Δευτέρα 30 Μάρτη. Η πραγματικότητα διέψευσε αυτήν την «δυτική» εννόηση του κόσμου. Ο covid-19 ΔΕΝ «έσκασε» κάπου στον παγκόσμιο νότο, αλλά σε μια απ’ τις καρδιές του υπεραναπτυγμένου καπιταλιστικού βορρά: στην κινεζική Wuhan. Πρόκειται για ένα απ’ τα διαμάντια στο στέμμα του επελαύνοντα κινεζικού καπιταλισμού: το μεγαλύτερο «εσωτερικό» λιμάνι της κίνας, με χαλυβδουργεία και αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά επίσης εργοστάσια οπτικoηλεκτρονικής τεχνολογίας, φαρμακοβιομηχανίες, επιχειρήσεις βιολογικής μηχανικής, νέων υλικών, και εφαρμογών προστασίας του περιβάλλοντος. Στην Wuhan επίσης υπάρχουν joint ventures των ιαπωνικών honda και nissan αλλά και της γαλλικής peugeot-citroen.
Μπροστά σ’ αυτό το γεγονός ΔΕΝ ανάβλυσε απ’ τις ευαίσθητες ψυχές των πρωτοκοσμικών το αλτρουϊστικό αίσθημα του λευκού και του μεγάλου φορτίου που κουβαλάει, «να σώσει τον κόσμο»!!! Οι οργανωτές και οι “παίκτες” του Event 201 δεν πετάχτηκαν σαν ελατήρια φωνάζοντας: Wuhan ερχόμαστε, είμαστε μαζί σου!! Έγινε το αντίθετο: έσκασε ο αντι-σινικός ρατσισμός, που οφείλεται στον απειλητικό και επεκτατικό δυναμισμό του κινεζικού κεφάλαιου / κράτους. Άλλωστε μόλις λίγο πριν τα μαντάτα για την «επιδημία» στη Wuhan η συζήτηση στα δυτικά επιτελεία (πολιτικά, ασφαλίτικα και στρατιωτικά) ήταν πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η Huawei για τα 5G δίκτυά τους, και πόσο «λίγο» ή «πολύ» θα έπρεπε να την κρατήσουν μακρυά, με τον κίνδυνο να μείνουν πολύ πίσω στην 4η βιομηχανική επανάσταση! (Ή οποία, τελικά, ξεκίνησε πανηγυρικά σε ασιατικό έδαφος…)
Συνεπώς, επί 1,5 μήνα (Γενάρη και το μεγαλύτερο μέρος του Φλεβάρη) έγιναν τα εξής, μαζί και ταυτοχρόνως. Πρώτον, ο «φονιάς κορονοϊός» θεωρήθηκε χαιρέκακα σαν «κινεζικό πρόβλημα» που θα γονατίσει τον κινεζικό καπιταλισμό (γράφτηκαν πολλά φωτισμένα άρθρα δυτικών «ειδικών» επ’ αυτού!). Δεύτερον, το Πεκίνο άρχισε να κατηγορείται είτε ότι «δεν κάνει ό,τι πρέπει» (και άρα αδιαφορεί για τον υπόλοιπο πλανήτη που θα μολυνθεί) είτε ότι «κάνει υπερβολικά πολλά» (εναντίον των ατομικών ελευθεριών των πολιτών του…). Τρίτον, το Πεκίνο δεν ζήτησε την βοήθεια κανενός εθνικού ή διεθνούς οργανισμού. Τέταρτον, ανέλαβε την «αντιμετώπιση του κακού» με ίδια μέσα, (και με τον τρόπο που μπορεί ένα κράτος που ήδη ελέγχει ψηφιακά το κοινωνικό εργοστάσιό του…) έχοντας υπόψη ότι πέρα απ’ αυτήν καθ’ αυτήν την αντιμετώπιση μιας, όπως αποδεικνυόταν μέρα με την ημέρα, μάλλον ήπιας επιδημίας (αρχικά όλα ήταν άγνωστα για τον κορονοϊό) έδινε εξετάσεις κρατικής / καπιταλιστικής αποτελεσματικότητας σε on line παγκόσμια θέα…
Η «ατυχία» του να εμφανιστεί ο συγκεκριμένος κορονοϊός όχι στα χοιροτροφεία της βραζιλίας ή στα μαντριά της σιέρα λεόνε όπως ήθελε το Event 201 (και όχι μόνο…) αλλά στον νο 1 επίφοβο ανταγωνιστή του δυτικού καπιταλισμού, έκοψε ακαριαία τις φιλάνθρωπες διαθέσεις που εκδηλώθηκαν στο Event 201!!! Οι “παράπλευρές συνέπειες” όμως αυτού του γεωπολιτικού ατυχήματος αποδείχθηκαν ακόμα πιο σημαντικές. Πρώτον, τα δυτικά καθεστωτικά μήντια υπερ-φούσκωσαν την “απειλή” του “κινέζικου ιού”, μέσα στην αντισινική μέθη και στην επιθυμητή (επερχόμενη) κατάρρευση του κινέζικου καπιταλισμού… (Θυμάστε το συστηματικό body counting των νεκρών και των κρουσμάτων στην Wuhan τον Γενάρη και τον Φλεβάρη;). Δεύτερον, τα δυτικά (δημόσια) ιατρικά συστήματα θεώρησαν υποτιμητικό να στείλουν εκπροσώπους τους για να εκπαιδευτούν – τουλάχιστον – στα (πολύμορφα όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) ιατρικά εγχειρήματα και μεθόδους για την αντιμετώπιση είτε των ήπιων είτε των σοβαρών κρουσμάτων στην Wuhan και οπουδήποτε αλλού στην κίνα.
Στο αντίποδα, δρώντας κάτω απ’ τα επιτιμητικά δυτικά βλέμματα, το κινεζικό κράτος κατάφερε να εμφανίσει ένα Παράδειγμα πετυχημένης αντιμετώπισης. Το «κινέζικο παράδειγμα» είχε πολλά. Είχε μαζικές εφεδρείες στρατιωτικών γιατρών και μεγάλα νοσοκομεία που στήνονταν σε χρόνο μηδέν, είχε μαζική επιτήρηση με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, είχε απαγορεύσεις κυκλοφορίας και μαζικούς κατ’ οίκον περιορισμούς, είχε όμως και παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ή/και τολμηρές μαζικές θεραπευτικές χρήσεις της βιταμίνης C. Απ’ όλα όσα είχε το “κινέζικο παράδειγμα βιοπολιτικής” οι δυτικοί, που απογοητευμένοι έβλεπαν τις προβλέψεις τους για κατάρρευση να καταρρέουν οι ίδιες αλλά το κορονοϊό να φτάνει στα μέρη τους, κράτησαν είτε το πιο εύκολο, είτε εκείνο που είχαν ήδη κατά νου: τα μη ιατρικά μέσα (για τα οποία γίνονται νύξεις και στο Event 201), δηλαδή την δημόσια τάξη, τον κρατισμό, στις πιο βίαιες μορφές του “σε καιρό ειρήνης”, εδώ και μισό αιώνα τουλάχιστον.
Σε “καιρό ειρήνης” είπαμε; Κανένα πρόβλημα: η μία πολιτική βιτρίνα μετά την άλλη άρχισαν να κηρύσσουν “πόλεμο στον αόρατο εχθρό”!!!! Και, φυσικά, οι “πειθαρχημένοι στρατιώτες” ξεφύτρωσαν από παντού – ακόμα κι απο εκεί που δεν τους περίμενε κανείς.
Ο φόβος τρώει τα σωθικά!