Month: April 2020

Afrobeat

Τρίτη 28 Απρίλη. Δεν υπάρχει πολιτική που να μην είναι πολιτική για τα σώματα…

Κι αυτό από κάτω είναι κόντρα στη νεκροπολιτική. Απ’ την Αφρική ως τη λατινική Αμερική η απόσταση είναι μικρότερη απ’ το “distancing”… Πολύ πιο υγιής και θεραπευτική!

Ούτε ο θάνατος αντέχει 1

Τρίτη 28 Απρίλη. Το θανατόμετρο είναι πρωτόγονο, αλλά αποδεικνύνεται θαυμαστό εργαλείο. Μπορεί (όποιος έχει την εξουσία) να το κουρντίσει κατάλληλα για να παίζει στις σωστές συχνότητες. Στη φάση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας κανείς δεν μπορεί να πεθάνει «άσκοπα». Το πέρασμα στην «άλλη ζωή» μπορεί να χαρακτηριστεί άσκοπη μετακίνηση – αν δεν έχει την σωστή επικύρωση.

Αυτό που ακολουθεί είναι απόσπασμα από άρθρο στον offguardian στις 16 Απρίλη (ευχαριστούμε τον Μ.). Είναι παραξενιά της αγγλίας; Όχι (αν το ελλαδιστάν είναι εν μέρει εξαίρεση αυτό οφείλεται σε μια διαφορετική διαχείριση – που δεν έχει καμμία σχέση με την δημόσια υγεία… άλλη φορά γι’ αυτό). Ιδού λοιπόν:

…Κάθε μέρα, εδώ και εβδομάδες, τα καθεστωτικά μήντια αναφέρουν κάθε θάνατο που υποτίθεται οφείλεται στην covid-19. Αυτές οι αναφορές είναι κεντρικές στην προσπάθειά τους να μας πείσουν για την σοβαρότητα της πανδημίας. Οι αναφορές πάντα στηρίζουν την αφήγηση του κράτους για την αναγκαιότητα του lockdown.

Υπό κανονικές συνθήκες, όταν κάποιος πεθαίνει, ένα πρόσωπο που ξέρει καλά τον θανόντα, όπως ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιος που ήταν με φυσικό τρόπο κοντά στο άτομο την στιγμή του θανάτου, είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει (qualified informant) τον ληξίαρχο για τις συνθήκες και τις μη ιατρικές λεπτομέρειες του θανάτου. Αλλά αυτό δεν ισχύει για ασθενείς υπόπτους για covid-19. Ένας υπάλληλος του γραφείου τελετών, που σχεδόν πάντα δεν γνωρίζει και δεν συνάντησε ποτέ τον θανόντα, μπορεί να είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δίνεται ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στο Ιατρικό Πιστοποιητικό των Αιτιών του Θανάτου (Medical Certificate of Cause of Death – MCCD), καθώς η επίσημη καταγραφή μπορεί να γίνει χωρίς καμία ενημέρωση από την οικογένεια ή κάποιον που να γνωρίζει τις συνθήκες του θανάτου.

Πριν τον Νόμο για τον Κορονοϊό (Coronavirus Act), ο τελευταίος γιατρός που είδε τον αποβιώσαντα είχε την ευθύνη να καταγράψει τον θάνατο. Όμως όταν υπάρχει υποψία θανάτου από covid-19, η ευθύνη αυτή μπορεί να αναληφθεί από κάποιον γιατρό που δεν είδε ποτέ τον ασθενή. Ο επίσημος οδηγός του βρετανικού κράτους για τους ασθενείς με covid-19 δηλώνει:

Ένας γιατρός που παρακολούθησε τον θανόντα κατά την τελευταία ασθένειά του έχει την νομική ευθύνη συμπλήρωσης του MCCD… Το καθήκον αυτό μπορεί να αναληφθεί από άλλον γιατρό που μπορεί να συμπληρώσει το MCCD σε μια περίοδο επείγουσας κατάστασης… Σε μια περίοδο επείγουσα κατάστασης, οποιοσδήποτε γιατρός μπορεί να συμπληρώσει το MCCD… Για τις ανάγκες της επείγουσας περιόδου, ο συντάκτης του πιστοποιητικού μπορεί να είναι παρόν ο ίδιος προσωπικά ή να έχει οπτική ενημέρωση (μέσω video), αλλά όχι ηχητική (μέσω τηλεφώνου, για παράδειγμα)… Εάν ο γιατρός που πιστοποιεί δεν έχει παρακολουθήσει τον αποβιώσαντα πριν τον θάνατο, πρέπει να διαγράψει την φράση «τον οποίο συνάντησα ζωντανό τελευταία φορά»…

(Μήπως θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτή τη δουλειά οι σεκιουριτάδες; Για να μην «υπερφορτωθεί» το αγγλικό σύστημα υγείας;)

Ούτε ο θάνατος αντέχει 2

Τρίτη 28 Απρίλη. Το ρεπορτάζ συνεχίζει:

Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι προκειμένου να καταγραφεί η covid-19 στο πιστοποιητικό θανάτου, ως υποκείμενη αιτία θανάτου, δεν χρειάζεται να γίνει κανένα τεστ. Η διάγνωση μπορεί απλά να στηρίζεται σε παρατηρήσεις ή αξονικές τομογραφίες. Οι οδηγίες προς το νοσηλευτικό προσωπικό δηλώνουν:

Εάν πριν τον θάνατο ο ασθενής είχε τυπικά συμπτώματα της covid-19, αλλά δεν έχουν παραληφθεί τα αποτελέσματα του τεστ, είναι επαρκές να καταγραφεί το «covid-19» ως αιτία θανάτου, να τσεκάρετε το κουτί Β και να καταγράψετε τα αποτελέσματα του τεστ όταν αυτά γίνουν διαθέσιμα. Σε περίπτωση που δεν έχει ληφθεί υλικό για τεστ, είναι επαρκές να σημειώσετε «σύμφωνα με ιατρική κρίση».

Με δεδομένη την έλλειψη σαφήνειας των επίσημων οδηγιών, οι οδηγίες από το Βασιλικό Κολλέγιο Παθολόγων (Royal College of Pathologists – RPC) είναι επίσης ανησυχητικές. Σε περιπτώσεις που υπάρχει έστω υπόνοια του covid-19, συμβουλεύουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη νεκροψίας:

Εάν ο θάνατος πιστεύετε οτι οφείλεται σε μόλυνση από covid-19, είναι απίθανο να υπάρξει ανάγκη νεκροψίας και το Ιατρικό Πιστοποιητικό των Αιτιών Θανάτου θα πρέπει να εκδίδεται.

… Το να πούμε ότι προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με τα επίσημα στατιστικά, θα ήταν πολύ λίγο. Τα ερωτήματα δεν έχουν να κάνουν με ιατρικά λάθη ή αβλεψίες, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζονται για να προκληθεί η μέγιστη σύγχυση, επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με εκτεταμένη παραποίηση των αιτιών θανάτου που φαίνεται να βρίσκεται στον πυρήνα της διαδικασίας που θέσπισε το κράτος για την έκδοση των πιστοποιητικών θανάτου…

Ούτε ο θάνατος αντέχει 3

Τρίτη 28 Απρίλη. Εδώ είναι η αμερικάνικη εκδοχή του θανατόμετρου, και συγκεκριμένα το θανατόμετρο της Ν. Υόρκης (ευχαριστούμε τον Σ.). Οι πίνακες (ο κάτω μεγέθυνση ενός τμήματος του επάνω) προέρχεται απ’ το τμήμα υγείας της κυβέρνησης της Ν. Υόρκης. Τα στοιχεία είναι απ’ τις 26 και τις 27 Απρίλη.

Τι λέει ο πίνακας; Υπάρχουν δύο κατηγορίες θανάτων που μπαίνουν στο μεγάλο σακί της τρομοεκστρατείας με σημαία τον covid-19. Οι «επιβεβαιωμένοι» (confirmed) ως προερχόμενοι απ’ τον ιό. Και οι «πιθανολογούμενοι» (probable)…

Οι «επιβεβαιωμένοι» θεωρούνται τέτοιοι αρκεί αυτός που πεθαίνει να έχει διαγνωστεί «θετικός» σε εξέταση. Δηλαδή; Δηλαδή αδιάφορα απ’ το αν η αιτία του θανάτου του είναι επιπλοκές του covid-19 ή οποιαδήποτε άλλη. Ένα – μηδέν!!!

Οι «πιθανολογούμενοι» είναι ακόμα πιο προχωρημένο κομμάτι της τρομοεκστρατείας. Αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ διαγνώστηκαν καν και καν θετικοί, αλλά «το πιστοποιητικό του θανάτου τους αναφέρει σαν αιτία θανάτου τον covid-19 ή κάτι ισοδύναμο». Πέντε – μηδέν!!!

Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν ένας σεκιουριτάς νοσοκομείου (λόγω φόρτου εργασίας του νοσηλευτικού προσωπικού…) μπορούσε να υπογράψει πιστοποιητικά θανάτου από covid-19 επειδή, πολύ απλά, «από τι άλλο να πεθάνει κάποιος την σήμερον ημέρα;», το ισοδύναμο του covid-19 (σαν αιτία θανάτου) μόνο ένας μαθηματικός ή φυσικός θα μπορούσε να το σκεφτεί, να το μηχανευτεί – και να το επικυρώσει. Διότι τι μπορεί να είναι το «ισοδύναμο»; Είναι το ίδιο μεταδοτικό με τον covid-19; Το ίδιο θανατηφόρο; Μπορεί να μας ξεκάνει το «ισοδύναμο»; Θα βρεθεί και γι’ αυτό θεραπεία ή θα μας κλείσει για πάντα στα σπίτια / φυλακές; Οιμέ!!!

Απλή αριθμητική πάντως. Το 1/3 των θανάτων που έχουν αποδοθεί στον covid-19 στο πολύπαθο Μεγάλο Μήλο (Ν. Υόρκη) έχουν το σχετικό πιστοποιητικό επειδή «έτσι την έκοψε την φάση κάποιος», χωρίς κανένα άλλο στοιχείο… Ενώ άγνωστο μέρος των υπόλοιπων 2/3 πέθαναν ΜΕ αλλά όχι ΕΞΑΙΤΙΑΣ του φονιά ιού… (Επίσης μπορεί να πέθαναν ΜΕ την πιτζάμα τους…. αλλά οι πιτζάμες δεν έχουν μπει ακόμα στη λίστα των παγκόσμιων απειλών…)

Που σημαίνει ότι το θανατόμετρο και εκεί, στο New York, όπως παντού, είναι καλά κουρντισμένο…

Δεν ξέρουμε πόσοι θα μας κατηγορήσουν επειδή υποδεικνύουμε (με στοιχεία που είναι όσο πιο αξιόπιστα θα ήταν δυνατόν) πως όχι μόνο η «απειλή» ή η «φονικότητα» του covid-19 αλλά και τα θανατόμετρα τα ίδια, το διαμάντι στο στέμμα της τρομοεκστρατείας, ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΜΕΝΑ! Δηλαδή ΣΤΗΜΕΝΑ! Υποψιαζόμαστε ότι θα είναι αρκετοί. Και θα είναι αρκετοί επειδή πολλοί το έφαγαν ότι το body counting είναι ιερό (και στον καπιταλισμό), είναι υπεράνω συμφερόντων (και στον καπιταλισμό), άρα δεν μπορεί παρά να είναι τίμιο και ακριβές.

Δεν είναι! Δεν θα μπορούσε να είναι! Η «εμπιστοσύνη στις αρχές», είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη, είναι δηλητηριώδης….

Κάνουμε ό,τι μπορούμε υπέρ της αποτοξίνωσης. Αλλά είναι δουλειά του καθενός να συλλάβει ότι η φράση του Benjamin … ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς απ’ τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει – και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά.. είναι μια αστραπιαία προειδοποίηση απ’ το παρελθόν την στιγμή του κινδύνου…

Tin Soldiers / Gotta Getaway

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Η ασταμάτητη μηχανή παίρνει (απ’ την «σημαία») ένα μικρό διάλειμα. Μιας μέρας. Πρέπει να συμμαζέψει το υλικό των δύο τελευταίων μηνών (για καλό σκοπό)· και να συναντηθεί μ’ ένα φάντασμα (για ακόμα καλύτερο). Τα λέμε την Τρίτη.

Με τις ευχές μας για την εβδομάδα που έρχεται, αφιερώνουμε δυο δυνατά και αυθεντικά ροκενρολάκια, απ’ το παρελθόν: Stiff Little Fingers.

Από μικρό….

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Είναι ένα τόσο δα μικροσκοπικό πριγκηπάτο· με έκταση κάτι παραπάνω από το 1/20 της Αθήνας. Πληθυσμό με το ζόρι 40.000. Έχει όμως πρωτεύουσα, ονόματι Vaduz. Είναι ορεινό, ανάμεσα στην αυστρία και στην ελβετία, έχει ski resorts, και φυσικά είναι πλυντήριο («φορολογικός παράδεισος» στην καθώς πρέπει ορολογία). Όλα αυτά δεν το εμποδίζουν καθόλου να κάνει ένα άλμα στην πρωτοπορία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Covid – 19 βοηθούντος.

Η διοίκηση του Λιχτενστάιν, ίσως και ο πρίγκηπας Johannes Adam Ferdinand Alois Josef Maria Marco d’Aviano Pius (για συντομία: Hans-Adam 2) αυτοπροσώπως, αποφάσισε λοιπόν ότι για το καλό της δημόσιας υγείας (έχουν πρόβλημα κι εκεί, με τον αέρα των Άλπεων;) πρέπει κάθε υπήκοος να φοράει ένα high tech βιομετρικό μπρασελέ, που θα μεταφέρει διαρκώς δεδομένα υγείας (θερμοκρασία, σφιγμούς, ένταση βήχα, ποιός ξέρει τι άλλο;) σε μια κεντρική βάση δεδομένων – στη γειτονική ελβετία.

Σε πρώτη φορά το έχουν πάρει / φορέσει 2.000 απ’ τους υπηκόους. Τα δεδομένα τους συγκεντρώνονται, αναλύονται, αλγοριθμοποιούνται, και ο Mauro Pedrazzini, υπουργός εσωτερικών του πρίγκηπα, είναι ευχαριστημένος. Η κλινική μελέτη των δεδομένων γίνεται απ’ το υπουργείο υγείας της ελβετίας, κι όλα κουρντίζονται ώστε απ’ τον Σεπτέμβριο να μοιραστούν / φορεθούν τα μπρασελέ απ’ όλους / ες. Και τις 40.000: που να τολμήσει να πλησιάσει ο τύραννος τσαχπίνης covid-19; Το εξάρτημα είναι εξέλιξη ενός παρόμοιου που έχει λανσάρει με επιτυχία η ελβετική τεχνολογική εταιρεία Ava, με σκοπό την επιτήρηση του γυναικείου κύκλου (μα ποιες γυναίκες χρειάζονται τέτοια γκάτζετ;)

Κάποιο cloud εκεί, στην ελβετία, είναι πολύ busy: με δείγμα 40.000 αιχμάλωτους της υγιεινιστικής επιτήρησης, στη μέση της ευρώπης, πολλά χρήσιμα συμπεράσματα θα βγουν. Κι ας λέει η/ο Preciado ότι «δεν χρειάζονται τα wearables, μια χαρά είναι τα κινητά». Οι 40.000 διαρκείς, 24/7 ροές δεδομένων υγείας είναι special ευκαιρία για δοκιμή. Για να καλιμπραριστούν οι αλγόριθμοι, να βελτιωθούν… Δεν πας κατευθείαν έτσι, στα εκατομμύρια ροές…

Πάντα χρειάζεται κάτι επιπλέον το αφεντικό! Πάντα!! Ειδικά αν πρόκειται για την υγεία και την προστασία της; Ωωωωω πόσες θυσίες πρέπει να κάνετε!

(φωτογραφία κάτω: Κάτι παρόμοια “βραχιολάκια” δεν ήταν, ως πρόσφατα, αξεσουάρ για κατ’ οίκον κράτηση / έκτιση ποινής; Πώς προχώρησε το πράγμα τόσο εύκολα και γρήγορα;)

Frozen oil 1

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Αν υπάρχει ένα ζήτημα που «τρέχει» κάτω απ’ την υγιεινιστική τρομοκρατική εκστρατεία και ό,τι αυτή χωράει, κάτι σαν το νο2 της συγκυρίας, είναι η όχι-και-τόσο-παράξενη «πετρελαϊκή κρίση».

Θα θυμάστε, υποθέτουμε, την γνώμη της ασταμάτητης μηχανής για την αλλαγή ενεργειακού παραδείγματος ως τμήματος της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης. (Είναι, άλλωστε, αρκετά παλιά αυτή η γνώμη). Όμως είναι άλλο η πρόβλεψη και άλλη χάρη έχει η πραγματική εξέλιξη.

Καθώς διάφορα κράτη πρώτης γραμμής έχουν επιλέξει «σκληρή γραμμή» για να επιταχύνουν την αναδιάρθρωση των καπιταλισμών τους (φορτώνοντάς την … στο covid-19) πλήθος δραστηριοτήτων έχει μπει «προσωρινά» (;) στον γύψο. Αυτό έχει χαντακώσει την ζήτηση για πετρέλαιο και τα παραγωγά του· και έχει αποτελειώσει την διεθνή τιμή του, που ήδη, προ covid-19, είχε θέματα λόγο υπερπροσφοράς. Το γκρεμοτσάκισμα των τιμών προκαλεί με τη σειρά του αλυσιδωτά κρίσιμες συνέπειες οπουδήποτε ανθεί η πετρελαϊκή μονοκαλλιέργεια: στις πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, στο ιράν, στη ρωσία, στη βενεζουέλα· αλλά και στην «βρώμικη» (από οικολογική άποψη) αμερικανική εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου. Προκαλεί όμως σοβαρές αναταράξεις και στην κυκλοφορία του δολαρίου, του μόνου νομίσματος διεθνούς χρήσης που ήταν (απ’ το 1974 ως τώρα) «δεμένο» με το διεθνές εμπόριο πετρελαίου.

Σ’ αυτήν την κατηφόρα «απαξίωσης» του άλλοτε κεντρικού ενεργειακού εμπορεύματος δεν είναι όλων των εμπλεκόμενων κρατών τα συμφέροντα ίδια. Παρότι μοιάζει πως μια (σημαντική) άνοδος των τιμών του πετρελαίου θα τους συνέφερε όλους. Αυτή η «μείωση της ζήτησης» που οφείλεται στα πρωτοκοσμικά «lockdown» μοιάζει βέβαια υπερβολική· και θα υπέθετε κανείς ότι θα κρατήσει λίγο. Ωστόσο που οφείλεται; Κατά κύριο λόγο στον σημαντικό περιορισμό των μετακινήσεων, χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών. Συνεπώς αποτελεί ένα «πρόπλασμα» σίγουρα πιο έντονο αλλά όχι alien, του τι θα αρχίσει να συμβαίνει σύντομα, όταν η ηλεκτροκίνηση των οχημάτων (ξηράς και, αμέσως μετά, θάλασσας) γενικευτεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμα κι αν η τωρινή «μείωση της ζήτησης» πετρελαίου και των παραγώγων του οφείλεται σε ατύχημα και είναι προσωρινή, η μόνιμη τέτοια είναι όλο και πιο κοντά. Σε δύο, σε πέντε ή σε οκτώ χρόνια; Από ιστορική άποψη αυτός ο χρόνος είναι ασήμαντος.

Συνεπώς καθόλου κοινά δεν είναι τα συμφέροντα των, ας τους πούμε έτσι, «μεγάλων παραγωγών πετρελαίου». Η πιο σωστή διαπίστωση θα ήταν «όλοι εναντίον όλων»: αυτό είναι αναπόφευκτο εν όψει μιας αγοράς που θα μικραίνει διαρκώς. Το ότι αυτές οι αντιθέσεις δεν έχουν εκδηλωθεί στην μορφή που τους αναλογεί είναι λογικό: με υπομονή, κάποιοι (αυτοί που είναι οι πιο αδύνατοι γενικά ή εκείνοι που δεν θα βρούν ισχυρούς προστάτες…) θα αρχίσουν να γονατίζουν. Όχι προσωρινά.

Μία απ’ τις πιο σίγουρες υποψηφιότητες κατάρρευσης είναι της αμερικανικής «σχιστολιθικής» πετροβιομηχανίας. Ο σχετικά νεώτερος «παίκτης» στην παγκόσμια αγορά είναι αυτός με τα μεγαλύτερα κόστη εξόρυξης, την μεγαλύτερη “lets go west” αυτοπεποίθηση, και την μεγαλύτερη διασπορά αφεντικών. Όμως η αμερικανική σχιστολιθική παραγωγή δεν αντέχει τιμές κάτω από 50 – 60 δολάρια το βαρέλι· και στην πραγματικότητα οι χρεωκοπίες των σχετικών εταιρειών είχαν αρχίσει πολύ πριν φτάσει ο covid-19 στο αμέρικα.

Τώρα επιταχύνονται. Το ψόφιο κουνάβι και το επιτελείο του τρομάζουν μ’ αυτήν την προοπτική. Όχι μόνο επειδή θα μείνουν χωρίς δουλειά πολλές χιλιάδες εργάτες αυτής της βιομηχανίας – δηλαδή ψηφοφόροι. Αλλά και επειδή θα τερματιστεί ένα σχέδιο δεκαετιών: να γίνουν οι ηπα αφενός αυτάρκεις πετρελαϊκά, και αφετέρου εξαγωγείς – σε βάρος της ρωσίας, της βενεζουέλας, του ιράν, και όποιου άλλου πετρελαιοπαραγωγού κράτους ενοχλεί την Ουάσιγκτον.

Το ψοφιοκουναβιστάν ετοιμάζεται, ουσιαστικά, να «κρατικοποιήσει» αυτές τις πολλές εκατοντάδες «μικρομεσαίες» εταιρείες εξόρυξης. Μια τέτοια ενέργεια θα αλλάξει απλά την μορφή του προβλήματος: θα το μετατρέψει από ιδιωτικό σε κρατικό. Οπωσδήποτε η fed μπορεί ακόμα να «τυπώνει δολάρια» για να δανείζει το αμερικανικό κράτος για να κρατικοποιήσει οτιδήποτε: πάνω στα junk ιδιωτικά πετροχρέη έχουν χτιστεί χρηματιστηριακά «παράγωγα», και ολόκληρος ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα τρέμει από διάφορες πλευρές. Κάπως πρέπει να διασωθεί – για όσο…

Όμως αν το back up αυτών των ιδιόμορφων πετροδόλαρων είναι το διαρκώς αυξανόμενο αμερικανικό (δημόσιο) χρέος, και μάλιστα σε συνθήκες οξυμένου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τότε όταν οι ανταγωνιστές του αμερικανικού καπιταλισμού περιορίσουν κι άλλο την χρήση του δολαρίου σαν διεθνούς «αποθεματικού» νομίσματος, μία θα είναι η κατάληξη, με μαθηματική ακρίβεια: ο δολαριακός υπερπληθωρισμός στο ψοφιοκουναβιστάν.

Frozen oil 2

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Εν τω μεταξύ, παρά την έντονη μείωση της ζήτησης, πετρέλαιο εξακολουθεί να εξορύσσεται! Πού πάει; Αποθηκεύεται. (Σε διάφορα σχιστολιθικά πετροπήγαδα στο αμέρικα, καθώς τελειώνουν τα καζάνια αποθήκευσης, το ρίχνουν σε αυτοσχέδιες λίμνες πετρελαίου, στο χώμα…) Η μαζική αποθήκευση είναι μια κίνηση απελπισίας, αφού αν και όταν αρχίσει να πουλιέται αυτό, το «έτοιμο», και πάλι θα επηρεαστεί η παραγωγή και οι τιμές.

Ωστόσο αυτό το «ατυχές» και προσωρινό pause λόγω covid-19 έχει κάνει πανευτυχείς του έλληνες εφοπλιστές· εκείνους που έχουν τάνκερ. Τα ναύλα έχουν εκτοξευτεί αφού δεν είναι μόνο ναύλα: τα τάνκερ έχουν μετατραπεί σε νοικιασμένες πλωτές αποθήκες, άγνωστης διάρκειας! Χάνουν οι παραγωγοί πετρελαίου, κερδίζουν οι μεταφορείς: ο καπιταλισμός είναι, πράγματι, ένα σύστημα που δείχνει όλο και περισσότερο τις διαστροφές του..

New currency

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Μέσα σ’ αυτούς τους παγκόσμιους στροβιλισμούς, έχοντας ξεφορτωθεί τα αρχικά ζόρια με την covid-19, το κινεζικό καθεστώς προχωράει στο επόμενο (ηγεμονικό για το ίδιο, δηλητηριώδες για το ψοφιοκουναβιστάν) βήμα. Το ψηφιακό yuan. Η κεντρική τράπεζα ανακοίνωσε την πετυχημένη ολοκλήρωση της τεχνικής πλευράς, και προχωράει προς το τέλος της και η νομοθετική. Ένας αριθμός απ’ τις εταιρείες ναυαρχίδες του κινεζικού καπιταλισμού, όπως η Tencent, η Alibaba, η Huawei, η εμπορική τράπεζα της κίνας και μεγάλες κατασκευαστικές συμμετέχουν στην «ανάπτυξη» του ψηφιακού νομίσματος, αφενός λόγω της εμπειρίας τους στην blockchain τεχνολογία, και αφετέρου λόγω του πελατολογίου τους. Το Alipay της Alibaba και το WeChat Pay της Tencent έχουν ήδη 1,7 δισεκατομμύρια λογαριασμούς (κατά 300 εκατομμύρια περισσότερους απ’ τον κινεζικό πληθυσμό…) έχοντας ενοποιήσει τα social media, το ηλεκτρονικό εμπόριο και τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το Πεκίνο καθορίζει ήδη τα διεθνή πρότυπα (λειτουργικά και τεχνολογικά) για τα επόμενα ψηφιακά νομίσματα που θα δημιουργήσουν άλλα κράτη ή συμμαχίες τύπου ευρωζώνη.

Το ψηφιακό yuan δεν προορίζεται απλά για εσωτερική χρήση (συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του κεντρικού ελέγχου όλων μα όλων των πληρωμών..). Μια σειρά κράτη / πελάτες του Πεκίνου, εταίροι στους δρόμους του μεταξιού, τόσο στην ασία όσο και στην αφρική, πρόκειται να επωφεληθούν. Όντας το πρώτο νόμισμα με «κρατική πλάτη» που να προστατεύει την ανταλλακτική αξία του (σε αντίθεση με τα λίγο πολύ πειρατικά κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin), θα γίνει η αιχμή της αύξησης της διεθνούς κυκλοφορίας του κινεζικού «εθνικού νομίσματος», χωρίς ελέγχους τύπου swift.

Σε βάρος τίνος θα γίνει αυτό; Το μαντέψατε: του δολαρίου (αλλά και του ευρώ, σε δεύτερο χρόνο)…

(φωτογραφία: Εννοείται ότι οι αμερικανικές εταιρείες που έχουν εκατομμύρια πελάτες στην κίνα συγχρονίζονται…)

Νεκροπολιτική

Σάββατο 25 Απρίλη. Το θέμα δεν είναι ευχάριστο… Και το «όσο ζω μαθαίνω» η ασταμάτητη μηχανή θα προτιμούσε να το αποφύγει για τέτοια θέματα. Ωστόσο, όταν η βιομηχανία του υγιεινιστικού τρόμου στήνεται πάνω σε θανατόμετρα, αναγκάζεται κανείς να ψάξει το πως τα κράτη «μετράνε τους νεκρούς του covid-19» – και, εν τέλει, για λογαριασμό τίνος κάνουν αυτό το (στραμπουληγμένo) μέτρημα.

Με αφορμή ένα ρεπορτάζ του offguardian ψάξαμε το αγγλικό body counting… Ψάξαμε τους επίσημους πίνακες… Και το συμπέρασμα δεν είναι καθόλου φιλικό-για-την-αλήθεια. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας κλπ κλπ έχει καταρρεύσει κάθε έννοια (και δυνατότητα) ακρίβειας σε ότι αφορά αυτό το προπαγανδιστικό όπλο (: των αριθμό όσων πεθαίνουν από τις επιπλοκές του covid-19). Πράγμα που, φυσικά, παραείναι βολικό: μιλάμε για το μοναδικό (και μάλιστα “πυρηνικό”!) όπλο αυτού του “πολέμου” (κατά του κοινωνικού εργοστάσιου). Αν εκπυρσοκροτεί δεξιά κι αριστέρα τι να το κάνεις;

Στην χειρότερη (και πιο πιθανή) περίπτωση; Συντηρείται μια «δημιουργική λογιστική θανάτου», με κύριο ιμάντα μεταφοράς τους νεκρόφιλους δημαγωγούς (: τους ιδιοκτήτες και τους υπαλλήλους των παλιών και νέων μήντια, το «βαθύ κράτος» εδώ κι εκεί) και τελικούς αποδέκτες τους υποτελείς.

Εξετάσαμε και συγκρίναμε τις επίσημες ανακοινώσεις (και τους επίσημους πίνακες) του NHS (του «εθνικού συστήματος υγείας» του βασιλείου) και τα νούμερά του για την αγγλία αποκλειστικά (δηλαδή όχι για την ουαλία, την σκωτία και την βόρεια ιρλανδία). Έχουμε τους σχετικούς πίνακες, αλλά για να μην σας ζαλίσουμε με excel αναδημοσιεύουμε τα βασικά.

Στις 10 Απρίλη το μεγάλο στόμα του θανατόμετρου ανακοίνωσε στο Λονδίνο 866 νεκρούς απ’ τον covid-19 (πάντα στην αγγλία), πράγμα που μαζί με τους νεκρούς απ’ τις υπόλοιπες περιοχές (σύνολο 980…) πανηγυρίστηκε δεόντως απ’ τους νεκρόφιλους δημαγωγούς σαν «νέο ρεκόρ» και ξεπέρασμα της ισπανίας… (ενδεικτική φωτογραφία επάνω).

Στις 11 Απρίλη το ίδιο στόμα ανακοίνωσε 823… Και:

Στις 12 Απρίλη ανακοίνωσε 657… Προφανώς όλοι έμειναν σίγουροι ότι τις προηγούμενες ημέρες (πάντα οι ανακοινώσεις αφορούν την προηγούμενη μέρα) είχαν συμβεί τα εξής: στις 9 Απρίλη ο covid-19 είχε σκοτώσει 866 ανθρώπους (στην αγγλία)· στις 10 Απρίλη 823 και στις 11 Απρίλη 657… Σωστά;

Αμ δε!!!!

Αν κοιτάξει κανείς τον επίσημο πίνακα της 10ης Απρίλη θα διαπιστώσει ότι στις 9/4 φέρονται νεκροί 117! Και τότε; Γιατί ανακοινώθηκαν 866; Επειδή προστέθηκαν νεκροί προηγούμενων ημέρων: 356 από τις 8/4, 154 από τις 7/4, 70 στις 6/4… ως και 6 στις 28 Μάρτη, 3 στις 27 Μάρτη, 2 στις 26 Μάρτη … και ένας στις 5 Μάρτη… Όχι, δεν αναστήθηκαν και ξαναπέθαναν. Μάλλον χρησιμοποιήθηκαν σαν “δανεικοί”…

Περίεργο πράγμα… Γιατί δεν ανακοινώνονται οι νεκροί κάθε μέρα και γίνεται τέτοιος «ετεροχρονισμός»; Και γιατί προστίθενται όλοι στην ημέρα που αφορά η ανακοίνωση αφού ανήκουν σε άλλες; Αφήνουμε το ερώτημα ανοικτό προς το παρόν.

Κοιτώντας κανείς τον πίνακα της επόμενης ημέρας, της 11ης Απρίλη (επίσημη ανακοίνωση για την προηγούμενη, 10/4: 823) διαπιστώνει ότι πέθαναν μόνο 115! Και η λιτανεία του ετεροχρονισμού συνεχίζεται. Στις 9/4, που νόμιζε αυτός ο κανείς ότι πέθαναν 117 προστίθενται άλλοι 325· στις 8/4 προστίθενται άλλοι 161· στις 7/4 άλλοι 61… Γυρνάς πίσω και βλέπεις καινούργια φέρετρα…

Μα αυτό το αναδρομικό «μέτρημα» δεν έχει τελειωμό! Στον πίνακα της 12ης Απρίλη, που αφορά την προηγούμενη 11/4 (με επίσημη ανακοίνωση: 657…) διαπιστώνει κανείς καταμετρημένους μόνο 121! Για τις 10/4 όμως προστίθενται άλλοι 308· για τις 9/4 άλλοι 120· για τις 8/4 άλλοι 52· για τις 7/4 άλλοι 26…

Χαμένο στο μέτρημα το αγγλικό σύστημα υγείας; Ίσως η απάντηση βρίσκεται στην επικεφαλίδα κάθε πίνακα που εξηγεί περί τίνος πρόκειται: Οι θάνατοι ασθενών που πέθαναν σε νοσοκομεία στην αγγλία και είχαν διαγνωστεί θετικοί στον covid-19 την ώρα του θανάτου.

Καταλαβαίνετε κάτι; Η ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι πράγματι το θανατόμετρο βάζει στο σωρό όχι εκείνους που πέθαναν εξαιτίας του covid-19 αλλά τους πάντες όσους πέθαναν έχοντας απλά κολλήσει, μπορεί και μερικούς παραπάνω· άσχετα με την πραγματική αιτία θανάτου. Προσβλητικό, ατιμωτικό, στα όρια της προσβολής νεκρού – αλλά ποιος ασχολείται με τέτοια πια; Και, δεύτερον, ότι ενδεχομένως οι απαντήσεις των τεστ covid-19 για αρκετούς βαριά ασθενείς να βγαίνουν μετά τον θάνατό τους – οπότε προστίθενται κι αυτοί. Αναδρομικά. Διότι – στο κάτω κάτω – σημασία έχει να χρεωθεί ο φονικός ιός σαν σήριαλ κίλλερ· όχι το πότε βρέθηκαν τα «πειστήρια της ενοχής του», ούτε, βέβαια, το αν υπήρξε ενοχή… (Φυσικά κάποιος πολύ καχύποπτος μπορεί να υποθέσει ότι με σκοπό να φουσκώσουν τα νούμερα προσθέτουν συλλήβδην … νούμερα… αφού κανένας δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα αν όντως υπάρχουν τόσοι νεκροί… Ο offguardian αυτό υποστηρίζει… Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν το πάει ως εκεί…)

Στην τελική όμως έχει σημασία τι συμβαίνει πραγματικά; Μπορεί, ίσως, να μιλήσει κανείς ξανά για την κοινοτοπία του κακού: η κρατική γραφειοκρατία στον καπιταλιστικό κόσμο είναι έτσι μονταρισμένη ώστε να χάνεται στην αριθμητική όταν το σωστό εκ μέρους της είναι να χαθεί… Γιατί, κατά τα υπόλοιπα, τέτοιου είδους προσθέσεις (που εκτείνονται σε βάθος χρόνου ακόμα και δυο εβδομάδων…) βολεύουν. Ποιούς; Την δημαγωγία, την παραγωγή φόβου, την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Ας το ξαναπούμε: έχει σημασία τι συμβαίνει πραγματικά; Υπάρχει πραγματικότητα; Μία; Ακόμα; Δεν έχετε βαρεθεί το να υπάρχει μόνο μία πραγματικότητα; Δεν έχουμε μπει πανηγυρικά στην εποχή των «πολλών πραγματικοτήτων»;

Έτσι φαίνεται… Και σ’ ότι αφορά τον covid-19 κερδισμένη είναι η «πραγματικότητα» που είναι πιο ισχυρή, που έχει την εξουσία και τα μέσα να επιβληθεί. Αυτό, πράγματι, ένα όνομα μόνο μπορεί να έχει: νεκροπολιτική.

Αφόρητο να την υφίστασαι…