Month: February 2020

Κι άλλα τρία!

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Απ’ το ίδιο χθεσινό ρεπορτάζ:

…Έστω θεωρητικά, για την κυπριακή κυβέρνηση παραμένει ως στρατηγική επιλογή η κατασκευή χερσαίου τερματικού υγροποίησης, παρά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για το νομικό πλαίσιο του αγωγού EastMed. Αν όντως η κοινοπραξία του Λεβιάθαν στραφεί στην επιλογή της πλωτής μονάδας υγροποίησης (FLNG) οι πιθανότητες συνεργασίας για ένα χερσαίο τερματικό υγροποίησης στην Κύπρο εξανεμίζονται. Από εκεί και πέρα, η κατασκευή ή όχι τερματικού στο Βασιλικό θα εξαρτηθεί πλέον από τον αριθμό και το μέγεθος των κοιτασμάτων που ενδεχομένως να εντοπιστούν κατά τις έξι έως εννέα γεωτρήσεις που προγραμματίζονται εντός 2020 και 2021 στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεδομένου ότι η κοινοπραξία του κοιτάσματος Αφροδίτη στρέφεται προς την επιλογή του τερματικού υγροποίησης Ίντκου, στην Αίγυπτο, για ένα μελλοντικό τερματικό υγροποίησης είναι διαθέσιμο μόνο το κοίτασμα Γλαύκος (ExxonMobi-Qatar Petroleum), το οποίο προκαταρκτικά διαθέτει 5-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, αλλά εκκρεμούν επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις για την ακριβή δυναμικότητά του. Το ίδιο ισχύει και για το κοίτασμα Καλυψώ, το οποίο εκτιμάται προκαταρκτικά ότι δεν ξεπερνά τα 2-3 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια. Συνεπώς, για να μπορεί να συζητηθεί σοβαρά η επιλογή της χερσαίας υγροποίησης, θα πρέπει να εντοπιστούν αλλά 4-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια περίπου….

Προκύπτει ότι το ελληνοκυπριακό (και το ελληνικό) όνειρο για ένα σεϊχάτο στη Μεσόγειο με γαλανόλευκη δεν είναι απλά μακριά απ’ την υλοποίησή του· κινείται ακόμα στους ουρανούς της φαντασίωσης. Χρειάζονται ακόμα πολλές και πετυχημένες τρύπες στον βυθό, όχι για τον eastmed (πιπέρι στο στόμα μας!) αλλά ακόμα και για ένα σταθμό υγροποίησης σε νοτιοκυπριακό έδαφος… Η μόνη λύση είναι ένας σωλήνας μέχρι τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια· αλλά και γι’ αυτόν χρειάζονται minimum ποσότητες νοτιοκυπριακού γκαζιού…

(Τα νο 1 εθνικά αφεντικά, οι εφοπλιστές, ειδικά εκείνοι που μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο, τρίβουν φυσικά τα χέρια τους – τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει: σιγά μην έφαγαν τα παραμύθια περί eastmed…)

Η γκαζογεωπολιτική

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αν και όσες / όσοι παρακολουθείτε την ασταμάτητη μηχανή δεν θα πρέπει να ξαφνιάζεσθε, η συστηματική καθεστωτική εξαπάτηση με τα παραμύθια περί eastmed χρειάζεται μια εξήγηση. Γιατί οι πολιτικές βιτρίνες στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, στην Λευκωσία και στην Αθήνα συνεχίζουν να πουλάνε κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν απ’ αυτούς που κάνουν μπίζνες με υδρογονάνθρακες;

Η διάρκεια και η κατά καιρούς επαναλαμβανόμενη τελετουργία του eastmed επιβεβαιώνει εκείνο που έχουμε υποστηρίξει και από εδώ (αλλά και το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία»). Αν απ’ την συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ αφαιρεθεί ο σωλήνας, τότε εξαφανίζεται η δικαιολογία που μπορεί να νομιμοποιεί αυτή τη συμμαχία στα μάτια των υπηκόων· ειδικά στην επικράτεια του ελληνικού και το ελληνοκυπριακού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Για το ισραηλινό κράτος και τους υπηκόους του τα πράγματα είναι μάλλον πιο απλά: με τόσο μιλιταρισμό / ρατσισμό είναι εκείνοι που χρειάζονται λιγότερο τις όποιες δικαιολογίες για την συμμαχία με την Αθήνα και την Λευκωσία. Αλλά για το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, όπως και το ελληνοκυπριακό, η δολοφονική «αλλαγή γραμμής», η καθαρή και ωμή στροφή εναντίον των Παλαιστινίων, χρειάζεται ένα ισχυρό και κυνικό αναισθητικό. Τόσο ισχυρό και τόσο κυνικό όσο είναι τα λεφτά· ακόμα κι αν είναι μια «εθνική προοπτική» στον ορίζοντα. Ο eastmed αναδεύει αυτήν την δήθεν προοπτική, εξασφαλίζοντας  φωναχτά ή/και σιωπηλά την συναίνεση στη συμμαχία και με το φασιστικό Τελ Αβίβ και με την αιμοσταγή χούντα του Καΐρου.

Αφού, λοιπόν, η πραγματική αιτία της συγκεκριμένης συμμαχίας ΔΕΝ είναι η κοινή γκαζοεκμετάλλευση, μέσω ενός σωλήνα που, τάχα, θα όργωνε τον βυθό της μισής Μεσογείου, τότε ποιά είναι αυτή η αιτία;

Αν και είναι πιθανό ότι αρχικά οι υπολογισμοί των ντόπιων ελληνικών αφεντικών στόχευαν κυρίως στην αντιτουρκική συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών, οι εξελίξεις των συσχετισμών στη μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο και η ήττα (αν και όχι οριστική ακόμα) των αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικών σχεδιασμών, μέσω isis, στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, έχουν κάνει τον ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ οργανικό μέρος των πολεμικών σχεδιασμών τόσο του ισραηλινού μιλιταρισμού όσο και του αμερικανικού. Αυτή η συμμαχία άρχισε να εντατικοποιείται απ’ το 2015 – 2016 και μετά (συσκευασμένη μέσα στην εντατικοποίηση του παραμυθιού περί eastmed), από τότε δηλαδή που η Μόσχα εμφανίστηκε στο συριακό πεδίο μάχης, αλλάζοντας όλα τα δεδομένα. Και είτε λέγεται ανοικτά είχε όχι, έχει ξεπεράσει τον αντιτουρκικό ορίζοντα που εξυπηρετεί τα κλασσικά συμφέροντα του ελληνικού ιμπεριαλισμού… (Πράγμα που φαίνεται ίσως να ενοχλεί κάποια φράξια των ντόπιων “ειδικών των εθνικών συμφερόντων”….)

Ο 4ος παγκόσμιος στη γειτονιά σας…

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αυτές τις μέρες ο πραγματικός χαρακτήρας της συμμαχίας τόσο του ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όσο και ολόκληρου του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ αναδεικνύεται στη Θράκη· στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που επίσημα η Ουάσιγκτον λογαριάζει στα περιουσιακά της στοιχεία. Ο αμερικανικός στρατός ξεφορτώνει “οχήματα και κοντέινερ” για τη νατοϊκή άσκηση “Defender Europe 2.0”. Είναι η μεγαλύτερη τέτοια άσκηση απ’ το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου στις αρχές των ‘90s, θα κρατήσει πάνω από 3 μήνες (εκκινεί στις 4 Απρίλη και θα τελειώσει τον Ιούλιο), θα απασχολήσει 37 χιλιάδες ζευγάρια αρβύλες από 18 κράτη (τα 20.000 ζευγάρια θα είναι αμερικάνικα) – και είναι, φυσικά, εντελώς αντι-ρωσική.

Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή. Οι ντόπιοι εθνικόφρονες πανηγυρίζουν επειδή έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για την ανάλογη άσκηση του 2021, που δεν θα γίνει στην βορειοανατολική και κεντρική ευρώπη (όπως η φετεινή), αλλά στη νοτιοανατολική – δηλαδή στα βαλκάνια. Με θέα την Μαύρη Θάλασσα. Μέσα στους εθνικούς εορτασμούς για το «ηρωϊκό ‘21», του χρόνου, η Θράκη (ελπίζουν οι εθνικόφρονες ότι θα) ενταχθεί οργανικά στην “Defender Europe 21” – κι αυτό θα πουληθεί σαν «αντιτουρκική» επίδειξη δύναμης, χωρίς αγωγούς, eastmed και λοιπές βλακείες… Άσχετα αν ο μεγάλος σύμμαχος την εννοεί έτσι ή όχι…

Το έχουμε καταλάβει ότι οι αυταπάτες πεθαίνουν τελευταίες (αφού σκοτώσουν ότι περισσότερο μπορούν) – και οι εθνικές τέτοιες ακόμα χειρότερα. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να τραβήξει μια γραμμή απ’ τον ντόπιο μαζικό εθνικό αντιευρωπαϊσμό / αντιγερμανισμό του 2011-12, σ’ εκείνον του 2015, στην ακαριαία ενίσχυση της συμμαχίας τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την Ουάσιγκτον απ’ το 2015 ως το 2019, ως εκείνα που θα συμβούν το 2020 και το 2021, τότε θα δει ξεκάθαρα προς τα που μας σέρνουν τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες σταθερά, συστηματικά· μαστουρωμένους από γκάζια ή και οτιδήποτε άλλο διαθέτει η πιάτσα…

Idlib

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. …[Οι πλευρές συμφωνούν] ότι για την εξασφάλιση της ελεύθερης κίνησης των κατοίκων της περιοχής και των αγαθών, καθώς επίσης και για την αποκατάσταση του εμπορίου και των οικονομικών σχέσεων, η κυκλοφορία κατά μήκος των δρόμων Μ4 (Aleppo-Latakia) και Μ5 (Aleppo-Hama) θα αποκατασταθεί πριν το τέλος του 2018…

Αυτό είναι το σημείο 8 της «συμφωνίας του Sochi» που υπογράφτηκε μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας τον Σεπτέμβρη του 2018. Κατά συνέπεια η ασταμάτητη μηχανή εκπλήσσεται άσχημα που ακόμα και όχι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι (όπως, για παράδειγμα, ο γνωστός Pepe Escobar) αδυνατούν να καταλάβουν τις εξελίξεις στο Idlib τους δύο τελευταίους μήνες. Αδυνατούν παρότι υπάρχουν συγκεκριμένες δηλώσεις απ’ όλες τις πλευρές που (σε κάθε περίπτωση) θα έπρεπε να διαβαστούν πίσω απ’ τις γραμμές…

Για χάρη της μεθόδου (μας…) πρώτα τα γεγονότα. Η επίθεση του συριακού στρατού ‘n’ friends στα ανατολικά του θύλακα του Idlib ξεκίνησε στις 25 Δεκέμβρη του 2019 (ένα χρόνο μετά απ’ την dead line της συμφωνίας του Sochi…) Αν και δεν ήταν παρέλαση, οι (ρωσικοί) αεροπορικοί βομβαρδισμοί και η σταθερή προέλαση του συριακού στρατού ήταν τέτοια ώστε η Άγκυρα αυτό που έλεγε επί εβδομάδες ήταν: … ααα, θα δημιουργηθούν νέα κύματα προσφύγων που δεν τα αντέχουμε… Πράγματι πολλές δεκάδες χιλιάδες αμάχων (οικογένειες των αντικαθεστωτικών) έφευγαν απ’ τις εμπόλεμες ζώνες και ναι, πράγματι, κινούνταν προς τα βόρεια. Όμως εάν ένα κράτος (το τουρκικό) θεωρεί ότι διακυβεύονται σοβαρά του συμφέροντα, δεν κάνει σχόλια για την προσφυγιά. Αναλαμβάνει στρατιωτική δράση – με το επιχείρημα της προστασίας των αμάχων. Αυτό η Άγκυρα δεν το έκανε· ενώ γινόταν όλο και πιο σαφές ότι η άμυνα των αντικαθεστωτικών στα ανατολικά του θύλακα κατέρρεε…

Αφού ο συριακός στρατός ‘n’ friends άρχισε να καταλαμβάνει τμήματα του Μ5· αφού οι άμυνες των αντικαθεστωτικών είχαν καταρρεύσει· κι αφού τα «κύματα των προσφύγων» είχαν κρατηθεί ως ένα βαθμό εντός θύλακα, η Άγκυρα – πριν καμμιά δεκαριά μέρες, κι ενώ ουσιαστικά η υπεροχή του συριακού στρατού είχε γίνει καθολική – αποφάσισε να κινηθεί. Στέλνοντας αρκετό στρατό στον θύλακα. Όποιος, όμως, έβλεπε που πάει αυτός ο στρατός θα διαπίστωνε ότι πέρα και παρά την όποια «αντισυριακή» (και ελάχιστα αντιρωσική) ρητορική της Άγκυρας, ο τουρκικός στρατός ΔΕΝ πήγαινε σε θέσεις που θα εμπόδιζε τον συριακό να ολοκληρώσει την κατάληψη του Μ5. Αντίθετα πήγαινε σε θέσεις όπου ουσιαστικά είχε ολοκληρωθεί η προέλαση των σύριων ‘n’ friends· για να φτιάξει καινούργια «φυλάκια» / παρατηρητήρια…. Σε απλή γλώσσα αυτό λέγεται: ο.κ., εδώ θα είναι τα νέα «σύνορα»…

Εν τω μεταξύ ο τουρκικός πατερναλισμός (υπέρ, υποτίθεται, των αντικαθεστωτικών) κέρδιζε εύκολα την διεθνή δημαγωγία. Οι δηλώσεις του Erdogan και των αξιωματούχων του για το θέμα «Idlib» ήταν τόσο ηχηρές και επαναλαμβανόμενες (την ώρα που ο συριακός στρατός έκανε την δουλειά του: ανακαταλάμβανε όλο και περισσότερες περιοχές ανατολικά και δυτικά του M5) ώστε κάποιος από άλλο πλανήτη θα νόμιζε ότι στο Idlib πρόκειται να γίνει η «μάχη της Καλλίπολης»! Αμ δε! Πέρα απ’ τις σοβαρές αμφιβολίες που υπάρχουν για το αν όντως σκοτώθηκαν μια ντουζίνα τούρκοι και σύριοι στρατιώτες από βολές πυροβολικού απ’ τη μία και την άλλη πλευρά, το μόνο πραγματικό στοιχείο αντιπαράθεσης ως τώρα είναι η κατάρριψη ενός συριακού ελικοπτέρου (εκτός αν μάθουμε στο μέλλον ότι αυτή έγινε το … 2014!)

Ο.Κ. Έχουν γίνει και χειρότερα: η κατάρριψη του ρωσικού su-24…

Μέση Ανατολή

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. … Στείλαμε επιπλέον στρατό για να εξασφαλίσουμε μια εκεχειρία και να την κάνουμε σταθερή, θα ελέγχουμε την περιοχή. Όλα τα απραίτητα μέτρα θα ληφθούν εναντίον όσων δεν συμμορφώνονται με την εκεχειρία, συμπεριλαμβανόμενων των ριζοσπαστών. Τα ενισχυμένα φυλάκιά μας θα συνεχίσουν να παίζουν σημαντικό έλεγχο στην επίβλεψη της κατάστασης στο έδαφος…

Αυτές ήταν οι χθεσινές δηλώσεις του τούρκου υπ.αμ. Hulusi Akar, στη σύνοδο των υπ.αμ. του νατο· εκεί, δηλαδή, που θα είχε το «ελεύθερο» να τα «χώσει» και στον Άσαντ, και στον Putin – αν ήθελε. Αλλά δεν ήθελε…

Μόλις πριν 2 ημέρες (η δουλειά έγινε!), γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Μετά την διπλή εισβολή των τελευταίων εβδομάδων, απ’ την μια απ’ τον συριακό στρατό ‘n’ friends εναντίον των σκληροπυρηνικών αντικαθεστωτικών, και απ’ την άλλη από τον τουρκικό στρατό υπέρ, υποτίθεται, των «λογικών» αντικαθεστωτικών, η γεωμετρία της συμφωνίας του 2018 άλλαξε σε δύο σημεία. Πρώτον, ο Μ5 πέρασε στον έλεγχο της Δαμασκού. Δεύτερον, από εδώ και στο εξής, οι εκεχειρίες θα συμφωνούνται απευθείας μεταξύ των μελών του πλοκ της Αστάνα (Άγκυρα / Δαμασκός / Μόσχα / Τεχεράνη…) · χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αυτοί οι σκληροπυρηνικοί… Γιατί έχουν πλέον από πάνω τους τον τουρκικό στρατό, και δεν έχουν πια «πολιτική ύπαρξη» έστω και κατ’ ευφημισμό ανεξάρτητη – μια «πολιτική ύπαρξη» που τους είχε αναγνωριστεί καταχρηστικά, και την χρησιμοποίησαν ανεξέλεγκτα.

Δεν είναι τέλεια (για τους σχεδιασμούς του μπλοκ της Αστάνα) μια τέτοια εξέλιξη;…

Αυτό ήταν που επιβεβαίωσε ο τούρκος υπ.αμ. – την ώρα που «ειδική» τουρκική αντιπροσωπεία βρισκόταν (από χτες) στη Μόσχα για να συζητηθούν οι λεπτομέρειες αυτής της εκεχειρίας που ανήγγειλε (και καλό θα ήταν να γίνει σταθερή…) την οποία ο τουρκικός στρατός αναλαμβάνει να επιβάλει στους radicals…

Στ’ αλήθεια όμως: πού είναι το περίεργο σ’ όλη αυτή την ιστορία; Για εμάς το μόνο περίεργο (εντός εισαγωγικών) είναι πως όλο και περισσότεροι θεατές χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και παρασέρνονται απ’ τις εντυπώσεις…. Υπάρχουν πολλά πακέτα τέτοιων εντυπώσεων, που σερβίρονται για κάθε γούστο και για κάθε διανοητικό βαλάντιο.

Πολύ άσχημο αυτό!

Αόρατη γραφή

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. Στην εποχή της γενικευμένης (ακόμα και «τυφλής») επιτήρησης των ψηφιακών επικοινωνιών και αρχείων, υπάρχουν πάντα οι ρομαντικοί (που ενδεχομένως παριστάνουν τους «ειδικούς») που πιστεύουν και διαδίδουν ότι η ιδιωτικότητα των επικοινωνιών μπορεί να προστατευτεί τεχνολογικά: μέσω κρυπτογράφησης.

Ξέρουμε ωστόσο ότι διάφορες εφαρμογές (τύπου whatsup) που προσφέρονται κρυπτογραφημένες έχουν ήδη σπάσει απ’ τις κρατικές υπηρεσίες. Αρκεί να κάνει την δουλειά μία· μετά θα πουλήσει το know how σ’ όποιον πληρώνει… Πρακτικά όποιος έχει το μεγαλύτερο προϋπολογισμό (απλά: λεφτά), δηλαδή είτε τα κράτη είτε οι βαθύπλουτοι χρηματοδότες τους, μπορεί να προσλάβει τους «καλύτερους» τεχνικούς για να σπάσει οποιαδήποτε ψηφιακή κωδικοποίηση, αργά ή γρήγορα.

Πιο σβέλτο όμως είναι να κάνει κάτι άλλο. Είναι και πιο μαφιόζικο, ταιριάζει δηλαδή στα κράτη στο βαθμό που εξακολουθούν να έχουν το μονοπώλιο όχι της βίας αλλά της νομοθεσίας: μπορεί να εκβιάσει τις εταιρείες (κρυπτογράφησης) για να αφήσουν στα λογισμικά τους ανοικτό ένα «παραθυράκι». Ώστε να μπαινοβγαίνουν απο κει οι πράκτορες και οι επιτηρητές.

Πολύ πρόσφατα η ίδια η cia «διέρρευσε» στην αμερικανική καθεστωτική washington post και στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF πως, μαζί με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, ήταν ο ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας crypto ag. Ειδικευμένη στην κρυπτογράφηση των επικοινωνιών η crypto πούλησε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα τέτοιου είδους «προστασία» σε τουλάχιστον 120 κράτη, με την εγγύηση «100% εξασφάλιση». Ιδανικό επιχείρημα για να κρυφακούνε οι αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όλες αυτές τις «απόρρητες» κρατικές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις…

Αν και το θέμα είχε γίνει γνωστό απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1995 (η crypto ξεπεράστηκε και αντικαταστάθηκε προφανώς από άλλες, όχι γνωστές για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, λόγω της ανάπτυξης των digital επικοινωνιών μέσω υπολογιστών) το ότι η cia το διέρρευσε τώρα δεν είναι μια καθυστερημένη μεταμέλεια!!! Είναι μέρος της εκστρατείας κατά της κινεζικής Huawei, που τείνει να φτάσει σε θεαματικά ύψη. Η τωρινή αποκάλυψη μεταφέρει αυτό το απλό νόημα στους πελάτες και χρήστες των 5G επικοινωνιών:

Έτσι κι αλλιώς κάποιες κρατικές υπηρεσίες θα σας παρακολουθούν, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Μπορείτε μόνο να διαλέξετε αν προτιμάτε να σας παρακολουθούν οι κινέζοι ή εμείς (οι ηπα και οι σύμμαχοί της)…

Είναι εκβιασμός, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει ένα κάποιο κυνικό παρελθόν. Είναι σα να έλεγε (και το έλεγε…) κάποιος στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου «ψυχρού» πολέμου: έτσι κι αλλιώς κάποια πυρηνικά θα τα φας στο κεφάλι… Διάλεξε αν θέλεις να φας τα δικά μας ή των σοβιετικών…

Θα διαλέξετε ποιοί θα σας έχουν στο χέρι; Ή είναι προτιμότερο να περιορίσετε σημαντικά αυτές τις “κακές συνήθειες” του καθημερινού ψηφιακού στριπτίζ;

(Ο τίτλος αφορά ένα παλιό νεανικό παιχνίδι κρυπτογράφησης: αν έγραφες με πένα που αντί για μελάνι είχε λεμόνι, το χαρτί φαινόταν λευκό· μια μικρή φλόγα πίσω του όμως μαύριζε το λεμόνι, και αποκαλύπτονταν έτσι τα γράμματα…)

Όλοι θέλουν να πετάνε κάπου τα σκουπίδια τους…

Πέμπτη 13 Φλεβάρη. …Όχι, όμως, να είναι ο κάδος μπροστά στο σπίτι τους!

Σε μια πραγματική εκδήλωση της μικροαστικής αθλιότητας, παρακολουθούσαμε πριν χρόνια τον κάδο που είχε βάλει ο δήμος στο πιο κάτω τετράγωνο (του σπιτιού που μένουμε) να πηγαινοέρχεται. Μέρα παρά μέρα κάποιοι τον έσπρωχναν «μακριά απ’ την πόρτα τους», στη ζούλα, τη νύχτα… Πήγε πιο πάνω, τον ξανάσπρωξαν πιο κάτω, ύστερα πάλι πιο πάνω – είχε ρόδες και αυτό διευκόλυνε, ειδικά όταν ήταν άδειος… Μετά από πολλά πέρα δώθε που κράτησαν εβδομάδες, έφτασε στη δική μας πόρτα. Όπου και έμεινε οριστικά: σίγουρα οι νοικοκυραίοι της γειτονιάς μας θεώρησαν μαλάκες· ωστόσο βολικούς μαλάκες… (Αφού σταμάτησαν οι βόλτες του κάδου, ήρθε και το συνεργείο του δήμου κι έβαλε τα κάγκελα στα πλαϊνά της θέσης του… Ήταν η επίσημη, θεσμική σφραγίδα: «αυτός ο κάδος θα μείνει εδώ!»… Με την εις άτοπον μεταγωγή είχε μείνει σταθερός για ένα κρίσιμο διάστημα, τόσο ώστε να φαίνεται ότι “η γειτονιά ψήφισε Εκεί!“…)

Το πως μασκαρεύουν οι μικροαστοί το «όχι στην αυλή μου!!» δεν είναι καθόλου αστείο. Προσπαθούν να μαζεύουν mainstream επιχειρήματα, που τα στραβώνουν τόσο όσο να τα ντυθούν σαν κουρέλια για να παραστήσουν το αντίθετο απ’ αυτό που είναι πράγματι. Αν πρόκειται για εγκαταστάσεις μεταναστών, αίφνης, μπορούν να παραστήσουν όχι απλά τους ανθρωπιστές αλλά ακόμα και τους ακροαριστερούς! «Όχι στο Νταχάου!» έχουν φτάσει να φωνάζουν διάφοροι – εννοώντας: κάντε τα οπουδήποτε αλλού εκτός απ’ την γειτονιά μας…. Αν μεταφέρονταν όλοι οι πρόσφυγες / μετανάστες στη Μακρόνησο θα ήταν ευχαριστημένοι…

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτές οι απόψεις και πρακτικές δεν πρέπει να κατηγορούνται για φασιστικές· και ότι «ο κόσμος στα νησιά έχει κουραστεί πια» (από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες). Όσοι / όσες ζουν εκεί έχοντας αντίθετες απόψεις δεν βλέπουν καμμία «κούραση»… Βλέπουν αυτό που υπάρχει: ρατσισμό, απέναντι στους «ξένους» που είναι φτωχοί… Ταυτόχρονα με την ύπουλη, κουτοπόνηρη γονυκλισία απέναντι στους «ξένους» που έχουν λεφτά…

Ένας τουλάχιστον «δημοτικός άρχων», ο για τρίτη φορά (άρα βετεράνος) δήμαρχος Λέρου Μιχάλης Κόλιας, έχει τον κυνισμό να πει αυτό που ισχύει – συμπυκνωμένο και με όλες τις διαστρεβλώσεις που θα ήταν δυνατόν:

…Εμάς μας επέλεξε ο κόσμος για να αναπτύξουμε τον τουρισμό. Ιδρώσαμε για να βγάλουμε από το νησί τη ρετσινιά του ψυχιατρείου. Θέλουμε κίνητρα για τους τουρίστες και όχι για τους μετανάστες… (από την χθεσινή καθεστωτική καθημερινή).

Easy money 1…

Πέμπτη 13 Φλεβάρη. H «αποικία ψυχοπαθών Λέρου» είναι μια τρομακτική ιστορία που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι πάντες. Δεν μπορούμε ούτε στο ελάχιστο να την μεταφέρουμε εδώ. Το σίγουρο είναι ότι εγκαινιάστηκε το 1957… Το σίγουρο επίσης είναι ότι οι ντόπιοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το ψυχοκολαστήριο (που έφτασε να έχει σχεδόν 3.000 αιχμάλωτους) ούτε το ’57, ούτε το ’67, ούτε το ’77, ούτε το ’87… Για τους ντόπιους το ψυχοκάτεργο ήταν θέσεις εργασίας (θέσεις δεσμοφυλάκων ουσιαστικά) – η Λέρος δεν είχε τουρισμό τότε. Αν βγάζεις λεφτά, καλά είναι και τα κολαστήρια· αυτό δεν αφορά ειδικά τον πληθυσμό της Λέρου αλλά σχεδόν το σύνολο των μικροαστών, σίγουρα στα μέρη μας. Είναι υποδειγματικά διπλής ηθικής.

Το κολαστήριο έκλεισε χάρη στον πολυετή αποφασισμένο αγώνα ελάχιστων αντι-ψυχίατρων και άλλων κινηματικών· εξαιτίας των ευρωπαϊκών εξελίξεων στην απο-ασυλοποίηση που άρχιζαν να βγάζουν στη σέντρα το ελληνικό κράτος· και εξαιτίας των ρεπορτάζ που έκαναν στα τέλη των ‘80s το bbc και ο observer που έδειξαν γλαφυρά την ελληνική ψυχιατρική αθλιότητα σε όλο τον πλανήτη. Ούτε ο κυρ δήμαρχος ούτε οι λέριοι «ίδρωσαν» για να βγάλουν καμμία «ρετσινιά». Ωστόσο ακόμα κι αυτή η λέξη είναι δηλωτική της μικροαστικής «ηθικής»: αν θέλεις να πουλήσεις μούρη ψοφάς για τη μόστρα σου…

Και απαλλοτριώνεις την ανταγωνιστική ιστορία άλλων (λίγο πολύ «περιθωριακών») με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, ώστε να την πουλήσεις για δικιά σου: «ιδρώσαμε»…

Σιγά μην συγκαήκατε κιόλας! Άι σιχτίρ!

Easy money 2…

Πέμπτη 13 Φλεβάρη. Θέλουν τουρίστες οι μικροαστοί· δεν θέλουν μετανάστες. Η διαφορά είναι στα λεφτά. Ωστόσο ακόμα και με τους μετανάστες οι ντόπιοι στο ανατολικό Αιγαίο βγάζουν λεφτά· για να μην μιλήσουμε για διάφορους εργολάβους…

Όχι μόνο απ’ τους ίδιους τους μετανάστες / πρόσφυγες. Αλλά και από τον ανθρωπιστικό τουρισμό που έχει αναπτυχθεί σε αρκετά μεγάλη κλίμακα! Πότε άλλοτε τα ξενοδοχεία της Μυτιλήνης είναι 100% πληρότητα μέσα στον χειμώνα; Καλώς εννοούμενοι ανθρωπιστές από διάφορα μέρη του κόσμου φτάνουν εκεί για να βοηθήσουν (ή να προσπαθήσουν να βοηθήσουν) έστω και για λίγες μέρες. Αλλά και πάμπολλοι χασομέρηδες πάνε για να βγάλουν selfies «εκεί που συμβαίνει» ο θάνατος των Άλλων…

Και πάλι: ο ορίζοντας προσοδοθηρίας του μικροαστού βλέπει (σωστά απ’ τη μεριά του) τον τουρισμό σαν ευκαιρία διαρκείας· ενώ τον μετανάστη σαν συγκυριακή αρπαχτή. Ύστερα υπάρχουν τα αισθητικο-πολιτικά ζητήματα. Αν ο πλούσιος φοράει κελεμπία και συνοδεύεται από μανεκέν είναι άλλη κλάση απ’ τον αφγανό μεσοαστό που βγαίνει στα παράλια από λαστιχένια βάρκα: τα στερεότυπα νικάνε (και νικάνε συντριπτικά) στο πεδίο του οριτζινάλ μικροαστού.

Συνεπώς το πρώτο που θέλει ο μικροαστός είναι «not in my back yard» για ό,τι θεωρεί σκουπίδι, ενόχληση, αταίριαστο στο «απ’ έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα» της καθημερινής του ζωής… Το σημείο υποχώρησης που μπορεί να δεχτεί, αν η ενόχληση είναι άνθρωποι, είναι μια φυλακή με ψηλούς τοίχους, κονσετίνες – και ασφαλές λαθρεμπόριο. Η φυλακή είναι διαχωρισμένη χωροτακτικά απ’ τις tourist zones· γι’ αυτό, αν δεν είναι ορατή για να χαλάει την μόστρα, μπορεί να γίνει ανεκτή (με τα κατάλληλα ανταλλάγματα).

Και πάλι ο λόγος στον δήμαρχο λερίων, απ’ το ίδιο ρεπορτάζ:

…Μας λένε ότι η δομή θα είναι κλειστή. Μετά όμως λένε ότι θα έχουν κάρτες για να μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν και θα μένουν μέσα συνέχεια μόνο οι παραβατικοί. Τί να πιστέψουμε;…

Έλα ντε! Να πιστέψεις αυτό που θα ήθελες ή να πιστέψεις αυτό που επιτρέπει η ε.ε.; Αν ήταν φυλακή κανονική ίσως να έκαναν την καρδιά τους πέτρα… Αλλά αυτό το «μπες – βγες»; Δηλαδή θα είναι ορατοί; Μπορεί ο διπλανός να ξελαραγκιάζεται «όχι στα Νταχάου» παριστάνοντας τον αριστερό ψάλτη του αντιρατσισμού, αλλά το plan B του μικροαστού, που για παράδειγμα δεν θέλει την μονάδα με τα προγράμματα απεξάρτησης στη γειτονιά του, είναι αυτό: αν δεν μπορείτε να την φτιάξετε αλλού, κλείστε τους μέσα να μην τους βλέπουμε. (Αν φτάσει να πρόκειται για το δικό του παιδί, θα το ξανασκεφτεί…) Ο αριστερός ψάλτης τότε θα φωνάξει «όχι στα ναρκωτικά – ναι στη ζωή»… Συγκινητικό…

Είναι, λοιπόν, διάφοροι που λένε ότι «παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να τους λέμε φασίστες» όλους αυτούς… Επειδή (λένε) έτσι τους σπρώχνουμε στον φασισμό (ενώ από μόνοι τους είχαν πάρει φόρα για τον κομμουνισμό!…). Ο κοινωνικός φασισμός ωστόσο ποτέ δεν ήταν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ’ την αφόδευση των μικροαστικών εντέρων: οι ιδέες τους, τα συμφέροντά τους, η διπλή και τριπλή ηθική τους, τα ψευτοεπιχειρήματά τους, οι πόζες τους, οι περιουσίες τους, οι κληρονομιές τους, οι κλάψες τους, η έπαρσή τους, η βία τους – άμεση ή μεσολαβημένη.

Αυτοί που προτείνουν ήπιο και κόσμιο χαρακτηρισμό για όλους αυτούς μήπως εννοούν να τους δώσουμε δίκιο; (Προφανώς! Αυτό εννοούν!!! Να γίνουμε σαν τα μούτρα τους!!)

Και το ελλαδιστάν;

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. … Συνάντησα τον ομόλογό μου αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper και προσδιορίσαμε ακριβώς την συνεργασία μας: αυτοί αναλαμβάνουν το ιράκ και εμείς αναλαμβάνουμε την συρία…

Αυτά είπε ο ακροδεξιός ισραηλινός υπ.αμ. Naftali Bennett, την περασμένη Κυριακή, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι-για-δουλειές στην Ουάσιγκτον. Ο «καταμερισμός ευθυνών» αφορά αυτό που ο άξονας ονομάζει «ανάσχεση του ιράν», εννοώντας – εντελώς ηλίθιοι δεν είναι οι αξιωματικοί του – την αντιμετώπιση της Μόσχας, του Πεκίνου και των συμμάχων τους. Επιπλέον, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε βομβαρδισμούς. Πιο λιανά, το Τελ Αβίβ θα συνεχίζει να βομβαρδίζει στη συρία, και η Ουάσιγκτον στο ιράκ. Και θα δουν…

Οπωσδήποτε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο η μιλιταριστική, ακροδεξιά, ρατσιστική δημαγωγία του κάθε Bennett δηλώνει. Στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, το Ριάντ (και κάθε άλλος πρόθυμος σύμμαχός τους…) έχουν υποστεί διαδοχικές ήττες· και έχουν πετύχει μικρές, προσωρινές ανασχέσεις των συνεπειών αυτών των ηττών. Το Τελ Αβίβ μπορεί να ισχυριστεί, όχι αβάσιμα, ότι η οριστική έκβαση δεν έχει κριθεί… Και πως άρα υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια αντιστροφής των ηττών… Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει, για παράδειγμα, πως η πολύ γειτονική λιβανέζικη Hezb’ Allah είναι δέκα φορές πιο καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη απ’ ότι ήταν το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός όχι απλά ηττήθηκε αλλά σχεδόν ξεφτιλίστηκε.

Είναι βέβαιο το που οδηγεί η πολεμοκάπηλη ρητορική. Απομένει να μάθουμε οι υπνωτισμένοι υπήκοοι του ελλαδιστάν τι “κομμάτι της δουλειάς” έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Στην επιμελητεία η εργολαβία δεν κρύβεται – αρκετό για να πάρει τα εύσημα (και τα επιχείρια…) της συμμετοχής του στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Κανά εκστρατευτικό σώμα επιπλέον; Κανά πυρηνικό να το φυλάνε, να γουστάρουν οι πατριώτες – μια βόμβα δώρο για κάνε μέτρο του σωλήνα east med;