Month: March 2020

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (4): Event 201, τα video

Κυριακή 29 Μάρτη. Ακολουθούν δύο video υποτιτλισμένα από το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία. (Στην περίπτωση που δεν εμφανίζονται οι υπότιτλοι, πατήστε cc στο κάτω μέρος του video, επιλογή “ελληνικά”). Το πρώτο είναι ένα είδος περίληψης του τι ειπώθηκε στη διάρκεια της άσκησης, και περιλαμβάνει τμήματα (αλλά μόνο τμήματα) του «σεναρίου» και λίγα επιλεγμένα αποσπάσματα απ’ τις τοποθετήσεις. Προσφέρει μια γενική ιδέα του Event 201. Και επειδή ζούμε σε μια εποχή αριθμών, είχε 1.400.000 views στο youtube – συγκρατείστε το μέγεθος, θα χρειαστεί αργότερα στον σχολιασμό μας. Το video αυτό έχει διάρκεια κάτι λιγότερο από 12 λεπτά.

Το δεύτερο είναι το πρώτο μέρος της άσκησης (διάρκεια περίπου 57 λεπτά) και σας προτείνουμε να το δείτε ολόκληρο. H άσκηση έγινε αναζητώντας ιδέες και προτάσεις σε 4 θεματικές ενότητες. Το πρώτο μέρος ήταν η εισαγωγή και επικέντρωση στα ιατρικά αντίμετρα, το δεύτερο τα προβλήματα στο εμπόριο και στα ταξίδια (λόγω πανδημίας…), το τρίτο τα θέματα σχετικά με τις πιστώσεις και τον δανεισμό στη διάρκεια της πανδημίας, το τέταρτο η διαχειρίση των πληροφοριών και των επικοινωνιών, και το πέμπτο ήταν το κλείσιμο και τα συμπεράσματα.

Αυτό το πρώτο μέρος του Event 201 που προβάλουμε εδώ είχε 394.809 views (πάλι συγκρατείστε το νούμερο), μακράν περισσότερες απ’ τα υπόλοιπα μέρη (κατά σειράν: 101.829, 70.305, 53.645 και ο επίλογος 66.044).

Τα δυο αυτά video θα παραμείνουν αναρτημένα εδώ για όσο χρειαστεί ώσπου να ολοκληρωθεί (σε καθημερινές συνέχειες) η έκθεση των συμπερασμάτων μας απ’ το Event 201. Αύριο θα συνεχίσουμε τον σχολιασμό – εν τω μεταξύ έχετε μια ολόκληρη Κυριακή για να σχηματίσετε άποψη γι΄αυτό το υλικό του Event 21…

Εν τω μεταξύ ό,τι έχουμε πει ισχύει: αν δεν συνειδητοποιήσουμε την μεγάλη κλίμακα, τότε στη μικρή, καθημερινή, εμπειρίστικη κλίμακα μας σέρνουν πισθάγκωνα δεμένους… Ή μας φυλακίζουν στα σπίτια μας για να συμμορφωθούμε / προσαρμοστούμε ακαριαία…

 

Οι τρομοκράτες!

Σάββατο 28 Μάρτη. Το imperial college του Λονδίνου θα πρέπει να είναι σοβαρό μαγαζί – το λέει και το όνομά του. Τα σοβαρά μαγαζιά αυτού του είδους τώρα ασχολούνται με το να ξερνάνε θάνατο – και το imperial college θέλησε να πλασσαριστεί στο βάθρο του «διαγωνισμού τρομοπαραγωγής». Μάζεψε ούτε λίγο ούτε πολύ 47 «ειδικούς» και έκανε πρόβλεψη για το πόσους θα μολύνει και θα σκοτώσει ο covid 19. Τα αποτελέσματα διατρέχουν ήδη τον κυβερνοχώρο καλπάζοντας· το imperial college (σε συνεργασία με τον μόνιμα ύποπτο για τις σχέσεις του με τις δυτικές φαρμοβιομηχανίες π.ο.υ.) ανεβαίνει στη λίστα των «αξιόπιστων» τρομοκρατών.

Τί προέβλεψαν οι 47 καλοί ειδικοί; Ότι

– Αν δεν ληφθούν έγκαιρα περιοριστικά μέτρα, τότε θα «κολλήσουν» παγκόσμια 7 δισεκατομύρια ανθρώπων (: συνολικός πληθυσμός του πλανήτη 7,8 δις…). Και θα πεθάνουν γύρω στα 40 μύρια…

– Αν ληφθούν τέτοια περιοριστικά μέτρα (και στην αγγλία, εκεί απευθύνεται κυρίως η έρευνα…) τότε θα πεθάνουν “μόνο” 1,3 εκατομμύρια…

Δύο ερωτήσεις θα έπρεπε να κάνει ο όποιος λογικός άνθρωπος (έχει απομείνει στον πλανήτη). Πρώτον: πώς έβγαλε αυτό το συμπέρασμα το φιλάνθρωπο imperial; Δεύτερον: γιατί μας το λέει;

Όπως ξέρουν και οι πέτρες (ενδεχομένως και ο κορονοϊός ο ίδιος) αυτήν την στιγμή οι «επιστήμονες» και οι «ειδικοί» δεν γνωρίζουν:

Α) Από που ξεκίνησε ο ιός.

Β) Ποιά είναι η πραγματική μολυσματικότητά του (δηλαδή τον μέσο όρο των ανθρώπων που μολύνει ο καθένας).

Γ) Ποιά είναι η ταχύτητα διάδοσής του.

Δ) Αν πρόκειται να μεταλλαχτεί προς την μία (πιο άγρια) ή την άλλη (πιο ήπια) κατεύθυνση.

Ε) Τι είδους και πόσης διάρκειας ανοσία δημιουργείται με φυσικό τρόπο απ’ τα ανθρώπινα σώματα.

ΣΤ) Γιατί οι νεαρές ηλικίες δείχνουν να έχουν αντισώματα εναντίον του.

Ζ) Ποιός είναι ο πραγματικός αριθμός των μολυσμένων (παγκόσμια) χτες, προχτές, παραπροχτές.

Η) Πόσοι (απ’ τους νεκρούς που χρεώνονται στον covid 19) πεθαίνουν όντως από παρενέργειες του κορονοϊού και πόσοι από άλλες αιτίες.

Θ) Ποιά φαρμακευτική ουσία θα μπορούσε να δράσει σαν αντίδοτο.

Ι) Πότε μπορεί να είναι έτοιμο για μαζική χρήση ένα εμβόλιο.

Για να το πούμε απλά: κανείς δεν ξέρει τίποτα για τον κορονοϊό, εκτός απ’ το ότι επιβαρύνει άνθρωπους με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας!!.. Το ανθρωπιστικό imperial και οι 47 «ειδικοί» του σπάνε όμως κάθε άγνοια και εκτοξεύονται υπολογίζοντας… πόσοι θα μολυνθούν και πόσοι θα πεθάνουν!!! Είτε έτσι, είτε αλλιώς…

Πώς κάνει αυτό το θαύμα το team του imperial; Είναι απλό (μπορείτε, ίσως, να το κάνετε και κάποιοι από εσάς). Φτιάχνει έναν αλγοριθμάκο, του φορτώνει «στοιχεία» (όποια γουστάρει…) και τον αφήνει να «τρέξει». Ο γοργοπόδαρος αλγόριθμος τρέχει και δεν φτάνει, αλλά στο διάβα του βγάζει αριθμούς. 10 μύρια, 20 μύρια, 30 μύρια, 40 μύρια…

Αν βγει ένας θεόπληκτος και πει ότι είδε την παναγία στον ύπνο του και του είπε οτι θα πεθάνουν 7,5 δισεκατομύρια άνθρωποι, θα τον πουν τρελό, ψεύταρο, fake news – μπορεί και να τον ρίξουν στα κάγκελα. Αν όμως βγει το imperial college και οποιαδήποτε παρόμοια κουρντισμένη ομάδα «ειδικών» και πει θα πεθάνουν 40 εκατομύρια, χωρίς χριστούς και παναγίες, μόνο με μηχανές και στατιστικά κόλπα που μόνοι τους τα κόβουν και μόνοι τους τα ράβουν, αυτοί είναι σωστοί. Έχουν δίκιο! Είναι «επιστήμονες», «ειδικοί»!

Ακριβώς… Οι «ειδικοί», οι «υπεράνθρωποι», το επιστημονικό παπαδαριό… Στις 29 Σεπτέμβρη του 2005, ύστερα από μερικούς μήνες «έξαρσης» της γρίπης των πτηνών, ο David Nabarro, καινούργιος τότε διευθυντής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για την «γρίπη των πτηνών και των ανθρώπων» (ιός με κωδικό Η5Ν1), προειδοποίησε ότι απ’ την επέλασή της θα πεθάνουν από 5 έως 150 εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια. Ενάμιση χρόνο μετά, στα μέσα Απρίλη του 2007, είχαν πεθάνει απ’ τον Η5Ν1 170 (ολογράφως: εκατόν-εβδομήντα) άνθρωποι σ’ όλον τον πλανήτη….

Ο κύριος Nabarro όμως και το επιτελείο του δεν θεωρήθηκαν σαν αυτό που ήταν, τρομοκράτες. Δεν τους κρέμασαν σε δημόσια θέα για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι, ούτε τους καθάρισαν τα special αντιτρομοκρατικά κομμάντα κάποιου «κοινωνικού στρατού». Ο κύριος Nabarro εξακολουθεί να είναι αρχιστέλεχος του οηε, απλά άλλαξε αρμοδιότητες.

Πώς είχαν κάνει εκείνη την πρόβλεψη οι σούπερ ειδικοί και σούπερ ήρωες στα επιτελεία του οηε; Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την κάνουν και οι τωρινοί, του imperial ή οποιουδήποτε άλλου που πληρώνει: με μοντέλα σε υπολογιστές. Κάποιοι έριξαν στα μηχανήματα ένα ποσοστό θνησιμότητας 50% των κρουσμάτων, και άρχισαν να παίζουν με τα νούμερα της μόλυνσης. Άλλοι «ειδικοί» ήταν πιο μετριοπαθείς. Έπαιξαν με ποσοστά θνησιμότητας 1%, άλλοι με 5% – ότι γούσταρε ο καθένας. Στο τέλος τα μηχανήματα ξερνούσαν νούμερα – νεκρών. Άλλοι «ειδικοί» μάζεψαν όλα τα «σενάρια» και κατέληξαν στο σοφό συμπέρασμα ότι το μικρότερο νούμερο νεκρών απ’ τον Η5Ν1 θα ήταν τα 5 μύρια… Ως το τέλος του 2019, 14 χρόνια μετά την έκρηξη της φονικής επιδημίας που θα κατέστρεφε την ανθρωπότητα, είχαν πεθάνει παγκόσμια 861 άτομα απ’ τον γριποϊό Η5Ν1. Λίγο περισσότεροι απ’ όσους πεθαίνουν στο ελλαδιστάν από πνιγμό σε θάλασσα ή πισίνα μέσα σε 2 (δύο) καλοκαίρια…

Δεν είναι ακριβώς το ίδιο τώρα. Υπάρχουν σαφώς περισσότεροι νεκροί, όπως και τουλάχιστον 10πλάσιοι που έχουν νοσηλευτεί σε νοσοκομεία και έχουν γίνει καλά… Όμως παρ’ όλο τον καταιγισμό μετρήσεων θανάτου απ’ τον covid 19 ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει αν εκείνοι που θα έπρεπε να του χρεωθούν είναι το 20% ή το 50% όσων του χρεώνονται.

Δεν έχει σημασία. Τα σοφά πορίσματα των υπολογιστών και των στατιστικών κάθε «ειδικού» απατεώνα έχουν αξία να τρομοκρατούν. Και γι’ αυτό ανακοινώνονται στη μάζα. Σου λέει ο άλλος: για να το λέει κοτζάμ imperial college έτσι θάναι… Πεθαίνουμε!!! Κι όταν τίποτα απ’ αυτές τις Αρμαγεδωνικές προβλέψεις δεν θα έχει βγει αληθινό, όλοι θα θέλουν να ξεχάσουν – όπως ξέχασαν την υγιεινιστική τρομοκρατία του 2005 και του 2006… (Και θα είναι έτοιμοι για έναν επόμενο γύρο).

Τρομοκρατία ναι – αλλά έτσι; Τσάμπα; Αν προλάβει κάποια δυτική φαρμακοβιομηχανία να βρει και πατεντάρει ένα εμβόλιο θα καταλάβετε…..

Πολιτική ανυπακοή (1)

Σάββατο 28 Μάρτη. Μπορεί ο φόβος να ανασχεθεί με τη λογική; Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ευθεία απάντηση: σε πρώτη και τελευταία ανάλυση είναι η (κοινή) λογική που βρίσκεται σε βαθιά κρίση σε πολλές πρωτοκοσμικές κοινωνίες, είτε φοβούνται είτε λιγουρεύονται / επιθυμούν. Η απάντηση είναι έμμεση: αν δεν μπορεί η λογική κριτική να ανασχέσει τον φόβο, τότε δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Για ποιόν φόβο μιλάμε όμως; Το αίσθημα του φόβου είναι κατ’ αρχήν ζωϊκό αίσθημα αυτοπροστασίας («ατομικής» και συλλογικής: είτε των ξεχωριστών «ατόμων» οποιουδήποτε είδους, είτε της αγέλης…) Ωστόσο, ακριβώς εξαιτίας αυτής της πρακτικής του αξίας, το αίσθημα του φόβου αφορά συγκεκριμένους κινδύνους, απτές απειλές… Οι «αόριστοι φόβοι» δεν συναντιούνται σε κάνενα άλλο είδος ζωής στον πλανήτη – εκτός απ’ το δικό μας. Φαίνεται πως οι «αόριστοι φόβοι» είναι πολιτιστικό προϊόν στο ανθρώπινο είδος – και θα πρέπει να το συνδέουμε είτε με συγκεκριμένες θρησκείες είτε με συγκεκριμένες πολιτισμικές συνθήκες.

Όποιος το κατανοεί βαθιά αυτό σαν βασική, αφετηριακή θέση, μπορεί να συνειδητοποιήσει το γιατί στις «αναπτυγμένες» καπιταλιστικές κοινωνίες συμβαίνει ό,τι και στις προκαπιταλιστικές για τις οποίες υπάρχουν γραπτά τεκμήρια: η παραγωγή φόβου και η οργάνωση της εξουσίας είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο φόβος της τιμωρίας απ’ τον θεό ήταν επί αιώνες το εργαλείο της κυριαρχίας των παπάδων στην ευρωπαϊκή ήπειρο· ακόμα και οι φονικές επιδημίες εννοούνταν σαν «θεϊκή τιμωρία». (Υπάρχουν συγκεκριμένα ντοκουμέντα για ανθρώπους που τους ήταν αδιάφορος σαν τιμωρία ο απαγχονισμός· έτρεμαν όμως με την ιδέα ότι θα τιμωρηθούν στην «μετά θάνατο ζωή», ότι θα λιώνουν συνέχεια μέσα στις φωτιές της κόλασης, κλπ κλπ…)

Θα ήταν, ίσως, «φιλολογικού ενδιαφέροντος» το θέμα, αν δεν ξέραμε (τουλάχιστον όσοι / όσες είναι από 35 χρονών και πάνω) πώς έχει δουλέψει η παραγωγή του φόβου στις δυτικές κοινωνίες, την τελευταία 20ετία – σαν εργαλείο πολιτικής κυριαρχίας. Αναφερόμαστε κατ’ αρχήν στην παραγωγή του φόβου της «τζιχαντιστικής τρομοκρατίας». Τα «μέτρα έκτακτης ανάγκης» που νομοθετήθηκαν στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας» νομιμοποιήθηκαν ακριβώς χάρη στην κρατική παραγωγή φόβου και στην μαζική ενσωμάτωση του. Φυσικά, συνεχίζουν να ισχύουν σε μια σειρά κρατών (αγγλία, ηπα, γαλλία) ακόμα και χωρίς «τζιχαντιστές». Όταν τα αφεντικά στήνουν τις σφαγές στο ψαχνό ξέρουν τι επιδιώκουν.

Ποιό είναι το άμεσο πολιτικό καθήκον όσων θεωρούν πως είναι εχθροί του κράτους και του κεφάλαιου όταν «παίρνει μπροστά» η οργανωμένη, κρατική / μηντιακή παραγωγή φόβου, άσχετα από την «αφορμή» και τα «επιχειρήματα» που επιστρατεύει; Ποιό είναι το άμεσο πολιτικό καθήκον απέναντι στο Θέαμα του Θανάτου που σερβίρεται σαν «αόριστες φοβίες»;

Το πρώτο και ίσως το κυριότερο είναι η λογική αποστασιοποίηση απ’ την υιοθέτηση αυτού του Θεάματος!!! Λέμε λογική αποστασιοποίηση επειδή η αφετηρία της αμφισβήτησης οποιουδήποτε «θεωρήματος» που προέρχεται από μηχανισμούς εξουσίας δεν μπορεί παρά να είναι τέτοια: αναζήτηση των πραγματικών κινήτρων πίσω απ’ την παραγωγή φόβου για μαζική κατανάλωση. (Εκεί είναι που σπέρνονται και οι θόρυβοι/ παράσιτα των θεωριών συνωμοσίας!!). Προφανώς τέτοιου είδους αποστασιοποίηση έχει επίσης συναισθηματικές, αισθητικές ή/και ηθικές πλευρές. Στο σύνολό της παραμένει, πάντως, πολιτική – με την έννοια της τέχνης της αντι-εξουσίας.

Πολιτική ανυπακοή (2)

Σάββατο 28 Μάρτη. Επί τουλάχιστον 1,5 μήνα, όταν ο κορονοϊός εμφανιζόταν σαν «κινεζικό πρόβλημα», υπήρχε αρκετός χρόνος για να μελετηθεί με κριτικό τρόπο το τι συνέβαινε εκεί. Και για να γίνει η κατ’ αρχήν λογική / αναλυτική προετοιμασία του τι θα συνέβαινε αν «αυτά που συνέβαιναν εκεί» μεταφέρονταν «εδώ». Αυτό δεν έγινε στην έκταση και από όλους όσους που θα έπρεπε· μια ακόμα «αβλεψία», μια ακόμα «παράλειψη» απ’ αυτές που θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται εγκληματικές – από πολιτική άποψη.

Όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά επειδή είναι πραγματικό μέρος της ιστορίας (μικρό και περιθωριακό, αλλά υπαρκτό) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία συζητούσε απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη το πως και γιατί το «κινέζικο καπιταλιστικό μοντέλο» οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας, σε κάποιες βασικές του πλευρές, θα μεταφερθεί και στη «δύση». Τα συμπεράσματα δεν έχουν ολοκληρωθεί ώστε να δημοσιοποιηθούν. Ωστόσο ήταν κοινός τόπος μεταξύ μας ότι δύο είναι τα προνομιακά πεδία μέσω των οποίων θα μπορούσε να εξασφαλιστεί (ή και να εκβιαστεί…) η συναίνεση των δυτικών υπηκόων στο (νεοκρατικό) τεχνολογικό πανοπτικό των κοινωνικών σχέσεων (βασικό στοιχείο του «κινέζικου μοντέλου»): η δημόσια τάξη ή/και η δημόσια υγεία…

Ίσως έχετε διαβάσει μικρότερες ή μεγαλύτερες νύξεις κατά καιρούς στην ασταμάτητη μηχανή. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο, για παράδειγμα, (25 Φλεβάρη 2020, κάντο όπως η κίνα) γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Θα ήταν δυνατόν η μορφή – κράτος να οργανώσει την κίνηση, την διασπορά και την αξιοποίηση των «ατομικών κεφαλαίων» πολύ καλύτερα, γρηγορότερα, αποδοτικότερα και δυναμικότερα απ’ την θρυλική «ελεύθερη αγορά»;

…Για την δική μας εργατική, κριτική ανάλυση, ο κινεζικός καπιταλισμός δεν είναι ένα γεωπολιτικό «ατύχημα» που θα το τακτοποιήσουν μερικές ατομικές βόμβες ριγμένες στα σωστά σημεία… Είναι ένα δυναμικό Παράδειγμα καπιταλιστικής συσσώρευσης για το παρόν και το μέλλον. Που ξεκίνησε από μια βάση 1,3 δισεκατομυρίων ανθρώπων, δουλεύτηκε ακριβώς σε μια τέτοια γίγα-βάση «ανθρώπινων κεφαλαίων»· και απέδειξε ότι η «αγορά» είναι περιορισμένης χρήσης· ότι έχει πολύ φθορά, χασούρα και «τριβή»… Κι ότι η μορφή – κράτος, ορατή και σαφής, μπορεί να γίνει ο πετυχημένος «τιμονιέρης» στην καπιταλιστική «ανάπτυξη» του 21ου αιώνα· πολύ πιο πετυχημένος απ’ την «αόρατη χείρα»….

Ποιά είναι η απόδειξη της θέσης μας; Ότι όλο και περισσότερα δυτικά κράτη, ομολογημένα ή όχι, «θα ήθελαν να γίνουν με κάποιον τρόπο κίνα». (Και θα το επιχειρήσουν, με επιθετικούς και βίαιους τρόπους…)

Η «έφοδος του μεγάλου φόβου υγείας» στις δυτικές κοινωνίες δεν μας έπιασε αναλυτικά / θεωρητικά απροετοίμαστους. Ακόμα και μέσα από σκόρπια κείμενα στο cyborg υποδεικνύαμε επί χρόνια τις «ανάγκες» (σε σχέση με τις κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές) του σε εξέλιξη και ολοκλήρωση ΒιοΠληροφορικού Παραδείγματος του καπιταλισμού στον 21ο αιώνα. Το ότι το πεδίο της δημόσιας υγείας «έδεσε» με το πεδίο της δημόσιας τάξης αντί να μας φοβίσει επιβεβαίωσε τις προσεγγίσεις μας, ακόμα και τις πιο πρόσφατες.

Σημαίνουν αυτά πως υποστηρίζουμε ότι ο «κορονοϊός» είναι κατασκευασμένος; Καθόλου! Το έχουμε ξεκαθαρίσει! Εκείνο που είναι κατασκευασμένο είναι ο φόβος του Μεγάλου Θανάτου – αναφερθήκαμε πριν στο imperial college. Ο οποίος, μάλιστα, δεν κατασκευάζεται για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια! Και ο φόβος αυτός κατασκευάζεται μέσα απ’ την λαθροχειρία των αριθμών! Είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που γίνεται αυτό μέσα σε 2 δεκαετίες!!! Τώρα όμως υπάρχει μια ποιοτική πολιτική διαφορά – κάτι που θα παρουσιάσουμε αναλυτικά (όχι από εδώ) προσεχώς.

Πολιτική ανυπακοή (3)

Σάββατο 28 Μάρτη. Ο μαζικός κατ’ οίκον εγκλεισμός, η απαγόρευση της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων (δημόσιων κατ’ αρχήν) είναι εξαιρετικά βίαιες κρατικές ενέργειες, που νομιμοποιούνται χάρη στη μαζική ενσωμάτωση του (χοντροκομμένα κατασκευασμένου…) Μεγάλου Φόβου του Θανάτου. Είναι ενέργειες που ακυρώνουν για ένα διάστημα και ουσιαστικά αμφισβητούν την ιδεολογική και νομική προτεραιότητα της αγοράς με την παλιά, φυσική της έννοια (οι δημόσιοι χώροι, οι δρόμοι, οι πλατείες,…). Η μόνη «λογική» που υπάρχει εδώ είναι η λογική «διαχείρισης πλήθους» των αφεντικών, για λογαριασμό της αναδιάρθρωσης. Αλλά αυτή δεν έχει ξεδιπλωθεί ολόκληρη ακόμα.

Πρακτικά αυτές οι μαζικές, καθολικές απαγορεύσεις είναι η αρχή μιας συγκεκριμένης καπιταλιστικής διαδρομής· όχι ο «γενικός τύπος» της. Εκείνο που όντως είναι αυτός ο «γενικός τύπος» εκφράζεται στη φράση (ίσως την έχετε ακούσει) «δεν έχουμε ακριβή δεδομένα για την υγεία καθενός ξεχωριστά…» (οπότε «αναγκαζόμαστε σε απαγορεύσεις στο σωρό»…). Ο «γενικός τύπος» της διαδρομής (που λέγεται «4η βιομηχανική επανάσταση») είναι τα ακριβή δεδομένα υγείας του καθενός και της καθεμιάς, σε διαρκή ροή, εφ’ όρου ζωής!

Το κινεζικό κράτος έκανε αρκετά μέτρα σ’ αυτήν την διαδρομή. Χρησιμοποίησε με ενιαίο τρόπο (σε μια κοινή ψηφιακή πλατφόρμα) τις χιλιάδες κάμερες επιτήρησης στις πόλεις με τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου (το ίδιο κάνει και το ρωσικό…), drones, εφαρμογές κινητών τηλεφώνων (για παράδειγμα μία ονόματι «ελεγκτής άμεσης επαφής», που προειδοποιεί τους χρήστες για την εγγύτητά τους με άτομο μολυσμένο ή ύποπτο μόλυνσης από τον covid 19…), τεχνητή νοημοσύνη (για τον εντοπισμό ατόμων με μεγαλύτερη απ’ την κανονική θερμοκρασία από απόσταση, μέσω θερμικών καμερών)· πιθανόν και άλλα, που δεν έχουν γίνει γνωστά. Όλα στο όνομα του περιορισμού της επιδημίας. Αλλά υπάρχουν στα σκαριά ακόμα περισσότερες τεχνικές ελέγχου – της υγείας βρε αδελφέ!

Ο Μεγάλος Φόβος «έπιασε», και οι μαζικές απαγορεύσεις είναι μόνο η μαζική εκβιασμένη είσοδος στο βασίλειο των τηλε- σχέσεων (δηλαδή των σχέσεων που μπορούν να επιτηρούνται μαζικά αλλά ταυτόχρονα και μοριακά, είτε σε πραγματικό χρόνο είτε αναδρομικά). Η «αγορά» θα ανασυσταθεί σαν κυρίως ψηφιακή / ηλεκτρονική. Ο τωρινός φυσικός εγκλεισμός αυτός καθαυτός είναι «παλαιού τύπου», αλλά γίνεται εφικτός επειδή υπάρχουν οι τεχνολογικές δυνατότητες των τηλε- σχέσεων· και της επιτήρησης μέσω αυτών.

Αυτή την στιγμή, στην αγγλία, η τρίτη πιο δημοφιλής εφαρμογή στο μαγαζί της apple και η δεύτερη στο μαγαζί της google είναι ο covid symptom tracker – που φτιάχτηκε μέσα σε 3 ημέρες από ερευνητές δύο νοσοκομείων και ενός πανεπιστημίου. Χρησιμοποιώντας αυτήν την εφαρμογή οι χρήστες αυτοεπιτηρούνται για «ύποπτα συμπτώματα», και τα (προσωπικά…) δεδομένα τους τα αναφέρουν σε μια νοσοκομειακή βάση «ελέγχου και αξιολόγησης»…

Ο σύγχρονος «ευέλικτος» βιοπληροφορικός εγκλεισμός έχει αρχίσει – και θεωρείται «λυτρωτικός»…

Δεν βρίσκεται πως ο τωρινός Μεγάλος Φόβος «αξίζει τον κόπο» και δεν (θα) πάει χαμένος;

(φωτογραφίες. Πάνω, το μακρινό χτες: αποσπάσματα απ’ την καταγραφή του Ντάνιελ Ντεφόου «Η Πανούκλα στο Λονδίνο» – στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Κριτική.

Κάτω: το σήμερα / αύριο σε μια πρώτη εκδοχή του…)

Ψηφιακό λυντσάρισμα…

Παρασκευή 27 Μάρτη. Ναι, ναι, ναι… Μην πείτε «όχι»! Χρειάζεται! Η ψηφιακή / μηντιακή «διαπόμπευση όσων παραβιάζουν όρους της καραντίνας» (του είδους: κάνουμε βόλτα αγκαλιά δίπλα στο ποτάμι…) είναι απαραίτητος όρος για την «προστασία της δημόσιας υγείας» σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κρατικές εντολές. Μάλιστα (θα προσθέταμε…) πρέπει να φτιαχτούν αμέσως τάγματα υγιεινιστικής εφόδου για να συνδράμουν το έργο της αστυνομίας και του στρατού. Όχι ψηφιακά τάγματα. Κανονικά περίπολα…

Υπάρχει πάντως και η υποστηρίξη των «ειδικών». Στο χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής καθημερινής μπορούν να την λάβουν απλόχερα:

… Η Τζένινερ Ζακέ, καθηγήτρια περιβαλλοντικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έχει γράψει βιβλίο για τη χρήση της δημόσιας διαπόμπευσης, θεωρεί ότι αυτή μπορεί να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Ωστόσο, ο Ντάνιελ Σνίσερ, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, επισημαίνει ότι η δημόσια διαπόμπευση μπορεί να περιορίσει συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά μόνο όταν αυτή λαμβάνει χώρα δημόσια, όπως η μη τήρηση αποστάσεων….

Στεναχωρημένος φαίνεται αυτός ο τελευταίος. Αλλά τι μπορούν να συνεισφέρουν τα social media; Δεν μπορεί το λυντσάρισμα να τρυπώσει και στο «μένω σπίτι»; Μπορεί! Τόσος κόσμος έχει αυτοκτονήσει χάρη σ’ αυτό…

(Πώς γίνεται και φυτρώνουν οι κοινωνικοί φασισμοί εκεί που χέζουν τα έντρομα πλήθη; Ας απαντήσουν οι «επαναστατικές» φράξιες των πειθαρχημένων στρατιωτών…)

Διευθυντικό δικαίωμα

Παρασκευή 27 Μάρτη. Τρως τον φόβο έτσι όπως σερβίρεται, χωρίς να αναρωτιέσαι ποιος μαγειρεύει τι (αν και πάντα υπάρχει η διέξοδος της συνωμοσιολογίας)· βάζεις και τα ρέστα σου από πάνω… Αντιμετωπίζεις το αφεντικό (είτε σαν άτομο είτε σαν θέσμιση της εξουσίας στις διάφορες μορφές της, και οπωσδήποτε στη μορφή – κράτος) σαν τον «γιατρό» σου… Πας για ύπνο σίγουρος ότι αυτό που είπε το αφεντικό (η απαγόρευση των άμεσων, φυσικών ανθρώπινων σχέσεων για τους πάντες!) είναι το καλύτερο γιατρικό – για τους φόβους σου…

Και ξυπνάς… πώς; Ξυπνάς ανακαλύπτοντας ότι καμμία καπιταλιστική κοινωνία δεν έπαψε να είναι ταξική, εκμεταλλευτική και πειθαρχική επειδή πάνω της πλανιέται το φάντασμα ενός κορονοϊού! Μήπως ανακαλύπτεις, επιπλέον, τι «ελευθέρας» έδωσες στο αφεντικό που σου σέρβιρε τον καινούργιο (μάλλον παλιό…) φόβο που αγάπησες;

Δεν είναι μακρινή η εποχή της κρίσης α λα ελληνικά· ούτε το πάρτυ που έκαναν τα αφεντικά χάρη σ’ αυτήν… Δεν είναι μακρινή καν και καν η εποχή του θριάμβου της ταξικής συνεργασίας (υποδούλωσης της τάξης μας δηλαδή) πίσω από εκείνον τον «εθνικό οίστρο» που φώναζε «έξω απ’ την ε.ε.», «ζήτω η δραχμή», κλπ κλπ απ’ τα «δεξιά» και απ’ τα «αριστερά»… Δεν ήταν μάθημα! Φαίνεται ότι κανείς δεν κατάλαβε πως για κάθε χιλιοστό που δίνεις στο αφεντικό (σε κάθε μορφή του) θα πάρει μέτρα… Ιδού λοιπόν ένας πρόσφατος νόμος των αφεντικών, εντελώς υγιεινιστικός:

… Στο πλαίσιο των έκτακτων και προσωρινών μέτρων στην αγορά εργασίας για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, και πάντως για χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι (6) μήνες από την έναρξη ισχύος της παρούσας, ο εργοδότης δύναται, με απόφασή του, να ορίσει προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας της επιχειρήσης ως εξής:

α) Κάθε εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται κατ’ ελάχιστο δύο (2) εβδομάδες με περίοδο αναφοράς τον μήνα, συνεχόμενα ή διακεκομμένα,

β) Ο ανωτέρω τρόπος οργάνωσης της εργασίας γίνεται ανά εβδομάδα και εντάσσεται σε αυτόν τουλάχιστον το 50% του προσωπικού της επιχείρησης,

γ) Εργοδότης που θα εφαρμόσει αυτόν τον τρόπο οργάνωσης της εργασίας υποχρεούται να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό εργαζομένων που απασχολούνταν κατά την έναρξη εφαρμογής του.

…

Για την σωτηρία των επιχειρήσεων και των «θέσεων εργασίας» αυτά… Δεν είναι εντελώς καινούργια. Κάπου το 2011 ή το 2012, οι τότε κυβερνήσεις, για τους ίδιους λόγους, είχαν ψηφίσει τέτοια εξαίρεση στην ως τότε ισχύουσα εργατική νομοθεσία. Με μια μικρή διαφορά, που μπορεί να ήταν τυπική μπορεί και όχι: θα έπρεπε να συμφωνήσουν και οι εργάτες / μισθωτοί σε μια τέτοια αλλαγή της σύμβασης εργασίας, για να δουλεύουν «εκ περιτροπής»…

Τώρα δεν χρειάζεται καν τέτοια ερώτηση απ’ την μεριά του αφεντικού. Ο τσαχπίνης covid 19 δεν είναι «χειρότερος» απ’ την «κρίση δημόσιου χρέους». Είναι χρονικά μετά. Η προηγούμενη νομοθεσία (της «κρίσης») είναι πια κεκτημένο των αφεντικών. Προχωρούν ένα καλό βήμα πιο πέρα (τι αφεντικά θα ήταν αν δεν το έκαναν;): δεν συμφωνούν όλοι ότι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» σώζει ζωές; Ε, το αφεντικό θα αποφασίσει – αν το βολεύει – μισή δουλειά / μισά λεφτά. Και βγάλτε τον σκασμό! Για το καλό της «δημόσιας υγείας»… Για το καλό της ζωής σας…

«Μα (θα πουν οι επαναστατικοί κύκλοι) αυτό δεν θα περάσει!» Μάλιστα… Πώς ακριβώς «δεν θα περάσει»; Για να διαδηλώσουν (οι κύκλοι) στο Σύνταγμα πρέπει να βγουν απ’ τα σπίτια τους… Και για να βγουν απ’ τα σπίτια τους πρέπει να σταματήσουν να φοβούνται μην πεθάνουν (το «φιάσκο» έχει πολλές πλευρές), πράγμα που σημαίνει να αντιπαλέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους…

Πολλά γίνονται ήδη και θα γίνουν, σαν «διευθυντικό δικαίωμα», κάτω απ’ τον μαύρο ουρανό της «φονικής πανδημίας»… Οι πολλοί είναι κλεισμένοι στα καβούκια τους, το θεωρούν «σωστό» αυτό, και φοβούνται ακόμα και να βήξουν…

Τα αφεντικά; Ω τα αφεντικά: απλά έκοψαν (και) τον βήχα των υποτελών τους!

Λίγο είναι;

(Καταλαβαίνουμε ότι ξαναπαίζει ο θρήνος και ο κοπετός ότι «οι επιχειρήσεις δεν βγαίνουν» – άρα χρειάζονται «θυσίες» (οι γνωστές…). Μετά από 45 χρόνια μισθωτής εργασίας σε πάνω από 35 διαφορετικούς εργοδότες ο «ασταμάτητη μηχανή» μπορεί να σας διαβεβαιώσει ότι δεν γνώρισε ούτε ένα αφεντικό που να παραδεχόταν ότι «βγαίνει». Σε όλους τους καιρούς… Όποιος θα έτρωγε αυτήν την «εργοδοτική δυστυχία» θα συμπέραινε με δάκρυα στα μάτια ότι το να είσαι αφεντικό είναι «μεροδούλι μεροφάι» και πως όσα λέγονται για συσσώρευση και απόσπαση υπεραξίας είναι παραμύθια… Έχουν μαζεμένο πλούτο τα αφεντικά; Μπααααααα… «Δεν βγαίνουν» λέμε!!!

Κρίμα μωρέ μωρέ….)

Γι’ αυτά υπάρχουν χάπια!

Παρασκευή 27 Μάρτη. Θα μπορούσε να είναι δήλωση ενός επαγγελματικού «παρόντες!»: οι ψυχολόγοι και λοιποί «ειδικοί» των συναισθημάτων και των ψυχικών καταστάσεων έχουν αρχίσει να μπαίνουν στη σκηνή της υγιεινιστικής τρομοκρατίας υποδεικνύοντας το προφανές. Ότι η μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση δημιουργεί ήδη μαζικά ψυχολογικά προβλήματα· και προβλήματα σχέσεων. Παρότι οι δημαγωγοί και διάφορες περσόνες του θεάματος έχουν ξεσκιστεί να προτείνουν «τρόπους να περάσεις εποικοδομητικά τις ώρες σου» στις βδομάδες της διατεταγμένης απομόνωσης, ακόμα και οι συμβουλές οι ίδιες (προσβλητικές στην ουσία τους) αναγνωρίζουν έμμεσα το «πρόβλημα».

Αλλά γιατί οι συνέπειες του εγκλεισμού θα έπρεπε να απασχολούν το κράτος, τα αφεντικά, τους πολιτικούς εκπροσώπους τους; Δεν είναι ένας «φονικός ιός», ούτε η καθημερινότητα γίνεται «ψυχολογική βόμβα»: υπάρχουν άφθονα χάπια για όλες τις περιπτώσεις. Ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά… Καστανάδες θα γίνουν οι φαρμοβιομήχανοι μέχρι να βρεθεί ένα εμβόλιο;

Με μια πρόταση η βιοπολιτική αυτής της περιόδου (με πολλές προοπτικές καθιέρωσής της σαν «κανονικότητας») είναι η εξής: Όλοι εσείς που είστε υγιείς θα πρέπει να νοιώθετε και να συμπεριφέρεστε σαν άρρωστοι· και μόλις αρρωστήσετε ψυχοσυναισθηματικά θα πρέπει να νοιώθετε και να συμπεριφέρεστε σαν υγιείς…

Και οι μαφίες έχουν κοινωνική πολιτική!

Παρασκευή 27 Μάρτη. Κρατικού τύπου, φυσικά. Στη διάσημη φαβέλα του Ρίο Cidade de Deus («πόλη του θεού») οι συμμορίες επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 8 το βράδυ – υποθέτουμε ότι μετά την δύση του ήλιου θα χρειάζονται ειδικές άδειες για να γίνονται όσες δουλειές προτιμούν το σκοτάδι. Γυρνώντας τα στενά της παραγκούπολης με αυτοκίνητα με μεγάφωνα (παραδοσιακός αλλά αποτελεσματικός τρόπος) το ξεκαθάρισαν:

…Η κυβέρνηση αδιαφορεί για εμάς. Επιβάλλουμε απαγόρευση κυκλοφορίας επειδή κανείς δεν παίρνει τον κορονοϊό στα σοβαρά. Να μείνετε στα σπίτια σας και να αράξετε. Όποιος βρεθεί να κυκλοφορεί έξω θα τιμωρηθεί…

Σην Santa Maria, μια άλλη φαβέλα του Ρίο, οι μαφιόζοι έβαλαν σαπούνια σε μια δημόσια βρύση, και κρέμασαν ταμπέλες με το επιτακτικό «να πλένετε τα χέρια σας πριν μπείτε στη γειτονιά μας». Στην Complexo da Mare, κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο του Ρίο, περιόρισαν τις ώρες λειτουργίας των μαγαζιών (και των εκκλησιών) – πάντα για λόγους δημόσιας υγείας.

Μήπως οι ενέργειες αυτές («πειστικές» χωρίς αμφιβολία… ποιός θα τολμήσει να τις αμφισβητήσει;) μιλάνε στην καρδιά της επίσημης μορφής – κράτους; Αν όχι σίγουρα αγγίζουν τα τάγματα υγιεινιστικής εφόδου…

(φωτογραφία κάτω: Το βραζιλιάνικο κράτος δείχνει μεγάλη εφευρετικότητα για την προστασία της δημόσιας υγείας… Ελικόπτερο της αστυνομίας πετάει χαμηλά σε παραλία, για να σηκώσει την άμμο και διώξει έτσι τους «κοινωνικά ανεύθυνους» – ξαπλωμένα πάντως σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους τα ζευγάρια – που τόλμησαν να πάνε για μπάνιο.

Το ελληνικό μπορεί να στέλνει τα ταχύπλοά του να σηκώνουν κύματα – όπως κάνει κατά των μεταναστών / προσφύγων μέσα στις βάρκες…

Ο καθένας με την ειδικότητά του…)