Δευτέρα 6 Απρίλη. Όταν τα αφεντικά του τρόμου θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον Θάνατο όχι σαν άμεση αλλά σαν έμμεση απειλή, μουρμουρίζουν ότι ο στρατιωτικός νόμος είναι απαραίτητος για να μην επιβαρυνθούν τα νοσοκομεία από μεγάλους αριθμούς σοβαρών κρουσμάτων. Έχουμε υποστηρίξει ήδη πως αυτό το «επιχείρημα» απλά κουκουλώνει τις περιορισμένες δυνατότητες του δημόσιου συστήματος: αλί και τρισαλί («κούφια η ώρα»…) αν ένας μεγάλος καταστροφικός σεισμός προκαλούσε την επείγουσα ανάγκη για νοσηλεία σε εντατικές μερικών εκατοντάδων σοβαρά τραυματιών… Τι θα απαγόρευαν τότε; Τον γήινο φλοιό; (H ιταλία διαθέτει 12,5 κλίνες εντατικής ανά 100.000 άτομα, το ελλαδιστάν τις μισές: 6… Οι δημόσιες δαπάνες υγείας στην ιταλία είναι 7,4% του αεπ, στο ελλαδιστάν 5,8%… )
Πέρα, όμως, απ’ αυτό το συγκεκριμένο «κουκούλωμα» είναι, κατά τα υπόλοιπα επιδημιολογικά σωστή η υποτιθέμενη ανάσχεση μιας ιικής μόλυνσης, από ιό που μεταδίδεται (και) απ’ τον αέρα, μέσω απαγορεύσεων τύπου χούντας; Μήπως, για καλύτερα αποτελέσματα, θα έπρεπε να απαγορευτεί η αναπνοή; Ή μήπως ήδη μας κόβουν την ανάσα και ζούμε με αόρατους (και δηλητηριασμένους) αναπνευστήρες;
Αυτό που ονομάζεται «ανοσία» είναι η δυνατότητα ενός οργανισμού, μέσω αντισωμάτων, να εμποδίζει την μόλυνση ή την ανάπτυξη ενός ιού στο εσωτερικό του. Αυτό που ονομάζεται «ανοσία αγέλης» (και εμείς το λέμε «γενική ανοσία πληθυσμού» επειδή η λέξη «αγέλη» έχει προκαλέσει λάθος και επιπόλαιους συνειρμούς) είναι η «ανοσία» όχι των μεμονωμένων ατόμων, αλλά ενός μεγάλου πληθυσμού, εννοημένου σαν «συλλογικό σώμα». Η γ.α.π. είναι βασικό στοιχείο της προέλασης ή της ανάσχεσης μιας ιογενούς μόλυνσης.
Η γ.α.π. εξαρτιέται απ’ την αναλογία του «ποσοστού» των ατόμων ενός πληθυσμού που έχουν (αναπτύξει) ανοσία, σε σχέση με το αντίστοιχο όσων δεν έχουν. Ενδεικτικά: αν το 80% των ατόμων ενός πληθυσμού έχει ανοσία στον Χ ιό (και το 20% δεν έχει) τότε ακόμα κι αυτό το 20% έχει μικρότερες πιθανότητες να αρρωστήσει. Γιατί; Επειδή ο ιός δεν βρίσκει «φιλόξενο έδαφος» (στο 80%) να αναπτυχθεί και να πολλαπλασιαστεί, οπότε εξασθενεί σημαντικά. Αντίθετα αν το 80% δεν έχει (ανοσία) και το 20% έχει, ο ιός έχει άφθονο χώρο κίνησης, ακόμα και ενίσχυσης. Οπότε μπορεί όχι μόνο οι 80% αλλά ακόμα και κάποιοι απ’ το 20% να αρρωστήσουν, από μια «βελτιωμένη εκδοχή» που έφτιαξε ο Χ για πάρτη του, γυρνώντας από κορμί σε κορμί…
Αυτά είναι στάνταρ. Θεωρείται ότι αν τα 2/3 ενός συγκεκριμένου πληθυσμού έχει (αναπτύξει) ανοσία κατά του Χ, τότε η γ.α.π. είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Πώς, όμως, επιτυγχάνεται αυτή η γ.α.π.; Με δύο τρόπους. Είτε με μαζικό εμβολιασμό (που ενισχύει τα αντισώματα των εμβολιαζόμενων)… είτε, αν δεν υπάρχει κατάλληλο εμβόλιο και πρόκειται για έναν ιό «ήπιο» (όπως ο τσαχπίνης covid-19…), με ….υπομονή! Ο ιός θα εξαπλωθεί στον πληθυσμό (ο covid-19 είναι πολύ σβέλτος!), το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όσων προσβληθούν είτε δεν θα εμφανίσουν συμπτώματα είτε αυτά θα είναι ήπια, θα αναπτύξουν όμως αντισώματα, οπότε η γ.α.π. θα επιτευχθεί de facto.
Και αυτά είναι στάνταρ· δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Αφού έχουν έτσι τα πράγματα, και εφόσον δεν υπάρχει εμβόλιο, η κοινωνική απομόνωση / αποξένωση (: social distancing…) βοηθάει στην απόκτηση της γ.α.π.; Ή την εμποδίζει;
Ας δώσουμε βάση στην απάντηση που έδωσε πριν λίγες ημέρες ο δήμαρχος Ιωαννίνων. Ο Μωϋσής Ελισάφ (Moses Elisaf) είναι ταυτόχρονα δήμαρχος και γιατρός (εκτός από καθηγητής παθολογίας στην ιατρική σχολή της πόλης έχει διατελέσει και διευθυντής παθολογικής κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων). Συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά στα μέσα της περασμένης εβδομάδας σ’ έναν απ’ τους μεγάλους δημαγωγικούς ρ/σ, και σ’ έναν μεγαλοδημαγωγό δημοσιογράφο, για όση ώρα ο κυρ Μωϋσής μιλούσε σαν δήμαρχος, επαινούσε τις απαγορεύσεις κι όλα τα τα αντικοινωνικά μέτρα του ρημαδογκουβέρνου.
Όταν, όμως, άρχισε να μιλάει σαν γιατρός, είπε τα εξής ενδιαφέροντα (η μεταφορά δεν είναι κατά λέξη, το νόημα είναι ακριβές): Τα διαπιστωμένα κρούσματα είναι μικρό ποσοστό των πραγματικών…. Θα ευχόμουν τα πραγματικά να είναι 100.000… Στην έκπληξη του μεγαλοδημαγωγού «μα γιατί εύχεσθε τέτοιο πράγμα;» ο γιατρός Ελισάφ απάντησε ήρεμα: Γιατί αν τα πραγματικά κρούσματα είναι 100.000, τότε πλησιάζουμε γρήγορα στο να γίνουν 1.000.000, έτσι ώστε να επιτευχθεί η «ανοσία αγέλης»! (Κόκκαλο ο μεγαλοδημαγωγός· άλλαξε θέμα…)
Πουθενά και κανένας δεν έχει υποστηρίξει στα σοβαρά ότι το να εμποδίζεται η εξάπλωση μιας (γενικά) τόσο αβλαβούς ίωσης όπως αυτής του covid-19 (ειδικά όταν δεν υπάρχει εμβόλιο για την «τεχνητή» πρόκληση γ.α.π….) είναι η σωστή τακτική από επιδημιολογική άποψη! Αντίθετα είναι πολλοί εκείνοι (και υποθέτουμε πως και ο κυρ Μωϋσής ανήκει σ’ αυτούς) που υποστηρίζουν (άλλοτε έξω και άλλοτε μέσα απ’ τα δόντια) πως αν εμποδιστεί η εξάπλωση με μαζικές απαγορεύσεις και κατ’ οίκον αποκλεισμούς, τότε αυτή θα ξαναρχίσει / συνεχιστεί μόλις αρθούν αυτά τα στρατοαστυνομικού τύπου μέσα, και ο καιρός θα ευνοεί και πάλι τον ιό. Δηλαδή απ’το φθινόπωρο και μετά, που είναι η φυσιολογική περίοδος εξάπλωσης γριποειδών ιώσεων. Κάποιοι, μάλιστα, ανησυχούν για το ενδεχόμενο να συμπέσουν δύο εύκολα μεταδιδόμενες ιώσεις (της εποχικής γρίπης και του covid-19) το ερχόμενο φθινόπωρο, και για τις συνέπειες του συνδυασμού των μολύνσεων που θα προκαλούν (παρότι είναι διαφορετικά ιικά μοντέλα).
Προκύπτει λοιπόν ότι ο στρατιωτικός νόμος και οι απαγορεύσεις (που υποτίθεται «διασώζουν» τα λίγο ή πολύ ανεπαρκή δημόσια συστήματα υγείας…) όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην προφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά, αντίθετα, μέσα απ’ την «παράταση», δίνουν νέο ραντεβού με την μόλυνση, σε λίγο καιρό – και μάλιστα υπό δυσμενέστερες (για την δημόσια υγεία) συνθήκες. Γι’ αυτό ακριβώς ο γιατρός Ελισάφ ευχήθηκε, στα τέλη Μάρτη, αυτό που ευχήθηκε: με τα εμβόλια να είναι μακρινά στον ορίζοντα, το μόνο διαθέσιμο μέσο επίτευξης γενικής ανοσίας πληθυσμού έγκαιρα, είναι η ελπίδα ότι οι απαγορεύσεις ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ στον περιορισμό της εξάπλωσης του covid-19!
Είναι, πράγματι, μια καλή ελπίδα! Αλλά ο στρατιωτικός νόμος θα πετύχει αλλού: θα νομιμοποιήσει (το έχει κάνει ήδη σε μεγάλο βαθμό) την αστυνομική / χουντική διαχείριση των κοινωνικών συμπεριφορών και σχέσεων συνολικά! Κι αν, παρά τις ελπίδες, ο covid-19 ξαναξεμυτίσει το ερχόμενο φθινόπωρο, τότε η αστυνομική / χουντική διαχείριση θα επαναληφθεί· αναγκαστικά!
Προσέξτε τώρα σε τι κινδύνους βάζουν τις κοινωνίες οι μανατζαρέοι και λοιποί «σωτήρες με τον γύψο»! Θα χτικιάσουν αυτές οι κοινωνίες, και ειδικά τα κατώτερα επίπεδα της πυραμίδας, θα αλλοτριωθούν, θα παραδοθούν ολοκληρωτικά στις «χάρες» της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης / μηχανοποίησης των πάντων, θα λαδώσουν δια της βίας την γρήγορη εξέλιξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· και ταυτόχρονα διακινδυνεύουν να ξαναβρεθούν μπροστά στις ίδιες απειλές και στον ίδιο τρόμο πολύ σύντομα!
Κι αυτά συμβαίνουν ενόσω ο covid-19 σαν τέτοιος (και όχι σαν διαχείριση των σοβαρών περιστατικών απ’ τα συστήματα υγείας….) α) δεν αρρωσταίνει τις νεαρές ηλικίες, και β) αναλογικά αρρωσταίνει λίγο τις γυναίκες (μήπως είναι φεμινιστής;). Συγκρινόμενος με τις εποχικές γρίπες που δεν κάνουν καθόλου τέτοιες διακρίσεις και εξαιρέσεις, ο covid-19 ενδεχομένως πέφτει πάνω σε «ανοσολογικούς παράγοντες» ήδη υπαρκτούς στους πληθυσμούς!
Μέχρι να τους εντοπίσουν βέβαια οι «ειδικοί» και οι «επιστήμονες» η ψηφιακή επιτήρηση και η αλγοριθμική φυλακή θα έχουν καθιερωθεί. Σαν μορφές «ελευθερίας» και «ασφάλειας»!…. Και ίσως, ίσως λέμε, να έχει μιαν «αξία» παραπάνω το να «ξανακυλήσει» ο covid-19 προς το τέλος της χρονιάς, πέρα απ’ την ακόμα καλύτερη εμπέδωση της υγιεινιστικής αστυνομίας… Ας πούμε το να πουληθεί το εμβόλιο κάποιας δυτικής φαρμακοβιομηχανίας· αν, φυσικά, δεν έχουν προλάβει αυτοί οι δαιμόνιοι κινέζοι να το φτιάξουν…
(Έχει κι άλλα τέρατα αυτό το έργο!!!)