Σάββατο 30 Μάη. Απ’ την στιγμή που διαπιστώσαμε, μελετώντας τα λεγόμενα των παικτών του Event 201, ότι ο έλεγχος της διαδικτυακής πληροφόρησης (… στην περίπτωση μιας επιδημίας εντός ή εκτός εισαγωγικών… αλλά γιατί μόνον εκεί;) έχει γίνει πια ζήτημα πρώτης γραμμής, και απ’ την στιγμή που είναι γνωστό ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε πόλεμο που κηρύσσουν τ’ αφεντικά, παρακολουθήσαμε (σιωπηλά…) το τι συνέβαινε στη διάρκεια των πραξικοπημάτων από αυτήν την άποψη. Συνέκλιναν, άραγε, τα κράτη προς τον έλεγχο και σ’ αυτόν τον τομέα;
Αυτό που συνέβη ως τώρα (και έγινε συστηματικά, μεθοδικά, με σχέδιο) είναι ότι όλα τα καθεστωτικά μήντια λειτούργησαν σχεδόν μονομπλοκ, σ’ όλα τα (ευρωπαϊκά) κράτη που μπορούμε να ξέρουμε, ακολουθώντας / υπηρετώντας την καθεστωτική γραμμή περί Αποκάλυψης, Αρμαγεδώνα, κλπ. Εκεί που υπήρξε κάποιος πλουραλισμός (συμπεριλαμβανομένων των «θεωριών συνωμοσίας»…) ήταν στον κυβερνοχώρο. Αν υπήρξε «αχίλλειος πτέρνα» στην δημαγωγία, αυτή βρισκόταν εκεί: στο πως οι αιρετικοί «ειδικοί» κατάφεραν να κυκλοφορήσουν, όσο κυκλοφόρησαν, τις κριτικές τους απόψεις. Είναι ακριβώς η περιοχή όπου εκκρεμεί ο κεντρικός έλεγχος!
Οι βλακώδεις και μικρόνοες «κατηγορίες» που άκουσε η ασταμάτητη μηχανή είναι χάδια μπροστά στην μεταχείριση που είχε, για παράδειγμα, ένας ειδικός καθόλα αναγνωρισμένος, του βεληνεκούς του Sucharit Bhakdi, στη γερμανία. (Πρόκειται για αυτόν που είχε προκαλέσει ανοικτά την Μέρκελ και την γερμανική κυβέρνηση για το πραξικόπημα α λα γερμανικά – σχετικό video στο εξ οικείων τα βέλη, ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη).
Σ’ αυτήν την πρώτη φάση της υγιεινιστικής εκστρατείας, ο έλεγχος όσων είχαν τεκμηριωμένη και ρεαλιστική άποψη εναντίον της τρομοεκστρατείας, έγινε μ’ έναν διπλό τρόπο: αφενός μέσω της διασποράς διάφορων πανηλίθιων «θεωριών συνωμοσίας», και αφετέρου με την συστηματική και προβοκατόρικη «δυσφήμιση». Όλοι οι εθελοντές, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, οπαδοί του κράτους έφτιαξαν μια «κοινή δεξαμενή» (κατ’ αναλογία εκείνης των νεκρών…) για να πετάνε εκεί, σαν συνωμοσιολόγους, «ψεκασμένους», «χριστιανοταλιμπάν», «οπαδούς του Τραμπ», όσους απειλούσαν την ενιαία κρατική / καπιταλιστική αλήθεια.
Αστυνομικά, απαγορευτικά μέτρα δεν γνωρίζουμε να πάρθηκαν σ’ αυτή τη φάση. Αλλά, εκτιμάμε, ότι αυτό είναι μια μεταβατική περίοδος. Πιθανότατα (γιατί όχι;) στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών να έγινε αθόρυβα η απαραίτητη «καταγραφή των άπιστων και των αιρετικών» (σε κάθε κράτος) – εν όψει της συνέχειας.
Γιατί θα υπάρξει συνέχεια, δεν έχουμε αμφιβολίες. Ακόμα και τα «ψηφιακά» καμώματα του ψόφιου κουναβιού, που είναι άσχετα μεν με τον covid-19 είναι όμως σχετικότατα με τις ανάγκες γενικής (καπιταλιστικής) επιτήρησης, υποδεικνύουν την κατεύθυνση…