Month: August 2020

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 2

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Τόσο απ’ την μεριά της Hamas όσο και απ’ την μεριά του τουρκικού καθεστώτος, η συνάντηση με τον Erdogan (και με άλλους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανόμενου του αρχιασφαλίτη Hakan Fidan) είναι μια πρώτη απάντηση στην ανακοίνωση της συμμαχίας του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ με την πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι, με την δεύτερη να υποστηρίζει ότι έτσι υπερασπίζεται τα «δίκαια των παλαιστινίων». Για τον τοξικό των εμιράτων αυτή η υπεράσπιση περνάει μέσα απ’ την προώθηση του Mohammed Dahlan, ενός καθάρματος ως «ηγέτη των παλαιστινίων» στην μετα-Abbas εποχή (που δεν θα αργήσει). Ο Dahlan έχει διατελέσει πράκτορας της cia και της mossad· και αφού απέτυχε να εξοντώσει την Hamas στη λωρίδα της Γάζας το 2007 ζει έκτοτε «αυτοεξόριστος» στην αυλή του bin Zayed, σαν «υπεύθυνος ασφαλείας». Κι όχι μόνο αυτό: θεωρείται οργανωτής δολοφονιών διάφορων αντικαθεστωτικών (κατά των δύο τοξικών) συμπεριλαμβανόμενου του Khashogi, στην Instabul, στις 2 Οκτώβρη του ΄18.

Απ’ την μεριά των τούρκων ισλαμοδημοκρατών η στάση απέναντι στους παλαιστίνιους (και ειδικά την Hamas) είναι παγκόσμια γνωστή ήδη απ’ την σφαγή στο Mavi Marmara, στις 31 Μάη του 2010. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος ότι «σιγά τα καινούργια» για την πρόσφατη συνάντηση Haniyeh – Erdogan. Καμμία σχέση.

Μετά την δολοφονία του Soleimani και του Mahdi al Muhandis στις 3 του περασμένου Γενάρη στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, την απόφαση του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ για την προσάρτηση της δυτικής Όχθης, την εσωτερική κρίση του ισραηλινού καθεστώτος, την κατ’ αρχήν μοιρασιά της λιβυκής επικράτειας μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, και την πρόσφατη επίσημη προσχώρηση του τοξικού bin Zayed στον «άξονα», το εκρηκτικό υλικό σε διάφορες αραβικές κοινωνίες τείνει προς μερικούς τόνους νιτρικού αμμωνίου συγκεντρωμένους εδώ κι εκεί. Αυτό το κοινωνικό υλικό είναι σημαντικό για τους σχεδιασμούς του μπλοκ της Αστάνα, και οπωσδήποτε της Άγκυρας και της Τεχεράνης: την ανατροπή όλων των «φιλοδυτικών» δικτατοριών και μοναρχιών στον αραβικό κόσμο, και οπωσδήποτε στο Κάιρο και στο Ριάντ. Είναι μια νέα Μέση Ανατολή, όχι όμως όπως την σχεδίαζαν και την προωθούσαν η Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο, σαν μια ζώνη μόνιμου χάους, αλλά σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις προοπτικές του ευρασιατικού project. Γιατί, βέβαια, πέρα απ’ τις υπόλοιπες καθόλου αμελητέες μπίζνες, υπάρχουν στην ημερήσια διάταξη οι δρόμοι του μεταξιού.

Αυτό είναι το «περιβάλλον» μέσα στο οποίο η συνάντηση της 22ας Αυγούστου θύμωσε το υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν. Σαν ιμπεριαλιστικό επιτελείο είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί την «μεγάλη εικόνα». Και η «μεγάλη εικόνα» είναι εν προκειμένω η ενίσχυση της θέσης των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στις αραβικές κοινωνίες· πράγμα που, σε συνδυασμό με τις συμμαχίες τους στην ευρώπη και στην ασία, τους κάνει όλο και λιγότερο «βολικούς».

Η απάντηση της Άγκυρας στους βρυχηθμούς της Ουάσιγκτον περί «τρομοκρατικής» Hamas δεν έφτασε ως την ελληνική δημαγωγία. Λογικό. Άλλοτε θα χαρακτηριζόταν σαν υπόδειγμα «αντι-ιμπεριαλισμού», αλλά όχι πια:

… Ένα κράτος που υποστηρίζει ανοικτά το pkk παρότι το έχει στις λίστες του με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και φιλοξενεί τον αρχηγό του feto (τον Fetullah Gulen) δεν μπορεί να δίνει συμβουλές σε άλλα κράτη για το θέμα… Οι ηπα έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα στην περιοχή μας. Καλύτερα να αλλάξουν πορεία και να ασχοληθούν ειλικρινά για την επίλυση της σύγκρουσης Ισραήλ – Παλαιστίνης στη βάση της διεθνούς νομοθεσίας… αντί να χρησιμοποιούν την δύναμή τους για να υπηρετούν τα συμφέροντα του Ισραήλ…

Πρόκειται για πόλεμο. Και το ελλαδιστάν έχει πάρει την θέση που ξέρετε…

(φωτογραφία: Την 1η του περασμένου Φλεβάρη ο Haniyeh ξαναήταν στην Istanbul. Τότε το υπουργείο του Πομπηία δεν είχε λυσσάξει… Ο καιρός περνάει όμως!)

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 3

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Μέσα σ’ αυτή τη δίνη του οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τον οποίο οι υπήκοοι είτε πρέπει να αγνοούν είτε να διαστρεβλώνουν κατά τα γούστα τους, η λέξη γελοιότητα δεν είναι αρκετή για να περιγράψει τους ελληνικούς «θριάμβους». Όπως για παράδειγμα η κήρυξη χωρικών υδάτων 12 μιλίων …. στο Ιόνιο!

Η επέκταση αυτή είναι δικαίωμα των παραθαλάσσιων κρατών, και κανείς δεν το αμφισβητεί… Εκτός εάν! Εκτός εάν πρόκειται για αρχιπελάγη τύπου Αιγαίο. Εκεί τα 12 μίλια γύρω από διάσπαρτα νησιά και νησίδες θα δημιουργούσαν μια τέτοια κατάσταση όπου οι διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές και κινήσεις (εμπορικές, τουριστικές, στρατιωτικές) θα έπρεπε να ζητούν συνέχεια την άδεια της Αθήνας για «αβλαβή διέλευση» απ’ τα χωρικά της ύδατα.

Παρότι είναι η Άγκυρα που έχει δηλώσει «αιτία πολέμου» τα 12 μίλια σε συγκεκριμένα νησιά του Αιγαίου (αυτά που είναι μπροστά τα αιγαιϊκά παράλιά της και θα της έκλειναν κάθε πρόσβαση από εκεί στη Μεσόγειο) είναι σχεδόν όλα τα κράτη με σημαντικό πολεμικό ναυτικό που κόβουν βόλτες στην ευρύτερη περιοχή που έχουν κόψει τον σχετικό βήχα στο ελλαδιστάν. Οπωσδήποτε η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Με δυο λόγια το ελλαδιστάν μπορεί να επεκτείνει σε 12 μίλια τα χωρικά του ύδατα στο Αιγαίο μόνο σε κάποιες ηπειρωτικές ακτές· όχι στα νησιά του Αιγαίου. Κι αυτό, το ξαναλέμε, το απαγορεύουν «μεγάλες δυνάμεις», όχι μόνη της η Άγκυρα.

Τι νόημα έχουν λοιπόν οι λεονταρισμοί του είδους «η ελλάδα μεγάλωσε», παπατζιλίκια που είχαν πει και οι προηγούμενοι, οι φαιορόζ; Τι νόημα έχει η «εθνική υπερηφάνεια» για τα 12 μίλια στο αδιάφορο Ιόνιο που θα μπορούσε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια – απλά δεν έχει καμμία πρακτική αξία; Και τι νόημα έχουν οι δήθεν αντιτουρκικές απειλές «μπορεί να την κάνουμε κι αλλού» (την επέκταση); Μόνο για να μπετονάρεται ο εθνικός κορμός, να μερακλώνει με δωρεάν εθνοστεντόν…

Το γελοίο, πράγματι, δεν είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για την περίσταση. Το αιμοβόρο είναι σωστότερο: οι κλαρινοτσολιάδες υπήκοοι κατασκευάζονται ως αναλώσιμο υλικό…

(Ένας λόγος παραπάνω να υπακούουν τους υγιεινιστικούς τρομοκράτες…)

(φωτογραφία: Γιατί μόνο 12 μίλια στην Αδριατική; Δεν είναι ελληνική η Μεσόγειος ως τις Ηράκλειες Στήλες, δηλαδή το Γιβραλτάρ; Εδώ οι ντόπιοι εθνοδημαγωγοί αποκαλούν συστηματικά την ανατολή Μεσόγειο «νότιο Αιγαίο». Γιατί να μην είναι η υπόλοιπη Μεσόγειος «νότιο και δυτικό Ιόνιο»;)

Ο μικρός νταβατζής

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Δύσκολα οι εντεταλμένοι εθνικοί δημαγωγοί μπορούν να κρατηθούν και να μην δείξουν με όποιον τρόπο μπορούν ότι «η Αθήνα είναι δυσαρεστημένη με το Βερολίνο». Ειρωνείες, σχόλια του είδους «ναι, η γερμανία έχει συμφέροντα στην τουρκία», νοσταλγία για τον βασιλιά Macron πάνω σε λευκό αεροπλανοφόρο: μικρές, επαναλαμβανόμενες επιβεβαιώσεις ότι το ελλαδιστάν δεν θέλει το Βερολίνο σαν «διαιτητή» (ως γνωστόν η διαιτησία είναι σοβαρό θέμα, το σοβαρότερο, και στο μαζικότερο εθνικό πάθος: τον ελληνικό γαλαξία κλωτσοσφαίρισης….) Αν σ’ αυτήν την ελάχιστα συγκεκαλυμένη απέχθεια προστεθεί και η σαν κολλημένος δίσκος διαρκής επανάληψη των όρων που βάζει το ελλαδιστάν (για τον «διερευνητικό διάλογο»), το συμπέρασμα είναι πως το ελλαδιστάν φοβάται· και δεν φοβάται μόνο την Άγκυρα.

Το να πουλάς την συμμαχία σου με την εκπληκτική παγκόσμια υπερδύναμη που λέγεται «ενωμένα αραβικά εμιράτα» είναι πράγματι μεγάλο ατού. Το γεγονός όμως είναι ότι δύο τουλάχιστον μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη του νότου, η ιταλία και η ισπανία, βρίσκονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό συγχρονισμένα με το τουρκικό καθεστώς (την μικρή αλλά σε καίρια θέση μάλτα προσθέστε την, αν θέλετε). Απ’ ολόκληρο το στερέωμα της ε.ε. ο μόνος που μπορεί να πουληθεί στις ντόπιες λαϊκές αγορές σαν σύμμαχος είναι ο βασιλιάς Macron – ένας οππορτουνιστής βέβαια. Παρότι τα εθνικιστικά μεγάφωνα ουρλιάζουν πρωί – μεσημέρι – βράδυ ότι το «διεθνές δίκαιο» μένει κάπου στο κέντρο της Αθήνας, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στα μέρη μας· ούτε καν οι συσχετισμοί για μπλόφες.

Είναι δύσκολο να βρει κανείς την πρακτική συνοχή (η ιδεολογική είναι δεδομένη!) στις κινήσεις του ελλαδιστάν και του ρημαδογκουβέρνου του. Όταν, για παράδειγμα, έγλυφε τα genitals του «τζενεράλ» Haftar εναντίον της αναγνωρισμένης διεθνώς (και απ’ το ελλαδιστάν!) κυβέρνησης του Sarraj στην Τρίπολη της λιβύης υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι στην κύπρο ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και ο ελληνοκυπριακός τυχοδιωκτισμός είναι οχυρωμένοι πίσω από μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση που αμφισβητείται (υποτίθεται) και κινδυνεύει (υποτίθεται) από ταραχοποιά στοιχεία στον βορρά; Προφανώς όχι. Κι όταν ούρλιαζε καταγγέλοντας το μονομερές (οπότε, έτσι πάει, παράνομο) σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ λιβύης και τουρκίας υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι το σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ αμφισβητείται επίσης πολύ έντονα απ’ την Βηρυττό; Μάλλον όχι.

Το δόγμα «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας» αρέσει βέβαια στο πόπολο. Αλλοίμονο. Αλλά αν βουλιάξει καμμιά φρεγάτα «από ατύχημα» κάπου στου διαόλου τον πάτο στη μέση της Μεσογείου, το ίδιο αυτό πόπολο ευχαρίστως θα κρεμάσει και τον ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα, και τον ρημαδοΚούλη – τα έχει ξανακάνει αυτά, είναι εθνικό βίωμα.

Απομένει σαν εξήγηση αυτή: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, μετά τις ένδοξες μέρες του φαιορόζ γκουβέρνου, με την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, μ’ εκείνους τους χάρτες με τις ατελείωτες αοζ του ελλαδιστάν και της νότιας κύπρου, με τις τρελές προοπτικές για τα νοτιοκυπριακά κοιτάσματα και τον θρυλικό σωλήνα east med, με το “αμερικάνοι πάρτε βάσεις και πετρέλαια!”, έχει στριμωχτεί στα σοβαρά. Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους («κανείς δεν κάνει τον πόλεμο του άλλου» λένε οι ισραηλινοί, και είναι γνώστες του πράγματος), χωρίς κανένα «διεθνές δίκιο» με την μεριά του, με μια τουρκική ναυτική βάση «στην πλάτη του» (στη λιβυκή Misrata) και μια αεροπορική νοτιότερα, προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί απ’ την γεωπολιτική του πρόσοδο παριστάνοντας τον «μάγκα», για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αγοράσει ελληνική μαγκιά στην ανατολική Μεσόγειο.

Πράγματι, υπάρχει ένα κάποιο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον γι’ αυτήν την «μαγκιά»: οι βίαιες «επαναπροωθήσεις» μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα… Αλλά αυτές δεν μπορούν να διαφημιστούν ανοιχτά, μιας και είναι κατάφωρα εναντίον του «διεθνούς δικαίου».

Άμα η διεθνής αξία σου είναι αυτή του κράτους / μικρονταβατζή, έτσι θα μετριέται η αξία σου. Τα υπόλοιπα, τα όνειρα και τα μεγαλεία, είναι βερεσέ…

(φωτογραφίες, κουίζ: Δύο γύπες εκ των οποίων μόνον ο ένας φοράει μάσκα. Βρείτε ποιος είναι ποιός).

Στα μπατζάκια σας κύριε…

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Μια χαρά κάνει ο ρημαδοΚούλης που ξεκουράζεται απ’ τον ελληνοτουρκικό πόλεμο με χαριτωμένες συναντήσεις με φαρμακέμπορους. Όλοι άνθρωποι είναι, μπορούν να συναναστρέφονται, να λένε καμμιά κουβέντα να περάσει η ώρα, και τα λοιπά.

Αλλά το εμβόλιο που πρωθεί η αμερικανική γιγα-φαρμακοβιομηχανία Pfizer (με μεγάλο και βαρύ ποινικό μητρώο…) είναι βιοτεχνολογικό, γενετικής μετάλλαξης – αν ο ρημαδοΚούλης σκαμπάζει οτιδήποτε σχετικά (ο μπασκεμπολίστας ρημαδο-υπουργός του επί της υγείας είναι άσχετος από βιοτεχνολογίες, γι’ αυτό και πήρε το πόστο. Τι το καλύτερο για τους φαρμακονταβάδες απ’ το να έχουν έναν γραφικό για μπροστινό / αυτοφωράκια;). Είναι ένα mRNA εμβόλιο, και έχουμε γράψει όχι μόνο μια φορά (και όχι μόνο εδώ) για το τι σημαίνει αυτό.

Αν ο ρημαδοΚούλης θέλει να κάνει τράμπα το «παγκόσμιο κέντρο ψηφιακής τεχνολογίας με εφαρμογές στην υγεία» της μάλλον φονικής πια εταιρείας Pfizer στη Σαλονίκη με νανοσωματίδια και reverse γενετική στα μπράτσα ή στα κωλομέρια μας, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι γίνει ο ίδιος πειραματόζωο – αποκλειστικά και μόνο (θα είναι κρίμα να κάψει τα παιδιά του, δεν χρωστάνε κάτι). Αν θέλει να γλύψει γενετικό αντιcovid εμβόλιο να το κάνει προσωπικά. Με γειά του με χαρά του.

Την γενετική μηχανική να την κρατήσετε κύριοι για την δική σας καλή υγεία! Κι αν δεν ψοφήσετε γρήγορα, μπορεί και να πεισθούμε για την «θεραπευτική» αξία της.

(Μπορεί και όχι…)

Neuralink

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Εσείς μπορεί άνετα να έχετε μείνει περίπου έναν αιώνα πίσω. Κι αυτός σίγουρα δεν είναι πετυχημένος επιχειρηματίας, αλλά έτσι θεωρείται (οι παράλληλες πραγματικότητες βλέπετε!). Θαυμάσια στέκεται σαν «πλυντήριο» και σαν promoter. Στην πράξη ο αιώνας που πιθανόν έχετε χάσει χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους: «οραματιστές».

Ο άνθρωπος, λοιπόν, που λάνσαρε πρώτος το ηλεκτρικό αυτοκίνητο κάνοντάς το hype χωρίς να έχει πουλήσει ούτε ένα (τότε), άνοιξε όμως τον δρόμο και την αγορά για τις κανονικές αυτοκινητοβιομηχανίες· ο άνθρωπος που επιλέχτηκε σαν μπροστινός για την ιδιωτικοποίηση των αποστολών έξω απ’ την γήινη ατμόσφαιρα ανοίγοντας τον δρόμο στον virus free extraterrestrial τουρισμό, ο Elon Reeve Musk, έχει κι άλλα ράματα για την γούνα σας/ μας. Το project Neuralink για παράδειγμα.

Ενόσω είστε / είμαστε απασχολημένοι με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και την φαρμακο-κατασταλτική πλευρά που εκπροσωπεί ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, η εταιρεία Neuralink του Musk έρχεται κι αυτή για να μας θεραπεύσει σχεδόν απ’ τα πάντα (όχι άλλη θεραπεία, ευχαριστούμε για την καλωσύνη σας!). Απ’ το alzheimer ως την αναποφασιστικότητα στα ψώνια…

Σε τρείς μέρες, στις 28 Αυγούστου, ο Musk θα κάνει ένα μεγάλο show για τις προόδους που έχει πετύχει η εταιρεία του στη διασύνδεση ανθρώπινου και ηλεκτρικού εγκεφάλου. Θα δείξουμε νευρώνες να δίνουν εντολές σε πραγματικό χρόνο. Το matrix μέσα στο matrix! δήλωσε θριαμβευτικά. Στην επίδειξη ρομποτικά χειρουργικά μηχανήματα υψηλής ακρίβειας θα εισάγουν ηλεκτρόδια σε κάποιο εγκέφαλο – άγνωστο αν θα είναι ανθρώπινος ή ζώου – για να γίνει η σύνδεση με τις ψηφιακές μηχανές.

Αν η αμερικανική τεχνοστρατιωτική darpa δεν έκανε ακριβώς τις ίδιες έρευνες θα λέγαμε ότι ο Musk φαντασιώνεται. Επειδή το ξέρουμε λέμε ότι ο Musk είναι όντως διαφημιστής. Σίγουρα θέλει να μαζέψει λεφτά. Θέλει όμως και τον θαυμασμό (ή τον φόβο) χωρίς να φαίνονται οι αρβύλες. Σίγουρα δεν θέλει την εργατική αντιπαλότητα. (Και όντως, δεν υπάρχει τέτοια…)

Αν και δεν είναι αναγκαίο (το αντίθετο) να αγοράσετε κάτι απ’ τον πάγκο του, κάντε τουλάχιστον τον κόπο ενός άλματος στον 21ο αιώνα. Ευχάριστο δεν είναι – αναγκαίο ναι.

Μπας και συνεννοηθούμε κάποτε…

Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου…

Τρίτη 25 Αυγούστου. Πάντα θα πρέπει να υπάρχει ένας λόγος για την επιλογή ενός κομματιού. Μπορεί όμως να είναι και περισσότεροι από έναν.

Χωρίς εξηγήσεις λοιπόν, οι King Crimson, απ’ το μακρινό 1969.

Μήπως καλύτερα αεροστεγώς;

Τρίτη 25 Αυγούστου. Κάποιοι στη γερμανία, απ’ αυτούς τους άπιστους που θέλουν πάντα αποδείξεις, σκέφτηκαν να κάνουν ένα πείραμα / δοκιμή για το πως δουλεύουν οι γνωστές θρυλικές μάσκες στην αποτροπή της διάδοσης του τσαχπίνη (Ευχαριστούμε τον Σ. για την αποστολή). Έφτιαξαν ένα αέριο (με βάση την γλυκερίνη) του οποίου τα μόρια έχουν ίδιο μέγεθος με τον ιό. Το διοχέτευσαν σ’ ένα ομοίωμα κεφαλιού με την πίεση της κανονικής εκπνοής. Μην σας εντυπωσιάσει ότι φαίνεται σαν σπρέυ: είναι επειδή το υλικό είναι ορατό, για χάρη του πειράματος. Η «εκπνοή» στη δοκιμή δεν βγάζει αέρα· βγάζει προσομοίωση ιών. Και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Το τόσο παραστατικό πείραμα οδηγεί σε ενδιαφέροντα συμπέρασματα, και η ασταμάτητη μηχανή δεν αντέχει στον πειρασμό να μην διατυπώσει τα δικά της.

Α) Όπως ήταν ήδη γνωστό απ’ τις όποιες (λίγες πάντως) έρευνες, αποδεικνύεται πως η μάσκα είναι φολάρα από υγιεινομική άποψη. Ο τσαχπίνης μπορεί να φύγει κανονικά στον αέρα· ολαρία ολαρά, covid πέφτει από ψηλά, covid πέφτει και σκεπάζει την αυλή μας!

Β) Απο υγιεινομική άποψη το μόνο σίγουρο και αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν το πλήρες φράξιμο της αναπνοής. Δηλαδή η ασφυξία. Φαίνεται απάνθρωπο να πεθάνουν οι πάντες από ασφυξία· αφού, όμως, είναι καλό για την δημόσια υγεία θα πρέπει οι ιερείς της να το προτείνουν. Και εν ανάγκη να το επιβάλλουν. Με το σύνθημα: καλύτερα νεκρός παρά “ανεύθυνος και θετικός”!

Γ) Αυτό που από υγιεινομική άποψη είναι φολάρα, από πολιτική άποψη είναι χρυσάφι. Πόσες φορές είχε το κράτος την χαρά να επιβάλει κάτι που είναι χρήσιμο αποκλειστικά για τους σχεδιασμούς του, της υγιεινομικής δικτατορίας εν προκειμένω; Και πότε οι υπήκοοι είχαν την χαρά να δείξουν τέτοια ανόητη και συχνά εθελοντική πειθαρχία χωρίς να ζητούν χειροπιαστά ανταλλάγματα;

Δ) Το επιχείρημα “μα τις φοράνε οι χειρούργοι” (αυτές τις μάσκες) έχει τόση αξία όση το ότι οι ηλεκτροσυγκολλητές φορούν κι αυτοί την επαγγελματική προστασία του προσώπου και των ματιών τους, οι δύτες φοράνε επίσης μάσκες, οι μοτοσυκλετιστές κράνη, οι τερματοφύλακες χοντρά γάντια χειμώνα καλοκαίρι, οι αρεοπαγίτες γουνάκια, κλπ κλπ. Άλλωστε α) θα πρέπει να είναι αναμενόμενο ότι το προσωπικό των χειρουργείων δεν βήχει και ξεροβήχει την ώρα της δουλειάς, και β) ότι οι γνωστές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις δεν είναι εντελώς άγνωστες ούτε στα χειρουργεία – παρά την σταθερή απολύμανσή τους.

Σε κάθε περίπτωση, αν πρόκειται οι κοινωνικές σχέσεις να αποκτήσουν εξοπλισμό (γιατί όχι και λειτουργία;) χειρουργείων, δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα να μας το πουν στα ίσια. Θα αναβιώσει έτσι εκείνο το παλιό (και γενικά απαγορεύμενο…) παιδικό παιχνίδι “ο γιατρός”.

Και θα κυκλοφοράμε νόμιμα με νυστέρια ή οτιδήποτε τους μοιάζει…

Ο κόσμος καίγεται και ο τσολιάς διαλογίζεται

Τρίτη 25 Αυγούστου. Γιατί αυτός ο παλιοαιώνιος εχθρός συνεχίζει τις «προκλήσεις» του; Συνεχίζει;

… Η Αθήνα πάντως διαμηνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι ανοικτή στον διάλογο αλλά υπό τον βασικό όρο ότι αυτός δεν θα διεξαχθεί υπό τις απειλές και την προκλητικότητα της τουρκίας. Προϋπόθεση δηλαδή παραμένει η απόσυρση όχι μόνο του «Όρουτς Ρέις» από την περιοχή του Καστελλορίζου αλλά όλων των τουρκικών δυνάμεων…

Αυτά έγραφαν χτες τα καθεστωτικά «νέα» – και δεν είναι καθόλου μυστικό. Είναι ανατριχιαστικά συγκινητική η αφοσίωση του ελλαδιστάν στον «διάλογο» και στη «διεθνή νομιμότητα»…. Μόνο που:

– Δεν υπάρχει καμμία «περιοχή Καστελλόριζου» 100 μίλια νότια του νησιού, παρά μόνο στην ελληνική εθνικιστική δημαγωγία…

– Δεν υπάρχει καμμία «αοζ Καστελλόριζου» – τα έχουμε πει…

– Δεν υπάρχει καμμία ελληνική υφαλοκρηπίδα στην περιοχή, παρά μόνο στην φαντασία των ντόπιων εθνομιλιταριστών…

– Ακόμα, όμως, κι αν υπήρχε τέτοια υφαλοκρηπίδα, αυτή αφορά μόνο τον βυθό (και το ψάρεμα) και καθόλου την επιφάνεια της θάλασσας! Εκεί τα νερά είναι διεθνή, και μπορεί να πλέει όποιος θέλει· άρα και οι τουρκικές φρεγάτες!!!

Όλα αυτά είναι τόσο κοινότοπα και τόσο διεθνώς γνωστά ώστε όταν το ελλαδιστάν βάζει σαν όρο «διαλόγου», κάτι που δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαιτεί (ούτε στον ύπνο του μεγαλύτερου ντόπιου φασίστα), την απόσυρση δηλαδή των τουρκικών σκαφών, αυτό σημαίνει ένα απλό πράγμα. Το ρημαδογκουβέρνο συνεχίζει να βάζει εμπόδια στις πρωτοβουλίες του Βερολίνου με παρανοϊκούς και εκτός πραγματικότητας όρους. Ίσως επειδή (κάνουμε την υπόθεση) κάποιου είδους ευρωπαίοι παρατηρητές αναμένονται σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, πράγμα που σημαίνει ότι τα ελληνικά κόλπα δεν θα περνάνε. Φαγώθηκε το ρημαδογκουβέρνο να «διεθνοποιήσει» τους νταλκάδες του· και τώρα θέλει να κρύψει τις βρώμικες “διαπραγματευτικές” τακτικές του!

Είναι μάλλον εύλογο, λοιπόν, το γιατί ο άθλιος Erdogan παρέτεινε την παραμονή των πολεμικών του στον ελληνικό κάλο ως την Τετάρτη: θα έχει προηγηθεί αύριο η επίσκεψη σε Αθήνα και Άγκυρα του γερμανού υπ.εξ., να ξαναβγεί το ρημαδογκουβέρνο στη σέντρα. (Να θυμάστε ότι συνήθως, σε τέτοιες διαμεσολαβήσεις, η σειρά των επισκέψεων, το “η Άγκυρα στο τέλος” ας πούμε, έχει την σημασία του…)

Το εμπόριο εθνικιστικής παράνοιας στο εσωτερικό, με την χρεώση της Άγκυρας σαν υπεύθυνης για όλα κι ακόμα περισσότερα, συνεχίζεται ακμαίο πάντως. Για να διαμορφώσει την (κοινωνική και πολιτική) συναίνεση για τον υπόγειο αντιγερμανισμό.

Μα πότε αυτός ο τεταρτοαυγουστιανός του ’20 θα κλείσει στης φυλακής τα σίδερα όλους αυτούς τους λεβέντες συνωμοσιολόγους που διασπείρουν «fake news» και εκτροχιάζουν τον λαό με αοζ και Καστελόριζα;

Αμέρικα, αμέρικα (1)

Τρίτη 25 Αυγούστου. Αφού το ψόφιο κουνάβι εγκρίθηκε απ’ το συνέδριο του κόμματός του για υποψήφιος, τέλειωσε η αγωνία μας, και αποδείχθηκε πως ήταν λάθος η εκτίμησή μας για αντικατάστασή του απ’ το δίδυμο Pence / Haley.

Μπορεί τώρα ο πλανήτης να αφιερωθεί με την ησυχία του στην παρακολούθηση αυτού του συναρπαστικού νεκροί εναντίον πεθαμένων στο ντέρμπι του κάτω κόσμου!! Ψόφιο κουνάβι εναντίον νυσταλέου Jo: οι κατάλληλοι υποψήφιοι πρόεδροι στην κατάλληλη εποχή!

Εν τω μεταξύ, μπάτσοι (φασίστες και πρεζάκηδες μπάτσοι…) θα προσπαθούν να εκτελούν εν ψυχρώ όσους περισσότερους μπορούν, για να έρθει στα ίσια του το «εκλογικό σώμα»…. Και οι αμερικανικές πόλεις, η μία μετά την άλλη, όμορφα θα καίγονται.

Αμέρικα, αμέρικα (2)

Τρίτη 25 Αυγούστου. Ενώπιον της συνεχιζόμενης υποτίμησης του δολαρίου (που περισσότερο απ’ το να ενισχύει τις καθαρά αμερικανικές εξαγωγές υπονομεύει την αξία του νομίσματος σαν αποθεματικού και διεθνούς χρήσης) και περιμένοντας την όπου νάναι διεθνή εγκαθίδρυση του ψηφιακού γουάν, σε συνθήκες παρατεινόμενης ύφεσης, τα αμερικανικά οικονομικά επιτελεία προσπαθούν να οχυρωθούν – με μάλλον ανορθόδοξο τρόπο, παρότι μοιάζει να ταιριάζει με την εποχή.

Υπάρχει μια συζήτηση για ψηφιακό δολάριο – αλλά για αποκλειστική χρήση εντός ηπα, με μια προτίμηση απ’ τους «φτωχούς»…. Υποτίθεται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο η κεντρική αμερικανική τράπεζα (fed) θα μπορεί να επιδοτεί κατευθείαν και γρήγορα τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού που υποφέρουν περισσότερο απ’ την παρακμή. Τα ψηφιακά δολάρια θα πηγαίνουν κατευθείαν σ’ ένα ψηφιακό πορτοφόλι που θα έχει ο καθένας στο κινητό του (μέχρι να του το κλέψουν…) μέσω μια εφαρμογής.

Αυτή η συζήτηση δείχνει να είναι στην πολύ αρχή της, αν και είναι λογικό να έχουν ξεκινήσει κάποια βήματα, ειδικά εφόσον το ιδιωτικό ψηφιακό Libra (πρωτοβουλία διάφορων μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων με επικεφαλής τον κυρ facebook) έκανε μια πανηγυρική εμφάνιση σαν σχέδιο στα μέσα του 2019, έφαγε πόρτα απ’ την fed (και απ’ την ε.ε.) αλλά δεν εξαφανίστηκε: συνεχίζει να δουλεύεται σαν project, χωρίς φανφάρες, υποθέτουμε σε γνώση και υπό την αιγίδα της fed.

Έτσι, ενώ το ψοφιοκουναβιστάν μοιάζει να προσπαθεί να μιμηθεί το Πεκίνο, υπάρχουν ορισμένες διαφορές· ή αυτές φαίνονται προς το παρόν. Πρώτον, το να ταυτιστεί η χρήση ενός τέτοιου ψηφιακού, blockchain νομίσματος με τα «εθνικά επιδόματα επιβίωσης» είναι το χειρότερο είδος «διαφήμισης»! Δεύτερον, το να προορίζεται για εθνική, εσωτερική χρήση, θα έχει συνέπειες στο «φυσικό» / λογιστικό δολάριο κλασσικού τύπου. Και τρίτον, απ’ την αρχή κι όλας της χρήσης του, θα χρειαστεί ένα ισχυρό back up «αξίας». Το Πεκίνο προορίζει το δικό του ψηφιακό νόμισμα να έχει σταθερή πρόσδεση με τον χρυσό· ένας καινούργιος κανόνας του χρυσού. Γι’ αυτό και αγοράζει (και εξορύσσει) χρυσό με μεγάλες ποσότητες. Αλλά το ψοφιοκουναβιστάν δεν κάνει το ίδιο – όχι ως τώρα τουλάχιστον.

Δεν είναι μόνο η Ουάσιγκτον που προσανατολίζεται στο ψηφιακό νόμισμα (και τα ψηφιακά, απόλυτα ελεγχόμενα πορτοφόλια). Η Μόσχα, η ε.ε., η Τεχεράνη, το Καράκας και το Λονδίνο κάνουν τις δικές τους έρευνες. Αν, όμως – όπως αναμένεται – το Πεκίνο ρίξει σε διεθνή χρήση το ψηφιακό γουάν το ερχόμενο φθινόπωρο, δεν θα έχει απλά ένα νομισματικό χρονικό πλεονέκτημα. Θα προσδιορίσει, επίσης, και τους διεθνείς κανόνες κυκλοφορίας και χρήσης των κρατικών «κρυπτονομισμάτων», τις προδιαγραφές τους και τα πρότυπα.

Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για «αγώνα δρόμου»: ο ένας (το Πεκίνο) πλησιάζει στο τέρμα και οι άλλοι πηγαίνουν να στηθούν στην αφετηρία ή έχουν κάνει τα πρώτα μέτρα. Ωστόσο το κρισιμότερο είναι τι «χώρο» (δηλαδή τι όγκο διεθνών συναλλαγών) θα αποσπάσει κάθε κρυπτονόμισμα. Εδώ ο κινεζικός καπιταλισμός έχει πλεονεκτήματα, και λόγω μεγέθους.