Παρασκευή 5 Ιούνη. Τα πιο πάνω ισχύουν στο ακέραιο και για την πρόσφατη, μακρόσυρτη, υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Μπορεί ο υπολογισμός να ήταν χοντροκομμένος ή μπορεί να ήταν πολύ «σοφός» απ’ την μεριά της εξουσίας: το καθημερινό κοντέρ των θανάτων έφτιαξε σταγόνα σταγόνα έναν τεράστιο συγκινησιακό βάλτο στις «συνειδήσεις» (σκόπιμα τα εισαγωγικά…) πολλών εκατομμυρίων υπηκόων. Ο Θάνατος! Τα Φέρετρα! Η Αρίθμηση! Φτηνά μεν σαν μέσα – αποτελεσματικά όμως σε μεγάλο βαθμό!
Είναι σημαντικό το ότι αυτή η δημιουργική λογιστική θανάτου αμφισβητήθηκε έγκαιρα, και καθόλου από «συνωμοσιολόγους»… Είναι σημαντικό ότι επιδείχθηκαν έγκαιρα τα ντοκουμέντα της σχεδιασμένης και συντονισμένης κατασκευής αυτής της τόσο χρήσιμης (για διάφορες μορφές εξουσίας) αιτίας θανάτου που ονομάστηκε “covid-19”… Ωστόσο σαν γενική εντύπωση έμεινε (εκτιμάμε) εκείνη που ήθελαν τ’ αφεντικά: εντέλει μια μόνιμη δηλητηρίαση, που θα αξιοποιηθεί…
Όμως φαίνεται πως ακόμα κι όσοι “δεν έφαγαν” τα θανατόμετρα διστάζουν. Διστάζουν ξεκινώντας απ’ αυτό το κεντρικό ζήτημα (το ζήτημα της σικέ “κοινής δεξαμενής”) να αρχίσουν το ξήλωμα ολόκληρης της καθεστωτικής παράστασης θανάτου. Διστάζουν να αρχίσουν να ξηλώνουν πόντο πόντο όλο το συγκινησιακό οπλοστάσιο που παρατάχτηκε εναντίον τους. Ίσως ενστικτώδικα φοβούνται για το τι θα βρουν πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα των υγιεινιστικών απειλών. Η σύγχρονη καπιταλιστική αλήθεια και η γνώση της δεν επιτρέπει συμβιβασμούς· κι αυτό είναι κάτι που “πλανιέται στον αέρα”…
Αν η “έξοδος κινδύνου” είναι το κάπου να κρυφτούμε, τότε – πολύ φοβόμαστε – θα γίνουν όργια…