Τρίτη 21 Απρίλη. Αν το θυμάται κανείς (το θυμάται;) το 2020 ξεκίνησε με την δολοφονία του ιρανού Qassem Soleimani και του ιρακινού Abu Mahdi al-Muhandis, μαζί με άλλα οκτώ καραβανάδες, μέλη των ιρακινών pmu. Στις 3 Γενάρη. Υποτίθεται πως οι δολοφονίες έγιναν σαν αντίποινα για μια διαδήλωση (: διαδήλωση!) εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη. Και επειδή (είπαν οι αποτυχημένοι ακόμα και σαν ψεύτες της Ουάσιγκτον) ο Soleimani σχεδίαζε επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων στο ιράκ… Ακολούθησαν, σαν αντίποινα, ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις σε δύο τέτοιες, αμερικανικές βάσεις στο ιράκ δηλαδή, και ο τραυματισμός τουλάχιστον 100 αμερικάνων πεζοναυτών… Αλλά αυτό το τελευταίο θεωρήθηκε απ’ την Ουάσιγκτον «λογική απάντηση»…. Και το θέμα θεωρήθηκε ότι έληξε εκεί.
Μόνο που δεν έληξε, κι ούτε θα ήταν δυνατόν…. Από τότε και ύστερα διάφορες αμερικανικές βάσεις στο ιράκ έχουν αρχίσει να «βρέχονται» από ρουκέτες. Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν σήκωνε τα βομβαρδιστικά του και κτυπούσε θέσεις των pmu, το «κακό» όχι μόνο δεν σταματούσε, αλλά εντεινόταν. Άρχισαν να υπάρχουν και νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες.
Και τότε (απ’ τα μέσα Μάρτη) ξεκίνησε αυτό που στην αμερικανική στρατιωτική αργκώ ονομάστηκε «αναδίπλωση». Προς μεγάλη τους χαρά οι πεζοναύτες άρχισαν να αδειάζουν την μία βάση τους μετά την άλλη, και να συγκεντρώνονται σε θέσεις κάπου στο κέντρο της ιρανικής επικράτειας. Μπας και έχει καλύτερο κλίμα εκεί… Εγκαταλείφθηκαν έτσι (: επίσημα «παραδόθηκαν στον ιρακινό στρατό, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει κατά του isis»…) 4 τέτοιες βάσεις (στο Krikuk, στην al Qayyarah, στην al-Taqaddum και στην Qaim), και αναμένεται η εγκατάλειψη κι άλλων.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για την βάση στην Qaim. Βρισκόταν στα ιρακινο-συριακά σύνορα, σχεδόν πάνω στο δρόμο – τον μοναδικό ανοιγμένο με αίμα δρόμο – που συνδέει την Βαγδάτη με την Δαμασκό, δίπλα στον Ευφράτη· διαδρομή που χρησιμοποιείται για την χερσαία μεταφορά όπλων κάθε είδους όχι μόνο προς τον Άσσαντ αλλά και προς την λιβανέζικη Hezb’ Allah. Ήταν μια στρατηγικής σημασίας βάση για τον άξονα· και γι’ αυτό ήταν εκείνη με το μεγαλύτερο μερίδιο “κακοκαιρίας” από ρουκέτες των pmu. Τόσο η αμερικανική όσο και η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισαν και ξαναβομβάρισαν στα πέριξ, μπας και βελτιωθεί το κλίμα… Μπα… Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν (και, κατά συνέπεια, το Τελ Αβίβ) εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο από αέρα, η εγκατάλειψη του εδάφους δεν μπορεί παρά να λογαριαστεί σαν ήττα.
Μαζί με την αμερικανική «αναδίπλωση», το Παρίσι, το Λονδίνο και η Πράγα απέσυραν τους καραβανάδες που είχαν στο ιράκ – λόγω covid-19. Αυτό θα πρέπει να γιορτάστηκε στο μισοκατεχόμενο ιράκ· κι ακόμα περισσότερο στην Τεχεράνη….
Λέτε, τελικά, να τον έφτιαξαν τον τσαχπίνη οι κινέζοι παρέα με τους ρώσους για να αδειάσουν τον πλανήτη από αμερικανικές βάσεις και τις θάλασσες από αμερικανικά αεροπλανοφόρα;
(φωτογραφία: Τα λερωμένα τ’ άπλυτα – τα παραπεταμένα – μάστα και φύγε φίλε μου – δεν κάνεις πια για μένα…. Κοντά σε μένα έβγαλες – τα μπατιρήματά σου – θα φύγεις τώρα και θα ιδώ – τ’ αποτελέσματά σου…)