Τρίτη 21 Γενάρη. Ο επίσημος παρα-πολιτικολόγος των καθεστωτικών «νέων» έγραφε χτες στη σελίδα του (ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας):
… Ας δούμε … τι είπε ο Αντ. Σαμαράς στον «Φιλελεύθερο»:
«Όταν ακούγεται για προσφυγή στη Χάγη υπό τις τωρινές συνθήκες, δηλαδή εκ των προτέρων συνθηκολόγηση της Ελλάδας σε «συνυποσχετικό»… έτσι δεν αποτρέπουμε την επιθετικότητα της άλλης πλευράς. Την ενθαρρύνουμε κιόλας».
Προσωπικά θα προσθέσω ότι την ίδια άποψη έχουν και πρώην υπουργοί Εξωτερικών (με έναν – δυο έχω συνομιλήσει τελευταία) οι οποίοι θεωρούν ότι αν πάμε τώρα στη Χάγη και μάλιστα με συνυποσχετικό, θα πάμε «σφαγμένοι από χέρι», διότι πολλά έχουν αλλάξει στη διεθνή αντιμετώπιση του ζητήματος από τη δεκαετία του ’80, που εμείς πιέζαμε για προσφυγή στη Χάγη και οι Τούρκοι αρνούνταν.
Όποιον και να ρωτήσει θα σου πει ότι «η συγκυρία είναι κακή» και οι «οιωνοί» είναι σε βάρος μας. Θα έλεγα πριν ο Πρωθυπουργός Κυριάκος κατατείνει πλέον οριστικά στην άποψη αυτή, της προσφυγής στη Χάγη, και πριν οι Τούρκοι αδράξουν την ευκαιρία, να καλέσει και να ζητήσει τη γνώμη τους, υπουργούς Εξωτερικών όπως ο κύριος Πέτρος Μολυβιάτης, ο Θεόδωρος Πάγκαλος ή ακόμη και τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατιας και πολύπειρο διπλωματικά, Κάρολο Παπούλια. Μην προχωρήσει σε κινήσεις οι οποίες αργότερα μπορεί να γίνουν η απαρχή σοβαρών δεινών για τη χώρα…
Ουουπς!!! Αμάν;;!!! Απ’ τη μια μεριά «διεθνής νομιμότητα και ξερό ψωμί» και απ’ την άλλη «μακρυά από δαύτην, είναι παγίδα… είμαστε σφαγμένοι από χέρι… την έχουμε πατήσει… το λένε και οι παλιοί υπ.εξ.» – ε; Τι μαύρο κακό έχει βρει την έρμη πατρίδα;
Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει εδώ. Η άβυσσος ανάμεσα στην εθνική ιδεολογία / προπαγάνδα («ζήτω η διεθνής νομιμότητα!»…) και στην εθνική πολιτική («μακρυά απ’ την διεθνή νομιμότητα!»…) δεν είναι απλά πραγματική. Αποκαλύπτει, κυρίως, την πραγματικότητα. Για την οποία έχετε διαβάσει κάμποσες φορές εδώ (αν και κάποιοι με τα γυαλιά μιας κάποιας light εθνικοφροσύνης): αυτά που το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος υποστηρίζει πως είναι τα «δικαιώματά» του (σε σχέση με τις ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης / αοζ) ΔΕΝ είναι συμβατά με την διεθνή νομοθεσία!! Καθόλου συμβατά δεν είναι!
Έτσι εξηγείται η παρανοϊκή, «διπολική» διαταραχή του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Απ’ την μια μεριά διεκδικεί περισσότερα έως πολύ περισσότερα απ’ όσα επιτρέπει το δίκαιο της θάλασσας. Απ’ την άλλη μεριά όμως, επειδή αυτές οι απαιτήσεις δεν μεθοδεύονται σε κενό, όταν στριμώχνεται απ’ τους αντιπάλους του, φωνάζει ότι «θα τους κάνει μήνυση»! Όχι για να φοβηθούν (αυτοί ξέρουν….) αλλά για να μπετοναριστεί εθνικιστικά το ποιμνίο… Για πάσα χρήση…