Month: August 2020

Επειδή το σώμα σου δεν σου ανήκει (3)

Παρασκευή 7 Αυγούστου. Αν οι του πρωτοκοσμικού καπιταλισμού ενδιαφέρονταν, έστω και στοιχειωδώς, για την καλή υγεία των επιβατών του πλανήτη … δεν θα υπήρχε καπιταλισμός! Άλλο είναι το ζητούμενο.

Το «πρόβλημα», το οποίο κουβεντιάζεται σε διάφορους «διεθνείς οργανισμούς» εδώ και χρόνια, είναι ότι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν αστυνομική ταυτότητα! Δεν είναι, δηλαδή, καταγραμμένοι σε κάποιο επίσημο κρατικό κιτάπι. Γεννιούνται στα σπίτια, όχι σε μαιευτήρια και κλινικές· δεν καταγράφονται σε ληξιαρχεία· αποκτούν το όνομα που τους δίνει η οικογένεια, αλλά αυτό το ξέρει μόνο η κοινότητα· δεν πηγαίνουν σχολείο ή πηγαίνουν «χωρίς χαρτιά»… Δουλεύουν σε χωράφια, σε εργοστάσια ή στη «μαύρη οικονομία» αλλά σαν «αόρατοι»… Μετακινούνται (μεταναστεύουν) και πάλι «χωρίς χαρτιά» – ή με πλαστά τέτοια…

Με δυο λόγια, χωρίς τις αρχικές καταγραφές των βασικών «προσωπικών δεδομένων» τους, αυτά τα εκατομμύρια προλετάριων και υπο-προλετάριων, ήταν αξιοποιήσιμοι μεν σαν (εναλλάξιμη) «γυμνή εργατική δύναμη» απ’ τον βιομηχανικό καπιταλισμό της 2ης επανάστασης· όμως για τον καπιταλισμό της 4ης επανάστασης είναι «χαμένο ανθρώπινο κεφάλαιο»!!! Πώς μπορεί να γίνει το profiling και ο κάθε είδους έλεγχος ανθρώπων που από «τυπική», «νομική» άποψη είναι ανύπαρκτοι ή, σε κάθε περίπτωση, δυσδιάκριτοι;

Η επί χρόνια συζήτηση γινόταν σχετικά με τους τρόπους που όλοι αυτοί θα αποκτούσαν, κατ’ αρχήν, αστυνομική ταυτότητα. Όμως «αστυνομική ταυτότητα» σημαίνει ανάλογη οργάνωση του αντίστοιχου κράτους. Πολλά κράτη (αφεντικά, εξουσίες) στον «αναπτυσσόμενο κόσμο» είτε δεν μπόρεσαν είτε δεν θέλησαν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους «μοντέρνες, δυτικού τύπου» κρατικές υπηρεσίες, όπως τα λεπτομερή και ανανεούμενα αρχεία, τα ληξιαρχεία, κλπ. Συνεπώς το ερώτημα μετατοπίστηκε στο αν είναι δυνατόν να αποκτήσουν όλοι αυτοί «ταυτότητα» παρακάμπτοντας τα κράτη και τους αδύναμους μηχανισμούς τους. Και η απάντηση δόθηκε (ή έτσι ελπίζουν τα πρωτοκοσμικά αφεντικά) μέσα απ’ την εμπειρία των διάφορων ανθρωπιστικών μκο, που φροντίζουν (όντως) για τους εμβολιασμούς τέτοιων πληθυσμών. Θα ήταν δυνατόν, άραγε, «μαζί με τα εμβόλια να τους φυτεύουμε και ‘ταυτότητα’, που να μην είναι κάποιο έγγραφο το οποίο θα ξεχνούν ή θα χάνουν αλλά να είναι μόνιμα επάνω τους;»

Απο ‘κει άρχισαν οι σχετικές έρευνες… Είναι σαφές ότι πριν 40 χρόνια τέτοια ερώτηση δεν θα μπορούσε καν να διατυπωθεί – δεν υπήρχε η σχετική τεχνολογία. Απ’ την στιγμή όμως που εφευρέθηκε και εξελίσσεται γιατί να μην αξιοποιηθεί για την χαρτογράφηση των πάντων και, κατά συνέπεια, την μελλοντική datoποίησή τους;

Είναι, από κοινωνιολογική άποψη, ενδιαφέρον το γεγονός ότι πληθυσμοί που ζουν, ενδεχομένως, σε συνθήκες 19ου ή και 18ου αιώνα (χωρίς ρεύμα, τρεχούμενο καθαρό νερό, δρόμους, αποχετεύσεις, άλλα στοιχειώδη και βασικά) επειδή έχουν λεηλατηθεί και λεηλατούνται απ’ τον πρωτοκοσμικό καπιταλισμό, σπρώχνονται με εξαπάτηση να βρεθούν μ’ ένα άλμα, στο κέντρο του 21ου – τσιπαρισμένοι… Αλλά ορισμένες πλευρές της 3ης βιομηχανικής επανάστασης έδειξαν ότι τέτοιες «υπερπτήσεις» πάνω απ’ την γραμμική καπιταλιστική ιστορία είναι εφικτές· εν μέρει. Το «εν μέρει» αφορά τα ηλιακά πανέλα (για παραγωγή μικροποσοτήτων ρεύματος) και τα κινητά, κυρίως μάλιστα τα smartphones. Αυτές οι συσκευές για αυτούς τους πληθυσμούς δεν είναι πολυτέλεια. Έγιναν πρώτης ανάγκης για διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς των πρωτοκοσμικών. Φυσικά εγκατέστησαν δίκτυα και οι σχετικές εταιρείες· αλλά η καθημερινότητα του κόσμου δεν έγινε ούτε πλουσιότερη ούτε καλύτερη… εκτός απ’ την διευκόλυνση της κινητικότητας…

Μ’ αυτήν την έννοια ένα συστηματικό και αυστηρό πρόγραμμα «εμβολιασμών plus νανοτσιπάρισμα ταυτοποίησης» θα είναι όντως μια «υπερπτήση», την οποία απαιτεί η εξέλιξη του καπιταλισμού στον πρώτο κόσμο, για λόγους προφανείς: έλεγχο της μετανάστευσης· δημόσια τάξη· γενικευμένη datoποίηση· αποτελεσματικότερη οργάνωση τόσο της εργασίας όσο και της κατανάλωσης· εμπόριο οργάνων και ανθρώπων… Κλπ…

Ο covid-19 θεωρείται η χρυσή ευκαιρία!!! Θα σας έκανε εντύπωση, λοιπόν, αν συνειδητοποιούσατε πως αυτή η «εφαρμογή», τα quantum dots vaccines, κινείται παράλληλα με το ψηφιακό φακέλλωμα («υγείας»… κατ’ αρχήν) στον πρώτο κόσμο, μέσα απ’ την «ταυτότητα υγείας» και τα φορετά;

Κι ακόμα περισσότερο: θα σας έκανε εντύπωση αν μαθαίνατε ότι την έρευνα του ΜΙΤ για τα quantum dots vaccines την χρηματοδοτεί, ποιός άλλος;, ο «άγιος των εμβολίων» κυρ Βασίλης μέσω του γνωστού ιδρύματος / βιτρίνα, παρέα με τον κεντρικό μηχανισμό προώθησης της covid τρομοεκστρατείας στη γερμανία, το ινστιτούτο Koch; Θα σας έκανε εντύπωση αν μαθαίνατε ότι με την ίδια χρηματοδότηση και σπρώξιμο το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει υιοθετηθεί ήδη σαν παγκόσμιο project, από ποιόν;, απ’ τον π.ο.υ.;

(Γι’ αυτά αύριο).

(φωτογραφία: Ο τίτλος είναι: Οι quantum dots μεταφέρουν τα εμβόλια και με αόρατο τρόπο κωδικοποιούν στο δέρμα την ιστορία του εμβολιασμού. Στην φωτο είναι σε μεγάλη μεγέθυνση οι ακίδες που εγκαθιστούν κάτω απ’ το δέρμα την ουσία του εμβολίου μαζί με τα ρευστά μικροκυκλώματα επιτήρησης…)

Επειδή το σώμα σου δεν σου ανήκει (4)

Παρασκευή 7 Αυγούστου. Είναι σαφές (για την ασταμάτητη μηχανή…) ότι η καπιταλιστική τάση είναι η ίδια παντού: αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων, ανακατασκευή των ανθρώπινων σωμάτων. Οι επιμέρους τακτικές είναι πιο ευέλικτες, για να προσαρμόζονται. Για παράδειγμα τα quantum dots vaccines θα ήταν μεν επιθυμητά και για τον πρώτο κόσμο, αλλά είναι μάλλον απίθανο να επιβληθούν άμεσα – σίγουρα όχι με τις τωρινές συνθήκες. Στην πραγματικότητα ίσως δεν χρειάζονται: τα φορετά, που έχουν πολύ περισσότερες τεχνικές δυνατότητες φακελώματος, υγιεινιστικού και όχι μόνο περιεχομένου, ταιριάζουν περισσότερο στις συνήθειες της καθημερινής ζωής ενός μεγάλου μέρους των πρωτοκοσμικών πληθυσμών, σε ανατολή και δύση.

Η αναδιάρθρωση των σωμάτων και των σχέσεων μέσω της γενικευμένης μηχανοποίησής τους είναι βέβαια κοινή (όπως ίδια ήταν τα φουγάρα των εργοστασίων είτε στον βορρά είτε στο νότο…) Ο «αναπτυγμένος» human plus θα υπερέχει ξεκάθαρα με οποιοδήποτε κριτήριο απ’ τον «αναπτυσσόμενο» human minus, για τον οποίο η “ενσωματωμένη ψηφιακή ταυτότητα” / quantum dot, αν επιβληθεί, θα είναι κάποτε τόσο τυραννική ώστε θα βρίσκει τρόπο να την ξεφορτωθεί.

Αλλά αυτή η ταξική διάσταση είναι μόνο μια πλευρά του θέματος – κι άλλωστε δεν θέλει και πολύ να ακούσουμε το «quantum dot για όλο το λαό!» σαν «επαναστατικό» στόχο! Η ανακατασκευή των ανθρώπινων σχέσεων και των σωμάτων γίνεται για να εξασφαλιστούν οι όροι αναπαραγωγής του κεφάλαιου. Γι’ αυτό ο καθολικός έλεγχος είναι στρατηγικό της στοιχείο. Σ’ αυτόν τον ορίζοντα η αντίσταση και οι αρνήσεις δεν είναι «νεολουδιτισμός». Είναι αγώνας υπέρ της εργατικής αυτονομίας (και σαν τέτοια δεν εννοούμε … εμάς! εννοούμε εργατική αυτονομία με την πλήρη πολιτική έννοια των λέξεων).

Όλα αυτά – και πολύ περισσότερα – είναι αδύνατο να τα καταλάβουν οι χοντροκέφαλοι και μικρόνοες· πράγμα που είναι “λογικό” μέσα στην μαζική τους έκπτωση. Εδώ υπεισέρχεται ένας απ’ τους θριάμβους του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο αγκάλιασαν και οι δήθεν πιο φανατικοί εχθροί του: η κοινωνική κατασκευή του ΣουπερΕγώ, του Εαυτού-Κεφάλαιο και του ναρκισσισμού του.

Σε άλλες εποχές το “δεν ξέρω” δεν ήταν ντροπή· ήταν αρετή, αφού άνοιγε τον δρόμο στον καθένα να ερευνήσει, να διαβάσει, να ψάξει, να συγκρίνει, να κοπιάσει – και να μάθει. Εδώ και κάτι χρόνια “οι πάντες ξέρουν” (ούτε καν την τύφλα τους), με κάποια ιντερνετική επιφοίτηση… Οπότε επιδεικνύονται πηδώντας από ατάκα σε ατάκα στα αντιsocial media…

Κι έτσι γίνονται, θέλοντας και μη, λάδι στα γρανάζια του συστήματος (νομίζοντας το αντίθετο…)

(φωτογραφία: Σε μεγάλη μεγέθυνση η ενθυλάκωση των quantum dots σε μικροσφαίρες πολυμερών, για να γίνουν ενέσιμα…)

Επειδή το σώμα σου δεν σου ανήκει (5)

Παρασκευή 7 Αυγούστου. Είναι εδώ μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα – το οποίο οι κάθε είδους α-νόητοι δεν μπορούν να καταλάβουν.

Η διεκδίκηση των σωμάτων από εξουσίες και οι τεχνικές διαχείρισής τους απ’ αυτές δεν είναι εφεύρεση του καπιταλισμού. Ίσως οι πρώτοι και οι καλύτεροι σ’ αυτόν τον τομέα ήταν και είναι οι παπάδες, όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών, και οπωσδήποτε του χριστιανισμού, που τον ξέρουμε καλά και από κοντά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι παπάδες / τεχνικοί της κατοχής και του ελέγχου των σωμάτων και οι καπιταλιστές / τεχνικοί στον ίδιο τομέα έχουν συγκρουστεί: διεκδικούν την ίδια κυριότητα, την ίδια εξουσία. Επί των σωμάτων. Θυμηθείτε τις ηθικολογικές συγκρούσεις για τη νεανική μόδα και το “προκλητικό ντύσιμο”, για την οικογένεια, για την σεξουαλικότητα, κλπ.

Στο βαθμό που, με σημαία των covid-19, τα αφεντικά της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης επιχειρούν και πάλι, δια της βίας, να ανακατασκευάσουν τα σώματα και τις σχέσεις, δεν είναι απίθανες κάποιες (περιφερειακές λίγο πολύ) συγκρούσεις ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο “επιχειρήσεις” ελέγχου της απο-σωματικοποίησης και της επανα-σωματικοποίησης, με τον “σωστό τρόπο”. Την χριστιανική εκκλησία και την 4η βιομηχανική επανάσταση.

Στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων είναι πιθανό ότι το παπαδαριό (υπάρχουν αρκετοί καλοσπουδαγμένοι στα υψηλά κλιμάκιά του, και μάλιστα σε τομείς αιχμής) μπορεί να χρησιμοποιήσει πραγματικά στοιχεία των εξελίξεων, με τρόπο που να μοιάζει “αντισυστημικός”. Για παράδειγμα: το “τσιπάρισμα”. Για τους σκληροπυρηνικούς χριστιανούς αυτό είναι το “σημάδι του αντίχριστου”, και είναι αδύνατο να καταλάβουν οτιδήποτε πέρα απ’ την εσχατολογία της “αποκάλυψης” (του Ιωάννη), πράγμα που τους κάνει μόνιμους πελάτες των καπιταλιστικών εσχατολογιών…

Τα quantum dots για εμβόλια υπάρχουν, κι είναι μέρος ενός γνωστού εδώ και χρόνια καπιταλιστικού σχεδιασμού. Τίποτα συνωμοτικό! Οι όποιες “ομοιότητες” με την εργατική, κομμουνιστική, αντικαπιταλιστική και αντικρατική κριτική, αρχίζουν και τελειώνουν εκεί: στην πηγή και στην πραγματικότητα αυτών των στοιχείων. Αλλά είμαστε ανειρήνευτα αντίπαλοι, εχθροί! Το παπαδαριό δεν υπερασπίζεται ούτε κάποια έννοια ελευθερίας ούτε κάποια έννοια αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού· το αντίθετο. Υποστηρίζει την πλήρη πειθαρχία στις θεϊκές εντολές και στην “μοίρα” που ορίζει το μεγάλο αφεντικό· υποστηρίζει επίσης φανατικά την ταξική διαστρωμάτωση μέχρι την δευτέρα παρουσία (ιστορική εξαίρεση, για να είμαστε δίκαιοι, έχει υπάρξει η “εκκλησία της απελευθέρωσης” στη λατινική αμερική…)

Οποιοσδήποτε σοβαρός ιστορικός / διαλεκτικός υλιστής αυτά τα ξέρει! Δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε περίεργα. Ξέρει, για παράδειγμα, ότι το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας υπάρχει πράγματι στον διακηρυκτικό πυρήνα όλων των θρησκευτικών δογμάτων· αποτελεί την ιστορική τους καταγωγή. Υπάρχει όμως και στην καρδιά όλων των κοινωνικών, πληβειακών επαναστάσεων, που ακόμα κι όταν δεν ήταν, στην προκαπιταλιστική ιστορία, ανοικτά αντιθρησκευτικές ήταν πάντα “αιρετικές”!!.. Αλλά μια θρησκευτική δομή εξουσίας με συναίσθηση των συμφερόντων της εκτρέπει αυτό το αίτημα στη “μετά θάνατον ζωή”, αφήνοντας στην τωρινή ένα υπόλοιπο φιλανθρωπίας. Εντελώς αντίθετα οποιοσδήποτε επαναστατικό ρεύμα πολεμάει και ματώνει για την πλήρη κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα σ’ αυτόν τον κόσμο!

Δεν υπάρχει κανένα ιστορικό ή πολιτικό περιθώριο “μπερδέματος”!!! Εκτός αν κάποιος είναι “στημένος” ή σεξουαλικά αυτοαπασχολούμενος. Ή (δυστυχώς συμβαίνει κι αυτό κατά κόρον εδώ και χρόνια) δεν μπορεί να ξεχωρίσει ότι σε κάθε αγώνα, σε κάθε μάχη, μικρή ή μεγάλη, άλλο πράγμα είναι η επιμελητεία και τα μετόπισθεν και άλλο η πρώτη γραμμή της σύγκρουσης… (Για τους χριστιανούς, που η μάχη είναι μία και θα την δώσει ο γυιός του αφεντικού, τα μετόπισθεν, η φροντίδα των κακοπαθημένων, είναι το νο 1 καθήκον…)

(φωτογραφία πάνω: Σε μεγάλη μεγέθυνση η “εκπομπή πληροφοριών” των quantum dots που έχουν εμφυτευτεί σε ποντίκι… Δεν θα το έλεγε κανείς ευχάριστο, εκτός αν είναι φωτορυθμικά σε πάρτυ…

Κάτω: η χριστιανική κόλαση είναι η αιώνια σωματική τιμωρία. Οι διαχειριστές των σωμάτων δεν συγχωρούν…)

Because the night…

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Για να σας γλυκάνουμε, τέτοιους ζόρικους καιρούς; Για να σας ξεγελάσουμε αφού η αντι-πληροφόρηση πιο κάτω δεν είναι καθόλου ευχάριστη; Ή μήπως επειδή, in case of emergency, η μουσική μπορεί και να μας σώσει;

Κάποτε «αυτοί έχουν την εξουσία κι εμείς τη νύχτα»… Ύστερα την απαλλοτρίωσαν κι αυτήν: «τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων;» Κάπου εκεί βρισκόμαστε. Όμως κάθε φορά που η νύχτα απελευθερώνεται, είναι επειδή ανήκει στους εραστές…

Εδώ απ’ τον boss το 1978, λίγο μετά που έγραψε το τραγούδι με την Patti:

Κι εδώ η Patti, την ίδια χρονιά, πιο λιτή:

Λογοκρισία: ανοίγουν τα ψυχιατρεία (1)…

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Όσοι νόμιζαν ότι αυτά ανήκουν στους παλιούς, πολύ παλιούς καιρούς και ότι χάθηκαν οριστικά στα βάθη της ιστορίας κάνουν λάθος… Κι όσοι νόμιζαν (η ασταμάτητη μηχανή ήταν ανάμεσά τους – τα λάθη να τα αναγνωρίζουμε!) ότι η γερμανία είναι (ακόμα…) η τελευταία δημοκρατία στην ευρώπη, επίσης κάνουν λάθος. Ίσως πριν ένα χρόνο να ίσχυε. Όχι πια. (Ευχαριστούμε τον Σ. για τις πληροφορίες…)

Τίποτα δεν είναι ανεξήγητο! Δείτε όμως πρώτα τα δύο γεγονότα που, κατά την ασταμάτητη μηχανή, σημαδεύουν την κατεύθυνση και το πόσο μακρυά πρόκειται να πάνε οι κατ’ όνομα δυτικές «δημοκρατίες» στο δρόμο που άνοιξαν με την τρομοεκστρατεία του covid-19 – αν δεν σηκώσουμε το μπόι μας να τις εμποδίσουμε!

H Beate Bahner είναι δικηγόρος στη Heidelberg, στη γερμανία. Είναι κυρίως γνωστή για την εξειδίκευσή της στη νομοθεσία της υγείας. Ήταν απ’ τους πρώτους νομικούς που αμφισβήτησαν την συνταγματικότητα των καθολικών υγιεινιστικών απαγορεύσεων της κυβέρνησης Merkel. Στις 3 Απρίλη κατέθεσε στο δικαστήριο μια αναφορά 19 σελίδων στην οποία υποστήριζε τεκμηριωμένα ότι τα μέτρα του lockdown ήταν καθαρή παραβίαση τόσο του γερμανικού συντάγματος όσο και της γερμανικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των μεταδοτικών ασθενειών:

… Αυτά τα μέτρα δεν δικαιολογούνται απ’ τη Νομοθεσία Προστασίας απ’ τις Μολύνσεις, η οποία άλλαξε επειγόντως μόλις πριν λίγες ημέρες…. Οι εβδομαδιαίες απαγορεύσεις καθώς και οι απαγορεύσεις των κοινωνικών επαφών που βασίζονται στα χειρότερα μοντέλα προβλέψεων … καθώς και το πλήρες κλείσιμο επιχειρήσεων και μαγαζιών χωρίς κανένα στοιχείο για κίνδυνο μόλυνσης είναι εντελώς αντισυνταγματικά μέτρα…

Η θέση της Bahner ήταν απλή: δεν μπορείς να καταργήσεις τα ατομικά δικαιώματα και το δικαίωμα της ελευθερίας κίνησης κάνοντας απλά την υπόθεση ότι κάποιος μπορεί να μολυνθεί! Αυτή τη θέση ανέπτυξε στην 19σέλιδη αναφορά της στο διοικητικό δικαστήριο του Baden-Wurttemberg, ζητώντας να κηρυχτούν αντισυνταγματικά τα συγκεκριμένα μέτρα.

Οι τοπικοί δικαστές απέρριψαν το αίτημά της, οπότε η Bahner έκανε καινούργια προσφυγή, αυτή τη φορά στο συνταγματικό δικαστήριο της γερμανίας. Κι εκεί την απέρριψαν, με την εξής δικαιολογία: τώρα η προστασία της δημόσιας υγείας υπερτερεί της προστασίας των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. (Όπως θα το έλεγε κάθε αποφασισμένος οπαδός του νεοκρατισμού η υγεία/αρρώστια – όπως προσδιορίζονται απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες… – είναι ανώτερη από κάθε δικαίωμα και ελευθερία… Που σημαίνει: «σ’ ευχαριστώ ω εταιρεία που μου προσφέρεις προστασία»!) Αυτό έκρινε το συνταγματικό δικαστήριο παρότι ήδη διάφοροι γιατροί στη γερμανία είχαν αρχίσει να διαφωνούν με την «επίσημη γραμμή περί επικινδυνότητας», υποστηρίζοντας ότι ο κίνδυνος απ’ τον covid-19 «φουσκώνεται» με αλλότριους στόχους.

Σαν απάντηση σ’ αυτές τις κινήσεις της Bahner ο εισαγγελέας της Heidelberg «άνοιξε φάκελο» εναντίον της, επειδή στο site της υποστήριζε την ανυπακοή στις απαγορεύσεις. Λίγες μέρες μετά αυτό το site «κατέβηκε», για να ξανα-ανέβει ύστερα από μερικές ώρες εξαιτίας των διαμαρτυριών που προκάλεσε η λογοκρισία…

Την Κυριακή του πάσχα (των καθολικών), στις 12 Απρίλη, η Bahner έγραψε στο site της ότι θα φύγει απ’ το σπίτι της για μερικές ημέρες:

Θέλω να ησυχάσω λίγο… Με τρομάζει το να ακούω συνέχεια τον ήχο ενός ελικόπτερου που πετάει πάνω απ’ τα σπίτια μας…

Λίγο μετά η αστυνομία μπούκαρε στο σπίτι της Bahner, την έδεσε… και την οδήγησε σε ψυχιατρείο… Με παραπεμπτικό νοσηλείας… Το να σε τρομάζει ή το να σε ενοχλεί ο ήχος του ελικοπτέρου της αστυνομίας που πετάει συνέχεια πάνω απ’ το κεφάλι σου για να δει μήπως τόλμησε κάποιος να βγει απ’ την εξώπορτά του πρέπει να είναι κάτι σαν “διασάλευση πολιτεύματος”, σε πρώτο πρόσωπο: “ψυχική διαταραχή” ένα πράγμα…

Το γεγονός ότι μετά από λίγες ημέρες η Bahner απελευθερώθηκε εξαιτίας της κατακραυγής που προκλήθηκε δεν θα πρέπει να μειώσει την σοβαρότητα του γεγονότος: εβδομηνταπέντε χρόνια μετά την ήττα και την κατάρρευση του ναζισμού, το γερμανικό κράτος ξανα-άνοιξε τον δρόμο της κρατικής βίας: όποιος διαφωνεί είναι «τρελός»! Και ποιά ήταν η «τρέλα» της Bahner (και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων); Η εναντίωση στο υγιεινιστικό πραξικόπημα…

Τόσο χοντρά, τόσο ωμά, τόσο σοβαρά.

Λογοκρισία: ανοίγουν τα ψυχιατρεία (2)…

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Δυο μέρες πριν την σύλληψη και τον εγκλεισμό σε ψυχιατρείο της Bahner, στις 10 Απρίλη, η υπουργός υγείας και κοινωνικών υποθέσεων της σαξονίας Petra Kopping (του spd…) ανακοίνωσε πως όσοι παραβιάζουν την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας θα συλλαμβάνονται και θα κλείνονται σε ψυχιατρεία. Φρόντισε μάλιστα να προειδοποιήσει ότι είχαν ετοιμαστεί ήδη 22 δωμάτια σε ψυχιατρεία στο Altscherbitz, στο Arnsdorf, στο Grobschweidnitz και στο Rodewisch.

… Αν κάποιοι αρνούνται τις διαταγές, είναι σημαντικό να ενισχύσουμε τα μέτρα που έχουν διατάξει οι αρχές υγείας. Είναι πιθανό ότι θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να κλειστούν σε ένα νοσοκομείο με δικαστική εντολή…

Οι “πράσινοι” της σαξονίας συμφώνησαν μέσω μιας δήλωσης του μέλους τους Jurgen Kasek. Με την υποσημείωση πως ένα τέτοιο μέτρο θα πρέπει να είναι «αναλογικό»… «Είναι ένα μέτρο πολύ έντονα κατά των βασικών δικαιωμάτων… οπότε πρέπει να λαμβάνεται αν έχουν εξαντληθεί οι άλλες δυνατότητες». Αθωωτικό, ε;

Ίσως χρειάζεται να το θυμίσουμε: ο υποχρεωτικός εγκλεισμός σε νοσοκομείο / ψυχιατρείο ΔΕΝ αφορούσε τον «μολυσμένο» από μια πολύ μεταδοτική αρρώστια, που αποτελεί δημόσιο κίνδυνο· αλλά οποιονδήποτε υγιή που παραβιάζει την απαγόρευση κυκλοφορίας. Η ανυπακοή στους νόμους είναι πολιτική πράξη – αλλά στη σαξονία είπαν ότι είναι “ψυχική διαταραχή”…

Αυτή η απειλή αποσύρθηκε εξαιτίας της μεγάλης κατακραυγής που προκάλεσε. Και πάλι όμως: εβδομηνταπέντε χρόνια μετά την ήττα και την κατάρρευση του ναζισμού, το γερμανικό κράτος ξανα-άνοιξε τον δρόμο της κρατικής βίας: όποιος διαφωνεί είναι «άρρωστος», είναι «τρελός»!

(Διάφοροι απο ‘δω και απο ‘κει, που αγαπούν να μισούν την ασταμάτητη μηχανή, ονειρεύονται και ελπίζουν τέτοια μεγαλεία: φυλακές, ψυχιατρεία, εξορίες – για τους «κοινωνικά ανεύθυνους»… Είναι οι πέτρες, τα ακρογωνιαία αγκωνάρια που πάνω τους κτίζει το (ντόπιο) καθεστωτικό σύμπλεγμα της ασφάλειας του «νέους παρθενώνες» του – αν αυτό θυμίζει κάτι…)

Νεοκρατισμός: το “αριστερό” σκέλος

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Κάποιοι μπορεί να εκπλαγούν με το ότι οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και οι πράσινοι (έστω στη σαξονία), το μέρος δηλαδή του πολιτικού φάσματος που αποκαλείται «αριστερά» προχώρησαν τόσο μακριά ώστε να υιοθετήσουν ανοικτά ολοκληρωτικές, φασιστικές πρακτικές όπως η ψυχιατρικοποίηση – των – διαφωνούντων και των «απείθαρχων».

Δεν συμβαίνουν μόνο στη γερμανία αυτά. Συμβαίνουν και στην ισπανία: στις τοπικές εκλογές στη βασκία απαγορεύτηκε σε όσους βρίσκονταν σε καραντίνα να ψηφίσουν (αν και υπήρχε τρόπος: μεταφερόμενες κάλπες στα σπίτια)· πρακτικά ακυρώθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα όσων είχαν … δέκατα και σινάχι. Συμβαίνουν και αλλού, οπωσδήποτε στα μέρη μας, όπου η υποτιθέμενα «αριστερή» κριτική στο ρημαδογκουβέρνο κινείται μεταξύ του «μάσκες για όλο το λαό» και «οι απαγορεύσεις δεν εφαρμόζονται σωστά».

Η συμμετοχή (συχνά μαξιμαλιστική) της αριστεράς και της άκρας αριστέρας του κράτους και του κεφάλαιου σ’ αυτά τα πρώτα πανηγυρικά βήματα του νεοκρατισμού στη δύση, έχει μετατρέψει διάφορους ακροδεξιούς σε «κήρυκες της δημοκρατίας» και, σχεδόν «φύλακες της ελευθερίας»! Πολιτική ξεφτίλα για τους κάποτε “liberal αριστερούς”!!!

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που σε περιόδους κρίσης / αναδιάρθρωσης όσοι απολάμβαναν πριν ένα ορισμένο status και μια κάποια «πολιτική ταυτότητα» στρογγυλοκαθισμένοι στο παρελθόν και στις (προβληματικές πάντα) «βεβαιότητές» τους πέφτουν – πέφτουν – πέφτουν… Η ασταμάτητη μηχανή θα προσυπέγραφε, σαν εύλογη αφετηρία απαντήσεων, την άποψη του παιδοψυχίατρου Γιώργου Νικολαΐδη στο site marginalia στις αρχές Ιούλη (με την επιφύλαξη του όρου «ακραίο κέντρο»):

…Για να προχωρήσω και στο πιο πολιτικό κομμάτι, ένα κομμάτι του ριζοσπαστισμού και της αριστεράς, επικυρώνει μια ιδεολογική ηγεμονία του ακραίου κέντρου. Κατά τη γνώμη μου αυτού του είδους ο υπερπροστατευτικός λόγος του lockdown, που είναι τελείως κίβδηλος και χωρίς προοπτική, και ο οποίος στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, κυρίως αναπαράχθηκε από το ακραίο κέντρο και συμπαρέσυρε ένα κομμάτι της αριστεράς, και της ριζοσπαστικής δυστυχώς συμπεριλαμβανόμενης, είναι τελείως αδιέξοδος και φαίνεται.

Τώρα, γιατί κομμάτια που είχαν αριστερές περγαμηνές και παρακαταθήκη, παρασύρθηκαν και προσυπέγραψαν τελείως αυτή την ακροκεντρώα λογική του να κλειστούμε για πάντα, μπορώ να σκεφτώ διάφορες εξηγήσεις: η μία είναι φυσικά ότι ένα κομμάτι από το στελεχιακό δυναμικό αυτών των πολιτικών χώρων προέρχονται κυρίως από νέα μικροαστικά στρώματα των οποίων η δουλειά μπορεί πολύ πιο εύκολα να γίνει απ’ το σπίτι. Σε μεσαία και ανώτερα στρώματα μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους μεταβολές. Η εργασία από το σπίτι όμως γίνεται ολοένα και λιγότερο εφικτή όσο περισσότερο πας προς τα κάτω στην οργάνωση της κοινωνικής ιεραρχίας. Για τα χαμηλότερα στρώματα λοιπόν είναι έτσι κι αλλιώς αδύνατη.

Το δεύτερο είναι ότι οι γενιές κάτω των 70, αυτές που δεν είναι πραγματικά ευάλωτες δεν έχουν καθόλου εμπειρία διαβίωσης με καθημερινές απειλές ζωής στον αναπτυγμένο κόσμο. Κι αυτό ίσως ερμηνεύει τη διαφορά στάσης και συμπεριφοράς με τους ηλικιωμένους, που πραγματικά κινδυνεύουν αλλά τους βλέπεις ότι μια ρουτίνα ζωής τη διατηρούν. Για πρώτη φορά αυτός ο κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με κάτι που δεν είχε ποτέ συναπαντήσει στη ζωή του, δεν το είχε διαχειριστεί. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, ας πούμε από την ηλικία των γονιών μου και πάνω, έζησαν και πόλεμο και Κατοχή και Εμφύλιο και τα μετεμφυλιακά χρόνια, όπου οι κίνδυνοι για τη ζωή ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο ήταν πρωτόγνωρο ως εμπειρία για τις επόμενες γενιές, και προφανώς τις έκανε να πανικοβληθούν και να προσχωρήσουν σε κάθε είδους σαθρά ιδεολογήματα.

Και το τρίτο, βεβαίως, ειδικότερα για τους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς, υπήρχε την τελευταία τριακονταετία μια υποστολή της κριτικής στην επιστήμη, στον επιστημονισμό, την τεχνοκρατία. Αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια πολιτικά επικρατεί πλήρως ένα πολύ επιθετικό νεοφιλελεύθερο πρόταγμα από την πλευρά του αστισμού, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις που αμύνονταν, περισσότερο να κάνουν αντινεοφιλελεύθερη πολιτική, παρά αντικαπιταλιστική. Έλειπε δηλαδή μια πολιτική πιο βαθιάς κριτικής στο σύστημα. Προϊόντος του χρόνου νομίζω ότι ένα κομμάτι του κόσμου έχει πάρει τους στόχους πάλης για την ουσία της πολιτικής, πράγμα που τον κάνει ευεπίφορο να τον αφομοιώσει ο Κουόμμο και ο Μακρόν. Αυτό νομίζω ότι επίσης έπαιξε έναν ρόλο σε αυτή τη συγκυρία, για το πόσο δημιουργήθηκε το ρεύμα των «μενοσπιτάκηδων» στον ριζοσπαστικό χώρο οι οποίοι σε κάποια στιγμή της πανδημίας είχαν περίπου κάνει «εχθρό του λαού» την νεολαία που διασκεδάζει στις πλατείες και τους γέρους που βολτάρουν στις παραλίες…

Η απώθηση του συγκεκριμένου!

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Οι “τεταρτοαυγουστιανοί του ‘20” χρησιμοποιούν, και σίγουρα θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν – για τα συμφέροντα που υπηρετούν. Τα οποία δεν είναι καθόλου η “υγεία του λαού”.

Ένα βασικότατο στοιχείο της υγείας, τόσο των ατόμων όσο και των πληθυσμών, είναι η διανοητική κατάστασή τους. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να αποβλακώσει είτε μεμονωμένα άτομα είτε πληθυσμούς, το μόνο πράγμα που δεν τον ενδιαφέρει είναι η …”υγεία” όλων αυτών. Την δική του “υγεία” προστατεύει, δηλαδή την μακροημέρευση των συμφερόντων και της όποιας εξουσίας του.

Όπως συνέβαινε στην πρώτη φάση της τρομοεκστρατείας, στη φάση των πραξικοπημάτων και των θανατομέτρων, έτσι και σ’ αυτήν που τρέχει, η αποβλάκωση επιδιώκεται μέσω του βομβαρδισμού των αριθμών. Ξέρουμε ότι σύντροφοι και φίλοι της ασταμάτητης μηχανής θεωρούν εξεζητημένη έως μάταιη την ενασχόληση με αριθμούς. Ωστόσο η αποκάλυψη των καθεστωτικών ψεμμάτων ξεκινάει από εκεί όπου “ρίχνουν το βάρος τους”.

Στον πίνακα αυτόν τακτοποιήσαμε τα επίσημα νούμερα του ελληνικού καθεστώτος σχετικά με τα “κρούσματα” – αλλά και τα τεστ. Κι αυτό επειδή παγκόσμια έχουν πολλαπλασιαστεί τα τεστ που γίνονται τους τελευταίους μήνες. Αφήνουμε στην άκρη το ζήτημα της αξιοπιστίας τους, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον – μια άλλη φορά ίσως. Παίρνουμε τα ίδια δεδομένα με εκείνα που χρησιμοποιεί, με εντελώς αποσπασματικό και αποβλακωτικό τρόπο, το καθεστώς.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Απ’ τις 26/2 ως και τις 25/5 (όταν άρχισε η λήξη των αποκλεισμών) είχαν γίνει σε 89 ημέρες στην ελλάδα 155.037 τεστ. Και είχαν βρεθεί 2.881 «θετικοί / θετικές». Ήταν η περίοδος των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, της καραντίνας, του συναισθηματικού και ψυχολογικού βιασμού. Σ’ αυτήν την περίοδο η «διαπιστωμένη κατάσταση της μόλυνσης» ήταν, κατά μέσο όρο, 0,01859 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.

Στη συνέχεια, απ’ τις 26 Μάη ως χτες (5 Αυγούστου), σε 73 ημέρες, έγιναν 454.546 τεστ. Δηλαδή: σχεδόν 300% περισσότερα τεστ έγιναν αυτές τις 73 ημέρες «μη καραντίνας» σε σχέση με όσα έγιναν σε 89 ημέρες «καραντίνας». Ωστόσο ΔΕΝ βρέθηκαν αναλογικά ούτε 3πλάσια, ούτε 2πλάσια, ούτε καν τα ίδια «κρούσματα». Κατά μέσο όρο, σ’ αυτήν την περίοδο μη καραντίνας, υπήρχαν 0,00457 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.

Η αναλογία «κρουσμάτων ανά τεστ» στην περίοδο της «καραντίνας» ήταν 4πλάσια απ’ ότι την περίοδο της «μη καραντίνας»!!! Εν μέρει η εξήγηση είναι ότι στην περίοδο της «καραντίνας» τεστ γίνονταν κυρίως σε ανθρώπους που είχαν κάποια συμπτώματα και πήγαιναν σε γιατρό ή/και νοσοκομείο. Τώρα γίνονται στον γενικό πληθυσμό. Απ’ την άλλη μεριά όμως είναι λογικό να βρίσκονται περισσότεροι «θετικοί» (ή/και «ψευδώς θετικοί») ασυμπτωματικοί αν πολλαπλασιάζονται τα τεστ. Από μόνο του το γεγονός ότι καταγράφονται περισσότεροι / ες positive χωρίς συμπτώματα αντί για όπλο στα χέρια των υγιεινιστικo-τρομοκρατών θα έπρεπε να είναι ευχάριστο. Όπως θα έλεγε και ο Γ. Νικολαΐδης:

… Νομίζω ότι θα έπρεπε κυρίως να δοθούν [οδηγίες] για ανθρώπους που έχουν λόγους να φυλάγονται. Γιατί για τους υπόλοιπους, όντως, η αποστασιοποίηση δεν ξέρω τι σκοπιμότητα εξυπηρετεί. Στον βαθμό που δεν υπάρχει ορατό ούτε εμβόλιο, ούτε φάρμακο, στην πραγματικότητα όλες οι κοινωνίες, είτε το ομολογούν είτε όχι, πάνε προς την αναζήτηση μιας ή άλλης μορφής ανοσίας αγέλης. Το να εκτίθενται λοιπόν οι άνθρωποι που θα νοσήσουν αλλά δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν, είναι θετικό πράγμα. Δηλαδή, πρέπει να κολλήσουν αυτοί που δεν φοβάσαι να πεθάνουν. Για να το περάσουν ώστε να έχουν αντισώματα ή άλλες μορφές κυτταρικής ανοσοποίησης, για να χτίζεις έτσι στην κοινωνία το τοίχος προστασίας για να σταματήσει η επιδημία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος….

Αν η περίοδος της καραντίνας συγκριθεί με την περίοδο μετά τα τέλη Μάη είναι αδύνατο να υποστηρίξει κάποιος ότι αποσώβησε κάτι. Απ’ την άλλη θα ήταν δίκαιο να ειπωθεί πως ο ιός θα έκανε έτσι κι αλλιώς τον κύκλο του, ότι την περασμένη άνοιξη ήταν στην πρώτη του δυναμική επέκταση, ότι δεν υπήρχε καμμία σοβαρή φροντίδα επικεντρωμένη στην προστασία των ηλικιωμένων με επιβαρυμένη υγεία· και ότι απ’ τον Μάη και μετά – όπως ήταν αναμενόμενο – «φθίνει», κυρίως σαν πρόξενος ευκαιριακά ήπιων συμπτωμάτων· και ελάχιστων θανάτων. Απ’ αυτήν την άποψη εκείνο που χρειαζόταν την άνοιξη δεν ήταν να επιβραδυνθεί η διασπορά ενός ακίνδυνου κατά 90% – 95% ιού (η θρυλική «ισοπέδωση της καμπύλης»…), αλλά να προστατευτούν αποτελεσματικά οι ευάλωτοι… (Πρακτικά έγινε το ανάποδο: μέσα στις καραντίνες, με τους φίλους του κράτους να πανηγυρίζουν, στα γηροκομεία οι ηλικιωμένοι πέθαιναν, όχι υποχρεωτικά από τον covid-19 αλλά και από ασιτία, και επειδή δεν έπαιρναν τα φάρμακά τους, κλπ…) Και, εννοείται, θα έπρεπε να θεωρείται απόλυτα ανήθικη η δημιουργική λογιστική του θανάτου. Όμως όλα τα παράλογα και τα ανήθικα επιστρατεύτηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς.

Εκεί είναι το θέμα. Αν ο covid-19 σε πείσμα των μεθοδεύσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχει κάνει τον κύκλο του κι αν τείνει στο να μετατραπεί στο προβλεπόμενο, σ’ έναν δηλαδή απ’ τους πολλούς ιούς με τους οποίους συμβιώνουμε, πώς θα πουληθεί ή/και θα επιβληθεί το εμβόλιο; Πώς θα γίνει η μεγάλη μπίζνα, και πώς θα επιβληθεί η αλγοριθμική φυλακή αν γίνει δεκτό ότι η «γενική ανοσία πληθυσμού» έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται σε πάμπολλες (δυτικές) κοινωνίες και σίγουρα στα μέρη μας όπως δείχνει ο πίνακας επάνω;

Ε;

Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν!!!

Τετάρτη 5 Αυγούστου. Δύο καταστάσεις μπορεί να υπάρχουν, είτε η μία είτε η άλλη. Διαζευκτικά. Είτε υπάρχει πραγματικότητα, κοινή για όλους, που είναι εμπειρικά και διανοητικά προσιτή. Είτε δεν υπάρχει πραγματικότητα, όλα είναι σχετικά· άρα δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα. Αν υπάρχει πραγματικότητα τότε υπάρχουν και ψεύτες: είναι αυτοί που την διαστρέφουν. Αν δεν υπάρχει πραγματικότητα τότε δεν υπάρχουν ούτε ψεύτες: ο καθένας υποστηρίζει ό,τι κατέβει στην γκλάβα του…

Επειδή ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία, υποστηρίζουμε δηλαδή πως και πραγματικότητα υπάρχει και ψεύτες, ιδού μια ερώτηση που κανένας ψεύτης δεν θέλει καν να αναγνωρίσει ότι … αφορά τον ίδιο και την πραγματικότητα. Την έχουμε ξανακάνει, αλλά όσο περνάει ο καιρός (και όσο αφηνιάζουν οι εκπρόσωποι του συμπλέγματος) γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη.

Στις 25 Μάη, όταν άνοιξαν τα «καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος» και, σταδιακά, καταργήθηκαν οι περισσότερες απ’ τις απαγορεύσεις του πραξικοπήματος, είχαν καταχωρηθεί στην ελλάδα σαν «νεκροί λόγω covid-19» (η γνωστή «κοινή δεξαμενή»…) 172 άνδρες και γυναίκες. Καθώς ο αρχι-ιερέας της σωτηρίας μας αποχωρούσε απ’ τις οθόνες θεώρησε σωστό (ευγενικό εκ μέρους του!) να μας ενημερώσει ότι μας γλύτωσε από 150 νεκρούς την ημέρα τους προηγούμενους μήνες, χάρη στα πραξικοπήματα, στις γενικευμένες απαγορεύσεις, στο όργιο ψυχοσυναισθηματικής καταστολής… Άξιζε τον κόπο, αφού επιζήσαμε…

Απ’ τις 25 Μάη και τους 172 νεκρούς ως τις 4 Αυγούστου και τους 209 νεκρούς, χωρίς απαγορεύσεις, πραξικοπήματα αλλά ΜΕ τον covid-19 (που φυσικά είναι υπαρκτός!) η διαφορά είναι: 72 ημέρες και νύχτες· και 37 νεκροί.

Αν οι ιερείς και οι λοιποί ντόπιοι τρόφιμοι των φαρμακοβιομηχανιών και του κράτους έλεγαν την αλήθεια στις 25 Μάη του 2020, τότε ΜΕ τον ιό και ΧΩΡΙΣ απαγορεύσεις, πραξικοπήματα (και χωρίς μάσκες ουσιαστικά…) από τότε και ως χτες θα έπρεπε να υπάρχουν 72 Χ 150 = 10.800 νεκροί… Θέλετε να πούμε ότι οι σωτήρες μας τα φούσκωσαν λίγο, και ότι χωρίς τις σωτήριες μεθόδους τους τον Μάρτη, τον Απρίλη και τον Μάη θα πέθαιναν 100 την ημέρα; Μήπως 50;

Τότε θα έπρεπε απ’ τις 25 Μάη και μετά να έχουν πεθάνει 7.200 άτομα· ή, στην καλύτερη, 3.600… Πόσοι έχουν πεθάνει; 37. Δηλαδή – κατά μέσο όρο – ένας (1) κάθε δύο (2) ημέρες. Με δεδομένο ότι ο τσαχπίνης covid 19 είναι υπαρκτότατος και κυκλοφορεί, η διαφορά είναι κτηνώδης. Υπάρχει κάποια ειδική εξήγηση, του είδους «απ’ τις 25 Μάη ως τις 4 Αυγούστου ο covid-19 είναι σε άδεια και cool ενώ τον Μάρτη, τον Απρίλη και Μάη τα είχε πάρει στο κρανίο» – τολμάει κάποιος να δώσει έστω μια τέτοια εξήγηση;

Αν όχι δύο τινά συμβαίνουν. Είτε η πραγματική, υπαρκτή φονικότητα του covid-19 είναι αυτή (ή περίπου αυτή) που έχει συμβεί απ’ τις 25 Μάη και μετά (χωρίς ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης, χωρίς μυστηριώδη εμβόλια και, σίγουρα, με πάμπολλες κοινωνικές συναναστροφές) οπότε οποιοσδήποτε υποστηρίζει, υποστήριξε, υπονοεί ή υπονόησε ότι ο «κορώνας» θα σκότωνε 150 ή 100 ή 50 την ημέρα είναι κοινός ΨΕΥΤΗΣ! Και διαδίδει / επιβάλλει – επειδή έχει εξουσία – ψευδείς ειδήσεις!

Είτε υπάρχει μεν covid-19 αλλά ΔΕΝ υπάρχει πραγματικότητα! Οπότε ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι γουστάρει! Μπορεί να λέει ότι ο covid-19 σκοτώνει χιλιάδες αλλά μας το κρύβουν· ή ότι δεν υπάρχει καν και καν· ή μπορεί να λέει ότι οι έλληνες κατάγονται απ’ τους el και γι’ αυτό αντέχουν· ή ότι ο θεούλης έχει ενεργοποιήσει την «αυτόματη ανάσταση» οπότε όσοι έλληνες πεθαίνουν απ’ τον covid-19 ανασταίνονται αμέσως· ή ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα του. Ελλείψει πραγματικότητας ωστόσο κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί σαν ψεύτης, «συνωμοσιολόγος» ή οτιδήποτε άλλο!

Ας το επαναλάβουμε λοιπόν ανοικτά, ενώπιον των αστυνομικών και δικαστικών αρχών και οποιοσδήποτε άλλης εξουσίας: Υπάρχει στα μέρη μας απτή, αντιληπτή πραγματικότητα ναι ή όχι; Αν υπάρχει, τότε εδώ και 2,5 μήνες η μέση φονικότητα του covid-19 είναι 1 νεκρός ανά 2 ημέρες· ελάχιστη δηλαδή… Και οποιοσδήποτε υπονοεί ή υποστηρίζει οτιδήποτε διαφορετικό είναι ψεύτης, διαδίδει ψευδείς ειδήσεις, και είναι υπόλογος γι’ αυτό. Αν δεν υπάρχει (πραγματικότητα), τότε όλοι έχουμε παραισθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των φίλων της καραντίνας και των φαρμακοβιομηχανιών – αλλά χωρίς πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα… Καμμία ηθική, λογική ή νομική παράβαση λοιπόν.

Ναι ή όχι; Μια μονολεκτική, χωρίς φιοριτούρες απάντηση please…

(φωτογραφία: Άτυχος, πολύ άτυχος ο υπουργός αστυνομίας. Μέσα στη φούρια του να συμβάλει κι αυτός στη «σωτηρία» δεν πρόσεξε τις ημερομηνίες και τον συμβολισμό τους. Βγήκε χτες να παρακινήσει τον εισαγγελικό βραχίονα του κράτους να μαζέψει τις «θεωρίες συνωμοσίας» – θα ήταν ενδιαφέρον να υπάρξει ένας επίσημος ελληνικός ορισμός του τι είναι και τι δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας»!… Γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος τέτοιος, κρατικός… Αλλά πολλά κράτη τον χρειάζονται.

Στις 4 Αυγούστου το έκανε το βήμα… Χτες. Do you remember κύριε αρχιπολιτσία; 4 Αυγούστου; 1936; Ε;;; Θυμήθηκες; Τέλεια!!! “Έγραψες”!!! Η Ιστορία θα σε ειρωνεύται για πάντα!! Ακόμα κι όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε η Ιστορία θα στο έχει σημειώσει: στην επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά, στη γιορτή των ντόπιων φασιστών, ο αρχιπολιτσμάνος του 2020 αποφάσισε ότι “Αρκετά με την ελευθερία! Ασυδοσία έγινε!!! Υποσκάπτονται τα θεμέλια του έθνους!!!”. Στο διαδίκτυο – και όχι μόνο!!!

Πιο καλά δεν θα μπορούσες κύριε…)

Η στρατηγική της έντασης: προβοκάτσιες και λογοκρισία

Τετάρτη 5 Αυγούστου. …Παρά τις προετοιμασίες σχεδόν 20 χρόνων, το «τράβηγμα απ’ τα μαλλιά της ευκαιρίας» του covid – 19 στον δυτικό κόσμο, στις αρχές της άνοιξης του 2020, είχε σοβαρά κενά. Το πρώτο σοβαρό κενό ήταν (και παραμένει) οι μηχανισμοί απόλυτης λογοκρισίας. Στο κατά λίγους μήνες έγκαιρο Event 201 (που είμαστε σίγουροι ότι δεν μελετήσατε…) το θέμα της «ιατρικής αλήθειας» ήταν ένα απ’ τα 4 στρατηγικής σημασίας. Όμως ανάμεσα στα δεδομένα του Οκτώβρη του 2019 και του Μάρτη του 2019 το μόνο δοκιμασμένο χειροπιαστό εργαλείο λογοκρισίας ήταν η καταστολή των «fake news» απ’ τα αντι-social media, με την κατηγορία ότι ήταν ρωσικής ή κινεζικής προέλευσης… Πολύ λίγο για να δουλέψει στις συνθήκες της απότομης και αφηνιασμένης τρομοεκστρατείας…

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 2 μέρες (η διαγώνιος του θεάματος 2). Οι προβοκάτσιες σαν επίσημη κρατική τακτική και, σα συνέχεια, η νομιμοποίηση της λογοκρισίας έχουν μπει πια στην ημερήσια διάταξη· και μάλιστα (όπως θα δείξουμε στη συνέχεια) με τον πιο βρώμικο και τρομοκρατικό τρόπο.

Αλλά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω για να διαπιστώσουμε το γιατί (και το γιατί τώρα) η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid-19 αναδεικνύει την λογοκρισία σαν οργανική ανάγκη του συστήματος. Θα φανεί έτσι (ελπίζουμε) ότι η απαγόρευση της τεκμηριωμένης κριτικής στην τρομοεκστρατεία είναι μεν το τωρινό, συγκυριακό ζήτημα που ενδιαφέρει άμεσα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (τις big pharma, τις big tech, τις big insurance, καθώς και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των κρατών)· από ιστορική άποψη όμως είναι ΜΟΝΟ ένα στοιχείο της εκκίνησης μιας καινούργιας περιόδου, που έχουμε ονομάσει νεο-κρατισμό. Σαν διάδοχη κατάσταση του νεο-φιλελευθερισμού.

Η έννοια των «ψευδών ειδήσεων» και της «διασποράς ψευδών ειδήσεων» είναι παλιά. Όπως και η σχετική νομοθεσία. Ωστόσο το τι είναι «ψευδής είδηση» και το τι είναι τεκμηριωμένη κριτική (ή ακόμα πιο συγκεκριμένα πολιτική κριτική) δεν ήταν ούτε θα μπορούσε να είναι ακλόνητα οριοθετημένο. Για παράδειγμα η φράση ο καπιταλισμός σκοτώνει μπορεί να θεωρηθεί είτε «ψευδής είδηση» είτε τεκμηριωμένη πολιτική κριτική, ανάλογα απ’ την θέση που βρίσκεται ο καθένας (και τα συμφέροντα που υπηρετεί ή όχι…). Είναι γι’ αυτό το λόγο που όλα τα δικτατορικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα στην ιστορία του καπιταλισμού (ο 20ος αιώνας είχε πολλά από δαύτα) απαγόρευαν πάντα την πολιτική κριτική ΧΩΡΙΣ να την αναγνωρίζουν σαν τέτοια! Ονομάζοντάς την, χαρακτηρίζοντάς την, σαν «κάτι άλλο»: σαν κοινά ψέμματα, σαν παραπληροφόρηση – του – εχθρού, σαν φαντασιώσεις, ακόμα και σαν διανοητική διαταραχή…

Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο, και αφορά άμεσα τη «νέα» λογοκρισία, αυτήν που απλώνεται καλπάζοντας εδώ και μήνες. Αν μια οποιαδήποτε γνώμη αναγνωριστεί σαν επαρκής καθ’ αυτή στους συλλογισμούς και στα επιχειρήματά της, τότε νομιμοποιείται στο «πεδίο του διαλόγου» που, σύμφωνα με τα τυπικά συντάγματα των αστικών δημοκρατιών, είναι βασικό χαρακτηριστικό τους. Για να εξορίσει τις ενοχλητικές (εναντίον του) απόψεις ένα καθεστώς που θέλει να κρύψει το ότι είναι ολοκληρωτικό (ή παριστάνει ότι «δεν κυνηγάει την ελευθερία έκφρασης των απόψεων» – εκτός αν την κυνηγάει…) πρέπει να αφαιρέσει απ’ τις αντίπαλες απόψεις την λογική τους βάση· πρέπει να προβοκάρει διαστρέφοντάς τα τα επιχειρήματά τους· πρέπει να προβοκάρει διαστρέφοντας τες τις προθέσεις όσων τις έχουν και τις εκφράζουν. Με δυο λόγια πρέπει να τις απο-πολιτικοποιήσει, ώστε στη συνέχεια να τις «εγκληματοποιήσει», να τις «ψυχολογικοποιήσει» ή/και να τις γελοιοποιήσει. Με δυο λόγια: πρέπει να ασκήσει αδιάλλακτη, ωμή ιδεολογική και φυσική βία.

Τα λεγόμενα «fake news» (μια διατύπωση που έγινε διεθνής· φαίνεται πως αν στα ελληνικά λέγονταν «ψευδείς ειδήσεις» θα έπρεπε να ελεγχθούν αν είναι όντως τέτοιες) έγιναν μόδα τα πολύ τελευταία χρόνια, ειδικά σε σχέση με την καθεστωτική πολιτική ζωή στις ηπα και στην αγγλία. Κανείς απ’ όσους έδειχναν τα «fake news» δεν χαρακτήρισε έτσι τις εμπορικές διαφημίσεις ή τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις διάφορων πολιτικών βιτρινών. Τα «fake news» (που διαδίδονταν μέσω των αντι-social media) αφορούσαν αυτό που ονομάστηκε «εμπλοκή» σε εκλογές ή δημοψηφίσματα· και σαν προέλευσή τους υποδεικνυόταν συνήθως η Μόσχα· αργότερα και το Πεκίνο.

Μ’ άλλα λόγια οι «ψευδείς ειδήσεις» που θα έπρεπε να κατασταλούν (επειδή «δηλητηριάζουν την δημοκρατία»…), είτε ήταν όντως τέτοιες είτε όχι, φύτρωσαν στις ρωγμές που δημιουργεί η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Έγινε αρκετό να υποστηρίξει μια εξουσία εδώ ή εκεί πως «η αντίπαλη εξουσία είναι που μιλάει» για να γίνει το οτιδήποτε ψέμα, του οποίου η κυκλοφορία πρέπει να απαγορευτεί.

Τυπική πολεμική κατάσταση! (Με την αλήθεια που είναι το πρώτο θύμα, κλπ…)