Σάββατο 18 Απρίλη. Πριν η ασταμάτητη μηχανή εκθέσει την αποψή της (και εκτεθεί, aς usual!) για τον τρόπο που έχουν χρησιμοποιηθεί οι μονάδες εντατικής θεραπείας στην τρομοεκστρατεία, απαραίτητες κάποιες «εγκυκλοπαιδικές γνώσεις». Τα πιο κάτω απ’ την ελληνική εκδοχή της wikipedia:
Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), Διεθνώς: Intensive Care Unit (ICU) είναι ένα ειδικό τμήμα του Νοσοκομείου όπου παρέχονται υπηρεσίες Επείγουσας και Εντατικής Ιατρικής. Σε κάποια νοσοκομεία υπάρχουν και ειδικές μονάδες για κάποιες ιατρικές ειδικότητες και ανάλογα με τις ανάγκες.
Η πρώτη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ιδρύθηκε στη Κοπεγχάγη το 1953 λόγω της επιδημίας πολιομυελίτιδας (επειδή πολλοί ασθενείς απαιτούσαν σταθερό αερισμό και παρακολούθηση).. Τη δεκαετία του 1960 αναγνωρίστηκε η σημαντικότητα των καρδιακών αρρυθμιών σαν αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αυτό οδήγησε τη χρήση ρουτίνας της συνεχούς παρακολούθησης της καρδιακής λειτουργίας (monitoring) στις MEΘ.
Συνηθισμένες συσκευές που χρησιμοποιούνται στη ΜΕΘ περιλαμβάνουν ηλεκτρονικούς αναπνευστήρες για μηχανική υποστήριξη της αναπνοής μέσω ενδοτραχειακού σωλήνα ή τραχειοστομίας, παλμογράφους (μόνιτορς) για παρακολούθηση των ζωτικών λειτουργιών όπως καρδιακή λειτουργία, αναπνοή, αρτηριακή πίεση, θερμοκρασία κλπ, εξωτερικούς βηματοδότες, απινιδωτές, μηχανήματα τεχνητού νεφρού και αναλυτής αερίων αίματος που είναι το βασικό διαγνωστικό μηχάνημα στη ΜΕΘ. Υλικά που χρησιμοποιούνται είναι τα σετ ενδοφλέβιων γραμμών, σωλήνες διατροφής, παροχετεύσεις και καθετήρες. Τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα είναι τα ινότροπα για ενίσχυση της καρδιακής λειτουργίας και της αρτηριακής πίεσης, αναλγητικά και κατασταλτικά καθώς και αντιβοτικά.
Οι κυριότερες νοσηρές καταστάσεις που αντιμετωπίζονται στη ΜΕΘ είναι το κώμα, η αναπνευστική ανεπάρκεια και το σοκ (κυκλοφοριακή καταπληξία) καθώς και οι λοιμώξεις που αποτελούν και την πρώτη αιτία θανάτου. Νοσήματα που αντιμετωπίζονται συνήθως είναι οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, βαρείς τραυματισμοί, δηλητηριάσεις, εμφράγματα, κακοήθεις αρρυθμίες, μετεγχειρητικές επιπλοκές, επιπλοκές της κύησης, πνευμονίες και σηψαιμία, βαριές νευρολογικές διαταραχές όπως η μυασθένεια και γενικώς κάθε περίπτωση όπου υπάρχει άμεση απειλή της ζωής. Επίσης υποστηρίζονται άτομα με εγκεφαλικό θάνατο που πρόκειται να γίνουν δότες οργάνων.
Το γενικό νοσοκομείο έχει γραμμική (ή πολυγραμμική) δομή – κατάγεται άμεσα, εξάλλου, απ’ τον φορντισμό / ταιηλορισμό (θυμίζουμε: 2η βιομηχανική επανάσταση…). Απ’ αυτήν την άποψη η εντατική είναι ο τελευταίος κρίκος της “αλυσίδας παραγωγής φροντίδας υγείας”: είναι το τελευταίο τμήμα (της νοσοκομειακής σειράς τμημάτων, ειδικοτήτων, κλινικών και εργαστηρίων) όπου καταλήγουν εκείνοι οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν σοβαρή απειλή για την υγεία τους, και χρειάζονται διαρκή (ιατρική και νοσηλευτική) παρακολούθηση, διαρκή υποστήριξη διάφορων βασικών σωματικών λειτουργιών τους από κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό – μέχρις ότου αυτές οι βασικές λειτουργίες του σώματος αρχίσουν να γίνονται από μόνες τους. Ή, διαφορετικά,… “το μοιραίο”.
Αν και το κόστος κατασκευής μιας μονάδας εντατικής θεραπείας (ενός κρεβατιού δηλαδή με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό) δεν είναι μεγάλο (θεωρούμενο, μάλιστα, «πάγιο κεφάλαιο» της ιατρικής φροντίδας) ακριβή είναι η χρήση της. Γιατί συμπεριλαμβάνει τους μισθούς γιατρών, νοσοκόμων και καθαριστριών, τα αναλώσιμα υλικά, την συντήρηση των μηχανημάτων, την διαρκή απολύμανση (και άλλα που δεν γνωρίζουμε). Αυτός είναι ο λόγος (και το ελλαδιστάν είναι μια γνωστή περίπτωση) που μπορεί να υπάρχουν μονάδες εντατικής θεραπείας (δηλαδή ο εξοπλισμός) αλλά να παραμένουν «κλειστές» (δεν υπάρχει η ανάλογη ζωντανή εργασία… – για «λόγους οικονομίας»…)
Σε κάθε περίπτωση, και υπό το πρίσμα της «υγείας – και της φροντίδας υγείας – ως εμπορεύματος», η εντατική είναι ίσως το πιο αντιεμπορικό τμήμα της σύγχρονης καπιταλιστικής ιατρικής· και, ταυτόχρονα, εκείνος ο κρίκος της «αλυσίδας συναρμολόγησης της υγείας» με τους περισσότερους θανάτους. Αυτό θα πρέπει να το συγκρατήσετε για την συνέχεια.