Τετάρτη 18 Μάρτη. Εκείνο που ωθεί σε περιόδους «οικονομικής καταστροφής» ορισμένες κατηγορίες αφεντικών να παριστάνουν τους «φίλους της εργατικής τάξης» είναι το ότι αντιμετωπίζουν σαν σοβαρή απειλή το πέταγμά τους έξω απ’ την αγορά είτε από άλλους ομοειδείς επιχειρηματίες· είτε από άλλους καπιταλιστικούς κλάδους.
Δεν είναι όμως τώρα, καν και καν, μια τέτοια περίπτωση, ένας τέτοιος κίνδυνος! Θα έχετε προσέξει το πόσο «εύκολα και ήρεμα» αντιμετωπίζουν (και όχι μόνο στην ελλάδα) το γενικό lock out που αποφασίζει το κράτος τους· παρότι θα έχουν πράγματι ορισμένες οικονομικές χασούρες. Η συναίνεσή τους δεν οφείλεται στην καλωσύνη και στον ανθρωπισμό τους, στην έγνοια τους για την «δημόσια υγεία», ακόμα κι αν έτσι φαίνεται. Οφείλεται σε δύο άλλα ζητήματα. Πρώτον στο ότι το lock out που αποφασίζει το κόμμα τους (: το κράτος…) είναι γενικό, οπότε μπορούν να ελπίζουν ότι δεν θα διαταραχτούν (ή δεν θα διαταραχτούν σημαντικά) οι οικονομικές ισορροπίες και οι συσχετισμοί δύναμης που υπήρχαν πριν το lock out. Όταν κλείνουν ταυτόχρονα και το μικρό εμπορικό και το mall, ο ιδιοκτήτης του πρώτου δεν φοβάται ότι το δεύτερο θα του φάει τους πελάτες. Και δεύτερον: στο βαθμό που την ευθύνη του lock out την αναλαμβάνει η μορφή κράτος, α) δεν έχουν (τα αφεντικά) «πολιτικές ευθύνες»· και β) έχουν δικαίωμα, και αυτό θα κάνουν, να ζητούν κάθε είδους «αποζημίωση», «διευκόλυνση» κλπ απ’ το κράτος· που θα τους την δώσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ακόμα και επιμέρους επιχειρήσεις ή κλάδοι ολόκληροι που είχαν προβλήματα πριν το lock out, ελπίζουν ότι θα ρεφάρουν για κάποιο διάστημα αν τα προβλήματα τα συσκευάσουν μέσα στο “γενικό πρόβλημα” που νομιμοποίησε το lock out.
Ακόμα, όμως, και στη διάρκεια μιας επιτήδεια σκηνοθετημένης «υγιεινιστικής κρίσης» σαν την τρέχουσα, που οδηγεί στην ανάδειξη του κράτους σαν του γενικού κουμανταδόρου της ζωής, δεν θίγονται όλοι οι καπιταλιστικοί κλάδοι ομοιόμορφα· κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για όλους μας, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί. Για παράδειγμα κλάδοι σχετικοί με την πληροφορική / κυβερνητική (από πωλήσεις hardware μέχρι τεχνικούς software, διαχειριστές πληροφορικών συστημάτων, κλπ) οφελούνται τα μέγιστα απ’ το σπρώξιμο διάφορων τομέων της παραγωγής (και της εργασίας) στο tele-. Το ότι εξαφανίστηκαν τα laptop απ’ την αγορά (λόγω της μαζικής αγοράς τους από διάφορες επιχειρήσεις που αναδιαρθρώνουν τμήματα της παραγωγής σε «κατ’ οίκον εργασία») και το ότι καινούργιες εισαγωγές θα ξεπουλήσουν είναι ενδεικτικό. Πίσω τους υπάρχει μια μεγάλη «ουρά» επιχειρήσεων προγραμματισμού, τεχνικής εξυπηρέτησης και συντήρησης, κλπ. Οι τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις αλλά και οι τράπεζες ωφελούνται επίσης…