Τρίτη 25 Φλεβάρη. Όσες / όσοι έχουν την ηλικία και την πολυτέλεια να θυμούνται, ξέρουν ότι έχουν υπάρξει κι άλλες “υγιεινιστές απειλές” τα τελευταία 25 χρόνια. Η «γρίπη των πτηνών» (στα τέλη των ‘90s), ο sars (αρχές των ‘00s), η «γρίπη των χοίρων» (στα τέλη των ‘00s)… Υπάρχουν ομοιότητες στην προγανδιστική διαχείριση αυτών των περιπτώσεων με την τωρινή του covid-19. Υπάρχει όμως και μια διαφορά που η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί στρατηγικής σημασίας. Αν και σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις τα κράτη «έπρεπε να κάνουν κάτι», η μοίρα της ανθρωπότητας ήταν τότε στα χέρια των (δυτικών…) φαρμακευτικών εταιρειών: η αναμονή και η πιθανότητα ενός εμβολίου ήταν στην πρώτη γραμμή της παραγωγής της παράνοιας. Και το να πει κάποιος ότι η δημαγωγία για εκείνες τις επιδημίες ήταν διαφημιστική εκστρατεία των φαρμακοβιομηχανιών δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό. Τρία ζήτω για το ιδιωτικό κεφάλαιο στην εποχή του (νεο)φιλελευθερισμού!!!
Όμως τώρα (ως τώρα) δεν είναι αυτή η περίπτωση! Παρότι εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα κλπ, εταιρειών αλλά και κρατών, ψάχνουν αυτή τη στιγμή σ’ όλο τον κόσμο ένα αντίδοτο, ΔΕΝ είναι οι φαρμακοβιομηχανίες που εμφανίζονται σαν οι «σωτήρες». Πρόκειται για μια παράξενη αλλά όχι ανεξήγητη απουσία – απ’ – το – κάδρο: οι σωτήρες είναι τα κράτη! Και μάλιστα είναι τα κράτη αντιγράφοντας το κινεζικό! Γιατί αυτό το κράτος, αξιοποιώντας την δύναμη που έχει η κεντρική διαχείριση τόσο των τεχνικών όσο και των ανθρώπινων πόρων (: κεφάλαιο), αλλά και ο κεντρικός έλεγχος και η επιβολή πειθαρχικών μέτρων, πέτυχε τα βέλτιστα αποτελέσματα. Σε μιαν εύκολης μεταδοτικότητας αλλά μικρής θνησιμότητας επιδημία… Εξαιρετική άσκηση.
Το ότι δεν είναι οι φαρμακοβιομηχανίες (και το εμβόλιο) αλλά τα κράτη (και οι καραντίνες) στο κέντρο της «διαχείρισης» του covid-19, μοιάζει να έρχεται απ’ το παρελθόν (απ’ την λέπρα…) Δείχνει όμως το γιατί το ερώτημα «αν τα δυτικά κράτη μπορούν να αναλάβουν το τιμόνι της βιοπολιτικής όπως το κινεζικό» για τον 21ο αιώνα (της 4ης και αργότερα της 5ης βιομηχανικής επανάστασης) είναι αυθεντικό· ακόμα κι αν ένας έλληνας αριστερούλης δημοσιογράφος το ξεστόμισε παρεπιπτόντως. Το ότι χρησιμοποιείται ο στρατός (όχι μόνο στην κίνα αλλά και στην ιταλία και παντού όπου χρειαστεί…) στην υγιεινιστική ανα-νομιμοποίηση του κράτους (: νεο-κρατισμός) και όχι η κοινωνία των πολιτών (π.χ. οι μκο…) είναι (κατά τη γνώμη μας) σαφές ως προς την τάση που υποδεικνύει… Το ότι οι «ειδικοί» μιλούν, θέλοντας και μη, για «εμπόλεμη κατάσταση» (απέναντι στον covid-19) είναι βγαλμένο απ’ την καρδιά της καπιταλιστικής συγκυρίας· και δεν χρειάζεται να το καταλαβαίνουν οι ίδιοι. Η Ιστορία δουλεύει πίσω απ’ την πλάτη τους, όπως κάνει συχνά…
Η προηγούμενη πιο πρόσφατη περίπτωση που ο στρατός βγήκε απ’ τα στρατόπεδά του στους δρόμους και στις πλατείες των μητροπόλεων ήταν σχετικά με τον άλλο πυλώνα του νεο-κρατισμού: την «αντιτρομοκρατική δημόσια ασφάλεια».
Το θυμάστε;
(Προσοχή: η άποψη της ασταμάτητης μηχανής ΔΕΝ σημαίνει ότι κάποιοι έφτιαξαν τον covid-19 «επί τούτου»! Τέτοιες επιδημίες είναι αναμενόμενες περιοδικά, και δεν είναι καθόλου παράξενες ή ξαφνικές. Λέμε ότι η επιδημία αξιοποιείται για…)
(φωτογραφία: Εφευρικότητα και ανάγκη: ο κύριος στο βάθος χρησιμοποιεί σαν μάσκα ένα σουτιέν. Με βάση το γνωστό δεδομένο ότι οι σχετικές καμπύλες στα σουτιέν πηγαίνουν δυο – δυο, ο τύπος είτε το έκοψε στη μέση, είτε έχει άλλη μια θέση δίπλα του, για κάποιον αναξιοπαθούντα· στο βαγόνι του μετρό ας πούμε.
Κρατείστε την ιδέα: απ’ όσο μαθαίνει η ασταμάτητη μηχανή οι έμποροι μασκών στο ελλαδιστάν τις κρύβουν ήδη, για να τις πουλήσουν σε πολλαπλάσια τιμή σε λίγες ημέρες… Όχι, σιγά μην έχαναν την ευκαιρία!…)