Σάββατο 21 Μάρτη. Τίτλος: Ένα φιάσκο υπό κατασκευή; Ενώ η πανδημία του κορονοϊού εδραιώνεται, λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς αξιόπιστα δεδομένα…
Αποσπάσματα κειμένου (μετάφραση της ασταμάτητης μηχανής απ’ το πρωτότυπο – αυτή που κυκλοφορεί αλλού είναι… «στο περίπου»!..):
Η σε εξέλιξη ασθένεια του κορονοϊού, του covid 19, αποκαλείται η επιδημία του αιώνα. Αλλά μπορεί επίσης να είναι το φιάσκο του αιώνα σε ότι αφορά τις αποδείξεις της.
… Δρακόντεια αντίμετρα υιοθετούνται σε πολλές χώρες. Αν η πανδημία υποχωρήσει – είτε από μόνη της είτε εξαιτίας αυτών των μέτρων – η σύντομη ακραία κοινωνική αποστασιοποίηση [social distancing, γράφαμε την Κυριακή 15 Μάρτη γι’ αυτήν] και οι αποκλεισμοί μπορεί να γίνουν ανεκτά. Για πόσο καιρό, όμως, θα συνεχιστούν μέτρα τέτοιου είδους αν η επιδημία συνεχίσει να καίει αμείωτη σ’ όλον τον πλανήτη; Πώς θα πουν αυτοί που λαμβάνουν τα μέτρα ότι κάνουν περισσότερο καλό από κακό;
Τα εμβόλια ή οι προσιτές θεραπείες χρειάζονται πολλούς μήνες (ή ακόμα και χρόνια) για να αναπτυχθούν και να ελεγχθουν σωστά. Με τέτοια χρονοδιαγράμματα, οι συνέπειες των μακρόχρονων αποκλεισμών είναι εντελώς άγνωστες.
Τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί ως τώρα για το πόσοι άνθρωποι έχουν κολλήσει και πως εξελίσσεται η επιδημία είναι εντελώς αναξιόπιστα. Λαμβάνοντας υπόψη τα περιορισμένα διαγνωστικά τεστ, κάποιοι θάνατοι και πιθανότατα η μεγάλη πλειοψηφία των μολύνσεων απ’ τον SARS-CoV-2 [ο “τσαχπίνης”] δεν έχουν εντοπιστεί. Δεν ξέρουμε αν οι μολύνσεις είναι 3πλάσιες ή 300πλάσιες. Τρεις μήνες μετά το ξέσπασμα, οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ηπα, δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν αναλύσεις σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, και καμμία χώρα δεν έχει αξιόπιστα στοιχεία για τον επιπολασμό [σ.σ.: την συχνότητα εμφάνισης] του ιού σε ένα αντιπροσωπευτικό τυχαίο δείγμα του γενικού πληθυσμού.
Το φιάσκο της έλλειψης στοιχείων προκαλεί τεράστια αβεβαιότητα σε σχέση με τον κίνδυνο θανάτου απ’ τον covid-19. Τα επίσημα ποσοστά θνησιμότητας, όπως το επίσημο 3,4% από τον Π.Ο.Υ., προκαλούν τρόμο – και είναι ανούσια. Οι ασθενείς που έχουν εξεταστεί για τον SARS-CoV-2 είναι δυσανάλογα εκείνοι με σοβαρά συμπτώματα και κακές προγνώσεις. Καθώς τα συστήματα υγείας έχουν περιορισμένη δυνατότητα αναλύσεων, η μεροληψία στην επιλογή των εξεταζόμενων μπορεί να χειροτερέψει στο κοντινό μέλλον.
Η μία περίπτωση που εξετάστηκε ένας ολόκληρος, αποκλεισμένος πληθυσμός ήταν το κρουαζιερόπλοιο diamond princess, και οι επιβάτες του που ήταν σε καραντίνα [σ.σ.: συν τα πάνω από χίλια μέλη του πληρώματος]. Η θνησιμότητα σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν 1%, αλλά επρόκειτο για έναν πληθυσμό αρκετά ηλικιωμένων, στους οποίους το ποσοστό θνησιμότητας εξαιτίας του covid-19 είναι αρκετά υψηλότερο.
Προβάλλοντας το ποσοστό θνησιμότητας του diamond princess στην ηλικιακή δομή του πληθυσμού των ηπα, η θνησιμότητα ανάμεσα στα κρούσματα του covid-19 θα μπορούσε να είναι 0,125%. Αλλά αφού αυτή η εκτίμηση στηρίζεται σε εξαιρετικά λίγα στοιχεία – μόλις 7 νεκροί ανάμεσα στους 700 μολυσμένους επιβάτες και πλήρωμα – η πραγματική θνησιμότητα θα μπορούσε να κινείται σε ένα φάσμα από πέντε φορές χαμηλότερο (0,025%) έως πέντε φορές υψηλότερο (0,625%). Είναι επίσης πιθανό ότι κάποιοι απ’ τους επιβάτες που κόλλησαν πέθαναν αργότερα, και ότι οι τουρίστες μπορεί να έχουν διαφορετική συχνότητα χρόνιων ασθενειών – ένας παράγοντας κινδύνου που επιδεινώνει την εξέλιξη της μόλυνσης απ’ τον SARS-CoV-2 – σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Συνυπολογίζοντας αυτές τις επιπλέον πηγές αβεβαιότητας, οι εύλογες εκτιμήσεις για την θνησιμότητα στον γενικό πληθυσμό των ηπα κινούνται μεταξύ 0,05% και 1% [το ίδιο είπε ο γενικός υπεύθυνος του θέματος στο ελλαδιστάν Σ. Τσιόρδας].
Αυτό το πολύ μεγάλο εύρος επηρρεάζει σημαντικά την επίγνωση του πόσο σημαντική είναι η πανδημία και τι θα έπρεπε να γίνει. Ένα ποσοστό θνησιμότητας 0,05% στο σύνολο του πληθυσμού είναι χαμηλότερο από εκείνο της εποχικής γρίπης. Αν αυτό είναι το πραγματικό ποσοστό, οι αποκλεισμοί των πληθυσμών, ενέργειες με εν δυνάμει τρομερές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, μπορεί να είναι εντελώς παράλογοι. Είναι σα να επιτίθεται μια οικιακή γάτα σ’ έναν ελέφαντα.
Τρομαγμένος ο ελέφαντας, και προσπαθώντας να αποφύγει την γάτα, γλυστράει κατά λάθος σ’ ένα γκρεμό και σκοτώνεται.