Παρασκευή 24 Απρίλη. Θνησιμότητα 0,15% σημαίνει πως αν έχουν μολυνθεί απ’ τον covid-19 10.000 άτομα πιθανότατα να πεθάνουν τα 15. Ωστόσο αυτός ο “μέσος όρος” είναι κάπως παραπλανητικός. Ξέρουμε (κι αυτό είναι γνωστό απ’ τον περασμένο Γενάρη, όταν ο covid-19 ήταν για τους δυτικούς ένα «εξωτικό κακό νέο που θα γονατίσει την κίνα») ότι απ’ τις επιπλοκές της μόλυνσης πεθαίνουν κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας (: πάνω από 65 χρονών) που έχουν ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι 15 (στις 10.000) που θα πεθάνουν δεν είναι «ισοκατανεμημένοι» σ’ όλες τις ηλικιακές ομάδες και σ’ όλα τα φύλα. Οι 14,5, ίσως και παραπάνω, είναι ήδη άρρωστοι ηλικιωμένοι. Όσο κατεβαίνει κανείς απ’ τα 65 χρόνια προς τα κάτω και σε λιγότερα ή καθόλου προβλήματα υγείας, η «φονικότητα» του covid-19 τείνει (και φτάνει) σχεδόν στο 0%.
Μ’ άλλα λόγια, και χωρίς καμμία διάθεση υποτίμησης της ζωής κανενός: αν κριθεί ως προς την φονικότητά του ο covid-19 είναι κατά βάση μια γεροντική ασθένεια. Δεν το λέει κανείς, αλλά έτσι είναι. Κι αυτό σε αντίθεση με την κοινή, εποχιακή γρίπη, που δημιουργεί μερικές φορές σοβαρές (έως θανατηφόρες) επιπλοκές και σε παιδιά, και η φονικότητά της, παρότι είναι πολύ εντονότερη στους ασθενείς ηλικιωμένους, μοιράζεται και σε άλλα ηλικιακά υποσύνολα. Δεν είναι παράξενο να υπάρχει μια γεροντική ασθένεια. Υπάρχουν και παιδικές ασθένειες – και δεν είναι «δυσμενής διάκριση» το να τις χαρακτηρίζει κανείς έτσι!
Πώς αντιμετωπίζεται μια απειλή τόσο «στοχευμένη» απ’ την σκοπιά της ηλικίας και της βιολογικής / οργανικής κατάστασης; Εδώ η τωρινή πολιτική σαν «τεχνική της εξουσίας» ξεχυλίζει από παντού. Έτσι ώστε ο οκνηρός και ο «πειθαρχημένος στρατιώτης» θα πρέπει να είναι θεόστραβος για να μην βλέπει καν και καν πέρα απ’ την μύτη του.
Αν μας έλεγαν: Ξέρετε κάτι; Υπάρχει ένας μεταδοτικός υιός που μπορεί να σκοτώσει 15 άτομα σε κάθε 10.000, κυρίως ηλικιωμένους και με κακή κατάσταση της υγείας τους, πέρα απ’ το ότι η φροντίδα υγείας θα έπρεπε να είναι έντονα προσανατολισμένη σ’ αυτούς που πράγματι κινδυνεύουν, η κυρίως κοινωνική αντίδραση, ατομική και συλλογική, θα ήταν η ταύτιση με τους υπόλοιπους 9.985 (ανά 10.000) που θα βρεθούν, ίσως, στην γκάμα από καθόλου συμπτώματα έως μέτρια συμπτώματα. Δεν είναι καθόλου παράλογο: κανείς δεν βγαίνει απ’ το σπίτι του για να πάει στη δουλειά έχοντας κάνει την διαθήκη του· ακόμα κι αν οι 15 στους 10.000 συμβαίνει να σκοτώνονται σε κάποιο τροχαίο….
Ωστόσο ΔΕΝ μας είπαν ΑΥΤΟ τα μεγάλα στόματα του κράτους και των αφεντικών! Μας είπαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Μας είπαν: κανένας από εσάς δεν είναι υγιής, όλοι είστε εν δυνάμει άρρωστοι / φορείς, και – στο τέλος της ημέρας – θα έχετε μολύνει κάποιον ηλικιωμένο, που θα πεθάνει· δηλαδή θα τον σκοτώσετε!!! Γι’ αυτό θα σας κλείσουμε στα σπίτια σας και θα βγαίνετε από εκεί μόνο με την άδειά μας! (Μπορείτε να φανταστείτε κάτι ανάλογο για τα τροχαία «ατυχήματα»; Γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας, κατ’ οίκον εγκλεισμό, κλπ κλπ;)
Τί μας είπαν, δηλαδή; Μας είπαν (και αυτό έγινε αποδεκτό από κάθε είδους «πειθαρχημένους στρατιώτες») ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι μολυσματικές και θανατηφόρες! Πρέπει να αναδιαρθρωθούν «για λόγους δημόσιας υγείας»!! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (γι’ αυτό, άλλωστε, την πρακτική εφαρμογή της αναλαμβάνει και η αστυνομία και ο στρατός – τα αφεντικά ποτέ δεν κάνουν λάθος στους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν!). ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟΤΑΤΟ) σε μια πολύ συγκεκριμένη ιστορική περίοδο ριζικών καπιταλιστικών αλλαγών που σχετίζονται άμεσα και με το σώμα και με το πνεύμα! Ακόμα κι αν οι πάντες καταλάβαιναν περί τίνος πρόκειται και το δέχονταν, ακόμα κι αν αυτή η πολιτική άρεσε σε όλους, δεν θα άλλαζε ούτε μια κεραία στην πραγματικότητα: ο covid-19 χρησιμοποιείται σαν «πολιορκητικός κριός» σε βάρος του κοινωνικού as we know it· ο στρατώνας είναι από πίσω του…
(φωτογραφία: Αυθεντική και τίμια σκηνή κοινωνικής ευθύνης και φροντίδας για την δημόσια υγεία: και “μάσκα” και καμμένο ι.χ….)