Σάββατο 21 Μάρτη. Αν πρόκειται στη συνέχεια να αναδημοσιεύσουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο του Γιάννη Ιωαννίδη (στην αμερικανική εξειδικευμένη σε ιατρικά ζητήματα ιστοσελίδα “stat”, στις 17 Μάρτη) δεν είναι επειδή βγάζει το οριστικό συμπέρασμα ότι “ο πόλεμος κατά του ιού” (you know who!) είναι το φιάσκο του αιώνα… Αναρωτιέται όμως, αναρωτιέται δυνατά, και το σημαντικότερο αναρωτιέται υποδεικνύοντας αυτό που κάθε λογικός (και όχι φοβικός) άνθρωπος, χωρίς ιατρική ή παραϊατρική ειδικότητα, θα έπρεπε να έχει καταλάβει με τα διαθέσιμα και εύκολα προσεγγίσιμα στοιχεία: ότι τα «μέτρα» (ο «διαγωνισμός σκληρότητας» μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών όπως το έθεσαν οι γερμανοί πράσινοι) λαμβάνονται με σαθρά δεδομένα και επιχειρήματα (και με υπεράφθονη προπαγάνδα και τρομοκρατία λέμε εμείς). Ο συνδυασμός αυτός, απ’ την μια σαθρά (ή και οφθαλμοφανώς αντιφατικά) στοιχεία και απ’ την άλλη τρομοκρατία με το τσουβάλι (λέμε εμείς) αποδεικνύει όχι μόνο τον 100% πολιτικό χαρακτήρα της διαχείρισης (τέτοια θα ήταν έτσι κι αλλιώς…) αλλά και ότι εξυπηρετεί οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ την στιβαρή διάσωση της δημόσιας υγείας… (λέμε πάλι εμείς…).
Ποιός είναι αυτός ο Γιάννης Ιωαννίδης; Ένας ακόμα «αντιφρονών», «αμφισβητίας ειδικός» που ψάχνει τρόπο αυτοπροβολής; Ο τωρινός του τίτλος (καθηγητής ιατρικής, επιδημιολογίας και υγείας του πληθυσμού και στατιστικής στο πανεπίστημο του Stanford) θα μπορούσε να είναι «διαβατήριο αξιοπιστίας» για όσους θέλουν «ανθρώπους κύρους» (αφού έχουν χάσει κάθε σοβαρή δυνατότητα κριτικής σκέψης) – αν δεν συνέβαινε να υπάρχουν άφθονοι «άνθρωποι κύρους» που συνηγορούν στη μαζική τρομοκρατία, όχι οπωσδήποτε με τα πιο αγνά κίνητρα…
Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του είναι διαφορετικό. Ο συγκεκριμένος έγινε παγκόσμια γνωστός το καλοκαίρι του 2005 όταν δημοσίευσε τα συμπεράσματα μιας μαμούθ μετα-έρευνας για τις ιατρικές έρευνες: why most published research findings are false… Η δημοσίευση ήταν μαχαίρι στην καρδιά ενός τεράστιου «επιστημονικού» φαινομένου που διεκδικεί αξιοπιστία με ψέμματα, μισές αλήθειες, σκοπιμότητες, συμφέροντα, οκνηρία, βιασύνη, καιροσκοπισμό – και είναι ικανό (και διατεθειμένο) να πνίξει οποιονδήποτε (επιστήμονα, ερευνητή ή κριτικό) δεν υπηρετεί τέτοιες κοινότοπες “αρετές”…
Ακριβώς γι’ αυτή την δουλειά του ο νυν προφέσορας του Stanford δεν μας είναι άγνωστος. Στο (χάρτινο) Sarajevo νο 77 (Οκτώβρης ’13), σε ένα κείμενο με τίτλο στατιστικές και ψέμματα, γράφαμε μεταξύ άλλων (ο τονισμός τωρινός):
Εάν οι στατιστικολόγοι και στατιστικοί ερευνητές έχουν την “επιστημοσύνη” σαν το πιο ακλόνητο οχυρό των υποτιθέμενων αληθειών τους, τότε κάθονται πάνω σε ερείπια που καπνίζουν, και είτε το αγνοούν είτε απευθύνονται στους αδαείς. Η χειραγώγηση των στατιστικών ερευνών είναι αποδεδειγμένη επιστημονικά! Σ’ έναν απ’ τους πιο ευαίσθητους, για πολλούς και αντίθετους λόγους, τομέα στατιστικών ερευνών, στις ιατρικές (επιδημιολογικές, κλπ) έρευνες, η σημαία της επιστημονικής αντικειμενικότητας έχει υποσταλεί προ πολλού. Ένας γιατρός απ’ το νοσοκομείο Ιωαννίνων, ονόματι Γιάννης Ιωαννίδης, και η ομάδα του, έχουν κάνει παγκόσμια καριέρα πρώτης γραμμής στην μετα-έρευνα πάνω στις (ιατρικές) έρευνες, αποδεικνύοντας ότι τα συμπεράσματα του 90% απ’ αυτές είναι από λαθεμένα έως εντελώς λαθεμένα. Και πρόκειται για τις στατιστικές έρευνες πάνω στις οποίες βασίζεται η τρέχουσα, καθημερινή ιατρική. Δεν είναι μόνο τα συμφέροντα των εταιρειών που διαμορφώνουν τα ερευνητικά προγράμματα και τα ερωτηματολόγια με χειραγωγημένο τρόπο. Είναι οπωσδήποτε κι αυτά. Όμως είναι, επιπλέον, οι ιδεολογικές πεποιθήσεις και οι ιατρικοί προσανατολισμοί ακόμα και “ανεξάρτητων” ερευνητών· είναι το ακαδημαϊκό στάτους και οι προσδοκίες· είναι η αναζήτηση προσωπικού οφέλους (απ’ τα αποτελέσματα) και πολλά άλλα.
Κι αν αυτές οι συστηματικές και εκτεταμένες παρασπονδίες, σκεπασμένες κατάλληλα με πολλά στρώματα επιστημονικότητας και μεθοδολογικής αυστηρότητας, είναι κοινοτοπία για τις ιατρικές έρευνες, τι μπορεί άραγε να περιμένει κανείς από άλλες, πιο εμπορικής χρήσης;
Αφού πριν σχεδόν 15 χρόνια ο τότε καθηγητής στην ιατρική Ιωαννίνων έπιασε σχεδόν το σύνολο της δυτικής «επιστημονικής / ερευνητικής κοινότητας» για θέματα ιατρικής και υγείας με τα βρακιά κατεβασμένα, κι αφού τα αποτελέσματα της δικής του (και της ομάδας του) έρευνας όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν αλλά τον έκαναν παγκόσμια γνωστό και αποδεκτό ακριβώς για εκείνο που απέδειξε, είναι υποθέτουμε σωστά τοποθετημένος στο «επιστημονικό στερέωμα» για να αμφιβάλλει σήμερα.
Είναι αναμενόμενο ότι οι αμφισβητήσεις του θα δεχτούν διάφορες λούμπεν επιθέσεις, ελεεινολογίες, κοροϊδίες, κλπ. Είναι η “φυσιολογική” αντίδραση των αθεράπευτα φοβο-εξαρτημένων – αν υπάρχει τίποτα “φυσιολογικό” σ’ αυτό το είδος πρέζας…