλικρινά κύριε Τσιντζίνη! Είστε έντιμος· σχεδόν…
«Σχεδόν» επειδή δεν υπάρχει «καλή δημαγωγία»! Μπορεί να υπάρχουν δημαγωγοί καλύτεροι ή χειρότεροι στην εξαπάτηση· περισσότερο ή λιγότερο ικανοί. «Καλή» δημαγωγία όμως δεν υπάρχει. Στο λεξικό (δεν έχει διορθωθεί ακόμα…) η ετυμολόγηση είναι σαφής. Δημαγωγία: πολιτική παραπλάνησης της κοινής γνώμης…
Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι δημαγωγοί δεν προσπαθούν να «εμπνεύσουν» οτιδήποτε (εκτός από φόβο). Να επιβάλλουν επιδιώκουν. Όταν βάζεις πρόστιμα και κάνεις συλλήψεις, όταν ξημεροβραδιάζεσαι όπου και όπως μπορείς προβοκάροντας και πλαστογραφώντας όποιον διαφωνεί με την δημαγωγία σου, δεν υπάρχει «καλή» έννοια. Μόνο κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Κι όταν υπάρχουν ήδη «επιστήμες αλλαγής συμπεριφορών» ενώ αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος κρατών και αφεντικών, τότε η δημαγωγία δεν είναι απλά επίδειξη ισχύος. Είναι οργανωμένο σχέδιο και όπλο. Έχει manual.
Όχι για να αναχαιτιστεί μια αρρώστια που αξιοποιείται σαν πρόσχημα… Αλλά για να επιβληθεί μια άλλη, ανίατη…