Κυριακή 9 Αυγούστου. … Στα συμβόλαια που κλείνουμε ζητάμε απαλλαγή από αστικές ευθύνες και αποζημιώσεις. Είναι εύλογο για τα περισσότερα κράτη να σηκώσουν αυτό το ρίσκο στις δικές τους πλάτες, αφού πρόκειται για το εθνικό τους συμφέρον… Κοιτάξτε, πρόκειται για μια ειδική περίπτωση όπου εμείς, σαν εταιρεία, απλά δεν μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη αν … σε τέσσερα χρόνια το εμβόλιο αρχίσει να έχει παρενέργειες…
Αυτά δήλωσε πρόσφατα στο reuters ο Ruud Dobber, ceo της μεγάλης αγγλικής φαρμακοβιομηχανίας AstraZeneca, που έχει υπογράψει ήδη συμφωνίες για προμήθεια ενός πειραματικού, υπό δοκιμήν mRNA εμβολίου, σε μεγάλες ποσότητες, με τις ηπα, την αγγλία και διάφορα άλλα ευρωπαϊκά κράτη – όταν με την ευλογία του μεγαλοαδύναμου αποδειχθεί ότι μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα· χωρίς να πάρει (η εταιρεία) την ευθύνη για τις συνέπειες της σωτηρίας… Μόνο την δόξα.
Η AstraZeneca θα δώσει (λέει) τα εμβόλια σε διάφορα κράτη «χωρίς κέρδος», σε «τιμή κόστους» (…) επειδή της έχουν χώσει έναν περίδρομο λεφτά για τις έρευνές της· άρα η «δωρεά» είναι πέτσινη. Αλλά και οι υπόλοιποι φιλόδοξοι σωτήρες, η Pfizer, η Sanofi, η Johnson & Johnson, η Moderna, η CureVac, τα ίδια deal κάνουν (ή σκοπεύουν): πρώτα θα μας απαλλάξετε απ’ τις νομικές και αστικές ευθύνες και μετά θα σας πουλήσουμε την φαρμακο-σωτηρία.
Από πολλές απόψεις οι εταιρείες διαπραγματεύονται από θέση ισχύος. Αφού πρώτα με τους λακέδες τους («επιστήμονες», «ειδικούς», δημαγωγούς, πολιτικούς, περσόνες του θεάματος γενικά) πέτυχαν να στήσουν την τρομοεκστρατεία, μπορούν στη συνέχεια να εμφανιστούν σαν κανονικοί έμποροι λέγοντας: Εγώ έτσι το πουλάω. Αν δεν σου αρέσει μην το πάρεις!! Ποντάροντας στο απλό γεγονός ότι καμμία πολιτική βιτρίνα απ’ αυτές που συμμετείχαν ενεργά στο τρομοθέαμα του θανάτου απ’ τον covid-19 δεν θέλει να μείνει υπόλογη στο πόπολό της ότι υπάρχει «φάρμακο» αλλά δεν το αγοράζει λόγω παράλογων και ανήθικων απαιτήσεων των πωλητών…
Υπάρχουν λοιπόν δύο σοβαρά και καθόλου λεπτά ζητήματα. Για το ένα σας ενημερώσαμε ήδη στις 27 Ιούλη (το ’πε κι ο γιατρός!). Ένα μικρό, πολύ μικρό μέρος απ’ αυτό που θα γλυτώσουν οι φαρμακοβιομηχανίες για τις «παράπλευρες απώλειες» των θαυμαστών αντι-covid εμβολίων τους (που δεν θα χρειάζονται, αλλά….), αν και εφόσον υπάρξουν και επιβληθούν, θα το αναλάβει το κάθε κράτος χωριστά, με την ιδιαίτερο τρόπο που μπορεί να το κάνει: μέσω ενός «ταμείου αποζημιώσεων για φαρμακευτικές βλάβες», με ανώτατο πλαφόν φυσικά. Υπάρχουν ήδη 19 κράτη που έχουν τις σχετικές νομοθεσίες, απ’ την ευρώπη (όχι το ελλαδιστάν… ακόμα, ε;), την βόρεια αμερική και την βορειοανατολική ασία (φωτογραφία επάνω, με το έτος νομοθέτησης ανά κράτος).
Σύμφωνα με τον π.ο.υ. «εφόσον η κοινωνία επωφελείται από ένα φάρμακο δεν είναι δίκαιο να χρεώνεται ο κατασκευαστής του για το ότι κάποιοι απ’ αυτήν την κοινωνία έπαθαν ζημιά. Ας χρεωθεί η κοινωνία, δηλαδή το κράτος της». Προσπαθεί μάλιστα (ο π.ο.υ.) να πείσει κι άλλα κράτη να αναλάβουν τις ευθύνες τους· και το προσπαθεί τώρα! Με τον covid-19 σαν «επιχείρημα»…
Αυτό είναι γνωστό σ’ όλους τους καπιταλιστικούς τομείς: ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών!
Το άλλο θέμα είναι μια απλή ερώτηση: για ποιόν λόγο του κόσμου πρέπει ο οποιοσδήποτε να εμπιστεύεται τέτοιους σωτήρες; Το «μονά κερδίζω / ζυγά χάνεις» έχει πάντα ένα περίστροφο κάπου δίπλα… Ας βγούν λοιπόν στα ίσια οι φαρμακοσωτήρες και οι λακέδες τους, φορτωμένοι με όλα τα πυροβόλα τους, κι ας τα κολάνε σε κάθε κεφάλι, ένα προς ένα, για να «πείσουν» για … τις καλές τους προθέσεις για την εξολόθρευση … του covid-19.
Κάτι τέτοιο ναι! Είναι μια πρόταση που δεν μπορείς να αρνηθείς…