Month: May 2020

Το θανατόμετρο, εντόπια version (ορθή επανάληψη)

Τετάρτη 6 Μάη. Ο δαίμονας του κυβερνοχώρου μας κτύπησε χτες (αλλά δεν είναι κολλητικός!). Λάθος το link σχετικά με την Αποκάλυψη Τώρα του κυρ αρχι-ιερέα της «προσευχής των 6.00). Το σωστό link (για όσους / όσες δεν έχουν βρει ήδη τις δηλώσεις του κυρ Σωτήρη) είναι αυτό. (Ευχαριστούμε τον Γ. και τον Σ. και όλους όσους υπέδειξαν το λάθος μας).

Επαναλαμβάνουμε και την απομαγνητοφώνηση:

… Εμείς κάναμε μια ακόμα υπερβολή. Οποιοσδήποτε πέθαινε ΑΠΟ ή ΜΕ covid καταγραφόταν σα να πέθαινε ΑΠΟ covid. Θυμάμαι, για παράδειγμα, μια εγκεφαλική αιμοραγία. Το νάχεις covid δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πεθαίνεις ΑΠΟ τον covid. Εμείς το καταγράφουμε σα να πεθαίνεις ΑΠΟ τον covid. Το βάζαμε, δηλαδή, μέσα στην κοινή δεξαμενή. Και νομίζω ότι είμαστε σωστοί που το κάναμε αυτό…

Εν τω μεταξύ, πρόλαβε (σιγά μην αργούσε!) να ξεκινήσει μια εκστρατεία μπαλώματος της ντόπιας ομολογίας για το κούρντισμα του θανατόμετρου… Αυτά που ξεστομίζουν οι δημαγωγοί, του γενικού είδους «ναι μεν αλλά», είναι γελοίο τραύλισμα – αμφίβολο αν πείθονται όσοι έχουν λειτουργικά φαιά κύτταρα στο κεφάλι τους. Πόσοι, όμως, έχουν ακόμα αυτην την πολυτέλεια που λέγεται ορθολογική σκέψη; Αξίζει, ενδεικτικά, να αναφερθούμε στην τακτική ενός μεγαλοστελέχους αρχιδημαγωγού, του Π. Τσίμα.

Στην χθεσινή πρωϊνή του εκπομπή ανέλαβε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, κάνοντας έναν «φανταστικό διάλογο» για το θέμα, τόσο βρώμικο ώστε αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Αναπαράγουμε αυτολεξεί τονίζοντας με υπογράμμιση την σπέκουλα:

… Ο απολογισμός λέει ότι οι νεκροί στον κόσμο απ’ τον κορονοϊό ξεπέρασαν τις 250.000. Στις περισσότερες χώρες, όπως και εδώ, επιβεβαιώνεται πια, καθιερώνεται μια μέθοδος μέτρησης, ώστε μετράμε τους νεκρούς που πέθαναν ΜΕ κορονοϊό, όχι απαραίτητα αυτούς που πέθαναν ΑΠΟ τον κορονοϊό. Που σημαίνει ότι αν κάποιος είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο ΜΕ κορονοϊό αλλά πέθανε από εγκεφαλικό, για παράδειγμα, τον μετράμε στους νεκρούς.

Κι έτσι ξεκινάει μια άλλη συζήτηση. Θα έχετε πέσει πάνω της, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Εγώ δεν συχνάζω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ανοίγω καμμιά φορά το ραδιόφωνο το βράδυ, όχι καμμιά φορά, πάντα, και παρακολουθώ μερικές εκπομπές, απ’ αυτές που παίρνουν τηλέφωνο οι ακροατές και λένε την γνώμη τους. Οπότε και να θες να τ’ αποφύγεις πέφτεις πάνω του, κουτουλάς, σαν σε τοίχο που βρέθηκε ξαφνικά μπροστά στο δρόμο σου… Πως αυτός ο κορονοϊός, τι λέτε ρε παιδιά, δεν υπάρχει, ή είναι μια κατασκευή… Όλοι αυτοί οι νεκροί που μετριούνται κάθε μέρα και μας λένε δεν υπάρχουνε, ή έχουν πεθάνει από άλλη αιτία. Μας τους εμφανίζουν ως θύματα ενός κορονοϊού γιατί θέλουν να μας τρομάξουν, θέλουν να μας φοβίσουν.

Εκεί ο εκφωνητής, ο παραγωγός του ραδιοφώνου, μπορεί να πει ποιός ρε παιδιά θέλει να μας φοβίσει; Και γιατί; Τί όφελος θα έχει; Υποβάλει την ερώτηση και αμέσως κατατάσσεται σε μία απ’ τις δύο υπανθρώπινες κατηγορίες. Ή είναι ένας εντελώς ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει τίποτα, ή είναι κάποιος που τα παίρνει απ’ τον Bill Gates ή έχει προσληφθεί απ’ τον Soros…

Κι έπειτα τα ωραία αρχίζουν μετά. Ωραία, σύμφωνοι, κάποιοι θέλουν να μας τρομάξουν, μας λένε ψέμματα, δεν υπάρχει ο κορονοϊός. Ο κορονοϊός είναι ένα ψέμα. Και οι νεκροί που μας αραδιάζουν είναι ψέμα, το λένε επειδή θέλουν να μας τρομάξουν, θέλουν να μας φοβίσουν. Γιατί όμως; Εδώ αρχίζει το ωραίο, γιατί οι απαντήσεις ποικίλουν. Γιατί θέλουν να μας φορέσουν το 5G, γιατί θέλουν να μας κάνουν εκείνο το εμβόλιο που μέσα έχει κι ένα τσιπ, για να μας καταγράφουν και να μας κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί θέλουν να επιβάλλουν μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Γιατί θέλουν να εκτοπίσουν την ελληνική γλώσσα και την ορθόδοξη πίστη μας. Αυτό είναι το πιο ωραίο: πεθαίνουν οι φουκαράδες άσχετοι στη Λομβαρδία, ισπανοί στη Βαρκελώνη, ή οι αφροαμερικανοί στο Σικάγο και στη Ν. Υόρκη επειδή κάποιοι θέλουν να μας πάρουν την ελληνική γλώσσα και την ορθόδοξη πίστη.. Ο ιός δημιουργήθηκε σ’ ένα εργαστήριο αλλά διέφυγε… Ο ιός διέφυγε επίτηδες γιατί οι κινέζοι θέλανε να ελέγξουνε τον κόσμο… Τον δημιούργησε το 5G… Όλα ακούγονται. Μπορείς να κάνεις λίγο πλάκα μ’ όλα αυτα, μπορείς και να τρομάξεις. Ανάλογα με την διάθεσή σου. Υπάρχουν μέρες που κάνω πλάκα, υπάρχουν μέρες που τρομάζω.

Τι λέει ο αρχιδημαγωγός;

Πρώτον, με την μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου, υποστηρίζει κάτι του είδους ότι το “κρεμάστηκε ΑΠΟ την γραβάτα του” και το “πέθανε κουστουμαρισμένος, με το σακάκι και ΜΕ την γραβάτα του” σωστά θεωρούνται το ίδιο πράγμα, ένα και αυτό σαν “πιστοποιητικό θανάτου”… Κι άλλωστε, όχι για τις γραβάτες αλλά για τον covid-19, αυτό είναι διεθνής πρακτική (ναι…) οπότε είναι ο.κ…. Διεθνιστές είμαστε, μη νομίζετε…

Και δεύτερον, επειδή συμφωνεί, αραδιάζει κάθε “θεωρία συνωμοσίας”, φτιάχνει έναν ωραίο σωρό, και θάβει βαθιά την εύλογη ερώτηση: γιατί και από πότε τσουβαλιάζονται οι νεκροί και οι “αιτίες θανάτου”; – την οποία φυσικά δεν θέλει να απαντήσει… Πρακτικά λέει: όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη αλήθεια για την πανδημία είναι “συνωμοσιολόγος”… Πράγμα που αποδεικνύει, παρά την θέλησή του, αυτό που είναι λογικό: το ότι ένα μεγάλο μέρος διάφορων ατεκμηρίωτων και φαντασιόπληκτων “θεωριών” διασπείρεται σκόπιμα από trolls και λοιπούς υπαλλήλους για να θαφτεί οποιαδήποτε συνεκτική κριτική!

Δεν είναι αυτή η τακτική μοναχική έμπνευση ενός πρώην αριστερού μεγαλοδημαγωγού. Από διαφορετικές μεριές η ασταμάτητη μηχανή παρατηρεί την ίδια τακτική: αν εμφανιστούν στοιχειοθετημένες απαντήσεις στο ποιοί και γιατί προωθούν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία θα προσπαθήσουμε να τους «μπαζώσουμε» μαζί με τους «συνωμοσιολόγους»…

Την ίδια στιγμή, αλλού στον «πολιτισμένο» πρώτο κόσμο, επειδή φαίνεται ότι τα θανατόμετρα έχουν αρχίσει να βρωμάνε, ξεδιπλώνεται ένα άλλο σκέλος «αντεπίθεσης»: οι νεκροί (απ’ τον covid-19) είναι στη δύση (λένε…) πολλοί περισσότεροι… Και για άγνωστους λόγους δεν έχουν καταμετρηθεί… Εδώ η τακτική ξεκινάει με την δόλια σύγκριση του “συνολικού αριθμού θανάτων από οποιαδήποτε αιτία” τους φετεινούς 4 πρώτους μήνες με αντίστοιχους άλλων χρόνων (όπου αποδεικνύεται ότι οι πρώτους μήνες (οι φετεινοί θάνατοι είναι περισσότεροι…) για να εκτοξευτεί αμέσως μετά με το παρανοϊκό συμπέρασμα ότι «αφού είναι περισσότεροι τότε δεν μπορεί παρά να είναι πολύ περισσότεροι»!!! Πρόκειται, άραγε, να ρίξουν-στην-δεξαμενή (που λέει κι ο κυρ Σωτήρης) και τις αυτοκτονίες, τα τροχαία, και κάθε θάνατο;

Για όλα είναι ικανοί.

Εμπόριο θανάτου!

Τετάρτη 6 Μάη. Οι λιτοί και οι δεμένοι που έχουν ξεχυθεί για να κουκουλώσουν τα ακουκούλωτα της κατά λάθος “Αποκάλυψης Τώρα” του κυρ Σωτήρη αποδεικνύουν, παρά τη θέλησή τους, το πόσο ενορχηστρωμένη είναι η λειτουργία του θανατόμετρου. Και όχι μόνο στα μέρη μας, φυσικά.

Οπωσδήποτε θα παραστήσουν τους αγνούς και αθώους. Πόσο αθώο σας φαίνεται, για παράδειγμα, αυτό (κάτω απ’ τον τίτλο: «τι εννούσε ο Σωτήρης Τσιόρδας όταν μίλησε για ‘υπερβολή’ στην καταγραφή των θανάτων» – ζήτω οι επεξηγήσεις! – Ευχαριστούμε τον Σ.):

… Η τακτική αυτή είναι συνηθισμένη στις επιδημιολογικές καταγραφές. Ακόμη και στη γρίπη πολλές φορές η αιτία θανάτου δεν είναι ο ιός της γρίπης, αλλά αν ένας ασθενής πεθάνει από άλλη αιτία καταγράφεται στα θύματα της γρίπης εφόσον το τεστ για τον ιό είναι θετικό. Έτσι και με τον κορονοϊό…. Το χειρότερο θα ήταν να έχουμε θανάτους από επιπλοκές του ιού και να καλύπτονται από άλλες αιτίες. Εκεί τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αντίθετα οι επιδημιολόγοι στην Ελλάδα πράττουν το εντελώς αντίθετο κι έτσι δημιουργείται μέσα από τη σχετικά “μακάβρια” καταγραφή η αισιοδοξία ότι έχουμε σε σημαντικό βαθμό επιβληθεί της επιδημίας για την ώρα…

Ντάξει μωρέ, πως κάνετε έτσι; Προσθέσαμε στους νεκρούς του ναυαγίου Χ και όσους πνίγηκαν φέτος κολυμπώντας στα ρηχά και σε πισίνες… Γιατί υπάρχει και χειρότερο: να σας λέγαμε ότι δεν υπήρξαν νεκροί απ’ το ναυάγιο Χ και να τους ψάχνατε σε τίποτα ξερονήσια… Άρα; Χαμογελάστε!!!

Μόνο που έγινε στις αρχές Απρίλη μια (1) τουλάχιστον καταγγελία, συγγενούς ηλικιωμένου ασθενούς, ότι οι γιατροί του νοσοκομείου της πρότειναν να τον δηλώσουν “νεκρό από covid-19”, να βάλει κι αυτή την υπογραφή της στο ψέμα, και σε αντάλλαγμα να της δώσουν «χαρτί» που να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα όλο το 24ωρο… Αυτό δεν πρέπει να είναι συνηθισμένο «στις επιδημιολογικές καταγραφές», ε; Για νταραβέρι δείχνει…

Αυτά, πολλά τέτοια, συνυπάρχουν πια (στο ευρύτερο μηντιακό θέαμα) με πολύ λιγότερα τέτοιου είδους:

Στη Γερμανία, όπως και σε άλλες χώρες που έχουν πληγεί από τον κορωνοϊό, οι συζητήσεις σχετικά με το εάν οι άνθρωποι πεθαίνουν «με» ή «από» τον ιό είναι πλέον καθημερινότητα.

«Οι νεκροψίες θα πρέπει να αποφεύγονται», ανέφερε στις αρχές Απριλίου στην ιστοσελίδα του το Robert Koch Institut (RKI), το γερμανικό ινστιτούτο, υπεύθυνο για τη μελέτη μολυσματικών ασθενειών, όμως αργότερα άλλαξε άποψη.

… Η βάση δεδομένων του Πίσελ περιέχει πλέον πληροφορίες που αντλήθηκαν από περισσότερες από 100 νεκροψίες. Και όλοι επιβεβαιώνουν: κανένας από τους νεκρούς δεν επηρεάστηκε αποκλειστικά από τον κορωνοϊό, αλλά είχε ήδη καρδιαγγειακά προβλήματα, υψηλή αρτηριακή πίεση, αρτηριοσκλήρωση, διαβήτη, καρκίνο, πνευμονική ή νεφρική ανεπάρκεια ή κίρρωση του ήπατος. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Πίσελ, ο κορωνοϊός δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Είναι όμως της άποψης πως ο φόβος απέναντι στον ιό είναι υπερβολικός και ότι δεν πρόκειται για «ιδιαίτερα επικίνδυνη ιογενή νόσο».

… Τα δεδομένα του Πίσελ επιβεβαιώνουν σχεδόν κατά γράμμα μελέτη του ιταλικού Υπουργείου Υγείας, η οποία δεν βασίζεται σε νεκροψίες, αλλά στην πορεία της νόσου σε 1.738 νεκρούς ασθενείς COVID-19. Εκτός από τον ιό, το 96,4% αυτών υπέφερε από τουλάχιστον ακόμη μία ασθένεια. Συγκεκριμένα, οι πιο συχνές παθήσεις ήταν η υψηλή αρτηριακή πίεση (70%), ο διαβήτης (32%) και οι καρδιαγγειακές παθήσεις (28%). Η μέση ηλικία των αποθανόντων στην Ιταλία είναι μέχρι στιγμής τα 79 έτη και στο Αμβούργο τα 80 έτη.

Και οι 20 νεκροί ασθενείς με COVID-19 που εξετάστηκαν από τον Αλεξάντερ Τζάνκοφ, επικεφαλής στον τομέα αυτοψίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βασιλείας, είχαν επίσης υψηλή αρτηριακή πίεση. Επιπλέον, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν υπέρβαροι. Τα δύο τρίτα των νεκρών είχαν καρδιακά προβλήματα και το ένα τρίτο διαβήτη. Ωστόσο, ο παθολόγος δεν θα χαρακτήριζε την ασθένεια ακίνδυνη: «Όλοι αυτοί οι ασθενείς πιθανότατα θα είχαν ζήσει περισσότερο χωρίς την COVID-19 – ίσως μια ώρα, ίσως μια μέρα, μια εβδομάδα ή ένα χρόνο».

Πιθανότατα… Αλλά αυτό δεν είναι ο Αρμαγεδώνας και το Τέλος του Κόσμου, έτσι δεν είναι; Αυτό δεν δικαιολογεί ούτε την κοινωνική αποξένωση με διαταγές, ούτε την «ιχνηλάτηση», έτσι δεν είναι; Αυτό δεν στρώνει λεωφόρο για να κάνουν χαρούλες όλες οι big business της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, έτσι δεν είναι;

Αυτά τα τελευταία, που εμφανίζονται ΤΩΡΑ, είναι γνωστά εδώ και αρκετές εβδομάδες. Κάποια τα έχει αναδημοσιεύσει η ασταμάτητη μηχανή, άλλα όχι. Ήταν τόσο γνωστά ώστε οι “αιρετικοί” υποστήριζαν σχεδόν απ’ την αρχή ότι η σωστή μέθοδος αντιμετώπισης της όποιας επικινδυνότητας του covid-19 ήταν η προστασία και φροντίδα για το γνωστό ήδη απ’ την κίνα target group του, και όχι τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις και η στρατοαστυνομία στους δρόμους.

Τώρα όμως, καθώς έχει αρχίσει να γίνεται ευρύτερα γνωστό ότι η σκληρή βάση, το θεμέλιο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, τα κουρντισμένα θανατόμετρα δηλαδή, έλεγαν πρόστυχα ψέμματα, τώρα άλλοι δημαγωγοί αναλαμβάνουν να προστατέψουν τα θανατόμετρα και τα πραξικοπήματα, και άλλοι να «κουλάρουν» κάπως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες… Αναφερόμενοι ΤΩΡΑ σε ήδη παλιές τεκμηριωμένες απόψεις ότι ίσως και οι περισσότεροι νεκροί που αποδίδονται στον covid-19 να μην είναι δικοί του, μπας και δουλέψουν λίγο διάφορες ευαίσθητες φάμπρικές. Όπως αυτή του τουρισμού.

Νεκροπολιτική 110%!!! Σούπερ μάρκετ θανάτου: κάνει προσφορές («στους δύο νεκρούς άλλος ένας δώρο»), κάνει και εκπτώσεις…

Fear project

Τετάρτη 6 Μάη. Τώρα που τα θανατόμετρα ξεβρακώνονται, τώρα που η τσιμεντένια βάση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας εμφανίζει κάποιες ρωγμές, τί να σκέφονται άραγε τα μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας; Άγνωστο.

Βρήκαμε ωστόσο διάφορες δυσοίωνες παρατηρήσεις σ’ ένα χθεσινό άρθρο του offguardian με τίτλο «ο ιός της μαζικής αποδιάρθρωσης». Τις μεταφέρουμε, περισσότερο σαν τροφή για σκέψη. Οπωσδήποτε, ακόμα κι αν η μεγάλη μάζα αυτού του πράγματος που κάποτε θα λεγόταν «κοινωνική συνείδηση» βρίσκεται σε τέτοιο σημείο κοινωνικής παράνοιας όπως περιγράφει ο αρθρογράφος, η πολιτική μας δουλειά δεν αλλάζει στο ελάχιστο. Γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη!

Υπάρχει ένα σημείο στην εμφάνιση κάθε καινούργιας καθεστωτικής αφήγησης όπου οι άνθρωποι δεν θυμούνται πια πως ξεκίνησε.

Ή, μάλλον, θυμούνται πως ξεκίνησε, αλλά όχι την προπαγάνδα που έστησε αυτήν την αφήγηση.

Ή, μάλλον, τα θυμούνται όλα αυτά (ή μπορούν να το κάνουν αν τους πιέσεις), αλλά δεν τους κάνει καμμία διαφορά πλέον, εφόσον η καθεστωτική αφήγηση έχει υποκαταστήσει την πραγματικότητα.

Θα πρέπει να θυμάστε αυτό το σημείο απ’ τον Πόλεμο στην Τρομοκρατία, και ειδικά την κατάληψη του Ιράκ. Προς το τέλος του δεύτερου μισού του 2004, οι περισσότεροι Δυτικοί είχαν ξεχάσει εντελώς την προπαγάνδα που οδήγησε στην εισβολή, οπότε θεωρούσαν την Ιρακινή αντίσταση σαν «τρομοκράτες», παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν εισβάλει και είχαν καταλάβει μια χώρα χωρίς οποιονδήποτε νομιμοποιημένο λόγο.

Εκείνη την εποχή ήταν ολοφάνερο ότι δεν υπήρχαν «όπλα μαζικής καταστροφής» και ότι οι ΗΠΑ είχαν εισβάλει σε μια χώρα που δεν τους είχε επιτεθεί, ούτε τις απειλούσε…

Αυτά τα γεγονότα δεν έχουν σημασία, ούτε στον ελάχιστο βαθμό. Εκείνη την εποχή οι Δυτικοί είχαν πεισθεί εντελώς απ’ την επίσημη ρητορική του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας, που είχε υποκαταστήσει την αντικειμενική αλήθεια. Η ηθική της αγέλης είχε απαλλοτριωθεί….

… Οι δυτικοί ήξεραν ότι οι ιρακινοί δεν ήταν «τρομοκράτες». Την ίδια στιγμή ήταν σίγουροι ότι είναι «τρομοκράτες», παρά το γεγονός πως ήξεραν ότι δεν ήταν. Ήξεραν ότι δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής, ούτε είχαν υπάρξει, αλλά παρόλα αυτά ήταν σίγουροι ότι κάπου υπήρχαν τέτοια όπλα, που θα μπορούσαν να βρεθούν, παρότι ήταν ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχουν.

… Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς πως δουλεύει αυτή η κατάσταση. Είναι μια κατάσταση λειτουργικής διάλυσης… Τα ζώα που ζουν σε αγέλη, αν πανικοβληθούν, ενστικτώδικα τρέχουν προς το κέντρο του κοπαδιού… Είναι στόχος κάθε καθεστωτικής ρητορικής να γενικεύσει αυτό το είδος της ηθικής της αγέλης…. να τρομοκρατήσει το πλήθος μέχρις εκείνου του σημείου που θα κινείται από πρωτόγονα ένστικτα και υπαρξιακό φόβο. Σε τέτοιες συνθήκες τα γεγονότα και η αλήθεια δεν έχουν πια σημασία…

Το να μην είναι πάλι έτσι πρέπει να αποδειχθεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο – δεν αρκεί να το ευχηθούμε. Στο διάστημα αυτών των 2,5 μηνών υπήρχαν άπειρες ευκαιρίες για τον καθένα να ψάξει, να διαβάσει, να συγκρίνει, να ξανασυγκρίνει, να αμφισβητήσει την τρομοεκστρατεία. Ακόμα η έρευνα μέσω διαδικτύου είναι, σε γενικές γραμμές, εφικτή. (Ίσως δεν θα αργήσει ο καιρός που θα γίνει όλο και πιο δύσκολη, μέχρις ότου απαγορευτεί…)

Αλλά δεν έγινε στην έκταση που έπρεπε. Έγινε μειοψηφικά. Εν τω μεταξύ έχει καταγραφεί, μελετηθεί και αξιοποιηθεί συστηματικά εδώ και χρόνια, χωρίς covid-19, η δραματική και μαζική “μόλυνση” της σκέψης: η ηθελημένη ροπή της μάζας των ψηφιακών υπηκόων (ειδικά των χρηστών social media, αν και όχι μόνον αυτών) προς τα σκουπίδια. Είναι για τουλάχιστον 2 γενιές που η trash culture (ομολογημένη ή όχι…) ηγεμονεύει σε πολλές δυτικές, «ανεπτυγμένες» κοινωνίες.

Εκείνοι που έβαλαν μπροστά το «σχέδιο φόβος» κατέβηκαν διαβασμένοι…

Το θανατόμετρο (εντόπια version)

Τρίτη 5 Μάη. Παλιοζωή, παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία… Δείξαμε τεκμηριωμένα την «δημιουργική λογιστική covid-19 θανάτου» στην ιταλία· η ένωση φίλων της καραντίνας μας έβρισε… Δώσαμε τις αποδείξεις της κεντρικής εντολής για την «δημιουργική λογιστική covid-19 θανάτου» στην αγγλία· η ένωση φίλων της καραντίνας μας σιχτίρισε… Δώσαμε αποδείξεις της κεντρικής εντολής για την «δημιουργική λογιστική covid-19 θανάτου» στις ηπα (μέχρι και στα «κοράκια» αναφερθήκαμε…)· η ένωση φίλων της καραντίνας μας διαολόστειλε… Μνημονεύσαμε τις δηλώσεις του διευθυντή της πνευμονολογικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Θεσσαλίας Γουργουλιάνη (10 Απρίλη)· σιγά! οπαδός του Trump ήταν κι αυτός…. Poor unstoppable machine! Έχεις αποκαλυφθεί!

Ώσπου ήρθε χτες η στιγμή του ντόπιου αρχι-ιερέα της «προσευχής των 6.00» – του αγαπημένου κάθε φίλου της καραντίντας. Για να πει (στο 28.40 λεπτό) τί;

… Εμείς κάναμε μια ακόμα υπερβολή. Οποιοσδήποτε πέθαινε ΑΠΟ ή ΜΕ covid καταγραφόταν σα να πέθαινε ΑΠΟ covid. Θυμάμαι, για παράδειγμα, μια εγκεφαλική αιμοραγία. Το νάχεις covid δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πεθαίνεις ΑΠΟ τον covid. Εμείς το καταγράφουμε σα να πεθαίνεις ΑΠΟ τον covid. Το βάζαμε, δηλαδή, μέσα στην κοινή δεξαμενή. Και νομίζω ότι είμαστε σωστοί που το κάναμε αυτό…

Του ξέφυγε; Τον παρέσυρε ο οίστρος της «νίκης κατά του κορονοϊού»; Δεν ξέρουμε. Το είπε πάντως: και στο ελλαδιστάν κουρντίσαμε κατάλληλα το θανατόμετρο! Και πολύ καλά κάναμε!!! Είχε κι εδώ “δεξαμενή” (θανάτου)! Κοινή… Πώς είναι οι ομαδικοί τάφοι; Κάπως έτσι είναι τα ομαδικά πιστοποιητικά θανάτου. Τί δεν καταλαβαίνετε;

Τώρα; Τώρα που απ’ τα πιο αρμόδια χείλη αποδεικνύεται πως κι εδώ η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στηρίχτηκε σε σικέ μέτρημα και σε “δεξαμενές”; Τί θα κάνει τώρα πια η ένωση φίλων της καραντίνας; Θα αρχίσει να καταριέται τον κυρ Σωτήρη;

Όχι!!! Για πρώτη και τελευταία φορά θα τον υπερασπιστούμε απέναντι σ’ όσους ίσως απογοήτευσε! It is a dirty job but someone gotta do it! Το είπαν και οι Faith Νo Μore το 1987. (Δυστυχώς τώρα είναι η εποχή του More Faith…) Κι αν δεν ήταν ο κυρ Σωτήρης να πάρει την δουλειά, θα ήταν ο κυρ Κώστας ή κυρά Ελένη. Κάποιος τέλος πάντων.

Ας μην την πληρώσει, λοιπόν, ένας ευσυνείδητος υπάλληλος του Θεάματος του Θανάτου. Αυτή τη φορά η ένωση φίλων της καραντίνας και όλα τα μέλη της σαν καταναλωτές φόβου και θανάτου θα πρέπει να βρίσουν τους εαυτούς τους. Όχι για λίγο. Συνεχώς και για καιρό.

Κι όταν τους τελειώσουν τα κοσμητικά επίθετα, ας αρχίσουν να αναρωτιούνται πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς όταν τον σέρνει το κόμμα το αφεντικών (: το κράτος)…

Το θανατόμετρο (γερμανική version)

Τρίτη 5 Μάη. Ο γερμανός υπουργός υγείας Jens Spahn συνελήφθη όχι να κλέβει φρούτα αλλά να κουρντίζει το θανατόμετρο. Την περασμένη Πέμπτη είχε δηλώσει πως οι νοσηλευόμενοι στα γερμανικά νοσοκομεία λόγω covid-19 (άρα σοβαρές περιπτώσεις) ήταν 37.000. Η φράου Μέρκελ, στην ίδια εκείνη συνέντευξη, είχε προσθέσει άλλες 3.000, από πάρτη της. Αλλά όχι. Ήταν 29.000, και η διαφορά των 8.000 (ή των 11.000) είναι μια σοβαρή «κεφαλαιοποίηση» κάτι άλλων «λαθών» στη γερμανία, όπως εκείνα με τις γιαγιάδες των 87 και των 109 χρόνων που δηλώθηκαν στα πιστοποιητικά θανάτου 27 και 9… Ένα περίεργο πράγμα. Όλα τα «λάθη» αυτήν την εποχή οδηγούν στο ίδιο σωστό: τον φόβο…

Πιασμένος στα πράσα ο κυρ Jens ζήτησε χτες συγγνώμη (η Μέρκελ όχι ακόμα…), λέγοντας ότι έκανε λάθος «στην πρόσθεση και στην αφαίρεση». Σίγουρα κάπου εκεί το έκανε, ή μπορεί να παρασύρθηκε και να έκανε πολλαπλασιασμό…. Ένα καλό μέρος του γερμανικού πόπολου όμως (αναμφισβήτητα πολιτιστικά πολύ κατώτερο του ελληνικού…) δεν το έφαγε το παραμύθι με το «ανθρώπινο λάθος»… Τον κατηγορεί πως επίτηδες φούσκωσε τους αριθμούς επειδή εκείνη την ημέρα θα κουβεντιαζόταν η «χαλάρωση των μέτρων». Έσπειρε φόβο σα να λέμε ο κυρ Jens, με το ίδιο εργαλείο που σπέρνουν παντού.

Το θανατόμετρο (εντόπια version)

Τρίτη 5 Μάη. Η ντόπια ένωση φίλων της καραντίνας θα οχυρωθεί βέβαια. Μα τι κούρντισμα έκαναν; Ούτε 200 νεκρούς δεν δήλωσαν… Πράγματι: το ελληνικό θανατόμετρο μοιάζει νήπιο μπροστά σε άλλα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν είναι κουντισμένο· το παινεύτηκε και ο αρχι-ιερέας. Συνεπώς είναι άγνωστο το πόσο λιγότεροι είναι εκείνοι που πράγματι πέθαναν από επιπλοκές του covid-19…

Εκείνο που υπήρξε η ελληνική «ιδιαιτερότητα» είναι διπλό. Πρώτον έγινε απεριόριστη και αλύπητη εισαγωγή τρόμου απ’ την ιταλία. Μπορεί να θεωρηθεί μια ακόμη επίδειξη επαρχιωτισμού, αλλά το βέβαιο είναι ότι το Μπέργκαμο και το Μιλάνο μπήκαν σε κάθε μυαλό, χωρίς απορίες γιατί δεν μπήκε η Νάπολι και το Παλέρμο. Άμα εισάγεις θάνατο χοντρική, μπορείς να συντηρείς μια αγορά λιανικής…

Δεύτερον… Ο τουρισμός! Η εθνική βιομηχανία. Θα πρέπει εξαρχής να συμφωνήθηκε (μεταξύ «ειδικών» και ρημαδογκουβέρνο) ότι ανάλογα με το πως θα πηγαίνουν τα άλλα ευρωπαϊκά θανατόμετρα, το ελληνικό θα κουρντίζεται μεν αλλά «με μέτρο». Έτσι ώστε να αποδειχθεί πως το ελλαδιστάν, με τα μαγευτικά του ακρογιάλια και την μεσογειακή του κουζίνα, είναι ιδανικό μέρος ξεκούρασης για επιζώντες του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού».

Το πήραν χαμπάρι κάτι αχώνευτοι (και πάντα πολιτιστικά κατώτεροι) γερμανοί δημαγωγοί. Η ελλάδα; Αααα, ναιαιαι, η ελλάαααδα… Αυτοί δεν κάνουν καν τεστ, για να δείξουν ότι δεν έχουν πρόβλημα, μπας και μαζέψουν κανά τουρίστα έγραψε (πικρόχολα προφανώς) κάποιο μήντιο.

Γερμανική ζήλεια και φθόνος! Όλος ο πλανήτης χειροκρότησε το ελλαδιστάν που «πήρε μέτρα τόσο έγκαιρα» ώστε ο καταραμένος ο covid-19 φοβήθηκε. Κι αυτό θα αποδειχθεί σύντομα. Όχι 30 μύρια αλλά 130 μύρια τουρίστες θα έρθουν φέτος. Και θα κατσικωθούν εδώ – δεν θα φεύγουν με τίποτα…

Ένα καλό τουριστόμετρο χρειάζεται.

(φωτογραφία: Κάπως έτσι φαντάζονται στη Γένοβα τις υγιεινές και αντισηπτικές οργανωμένες παραλίες. Πολύ πλεξιγκλάς – να δουλέψουν και οι ανάλογες εταιρείες. Η ιδέα φαίνεται να αρέσει και στα μέρη μας. Καλύτερα θα ήταν να υπάρχει και μια μικρή πισίνα σε κάθε πλαστική καμπίνα τέτοιου είδους – γιατί θα μπαίνουν (όταν μπαίνουν) στη θάλασσα και είναι πιθανό να μάθει ο covid-19 μακροβούτια…

Ο καπιταλισμός δεν έχει αδιέξοδα, αυτό είναι σίγουρο. Όμως δυο λεπτά… Μελτέμια έχει στην ιταλία;)

Black magic woman

Δευτέρα 4 Μάη. Το τραγούδι το ξέρετε. Τον κιθαρίστα τον ξέρετε. Τον πλήκτρα / φωνή τον ξέρετε.

Αν είναι του γούστου σας, να μια εκδοχή … απ’ τα βάθη των αιώνων… Καλή βδομάδα any way.

Κι εδώ, ένα χρόνο πριν, το Evil Ways. Με λίγο κόσμο παραπάνω… (Πουτάνα «μεταδοτικότητα»: τα καλύτερα και τα ομορφότερα μας κόλλαγες κάποτε… Πού να φανταστούμε ότι θα σε κρατικοποιούσαν;…)

Special αφιερωμένο στον Αλέξη.

 

Μα “αυτοκαταστρέφεται” ο καπιταλισμός;

Δευτέρα 4 Μάη. Υπάρχουν διάφοροι που από απόλυτη άγνοια της ιστορίας (κι αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να τους προσάψουμε) έχουν πεισθεί για την μεγάλη φονικότητα του covid-19 με την «εις άτοπον απαγωγή»: αφού έχουν τόσο μεγάλο οικονομικό κόστος τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα και οι απαγορεύσεις, για ποιόν λόγο να το έκανε αυτό ο καπιταλισμός στον εαυτό του (μέσω των κρατών) αν όχι επειδή η απειλή είναι όντως φοβερή;

Το πιο στοιχειώδες που θα έπρεπε να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν είναι ότι η φράση ο πόλεμος είναι η υγεία της (καπιταλιστικής) μηχανής δεν είναι υπερβολική. Αντίθετα, είναι ακριβέστατη. Ένας αιώνας (ο 20ος) αίματος, θανάτου, τεράστιων καταστροφών πλανητικής κλίμακας, δεν δείχνει άραγε ποιά είναι αυτή η καπιταλιστική υγεία; Αν τα πιο δυναμικά ανάμεσα στ’ αφεντικά είχαν πρόβλημα με την «καταστροφή κεφαλαίου» θα έκαναν πολέμους; Όχι. Ένα περίεργο πράγμα όμως: όχι μόνο δεν τους αποφεύγουν· τους επιδιώκουν κιόλας. Ξέροντας ότι και δικά «τους» κεφάλαια θα καταστραφούν.

Ακόμα και από στοιχειώδη εμπειρική / ιστορική άποψη, ο ισχυρισμός ότι «οι οικονομικές ζημιές αποδεικνύουν την σοβαρότητα της απειλής» είναι το ίδιο λαθεμένος και εκτός πραγματικότητας όπως σε κάθε οργανωμένη (απ’ τα αφεντικά) καταστροφή κεφαλαίου – και εργασίας· σ’ αυτήν θα επανέλθουμε στη συνέχεια.

Το να θυμίσουμε τον Κάρολο θα ήταν προφανώς άχρηστο για ανθρώπους που σκέφτονται σα να ήρθαν μόλις χτες από κάποιο πλανήτη αγάπης και ειρήνης. Ωστόσο θα το κάνουμε, λιγότερο για να πείσουμε μυαλά με τόση πρωταρχική άγνοια και περισσότερο για να υπενθυμίσουμε το είδος του πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στο «κομμουνιστικό μανιφέστο» λοιπόν, γραμμένο το 1848, διορατικά οι Μάρξ και Έγκελς έβλεπαν εκείνο που τώρα μοιάζει αόρατο: την οργανική σχέση ανάμεσα στην καπιταλιστική «τεχνολογική ανάπτυξη» και στην υποχρεωτική καταστροφή μεγάλης κλίμακας – «δημιουργική» την λένε τώρα.

Για τους καλοπροαίρετα αρχάριους κάποιες επεξηγήσεις. Οι «καταχθόνιες δυνάμεις» στο παρακάτω απόσπασμα είναι, ακριβώς, η επιστήμη και οι τεχνολογίες… Η «ανταρσία των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων» είναι το γεγονός (που μπορούσαν όχι απλά να το παρατηρήσουν αλλά και να το θεμελιώσουν θεωρητικά ήδη απ’ τα μέσα του 19ου αιώνα…) ότι σε κάθε σοβαρό βήμα τεχνολογικής αναδιάρθωσης η καπιταλιστική παραγωγή γίνεται υποχρεωτικά πιο κοινωνική. Με την έννοια ότι ο νέος μηχανολογικός εξοπλισμός, πάντα πιο σύνθετος, «βάζει» μέσα σε κάθε συγκεκριμένο τόπο παραγωγής, την εργασία και την γνώση πολλών ακόμα εργατών, ειδικευμένων και ανειδίκευτων: απ’ αυτούς που εξορύσσουν και επεξεργάζονται τις πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για την κατασκευή των μηχανών· ως τους σχεδιαστές, τους κατασκευαστές, και τους μεταφορείς των μηχανημάτων. Για τον Μαρξ αυτή η de facto «κοινωνικοποίηση» της καπιταλιστικής παραγωγής είναι που έρχεται σε άμεση σύγκρουση με την (ατομική) ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής· μια σύγκρουση που κατά την (αισιόδοξη) ανάλυσή του μόνο να οξύνεται μπορεί, μέχρι να φτάσει στο σημείο της έκρηξης, που δεν είναι άλλη απ’ την αντικαπιταλιστική επανάσταση / απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής.

Γι’ αυτό υποστηρίζει (στο πιο κάτω απόσπασμα) ότι αυτές οι «νεώτερες παραγωγικές δυνάμεις» (οι νέοι τεχνικοί σα να λέμε αλλά και η εργατική τάξη που χρησιμοποιεί το νέο εξοπλισμό) έχοντας επίγνωση της όλο και μεγαλύτερης κοινωνικότητας της παραγωγικής διαδικασίας, «ανταρτεύουν» κατά των σχέσεων ατομικής ιδιοκτησίας, προκαλώντας κατά καιρούς «εμπορικές κρίσεις» (η ανταρσία τους εκδηλώνεται π.χ. με την απαίτηση σοβαρών αυξήσεων στους μισθούς και στα μεροκάματα, ή λιγότερων ωρών δουλειάς, κλπ). Πάντα αισιόδοξοι, οι Μαρξ και Έγκελς θεωρούν το 1848 πως η κάθε φορά τεχνολογική αναδιάρθρωση αυξάνει τον παραγόμενο πλούτο, φέρνοντας τις παραγωγικές σχέσεις (την ατομική ιδιοκτησία) αντιμέτωπες με τις παραγωγικές δυνάμεις (την εργασία και την δημιουργικότητά της). Για να καταλήξουν πως για να ξεπεράσουν τα αφεντικά αυτήν την αντίθεση, προχωρούν σε καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων (κι εδώ περιλαμβάνονται και «μηχανές» αλλά και ζωντανή εργασία…) και σε ταυτόχρονη επέκταση της εμπορευματοποίησης (δημιουργώντας «νέες αγορές») και πιο εντατική εκμετάλλευση των παλιών αγορών.

Όχι βέβαια… Καταστρέφει δημιουργικά….

Δευτέρα 4 Μάη. Να το απόσπασμα:

… Μπροστά στα μάτια μας … οι αστικές συνθήκες της παραγωγής και της ανταλλαγής, οι αστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, η νεώτερη αστική κοινωνία που παρουσίασε με τα μάγια της τόσο τεράστια μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με τον μάγο που δεν μπορεί να υποτάξει τις καταχθόνιες δυνάμεις που κάλεσε ο ίδιος να τον βοηθήσουν.

Εδώ και κάμποσες δεκαετίες η ιστορία της βιομηχανίας και του εμπορίου δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η ιστορία της ανταρσίας των νεώτερων παραγωγικών δυνάμεων ενάντια στις σχέσεις ιδιοκτησίας, που είναι οι ζωτικοί όροι της αστικής τάξης και της κυριαρχίας της. Φτάνει ν’ αναφέρουμε τις εμπορικές κρίσεις, που καθώς παρουσιάζονται κάθε τόσο καταντούν πάντα προβληματικότερη την ύπαρξη ολόκληρης της αστικής τάξης. Το καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινόταν παραλογισμός: η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας.

Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί; Επειδή η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο. Οι παραγωγικές δυνάμεις που έχει στη διάθεσή της δεν ευνοούν πια την ανάπτυξη των σχέσεων της αστικής ιδιοκτησίας… οι αστικές σχέσεις έχουνε στενέψει πολύ για να χωρέσουν τον πλούτο που δημιούργησαν.

Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές.

Η θέση αυτή αποδείχθηκε σωστή ξανά και ξανά. Διάφοροι ειδικοί των αφεντικών μιλούν άλλωστε ξετσίπωτα για «δημιουργική καταστροφή», εννοώντας τις «ευκαιρίες» καπιταλιστικής ανάπτυξης που δημιουργούνται μετά από κάθε σκόπιμη καταστροφή (κεφαλαίου και εργασίας).

Ένα βασικό σημείο μόνο δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτό το απόσπασμα (περιλαμβάνεται ωστόσο σε ποιο αναλυτικές δουλειές του κυρ Κάρολου, κι οπωσδήποτε στις πολιτικές αναλύσεις του Λένιν και της Λούξεμπουργκ πριν και κατά την διάρκεια του Α παγκόσμιου). Δεν είναι μόνο η ανταρσία των παραγωγικών δυνάμεων κατά των παραγωγικών σχέσεων που προκαλεί κρίσεις και, τελικά, οδηγεί τ’ αφεντικά σε μεγάλης κλίμακας καταστροφή αν, εν τω μεταξύ, δεν έχουν κρεμαστεί. Είναι και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός! Που περνάει υποχρεωτικά μέσα απ’ την όλο και πιο έντονη και «εφευρετική» επιστράτευση των «καταχθόνιων δυνάμεων» (της επιστήμης και της τεχνικής), άρα μέσα απ’ την όλο και πιο μεγάλη εντατικοποίηση του δίπολου κρίση / αναδιάρθρωση.

Μόνο που η τεχνολογική υπεροχή του ενός καπιταλιστικού μπλοκ έναντι ενός άλλου και η «οικονομική νίκη / κυριαρχία» του πρώτου σε βάρος του δεύτερου, 1) δεν είναι μια «ειρηνική» διαδικασία, και 2) καθόλου δεν κλείνει το δρόμο προς την αναγκαία μεγάλης έκτασης καταστροφή (τον «κανονικό πόλεμο» δηλαδή), που είναι πάντα η υγεία της μηχανής. Δηλαδή εκείνο που δίνει ώθηση σε ακόμα εντονότερη και πλατύτερη μηχανοποίηση.