Πέμπτη 6 Αυγούστου. Οι “τεταρτοαυγουστιανοί του ‘20” χρησιμοποιούν, και σίγουρα θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν – για τα συμφέροντα που υπηρετούν. Τα οποία δεν είναι καθόλου η “υγεία του λαού”.
Ένα βασικότατο στοιχείο της υγείας, τόσο των ατόμων όσο και των πληθυσμών, είναι η διανοητική κατάστασή τους. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να αποβλακώσει είτε μεμονωμένα άτομα είτε πληθυσμούς, το μόνο πράγμα που δεν τον ενδιαφέρει είναι η …”υγεία” όλων αυτών. Την δική του “υγεία” προστατεύει, δηλαδή την μακροημέρευση των συμφερόντων και της όποιας εξουσίας του.
Όπως συνέβαινε στην πρώτη φάση της τρομοεκστρατείας, στη φάση των πραξικοπημάτων και των θανατομέτρων, έτσι και σ’ αυτήν που τρέχει, η αποβλάκωση επιδιώκεται μέσω του βομβαρδισμού των αριθμών. Ξέρουμε ότι σύντροφοι και φίλοι της ασταμάτητης μηχανής θεωρούν εξεζητημένη έως μάταιη την ενασχόληση με αριθμούς. Ωστόσο η αποκάλυψη των καθεστωτικών ψεμμάτων ξεκινάει από εκεί όπου “ρίχνουν το βάρος τους”.
Στον πίνακα αυτόν τακτοποιήσαμε τα επίσημα νούμερα του ελληνικού καθεστώτος σχετικά με τα “κρούσματα” – αλλά και τα τεστ. Κι αυτό επειδή παγκόσμια έχουν πολλαπλασιαστεί τα τεστ που γίνονται τους τελευταίους μήνες. Αφήνουμε στην άκρη το ζήτημα της αξιοπιστίας τους, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον – μια άλλη φορά ίσως. Παίρνουμε τα ίδια δεδομένα με εκείνα που χρησιμοποιεί, με εντελώς αποσπασματικό και αποβλακωτικό τρόπο, το καθεστώς.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Απ’ τις 26/2 ως και τις 25/5 (όταν άρχισε η λήξη των αποκλεισμών) είχαν γίνει σε 89 ημέρες στην ελλάδα 155.037 τεστ. Και είχαν βρεθεί 2.881 «θετικοί / θετικές». Ήταν η περίοδος των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, της καραντίνας, του συναισθηματικού και ψυχολογικού βιασμού. Σ’ αυτήν την περίοδο η «διαπιστωμένη κατάσταση της μόλυνσης» ήταν, κατά μέσο όρο, 0,01859 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.
Στη συνέχεια, απ’ τις 26 Μάη ως χτες (5 Αυγούστου), σε 73 ημέρες, έγιναν 454.546 τεστ. Δηλαδή: σχεδόν 300% περισσότερα τεστ έγιναν αυτές τις 73 ημέρες «μη καραντίνας» σε σχέση με όσα έγιναν σε 89 ημέρες «καραντίνας». Ωστόσο ΔΕΝ βρέθηκαν αναλογικά ούτε 3πλάσια, ούτε 2πλάσια, ούτε καν τα ίδια «κρούσματα». Κατά μέσο όρο, σ’ αυτήν την περίοδο μη καραντίνας, υπήρχαν 0,00457 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.
Η αναλογία «κρουσμάτων ανά τεστ» στην περίοδο της «καραντίνας» ήταν 4πλάσια απ’ ότι την περίοδο της «μη καραντίνας»!!! Εν μέρει η εξήγηση είναι ότι στην περίοδο της «καραντίνας» τεστ γίνονταν κυρίως σε ανθρώπους που είχαν κάποια συμπτώματα και πήγαιναν σε γιατρό ή/και νοσοκομείο. Τώρα γίνονται στον γενικό πληθυσμό. Απ’ την άλλη μεριά όμως είναι λογικό να βρίσκονται περισσότεροι «θετικοί» (ή/και «ψευδώς θετικοί») ασυμπτωματικοί αν πολλαπλασιάζονται τα τεστ. Από μόνο του το γεγονός ότι καταγράφονται περισσότεροι / ες positive χωρίς συμπτώματα αντί για όπλο στα χέρια των υγιεινιστικo-τρομοκρατών θα έπρεπε να είναι ευχάριστο. Όπως θα έλεγε και ο Γ. Νικολαΐδης:
… Νομίζω ότι θα έπρεπε κυρίως να δοθούν [οδηγίες] για ανθρώπους που έχουν λόγους να φυλάγονται. Γιατί για τους υπόλοιπους, όντως, η αποστασιοποίηση δεν ξέρω τι σκοπιμότητα εξυπηρετεί. Στον βαθμό που δεν υπάρχει ορατό ούτε εμβόλιο, ούτε φάρμακο, στην πραγματικότητα όλες οι κοινωνίες, είτε το ομολογούν είτε όχι, πάνε προς την αναζήτηση μιας ή άλλης μορφής ανοσίας αγέλης. Το να εκτίθενται λοιπόν οι άνθρωποι που θα νοσήσουν αλλά δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν, είναι θετικό πράγμα. Δηλαδή, πρέπει να κολλήσουν αυτοί που δεν φοβάσαι να πεθάνουν. Για να το περάσουν ώστε να έχουν αντισώματα ή άλλες μορφές κυτταρικής ανοσοποίησης, για να χτίζεις έτσι στην κοινωνία το τοίχος προστασίας για να σταματήσει η επιδημία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος….
Αν η περίοδος της καραντίνας συγκριθεί με την περίοδο μετά τα τέλη Μάη είναι αδύνατο να υποστηρίξει κάποιος ότι αποσώβησε κάτι. Απ’ την άλλη θα ήταν δίκαιο να ειπωθεί πως ο ιός θα έκανε έτσι κι αλλιώς τον κύκλο του, ότι την περασμένη άνοιξη ήταν στην πρώτη του δυναμική επέκταση, ότι δεν υπήρχε καμμία σοβαρή φροντίδα επικεντρωμένη στην προστασία των ηλικιωμένων με επιβαρυμένη υγεία· και ότι απ’ τον Μάη και μετά – όπως ήταν αναμενόμενο – «φθίνει», κυρίως σαν πρόξενος ευκαιριακά ήπιων συμπτωμάτων· και ελάχιστων θανάτων. Απ’ αυτήν την άποψη εκείνο που χρειαζόταν την άνοιξη δεν ήταν να επιβραδυνθεί η διασπορά ενός ακίνδυνου κατά 90% – 95% ιού (η θρυλική «ισοπέδωση της καμπύλης»…), αλλά να προστατευτούν αποτελεσματικά οι ευάλωτοι… (Πρακτικά έγινε το ανάποδο: μέσα στις καραντίνες, με τους φίλους του κράτους να πανηγυρίζουν, στα γηροκομεία οι ηλικιωμένοι πέθαιναν, όχι υποχρεωτικά από τον covid-19 αλλά και από ασιτία, και επειδή δεν έπαιρναν τα φάρμακά τους, κλπ…) Και, εννοείται, θα έπρεπε να θεωρείται απόλυτα ανήθικη η δημιουργική λογιστική του θανάτου. Όμως όλα τα παράλογα και τα ανήθικα επιστρατεύτηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς.
Εκεί είναι το θέμα. Αν ο covid-19 σε πείσμα των μεθοδεύσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχει κάνει τον κύκλο του κι αν τείνει στο να μετατραπεί στο προβλεπόμενο, σ’ έναν δηλαδή απ’ τους πολλούς ιούς με τους οποίους συμβιώνουμε, πώς θα πουληθεί ή/και θα επιβληθεί το εμβόλιο; Πώς θα γίνει η μεγάλη μπίζνα, και πώς θα επιβληθεί η αλγοριθμική φυλακή αν γίνει δεκτό ότι η «γενική ανοσία πληθυσμού» έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται σε πάμπολλες (δυτικές) κοινωνίες και σίγουρα στα μέρη μας όπως δείχνει ο πίνακας επάνω;
Ε;