Τετάρτη 19 Αυγούστου. Άλλο η λευκορωσία και άλλο το μάλι. Αν στην πρώτη γίνονται διαδηλώσεις ζητώντας την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, διαδηλώσεις που αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή, τότε κάθε αξιοπρεπής «λευκός άνθρωπος» πρέπει να καταγγείλει – και να επιβάλει τιμωρίες. Αν στο μάλι γίνονται επί μήνες μαζικές διαδηλώσεις με το ίδιο αίτημα, την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, του διεφθαρμένου πρωθυπουργού και της διεφθαρμένης κυβέρνησης, κι αν οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με εξίσου βίαιο, φονικό τρόπο, τότε αυτό δεν είναι θέμα. Στο κάτω κάτω το μάλι είναι έδρα της ανανεωμένης γαλλικής (αντιτρομοκρατικής…) αποικιοκρατίας στο Sahel· και η ευρωπαϊκή ένωση «στηρίζει». Τουλάχιστον επίσημα.
Απ’ τον περασμένο Ιούνη το «κίνημα της 5 Ιούνη» στο μάλι (εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν οι οργανωμένες αντιδράσεις) διαδηλώνει ζητώντας την παραίτηση του προέδρου Ibrahim Boubacar Keita. Στις 11 και 12 Ιούλη οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Bamako πνίγηκαν στο αίμα, αφού η στρατοαστυνομία σκότωσε τουλάχιστον 11 άτομα – και τραυμάτισε άλλα 120. Μεταξύ άλλων οι διαδηλωτές αμφισβητούν τα αποτελέσματα των εκλογών τον περασμένο Μάρτη, που έγιναν εν μέσω απαγωγών διάφορων διαφωνούντων με το γκουβέρνο.
Αλλά αυτό το γκουβέρνο έχει ένα χάρισμα. Είναι φιλογαλλικό. Είναι τόσο φιλογαλλικό ώστε απέρριψε την συμφωνία ειρήνευσης που είχε επιτευχθεί το 2015 με τους ένοπλους ισλαμιστές και τους Tuareg του βορρά. Αν την δεχόταν τι ρόλο ειρηνοποιού θα έβρισκε ο γαλλικός στρατός (με τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανόμενου του γερμανικού), ε;
Με τέτοιες πλάτες αυτό που σερβίρεται στους ηλίθιους πρωτοκοσμικούς σαν «αντιτρομοκρατικη εκστρατεία» είναι μια τυπική ιμπεριαλιστική ιστορία, που περιλαμβάνει όχι μόνο στρατιωτική εγκατάσταση πρωτοκοσμικών (τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πολύ χοντρά, οι πρώτες ύλες στην υποσαχάρια αφρική είναι στρατηγικές και πολύτιμες!) αλλά και ένα φιλικό καθεστώς. Που συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς: σαν ημιδικτατορία.
Κουρντίζοντας το ελατήριο, αυτό μπορεί να σπάσει· και να εκσφενδονιστεί στο μάτι εκείνου που το κουρντίζει. Κάπως έτσι χτες, εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων στο Bamako, ένα μέρος του στρατού στασίασε και έδεσε τον πρόεδρο Keita, τον πρωθ. Maiga, και κάμποσους υπουργούς και λοιπούς αξιωματούχους του μάλι. Εννοείται πως ακαριαία όλος ο πολιτισμένος (: δυτικός…) κόσμος καταδίκασε αμέσως τους στασιαστές, ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των μαριονετών· πασπαλίζοντας τις δημοκρατικές του ευαισθησίες με λίγη σκόνη «διαλόγου». Ο βασιλιάς Macron, άμεσα θιγμένος, πέρα απ’ τις καταγγελίες, τηλεφώνησε αμέσως στις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των γειτονικών κρατών (νίγηρα, σενεγάλης, ακτής του ελεφαντοστού): ίσως χρειαστεί την στρατιωτική τους βοήθεια, για μια εισβολή / αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στο μάλι…
Τι να πρωτοκάνει πια ένας βασιλιάς;