Τετάρτη 1 Ιούλη. Από σήμερα αρχίζουν στο ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς οι νομικές προετοιμασίες για την προσάρτηση της δυτικής Όχθης. Όλα κι όλα: στρατός θα την επιβάλλει και θα την προστατεύει· αλλά χρειάζονται κι εκείνα τα νομικά στολίδια που κάνουν ένα φασιστικό καθεστώς να μοιάζει με «δημοκρατία».
Όταν μιλάμε για «προσάρτηση της δυτικής Όχθης» πρέπει να είμαστε σωστοί. Αυτή έχει γίνει ήδη ουσιαστικά. Μια έκταση με διάσπαρτα παλαιστινιακά «μπαντουστάν», που τα χωρίζουν θωρακισμένοι αυτοκινητόδρομοι για αποκλειστική χρήση των εποίκων φυλασσόμενοι απ’ την ισραηλινή στρατοαστυνομία… τι άλλο απομένει; Μόνο η τυπική επικύρωση.
Μια έγνοια έχει μόνο το φασιστογκουβέρνο του Τελ Αβίβ, κι αυτή μπορεί να επηρεάσει τον ρυθμό της «τυπικής διευθέτησης» στη δυτική Όχθη. Το ψόφιο κουνάβι και το σόι του προώθησαν την γενική προσάρτηση – ήταν το δώρο ενός μεσίτη / πλυντηριά σ’ έναν μαφιόζο φίλο. Ο «υπναλέος Jo» (Biden) είναι επίσης γνωστός και σταθερός φίλος του ισραηλινού φασισμού. Ωστόσο έχει σοβαρό πρόβλημα με το κόμμα του: η αριστέρα των «δημοκρατικών», αποφασιστικά αντι-απαρτχάιντ (και όχι μόνο ενάντια στην προσάρτηση), δείχνει να ενισχύει την επιρροή της – το αποδεικνύουν διάφορες πρόσφατες τοπικές εσωκομματικές εκλογές. Μ’ αυτά τα δεδομένα ο «υπναλέος Jo» παριστάνει τον αντίθετο στην τυπική και επίσημη προσάρτηση – μπας και μαζέψει ψήφους και απ’ τους οπαδούς του Sanders…
Από μόνο του αυτό δεν είναι λόγος ανησυχίας για το Τελ Αβίβ. Αλλά μπορεί να μπει ζήτημα κυρώσεων κατά του ισραήλ στον οηε και (με πρόεδρο τον «υπναλέο») η Ουάσιγκτον να μην βάλει βέτο. Αυτό θα είναι πρόβλημα, και μάλιστα σοβαρό.
Θα πείτε: μεταξύ συμμάχων και φίλων πάντα βρίσκονται λύσεις. Το φασιστογκουβέρνο του Τελ Αβίβ και ο Ασύλληπτος ζυγίζει την προτιμότερη επιλογή ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο. Είτε μια ραγδαία τυπική απαλλοτρίωση του 60% της δυτικής Όχθης όσο υπάρχει ακόμα ψόφιο κουνάβι (ή κάποιος γερός αντικαταστάτης της «γραμμής»), και οπωσδήποτε πριν τις αμερικανικές εκλογές του Νοέμβρη· και μετά ας γίνει ό,τι νάναι. Είτε μια σταδιακή προσάρτηση, «βλέποντας και κάνοντας».
Το κυρίως και μεσοπρόθεσμο ζήτημα βρίσκεται στη μεριά των παλαιστίνιων. Όσο δεν ξεφορτώνονται την «παλαιστινιακή αρχή» και όλους τους ντόπιους υποστηρικτές και τσάτσους της, είναι καταδικασμένοι…